6: Ik dacht dat ik door 'sterk' te zijn, goed bezig was

Hi, welkom bij weer een nieuwe podcast aflevering.

Hi, welcome to another new podcast episode.

Het is even geleden dat ik hier weer voor de microfoon heb gezeten.

It's been a while since I've been back here at the microphone.

En om eerlijk te zijn, heb ik ook een tijdje getwijfeld toen ik de keuze maakte om te stoppen met mijn eigen bedrijf.

And to be honest, I also hesitated for a while when I made the decision to stop my own business.

Of ik dit nog wel wilde doen.

Whether I still wanted to do this.

Maar al gauw kwam ik erachter dat dat een vraag was die ik mezelf stelde met mijn hoofd, met mijn mind.

But soon I realized that it was a question I asked myself with my head, with my mind.

En kwam ik tot de conclusie dat ik gewoon wilde gaan kijken hoe het voelt.

And I came to the conclusion that I just wanted to see how it feels.

En ik merk toch dat het weer begint te kriebelen, dat ik het ontzettend leuk vind om te delen, om te inspireren.

And I notice that it's starting to itch again, that I really enjoy sharing and inspiring.

Dus hier zijn we weer.

So here we are again.

Mijn excuses bij voorbaat voor mijn lichtelijk heze monotone stem.

My apologies in advance for my slightly hoarse monotone voice.

Ik ben een beetje verkouden aan het worden.

I'm starting to catch a bit of a cold.

Zoals sommigen van jullie misschien weten en sommigen misschien niet.

As some of you may know and some may not.

Ik ben twee weken geleden teruggekomen.

I came back two weeks ago.

Ik ben twee weken geleden teruggekomen uit Thailand.

I returned from Thailand two weeks ago.

Ik wil je in deze podcast een update geven over hoe dat was.

I want to give you an update in this podcast about how that was.

Over waar ik nu sta en over het proces waar ik de afgelopen twee weken doorheen ben gegaan.

About where I am now and about the process I have been through over the past two weeks.

Omdat dat voor mij heel veel heeft betekend.

Because it meant a lot to me.

En ik het gevoel heb dat dat voor meerdere van waarde kan zijn.

And I feel that this can be of value to several others.

Dus ik ben twee weken geleden teruggekomen uit Thailand.

So I returned from Thailand two weeks ago.

Ik ben anderhalve maand.

I am a month and a half old.

Alleen op reis gegaan.

Traveled alone.

Daar heb ik toen ook al best wel wat vragen en opmerkingen over gekregen.

I received quite a few questions and comments about that at the time as well.

Omdat ik samen ben met Jorik al bijna vier jaar.

Because I have been together with Jorik for almost four years.

En ja, te begrijpen valt dat mensen zich afvroegen van waarom ga je alleen?

And yes, it is understandable that people wondered why are you going alone?

Waar is je vriend en waarom is je vriend niet mee?

Where is your friend and why isn't your friend coming?

Nou, het antwoord daarop was dat ik heel graag alleen wilde reizen.

Well, the answer to that was that I really wanted to travel alone.

Vijf jaar geleden ben ik naar Bali geweest.

Five years ago I went to Bali.

Ook in mijn eentje en toen was ik op een op een hele andere plek in mijn leven dan waar ik nu ben.

Also on my own, and at that time I was in a completely different place in my life than where I am now.

Ik zat toen best wel diep in mijn eetstoornis en daar is voor mij eigenlijk echt mijn herstel begonnen.

I was quite deep into my eating disorder at that time, and that's actually where my recovery really began.

Ik heb toen ook dat vanaf dat moment altijd het gevoel gehad van dit is waar mijn herstel begonnen is.

I have also always felt since that moment that this is where my recovery began.

En hier wil ik het ook afronden.

And here I would like to conclude as well.

Dus mijn intentie was altijd om terug te gaan naar Bali.

So my intention was always to go back to Bali.

Toen kwam corona om de hoek en toen is het eigenlijk een beetje een.

Then corona came around the corner and then it actually became a bit of a.

Ja, uit het oog verloren verlangen geworden, terwijl het er wel altijd gezeten heeft.

Yes, it has become a longing lost from sight, while it has always been there.

En.

And.

Ik voelde gewoon een paar maanden geleden heel sterk.

I felt very strongly just a few months ago.

Ik moet weg.

I have to go.

Ik wil weg.

I want to leave.

Niet met de intentie om te vluchten, maar wel met de intentie om.

Not with the intention to flee, but with the intention to.

Om weer de connectie met mezelf echt te voelen en.

To truly feel the connection with myself again and.

Ondanks dat dat natuurlijk grotendeels in jezelf.

Although that is of course largely within yourself.

Zit en ik denk dat je dat eigenlijk altijd wel kunt realiseren.

I sit and I think that you can actually always achieve that.

Op een bepaalde manier speelt omgeving daar wel gewoon een hele grote rol in.

In a way, the environment does play a very significant role in that.

Ook heb ik me altijd best wel emotioneel afhankelijk gevoeld van Jorik en had ik onbewust het gevoel dat ik vooral gelukkig was en kon zijn door hem, dus door samen zijn met hem, dat dat hetgeen maakte, dat dat hetgeen was wat mij gelukkig maakt.

I have always felt quite emotionally dependent on Jorik and unconsciously felt that I was primarily happy and could be happy because of him, so being together with him was what made me happy.

En ja, daar kwam ook wel een hele.

And yes, there did come a whole one.

Grote angst bij kijken van wat nou als hij er niet meer is.

Great fear when watching what if he is no longer there.

Klinkt misschien als iets moois, maar voor mij voelt het best wel.

Sounds like something beautiful, but to me it feels quite the opposite.

Ik wil het niet per se noemen, maar ik ik vond het een vervelende positie om in te zijn om me zo afhankelijk te voelen van iemand.

I don't necessarily want to call it that, but I found it an unpleasant position to be in to feel so dependent on someone.

Dus mijn intentie voor die reis was enerzijds echt even tijd.

So my intention for that trip was, on one hand, to really take some time.

Hebben voor mezelf niks moeten.

I haven't had to do anything for myself.

Ik had best wel turbulenten jaren achter de rug, dus echt even tijd voor mij en om te gaan ervaren dat ik mezelf kan dragen, dat ik op eigen benen kan staan, dat ik.

I had quite turbulent years behind me, so it was really time for me to experience that I can support myself, that I can stand on my own feet, that I.

Mijn eigen gezelschap fijn vindt, want dat is natuurlijk wel iets waar ik de afgelopen jaren onwijs veel mee bezig ben geweest.

I find my own company nice, because that is certainly something I have been very much involved with over the past few years.

Maar omdat echt dan te voelen en echter te ervaren was voor mij wel een ander verhaal, dus dat was de intentie van die reis.

But because truly feeling that and experiencing it in reality was for me a different story, that was the intention of that journey.

En.

And.

Ja, dat heb ik allemaal mee mogen maken en daar ben ik zo zo zo zo ontzettend dankbaar voor dat ik dat heb mogen ervaren.

Yes, I have experienced all of that, and I am so, so, so, so incredibly grateful that I was able to experience it.

En ik heb nog zoveel meer mogen ervaren.

And I have been able to experience so much more.

Ik heb me oprecht nog nooit zo gelukkig gevoeld als daar nog nooit zo blij gevoeld als daar ook nog nooit zo oké gevoeld met mezelf en in connectie met mezelf.

I have honestly never felt so happy as there, never felt so joyful there, and never felt so okay with myself and in connection with myself.

Dus dat was echt een echt een prachtige tijd.

So that was really a truly beautiful time.

En ja, hoewel dat natuurlijk iets heel moois is, kwam daar wel ook een hele grote angst bij kijken om.

And yes, although that is of course something very beautiful, it also brought along a great deal of fear.

Naar huis te gaan en dan niet zozeer bang om thuis te zijn, maar meer bang om weer die connectie met mezelf te verliezen op de manier die ik daar met mezelf had en om het enthousiasme en de levenslust die ik daar elke dag voelde om dat ook kwijt te raken.

Going home and not so much being afraid of being at home, but more afraid of losing that connection with myself in the way I had it there and of losing the enthusiasm and zest for life that I felt there every day.

En ik ben me er volledig van bewust dat het leven niet altijd leuk is en dat je niet altijd piekmomenten kunt hebben.

And I am fully aware that life is not always fun and that you can't always have peak moments.

Die piekmomenten.

Those peak moments.

Die bestaan ook omdat het piekmomenten zijn en omdat er dus ook momenten zijn waarop je minder piekt en dus minder goed in je vel zit.

They also exist because there are peak moments, and therefore there are also moments when you peak less and thus feel less good about yourself.

Maar daardoor voelen die piekmomenten dan ook zo fijn.

But that’s why those peak moments feel so good.

Dus daar ben ik me ook wel volledig van bewust.

So I am fully aware of that as well.

Daar was ik me ook van bewust.

I was aware of that too.

Maar toch voelde ik een hele grote angst en weerstand om naar huis te gaan en ging dat ook wel gepaard met heel veel emoties.

But still I felt a great fear and resistance to go home, which was also accompanied by a lot of emotions.

Die ik ook met met Jorik heb gedeeld.

That I also shared with Jorik.

Toen ik daar was, toen ik naar huis kwam, waar ik heel erg bang voor was, was dat ik, dat een omhulsel van mij naar huis zou gaan.

