Het Bankje 2020 - 08 Hittegolf 1

Op het Doek. Passie voor theater.

On the Canvas. Passion for theater.

Zomerse gesprekken op een bankje in jouw gemeente of stad.

Summer conversations on a bench in your municipality or city.

Ik zag het klinsteren ontvirmament en ik dacht, dat is een saam.

I saw the shimmering unfurling and I thought, that is a gathering.

Een signaal van boven.

A signal from above.

En ze uit het donker de schreetse tevoorschijn.

And she emerged from the dark screaming.

En als ik nou zeg dat ik verschoten was, dan is dat geluiden.

And if I say that I was startled, then that makes sounds.

Enfin, niet echt geluiden, maar ik doe de waarheid toch in hieraan.

Well, not really sounds, but I still speak the truth about it.

Nee, verschoten was ik eigenlijk niet. Ik was eerder verrast en van de kaart.

No, I wasn't actually startled. I was more surprised and taken aback.

En ik kwam uit de Veurhof en de straatlantaarn was juist uitgegaan.

And I came out of the Veurhof and the streetlamp had just gone out.

Vanzelf.

Naturally.

Kapot gegaan, denk ik.

I think it broke.

Dus, ik zeg, niet al te scherp, maar die flikkering, die glinstering, dat betekende toch iets.

So, I say, not too sharply, but that flickering, that glint, it meant something after all.

Daar kon ik niet om voorbij.

I couldn't ignore that.

En zelfs zonder echt goed te zijn onder die gedachten.

And even without really being good at those thoughts.

Door de lanterenpaal kreeg ik het warm.

The lamp post made me feel warm.

Ja, maar het was ook warm.

Yes, but it was also warm.

Het was tijdens die niette golf van 76.

It was during that knitting wave of '76.

Armand Pindier las het weerbericht met zijn voeten in een nemer water, zo warm was.

Armand Pindier read the weather report with his feet in a stream of water, it was that warm.

We mochten zelfs geen bad nemen van de ministers, op straf van boete.

We weren't even allowed to take a bath by the ministers, under penalty of a fine.

Weet je het nog? 4.000? Of nee, 4 miljoen frank stond er op waterverspilling.

Do you remember? 4,000? Or no, 4 million francs was the amount for water waste.

Dat is vuil, hè? Maar ook in euro, hè?

That's dirty, isn't it? But also in euros, right?

Misschien met ketterbis.

Maybe with heresy.

En van de hitte waren we allemaal nat. Tot op ons hem.

And we were all wet from the heat. Right up to our socks.

Juist.

Just.

Allemaal. Iedereen, jong en oud.

Everyone. Young and old.

Nat, plakkerig en zweterig.

Wet, sticky, and sweaty.

Zweterig, zweterig.

Sweaty, sweaty.

Maar toch, toch, die schittering, dat was niet niks.

But still, still, that brilliance, that was something.

Ja, maar nee, ik geloof dat die in haar ogen funkelend reflecteerde

Yes, but no, I believe that sparkled in her eyes.

en op haar natte, zweterige eilanden, die blijven schitteren toen je verder wandelde.

and on her wet, sweaty islands, which continued to shine as you walked further.

En ik ben haar gevolgd.

And I followed her.

Maester van Bethlehem.

Master of Bethlehem.

O, ja, ja, ja.

Oh, yes, yes, yes.

Als op zo'n oom kijk ik haar nog, hè?

When I look at her like that, right?

Maesterke.

Little master.

O, ja, maesterke, ja.

Oh, yes, little master, yes.

Ha, ha, ha, ha, ha, ha, ha.

Ha, ha, ha, ha, ha, ha, ha.

Maesterke.

Little master.

En elke twintig meter, bij wij in een andere lanteren, Paul,

And every twenty meters, by us in a different lantern, Paul,

zag ik de contoren van haar silhouet in invijge vormen zo,

I saw the contours of her silhouette in fig-like shapes like this,

daarin dat wit katone kleken op domen.

That white cat meows on the domain.

En elke twintig meter sloog mijn hart even over.

And every twenty meters my heart skipped a beat.

Ja, en ik, ik even wat in, hè. Ik ging wat trager lopen.

Yes, and I, I slowed down a bit, you know. I started walking a bit slower.

Ja, misschien van de hitte kan ik dat niet meer zeggen, hè.

Yes, maybe because of the heat I can no longer say that, huh.

Ja, wat gaan de mensen allemaal niet denken bij zo'n hitte?

Yes, what are people going to think with such heat?

Alles gaat wat trager, hè.

Everything is going a bit slower, isn't it?

Maar pas op, niet uw gedachten, hè.

But be careful, not your thoughts, okay?

En niet uw hart.

And not your heart.

Die zijn hitsiger.

They are more aggressive.

En dus moest ik ik trager.

And so I had to go slower.

