Inspiratie kan je uit alles halen #164

Hey, hallo! Welkom bij de Contact bij Dementie podcast. Ik ben Lida Zegel en met deze podcast

Hey, hello! Welcome to the Contact with Dementia podcast. I am Lida Zegel, and with this podcast

wil ik je inspireren om beter, misschien wel anders, in contact te komen met mensen met

I want to inspire you to connect better, perhaps differently, with people with

dementie. Bijna dagelijks denk ik daaraan. Ik maak mooie dingen mee, ik hoor, ik lees,

dementia. Almost daily I think about that. I experience beautiful things, I hear, I read,

ik zie van alles. En alles wat ik daaruit haal of hoe ik erover denk, wil ik met jou delen.

I see everything. And everything I take from it or how I think about it, I want to share with you.

En dan hoop ik jou ook te inspireren en uit te dagen om eens op een andere manier naar

And then I hope to inspire and challenge you to look at things in a different way.

contact maken te kijken en misschien ook te gaan doen.

making contact to look and maybe also to go do.

Hey, hallo! Voordat ik ging opnemen dacht ik, wat wil ik deze week vertellen? Waar gaat

Hey, hello! Before I started recording I thought, what do I want to talk about this week? Where is it going?

het over? Maar het zijn altijd van die ogenschijnlijk kleine dingen die mij iedere keer weer doen

Is it over? But it's always those seemingly small things that get to me every time again.

beseffen wat er allemaal om ons heen gebeurt en wat sommigen misschien wel vreemd vinden

realizing what is happening around us and what some may find strange

of raar of verder niet zoveel rekening mee houden en waar anderen misschien denken,

either strange or not really take into account and where others might think,

nou ja, laat maar of ja, geen idee. Maar die dingen die mij dan wel weer eigenlijk ook wel aan het

well, never mind or yes, no idea. But those things that actually do make me feel...

hart gaan en ook wel weer ontmoetingen die bijzonder zijn, die juist die interactie onderling bijzonder

heart goes and also encounters that are special, which make that interaction among each other special

maakt. En waar denk ik dan allemaal aan? Pas kwam er een collega naar me toe en die zegt,

makes. And what do I think of then? Just recently, a colleague came up to me and said,

oh, ik heb weer even naar een podcast van je geluisterd, zo leuk, over verkleinwoordjes.

Oh, I listened to one of your podcasts again, so fun, about diminutives.

Ik heb geen idee wanneer ik dat heb gezegd. Maar ja, ik zal daar zeker wel een keer over hebben

I have no idea when I said that. But yes, I will definitely talk about it sometime.

gehad. En?

had. And?

Wat wil het toeval dat ik op LinkedIn een filmpje voorbij zie komen van, zeg ja, tegen dementie.

What a coincidence that I see a video on LinkedIn about, say yes to dementia.

Tip om in ieder geval op te gaan zoeken en ook te gaan volgen op alle social media's te vinden,

Tip to look up and follow on all available social media.

waar het ook ging over verkleinwoordjes en dat je dat vooral dus niet moet doen.

where it was also about diminutives and that you especially shouldn't do that.

Een filmpje dat illustreerde hoe het overkomt als je zo tegen iemand praat.

A video that illustrated how it feels when you talk to someone like that.

Als je zag iemand in beeld, dan wil je nog een boterhammetje eten, wil je nog een beetje melk,

If you saw someone on screen, then you want to eat another sandwich, do you want a little more milk?

gaan we straks nog een eindje lopen, alle verkleinwoordjes.

Are we going to walk a bit later, all the diminutives?

En wat er op de loer ligt op het moment dat je in verkleinwoordjes gaat praten,

And what lurks just when you start speaking in diminutives,

want misschien doe je het wel omdat je dingen niet te groot wil maken,

because maybe you do it because you don't want to make things too big,

of misschien heb je er nooit over nagedacht en ga je het ineens van jezelf ook horen.

Or maybe you've never thought about it and suddenly you'll hear it from yourself too.

Maar het komt zo kinderlijk over, het kinderachtig, het maakt het heel erg kinderachtig hoe je dan tegen mensen praat.

But it comes across as very childish, it is childish, it makes it very childish how you talk to people.

Want bij dementie hebben we het toch over volwassen mensen.

Because with dementia we are talking about adults.

Of het nou mensen zijn die jong zijn.

Whether they are people who are young.

Bij dementie of dat ze al wat ouder zijn.

With dementia or when they are already a bit older.

Over het algemeen ouder, maar zeker ook jonger.

Generally older, but certainly younger as well.

Misschien dat ik daar straks ook nog even wat over vertel.

