#42 mijn ervaring met mijn 2e Ayahuasca reis

Ja, ik ben er klaar voor. Voor weer een nieuwe Jitske Talks. En dit keer over mijn tweede ayahuasca retreat. En mijn ervaringen met deze keer ayahuasca.

Yes, I am ready. For another new Jitske Talks. And this time about my second ayahuasca retreat. And my experiences with ayahuasca this time.

Ik kan je vertellen, compleet anders dan de vorige keer.

I can tell you, completely different from the last time.

En het gaat met name over al die keren dat ik een nee voelde, maar het niet durfde te zeggen. Of een nee zei, maar er niet geluisterd werd.

And it especially concerns all those times when I felt a no, but didn't dare to say it. Or said no, but wasn't listened to.

Ik denk dat die twee zinnen samenvatten wat er in de ayahuasca gezien mocht worden, gevoeld mocht worden.

I think those two sentences summarize what could be seen and felt in the ayahuasca.

En daarmee ook losgelaten en gehild mocht worden.

And thus could be released and healed.

Mocht je de eerste aflevering niet geluisterd hebben, niet gehoord hebben, kan nog steeds overigens.

If you haven't listened to the first episode, you can still do so, by the way.

Waarin ik ook meer vertel over wat ayahuasca precies is.

In which I also explain more about what ayahuasca actually is.

Heel kort samengevat, ayahuasca is een, ja het lijkt op thee. Het wordt gebrouwen van wortels.

In short, ayahuasca is a, yes it resembles tea. It is brewed from roots.

En je neemt twee keer een slokje. En dan ga je een reis van vier uur in. En na vier uur is er een korte pauze.

And you take a sip twice. And then you embark on a four-hour journey. And after four hours, there is a short break.

Dan begint het wat uit te werken en dan ga je nog een ronde in.

Then it starts to wear off a bit and then you go in for another round.

En dat heb ik afgelopen weekend, afgelopen paasweekend, wat heel mooi symbolisch stond voor wat er allemaal gebeurd is, twee keer gedaan.

And I did that this past weekend, the last Easter weekend, which symbolically represented everything that has happened, twice.

Zaterdag en zondag.

Saturday and Sunday.

En de insteek van de ayahuasca reizen die ik doe bij Ida van Heilige Plans Ceremonies gaan over het loslaten van trauma.

And the focus of the ayahuasca journeys that I take with Ida from Sacred Plants Ceremonies is about releasing trauma.

Waarbij het idee is...

Where the idea is...

Dat elk trauma wat je in je leven meemaakt, zich opslaat in je lijf.

That every trauma you experience in your life is stored in your body.

En dat kan trauma zijn van een keer dat je schrok omdat er iets hards viel.

And that can be trauma from a time when you were startled because something hard fell.

Dat kan het trauma zijn waarin je als baby misschien heel erg honger had en niemand door had dat je wilde eten.

That could be the trauma of having been very hungry as a baby and no one realizing that you wanted to eat.

Dat kan het trauma zijn zoals we het kenden, omdat je misbruik hebt meegemaakt, omdat je groot verlies hebt geleden.

That could be the trauma as we knew it, because you have experienced abuse, because you have suffered great loss.

Dat kan trauma zijn in veel kleinere varianten waarin je niet gehoord hebt.

That can be trauma in much smaller variants where you haven't been heard.

Niet gezien hebt.

Haven't seen.

Momenten waarop je je hoofd hebt losgekoppeld van je lijf.

Moments when you have disconnected your head from your body.

Waarin je gestopt bent met voelen.

In which you have stopped feeling.

Waarin je gestopt bent met naar je lijf luisteren.

Where you have stopped listening to your body.

Al die dingen zijn vormen van trauma.

All those things are forms of trauma.

En op het moment dat dat gebeurt, groot of klein, schieten we in een overlevingsstand.

And at the moment that happens, big or small, we go into survival mode.

En gaan we over het algemeen doen of denken.

And we are generally going to do or think.

En met de ayahuasca ga je weer voelen.

And with the ayahuasca, you will feel again.

En word je op allerlei verschillende manieren, want er zijn tal van mogelijkheden, getoond wat er gevoeld mag worden.

And you are shown in various ways, because there are countless possibilities, what can be felt.

En wat daarmee losgelaten mag worden.

And what may be let go of with that.

En al dat trauma wat in je lichaam is opgeslagen, dat uit zich in hoe je je in het dagelijks leven gedraagt of voelt.