En wij was ik verrast, hè.

And I was surprised, right?

En ik haalde haar in, weet je nog?

And I caught up with her, do you remember?

En ik twijfelde.

And I hesitated.

Moest ik haar inhouden?

Should I hold her back?

Afstand bewaren?

Keep your distance?

Moest ik de pas erin houden?

Should I keep the card in?

Ja.

Yes.

Maar was ik, maar wat dan als ik dan op gelijk en hoogte kwam?

But what if I were to come to equal terms and height?

Wat kon ik ik zeggen?

What could I say?

Zou ik ik iets zeggen?

May I say something?

Of zou ik, zou ik ik haar gewoon rap laf voorbij lopen?

Or should I, should I just quickly walk past her cowardly?

Nee, nee, nee, nee.

No, no, no, no.

Zo'n kans, die kreeg je niet meer.

Such an opportunity, you wouldn't get that again.

Die kreeg je niet zo vaak in de avond schoot.

You didn't get that often in the evening shot.

Rappen.

Rapping.

En dat zijn, je noemt ze weet, een opportuniteit.

And those are, you know, an opportunity.

Een opportuniteit, juist.

An opportunity, indeed.

Ja.

Yes.

Maar ik wist me geen raad.

But I didn’t know what to do.

En ik vroeg toen aan onze levenier, die mij ook die schittering gesteurd had.

And I then asked our lifeguard, who had also disturbed me with that brilliance.

Dat vuurteken.

That fire sign.

Die geprojecteerde fonkeling van haar oortjes.

The projected sparkle of her little ears.

Ja, ja.

Yes, yes.

Ik hoorde iemand achter mij komen en ik durf echt niet achteruit te kijken.

I heard someone coming up behind me and I really dare not look back.

En ik wist niet wat te doen.

And I didn't know what to do.

En ik bad om hulp.

And I prayed for help.

En ik heb honderden boeren gezien toen.

And I saw hundreds of farmers then.

Die in scherpe navel omrijden.

Driving around that sharp navel.

Komaan, bieden.

Come on, bid.

Ja.

Yes.

Pas op.

Be careful.

Nu lopen wij nog soms zo achterheen, hè.

Now we sometimes still lag behind, don't we?

En voor de grap durf ik dan niet om te kijken.

And for fun, I dare not look.

En hij weet dan weer, ook voor de grap, niet goed wat te doen.

And he doesn't know, even for fun, what to do.

Oh, pas op, hè.

Oh, be careful, okay?

Alleen bij 30 graden, hè.

Only at 30 degrees, huh.

Of meer, hè.

Or more, right?

Ja, ja, niet minder.

Yes, yes, no less.

Ze zeggen dat als de noot het hoogst is, de redding al bij is.

They say that when the need is greatest, help is already on the way.

En in die warme zomer van het jaar 76, waarin Lucien van Impe, de toer, won.

And in that warm summer of the year '76, in which Lucien van Impe won the tour.

Sus.

Sus.

En Ivo van Damme, je weet het nog, op de Olympische Spelen.

And Ivo van Damme, you remember, at the Olympic Games.

Twee zilveren medailles.

Two silver medals.

Twee, hè.

Two, right?

Ja, ja.

Yes, yes.

In die zomer veroort ons leven hier mijn gebed.

In that summer, my prayer brings forth our life here.

En je laat iets gebeuren dat we gerust op dezelfde hoogte als deze sportprestaties kunnen zitten.

And you let something happen that we can comfortably be on the same level as these sports achievements.

Ja, ja.

Yes, yes.

In de kerkstraat blijft de hak van mijn rechter schoen tussen de kasseien zitten.

In the church street, the heel of my right shoe gets stuck between the cobblestones.

En daar komt het.

And here it comes.

Ik zit vast.

I'm stuck.

Ja.

Yes.

Ja, ik zit vast.

Yes, I'm stuck.

En onder een lantaarnpaal moet ik mijn schoen uitdoen om verder te kunnen.

And under a lamppost, I have to take off my shoe to continue.

En ik is zo van, kom, laat mij even schoon loswringen.

And I'm like, come on, just let me cleanly unwind for a moment.

Ja, dat zei ik.

Yes, I said that.

En eigenlijk, achteraf bezien.

And actually, in hindsight.

Ja.

Yes.

Ja, dat was dat probleem.

Yes, that was the problem.

Maar redding.

But salvation.

Ja, ja.

Yes, yes.

En ik weet niet of ik het gezien heb toen, maar ik sloeg eerst nog even rap een kruisteken om hem hierboven te bedanken.

And I don't know if I saw it then, but I quickly made the sign of the cross to thank him up there.

Ja, en of ik dat gezien had.

Yes, and of course I had seen that.

Hij stond daar maar met mijn schoen in zijn hand en verder deed hem niks.