Maybe I'll share a bit about that later.

En die bijzondere ontmoetingen die er ook zijn, die maken in mijn werk ook heel erg mooi,

And those special encounters that happen as well, make my work very beautiful too.

omdat ik zoveel verschillende mensen ontmoet op een dag waar ik dan langskom.

because I meet so many different people on a day when I visit.

Gisteren was ik bij iemand en die man die deed de deur open.

Yesterday I was with someone and that man opened the door.

Oh, hallo!

Oh, hello!

Geen idee of die dat tegen iedereen doet, maar in ieder geval tegen mij wel.

No idea if he does that to everyone, but at least he does it to me.

En wat leuk dat jij er bent, want jij weet het.

And how nice that you are here, because you know it.

Ik weet het allemaal wel.

I know it all.

Ik kan me niet anders voorstellen dan dat hij dat tegen meer mensen doet.

I can't imagine that he doesn't do that to more people.

Maar misschien ook niet, geen idee.

But maybe not, no idea.

Kan ik ook niet echt vragen, want dit is een man met geheugenproblemen.

I can't really ask either, because this is a man with memory problems.

En in de beschrijving staat erbij dat hij op bepaalde dagen na een dagbesteding op een plaats in de buurt gaat.

And in the description it states that he goes to a place nearby on certain days after a day activity.

Maar ik weet dat hij op een andere plek ook komt.

But I know that he will come to another place as well.

Op een boerderij.

On a farm.

Volgens mij vindt hij die boerderij veel leuker.

I think he likes that farm much better.

Dus ik noemde die naam van die boerderij.

So I mentioned the name of that farm.

Ja, jij weet dat wel hè?

Yes, you know that, don't you?

Nou, ik ben daar heel lang geleden een keer geweest.

Well, I was there a long time ago.

Het kan wel twee jaar zijn.

It can be up to two years.

Oh, want heb je onze...

Oh, because you have our...

Ja, we hebben een indrinkkeet.

Yes, we have a drink place.

Dan is er een bijgebouw gebouwd waar ze een mooie huiskamer hebben waar ze lekker kunnen gaan zitten.

Then a outbuilding was built where they have a nice living room where they can sit comfortably.

En ze zijn dan in dit geval de deelnemers en de begeleiders om koffie te kunnen drinken of om een spelletje te kunnen doen of de krant te kunnen lezen.

And in this case, they are the participants and the supervisors who can drink coffee, play a game, or read the newspaper.

En hij noemde het de indrinkkeet.

And he called it the drinking hole.

Ja, want ik heb ook wel een beetje last van mijn geheugen, zei hij.

Yes, because I also have a bit of trouble with my memory, he said.

Maar niet zo erg hoor, want ja, ze zeggen dat ik dementie heb, maar nou, het is niet zo erg en het is allemaal hetzelfde gebleven.

But it's not that bad, you know, because yes, they say I have dementia, but well, it's not that bad and everything has remained the same.

Want ik was eerst bang dat ik dan niet meer naar die dagbesteding mocht, maar daar mag ik nog steeds heen, want het wordt niet beter.

Because I was initially afraid that I wouldn't be allowed to go to that day care anymore, but I can still go there, because it's not getting better.

Het wordt wel een beetje erger, maar niet zo erg dat ik echt dementie heb hoor.

It is getting a bit worse, but not so much that I really have dementia, you know.

Dus hij bleef daar een beetje omheen praten, maar waar het om gaat, dat is dat hij eigenlijk zei van, zie mij nou als mens.

So he kept talking around it a bit, but what it comes down to is that he actually said, look at me as a human.

Ik ben een mens.

I am a human.

En wat hij daarna vertelde, is dat hij ook van waarde kan zijn.

And what he told afterwards is that he can also be of value.

Want als ik daar ben, dan kan ik anderen helpen.

Because when I'm there, I can help others.

Dan kan ik ze helpen met bijvoorbeeld een rolstoel duwen.

Then I can help them by, for example, pushing a wheelchair.

Dus als er mensen in een rolstoel komen, kan hij duwen.

So if there are people in a wheelchair coming, he can push.

Het is zo enorm belangrijk om van waarde te zijn.

It is incredibly important to be of value.

En ik noem het vaker, ja Mira, de kracht van herhaling, dat zegt Mira dan altijd.

And I often mention it, yes Mira, the power of repetition, that's what Mira always says.

Het is enorm belangrijk om waardering uit te spreken, maar ook dat iemand iets doet.

It is extremely important to express appreciation, but also for someone to take action.

Als ik alleen maar langskom om bloed af te nemen, dan bedank ik mensen heel vaak voor de samenwerking.

