3 | 123-Spookshow

Let op, deze podcast is gecreëerd door AI en gecureerd door Allard en Kai.

Note, this podcast is created by AI and curated by Allard and Kai.

Luister op eigen risico.

Listen at your own risk.

Welkom bij onze eerste podcast, opgenomen vanuit een verlaten Nutella fabriek.

Welcome to our first podcast, recorded from an abandoned Nutella factory.

Wauw, dit is echt gaaf.

Wow, this is really cool.

Ik kan het bijna niet geloven dat we dit doen, zei Allard enthousiast.

"I can hardly believe we are doing this," Allard said excitedly.

Ja, het is echt tof. Ik hoop dat we snel luisteraars krijgen, vroeg de Kai toe.

Yes, it's really cool. I hope we get listeners soon, Kai added.

Oké jongens, laten we het hebben over het eerste onderwerp, zei Jesse terwijl hij de opname startte.

"Okay guys, let's talk about the first topic," Jesse said as he started the recording.

We hebben het vandaag over de geschiedenis van deze fabriek en waarom deze gesloten is.

Today we are discussing the history of this factory and why it is closed.

Allard begon te vertellen over hoe de fabriek vroeger een van de grootste Nutella fabrieken was in het land.

Allard began to tell how the factory used to be one of the largest Nutella factories in the country.

En hoe het een belangrijke bron van werkgelegenheid was voor de stad.

And how it was an important source of employment for the city.

Maar waarom is het dan gesloten? Vroeg Kai nieuwsgierig.

But why is it closed then? Kai asked curiously.

Niemand weet het precies.

No one knows for sure.

Maar ga geruchten dat er iets onverwachts is gebeurd, antwoordde Allard mysterieus.

"But there are rumors that something unexpected has happened," Allard replied mysteriously.

Maar wat dan? Vroeg Jesse terwijl hij zijn hoofd 360 graden draaide om naar Allard te kijken.

But what then? Jesse asked as he turned his head 360 degrees to look at Allard.

Ik weet het niet precies, maar gaan verhalen rond dat er iets is gebeurd dat niemand kan verklaren.

I don't know exactly, but stories are going around that something happened that nobody can explain.

Het schijnt dat de fabriek zo snel mogelijk gesloten is en dat niemand er meer naar omgekeken heeft, zei Allard op een fluistertoon.

"It seems that the factory will be closed as soon as possible and that no one has paid any attention to it since, Allard said in a whisper."

Plotseling hoorde ze een hard geluid vanuit de gangen.

Suddenly, she heard a loud noise coming from the corridors.

Het leek er alsof er iets viel. Ze stopte met praten en luisterde naar de stilte.

It seemed like something had fallen. She stopped talking and listened to the silence.

Wat was dat? fluisterde Kai.

What was that? whispered Kai.

Ik heb geen idee, misschien is het gewoon de wind, zei Jesse, terwijl hij zijn koptelefoon afzette.

"I have no idea, maybe it's just the wind," Jesse said, as he took off his headphones.

Op dat moment hoorde ze het geluid opnieuw, maar nu dichterbij.

At that moment, she heard the sound again, but now closer.

Het klonk alsof er iemand op de trap liep.

It sounded like someone was walking on the stairs.

Hallo? Is daar iemand?

Hello? Is there anyone there?

Allard?

Allard?

Riep Allard terwijl hij opstond.

"Called Allard as he stood up."

Er kwam geen antwoord. In plaats daarvan hoorden ze zware voetstappen die dichterbij kwamen.

There was no answer. Instead, they heard heavy footsteps coming closer.

Oké jongens, laten we hier weggaan, zei Jesse, terwijl hij de microfoon uitzette en zijn spullen pakte.

"Okay guys, let's get out of here," said Jesse, as he turned off the microphone and gathered his things.

Maar wat als het gewoon een grap is? vroeg Kai terwijl hij zijn microfoon in zijn tas stopte.

But what if it's just a joke? Kai asked as he put his microphone in his bag.

Laten we het niet uitzoeken, laten we hier weggaan, zei Jesse, terwijl hij naar de deur liep.

"Let's not figure it out, let's get out of here," said Jesse as he walked towards the door.

Ze begonnen de trap af te rennen, maar hoorden de voetstappen steeds dichterbij komen.

They started running down the stairs, but heard the footsteps getting closer.

Eenmaal op de begaande grond zagen de jongens dat de fabriek in een compagnie was.

Once on the ground floor, the boys saw that the factory was in a company.

En dat het een complete chaos was.

And that it was a complete chaos.

Overal lagen dozen en pallets omvergegooid en op de grond hing een vreemde muffengeur in de lucht.

Everywhere there were boxes and pallets toppled over, and a strange musty smell hung in the air.

Hoe zijn we hierin beland? Dit is zo raar, zei Allard, terwijl hij achterom keek en de voetstappen steeds dichterbij hoorden komen.

How did we end up in this? This is so strange, said Allard, as he looked back and heard the footsteps getting closer.

We moeten gewoon naar buiten zien te komen, zei Jesse vastberaden.

"We just have to find a way to get outside," Jesse said determinedly.

Ze liepen door de grote ruimte op zoek naar de uitgang, maar die was nergens te bekennen.

They walked through the large space looking for the exit, but it was nowhere to be seen.