And all that trauma that is stored in your body manifests itself in how you behave or feel in everyday life.

De fysieke klachten die je kan hebben.

The physical complaints you may have.

De psychische mentale klachten die je kan hebben.

The psychological mental complaints you may have.

De patronen die je hebt waarvan je toch echt nou wel weet dat het niet werkt.

The patterns you have that you really know just don't work.

Maar je er toch steeds in vervalt.

But you still keep falling into it.

Het soort mensen dat je aantrekt in je leven, of die er in je leven zijn.

The kind of people you attract in your life, or who are in your life.

Het lichaam onthoudt het nog.

The body still remembers it.

Het hoofd heeft het alleen uitgeschakeld en weggestopt.

The head has just shut it down and tucked it away.

En nogmaals, in de ayahuasca met het drinken van die heerlijke theetjes.

And once again, in the ayahuasca with drinking those delicious teas.

Krijg je wat je op dat moment nodig hebt om weer een stukje te helen.

You receive what you need at that moment to heal a little more.

En bij mij was dus het thema, al die keren dat ik nee zei en er niet geluisterd werd.

And for me, the theme was all those times I said no and wasn't listened to.

Of nee voelde en het niet durfde te zeggen.

Oh no, felt it and didn't dare to say it.

En met name in relatie tot mannen.

And particularly in relation to men.

In de eerste reis, op de eerste dag, al vrij snel voelde ik elke keer...

On the first trip, on the first day, I quickly felt each time...

Nee, het begon met dat ik me al vrij snel misselijk ging voelen.

No, it started with me feeling quite nauseous very quickly.

Bij de ayahuasca gebeurt het vaak, niet altijd overigens, maar gebeurt het vaak dat je flink moet overgeven.

With ayahuasca, it often happens, not always by the way, but it often happens that you have to throw up a lot.

En niet omdat je maag nou zo vol zit met al die lekkere lunches en dingen die we gegeten hebben.

And not because your stomach is so full from all the delicious lunches and things we've eaten.

Maar gewoon omdat je een systeem wat kwijt moet.

But just because you need to get rid of a system.

Kan ook in de vorm gebeuren van gapen hoor.

It can also happen in the form of yawning, you know.

Of van heel veel zuchten of scheten of plassen of huilen.

Or from a lot of sighing or farting or peeing or crying.

Maar vaak ook in de vorm van kotsen.

But often also in the form of vomiting.

Nou, ik werd al vrij snel misselijk.

Well, I became quite nauseous fairly quickly.

En elke keer als ik rechtop ging zitten, werd ik letterlijk naar beneden geduwd.

And every time I sat up straight, I was literally pushed down.

Elke keer als ik rechtop zat, kromde ik weer helemaal om.

Every time I sat up straight, I would bend completely over again.

En het begon bij mijn hoofd en dan zakte ik steeds verder naar beneden.

And it started in my head and then I kept sinking further down.

Omdat mijn hoofd zo zwaar werd, dat ik echt bijna met mijn hoofd...

Because my head became so heavy that I almost...

Tussen mijn benen zat.

Between my legs.

Nou, er stond tussen mijn benen een emmer.

Well, there was a bucket between my legs.

Dus ik hing met mijn hoofd in die kotsenemmer.

So I had my head in that puke bucket.

En keer op keer gebeurde dat.

And time and time again that happened.

En ik dacht echt, wat gebeurt hier?

And I really thought, what's happening here?

Totdat ik voelde dat dat alle keren waren dat ik mezelf klein heb gemaakt.

Until I felt that those were all the times I had diminished myself.

Of onzichtbaar heb gemaakt.

Or made invisible.

Of al die momenten waarop ik het liefst onzichtbaar wilde zijn.

Of all those moments when I most wanted to be invisible.

Omdat er niet naar me geluisterd werd.

Because I wasn't heard.

Of omdat ik het gevoel had dat er niet naar me geluisterd kon worden.

Or because I felt that I couldn’t be listened to.

En dat was best intens, kan ik je zeggen.

And that was quite intense, I can tell you.

En er kwamen ook in die reis allerlei situaties naar boven.

And various situations also arose during that trip.

Met mensen, nou ja, met mannen, jongens.

With people, well, with men, boys.

Waarin ik zag hoe ik daar iets niet wilde.

Where I saw how I didn't want something there.

En het wel deed.

And it did indeed.

Of het niet kon stoppen.

Whether it couldn't stop.

Of er niet van weg kon.

That it could not be avoided.