If I only come by to take blood, I often thank people for their cooperation.

En dan doen ze dat een beetje lachend af, zo van, ja ja, het is echt samenwerken.

And then they brush it off with a bit of laughter, like, yes yes, it’s really about teamwork.

Want als u niet stil zit, als u me niet helpt, als u niet goed luistert, kan ik niet doen wat ik moet doen.

Because if you do not sit still, if you do not help me, if you do not listen well, I cannot do what I have to do.

En je helpt me enorm goed, want, nou, dan kan ik allerlei andere dingen gaan noemen.

And you help me enormously well, because, well, then I can start mentioning all sorts of other things.

En wat er gebeurt, is dat je ziet dat mensen een stuk eigenwaarde krijgen, of terugkrijgen.

And what happens is that you see people gain or regain a sense of self-worth.

En ze kunnen beseffen van, oké, ik doe er wel toe, ik ben niet helemaal afgeschreven.

And they can realize that, okay, I do matter, I'm not completely written off.

Ik wil dat heel graag weten.

I would really like to know that.

En ik denk, nee, maar jij ook.

And I think, no, but you too.

Dus waarom niet iemand die haperende hersenen heeft, waar het in het brein even niet zo lekker meer loopt.

So why not someone with faltering brains, where things in the brain are just not going so well for a moment.

Het is belangrijk om er toe te doen, om iets voor een ander te kunnen betekenen.

It is important to matter, to be able to mean something for someone else.

Mooi voorbeeld, wat deze man me gewoon heel simpel vertelde.

A nice example, as this man simply told me.

En ik zei tegen hem, had ik je wel eens verteld dat ik een podcast maak?

And I said to him, have I ever told you that I make a podcast?

Nee, zegt hij.

No, he says.

En toen zegt hij, nee, ik zeg, weet je wat een podcast is?

And then he says, no, I say, do you know what a podcast is?

Nou, daar praten die een beetje omheen.

Well, they're kind of beating around the bush about that.

Toen ik zei van, nou, het is een soort...

When I said, well, it's a kind of...

Een radioprogramma wat ik dan opneem.

A radio program that I then record.

Toen zei hij, oh, maar daar wil ik ook wel een keer komen praten, hoor.

Then he said, oh, but I would also like to come and talk there at some point.

Ik wil ook wel een keer wat zeggen.

I would also like to say something once.

Ja, en dat is precies wat ik ook wel...

Yes, and that's exactly what I...

Ja, het lijkt me heel erg leuk om dat te doen.

Yes, I think it would be very fun to do that.

Maar ik heb daar niet echt het geduld en de tijd voor om dat op dit moment te doen.

But I don't really have the patience and time to do that at the moment.

Dus dat is iets wat in het vat zit.

So that is something that is in store.

En wat mij betreft verzuurt dat niet.

And as far as I'm concerned, that doesn't sour.

Dat komt ooit wel.

That will happen someday.

Op dit moment is dit de beste manier voor mij om mijn boodschappen de wereld in te zenden.

At this moment, this is the best way for me to send my messages out into the world.

Oh ja, ik had wat opgegeven.

Oh yes, I had submitted something.

Ik kwam vandaag bij een mevrouw.

I visited a lady today.

Altijd als ik bij haar kom, is er wel iemand om haar heen.

Whenever I visit her, there is always someone around her.

Of een buurvrouw, of een zus, of een kleindochter.

Either a neighbor, or a sister, or a granddaughter.

Met achterkleinkinderen zelfs.

With great-grandchildren even.

Zij zit altijd in haar stoel.

She is always sitting in her chair.

Ik vind het bijna de troon.

I find it almost the throne.

En ik vind haar bijna een vorstin, als het ware, die daar zit.

And I find her almost like a princess, as it were, sitting there.

Een hele gewone vrouw.

An entirely ordinary woman.

Dus niks poelharigs aan.

So nothing hairy about it.

Heel vriendelijk ook, heel prettig.

Very friendly too, very pleasant.

Maar altijd in een setting waar meer mensen om haar heen zijn.

But always in a setting where more people are around her.

En vandaag viel me voor het eerst op...

And today I noticed for the first time...

dat zij ook haperende hersenen heeft.

that she also has malfunctioning brains.

Dat zij geheugenproblemen heeft.

That she has memory problems.

En waarom?

And why?

Omdat er niemand anders was om de vragen in te vullen.

Because there was no one else to fill in the questions.

Altijd als ik een vraag heb, wordt dat ingevuld door anderen.

Whenever I have a question, it is filled in by others.

Zij zegt het wel zelf.