When I was there, when I came home, what I was very afraid of was that I, that a shell of mine would go home.

Dat mijn, dat ik wel fysiek zeg maar in dat vliegtuig zou stappen en weer thuis met Jorik in bed zou liggen en mijn leven hier zou leiden.

That my, that I would physically get on that plane and be home lying in bed with Jorik and lead my life here.

Maar dat mijn ziel, dat mijn hele zijn eigenlijk daar bleef.

But my soul, my whole being actually stayed there.

Dat mijn ziel niet meer...

That my soul no longer...

Aan boord zou stappen.

Would board.

Nou, fast forward twee weken geleden kwam ik thuis en ik moet eerlijk zeggen dat dat veel fijner was en beter ging dan dat ik van tevoren verwacht had.

Well, fast forward two weeks ago I came home and I must honestly say that it was much nicer and went better than I had expected beforehand.

Dus daar was ik heel erg blij mee.

So I was very happy about that.

Wat er alleen gebeurde was dat Jorik ook al een paar keer door had laten schemen van ik vind het eigenlijk best wel spannend dat je naar huis komt.

What happened was that Jorik had also hinted a few times that he actually found it quite exciting that you were coming home.

En ik vond het ook spannend om naar huis te gaan.

And I also found it exciting to go home.

Maar hij vond het ook spannend dat ik weer naar huis kwam.

But he also thought it was exciting that I was coming home again.

Veel mensen veronderstelden dat hij mij heel erg had gemist en dat hij een soort van slachtoffer tussen haakjes was van deze situatie.

Many people assumed that he missed me very much and that he was sort of a victim in this situation.

Dat hij hier alleen achterbleef met puppy, want die hebben we ook.

That he was left here alone with a puppy, because we also have that.

Maar hij heeft ook, als ik even voor hem mag spreken, hij heeft ook zo'n mooi proces doorgemaakt in de tijd dat hij hier thuis was.

But he has also, if I may speak for him for a moment, gone through such a beautiful process during the time he was here at home.

En hij heeft ook zo...

And he also has such...

Hij heeft het ook al zo fijn ervaren om volledig zijn eigen ding te kunnen doen en geen rekening te hoeven houden met iemand.

He has already experienced it so nicely to be able to do his own thing completely and not have to take anyone into account.

In dit geval met mij.

In this case with me.

En hij vertelde me ook dat hij ook bang was dat ik eigenlijk in zak en as thuis zou komen.

And he also told me that he was afraid I would actually come home feeling down and out.

Dus eigenlijk had hij dezelfde angst als dat ik had.

So actually, he had the same fear that I had.

Ik was bang om als een omhulsel van mezelf terug te gaan en om me disconnected te voelen.

I was afraid to go back as a shell of myself and to feel disconnected.

Van Jorik en van mijn leven hier.

From Jorik and my life here.

En hij was ook bang dat ik als die versie van mezelf terug zou komen.

And he was also afraid that I would come back as that version of myself.

Dus dat was voor ons beide best wel spannend.

So that was quite exciting for both of us.

Nou, ik moet je zeggen dat toen ik op Schiphol aankwam dat het best wel even wennen was om elkaar weer in real life te zien en om elkaar aan te kijken.

Well, I have to say that when I arrived at Schiphol, it took some getting used to seeing each other in real life again and looking each other in the eye.

Maar al gauw verdween dat ook en voelden we ons allebei weer heel comfortabel met elkaar.

But soon that disappeared as well and we both felt very comfortable with each other again.

En voelde het ook net alsof ik nooit weg was geweest.

And it felt just like I had never been away.

Dus die eerste dagen, in die eerste dagen voelde ik me best wel goed.

So in those first days, I felt pretty good.

En daar was ik best wel verbaasd over.

And I was quite surprised about that.

En Jorik ook.

And Jorik too.

Jorik benoemde vaak van,

Jorik often mentioned from,

Jen, ik vind dat je het echt super goed doet.

Jen, I think you're doing really great.

Ik vind het echt heel knap van je hoe je met de situatie omgaat.

I really admire how you are handling the situation.

En je doet het veel beter dan wat ik van tevoren verwacht had.

And you do it much better than I expected beforehand.

En ik moet er even bij zeggen dat alles wat ik nu zeg en benoem,

And I must add that everything I am about to say and mention,

dat is natuurlijk vanuit het perspectief waarin ik nu sta.

That is of course from the perspective in which I am now standing.

Dus twee weken later.

So two weeks later.

Sommige dingen zijn me nu pas duidelijk geworden of zijn me nu juist pas duidelijk geworden.

Some things have only just become clear to me now.

Terwijl ik daar twee weken geleden middenin zat.

While I was right in the middle of it two weeks ago.

Dus twee weken geleden toen Jorik allemaal die lieve dingen zei van,

So two weeks ago when Jorik was saying all those lovely things about,

ja, ik vind het echt fijn om je zo te zien.

Yes, I really enjoy seeing you like this.

En ik vind het echt bewonderenswaardig eigenlijk dat je jezelf zo goed staande houdt.

And I actually find it really admirable that you manage to hold your own so well.

Dat deed me natuurlijk heel erg goed.

That made me feel really good.

Dat gaf me heel erg het gevoel van, wauw, ik doe iets goed.

That really made me feel like, wow, I'm doing something right.

Ik voelde trotsheid van hem.

I felt pride from him.

Ik voelde trotsheid van mij.

I felt pride in myself.

En tegelijkertijd voelde ik regelmatig een soort van heimwee naar Thailand.

And at the same time, I often felt a kind of longing for Thailand.

Naar hoe ik me toen voelde.

To how I felt back then.

Naar de mensen die ik daar heb leren kennen.

To the people I got to know there.

Maar ik had mezelf heel erg wijs gemaakt van, oké.

But I had convinced myself very much that, okay.

En het zit allemaal in je hoofd.

And it’s all in your head.

Als in, jij hebt de keuze hoe jij nu met deze situatie omgaat.

As in, you have the choice how you want to deal with this situation now.

Jij hebt de keuze welk perspectief jij inneemt.

You have the choice of which perspective you take.

Neem je het perspectief in en zet je als het ware de bril op van,

Take on the perspective and essentially put on the glasses of,

hier in Nederland is alles kut en het is koud en je moet hier van alles.

Everything is messed up here in the Netherlands, it's cold, and you have to do everything here.

En alles is vervelend en daar is het leven veel relaxter.

And everything is annoying and life is much more relaxed there.

Ik denk dat je wel een beetje begrijpt welke vibe ik daarmee bedoel.

I think you kind of understand the vibe I'm referring to.

Dus een hele negatieve lens met betrekking tot weer thuis zijn.

So a very negative lens regarding being home again.

En tegelijkertijd dus ook een hele positieve lens met betrekking tot Thailand.

And at the same time, also a very positive lens regarding Thailand.

Of kies ik ervoor om bewust en intentioneel dankbaar te zijn voor het hier weer zijn.

Or do I choose to be consciously and intentionally grateful for being here again.

Dus ik was mezelf heel erg aan het trainen om te focussen op alle positieve dingen hier.

So I was really training myself to focus on all the positive things here.

Om te focussen op al het moois wat het me weer brengt.

To focus on all the beauty it brings me again.

Om weer thuis te zijn.

To be home again.

Dus daar was ik heel bewust en actief mee bezig.

So I was very consciously and actively engaged with that.

Omdat ik dus voelde dat die keuze heel erg bij mij lag.

Because I felt that that choice was very much up to me.

En dat de lens die ik opzette, dus de bril die ik opzette,

And that the lens I put on, so the glasses I put on,

de lens waardoor ik keek, dat dat een heel groot verschil maakte in hoe ik me voelde.

the lens through which I looked, that it made a very big difference in how I felt.

Dus ik merkte al gauw van oké, als ik gewoon positief denk,

So I quickly noticed, okay, if I just think positively,

als ik maar heel hard focus op alles.

if I just focus really hard on everything.

Wat fijn is en positieve gedachten tegenover mijn negatieve gedachten zet.

What is nice is that it puts positive thoughts against my negative thoughts.

Dan komt het wel goed.

Then it will be alright.

Blijkbaar kan ik dan best wel goed met deze situatie omgaan.

Apparently, I can handle this situation quite well.

Dus dat ben ik blijven doen.

So that's what I've kept doing.

En ik bleef daar maar complimentjes tussen haakjes voor krijgen van Jorik.

And I just kept getting compliments in parentheses from Jorik.

Dat hij vanuit super liefdevolle intentie vaak tegen mij zei van

That he often said to me from a super loving intention of

ik ben echt trots op je, je doet het echt goed.

I am really proud of you, you are doing really well.

En dan zei ik ook tegen mezelf oh, je doet het echt goed.

And then I also said to myself oh, you're really doing well.

Ik had echt verwacht dat het minder goed ging, maar je houdt jezelf goed staande

I really expected it to go worse, but you are holding up well.

en je bent emotioneel stabiel en je bent positief.

and you are emotionally stable and you are positive.

Dus ik nam een soort van identiteit aan van oké, dit is dus wat ik moet doen.

So I adopted a kind of identity of okay, this is what I need to do.

Dit is dus wat ik moet zijn om geprezen te worden, om goed te zijn, om sterk te zijn.

So this is what I have to be to be praised, to be good, to be strong.

En nogmaals, ik had dat op dat moment niet op deze manier door.