En dat varieert van de momenten waarop ik als meisje van tien al ongesteld werd.

And that varies from the moments when I got my period at the age of ten.

En borsten kreeg.

And got breasts.

En door de jongens op de plaatselijke discofeestjes waar ik toen heen ging.

And by the boys at the local disco parties I went to back then.

Niet gezien werd als naïef jong tienjarig meisje.

Not seen as a naive ten-year-old girl.

Maar als iets wat hun hormonen op hol deed slaan.

But if something made their hormones go wild.

En daar wist ik me geen raad mee.

And I didn't know what to do with it.

Maar ja, in die situatie zat ik.

But yes, that's the situation I was in.

En wat ik deed was bevriezen.

And what I did was freeze.

En dat herken ik ook wel in mijn volwassen leven.

And I also recognize that in my adult life.

Dat als ik in situaties kom waarin ik me bedreigd voel of onveilig voel.

That when I find myself in situations where I feel threatened or unsafe.

Of aangevallen wordt.

Or attacked.

En dat is meestal niet fysiek, maar op andere manieren.

And that is usually not physical, but in other ways.

Dat ik dichtklap.

That I shut down.

En ik zag één voor één al die momenten langskomen.

And I saw all those moments pass by one by one.

Ook toen ik naar de middelbare school.

Also when I went to high school.

En met alle goede bedoelingen.

And with all good intentions.

Ik zat op de middelbare school.

I was in high school.

Als al, ik denk, 1,75 meter.

If anything, I think 1.75 meters.

Flink grote borsten.

Fairly large breasts.

Nou ja, volwassen vrouw.

Well, adult woman.

Ging ik de eerste klas in.

I was going to the first grade.

En in de eerste klas zaten twee jongens.

And in the first grade sat two boys.

En die jongens die kwamen uit Zuid-Amerika.

And those boys came from South America.

En nou, die hadden wel ook de passie en het temperament van de Zuid-Amerikanen.

And now, they also had the passion and temperament of the South Americans.

Nou, dat kende ik niet.

Well, I didn't know that.

Als Amstelveense hockeymeisje.

As an Amstelveen hockey girl.

Dus die waren...

So those were...

Die waren nogal onder de indruk van mij.

They were quite impressed with me.

Nou, niet zozeer van mij, maar van mijn verschijning.

Well, not so much from me, but from my appearance.

En ik wist me daar geen raad mee.

And I didn't know what to do about it.

En zij hebben nooit, echt nooit met slechte bedoelingen ook maar iets bij mij gedaan.

And they have never, truly never, done anything to me with bad intentions.

Maar de constante interactie en verwarring tussen wat zij voelden en wat ik wilde of hoe ik erin stond.

But the constant interaction and confusion between what they felt and what I wanted or how I stood in it.

Daar was een mismatch in.

There was a mismatch in that.

Maar er kwamen ook herinneringen van.

But memories also came from it.

Er kwamen ook stoeipartijen met neven naar boven.

There were also wrestling matches that came up with cousins.

Die niet stopten als ik zei dat ik niet meer wilde.

They didn't stop when I said I didn't want to anymore.

En zo kwamen er, nou, in alle varianten van onschuldig tot iets minder onschuldig herinneringen naar boven.

And so, well, memories surfaced in all variations from innocent to something less innocent.

En tijdens de tweede reis ging eigenlijk...

And during the second trip, it actually went...

Op dit thema ging ik verder.

I continued on this theme.

Ik zag hoe ik in die tweede reis als Egyptische varao, koningin, werd begraven.

I saw how I was buried as an Egyptian pharaoh, queen, in that second journey.

Wat later met name symbool bleek te staan voor de momenten waarop ik mezelf heb, een deel van mezelf heb begraven en weg heb gestopt.

What later turned out to symbolize the moments when I have buried a part of myself and tucked it away.

Omdat er iets gebeurde wat ik niet aankon op dat moment.

Because something happened that I couldn't handle at that moment.

Dus die reizen waren alzich al best wel intens.

So those trips were already quite intense.

En ik heb ook heel veel mooie dingen gezien overigens.

And I have also seen a lot of beautiful things, by the way.

Voor iedereen die de roep van de Aya al een beetje hoort of nieuwsgierig is of denkt nou misschien ooit wel.

For everyone who is already hearing the call of the Aya a little, or who is curious, or thinks maybe someday.

Dit klinkt misschien wel heel heftig en verschrikkelijk.

This may sound very intense and horrible.

En nou, dat was het voor een deel ook.