She says it herself.

Maar ze kijkt nu, als ik dat bedenk, altijd wel om zich heen.

But she always looks around her now, as I think about it.

En mensen geven daar ook een reactie dan op.

And people also respond to that.

En nu kon dat niet, want er was helemaal verder niemand om haar heen.

And now that was not possible, because there was absolutely no one else around her.

En ik zei dat tegen een collega.

And I said that to a colleague.

Die zei, oh ja, ja inderdaad.

He said, oh yes, yes indeed.

Ik zeg, nou, ik vond het wel bijzonder.

I say, well, I found it quite special.

Want ik had het dus niet eerder gezien.

Because I hadn't seen it before.

Even opgemerkt.

Just noticed.

Maar ja, dat komt ook omdat ik altijd met mensen omga...

Well, that's also because I always interact with people...

alsof er niks aan de hand is.

as if nothing is wrong.

En zolang dat goed gaat, hoef ik me niet aan te passen.

And as long as that's going well, I don't need to adjust.

En in dit geval hoefde ik me nooit aan te passen.

And in this case, I never had to adjust.

En nu dacht ik, oh...

And now I thought, oh...

Ik vroeg aan haar of ze nieuwe medicijnen had.

I asked her if she had new medication.

Ik zeg, dan moet ik eerst eens even om me heen kijken.

I'm saying, then I need to take a look around first.

Toen dacht ik, oh, veelste ingewikkeld.

Then I thought, oh, way too complicated.

Dus ik zei, nou, volgens mij is dat veelste ingewikkeld.

So I said, well, I think that's way too complicated.

Moeten we maar niet doen.

We should probably not do that.

Nee, zeg ze, nee.

No, say them, no.

Ik zeg, nee.

I say, no.

Dat is ze net vast al wel.

That is probably already her.

Dat denk ik ook, zegt ze.

I think so too, she says.

En dan kon ze weer lekker met mij meepraten.

And then she could chat nicely with me again.

Dus dat niet pluisgevoel heb ik nooit bij haar gehad.

So I've never had that questionable feeling about her.

Dat vond ik ook wel weer opmerkelijk en grappig van mezelf...

I also found that quite remarkable and funny about myself...

om dat te ontdekken.

to discover that.

Dat het lang niet altijd even duidelijk hoeft te zijn...

That it doesn't always have to be clear...

of iemand haperende hersenen heeft of niet.

whether someone has faltering brains or not.

En als je het niet doorhebt, nou en?

And if you don't realize it, so what?

Wat maakt het uit?

What does it matter?

En daarna moest ik naar een man.

And then I had to go to a man.

Het was een beetje een gedoe hoe ik binnenkwam ook.

It was a bit of a hassle how I got in as well.

En ik hoorde al iemand buiten roepen.

And I already heard someone shouting outside.

En dacht ik al, dat is een gebouw wat in appartementen was verdeeld.

And I thought, that is a building that was divided into apartments.

Maar ja, ik hoorde ook een zoomer.

But yes, I also heard a zoomer.

En ik duwde tegen de deur en de deur ging open.

And I pushed against the door and the door opened.

Dus ik ging naar binnen.

So I went inside.

En binnen kon ik niet goed zien wat A, B, C, D, E, F was in dat gebouw.

And inside I couldn't see well what A, B, C, D, E, F was in that building.

En toen gokte ik maar dat ik op de tweede verdieping moest zijn.

And then I just guessed that I had to be on the second floor.

En dat had ik goed gegokt.

And I guessed that right.

De deur van het appartement stond open.

The door of the apartment was open.

Maar die mevrouw stond op het balkon.

But that lady was standing on the balcony.

Ik kwam halverwege de woning binnen.

I entered the house halfway.

Dus ik riep naar links waar ik die mevrouw zag van...

So I called to the left where I saw that lady from...

Joehoe, ik ben er.

Yoohoo, I'm here.

Oh, je bent er.

Oh, you are here.

Ja, want ik stond al te roepen.

Yes, because I was already shouting.

Achteraf was dit gewoon een oververmoeide, overbezorgde, opgebrande mantelzorger.

In retrospect, this was just an overtired, overly concerned, burnt-out caregiver.

Ik kwam voor haar man en die lag in bed.

I came for her husband and he was in bed.

Ik dacht, oh, nou, dan gaan we naar bed.

I thought, oh, well, then we're going to bed.

Ik kan ook op bed prikken.

I can also poke on the bed.

Maar eigenlijk was deze man veel te ziek.

But actually, this man was far too sick.

Ik was gewoon enorm ziek en naar.

I was just extremely sick and miserable.