And again, I didn't realize that in that way at that moment.

Ik dacht vooral dat ik gewoon heel goed bezig was.

I mainly thought that I was just doing really well.

Even een uitstapje.

Just a little trip.

Ik ben voordat ik naar Thailand ging, ben ik gestopt met mijn eigen bedrijf.

I stopped my own business before I went to Thailand.

En ik wist als ik terug ben uit Thailand, dan moet ik tussen haakjes gaan solliciteren.

And I knew that when I return from Thailand, I have to start applying for jobs in brackets.

Of ja, eigenlijk niet tussen haakjes, want ik ben niet met een goudmijn.

Oh yes, actually not in parentheses, because I am not dealing with a gold mine.

Ik ben teruggekomen uit Thailand, dus ik zal geld moeten gaan verdienen.

I have returned from Thailand, so I will have to go earn some money.

Ik heb dat nog nooit echt gedaan.

I have never really done that before.

Natuurlijk heb ik wel ooit gesolliciteerd voor een bijbaantje,

Of course, I have applied for a part-time job before.

maar ik heb nooit een, laten we het, een grote mensenbaan gehad.

but I have never had a, let's say, an adult job.

Ik heb zes jaar lang een eetstoornis gehad.

I had an eating disorder for six years.

Daarin heb ik periodes niet gewerkt.

Therein I have not worked for periods.

Ik heb periodes een bijbaantje gehad, maar vanuit daar ben ik direct in mijn eigen bedrijf gerold.

I had a part-time job for periods, but from there I immediately moved into my own business.

En dat is mijn...

And that is my...

Dat is mijn realiteit geweest de afgelopen twee en een half, drie jaar.

That has been my reality for the past two and a half, three years.

Dat ik werkzaam was in mijn eigen bedrijf.

That I was working in my own company.

En om eerlijk te zijn, heb ik ook nooit van tevoren het idee gehad dat ik ooit nog zou moeten solliciteren.

And to be honest, I never had the idea that I would ever have to apply for a job again.

Ik heb dat ook verteld in de podcast waarin ik vertelde over het stoppen met mijn eigen bedrijf.

I also mentioned that in the podcast where I talked about quitting my own business.

Dat was mijn beeld wat ik had van mijn leven.

That was the image I had of my life.

Zo zou mijn leven er voor altijd uit gaan zien.

This is how my life would look forever.

En ik had mezelf geprofileerd, wilde ik zeggen, maar meer naar mezelf toe als iemand die haar eigen bedrijf heeft en die daarin haar eigen ding kan doen.

And I had presented myself, I wanted to say, but more to myself as someone who has her own business and can do her own thing in it.

Nou, dingen zijn anders gelopen dan dat ze zijn en dat is helemaal oké.

Well, things have turned out differently than they are, and that's completely okay.

Alleen de realiteit is dus nu wel dat ik wil voor een baas gaan werken.

The reality is that I want to work for an employer now.

Ik wil gaan solliciteren.

I want to apply for a job.

Ik wil meer financiële zekerheid.

I want more financial security.

Ik wil wat meer structuur.

I want a little more structure.

Dus ik wist, voordat ik naar Thailand ging, als ik terug ben, dan moet ik solliciteren.

So I knew, before I went to Thailand, that when I return, I need to apply for jobs.

En toen ik op reis was, heb ik daar wel een paar keer met mensen over gepraat.

And while I was traveling, I did talk with people about it a few times.

Ik heb daar ook aan gedacht.

I have thought about that too.

Maar ik kon dat op dat moment wel dragen.

But I could bear that at that moment.

Vooral omdat het nog in de toekomst lag.

Especially because it was still in the future.

Dat was iets waar ik pas over na hoefde te denken toen ik thuis was.

That was something I only had to think about when I got home.

Toen ik eenmaal naar huis ging, begon dat natuurlijk al wat meer te borrelen en te knagen.

Once I was on my way home, of course, those feelings started to bubble up and gnaw at me a bit more.

Maar ik had mezelf een week, anderhalve week gegeven om gewoon even te landen, om uit te rusten, om bij te komen van de jetlag.

But I had given myself a week, a week and a half to just settle in, to rest, to recover from the jet lag.

En daarna zou ik daar wel mee aan de slag gaan.

And then I would get started on that.

Nou ja, die dagen die streken natuurlijk voorbij en het kwam steeds dichterbij dat ik moest gaan solliciteren.

Well, those days naturally passed by and it got closer and closer that I had to apply for jobs.

En dat begon ook steeds meer spanning met zich mee te brengen.

And that started to bring more and more tension with it.

Ik begon steeds meer een soort van...

I started to feel more and more like a kind of...

Als we het even hebben over een bal die je onder water houdt.

If we briefly talk about a ball that you keep underwater.

Het heeft me heel lang gelukt om die bal onder water te houden.

I managed to keep that ball underwater for a very long time.

Maar op een gegeven moment voelde ik steeds meer die bal omhoog komen.

But at a certain point, I felt that ball rising more and more.

Voelde ik steeds meer van binnen iets knagen, iets drukken, iets zwaar voelen.

I felt something gnawing inside more and more, something pressing, something heavy.

Dat was het.

That was it.

Maar nog steeds zat ik heel erg in...

But I was still very much in...

Oké, ik moet gewoon positief denken.

Okay, I just need to think positively.

Het komt allemaal goed.

Everything will be alright.

Er is niks spannends aan.

There's nothing exciting about it.

Iedereen doet dit gewoon.

Everyone just does this.

Dat klinkt natuurlijk heel goed.

That sounds very good, of course.

Dat klinkt heel positief.

That sounds very positive.

Dat klinkt denk ik ook heel constructief.

That sounds very constructive, I think.

En zo zag ik dat ook.

And so I saw that too.

Zo ervaarde ik dat ook.

That’s how I experienced it too.

Ik had nog steeds het gevoel van...

I still had the feeling of...

Je bent echt goed bezig.

You are really doing great.

Je bent heel bewust van je gedachtes.

You are very aware of your thoughts.

Je bent heel bewust positieve gedachtes aan het creëren eigenlijk.

You are actually consciously creating positive thoughts.

Ik was mezelf heel erg aan het...

I was very much...

Pep-talken van...

Pep talks from...

You got this.

You got this.

En ik vertelde ook steeds tegen mezelf van...

And I kept telling myself that...

Wauw, dit is echt de eerste keer waarbij je de rust bewaart.

Wow, this is truly the first time you are keeping your composure.

Waarbij je vertrouwen voelt in het proces.

Where you feel trust in the process.

Waarbij je verder kunt kijken dan alleen maar de spanning die je nu voelt.

Where you can look beyond just the tension you feel right now.

En...

And...

You will be fine.

You will be fine.

En daar zit wel degelijk een kern van waarheid in.

And there is indeed a kernel of truth in that.

Ik voel ook veel meer vertrouwen in mezelf.

I also feel much more confident in myself.

En in deze fase van mijn leven dan dat ik bijvoorbeeld een paar jaar geleden zou voelen.

And in this phase of my life compared to how I would have felt a few years ago.

Ik kan ook verder kijken dan alleen maar het spannende moment nu.

I can also see beyond just the thrilling moment now.

Ik kan het grotere plaatje zien.

I can see the bigger picture.

En ik weet gewoon...

And I just know...

This too shall pass.

Dit ook zal voorbijgaan.

Dit is gewoon weer een fase in mijn leven waar ik doorheen ga.

This is just another phase in my life that I am going through.

Die spannend is.

That is exciting.

Maar waarin ik heel veel zal leren.

But in which I will learn a lot.

En waarop ik achteraf terug zal kijken en zal denken...

And for which I will look back later and think...

Oh.

Oh.

Het viel eigenlijk toch allemaal mee.

It actually wasn't that bad after all.

Maar voor de oplettende luisteraar...

But for the attentive listener...

Dan hoor je mij heel vaak weten zeggen.

Then you'll hear me say very often.

Ik weet het allemaal.

I know it all.

Met mijn hoofd.

With my head.

Ik dacht het allemaal te weten de afgelopen twee weken.

I thought I knew it all the past two weeks.

En onbewust heb ik me daar zo vast aan geklampt.

And unconsciously, I have clung to it so tightly.

Aan het weten.

To the knowledge.

Aan mijn bewustzijn.

To my consciousness.

Aan mijn positieve gedachten.

To my positive thoughts.

En heb ik me daarmee geïdentificeerd.

And I have identified myself with that.

Maar wat gebeurt er dan als je...

But what happens if you...

Ook al is het op een positieve manier.

Even if it's in a positive way.

Met een positieve intentie alleen maar in je hoofd leeft.

A positive intention only lives in your head.

En met je hoofd bepaalt.

And determines with your head.

Dan sluit je je af van wat je voelt.

Then you shut yourself off from what you feel.

Ik sloot me af van wat ik eigenlijk voelde.

I shut myself off from what I actually felt.

Dus wat gebeurde de afgelopen twee weken.

So what happened over the past two weeks?

Of wat is er gebeurd de afgelopen twee weken.

Or what happened in the last two weeks.

Is dat ik langzaamaan eigenlijk met iedere dag meer.

Is that I actually gradually with every day more.

Voelde ik die positiviteitsopwelling in mezelf minder worden.

I felt that surge of positivity within myself diminish.

Ik voelde mezelf steeds een beetje meer wegzakken.

I felt myself sinking a little more each time.