Plotseling hoorden ze een luide klap.

Suddenly, they heard a loud bang.

Gevolgd door een ijzingwekkend geluid dat klonk als een krijzende vogel.

Followed by a chilling sound that resembled a screeching bird.

Wat was dat? Vroeg Kai met een trillende stem.

What was that? Kai asked with a trembling voice.

Geen idee, maar we moeten hier weg, zei Jesse, terwijl hij steeds sneller begon te lopen.

"No idea, but we need to get out of here," Jesse said, as he started to walk faster and faster.

Net op dat moment kwam er een vreemd figuur vanuit de schaduwen tevoorschijn.

At that moment, a strange figure emerged from the shadows.

Het had een lange, dunne nek met een grote, zwarte, kraaiachtige kop.

It had a long, thin neck with a large, black, crow-like head.

De jongens keken met afschuw toe, terwijl het wezen recht op hen afkwam.

The boys watched in horror as the creature approach them.

Wat is dat?

What is that?

Schreeuwde Allard.

Allard screamed.

Geen idee, maar we moeten het hier niet uitzoeken, zei Jesse, terwijl hij hen naar een kantoor leidde.

No idea, but we shouldn't figure it out here, said Jesse as he led them to an office.

Ze verstopten zich in het kantoor en probeerden hun ademhaling onder controle te krijgen.

They hid in the office and tried to control their breathing.

De deur klapte dicht, maar het wezen bleef aan de andere kant krabben.

The door slammed shut, but the creature kept scratching on the other side.

Oké jongens, we moeten een plan hebben. We moeten hier weg, zei Jesse, terwijl hij door het raam naar buiten keek.

Okay guys, we need to have a plan. We have to get out of here, said Jesse, as he looked out the window.

Maar wat is dat ding? Hoe komen we hieruit? Vroeg Kai angstig.

But what is that thing? How do we get out of here? Kai asked anxiously.

Ik weet het niet, maar we moeten iets proberen.

I don't know, but we have to try something.

Zei Jesse, terwijl hij een voorwerp oppakte van het bureau.

"Jesse said, while picking up an object from the desk."

Hij gooide het naar het raam en probeerde het glas te breken.

He threw it at the window and tried to break the glass.

Het duurde even, maar uiteindelijk slaagde hij erin om het te breken.

It took a while, but he eventually managed to break it.

Kom op, we moeten naar buiten, zei Jesse, terwijl hij als eerste door het raam kroop.

Come on, we need to go outside, said Jesse, as he crawled through the window first.

Ze kropen er allemaal doorheen en sprongen daar beneden.

They all crawled through it and jumped down there.

Eenmaal buiten, rennen ze zo snel als ze konden weg van de fabriek.

Once outside, they ran as fast as they could away from the factory.

Pas toen ze buiten adem waren, stopten ze en keken ze elkaar aan.

Only when they were out of breath did they stop and look at each other.

Wat was dat?

What was that?

Vroeg Allard, nog steeds bij het adem.

Allard asked early, still out of breath.

Ik heb geen idee, maar we moeten hier zo snel mogelijk weggaan, zei Jesse.

"I have no idea, but we need to get out of here as soon as possible," said Jesse.

Ze stapten in hun auto en reden zo snel als ze konden weg van de verlaten Nutella fabriek.

They got into their car and drove away from the abandoned Nutella factory as fast as they could.

Die avond lagen de jongens in bed, volledig uitgeput van wat er eerder die dag was gebeurd.

That evening, the boys lay in bed, completely exhausted from what had happened earlier that day.

Maar toen hoorden ze plotseling hetzelfde krijzende geluid dat ze in de fabriek hadden gehoord.

But then they suddenly heard the same screeching sound that they had heard in the factory.

Ze sprongen uit bed en renden naar het raam.

They jumped out of bed and ran to the window.

Buiten zagen ze het grote zwarte wezen rond hun huis vliegen, krijzend en fladderend.

Outside, they saw the large black creature flying around their house, screeching and flapping.

Het leek hen te zoeken en was vastberaden hen te vinden.

It seemed to be searching for them and was determined to find them.

Hoe is het mogelijk? Vroeg Allard, terwijl hij met open mond naar het wezen staarde.

How is it possible? Allard asked, while he stared at the creature with his mouth agape.

Ik weet het niet, maar we moeten hier weg, zei Jesse, terwijl hij zijn vrienden naar de deur leidde.

"I don't know, but we have to get out of here," said Jesse as he led his friends to the door.

Ze renden de trap af en wilden net de voordeur openen, toen ze zich realiseerden dat het wezen daar al was.

They ran down the stairs and were about to open the front door when they realized that the creature was already there.

Hij keek hen aan met zijn grote zwarte ogen en kraste met zijn scherpe klauwen op de deur.

He looked at them with his big black eyes and scratched at the door with his sharp claws.

We moeten naar boven, terug naar mijn kamer, zei Kai met bevende stem.

"We have to go upstairs, back to my room," Kai said with a trembling voice.

Ze renden de trap weer op en naar Kais kamer. Ze deden de deur op slot en duwden een kast ervoor.

They ran back up the stairs and to Kai's room. They locked the door and pushed a cabinet in front of it.

Ze keken elkaar aan en wisten dat ze in de val zaten.

