De held van Haarlem

Je luistert naar een Abel Classic.

You are listening to an Abel Classic.

Elke woensdag en zaterdag verschijnt er een nieuwe aflevering.

A new episode is released every Wednesday and Saturday.

Volg ons in je favoriete podcast-app, laat een review achter, deel het met anderen en mis geen enkel luisterverhaal van Abel.

Follow us in your favorite podcast app, leave a review, share it with others, and don't miss any listening stories from Abel.

De held van Haarlem.

The hero of Haarlem.

Voorgelezen door Willem Voogd.

Read by Willem Voogd.

Vele jaren geleden woonde er in Haarlem een jongen genaamd Hans.

Many years ago, there lived in Haarlem a boy named Hans.

Hans had een volle bos springend haar en een zacht karakter.

Hans had a full head of bouncy hair and a gentle character.

Zijn vader was sluiswachter.

His father was a sluice keeper.

Het was zijn taak om de sluizen te bedienen en het waterpeil in de kanalen van de stad in de gaten te houden.

It was his duty to operate the locks and monitor the water level in the city's canals.

Als er teveel water in het kanaal stroomde, zou Haarlem snel onder water komen te staan.

If too much water flowed into the canal, Haarlem would quickly be flooded.

De vader van Hans had dus een belangrijke baan.

Hans's father had an important job.

Op een koude, ijzige winterdag, toen Hans ongeveer acht jaar oud was, mocht hij van zijn vader wat koekjes naar een blinde man brengen.

On a cold, icy winter day, when Hans was about eight years old, his father allowed him to take some cookies to a blind man.

Deze man woonde op het platteland aan de andere kant van de dijk.

This man lived in the countryside on the other side of the dyke.

De kleine jongen ging blij op pad en bleef een uur bij zijn oude vriend.

The little boy set off happily and stayed with his old friend for an hour.

Daarna zei hij gedag en ging op weg naar huis.

Then he said goodbye and went on his way home.

Terwijl hij langs het kanaal liep, merkte hij dat het water hoog stond door alle regen.

While he was walking along the canal, he noticed that the water was high due to all the rain.

De regen die de afgelopen weken was gevallen.

The rain that had fallen in the past few weeks.

Terwijl hij een liedje neuriede, dacht hij aan de dappere, oude sluizen van zijn vader en was blij met hun kracht.

While he hummed a song, he thought of his father's brave, old locks and was happy with their strength.

Want, dacht hij, als ze het zouden begrepen, dan zou ons huis er niet meer staan.

Because, he thought, if they understood, then our house wouldn't stand anymore.

Deze mooie velden overstromen dan met het boze water.

These beautiful fields are then flooded with the angry water.

Papa noemde het altijd het boze water.

Dad always called it the evil water.

Ik denk dat hij denkt dat het water boos op hem is, omdat hij het zo lang buiten de stad heeft gehouden.

I think he thinks that the water is angry with him because he has kept it outside the city for so long.

En terwijl hij dit dacht, bukte Hans op de koude vader.

And while he thought this, Hans bent down over the cold father.

Hij vroeg Hans om wat kastanjes te rapen die langs de weg lagen.

He asked Hans to collect some chestnuts that were lying along the road.

Af en toe stopte hij om sneeuwklokjes te plukken die tussen de sneeuw tevoorschijn waren gekomen.

Now and then he stopped to pick snowdrops that had emerged from the snow.

Hij luisterde naar het gritsel van een konijn die door het gras rende en vroeg zich af wat ze die avond zouden eten.

He listened to the rustling of a rabbit running through the grass and wondered what they would eat that evening.

Plotseling keek Hans geschrokken om zich heen.

Suddenly, Hans looked around in shock.

Hij had niet gemerkt dat het donker aan het worden was.

He hadn't noticed that it was getting dark.

De zon ging onder en hij was nog ver van huis, midden in een afgelegen weiland.

The sun was setting and he was still far from home, in the middle of a remote meadow.

Hij versnelde zijn voetstappen.

He quickened his steps.

En met een kloppend hart dacht hij aan alle griezelverhalen over kinderen die verdwaald raakten in donkere bossen.

And with a pounding heart, he thought of all the scary stories about children who got lost in dark forests.