Ik weet niet of wegzakken het goede woord is.

I don't know if "slumping" is the right word.

Maar ik voelde me wel steeds meer verloren.

But I felt more and more lost.

Op een of andere manier voelde ik heel sterk het gevoel van...

Somehow I felt very strongly the feeling of...

Ik moet mijn plekje in deze wereld weer opnieuw vinden.

I need to find my place in this world again.

Ik weet even niet waar ik hoor of wie ik ben.

I don't know where I belong or who I am right now.

Ik voel wel heel sterk een ik.

I do feel a very strong self.

Ik voel mijn ziel.

I feel my soul.

Ik voel mijn intuïtie.

I feel my intuition.

Alleen het heeft voor mijn gevoel geen vorm.

Only it feels for me like it has no shape.

Ik wil niet zeggen dat ik door de reis een totaal ander mens geworden ben.

I don't want to say that I have become a completely different person because of the trip.

Maar ik voelde me wel meer een versie van mezelf.

But I felt more like a version of myself.

Die ik...

That I...

Die veel natuurlijker voelde.

That felt much more natural.

Die heel puur voelde.

That felt very pure.

En die ook heel erg in connectie met zichzelf voelde.

And who also felt very connected to herself.

Ik voelde me ook heel krachtig.

I also felt very powerful.

Vol vertrouwen.

Full confidence.

Vol rust.

Full of peace.

Dus voor mijn gevoel ben ik wel als een andere meer...

So for my feeling, I am indeed like a different one more...

Nog meer authentiekere en liefdevollere versie teruggekomen van het reizen.

An even more authentic and loving version has returned from traveling.

Maar thuis was alles nagenoeg hetzelfde gebleven.

But at home, almost everything had remained the same.

En tegelijkertijd ging ook alles veranderen.

And at the same time, everything was going to change.

Ik had en heb geen baan of eigen bedrijf om naar terug te gaan.

I did not have and do not have a job or own a business to go back to.

Ook zijn Jorik en ik allebei, wat ik daar straks vertelde,

Jorik and I are both, what I just told you,

door een supermooi proces heen gegaan.

went through a super beautiful process.

Maar is het dus ook weer de kunst om elkaar op dat level weer opnieuw te vinden?

But is it also the art of finding each other again at that level?

De snelheid waarmee we hier in deze westerse wereld gaan en ons leven leiden.

The speed at which we move and lead our lives here in this Western world.

Denk aan volgeplande agendas.

Think of fully scheduled agendas.

En afspraken maken.

And make appointments.

En volle weekenden.

And full weekends.

Dat is totaal anders dan hoe ik mijn leven daar leidde met zero plans.

That is completely different from how I lived my life there with zero plans.

Dus ik had gewoon heel erg het gevoel dat ik mijn plekje weer moest vinden in deze wereld.

So I really had the feeling that I needed to find my place in this world again.

En ik wist even niet hoe.

And I didn't know how for a moment.

Ik voelde een gevoel van...

I felt a sense of...

Ik weet het niet.

I don't know.

En ik vind wat ik niet weet superspannend.

And I find what I don't know super exciting.

Dus met de dag meer...

So with each day more...

Merkte ik in mezelf dat ik me meer verloren voelde.

I noticed in myself that I felt more lost.

Ik voelde me angstiger worden.

I started to feel more anxious.

Ik voelde me kleiner worden.

I felt myself becoming smaller.

En wat ik daarmee bedoel is dat ik eigenlijk mijn innerlijke kind, het bange deel in mij...

And what I mean by that is that I actually want to connect with my inner child, the scared part of me...

Ik voelde haar steeds meer groeien.

I felt her growing more and more.

En nu kan ik zien dat zij eigenlijk gewoon om aandacht vroeg.

And now I can see that she was just asking for attention.

Zij wilde gezien worden.

She wanted to be seen.

Maar wat deed ik?

But what did I do?

Ik deed...

I did...

Ik deed wat ik geleerd had om te doen in die eerste paar dagen.

I did what I had learned to do in those first few days.

Was vooral gewoon heel positief blijven.

Just stay very positive.

Vooral niet te veel over nadenken.

Especially don't think too much about it.

Vooral niet te veel in de angst schieten.

Especially don't get too caught up in fear.

Vooral positief denken over dat het allemaal wel goed komt.

Especially thinking positively that everything will turn out fine.

Ik praatte er ook met mensen over.

I also talked about it with people.

En ik gaf dan toch tussen neus en lippen door een beetje aan van...

And I did mention a little bit in passing that...

Ik vind het eigenlijk ook wel spannend.

I actually find it quite exciting.

Niet echt kwetsbaar.

Not really vulnerable.

Vooral met een lachje van...

Especially with a little smile of...

Het is eigenlijk...

It is actually...

Ik vind het eigenlijk ook allemaal wel een beetje spannend.

I actually find it all a bit exciting too.

Waarop eigenlijk iedereen reageerde.

To which everyone actually reacted.

Wederom liefdevol bedoeld.

Again lovingly intended.

Van ach joh, valt allemaal wel mee.

Oh come on, it’s all not that bad.

Stel gewoon even je cv op.

Just prepare your resume.

Zo gedaan.

Done like that.

Doe daar een meeloopdagje.

Do a day of shadowing there.

Daar een meeloopdagje.

There was a shadowing day.

Dan kan je lekker sfeer proeven.

Then you can enjoy the atmosphere.

En valt allemaal wel mee.

And it’s all not that bad.

Dus wederom was dat feedback naar mezelf.

So once again, that was feedback to myself.

Zie je wel.

You see.

Het valt allemaal wel mee.

It's not as bad as it seems.

Wat je voelt, die angst en de spanning en het gevoel van verloren zijn.

What you feel, that fear and the tension and the feeling of being lost.

Dat valt allemaal wel mee.

That's all manageable.

Dus dat vertelde ik mezelf weer en weer en weer en weer.

So I told myself that again and again and again and again.

Terwijl onbewust groeide de angst.

Meanwhile, the fear grew unconsciously.

Naarmate de dagen dichterbij kwamen dat ik besloten had om aan mijn cv te gaan werken.

As the days approached when I had decided to start working on my resume.

Groeide de angst, de angst, de angst.

The fear grew, the fear, the fear.

Maar ik onderdrukte nog harder en nog harder en nog harder.

But I suppressed it harder and harder and harder.

Want ik had besloten om sterk te zijn.

Because I had decided to be strong.

Ik had op een moment besloten dat ik de vrouw zou zijn die terug zou komen van het reizen.

I had at one point decided that I would be the woman who would come back from traveling.

En die er shit bij elkaar had.

And who had shit together.

Ik had besloten dat ik de vriendin zou zijn die niet in zak en as zou zitten.

I had decided that I would be the friend who wouldn't be sitting in misery.

Dat ik de vriendin zou zijn die positief zou zijn.

That I would be the girlfriend who would be positive.

Die vertrouwen heeft in haar kunnen.

She has confidence in her abilities.

Die zelfverzekerd is.

Who is self-assured.

Die weet wat ze wil.

She knows what she wants.

Dat had ik ergens in die dag.

I had that somewhere in that day.

Dat had ik in die dagen blijkbaar besloten.

I must have decided that in those days.

En daar deed ik alles aan om haar te kunnen zijn.

And I did everything to be able to be her.

Maar wat tegelijkertijd gebeurde.

But what happened at the same time.

Was dat ik me nog meer verloren ging voelen.

That made me feel even more lost.

En op een gegeven moment gebeurde dat niet alleen maar in mezelf.

And at a certain moment, that happened not only within myself.

Het begon ook een weerspiegeling te hebben op de wereld om me heen.

It also began to reflect on the world around me.

Waar ik in de eerste week.

Where I was in the first week.

Anderhalve week.

One and a half weeks.

Vooral de innerlijke strijd voelde.

Especially felt the inner struggle.

En was ik binnen in mezelf die bal naar beneden aan het drukken.

And I was pressing that ball down inside myself.

Kon ik naar de buitenwereld nog mijn identiteit eigenlijk vasthouden.

Could I still maintain my identity to the outside world?

Van kijk eens hoe goed ik het doe.

Look how well I'm doing.

Kijk eens hoe vrolijk ik ben.

Look how happy I am.

Kijk eens hoe stabiel ik ben.

Look how stable I am.

Kijk eens hoe goed ik alles kan dragen.

Look how well I can carry everything.

En daar werd ik voor geprezen en geprezen en geprezen.

And there I was praised and praised and praised.

Maar dat verdween.

But that disappeared.

Die identiteit van.

The identity of.

Kijk eens hoe goed ik het doe.

Look how well I'm doing.

Die veranderde meer in afwezigheid.

That changed more in absence.

En dat werd vooral heel erg duidelijk in de relatie tussen Jorik en mij.

And that became especially very clear in the relationship between Jorik and me.

Ik voelde steeds meer afstand.

I felt more and more distance.

Ik voelde mezelf steeds meer afstand nemen.

I felt myself distancing more and more.

Ik voelde irritaties ontstaan.

I felt irritations arise.

Ik voelde boosheid naar Jorik.

I felt anger towards Jorik.

Waar ik geen reden voor had.

Where I had no reason for.

En ik begon gedachten te krijgen als.

And I started to have thoughts like.

Misschien wil ik wel geen relatie.

Maybe I don't want a relationship.

Maar op vakantie, op reis heb ik natuurlijk ook nagedacht over mijn relatie.