And now, that was partly it too.

Maar ik heb ook ontzettend veel mooie dingen gezien, gevoeld.

But I have also experienced an incredible number of beautiful things.

De onvoorwaardelijke liefde die er is.

The unconditional love that exists.

De mensen om me heen.

The people around me.

De band die ik ook heb gezien.

The band that I have also seen.

Met mijn dochters en wat ik ze mee wil geven in het leven kwam ook weer zo duidelijk terug.

With my daughters and what I want to pass on to them in life became so clear again.

En helemaal op dit thema.

And completely on this theme.

Maar goed, daarover zo dadelijk meer, want dat landde pas de afgelopen dagen.

But well, more about that shortly, because it only landed in the past few days.

Ik heb gevoeld hoe krachtig ik ben en wat ik bedoeld ben te doen.

I felt how powerful I am and what I am meant to do.

En met name te zijn hier op aarde.

And in particular to be here on Earth.

Ik heb ook gezien hoe die balans tussen mij en...

I have also seen how that balance between me and...

mannen weer hersteld is.

men are restored again.

In evenwicht gebracht werd.

Was brought into balance.

En ik heb heel veel, met name liefde en kracht gevoeld.

And I have felt a lot, especially love and strength.

Ook tijdens die reizen.

Also during those trips.

In allerlei verschillende vormen.

In all kinds of different forms.

En in tegenstelling tot mijn eerste keer Ayahuasca reizen.

And unlike my first time with Ayahuasca journeys.

Waarbij ik, toen ik thuis kwam, in de zevende hemel was en op een rosse wolk heb geleefd.

Where I, when I came home, was in seventh heaven and lived on a rosy cloud.

En echt, nou ja, dagenlang nog in een soort van...

And really, well, for days on end still in a kind of...

alles bevattende liefde high heb gezeten.

I have been high on all-encompassing love.

Was dat dit keer niet zo.

It wasn't the case this time.

Ik was zondag nog steeds misselijk.

I was still feeling nauseous on Sunday.

Na de eerste ceremonie.

After the first ceremony.

Ik was op maandag nog steeds misselijk.

I was still nauseous on Monday.

Ik voelde me verdrietig.

I felt sad.

Ik voelde me neerslachtig.

I felt downcast.

Ik kwam thuis.

I came home.

Ik ging slapen s'avonds.

I went to sleep in the evening.

Ik voelde me angstig.

I felt anxious.

Ik stond op en ik dacht echt, oh, ik herken dit gevoel.

I stood up and I really thought, oh, I recognize this feeling.

Ik had dit gevoel in mijn jeugd ook.

I had this feeling in my youth as well.

Dat ik gewoon geen zin had.

That I just didn't feel like it.

Dat ik me niet fijn...

That I don't feel good...

Dat ik me niet fijn voelde.

That I didn't feel well.

Trouwens, ik herkende dat gevoel niet alleen aan mijn jeugd.

By the way, I recognized that feeling not only from my youth.

Het was een gevoel dat ook heel erg terug is gekomen gedurende mijn zwangerschappen.

It was a feeling that also returned strongly during my pregnancies.

En ik kan het nu met vlagen, laatste keer was dit najaar, nog steeds wel hebben.

And I can still experience it in bursts, the last time was this autumn.

Die ik, weet je wel, laat mij maar onder een dekentje liggen.

That I, you know, just let me lie under a blanket.

Nou, gelukkig bij het soort reizen dat ik doe, is Ida als facilitator, begeleider, dan gewoon ook echt nog heel goed beschikbaar.

Well, fortunately for the kind of travel that I do, Ida as a facilitator, guide, is still really well available.

Dus ik heb ook echt meteen wel contact met haar opgenomen.

So I really did get in touch with her immediately.

En wat zij zei is, je hoeft het alleen maar te voelen.

And what she said is, you just have to feel it.

Er wil nog wat gevoeld worden.

Something still wants to be felt.

En eigenlijk was dat alles wat nodig was voor mij om nog even mezelf terug te kunnen trekken.

And actually, that was all I needed to be able to retreat into myself for a little while.

En die toestemming te geven om aan tafel te gaan zitten en te gaan schrijven en het te gaan voelen.

And to give that permission to sit at the table, to start writing, and to feel it.

En toen kwam er de afgelopen dagen alleen maar verdriet uit.

And then only sadness came out in the past few days.

Verdriet en angst.

Sadness and fear.

Voor al die keren dat ik een nee voelde, maar het niet durfde te zeggen.