Net toen hij wilde gaan rennen, werd hij opgeschrikt door het geluid van druppelend water.

Just as he was about to run, he was startled by the sound of dripping water.

Drup, drup, drup.

Drop, drop, drop.

Waar kwam dat vandaan? Het regende toch niet?

Where did that come from? It wasn't raining, was it?

Drup, drup, drup.

Drop, drop, drop.

Verbaasd keek hij op en toen zag hij tot zijn schrik dat er een klein gaatje in de dijk zat...

Amazed, he looked up and then saw to his horror that there was a small hole in the dike...

...waar water doorheen seipelde.

...where water trickled through.

O nee, dacht Hans, een lek in de dijk.

Oh no, thought Hans, a leak in the dike.

Hij besefte onmiddellijk het gevaar.

He immediately realized the danger.

Als het water door dat kleine gaatje zou seipelen...

If the water were to seep through that small hole...

...zou het al snel uitgroeien tot een groot gat en een vreselijke overstroming veroorzaken.

...would soon develop into a large hole and cause a terrible flood.

Hij wist meteen wat hij moest doen.

He immediately knew what he had to do.

Hij gooide zijn bloemen weg en klauterde de hoogte in tot hij bij het gat kwam.

He threw away his flowers and climbed up until he reached the hole.

Zonder na te denken stak hij zijn vinger in het gat.

Without thinking, he put his finger in the hole.

Ha, dacht hij.

Ha, he thought.

Dat boze water komt niet verder dan Hans Brinker.

That angry water doesn't reach beyond Hans Brinker.

Haarlem zal niet verdrinken zolang ik hier ben.

Haarlem will not drown as long as I am here.

In het begin ging dit allemaal goed.

In the beginning, this all went well.

Maar de nacht viel snel.

But night fell quickly.

De lucht werd steeds kouder.

The air became increasingly colder.

Hans begon te beven van kou en angst.

Hans began to tremble from cold and fear.

Hij riep en hij schreeuwde.

He called and he shouted.

Help, help, kom me helpen.

Help, help, come help me.

Help, help, help.

Help, help, help.

Maar niemand kwam.

But no one came.

De kou werd intenser en een verdoofd gevoel dat begon in de vinger die in de dijk zat...

The cold grew more intense and a numb feeling that started in the finger that was in the dike...

...kroop over zijn hand en arm en al snel deed zijn hele lichaam pijn.

...crept over his hand and arm and soon his whole body ached.

Hij schreeuwde opnieuw.

He shouted again.

Is er iemand?

Is there anyone?

Mama!

Mom!

Papa!

Dad!

Maar zijn moeder had thuis de deuren al op slot gedaan...

But his mother had already locked the doors at home...

...en was kwaad omdat ze dacht dat hij zonder toestemming was blijven logeren bij de blinde meneer Jansen.

...and was angry because she thought he had stayed over at the blind Mr. Jansen's without permission.

Hans probeerde te fluiten.

Hans tried to whistle.

Misschien zou iemand het horen.

Maybe someone would hear it.

Maar zijn tanden klapperden zo dat het niet lukte.

But his teeth chattered so much that he couldn't do it.

Toen wist Hans dat er maar één ding op zat.

Then Hans knew that there was only one thing to do.

Ik blijf hier tot in de ochtend.

I will stay here until morning.

De maan scheen op de kleine dappere jongen, zittend op een steen, halverwege de dijk.

The moon shone on the little brave boy, sitting on a stone, halfway up the dike.

Zijn hoofd was gebogen, maar hij sliep niet.

His head was bowed, but he was not asleep.

Want af en toe...

Because every now and then...

...bleef hij zwakjes over zijn uitgestrikte arm, die aan de dijk vast leek te zitten.

...he remained weakly over his outstretched arm, which seemed to be stuck to the dike.

En vaak draaide hij zijn gezicht snel om bij elk geluid dat hij dacht te horen.

And often he quickly turned his face at each sound he thought he heard.

Hij dacht aan zijn warme bedje thuis.

He thought of his warm little bed at home.

Aan zijn ouders, zijn broers en zijn zussen.

To his parents, his brothers, and his sisters.

Als hij zijn kleine vinger wegdroeg, zou het boze water, dat nog bozer was geworden...