But on vacation, while traveling, I of course also thought about my relationship.

Heb ik ook voor het eerst.

I also have it for the first time.

Waren Jorik en ik ook voor het eerst weg van elkaar.

Jorik and I were away from each other for the first time.

Dus voor mij was dat ook helemaal oké dat ik daarover nadacht.

So for me, it was completely fine that I was thinking about that.

Maar thuis begonnen die daggedachten indringerder te worden.

But at home, those daytime thoughts began to become more intrusive.

Dus begonnen als waarheid te voelen.

So it started to feel like the truth.

Ik begon te voelen van.

I started to feel from.

Ja, misschien is dat de oplossing.

Yes, maybe that is the solution.

Misschien horen wij op dit moment wel.

Maybe we are hearing each other right now.

Gewoon helemaal niet bij elkaar.

Just not together at all.

Misschien hoor ik überhaupt geen relatie te hebben nu.

Maybe I shouldn't be in a relationship at all right now.

Dus dat verhaal begon te groeien.

So that story began to grow.

En te groeien.

And to grow.

Omdat ik op dat moment het gevoel had.

Because at that moment I felt.

Dit is dus weer achteraf wat ik nu kan zien.

So this is what I can see in hindsight.

Omdat ik het gevoel had dat.

Because I felt that.

Alle spanning die ik voelde.

All the tension I felt.

Alle boosheid die ik voelde.

All the anger that I felt.

Alle irritatie die ik voelde.

All the irritation that I felt.

Dat dat kwam.

That it came.

Omdat mijn relatie gewoon niet lekker zat.

Because my relationship was just not going well.

Dus ik benoemde.

So I mentioned.

Dat ook een paar keer.

That a few times as well.

Jorik en ik hebben altijd.

Jorik and I have always.

Altijd super open gesprekken.

Always super open conversations.

Dus ook de meest oncomfortabele gesprekken.

So even the most uncomfortable conversations.

Dus ik sprak dat ook naar hem uit.

So I also said that to him.

En Jorik incasseerde dat.

And Jorik took that in.

En we gingen daarover in gesprek.

And we talked about it.

Maar ik merkte ook dat hij daar steeds.

But I also noticed that he was always there.

Onzekerder van werd van.

More uncertain it became.

Ik weet niet waar ik aan toe ben.

I don't know where I stand.

Met je.

With you.

En.

And.

Dat spiegelde mij weer.

That reflected me again.

Dat ik ook dacht van.

That I also thought of.

Ik weet ook niet waar ik aan toe ben.

I don't know what to expect either.

Ik heb geen idee.

I have no idea.

Wat ik met mezelf aan moet.

What I have to do with myself.

Dus die irritaties die groeide.

So those irritations grew.

Die boosheid die groeide.

That anger that grew.

Maar ik voelde me vooral.

But I felt mainly.

Ik voelde me vooral meer afstand nemen.

I felt I was distancing myself more.

Ik voelde me.

I felt.

Afstandelijker worden.

Become more distant.

En hij merkte dat ook.

And he noticed that too.

Tot een paar dagen geleden.

Until a few days ago.

Dat ik me zo.

That I feel this way.

Disconnected voelde van mezelf.

Disconnected felt from myself.

Maar ook van.

But also of.

Vrienden om me heen.

Friends around me.

We waren een dagje naar het terras.

We went to the terrace for a day.

Ik was stil.

I was quiet.

Zelfs.

Even.

Vrienden.

Friends.

Beetje wat verder staande vrienden.

A bit further standing friends.

Vroegen aan mij.

They asked me.

Waarom ben je zo stil?

Why are you so quiet?

En.

And.

Ik had daar geen antwoord op.

I didn't have an answer to that.

Ik weet nog dat ik zei.

I still remember that I said.

Een soort van voor de grap.

A kind of joke.

Ik heb vandaag gewoon even een hekel aan de mensheid.

Today I just really dislike humanity.

En natuurlijk had ik geen hekel aan de mensheid.

And of course, I didn't hate humanity.

Maar op dat moment voelde ik me boos op alles.

But at that moment, I felt angry at everything.

Ik voelde me gefrustreerd met alles.

I felt frustrated with everything.

Ik voelde me geïrriteerd.

I felt irritated.

Aan alles.

To everything.

En ik heb toen ook een fijn gesprek gehad met een vriendin van mij.

And I also had a nice conversation with a friend of mine.

En het werd gewoon langzaam maar zeker duidelijk.

And it slowly but surely became clear.

Hier zit van alles onder.

There is a lot going on underneath this.

En aan de oppervlakte gaat het over dingen waar het eigenlijk helemaal niet over gaat.

And on the surface, it is about things that it actually is not about at all.

Dus.

So.

Fast forward.

Fast forward.

Die avond hadden Jorik en ik heel veel afstand van elkaar.

That evening, Jorik and I were very far apart from each other.

En ik ben eerder naar bed gegaan.

And I went to bed earlier.

En ik lag met zoveel spanning in bed.

And I lay in bed with so much tension.

Ik heb het gevoel dat je Red Bull op hebt.

I have the feeling that you have had some Red Bull.

Of te veel koffie voor het slapengaan.

Or too much coffee before going to sleep.

En je probeert te gaan slapen.

And you try to go to sleep.

Maar je kunt alleen maar twisten en turnen.

But you can only argue and twist.

Dus linkerzij, rechterzij, schuin liggen.

So left side, right side, lying diagonally.

Het was drama.

It was drama.

En Jorik kwam toen op een gegeven moment ook naar bed.

And at some point, Jorik also went to bed.

En dat gevoel werd alleen maar erger.

And that feeling only got worse.

Ik voelde me zo gevangen in mezelf.

I felt so trapped in myself.

Het leek echt alsof er zo'n...

It really felt like there was such a...

Ja.

Yes.

Golf aan spanning in mijn lijf zat.

There was a wave of tension in my body.

Die eruit wilde.

Who wanted out.

En ik wilde met mijn hoofd nog steeds begrijpen wat er aan de hand was.

And I still wanted to understand with my mind what was happening.

En ik klapte dicht.

And I shut down.

Ik kon er niet meer over praten.

I could no longer talk about it.

Ik kon geen connectie meer maken met Jorik.

I could no longer connect with Jorik.

Het was gewoon één hoopje spanning.

It was just one heap of tension.

En uiteindelijk resulteerde dat in...

And ultimately, that resulted in...

Een paniekaanval.

A panic attack.

En...

And...

Ik noemde het in eerste instantie een paniekaanval.

I initially called it a panic attack.

Nu kan ik zien dat het gewoon echt volledige emotional release was van mijn lichaam.

Now I can see that it was just a complete emotional release from my body.

En ik keek naar mezelf in die situatie.

And I looked at myself in that situation.

En mijn hoofd vond er van alles van.

And my mind had all sorts of thoughts about it.

Die vond vooral dat ik gewoon normaal moest doen.

She mainly felt that I should just act normal.

En die had weer een heel idee van hoe ik me in die situatie moest gedragen.

And that one had a clear idea of how I should behave in that situation.

Maar ik koos er op dat moment voor...

But at that moment I chose to...

Om gewoon mijn lichaam te laten doen wat hij wilde doen.

To simply let my body do what it wanted to do.

Omdat ik gewoon voelde...

Because I just felt...

Dit is iets wat hier al twee weken zit.

This is something that has been here for two weeks.

Wellicht al langer.

Perhaps for a while now.

En het wil eruit.

And it wants to come out.

Dus ik laat mijn lichaam en ik liet mijn lichaam op dat moment ook bepalen wat het wilde doen.

So I let my body, and at that moment, I also let my body determine what it wanted to do.

En dat resulteerde in...

And that resulted in...

Ineengekrompen liggen in feutushouding.

Crouched down in a fetal position.

En trillen.

And tremble.

Heel veel huilen.

A lot of crying.

En gewoon alle pijn eruit laten.

And just let all the pain out.

En...

And...

Toen voelde ik...

Then I felt...

Mijn innerlijke kind.

My inner child.

Het bange deel in mij.

The fearful part inside me.

Dat eindelijk, wat eigenlijk al weken aan het schreeuwen was om aandacht van...

That finally, which had actually been screaming for attention for weeks from...

Zie mij nou eens alsjeblieft.

Please see me now.

Ik voelde haar eindelijk mij worden.

I finally felt her becoming me.

Ik voelde haar eindelijk ruimte innemen in bed.

I finally felt her taking up space in bed.

Zij mocht er eindelijk zijn.

She was finally allowed to be there.

En op dat moment voelde ik ook zo'n diepe...

And at that moment, I also felt such a deep...

Sorry.

Sorry.

Sorry dat ik je niet gezien heb.

Sorry that I didn't see you.

Sorry dat ik je niet de ruimte heb gegeven.

Sorry that I didn't give you the space.

Sorry dat ik...

Sorry that I...

Zo mijn best heb gedaan om...

So I did my best to...

Je te negeren.

I will ignore you.

En Jorik was zoals altijd...

And Jorik was as always...

De meest loving person die je maar voor kunt stellen.

The most loving person you can imagine.

Dus...

So...

Hij heeft me gewoon vastgehouden.

He just held me tight.

En hij wist en hij voelde aan alles van eindelijk.

And he knew and felt everything of finally.

De muur zakt.

The wall is sinking.

Ze is er weer.

She's back.