They looked at each other and knew they were trapped.

Wat nu? Vroeg Allard met een angstige blik in zijn ogen.

What now? Allard asked with a worried look in his eyes.

Er moet iets zijn dat we kunnen doen. We moeten gewoon een manier vinden om hier uit te komen.

There must be something we can do. We just need to find a way to get out of this.

Zei Jesse vastberaden.

Said Jesse determinedly.

Maar terwijl hij sprak, hoorden ze hoe het wezen met volle kracht tegen de deur begon te beuken.

But as he spoke, they heard the creature begin to pound against the door with full force.

Het was slechts een kwestie van tijd voordat het door de deur heen zou breken.

It was only a matter of time before it would break through the door.

1, 2, 3, Spookshop.

1, 2, 3, Ghost shop.

De jongens keken elkaar angstig aan en realiseerden zich dat ze niet veel tijd meer hadden.

The boys looked at each other anxiously and realized that they didn't have much time left.

Plotseling hoorde Jesse een stem in zijn hoofd die hem fluisterde wat hij moest doen.

Suddenly, Jesse heard a voice in his head whispering what he should do.

Jongens, we moeten terug naar de fabriek. Er is iets dat we daar moeten doen.

Boys, we need to go back to the factory. There is something we have to do there.

We moeten terug naar de fabriek.

We need to go back to the factory.

We moeten terug naar de fabriek, zei Jesse, terwijl hij zijn vrienden vastberaden aankeek.

"We need to go back to the factory," said Jesse, as he looked at his friends determinedly.

Maar Allard en Kai aarzelden.

But Allard and Kai hesitated.

Terug naar die fabriek? Dat is gekkenwerk, zei Allard.

Back to that factory? That's madness, said Allard.

Maar Jesse wist wat hij moest doen.

But Jesse knew what he had to do.

Hij klom uit het raam en rende naar zijn auto, gevolgd door Allard en Kai.

He climbed out of the window and ran to his car, followed by Allard and Kai.

Ze stapten in en reden terug naar de verlaten Nutella fabriek.

They got in and drove back to the deserted Nutella factory.

Eenmaal binnen zagen ze het grote wezen op en af komen.

Once inside, they saw the large creature coming and going.

ZE ZINGEN

THEY SING

Maar Jesse voelde zijn zelfvertrouwen groeien.

But Jesse felt his confidence grow.

Hij wist dat hij moest doen wat de stem hem had opgedragen.

He knew he had to do what the voice had instructed him.

Hij begon te zingen. Een lied dat hij nog nooit eerder had gezongen.

He began to sing. A song he had never sung before.

ZE ZINGEN

THEY SING

Als laatst in het bos, alleen en verloren.

Last in the woods, alone and lost.

De zon was onder en de nacht was geboren.

The sun had set and the night was born.

Maar toen hoorde ik iets, een gegil en gekrijs.

But then I heard something, a scream and cries.

Een vogel zo groot, met rode ogen en grijs.

A bird so large, with red eyes and gray.

Maar terwijl hij zong, begon het wezen te kalmeren.

But while he sang, the creature began to calm down.

Het stopte met krijzen en begon rustig te vliegen, alsof het werd betoverd door de stem van Jesse.

It stopped screeching and began to fly calmly, as if enchanted by Jesse's voice.

Dus als je ooit verdwaalt, in het donkere woud, en je hoort zijn krijzen en je voelt je benauwd,

So if you ever get lost, in the dark woods, and you hear his screams and you feel anxious,

begin dan te zingen en houd het vol.

Then start singing and keep it up.

Houd moed, want dan zal die enge vogel zijn ware aard tonen.

Stay strong, for then that creepy bird will reveal its true nature.

ZE ZINGEN

THEY SING

Zoet.

Sweet.

Er was een luid gebrom, gevolgd door een enorme explosie.

There was a loud rumble, followed by a huge explosion.

ZE ZINGEN

THEY SING

Toen het stof was neergedaald, zagen de jongens de vogels niet meer.

When the dust had settled, the boys could no longer see the birds.

ZE ZINGEN

THEY SING

Ze zeiden aan de jongens dat het wezen was verdwenen.

They told the boys that the creature had disappeared.

De fabriek trilde nog na, maar het gevaar was voorbij.

The factory was still vibrating, but the danger had passed.

ZE ZINGEN

THEY SING

Wat was dat? vroeg Kai, nog steeds geschrokken.

"What was that?" Kai asked, still shocked.

ZE ZINGEN

THEY SING

Ik weet het niet, maar we hebben het overleefd, zei Allard, terwijl hij naar zijn vrienden glimlachte.

"I don't know, but we survived," said Allard, smiling at his friends.

ZE ZINGEN

THEY SING

De jongens stapten in de auto en reden terug naar huis.

The boys got in the car and drove back home.

ZE ZINGEN

THEY SING

Toen ze in bed lagen, konden ze de gebeurtenissen van de dag niet geloven.

When they were in bed, they couldn't believe the events of the day.

Het was bijna alsof het een droom was geweest.

It was almost as if it had been a dream.

Maar de vermoeidheid en het lichte gevoel van misselijkheid waren te reëel.

But the fatigue and the slight feeling of nausea were too real.