For all those times I felt a no but didn't dare to say it.

En een nee zei, maar niet gehoord werd.

And a no was said, but not heard.

En de impact die dat heeft gegeven.

And the impact that it has had.

Ik heb het gehad op het wegstoppen van dingen.

I'm done with hiding things.

Het niet meer willen voelen.

Not wanting to feel anymore.

En de afgelopen dagen kon ik voelen.

And in the past few days, I could feel.

En ik kon al wel voelen, maar nu kan ik echt voelen.

And I could already feel, but now I can really feel.

De verbinding tussen mijn hoofd en mijn lijf.

The connection between my head and my body.

Met elke traan en elke zucht en elke in eenkrimping van pijn die ik de afgelopen dagen gevoeld heb, loste dat iets op.

With every tear and every sigh and every contraction of pain that I have felt in the past few days, something dissolved.

En dinsdag dacht ik echt.

And on Tuesday I really thought.

Dat zei ik ook al tegen Ida en ook tegen andere reisgenootjes van Jezus, gaat dit gevoel ooit nog weg?

I said that to Ida and also to other travel companions of Jesus, will this feeling ever go away?

Weet je, ik zat erin.

You know, I was in it.

Ik dacht gaat, is dit het nu?

I thought, is this it now?

Weet je, wat de, wat de fuck blijft dit?

You know, what the, what the fuck is this?

Nou, en zij gaven mij allemaal terug.

Well, and they all gave me back.

Heb vertrouwen.

Have faith.

Je komt hier doorheen.

You will get through this.

Dit hoort erbij.

This goes with it.

Soms dat alles wat je nodig hebt van anderen om te horen, om de ruimte te krijgen, om dingen echt te mogen doorvoelen.

Sometimes all you need is to hear from others, to get the space, to truly feel things.

En ik realiseerde me de afgelopen dagen.

And I realized over the past few days.

Dat ik zeker de afgelopen jaren al veel meer ben gaan voelen, maar er toch op de een of andere manier altijd een stop op had, of toch al vrij snel dan wilde gaan fixen of begrijpen.

That I have definitely felt much more over the past few years, but somehow I always had a block on it, or I wanted to fix or understand it quite quickly.

En ik denk dat in heel veel gevallen dat ook heel nuttig is en goed is.

And I think that in many cases it is also very useful and good.

En er zijn gewoon dingen die alleen maar gevoeld hoeven worden.

And there are simply things that just need to be felt.

En na een ayahuasca reis of in een ayahuasca reis hoef je het alleen maar te voelen.

And after an ayahuasca journey or during an ayahuasca journey, you just have to feel it.

Het lijf wil het voelen.

The body wants to feel it.

Het lijf wil het trauma afmaken.

The body wants to complete the trauma.

Het lijf slaat trauma op omdat er iets gebeurt waar je van schrikt of waar je je onveilig voelt en je dus iets pakt bijna, weet je wel.

The body stores trauma because something happens that shocks you or makes you feel unsafe, and you almost grasp something, you know.

Er gebeurt iets wat traumatisch is, groot of klein, en er ontstaat een schrikreactie en met die schrikreactie zet je het vast in je lijf en wordt het trauma dus niet afgemaakt.

Something traumatic happens, big or small, and a shock reaction occurs, which you then hold in your body, preventing the trauma from being processed.

Het trauma waarin is pas afgemaakt als het helemaal doorvoeld is, door je lijf is gegaan.

The trauma is only fully completed when it has been completely felt and gone through your body.

Het zijn allemaal van die clichés, weet je wel, die je waarschijnlijk al honderd keer hebt gehoord, die ik al honderd keer had gehoord en die ik pas echt kon doorvoelen door deze ayahuasca reis.

They're all clichés, you know, the kind you've probably heard a hundred times, that I had already heard a hundred times, and that I could only truly feel during this ayahuasca trip.

En, nou ja, zoals dat dan zo mooi werkt in het leven, gebeurde er woensdagavond iets in relatie tot een man waarbij ik me de pleuren schrok.

And, well, as it beautifully works in life, something happened on Wednesday evening related to a man that shocked me to bits.

Waarbij ik echt...

In which I really...

In een grensoverscheidende situatie terechtkwam.

Ended up in a cross-border situation.

En die in eerste instantie, toen het voorbij was, ik schokkend en trillend op de bank zat en ervan moest bijkomen.

And at first, when it was over, I sat in shock and trembling on the couch and had to recover from it.