If he carried away his little finger, the angry water, which had become even angrier...

...zich naar voren storten en nooit ophouden tot het de stad had overspoeld.

...to plunge forward and never stop until it had flooded the city.

Nee.

No.

Daar houden tot het daglicht.

There hold until daylight.

Als hij het zou overleven.

If he were to survive.

Daar was hij niet echt zeker van in deze kou.

He wasn't really sure about that in this cold.

Hij wist niet zeker of hij zijn vinger wel kon wegtrekken, als zou hij het willen.

He wasn't sure if he could pull his finger away, even if he wanted to.

Bij het aanbreken van de dag dacht een boerin, die net onderweg was om haar velden te inspecteren...

At the break of day, a farmer woman thought, who was just on her way to inspect her fields...

...gekreun te horen toen ze over de dijk liep.

...to hear moaning as she walked over the dike.

Ze bukte en zag toen ver beneden aan de kant...

She bent down and then saw far below at the edge...

...een kind dat blijkbaar kronkelde...

...a child that was apparently writhing...

...van de pijn.

...from the pain.

Hé jongen, riep ze uit.

Hey boy, she exclaimed.

Wat doe je daar?

What are you doing there?

Ik zorg ervoor dat de dijk niet breekt, was het eenvoudige antwoord van de kleine held.

"I make sure the dike does not break," was the simple answer of the little hero.

Haal snel hulp!

Get help quickly!

De boerin was onder de indruk van de moed van de jongen en ze haastte zich naar de stad om hulp te halen.

The farmer's wife was impressed by the boy's bravery and she hurried to the city to get help.

Binnen de kortste keren kwamen er mannen en vrouwen met gereedschap en materialen aanrennen.

Within no time, men and women came running with tools and materials.

Ze werkten als één team vastbesloten om het gat in de dijk te dichten...

They worked as one team, determined to close the gap in the dike...

...en Haarlem te redden van een dreigende ramp.

...and to save Haarlem from an impending disaster.

Onder leiding van de vader van Hans slaagden ze erin om de dijk te repareren en het water buiten te houden.

Under the leadership of Hans' father, they managed to repair the dike and keep the water out.

Hans werd voorzichtig bevrijd uit zijn ongemakkelijke positie.

Hans was carefully freed from his awkward position.

Zijn vinger tintelde pijnlijk toen hij hem eindelijk terug trok.

His finger tingled painfully when he finally pulled it back.

Hij was bleek en uitgeput, maar hij was ook trots op zichzelf.

He was pale and exhausted, but he was also proud of himself.

Hij had het boze water tegengehouden.

He had held back the angry water.

Zijn vader en moeder omhelsten hem.

His father and mother embraced him.

Het nieuws van Hans' helddaad verspreidde zich als een lopend vuurtje door Haarlem.

The news of Hans' heroic deed spread like wildfire through Haarlem.

De mensen waren diep onder de indruk van de kleine jongen die bereid was zijn leef te riskeren om hun stad te redden.

The people were deeply impressed by the small boy who was willing to risk his life to save their city.

Binnen de kortste keren kwamen de inwoners daar samen, want ze wilden de dappere jongen ontmoeten die hun huizen had beschermd.

In no time, the residents gathered there because they wanted to meet the brave boy who had protected their homes.

Hans werd een lokale held.

Hans became a local hero.

Vanaf die dag werd Hans Brinker herinnerd als de kleine held van Haarlem.

From that day on, Hans Brinker was remembered as the little hero of Haarlem.

Een voorbeeld van moed en opoffering voor alle generaties die zouden volgen.

An example of courage and sacrifice for all the generations that would follow.

Einde

End

Dit verhaal werd voorgelezen door Willem Voogd.

This story was read by Willem Voogd.

Bedankt voor het luisteren naar een Abel Classic.

Thank you for listening to an Abel Classic.

Elke woensdag en zaterdag verschijnt er een nieuwe aflevering.

Every Wednesday and Saturday, a new episode is released.

Volg ons in je favoriete podcast app.

Follow us in your favorite podcast app.

En mis geen enkel luisterverhaal van Abel.

And don't miss any of Abel's audio stories.

Tijd voor audio.

Time for audio.

Tijd voor Abel.

Time for Abel.