Dus hij heeft me toen...

So he then...

Ook meteen bedankt voor...

Also, thank you for...

Dankjewel dat je...

Thank you for...

Dankjewel dat je me weer toelaat.

Thank you for letting me in again.

Dankjewel dat je jezelf toelaat.

Thank you for allowing yourself.

Dankjewel dat je eindelijk...

Thank you for finally...

Eerlijk bent.

You are honest.

En dan eerlijk in hoe je je voelt.

And then honestly about how you feel.

Dat je het eruit laat.

That you let it out.

Op dat moment zelf voelde dat allemaal nog heel intens.

At that moment, it all felt very intense.

Maar ik voelde wel meteen...

But I did feel right away...

Een soort van 100 kilo van me af glijden.

Sliding off a kind of 100 kilos from me.

En het voelde ook voor het eerst weer kloppend.

And it felt right for the first time again.

Ik kreeg voor het eerst weer lucht.

I could breathe again for the first time.

De spanning was voor het eerst weer uit mijn lichaam.

The tension was finally gone from my body.

En ik voelde me ook voor het eerst weer connected met mezelf.

And for the first time, I also felt connected with myself again.

Want dit...

Because this...

Dit was wat er zat.

This was what was there.

En ik voelde me ook voor het eerst weer...

And for the first time again, I also felt...

In connectie met Jorik.

In connection with Jorik.

Dus vanaf dat moment merk ik ook dat...

So from that moment I also notice that...

Ondanks dat er aan de situatie...

Despite the fact that there is a situation...

Niets veranderd is.

Nothing has changed.

Ik moet nog steeds een cv maken.

I still need to make a resume.

Ik moet nog steeds solliciteren.

I still need to apply.

Ik heb nog steeds het gevoel dat ik mijn plekje in deze wereld...

I still feel like I haven't found my place in this world...

Moet vinden.

Must find.

Mag vinden.

May find.

Maar ik voel me...

But I feel...

Veel anders.

Very different.

Ik voel me...

I feel...

Ik voel me er weer zijn.

I feel like I'm here again.

Ik ben er weer.

I'm back.

Omdat ik...

Because I...

Wat er echt in me omging...

What was really going on inside me...

Heb toegelaten.

Have admitted.

En...

And...

Nogmaals...

Once again...

Wat ik nu allemaal met je deel...

What I am sharing with you now...

Dat is wat ik achteraf nu kan zien.

That is what I can see in hindsight now.

Ik kan nu pas zien...

I can only see now...

Wat er de afgelopen twee weken...

What has happened in the last two weeks...

En misschien ook wel langer...

And maybe even longer...

Wat er al speelde.

What was already happening.

Toen ik er middenin zat...

When I was in the thick of it...

Niet.

No.

En...

And...

Ik doe al best wel lang...

I've been doing it for quite a while...

Of ik doe...

Or I do...

Ik ben al lang bezig met...

I have been working on...

Het stukje innerlijk werk.

The piece of inner work.

Het stukje bewustzijn van je gedachtes.

The piece of awareness of your thoughts.

Bewustzijn van je overtuigingen.

Awareness of your beliefs.

Bewustzijn van...

Awareness of...

De verhalen die je jezelf vertelt.

The stories you tell yourself.

Bewustzijn van...

Awareness of...

Emoties.

Emotions.

En toch...

And yet...

Zullen er altijd nieuwe...

Will there always be new...

Diepere, subtielere lagen zijn...

Deeper, subtler layers are...

Waarop je het hele hebt.

Where you have the whole thing.

En wat ik dus ergens...

And what I therefore...

Mooi vond om te zien...

Beautiful to see...

Waar ik ook wel van stond te kijken...

What I was also quite surprised by...

Was dat ik dus niet door had...

So I didn't realize that...

In dat moment...

At that moment...

Dat ik mezelf...

That I myself...

Een verhaal aan het vertellen was.

Was telling a story.

De afgelopen twee weken.

The past two weeks.

Dat ik mezelf het verhaal vertelde...

That I told myself the story...

Dat ik...

That I...

Sterk moest zijn...

It had to be strong...

Om goed te zijn.

To be good.

Dus dat ik vooral...

So that I mainly...

Niet te veel moeite moest hebben...

Shouldn't have too much trouble...

Met weer terugkomen van het...

With again coming back from the...

Reizen.

Travel.

Dat ik positieve gedachten moest hebben.

That I had to have positive thoughts.

Dat ik...

That I...

Mezelf moest kunnen dragen.

I had to be able to carry myself.

Dat ik niet te veel aanhankelijk zou moeten zijn...

That I shouldn't be too clingy...

Om goed te zijn.

To be good.

Oftewel...

In other words...

Ik had allerlei voorwaarden voor mezelf gecreëerd...

I had created all sorts of conditions for myself...

Waar ik aan moest voldoen...

What I had to comply with...

Om goed genoeg te zijn als mens.

To be good enough as a human.

En toen ik dat...

And when I...

Inzag...

Insight...

Dacht ik...

I thought...

Aha!

Aha!

Daar hebben we hem weer.

There he is again.

Daar hebben we weer...

There we go again...

Ik ben pas goed genoeg.

I am only good enough.

Als...

If...

En ik vond het dus heel mooi om te zien van...

And I found it very nice to see from...

Oké...

Okay...

Je gaat hier dus constant opnieuw doorheen.

So you keep going through this constantly.

Er zullen constant...

There will constantly...

Nieuwe situaties zijn.

New situations are.

Nieuwe fases zijn.

New phases are.

Waarin je weer een nieuw verhaal...

In which you have a new story again...

Over jezelf creëert.

Creates about yourself.

En...

And...

Gelukkig...

Happy...

Gelukkig is de bom gebarst.

Fortunately, the bomb has burst.

Gelukkig...

Happy...

Heb ik het mezelf toegestaan...

Have I allowed myself...

Om al die spanning eruit te laten.

To let all that tension out.

En om afstand te kunnen doen van dat verhaal.

And to be able to let go of that story.

En om gewoon te zijn.

And to be just ordinary.

En ik ben...

And I am...

Nu zo oprecht dankbaar...

Now so sincerely grateful...

Dat ik hier weer doorheen heb mogen gaan.

That I have been able to go through this again.

Omdat het me weer...

Because it is again...

Het heeft me weer dichter bij mezelf gebracht.

It has brought me closer to myself again.

En het heeft me ook weer in laten zien...

And it has made me realize again...

Hoe...

How...

Subtiel...

Subtle...

Je een...

You a...

Jezelf een verhaal kunt vertellen.

You can tell yourself a story.

Of jezelf een identiteit...

Or give yourself an identity...

Aan kunt meten.

Can be measured.

Zonder dat je het doorhebt.

Without you realizing it.

Maar wat dus wel echt extreme gevolgen heeft...

But what indeed has really extreme consequences...

Voor hoe je je voelt.

For how you feel.

En niet alleen maar voor hoe je je voelt.

And not just for how you feel.

Maar ook over...

But also about...

Over de relaties die je met mensen hebt.

About the relationships you have with people.

En over hoe...

And about how...

Connected je je voelt.

Connected how you feel.

Met het leven eigenlijk.

With life actually.

En dat is ook een beetje de essentie...

And that is also a bit of the essence...

Van waarom ik deze podcast wil maken.

Why I want to make this podcast.

Omdat ik denk dat...

Because I think that...

Velen zich hier...

Many are here...

In bepaalde mate in herkennen.

To a certain extent in recognizing.

Ik had namelijk het gevoel...

I had the feeling...

Dat ik me...

That I...

Op een gegeven moment voelde ik me verloren...

At a certain point, I felt lost...

Uit connectie met mezelf.

From connection with myself.

Maar ik voelde me vooral uit connectie met Jorik.

But I primarily felt disconnected from Jorik.

Dus ik vertelde net al dat ik...

So I just mentioned that I...

Dat ik heel sterk ineens het gevoel had van...

That I suddenly had a very strong feeling of...

Oké, misschien moeten we wel uit elkaar.

Okay, maybe we should break up.

Dat was eigenlijk het enige wat voor mij nog zichtbaar was.

That was actually the only thing that was still visible to me.

Dat voelde als de oplossing van alles.

That felt like the solution to everything.

Dus...

So...

Misschien als we uit elkaar gaan...

Maybe when we separate...

Dan zijn alle problemen weg.

Then all problems are gone.

Dat is een beetje wat ik onbewust dacht.

That's kind of what I subconsciously thought.

En waar me dat aan deed denken...

And what that reminded me of...

Was toen ik in mijn depressieve periode zat.

I was in my depressive phase at that time.

Een aantal jaar geleden.

A few years ago.

Toen had ik ook...

Then I also had...

Eigenlijk een beetje datzelfde gevoel.

Actually, it feels a bit the same.

Van als ik...

From when I...

Als ik nu gewoon er niet meer ben...

If I just weren't here anymore...

Dan zijn alle problemen ook weg.

Then all the problems are gone as well.

Dat voelde echt als...

That really felt like...

Als antwoord op mijn problemen.

In response to my issues.

En...

And...

Sorry als dit triggerend voor je is.

Sorry if this is triggering for you.

Als je in een soortgelijke situatie zit.

If you find yourself in a similar situation.

I'm with you.

I'm with you.

Ik weet hoe het voelt.

I know how it feels.

Als je dagen zo donker zijn.

When your days are so dark.

Of als...