ZE ZINGEN

THEY SING

De volgende ochtend werden ze wakker met een vreemd gevoel.

The next morning, they woke up with a strange feeling.

Ze hadden alle drie dezelfde droom gehad.

They had all had the same dream.

In hun droom zagen ze een groot wezen dat hun huis binnendrong,

In their dream, they saw a large creature that intruded into their house,

maar in plaats van hen aan te vallen, werd het rustig toen Jesse begon te zingen.

But instead of attacking them, it became quiet when Jesse started to sing.

ZE ZINGEN

THEY SING

Ze besloten er niet te veel bij stil te staan,

They decided not to dwell on it too much.

ZE ZINGEN

THEY SING

Ze deden alsof er niets was gebeurd.

They acted as if nothing had happened.

Maar toen ze later die week naar school gingen, merkte ze dat er iets was veranderd.

But when they went to school later that week, she noticed that something had changed.

Mensen leken hen anders te bekijken en ze werden steeds meer in de gaten gehouden.

People seemed to look at them differently, and they were increasingly monitored.

Toen ze terugkeerden naar huis, zagen ze dat er een groep mensen voor hun deur stond.

When they returned home, they saw that there was a group of people standing in front of their door.

De mensen droegen spandoeken en posters met daarop de afbeelding van het wezen dat ze hadden gezien.

The people carried banners and posters featuring the image of the creature they had seen.

Wat is er aan de hand? vroeg Allard, terwijl hij naar de menigte staarde.

"What is going on?" asked Allard as he stared at the crowd.

Het wezen is terug! Het wezen, het is terug!

The creature is back! The creature, it is back!

Zeg, zei een van de mensen in de menigte.

"Say," said one of the people in the crowd.

De jongens keken elkaar geschrokken aan. Ze wisten dat ze iets moeten doen. Maar wat?

The boys looked at each other in shock. They knew they had to do something. But what?

Plotseling herinnerde Jesse zich iets. Hij pakte zijn telefoon en begon te bellen.

Suddenly, Jesse remembered something. He took his phone and started dialing.

Na een paar minuten had hij iemand aan de lijn en begon hij te praten.

After a few minutes, he got someone on the line and started talking.

Oké, oké, ja, we zullen het moeten doen, zei Jesse, terwijl hij zijn vrienden aankeek.

Okay, okay, yes, we will have to do it, said Jesse, while looking at his friends.

Ze sprongen in de auto en reden zo snel als ze konden naar de fabriek.

They jumped in the car and drove as fast as they could to the factory.

Eenmaal binnen zagen ze dat er iets was veranderd.

Once inside, they saw that something had changed.

Er was een enorme deur geopend, die ze niet eerder hadden gezien.

A huge door had been opened, one they had never seen before.

Ze liepen naar binnen en zagen dat het wezen er was. Maar deze keer was het anders.

They walked inside and saw that the creature was there. But this time it was different.

Het wezen was rustig en leek niet langer een bedreiging te vormen.

The creature was calm and no longer seemed to pose a threat.

Wat is er gebeurd? vroeg Jesse.

What happened? asked Jesse.

Het wezen heeft ons iets gegeven, zei een stem vanuit het niets.

The being has given us something, a voice said from nowhere.

De jongens keken rond en zagen een figuur in de schaduw staan.

The boys looked around and saw a figure standing in the shadow.

Wie ben jij? vroeg Allard.

Who are you? asked Allard.

Ik ben de wezen.

I am the being.

Ik ben de hoeder van het wezen. Jullie hebben het wezen gered en daarom hebben wij jullie beloond.

I am the guardian of the being. You have saved the being, and that is why we have rewarded you.

We hebben jullie een gave gegeven. Een gave die jullie kunnen gebruiken om anderen te helpen, zei de hoeder.

"We have given you a gift. A gift that you can use to help others, said the guardian."

De jongens keken elkaar verbaasd aan. Wat was deze gave en hoe zouden ze het gebruiken?

The boys looked at each other in surprise. What was this gift and how would they use it?

Maar toen...

But then...

De hoeder stapte uit de schaduw en ontvielde zichzelf.

The keeper stepped out of the shadows and revealed himself.

Hij was een oude man met een lange grijze paard.

He was an old man with a long gray horse.

Hij had een vriendelijke ogen.

He had kind eyes.

Wat is de gave? vroeg Kai nieuwsgierig.

"What is the gift?" Kai asked curiously.

De hoeder glimlachte en zei...

The shepherd smiled and said...

Jullie hebben de gave van muziek.

You have the gift of music.

Jullie kunnen mensen helpen met jullie muziek en hen genezen.

You can help people with your music and heal them.

De jongens konden hun oren niet geloven.

The boys couldn't believe their ears.

Ze hadden nooit gedacht dat ze iets speciaals hadden.

They never thought they had anything special.

Laat staan aan gaven.

Let alone gifts.

De hoeder legde uit dat ze de gave moesten gebruiken voor goede doeleinden

The keeper explained that they had to use the gift for good purposes.

en dat ze het voorzichtig moesten zijn.

and that they had to be careful.

De hoeder legde uit dat ze de gave moesten gebruiken voor goede doeleinden.

The guardian explained that they had to use their gift for good purposes.

Het was een kostbaar geschenk dat niet zomaar verspild mocht worden.