He was just standing there with my shoe in his hand and didn't do anything else.

Alleen sprakeloos naar mijn tenen staren.

Just staring speechlessly at my toes.

Schoon tenen.

Clean toes.

Ja.

Yes.

Ik moest hem zelf uit zijn hand nemen en hem terug aandoen.

I had to take it out of his hand myself and put it back on.

Zeg, zei ik, moet jij een kruisteken slagen voordat je iets zegt, vroeg ik.

"Say," I said, "do you have to make the sign of the cross before you say anything?" I asked.

Ja, ja.

Yes, yes.

Wat moet ik dan zeggen, zei ik?

What should I say then, I said?

Ja, ja.

Yes, yes.

Toch maar eten zeggen, want ik wist echt niet wat zeggen.

Still had to say something about eating, because I really didn't know what to say.

Alstublieft, bijvoorbeeld.

Please, for example.

Alstublieft, mag ik je kussen?

Please, may I kiss you?

Dat vroeg ik toen, omdat ik het niet wist.

I asked that then because I didn't know.

Omdat ik het wist en omdat ik de staren op haar vel zo zag fonkelen en in haar een blik verdronk.

Because I knew it and because I saw the stars sparkling on her skin and drowned in her gaze.

Oh, ja.

Oh, yes.

En hij mocht.

And he was allowed.

Pas op, hij mag nog altijd.

Be careful, he is still allowed.

Maar alleen bij warm weer als we wandelen in het schijnsel onder een lantaarnpaal.

But only in warm weather when we walk in the glow under a street lamp.

En alleen als ik een wit katoenen kleken aan heb.

And only if I am wearing a white cotton dress.

Ja.

Yes.

Alleen dan mag je mij kussen.

Only then may you kiss me.

Op mijn mond.

On my mouth.

Op mijn mond, in de zomer.

On my mouth, in the summer.

Ik ben er niet te gauw af, hé.

I'm not getting rid of it too quickly, you know.

Op 8 juli 1976, na 16 dagen van 30 graden en meer, was het gedaan.

On July 8, 1976, after 16 days of 30 degrees or more, it was over.

En elke dag waren wij samen gaan wandelen.

And every day we went for a walk together.

En niet lang daarna zijn we getrouwd.

And not long after, we got married.

Op muziek van Barry White, weet je het nog?

To the music of Barry White, do you remember?

My first, my last, my everything.

My first, my last, my everything.

En wat later is onze Chris geboren.

And shortly after, our Chris was born.

Op 8 april 1977.

On April 8, 1977.

Dat was precies op die hittegolf van 1976.

That was exactly during the heatwave of 1976.

Die had het gewijrend over jarenlang opgebruikt.

That had been worn out over many years.

En we hebben tien jaar moeten wachten op een neef.

And we had to wait ten years for a cousin.

Tot den 3e augustus 1986.

Until August 3, 1986.

Weet je nog?

Do you remember?

Kleine brogel, 37,4 graden Celsius.

Little Brogel, 37.4 degrees Celsius.

Onder thermometer uit, hé.

Under thermometer out, huh.

Onder thermometer uit.

Under thermometer off.

En onze Jeroen, die kwam op 3 mei 1987.

And our Jeroen, he arrived on May 3, 1987.

Ja, ja.

Yes, yes.

Ja.

Yes.

Ja, ja.

Yes, yes.

Neemt maar van mij aan, hé.

Just take my word for it, okay?

Niemand, hé.

Nobody, right?

Maar echt niemand kan op voorhand zeggen wat dat zo'n hitte met een mens doet.

But really, no one can say in advance what such heat does to a person.

En mijn first, de last, my everything.

And my first, the last, my everything.

En de rest is het u.

And the rest is up to you.

All my dreams.

All my dreams.

You're my sun, my moon, my guiding star.

You're my sun, my moon, my guiding star.

My kind of wonderful, that's what you are.

Mijn soort wonderbaarlijk, dat ben jij.

Dit was Hittegolf, van schrijver Jan de Visser.

This was Heatwave, by author Jan de Visser.

Je hoorde de stemmen van Carla van Heuverbeke en Jos de Haas.

You heard the voices of Carla van Heuverbeke and Jos de Haas.

Dit verhaal is een onderdeel van de podcast Het Bankje.

This story is part of the podcast The Bench.

Een project van Open Doek naar een idee van Wim Gies.

A project by Open Doek based on an idea by Wim Gies.

Zin in meer?

In the mood for more?

Ga dan op zoek naar de andere verhalen op bankjes in jouw gemeente of stad.

Then look for the other stories on benches in your municipality or city.

Wil je meer weten over Open Doek?

Do you want to know more about Open Doek?

De koepelorganisatie voor het amateurtheater in Vlaanderen en Brussel?

The umbrella organization for amateur theater in Flanders and Brussels?