Or if...

Er niet meer zijn.

Not being there anymore.

De enige oplossing.

The only solution.

Als de enige oplossing voelt.

If it feels like the only solution.

Maar wat ik daarmee dus wil zeggen is dat...

But what I want to say with that is that...

De oplossing zat hem niet in mezelf van het leven ontnemen.

The solution was not in taking my own life.

En het probleem zat...

And the problem was...

Zat hem ook niet per se in het leven.

It wasn't necessarily in his life either.

Het probleem zat hem in...

The problem lay in...

Dat er zoveel gaande was.

That there was so much going on.

Waar ik mezelf niet uit zag komen.

Where I couldn't see a way out for myself.

Ik voelde te veel.

I felt too much.

En ik had het gevoel ook dat ik alles alleen moest dragen.

And I felt that I had to carry everything on my own.

En dat ik alles tegelijkertijd moest oplossen.

And that I had to solve everything at the same time.

En soms als alles te veel voelt.

And sometimes when everything feels like too much.

Dan...

Then...

Is de makkelijkste.

Is the easiest.

En misschien de meest...

And perhaps the most...

Voor de hand liggende optie voor sommigen.

Obvious option for some.

Voor mij was dat in ieder geval.

For me, that was the case, at least.

Is om maar gewoon...

It's just to...

Weg te lopen.

To walk away.

Om maar gewoon alles achter te laten.

Just to leave everything behind.

En gewoon...

And just...

Je te verstoppen.

I will hide you.

Om weg te rennen.

To run away.

Om je handen ervan af te trekken.

To pull your hands away from it.

En om te denken...

And to think...

Ik kan dit niet.

I can't do this.

Dus laat maar.

So just forget it.

Maar los dat echt iets op.

But does it really solve something?

Of is dat gewoon een tijdelijke vlucht van...

Or is that just a temporary escape from...

Is dat net als wat kindjes doen.

Is that just like what little children do?

Is hun handen voor hun ogen houden.

They are holding their hands in front of their eyes.

En zeggen ik ben er niet meer.

And say I am no longer there.

Alsof je er dan ook echt niet meer...

As if you really aren't there anymore...

Bent.

Bent.

En alsof alles wat om je heen is.

And as if everything around you is.

Er niet meer is.

There is no longer any.

En iets soortgelijks.

And something similar.

Iets soortgelijks.

Something similar.

Ervaarde ik een beetje.

I experienced a little.

Toen ik dus zo in mijn hoofd had zitten.

So when I had that in my head.

Misschien moeten Jorik en ik wel uit elkaar.

Maybe Jorik and I should break up.

Dat zat zo...

It went like this...

Zo stellig in mijn hoofd.

So firm in my mind.

Dat ik op een gegeven moment dacht.

That I thought at a certain moment.

Maar is dit een verhaal wat ik mezelf vertel.

But is this a story that I tell myself?

Of is dit wat ik echt voel.

Or is this what I really feel?

Dus ik heb ook weer...

So I have again...

In moeten checken bij mezelf.

I need to check in with myself.

In mijn hart.

In my heart.

Van is uit elkaar gaan echt hetgeen wat ik nu nodig heb.

Breaking up with Van is really what I need right now.

En dat antwoord was nee.

And the answer was no.

Maar wat dat me dus wel aangaf.

But what that showed me was.

Was dat ik gewoon heel erg struggelde.

I was just really struggling.

Dat ik even mijn plek niet meer wist in de relatie.

That I momentarily lost my place in the relationship.

En niet alleen in de relatie.

And not only in the relationship.

Maar gewoon in mijn leven.

But just in my life.

En dat het dus blijkbaar makkelijker voelt.

And so it apparently feels easier.

Om dan maar...

Well then...

De handdoek in de ring te leggen.

To throw in the towel.

Om weg te lopen van de moeilijke situatie.

To run away from the difficult situation.

Om te doen alsof alles er niet meer is.

To pretend that everything is gone.

In plaats van het aan te kijken.

Instead of looking at it.

En om te durven voelen waar het nou eigenlijk allemaal echt om gaat.

And to dare to feel what it’s really all about.

Om te durven voelen hoe angstig ik me voel.

To dare to feel how anxious I feel.

Om te durven voelen hoe verloren ik me voel.

To dare to feel how lost I feel.

En dat zijn vaak emoties, gevoelens.

And those are often emotions, feelings.

Die we het allerliefste willen vermijden.

That we want to avoid the most.

Want laten we eerlijk zijn.

Because let's be honest.

Het is gewoon kut.

It is just crap.

Het is gewoon super moeilijk om je zo te voelen.

It's just really hard to feel this way.

Maar het is wel wat er is.

But it is what it is.

En ik ben zo blij dat ik dit weer heb mogen ervaren.

And I am so happy that I have been able to experience this again.

Want ik heb vaker in soortgelijke situaties gezeten.

Because I have often been in similar situations.

Dat ik zo mijn best deed om niet dit te hoeven voelen.

That I tried so hard not to have to feel this.

Maar uiteindelijk weet ik.

But in the end, I know.

Dat als ik hier doorheen ga.

That if I go through this.

Als ik het mezelf dit toesta.

If I allow myself this.

Om wel te voelen.

To feel well.

Om mezelf toe te staan.

To allow myself.

Thailand te mogen missen.

Missing Thailand.

Om mezelf toe te staan.

To allow myself.

Om de mensen daar te mogen missen.

To be allowed to miss the people there.

Om het leven daar te missen.

To miss life there.

Om mezelf toe te staan.

To allow myself.

Om deze nieuwe fase in mijn leven fucking eng te vinden.

To find this new phase in my life fucking scary.

Dan pas ben ik er weer.

Then I'll be back.

Dan pas ben ik weer in contact met mezelf.

Only then am I back in touch with myself.

Dan pas ontstaat er weer ruimte in mezelf.

Only then does space within myself emerge again.

En voel ik letterlijk weer de mogelijkheid om te ademen.

And I literally feel the possibility to breathe again.

En na die paniekaanval.

And after that panic attack.

Als ik het zo even mag noemen.

If I may call it that for a moment.

Nadat heel die emotionele lading uit mijn lichaam was.

After all that emotional weight was gone from my body.

Voelde ik me ook 100 kilo lichter.

I felt 100 kilos lighter as well.

Maar kon ik ook voor het eerst oprecht meer vertrouwen voelen.

But I could also feel genuinely more trust for the first time.

Had ik ook voor het eerst echt van.

I really experienced that for the first time too.

Oké.

Okay.

Dit is wat het is.

This is what it is.

Ik vind het superspannend.

I find it super exciting.

Wat heb ik nodig?

What do I need?

In plaats van.

Instead of.

Ja, ik vind het eigenlijk wel spannend.

Yes, I actually find it quite exciting.

Maar ik ga het allemaal wel doen.

But I will do it all.

Want het komt allemaal wel goed.

Because it will all be fine.

En gewoon positief denken.

And just think positively.

En dan is er niks meer aan de hand.

And then there's nothing wrong anymore.

Nee, ik herken dat ik het super moeilijk vind.

No, I recognize that I find it really difficult.

Dus ik heb bijvoorbeeld iemand huilend een spraakberichtje gestuurd.

So I sent a voice message to someone crying, for example.

En gevraagd of ze me wil helpen met mijn cv.

And asked if she would help me with my resume.

Of ze me wil helpen met solliciteren.

If she wants to help me with applying.

Dus om al het oordeel los te laten.

So to let go of all judgment.

Om gewoon te kunnen erkennen hoe ik me echt voel.

Just to be able to acknowledge how I really feel.

En mezelf te vragen wat ik in dat moment.

And asking myself what I am in that moment.

Nodig heb.

Need have.

En dat is hulp.

And that is help.

Dus.

So.

Misschien heb je de uitspraak ooit gehoord.

Maybe you have heard the saying before.

Misschien niet.

Maybe not.

Maar dat is een uitspraak die ik vaak gebruikt heb voor mezelf.

But that is a statement I've often used for myself.

En ook in de trajecten die ik aangeboden heb.

And also in the processes that I have offered.

Is in het donker zit het goud.

In the dark lies the gold.

In het donker.

In the dark.

In de donkere emoties.

In the dark emotions.

In de moeilijke fases in je leven.

In the difficult phases of your life.

Daar zit het goud.

There is the gold.

Daar zitten de mooie lessen over jezelf.

There are the beautiful lessons about yourself.

Daar zit het vertrouwen weer.

There is the trust again.

Vinden in jezelf.

Finding in yourself.

Daar zit de connectie weer voelen met jezelf.

There is the connection again, feeling with yourself.

En met de mensen om je heen.

And with the people around you.

En soms moet eerst alles afgebroken worden.

And sometimes everything has to be broken down first.

Voordat je weer iets veel mooiers op kan bouwen.

Before you can build something much more beautiful again.

Dus zo voelt de fase ook een beetje waarin ik zit.

So that's how the phase I’m in feels a bit.

Van afbreken en afbreken en loslaten.

From breaking down and breaking up and letting go.

Gaat gepaard met pijn en gevoelens van angst.

Is accompanied by pain and feelings of anxiety.

En gevoelens van het niet weten.

And feelings of not knowing.

Maar ik weet en ik voel.

But I know and I feel.

Dat ik hierna weer iets zo moois op ga bouwen.

That I will build something just as beautiful again after this.