It was a precious gift that should not be wasted.

Maar hoe moeten we het gebruiken? vroeg Jesse.

But how should we use it? asked Jesse.

Als jullie samen zingen, kunnen jullie een krachtig, genezende energie creëren.

When you sing together, you can create a powerful, healing energy.

Het zal mensen helpen die ziek zijn, pijn hebben of geestelijk lijden, legde de hoeder uit.

It will help people who are sick, in pain, or suffering mentally, the caregiver explained.

De jongens keken elkaar aan en wisten dat ze dit moesten proberen.

The boys looked at each other and knew that they had to try this.

Ze zetten zich in een kring en begonnen te zingen.

They formed a circle and began to sing.

MUZIEK

MUSIC

Het was alsof ze een verbinding...

It was as if she had a connection...

hadden met elkaar en de muziek hen samenbracht.

had with each other and the music brought them together.

Hun stemmen vermengden zich tot een harmonieus geheel en de energie was voelbaar.

Their voices blended into a harmonious whole and the energy was palpable.

MUZIEK

MUSIC

We hebben een, we hebben twee, we hebben drie, we hebben een bespookshow.

We have one, we have two, we have three, we have a ghost show.

Toen ze stopte met zingen, voelde ze zich anders.

When she stopped singing, she felt different.

Het was alsof ze meer inzicht hadden gekregen in de wereld om hen heen.

It was as if they had gained more insight into the world around them.

Ze wisten dat ze een speciale gave hadden die ze moesten gebruiken om anderen te helpen.

They knew that they had a special gift that they had to use to help others.

De jongens verlieten de fabriek en keerden terug naar huis.

The boys left the factory and returned home.

Ze wisten dat ze iets speciaals hadden en dat ze het moesten gebruiken om de wereld een betere plek te maken.

They knew they had something special and that they had to use it to make the world a better place.

Ze waren vastberaden om hun gave te gebruiken om anderen te helpen en om een verschil te maken in de wereld.

They were determined to use their gift to help others and make a difference in the world.

En zo begonnen de jongens aan een nieuw avontuur.

And so the boys began a new adventure.

Niet wetende waar hun reizen naartoe zou leiden.

Not knowing where their journeys would lead.

Maar één ding wisten ze zeker.

But one thing they knew for sure.

Hun muziek zou de wereld veranderen.

Their music would change the world.

Dankjewel voor je verhaal. Wat een spannend spookverhaal was dat.

Thank you for your story. What an exciting ghost story that was.

Ik moet toegeven dat ik nu even achterom kijk om te zien of er geen spook...

I must admit that I now look back for a moment to see if there is no ghost...

...achtige figuren om me heen zweven.

...strange figures are hovering around me.

Het was geweldig om te horen hoe je ons meenam op een reis door jouw griezelige ervaring.

It was wonderful to hear how you took us on a journey through your spooky experience.

Ik denk dat het niet alleen mij, maar ook onze luisteraars kippenvel heeft bezorgd.

I think it gave not only me but also our listeners goosebumps.

Het is altijd geweldig om te horen hoe mensen hun eigen ervaringen delen en ons meenemen in hun verhalen.

It's always wonderful to hear how people share their own experiences and take us along in their stories.

Heb je nog meer verhalen om te delen?

Do you have more stories to share?

Of misschien heb je enige tips voor onze luisteraars om dergelijke situaties te vermijden?

Or perhaps you have some tips for our listeners to avoid such situations?

Neem dan contact op met onze radioshow en bel naar 0800 123...

Then contact our radio show and call 0800 123...

...Spookshow.

...Ghost show.

Spookshow, voor al uw verhalen over spoken en geesten.

Ghost show, for all your stories about ghosts and spirits.

Oh ja, ja, ja jongens, we hebben een beller.

Oh yes, yes, yes guys, we have a caller.

Oké, daar komt ie.

Okay, here it comes.

123 Spookshow met Mick, waar kan ik u mee helpen?

123 Spookshow with Mick, how can I help you?

Ja, ik heb een klacht.

Yes, I have a complaint.

Oké, en waarover gaat de klacht?

Okay, and what is the complaint about?

Ja, dat verhaal van Allard, Kai en Jesse, dat is toch niet echt gebeurd, hè?

Yes, that story of Allard, Kai, and Jesse didn't really happen, did it?

Dat is toch gewoon verzonnen?

That's just made up, isn't it?

Ja, dat klopt. Dat is een fictief verhaal.

Yes, that's correct. That is a fictional story.

Ja, maar het is zo slecht geschreven.

Yes, but it is so poorly written.

Er was geen opbouw van spanning.

There was no buildup of tension.

Het was voorspelbaar.

It was predictable.

En de personages waren vlak.

And the characters were flat.

Het was gewoon saai.

It was just boring.

Oké, luister, ik begrijp uw klacht, maar smaken verschillen.

Okay, listen, I understand your complaint, but tastes differ.

Het kan zijn dat dit verhaal niet bij uw persoonlijke voorkeur past.

It may be that this story does not align with your personal preferences.

Maar anderen hebben er misschien wel van genoten.

But others might have enjoyed it.

Ja, maar het was ook nog eens heel slecht voorgelezen.

Yes, but it was also very poorly read aloud.

De stemmen waren allemaal hetzelfde.