En zij bleef me roepen, kom dan eens, doe nou nog toch eens wat.

And she kept calling me, come on then, just do something once more.

Maar die man kon dat niet.

But that man could not do that.

Heeft hij wel zijn gehoorapparaat dan in?

Does he have his hearing aid in then?

Ja, volgens mij wel.

Yes, I think so.

Maar nou...

But now...

Ik ben alleen maar rustig.

I am just calm.

Zorg dat iemand me ziet.

Make sure someone sees me.

Wij zei aan dat ik bloed kon prikken.

We said that I could have my blood drawn.

Wij is altijd naar mijn elleboog geholten dan.

We always went to my elbow then.

En die man zei ook al, oh, bloed prikken.

And that man also said, oh, blood testing.

Nou, hij bleef liggen.

Well, he stayed down.

En dat ging niet makkelijk.

And that wasn't easy.

Nou weet ik uit ervaring dat dat ook vaak komt als mensen echt ziek zijn.

Well, I know from experience that this often happens when people are really sick.

Vooral niet voldoende vocht binnenkrijgen.

Especially not getting enough fluids.

Ik merkte dat aan het prikken ook, hoe moeilijk dat dan kan gaan.

I noticed that with the pricking as well, how difficult that can be.

En het lukte, maar het ging echt niet van harte.

And it worked, but it really wasn't done willingly.

Dus ik moest dit ook in twee keer doen.

So I had to do this in two parts as well.

En toen ik de tweede keer prikte, toen moest die meneer gaan zitten.

And when I pricked the second time, that gentleman had to sit down.

En zij liep er dan weer bij.

And she walked around again.

En zei ze, ga dan zitten.

And she said, then sit down.

Nou, het doet zich niet zo kinderachtig ook.

Well, it doesn't seem so childish either.

Want die man had overal pijn en alles was vervelend.

Because that man was in pain everywhere and everything was annoying.

En hij wil alleen maar slapen.

And he just wants to sleep.

En dan gaat hij s'nachts opstaan.

And then he gets up at night.

En als hij dan s'nachts uit bed gaat, dan gaat hij in de badkamer zitten.

And when he gets out of bed at night, he goes to sit in the bathroom.

En dan weet ik het ook weer niet.

And then I don't know either.

En oh, u gaat prikken.

And oh, you are going to get vaccinated.

Nou, dan ga ik gauw weg hoor.

Well, then I'm going to leave quickly.

En niet aanstellen.

And don't pretend.

Oh, ik kan ook niet tegen prikken.

Oh, I can't stand needles either.

Ja.

Yes.

Ik denk, oh jezus.

I think, oh Jesus.

Want ja, wat een ontzettende moeilijke situatie.

Because yes, what an incredibly difficult situation.

En ik denk, ja, ik snap het wel.

And I think, yes, I get it.

Want je wil als partner heel graag zorgen.

Because as a partner you really want to care.

Dus ik denk, nou, wat ik wel kan zeggen is, drinkt die man wel voldoende?

So I think, well, what I can say is, does that man drink enough?

Nou, hij eet niks en hij drinkt niks.

Well, he doesn't eat anything and he doesn't drink anything.

Nou, toen ging ze zeggen, wil je wat drinken?

Well, then she said, do you want something to drink?

Wil je bitterlemmen?

Do you want bitter lemons?

Water, zei die man.

Water, said that man.

Een flesje.

A bottle.

Ach, jij altijd met je flesjes?

Oh, you and your bottles again?

Nee, oh, mijn hemel.

No, oh my goodness.

Wat ongelooflijk moeilijk.

How incredibly difficult.

En die meneer, die wist ook niet zo goed wat er allemaal gebeurde.

And that gentleman didn't really know what was going on either.

En het makkelijkste was om zich weer terug te trekken.

And the easiest thing was to withdraw again.

En in dat bed te blijven liggen.

And to stay lying in that bed.

Maar dan sta je daar van een afstand, sta je daar te kijken.

But then you stand there from a distance, standing there watching.

En ik kreeg ook wel medelijden met die mevrouw.

And I did feel a bit sorry for that lady.

Dat ik denk van, oh, kunt u wel eens weg?

That I think, oh, can you ever leave?

En ze vertelt, ja, ik ben gisteren nog geweest in Pritsje.

And she says, yes, I went to Pritsje yesterday.

Maar dan zit ik wel de hele tijd te denken, zal het wel goed gaan?

But then I keep thinking, will it go well?

Zou het wel goed gaan?

Would it be okay?

Ja, maar ja, ach, hij ligt toch de hele tijd alleen maar in bed.