En ik voelde hoe dat trauma letterlijk, wat er die avond gebeurde, door mijn lijf heen schokte.

And I felt how that trauma literally jolted through my body, what happened that evening.

En ik sprak weer bij Ida in en vertelde hoe bang ik was en zij vroeg mij, maar wat voel je nog meer?

And I spoke with Ida again and told her how scared I was and she asked me, but what do you feel else?

En een beetje morrend dacht ik, wat voel ik nog meer, wat voel ik nog meer?

And with a bit of grumbling, I thought, what else do I feel, what else do I feel?

Dit was gewoon vet eng, weet je wel?

This was just really scary, you know?

Dit is echt gatverdamme, bah.

This is really disgusting, yuck.

En ik begon te schrijven en als schrijvende realiseerde ik me hoe sterk ik me had gevoeld in dat moment.

And I started writing, and while writing, I realized how strong I had felt in that moment.

Dat ik niet bevroor, dat ik heel duidelijk mijn grenzen kon aangeven, dat ik mezelf heel duidelijk kon verwoorden, dat ik wat er bij de ander gebeurde bij de ander kon laten, dat ik adequaat kon hangen.

That I didn't freeze, that I could very clearly set my boundaries, that I could articulate myself very clearly, that I could let what was happening with the other person be with the other person, that I could adequately hang in there.

Dat ik kon handelen, dat ik mezelf in veiligheid kon brengen.

That I could act, that I could bring myself to safety.

En dit mocht ik ook doorvoelen en dit mocht ik ervaren.

And I was allowed to feel this and I was allowed to experience this.

En de angst en de boosheid ook, de verontwaardiging die daarbij kwam kijken, maar ook de kracht en de geaardheid en de handelsbekwaamheid.

And the fear and the anger as well, the indignation that came with it, but also the strength and the grounding and the competence.

Als ik dus in een situatie terechtkomt waarbij er niet geluisterd wordt naar mij, nee.

So if I find myself in a situation where I'm not being listened to, no.

En ik was er nog even heen en weer aan het berichten met Ida en zij zei op een gegeven moment ook tegen mij, hij is alleen maar de boodschapper.

And I was messaging back and forth with Ida, and at one point she also said to me, he is just the messenger.

En die kon ik meteen ook voelen.

And I could immediately feel that as well.

En daarmee dus ook, hoe gek dat misschien ook klinkt als je nog nooit een ayahuasca ceremonie hebt gedaan.

And with that, how strange it may sound if you have never participated in an ayahuasca ceremony.

Of iets in deze richting.

Or something in this direction.

Dankbaarheid.

Gratitude.

Niet dat ik goedkeur wat er gebeurde, maar wel dankbaarheid kan voelen voor wat er allemaal is.

Not that I approve of what happened, but I can feel gratitude for everything that is.

Hoe ik me gesteund en gedragen heb gevoeld door de mensen die er op dat moment voor mij waren en naar wie ik uitreikte.

How I felt supported and embraced by the people who were there for me at that moment and to whom I reached out.

Dat ik dankbaarheid voor de kracht die ik in mezelf heb hervonden.

That I feel gratitude for the strength I have rediscovered in myself.

En hoe ik mezelf veilig daarin kan houden.

And how I can keep myself safe in it.

Dankbaarheid voor het proces waarin ik zit op dit moment in mijn leven.

Gratitude for the process I am in at this moment in my life.

Waarin ik deze stukken van mezelf mag aankijken en mag doorvoelen en mag helen.

Wherein I may look at these parts of myself, feel through them, and heal.

En ook dankbaarheid voor de rol die deze persoon voor mij in mocht nemen op dit moment.

And also gratitude for the role that this person could take on for me at this moment.

En nogmaals, dat maakt niet dat ik het goedkeur of dat ik, maar het is net zoals dan met vergeving.

And again, that doesn’t mean that I approve of it or that I, but it’s just like that with forgiveness.

Als je iemand vergeeft, vergeef je niet.

When you forgive someone, you do not forgive.

Wat idee, maar vergeef je wel, laat je los de boosheid en de emoties die erbij komen kijken.

What an idea, but do forgive, let go of the anger and the emotions that come with it.

Nou, zo voelt dit ook.

Well, this is how it feels.

En daar kan ik nu, twee dagen later, me echt heel dankbaar door voelen.

And there I can, two days later, truly feel very grateful.

En hoe intens de afgelopen dagen ook waren met alles wat ik mocht doorvoelen en mocht oefenen met erbij blijven en het te laten zijn.