The voices were all the same.

Er was geen emotie in de stem van de voorlezer.

There was no emotion in the voice of the storyteller.

En hij las heel monotoon voor.

And he read aloud very monotonously.

Dat is inderdaad jammer om te horen.

That is indeed淼t to hear.

Wij zullen hier aandacht aan besteden en proberen het in de toekomst beter te doen.

We will pay attention to this and try to do better in the future.

Dat zou fijn zijn.

That would be nice.

Want ik vind 123 Spookshow normaal gesproken heel leuk om naar te luisteren.

Because I usually enjoy listening to 123 Spookshow very much.

Maar dit verhaal was gewoon niet goed genoeg.

But this story was simply not good enough.

Dankjewel voor je feedback.

Thank you for your feedback.

We gaan er aandacht aan besteden.

We will pay attention to it.

Oh, wacht eens.

Oh, wait a minute.

We hebben weer een beller.

We have another caller.

Oké.

Okay.

123 Spookshow met Mick.

123 Spookshow with Mick.

Waar kan ik u mee helpen?

How can I help you?

Hallo Mick, met Jesse.

Hello Mick, this is Jesse.

Ik hoorde dat er net een luisteraar was die het vond dat ons verhaal slecht was geschreven en voorgelezen.

I heard that there was a listener who thought that our story was poorly written and read aloud.

Dat is echt onzin.

That is just nonsense.

Jesse, ik waardeer het dat je de 123 Spookshow verdedigt.

Jesse, I appreciate that you are defending the 123 Spookshow.

Maar we hebben ook kritiek nodig om te groeien.

But we also need criticism to grow.

Ja, ik begrijp het.

Yes, I understand it.

Maar deze luisteraar had het gewoon echt helemaal fout.

But this listener was just completely wrong.

Ons verhaal had wel degelijk een opbouw van spanning.

Our story definitely had a buildup of tension.

En die personages waren allesbehalve vlak.

And those characters were anything but flat.

We hebben juist heel veel aandacht besteed aan die karakters en hun onderlinge relaties.

We have just paid a lot of attention to those characters and their relationships with each other.

Oké, Jesse.

Okay, Jesse.

Dat is mooi om te horen.

That's nice to hear.

Maar we moeten nu...

But we have to now...

Wacht nog heel even, hè.

Just wait a little longer, okay?

Ik wil ook nog even zeggen dat die voorlezing helemaal niet monotoon was.

I also want to say that that reading was not monotonous at all.

Ard en Kai deden fantastisch werk.

Ard and Kai did a fantastic job.

Ze brachten die personages tot leven.

They brought those characters to life.

En ze maakten het verhaal gewoon extra spannend.

And they just made the story extra exciting.

Jesse, ik waardeer je enthousiasme.

Jesse, I appreciate your enthusiasm.

Maar we moeten nu echt verder met de show.

But we really need to move on with the show now.

Jesse protesteerde nog even.

Jesse protested for a moment longer.

Maar uiteindelijk hing hij op.

But in the end, he hung up.

Ja.

Yes.

Mick zuchtte opnieuw en schudde zijn hoofd.

Mick sighed again and shook his head.

Dit was niet de eerste keer dat een luisteraar zo kritisch was over de show.

This was not the first time a listener was so critical of the show.

Maar het was zijn taak om het beste van te maken.

But it was his job to make the best of it.

En te zorgen dat de 1-2-3-spookshow nog beter werd.

And to ensure that the 1-2-3 ghost show became even better.

Terwijl Mick de hoorn neerlegde, voelde hij zich niet helemaal op zijn gemak.

As Mick put down the phone, he didn't feel completely at ease.

Het was niet alleen de kritiek van de luisteraar die hem dwars had.

It was not just the criticism from the listener that bothered him.

Maar er was iets anders dat zijn zintuigen prikkelde.

But there was something else that stimulated his senses.

Het was alsof er iets in de lucht hing.

It was as if something was in the air.

Iets onheilspellends.

Something ominous.

Hij keek om zich heen en realiseerde zich dat hij de enige in de studio was.

He looked around and realized that he was the only one in the studio.

De technici werden hem niet meer kunnen zien.

The technicians would no longer be able to see him.

Ze waren vertrokken voor de nacht en hij zou het gebouw ook moeten afsluiten.

They had left for the night and he would also have to lock up the building.

Het was een groot, oud gebouw.

It was a large, old building.

En het was niet ongewoon dat hier en daar wat rare geluiden te horen waren.

And it was not unusual to hear some strange noises here and there.

Mick liep naar het raam en keek naar buiten.

Mick walked to the window and looked outside.

Het was donker en het regende zachtjes.

It was dark and it was softly raining.

Hij zag niets verdachts, maar toch voelde hij zich niet helemaal op zijn gemak.

He saw nothing suspicious, but still did not feel completely at ease.

Hij draaide zich om en liep naar de deur om de studio te verlaten.

He turned around and walked to the door to leave the studio.

Maar toen hij de deur opendeed, hoorde hij iets vreemds.

But when he opened the door, he heard something strange.

Het was alsof er voetstappen naderden.

It was as if footsteps were approaching.

Zachte en onregelmatige stappen die klonken alsof ze uit een andere tijd kwamen.

Soft and irregular footsteps that sounded as if they came from another time.