En het allerbelangrijkste wat ik hieruit voor mezelf weer heb geleerd is.

And the most important thing I have learned from this for myself is.

Enerzijds dat onze mind zoiets ongelooflijks sterkst is.

On one hand, our mind is incredibly strong.

Maar dat het dus zo belangrijk is om kwetsbaar te blijven.

But that it is therefore so important to remain vulnerable.

En dat klinkt misschien als een no-brainer.

And that may sound like a no-brainer.

Als een ja, tuurlijk.

Sure, of course.

Is het belangrijk om kwetsbaar te blijven.

Is it important to stay vulnerable?

Dat is ook altijd iets wat ik mezelf bewust heb verteld.

That's always something I've consciously told myself.

En wat ik ook heb gedaan.

And what I have also done.

Wat ik ook ben geweest.

Whatever I have been.

En als je me zou vragen.

And if you were to ask me.

Shanna, is kwetsbaarheid belangrijk?

Shanna, is vulnerability important?

Dan zeg ik ja, het allerbelangrijkste.

Then I say yes, the most important thing.

Maar het weten is blijkbaar niet altijd genoeg.

But knowing is apparently not always enough.

Ik vergat het ook.

I forgot it too.

Ik had het gevoel dat ik kwetsbaar was.

I felt that I was vulnerable.

Maar ik was allesbehalve kwetsbaar.

But I was anything but vulnerable.

Ik was in zelfbescherming.

I was in self-defense.

Dus om kwetsbaar te zijn.

So to be vulnerable.

Naar jezelf.

To yourself.

Want op het moment dat je niet kwetsbaar bent.

Because at the moment you are not vulnerable.

Oftewel jezelf afsnijdt van je gevoel.

In other words, cutting yourself off from your feelings.

Dan lijk je aan de oppervlakte misschien heel sterk en stabiel.

Then on the surface you may seem very strong and stable.

Maar wat er eigenlijk gebeurt is dat je juist van jezelf wegraakt.

But what actually happens is that you lose touch with yourself.

Omdat die kwetsbaarheid je anker is.

Because that vulnerability is your anchor.

Die kwetsbaarheid.

That vulnerability.

Dus het eerlijk zijn naar jezelf over hoe je je voelt.

So it's being honest with yourself about how you feel.

En dat accepteren en daar ruimte aan geven.

And accepting that and giving space to it.

Dat zorgt ervoor dat jij bij jezelf blijft.

That ensures that you stay true to yourself.

Ik voel me nu weer geankerd in mezelf.

I now feel anchored in myself again.

Terwijl als ik naar mezelf kijk de afgelopen weken.

While I look at myself over the past weeks.

Dan was ik er eigenlijk niet.

Then I wasn't really there.

Ik probeerde er wel te zijn.

I tried to be there.

Maar ik was er emotioneel niet.

But I wasn't emotionally there.

Dus ik wil je eigenlijk ook vragen.

So I actually want to ask you as well.

Om aan jezelf te vragen.

To ask yourself.

Hoe kan ik kwetsbaarder zijn?

How can I be more vulnerable?

Wat heb jij nu nodig?

What do you need now?

Is dat.

It is.

Even schrijven.

Just writing.

Is dat een open eerlijk gesprek met een vriend of vriendin?

Is it an open and honest conversation with a friend?

Maakt niet uit wat het is wat je nodig hebt.

It doesn't matter what it is that you need.

Maar zou je misschien eens heel even een klein momentje voor jezelf kunnen nemen.

But could you perhaps take just a small moment for yourself?

Om kwetsbaarder te zijn.

To be more vulnerable.

Want het zal je dienen.

For it will serve you.

Misschien voelt dat nu niet zo.

Maybe it doesn't feel that way right now.

Omdat kwetsbaar zijn.

Because being vulnerable.

Als je kijkt naar mijn geval.

If you look at my case.

Vaak toch gepaard gaat in eerste instantie.

Often goes hand in hand initially.

Met.

With.

Met emoties.

With emotions.

Met gevoelens.

With feelings.

Die loskomen.

Letting go.

Die je juist hebt willen onderdrukken.

That you just wanted to suppress.

Maar weet dat je dat kan dragen.

But know that you can bear it.

En dat hoeft niet alleen.

And that doesn't have to be alone.

Maar weet dat je dat kan dragen.

But know that you can bear that.

Ook wil ik nog even kort benoemen als laatste.

I also want to briefly mention one last thing.

Sommigen zullen het misschien wel weten.

Some might know it.

Sommigen niet.

Some do not.

Ik heb een online programma ontwikkeld.

I have developed an online program.

Dat heet Back to Your Power.

That's called Back to Your Power.

En.

And.

Toen ik besloot om te stoppen met mijn eigen bedrijf.

When I decided to stop my own business.

Wist ik eerlijk gezegd niet zo goed wat ik daarmee wilde doen.

To be honest, I didn’t really know what I wanted to do with that.

Ik denk dat ik de connectie daarmee ook een beetje verloren was.

I think I lost the connection with that a little bit as well.

Maar sinds ik in Thailand ben.

But since I have been in Thailand.

Nieuwe mensen heb leren kennen.

Met new people.

Ben ik zo ontzettend trots op de persoon die ik nu ben.

I am so incredibly proud of the person I am now.

En ik heb daar met veel mensen over gepraat.

And I have talked about it with many people.

Ook over waar ik doorheen ben gegaan.

Also about what I have been through.

Ik heb ook met mensen gepraat over waar zij staan in het leven.

I have also talked to people about where they stand in life.

Waar zij doorheen gaan.

What they are going through.

En toen kwam ik gewoon tot de conclusie dat ik zoveel heb geleerd de afgelopen jaren.

And then I just came to the conclusion that I have learned so much in the past years.

Dat er zoveel kennis in mij zit.

That there is so much knowledge inside me.

Maar dat er ook zoveel dagelijkse practices zijn die ik doe om te zijn wie ik nu ben.

But there are also so many daily practices that I do to be who I am now.

En alles daarvan heb ik in dat programma gestopt.

And I put everything from that into the program.

En ik voelde ineens weer zo de intentie van dat programma.

And I suddenly felt the intention of that program again.

En ik voelde ineens weer zo van holy fuck.

And suddenly I felt like holy fuck again.

Dit is zo ontzettend waardevol.

This is so incredibly valuable.

Ik heb dat programma gemaakt omdat ik zo graag wilde dat de reis die ik af heb gelegd.

I created that program because I really wanted the journey I have taken.

Van onzeker, bang, vogeltje die niet in haarzelf geloofde.

From insecure, scared, little bird that did not believe in herself.

Die het gevoel had dat ze geleefd werd.

Who felt like she was being lived.

Die niet in contact stond met haar emoties.

Who was not in touch with her emotions.

Die alleen maar kopingsmechanismes nodig had om met het leven te dealen.

Who only needed coping mechanisms to deal with life.

Die reis van...

The journey of...

Die versie van mezelf naar wie ik nu ben.

That version of myself to whom I am now.

Die reis gun ik oprecht iedereen.

I sincerely wish that trip for everyone.

En dat heb ik proberen in dat programma vorm te geven.

And I have tried to shape that in that program.

En dat heeft al zoveel mensen mogen helpen.

And that has already helped so many people.

En ineens toen ik op reis was voelde ik weer van dit is de bedoeling.

And suddenly when I was traveling, I felt again that this is the purpose.

Dit mag de wereld in.

This can go out into the world.

Dus ik heb ook besloten dat ik dat programma, het staat nog steeds op mijn website, dat ik hem open laat staan.

So I have also decided to keep that program, it's still on my website, open.

Ja.

Yes.

Voor een klein bedrag voor de waarde die je ervoor terugkrijgt.

For a small amount for the value you get in return.

Laat ik hem online staan omdat ik het je zo, zo, zo, zo, zo gun.

Let me keep it online because I really, really, really, really, really wish you so.

Om dit ook mee te mogen maken.

To be able to experience this as well.

Want het heeft me echt zo onwijs veel gebracht.

Because it has really given me so much.

En ja, daar wil ik deze aflevering mee afsluiten.

And yes, I want to conclude this episode with that.

Mocht je iets willen delen met mij over wat ik gedeeld heb in de podcast.

If you would like to share something with me about what I shared in the podcast.

Mocht je iets willen vragen.

If you would like to ask something.

Mocht je iets willen vragen over het programma.

If you have any questions about the program.

Stuur me gerust een berichtje.

Feel free to send me a message.

Op Instagram.

On Instagram.

Daar staat de DM voor me open.

The DM is open for me there.

En mocht je mijn podcast, mocht je mij willen helpen om mijn podcast meer te verspreiden.

And if you want to help me spread my podcast more.

Dan zou je iets heel kleins voor me kunnen doen.

Then you could do something very small for me.

En dat is het aantal sterretjes aanklikken wat je deze podcast waard vindt.

And that is the number of stars you click to rate this podcast.

Daarin help je mij ook weer om mijn visie te verspreiden.

There you also help me to spread my vision.

En hoop ik op die manier nog meer mensen te kunnen inspireren.

And I hope to inspire even more people in that way.

Ik wil je heel erg bedanken voor het luisteren.

I really want to thank you for listening.

Ik ben...

I am...

Trots op je.

Proud of you.

En ik hoop je de volgende keer weer te zien.

And I hope to see you again next time.

***

Sure! Please provide the text you would like me to translate from Dutch to English.