And no matter how intense the past few days have been with everything I was allowed to feel and practice staying present and letting it be.

En het vooral niet weg willen krijgen, het vooral ook niet willen begrijpen.

And above all, not wanting to get rid of it, especially not wanting to understand it.

Het is zo'n mooi proces en ik had gisteren toevallig ook therapie en het was er ook met mijn therapeut over, over dat grensoverschrijdende gedrag en het niet veilig voelen bij mannen of het thema wat hier voor mij heel erg naar boven kwam is dat de mannen die ik zou moeten kunnen vertrouwen in mijn leven, dacht te kunnen vertrouwen in mijn leven, dat dat niet zo bleek.

It is such a beautiful process and I happened to have therapy yesterday, and we also talked about that crossing of boundaries and feeling unsafe with men, or the theme that really emerged for me here is that the men I should be able to trust in my life, thought I could trust in my life, turned out not to be.

En hoeveel dat toch te maken heeft.

And how much that has to do with it.

En ook met hoe wij als kleine meisjes, jongens ook denk ik, maar goed, ik hou het even bij meisjes, al geleerd wordt om vooral de ander maar te knuffelen of een hand te geven of een kus te geven als de volwassene daarom vraagt.

And also how we, as little girls—boys too, I think—but for now, I'll stick to girls, are taught to mainly hug the other person or give them a hand or a kiss when an adult asks for it.

Ons vooral maar te voegen, ook als het niet klopt voor ons.

We mainly just have to comply, even if it doesn't feel right for us.

En we eigenlijk als kleine meisjes, nou bijna iedereen van ons niet geleerd is dat we bij ons gevoel mogen blijven en dat als we dingen eng vinden, dat we dingen eng mogen vinden.

And we, as little girls, well, almost all of us, have not learned that we can stay with our feelings and that if we find things scary, we are allowed to find things scary.

En als we dingen niet willen, dat we dat niet kunnen.

And if we don't want things, that we cannot do that.

En dat we dan nee mogen zeggen en dat er dan geluisterd wordt.

And that we can say no and that there will be listened to.

En dit gaat zo subtiel en zo snel, wat mij dan als meisje ook vaak genoeg gebeurd is in het stoeien, dat ik op een gegeven moment dacht, oeh, dit wil ik niet meer, dit gaat te ver, ik vind het eng of het doet pijn of ik wil niet meer.

And this happens so subtly and so quickly, that as a girl I often found myself in a situation while playfully wrestling, where at one point I thought, oh, I don't want this anymore, this is going too far, I'm scared or it hurts or I don't want to continue.

En dat er niet geluisterd werd.

And that there was no listening.

En als dat keer op keer gebeurt, dan is het niet gek dat je verwijderd raakt van wat je voelt of van je lijf, omdat je het gaat bevriezen en isoleren.

And when that happens time and again, it's not strange that you become disconnected from what you feel or from your body, because you start to freeze and isolate it.

Omdat je dat niet meer wil voelen.

Because you no longer want to feel that.

Maar die onmacht en dat onrecht.

But that powerlessness and that injustice.

En in het gesprek met mijn therapeut ging het vrij snel ook over mijn meiden.

And in the conversation with my therapist, it quickly turned to my girls as well.

En hoe kan ik met alles wat ik nu mag aankijken en mag helen en de processen waar ik door mag gaan, hoe kan ik dat, buiten dat doordat ik het heel al wat doe voor mijn meiden, maar hoe kan ik daar nog bewuster over in gesprek gaan of een voorbeeld in zijn voor mijn meiden?

And how can I, with everything that I am allowed to face and heal and the processes that I am going through, how can I, apart from doing it all for my girls, engage in more conscious conversations about it or set an example for my girls?

Ja.

Yes.

Want we gaan nou eenmaal in ons leven situaties tegenkomen waarin we bedoeld of onbedoeld in een onveilige situatie terechtkomen.

Because we will inevitably encounter situations in our lives where we find ourselves in an unsafe situation, intentionally or unintentionally.

Weet je wel, het is niet iets wat we kunnen voorkomen.

You know, it’s not something we can prevent.

Ik kan dat helaas niet voorkomen voor hun.

Unfortunately, I cannot prevent that for them.

Ik kan dat ook niet met garantie voorkomen voor mezelf.

I can't guarantee that I can prevent that for myself either.

Ja, als ik in mijn huis blijf zitten misschien.

Yes, maybe if I stay in my house.

Nou ja, dat is niet eens bleek.