Mick wilde vluchten, maar hij was verlamd van angst.

Mick wanted to flee, but he was paralyzed with fear.

Toen de voetstappen dichterbij kwamen, zag hij iets onbeschrijfelijks.

As the footsteps drew closer, he saw something indescribable.

Het was een gestalte. Half mens en half beest.

It was a figure. Half human and half beast.

Het was bedekt met een dikke laag modder en droeg een jas die Mick herkende.

It was covered in a thick layer of mud and wore a coat that Mick recognized.

Het was de jas van de luisteraar die zojuist had gebeld.

It was the coat of the listener who had just called.

Mick wilde gillen, maar er kwam geen geluid uit zijn keuken.

Mick wanted to scream, but no sound came from his kitchen.

Het wezen kwam steeds dichterbij en Mick realiseerde dat hij niet alleen was.

The being came closer and closer, and Mick realized that he was not alone.

Er waren veel meer wezens, allemaal bedekt met modder en allemaal gekleed in kleren die hij herkende.

There were many more beings, all covered in mud and all dressed in clothes he recognized.

Het waren de luisteraars van de 1-2-3 Sprookshow.

They were the listeners of the 1-2-3 Story Show.

Ze waren teruggekomen om wraak te nemen op degene die hun verhalen hadden bespot.

They had come back to take revenge on those who had mocked their stories.

Mick probeerde te vluchten, maar het was te laat.

Mick tried to escape, but it was too late.

De wezens grepen hem vast en sleurden hem de duisternis in.

The creatures grabbed him tightly and dragged him into the darkness.

De 1-2-3 Sprookshow.

The 1-2-3 Fairy Tale Show.

De 1-2-3 Sprookshow zou nooit meer hetzelfde zijn.

The 1-2-3 Fairy Tale Show would never be the same again.

En dat was weer een angstaanjagend verhaal van een van onze luisteraars.

And that was yet another terrifying story from one of our listeners.

Ik krijg er rillingen van.

It gives me chills.

Ja, dat was echt een goede inzending. Het zat goed in elkaar en was behoorlijk eng.

Yes, that was really a good entry. It was well put together and quite scary.

Precies. We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen voor onze luisteraars.

Exactly. We are always looking for new stories for our listeners.

Dus, als je een verhaal hebt dat je wilt delen, stuur het dan zeker naar ons op.

So, if you have a story you want to share, be sure to send it to us.

En nu is het tijd voor ons ASMR-fragment van de uitzending.

And now it’s time for our ASMR segment of the broadcast.

Genaamd Fluistergeesten.

Called Whisper Spirits.

Als je hier niet van houdt, dan is het nu even tijd om weg te zeppen.

If you don't like this, then it's time to change the channel now.

Maar als je hier wel van houdt, ga er dan even goed voor zitten en sluit je ogen.

But if you do love this, then sit down comfortably and close your eyes.

Ja, we gaan nu fluisterend onze eigen spookverhalen delen met jullie.

Yes, we are now going to share our own ghost stories with you in whispers.

Dus doe je ogen maar dicht en laat je onderdompelen in een wereld van griezelige verhalen en fluisterende stemmen.

So close your eyes and let yourself be submerged in a world of creepy stories and whispering voices.

Goed, ik begin. Ik was vorig jaar op vakantie in een oud kasteel in Schotland.

Okay, I'll start. I was on vacation last year in an old castle in Scotland.

Ik was vorig jaar op vakantie in een oud kasteel in Schotland.

I was on vacation last year in an old castle in Scotland.

Ik sliep in een van de oude slaapkamers en werd midden in de nacht wakker van een vreemd geluid.

I was sleeping in one of the old bedrooms and woke up in the middle of the night from a strange noise.

Het was een zacht gekreun, alsof iemand aan het huilen was.

It was a soft moan, as if someone was crying.

Ik deed mijn ogen open en zag een mistig figuur aan de voeten van mijn bed staan.

I opened my eyes and saw a misty figure standing at the foot of my bed.

Ik kon het gezicht niet goed zien, maar het leek op een vrouw die huilde.

I couldn't see the face clearly, but it looked like a woman who was crying.

Oh, dat is zo griezelig. Wat heb je toen gedaan?

Oh, that's so scary. What did you do then?

Ik heb me omgedraaid en geprobeerd verder te slapen.

I turned around and tried to sleep further.

Maar de volgende dag bleek dat ik niet de enige was die iets had gezien of gehoord in het kasteel.

But the next day it became clear that I was not the only one who had seen or heard something in the castle.

Dat is wel heel erg eng.

That is really very scary.

Nou, dat was het weer voor onze fluistergeesten ASMR segment.

Well, that was it for our whispering spirits ASMR segment.

We hopen dat jullie hebben genoten en dat jullie heerlijk kunnen slapen na deze griezelige verhalen.

We hope that you have enjoyed and that you can sleep well after these spooky stories.

Drie, twee, één, spookshow.

Three, two, one, ghost show.

Ah, de telefoon rinkelt.

Ah, the phone is ringing.

En we hebben een beller.

And we have a caller.

Welkom bij GeestFM. Wat is uw naam?

Welcome to GeestFM. What is your name?

Dit is Priester Martin. Goede avond.

This is Priest Martin. Good evening.