Yes, but well, he's just lying in bed all the time anyway.

En als je zoiets merkt in je omgeving.

And if you notice something like that in your environment.

Dan is het misschien toch wel zaken om iemand wat meer te helpen.

Then it might be worthwhile to help someone a bit more.

Want deze mevrouw was gewoon echt op.

Because this lady was just really done.

En op van de zenuwen.

And on edge.

Echt zenuwpezerig gedrag, zou ik maar zeggen.

Really nerve-wracking behavior, I would say.

Dus ik heb nog een keer gevraagd.

So I asked again.

Heeft u wel eens, dat er iemand anders langs kan komen?

Have you ever had someone else come by?

Ja hoor, want ze had ook een dochter.

Yes, because she also had a daughter.

Ja, toen zei ze meteen zelf, maar die is natuurlijk druk, want die moet ook werken.

Yes, then she immediately said herself, but of course she is busy because she has to work too.

Ja, die zal van mijn leeftijd zijn.

Yes, that will be my age.

Ja, die moet inderdaad ook werken.

Yes, that should indeed work as well.

En misschien heeft zij ook wel weer kinderen en kleinkinderen.

And maybe she also has children and grandchildren again.

Waar zij dan voor moet zorgen.

What she then needs to take care of.

Die sandwichgeneratie, zeggen ze dan.

That sandwich generation, they say.

Dat je mensen onder je hebt waar je voor zorgt.

That you have people under you that you take care of.

Maar ook mensen boven jou dus.

But also people above you, therefore.

Waar je voor zorgt.

What you take care of.

Het is echt de zaak om mensen ook, als mensen langer thuis willen blijven wonen.

It is really the case to help people, especially if they want to stay at home longer.

Want in dit geval, ik denk ook dat deze meneer niet anders zou willen.

Because in this case, I also think that this gentleman wouldn't want it any other way.

Alleen, hoe lang is dat mogelijk?

But how long is that possible?

En is dat voor deze mevrouw mogelijk?

Is that possible for this lady?

En hoe kunnen we dat dan zo doen, dat het ook nog voor haar te doen is?

And how can we do that in a way that it is still doable for her?

Ik denk dat we daar veel meer over na zouden moeten denken.

I think we should think much more about that.

En mensen daarin moeten ondersteunen om dat vol te kunnen houden.

And people need to be supported in that to be able to maintain it.

Ja.

Yes.

Maar hé, wie hebben we daar?

But hey, who do we have there?

Het belletje van Mira.

Mira's bell.

Ja, ik heb het belletje op een hele bijzondere manier gemonteerd.

Yes, I mounted the bell in a very special way.

Want ik moet de knop indrukken.

Because I have to press the button.

Maar ik moet ook het belletje laten horen.

But I also need to ring the bell.

Dat zijn twee verschillende dingen.

Those are two different things.

Dus nou, ik hoop dat die duidelijk was.

So now, I hope that was clear.

Ik vond een briefje met daarop een aantekening.

I found a note with a remark on it.

Met een tekst.

With a text.

En ik denk eigenlijk, als ik dan naar die tekst kijk.

And I actually think, when I look at that text.

Wauw, wat een goede tekst.

Wow, what a good text.

Heb ik die zelf opgeschreven?

Did I write that myself?

Of heb ik die ergens gehoord?

Or have I heard that somewhere?

En de bron, die weet ik dus niet meer.

And the source, I don't remember that anymore.

Want die staat er niet bij.

Because that's not mentioned.

Nou, ik zal hem je laten horen.

Well, I will let you hear him.

En ik ben benieuwd wat jij ervan vindt.

And I am curious what you think about it.

Het huis van een persoon is zijn eigen museum vol mogelijkheden voor herinneringen.

A person's house is their own museum full of possibilities for memories.

Ja, en die tekst, die doet mij wat.

Yes, and that text moves me.

Omdat ik zelf in het huis van herinnering nu werkzaam ben.

Because I am currently working in the house of memories.

In het openluchtmuseum in Arnhem.

In the open-air museum in Arnhem.

En op 21 september aanstaande, dus als je dit luistert, is het denk ik alweer geweest.

And on September 21st, so by the time you listen to this, I think it has already passed.

Dan opent dit huis.

Then this house opens.

En het is een heel bijzonder project waarin ik mag werken.

And it is a very special project that I get to work on.

Ik ga je daar later meer over vertellen.

I will tell you more about that later.

En misschien kom ik nog aan de bron.

And maybe I will still get to the source.

Maar ik denk het niet.

But I don't think so.

Dus ik ga afsluiten met een belletje.

So I'm going to wrap it up with a call.