Well, that's not even pale.

Maar ze leren voelen wat er in hun lijf gebeurt en dat uitspreken.

But they learn to feel what is happening in their body and to express that.

En ze ook leren dat als er niet naar ze geluisterd wordt, dat zij zich daar niet voor hoeven te schamen of dat zij daar niks verkeerd in hebben gedaan.

And to teach them that if they are not being listened to, they do not need to be ashamed of it or that they have done nothing wrong.

En ze ook leren dat ook als zij wellicht in een situatie komen waarin ze een inschattingsfout maken of iets niet helemaal doorhebben, om consent blijven vragen van de ander, maar ook leren dat de ander ook duidelijk mag zijn.

And to teach them that even if they find themselves in a situation where they may make an error in judgment or not fully realize something, they should continue to ask for consent from the other, but also learn that the other person should be clear as well.

Dus er zitten hier zoveel aspecten in.

So there are so many aspects involved here.

Die ik ook wil meegeven aan mijn meiden.

That I also want to pass on to my girls.

En voor jou als je luistert en je hebt ook dochters of je hebt zoons, ik bedoel, daar geldt natuurlijk hetzelfde voor.

And for you, if you are listening and you have daughters or you have sons, I mean, the same applies to them, of course.

Maar hier hebben we echt nog wel met z'n allen, kunnen we zoveel in betekenen nog, zoveel in helen, zoveel in groeien en zoveel in doen en zijn.

But here we really still have each other, we can mean so much, heal so much, grow so much, and do and be so much.

Dat een nee een nee is en dat je mag voelen en dat je dat kunt voelen en dat het veilig is om dat te voelen en te uiten en dat je dan gehoord mag worden.

That a no is a no and that you are allowed to feel and that you can feel that and that it is safe to feel and express that and that you may be heard.

Ja.

Yes.

Nou, dat dus.

Well, that then.

Het was een mega, mega intense reis, week, kan ik je wel vertellen.

It was a mega, mega intense trip, week, I can tell you that.

Het is nu precies een week geleden dat ik in de auto die kant op zat.

It has been exactly a week since I was driving in that direction.

Ik had het voor geen goud willen missen, hoe intens het ook was.

I wouldn't have wanted to miss it for anything, no matter how intense it was.

Ik heb zo ook weer...

I'll be back like this again...

Ik heb ook weer geleerd hoe ons hoofd, mind, ons mind aan de haal kan gaan met verhalen en dat mijn hoofd overuur, mijn mind kan overuren draaien om dingen te kunnen begrijpen.

I have also learned again how our head, mind, can get carried away with stories and that my head works overtime, my mind can run overtime to understand things.

En ik heb daar wel uit meegenomen, dit weekend ook, dat als ik merk dat mijn hoofd dat gaat doen, dat er eigenlijk alleen maar iets gevoeld wil worden.

And I have taken away from that, this weekend as well, that when I notice my mind starting to do that, it actually just wants to feel something.

Dat mijn mind dat probeert te bedekken met alle, het in rondjes blijven draaien met het denken over iets.

That my mind tries to cover that with everything, endlessly circling around thinking about something.

En ik voel me goed. Het gaat goed. Het ging ook altijd al goed de afgelopen dagen.

And I feel good. It’s going well. It has always been going well the past few days.

En het mag naast elkaar bestaan.

And it can coexist side by side.

Je kunt hele intense emoties ervaren en het kan ook gewoon goed met je gaan.

You can experience very intense emotions and you can also be doing well.

Nou, ik sluit hem daarmee af.

Well, I will conclude with that.

Als je hier vragen over hebt of je wil er dingen over zeggen, rijk naar me uit.

If you have any questions about this or want to say something about it, reach out to me.

Ik hoop dat het jou op een of andere manier heeft geraakt of iets heeft aangegeven.

I hope it has touched you in some way or indicated something to you.

Of je iets heeft laten voelen.

Whether you made someone feel something.

Als je nou nieuwsgierig bent en de zachte roep van de ayahuasca al hoort, rijk ook zeker uit naar Ida van Heilige Plant Ceremonies.

If you are curious and can already hear the gentle call of the ayahuasca, definitely reach out to Ida from Sacred Plant Ceremonies.

Als je zegt dat je via mij komt dan op Instagram, dan laat ze je ook toe. Ze heeft een besloten account.

If you say you come through me on Instagram, then she will allow you too. She has a private account.

En ja, dankjewel voor het luisteren.

And yes, thank you for listening.