Goede avond, Priester. Wat brengt u hier vanavond?

Good evening, Priest. What brings you here tonight?

Wel, wel. Ik moest even bellen nadat ik al die verhalen hoorde.

Well, well. I had to call after hearing all those stories.

Ik kon niet slapen en heb zelfs een borreltje genomen.

I couldn't sleep and even had a drink.

Dat klinkt niet goed.

That doesn't sound good.

Was het verhaal dat we net vertelden te eng voor u?

Was the story we just told too scary for you?

Nou, ik zal zeggen dat ik niet zo snel bang ben.

Well, I will say that I'm not easily scared.

Maar ik wilde wel even wat delen over zegeningen.

But I did want to share something about blessings.

Dat is interessant. Kunt u wat tips geven over zegeningen?

That is interesting. Can you give some tips about blessings?

Natuurlijk.

Of course.

De beste manier om ruimte te zegenen is om witte salie te gebruiken.

The best way to bless a space is to use white sage.

Je steekt de salie aan en loopt vervolgens door het huis...

You light the sage and then walk through the house...

terwijl je een gebed opzegt.

while you say a prayer.

Op deze manier kun je de negatieve energie uit de kamer halen.

In this way, you can remove the negative energy from the room.

Dat klinkt als een goede tactiek. Heb je nog andere tips voor ons?

That sounds like a good tactic. Do you have any other tips for us?

Ja. Je kunt ook een glas water zegelen...

Yes. You can also seal a glass of water...

en dit vervolgens door het hele huis sprenkelen.

and then sprinkle it throughout the entire house.

Hierdoor zuiver je het huis van negatieve energie.

This purifies the house of negative energy.

Dat is ook heel interessant. Heeft u nog andere tips voor ons?

That is very interesting as well. Do you have any other tips for us?

Kinderen, het allerbelangrijkste is om te blijven...

Children, the most important thing is to keep...

Plotseling wordt de lijn onderbroken door een verontrustend geluid.

Suddenly, the line is interrupted by a disturbing sound.

Een diep en angstaanjagend gehuil.

A deep and frightening howl.

De hosts kijken elkaar geschrokken aan.

The hosts look at each other in shock.

Wat was dat?

What was that?

Plotseling wordt het geluid luider en duidelijker.

Suddenly, the sound becomes louder and clearer.

Het lijkt nu vanuit de studio zelf te komen.

It seems to be coming from the studio itself now.

Wat is dat? Wie is daar?

What is that? Who is there?

Er klinkt een luid en angstaanjagend gegrom dat de hele studio doet trillen.

A loud and terrifying growl echoes that makes the entire studio shake.

De lichten knipperen en de elektronica begint te kraken.

The lights blink and the electronics start to crackle.

Het gehuil en gegrom gaan door, luider en luider.

The howling and growling continue, louder and louder.

Het is te laat. Het kwaad is hier. Het is gekomen om ons te halen.

It is too late. The evil is here. It has come to take us.

De hosts zijn bang en hulpeloos. Ze beseffen nu dat ze te ver zijn gegaan.

The hosts are scared and helpless. They realize now that they have gone too far.

Dat ze de krachten van het kwaad hebben uitgedaagd.

That they have challenged the forces of evil.

En ze weten niet of ze ooit nog veilig zullen zijn.

And they don't know if they will ever be safe again.

ZANG EN MUZIEK

SINGING AND MUSIC

Jeetje, dit soort geluiden doen, dat slaat echt helemaal nergens op.

Wow, making sounds like that is just completely unbelievable.

Ik heb helemaal pijn in mijn keel gewoon.

I just have pain in my throat.

Ik ben er klaar mee.

I'm done with it.

Ja.

Yes.

We hebben ook al best wel weer lang opgenomen, toch?

We have also been recording for quite a while again, haven't we?

Ja.

Yes.

Echt anderhalf uur stond er.

It really took an hour and a half.

What the fuck.

What the fuck.

Echt superlang.

Really super long.

Twee uur en 58 minuten.

Two hours and 58 minutes.

Wie wil er nog een biertje?

Who wants another beer?

Ik heb nog wel zin in een wijntje eigenlijk.

Actually, I still feel like having a glass of wine.

Oh, het is kwart over elf. Ik wil gewoon gaan slapen eigenlijk.

Oh, it's a quarter past eleven. I just want to go to sleep, actually.

Nou, dan ga jij lekker slapen en dan nemen wij nog een wijntje.

Well, you go sleep nicely and we will have another glass of wine.

Ja.

Yes.

Oh, lekker.

Oh, nice.

Nou.

Well.

Dankjewel.

Thank you.

Rusten, Kai.

Rest, Kai.

En luisteraars, tot volgende week.

And listeners, see you next week.

Tot de volgende week.

Until next week.

Doei.

Bye.

Adieu.

Farewell.

Toen de drie hosts klaar waren met hun podcast, klonk er ineens geluid.

When the three hosts were finished with their podcast, there was suddenly a sound.

Wat was dat?

What was that?

Nee, een geintje.

No, just kidding.

Gaf je.

You gave.

Toch niet.

Not really.

Nee.

No.

Dat was een geintje, ook niet zo.

That was a joke, not like that either.

***

Sure! Please provide the text you would like me to translate from Dutch to English.