Dat moet ik even niet vergeten.

I must not forget that for a moment.

BELLETJE

LITTLE BELL

Doei.

Bye.

Ja, doei.

Yes, bye.

En ik kreeg er een foto bij.

And I received a photo with it.

Met een standaard waar de fietsbel aan vastgemaakt is.

With a standard to which the bicycle bell is attached.

En op die fietsbel overigens de mooie sticker van de dag van de Mimakker.

And on that bicycle bell, by the way, is the nice sticker from the day of the Mimakker.

We zijn een nieuwe aan het maken.

We are making a new one.

Maar deze QR-code werkt ook nog.

But this QR code still works too.

Schreef ze erbij.

She added.

Dus mocht je zo'n sticker tegenkomen, zo'n sticker zien.

So if you come across such a sticker, see such a sticker.

Die sticker die werkt nog.

That sticker still works.

Ik heb hem ook op de tegel van de podcast.

I also have him on the tile of the podcast.

En die is altijd bij mij hetzelfde.

And that is always the same for me.

Ik doe dat expres.

I do that on purpose.

Omdat je dan ook makkelijk terug kunt vinden.

Because you can easily find it again.

Dat moet dan ergens rond november geweest zijn.

That must have been around November.

Jawel.

Yes indeed.

De dag van de Mimakker heet die aflevering.

The episode is called The Day of the Mimakker.

En dat is aflevering 123.

And that is episode 123.

Die op 16 november ook gekomen is.

That also arrived on November 16.

En daar staat de sticker die Myra dus ook op haar bel heeft geplakt.

And there is the sticker that Myra has also stuck on her doorbell.

Met de QR-code.

With the QR code.

En die QR-code die kun je nog openen.

And that QR code you can still open.

Je hoeft hem niet helemaal op te zoeken.

You don't need to look him up completely.

Want in de vorige aflevering heb ik de link naar de dag van de Mimakker ook al gegeven.

Because in the previous episode I already provided the link to the day of the Mimakker.

Maar goed.

But okay.

Anders dan kun je hem nog zien op de tegel van de 123ste podcast.

Otherwise, you can still see him on the tile of the 123rd podcast.

16 november vorig jaar.

November 16 of last year.

Ja en Myra die had het over dubbeltaken.

Yes, and Myra was talking about dual tasks.

Want een dubbeltaak dat is dat je twee dingen tegelijk moet doen.

Because a double task means that you have to do two things at the same time.

Aan de ene kant spreekt ze er Whatsapp in.

On one hand, she speaks it in WhatsApp.

En houdt ze de microfoon ingedrukt.

And holds the microphone down.

En dan met de andere hand moet ze dan dat belletje doen.

And then with the other hand, she has to ring that bell.

Ze heeft er wel aan gedacht om hem ook weer af te sluiten dit keer.

She did think about closing it again this time.

Dubbeltaken zijn heel ingewikkeld op het moment dat je hersenen ook gaan haperen.

Dual tasks are very complicated at the moment when your brain also starts to falter.

En als je drukker bent dan ook al.

And if you are busier than that already.

Ik heb Myra verteld in een reactie.

I told Myra in a response.

Hé ik heb een tip gehoord.

Hey, I heard a tip.

En volgens mij moet het makkelijker en anders kunnen.

And in my opinion, it should be easier and different.

Want volgens mij kun je dat microfoontje indrukken.

Because I think you can press that little microphone.

Totdat die begint te bewegen.

Until it starts to move.

Te knipperen of zoiets.

To blink or something like that.

En dan kun je hem omhoog swipen.

And then you can swipe it up.

En dan kun je hem gewoon loslaten.

And then you can just let him go.

En praten.

And talk.

Nou wie weet.

Well, who knows.

Ik heb dat trouwens ook weer gehoord in een podcast.

By the way, I heard that again in a podcast.

Voor 50 plus vrouwen.

For women over 50.

Myra had het ook over een podcast.

Myra also mentioned a podcast.

Myra had het ook over het Huis van Herinnering.

Myra also talked about the House of Memory.

In het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem.

In the Dutch Open Air Museum in Arnhem.

Een prachtig initiatief.

A wonderful initiative.

Wat mede ontstaan is door Alzheimer Nederland.

What has also been created by Alzheimer Nederland.

Ik ben daar geweest.

I have been there.

Want er zijn verschillende open dagen al geweest.

Because there have already been several open days.

En natuurlijk toen Myra daar ook aan het werk was.

And of course when Myra was working there too.

De moeite waard om te gaan kijken.

Worth a visit.

En te gaan luisteren.

And to go listen.

En ervaren en zien.

And experience and see.

Wat je kunt doen met mensen met dementie.

What you can do with people with dementia.

En voornamelijk oudere mensen met dementie.

And mainly older people with dementia.

In een omgeving waar ze wel heel veel dingen nog herkennen.

In an environment where they can still recognize a lot of things.

En dat is ook heel belangrijk.

And that is also very important.

In een omgeving waar ze wel heel veel dingen nog herkennen.

In an environment where they still recognize a lot of things.

Maar waar wij.

But where we.

Als mensen met minder haperende of niet haperende hersenen.

As people with less malfunctioning or non-malfunctioning brains.

Kunnen zien van.

Can see from.

Oh ja dat was toen.

Oh yes, that was back then.

Oh ja dat hadden wij ook.

Oh yes, we had that too.

Oh en dat en oh.

Oh and that and oh.

Dan zijn het ook weer mooie herinneringen.

Then they are again beautiful memories.

Myra gaat er ongetwijfeld meer over vertellen.

Myra will undoubtedly tell more about it.

Ik vind het heel erg leuk dat ze dit doet.

I really like that she does this.

En ik zal er eventjes een link bij doen.

And I will add a link to it.

Naar het Nederlands Openluchtmuseum.

To the Dutch Open Air Museum.

Waarin ook staat dat.

Which also states that.

Dit huis geopend gaat worden.

This house will be opened.

Het huis staat aan de Prinses Margrietstraat.

The house is located on Prinses Margrietstraat.

En gaat de 21e dag.

And the 21st day goes on.

Wereld Alzheimer dag is dat.

It's World Alzheimer Day.

Daar gaat hij geopend worden.

There he is going to be opened.

En ik dacht ook door Prinses Margriet.

And I also thought through Princess Margriet.

Maar goed daar zullen genoeg mensen al zijn.

But well, there will be enough people there already.

Maar probeer eens te kijken.

But try to take a look.

Wie weet kun je er een keer langs gaan.

Who knows, maybe you can stop by sometime.

Sowieso een museum wat in mijn ogen.

Anyway, a museum that, in my eyes.

Echte moeite waard is.

Really worth it.

En heel leuk is voor een dagje uit.

And it's very nice for a day out.

Goed.

Good.

Ik word niet gesponsord.

I am not sponsored.

Maar ik ben wel enthousiast.

But I am enthusiastic.

En begrijp je dat ook.

And do you understand that too?

Want ik krijg hier niks van terug van het Openluchtmuseum.

Because I don't get anything back from the Open Air Museum.

Hooguit de glimlach.

At most the smile.

En de ervaringen die Mira daar weer op doet.

And the experiences that Mira gains from it.

Tot zover.

So far.

Vandaag.

Today.

Maak er een mooie dag van.

Make it a nice day.

En een hele fijne week.

And a very nice week.

En tot de volgende keer.

Until next time.

Doeg.

Bye.

Ja dat was het weer.

Yes, that was it again.

Wat fijn dat je luisterde naar deze podcast.

How nice that you listened to this podcast.

Super bedankt daarvoor.

Thank you very much for that.

Want samen maken wij de kloof.

Because together we bridge the gap.

Naar mensen met dementie minder groot.

Towards people with dementia less large.

Abonneer je dan ook op deze podcast.

Then subscribe to this podcast as well.

Als je automatisch een bericht wilt ontvangen.

If you want to receive a message automatically.

Als er weer een nieuwe aflevering online is.

When a new episode is online again.

En als jij een review achterlaat.

And if you leave a review.

Of een sterrenwaardering.

Or a star rating.

Kan deze podcast ook nog sneller gevonden worden.

Can this podcast be found even faster?

Hoe mooi zou dat zijn.

How beautiful would that be.

En het zou nog fijner zijn.

And it would be even nicer.

Als jij jouw positieve ervaringen wilt delen.

If you want to share your positive experiences.

Op één van je socials bijvoorbeeld.

On one of your socials, for example.

Met een schermafbeelding.

With a screenshot.

Je kan het altijd doorvertellen natuurlijk.

You can always pass it on, of course.

Nog makkelijker.

Even easier.

En wil je mij persoonlijk benaderen.

And do you want to contact me personally?

Ga dan via mijn Facebook of Instagram pagina.

Then go via my Facebook or Instagram page.

Van Maatcontact.

Of Maatcontact.

Of per mail.

Or by email.

lida.maatcontact.nl

lida.contactpartner.nl

Nogmaals.

Again.

Super bedankt voor het luisteren.

Thanks a lot for listening.

En heel graag tot de volgende keer.

And I very much look forward to the next time.