#308 Hoe zet je kaders/ grenzen en het belang hiervan

Hola, hola. Superleuk dat je weer luistert, dat je er bent. Welkom.

Hello, hello. It's great that you're listening again, that you're here. Welcome.

Vandaag wil ik het met jullie hebben over kaderen, over grenzen.

Today, I want to talk to you about framing, about boundaries.

Grenzen aangeven, grenzen voelen.

Indicating boundaries, feeling boundaries.

En hoe dat je leven positiever kan beïnvloeden.

And how that can positively influence your life.

Hoe dat mijn leven positiever heeft beïnvloed en beïnvloed.

How that has positively influenced and continues to influence my life.

En wat dat natuurlijk weer te maken heeft met focus.

And what that of course has to do with focus.

Met focus leggen in je leven, je doelen halen.

By focusing in your life, you achieve your goals.

Ten eerste ben ik dus echt...

First of all, I am really...

Ik vind het leuk, ik merk dat ik het leuk vind om vanuit meer rust met jullie te praten.

I enjoy it, I notice that I like talking to you from a place of more calm.

En ik weet niet of jij het merkt, maar ik merk het zelf wel.

And I don't know if you notice it, but I do notice it myself.

Ik voel me nu al comfortabeler.

I already feel more comfortable now.

Met het nemen van meer rust in mijn praten en het minder chaotisch uiten van wat ik allemaal wil zeggen.

By taking more time in my speech and expressing what I want to say less chaotically.

Ik weet niet of het minder leuk klinkt voor jullie of dat de spontaniteit er een beetje vanaf is.

I don't know if it sounds less fun for you or if the spontaneity is a bit gone.

Maar ik ben nog steeds even spontaan.

But I am still just as spontaneous.

Maar ik merk echt dat ik gewoon ineens veel meer rust in mijn stem begin te krijgen.

But I really notice that I suddenly start to have much more calmness in my voice.

Zonder dat ik daar heel erg om moet letten of zonder dat ik me een robot voel.

Without having to pay too much attention to it or feeling like a robot.

Ik moet zeggen, het geeft me nu eigenlijk meer...

I have to say, it actually gives me more now...

...innerlijke rust en innerlijke vreugde, als ik dat zo kan noemen.

...inner peace and inner joy, if I may call it that.

Zowel ik dit nu opneem, maak ik wel sprongetjes in mijn lijf van binnen dat ik denk...

As I record this now, I am making leaps inside my body that make me think...

...yes, ik kan gewoon vanuit meer rust communiceren.

...yes, I can just communicate from a place of more calm.

Ik kan dus gewoon iets wat ik vaker oefen.

So I can just do something that I practice more often.

En dat weet ik natuurlijk ook wel.

And I know that, of course.

En het klinkt altijd zo makkelijk, maar in praktijk, ja, oefening baart kunst, zeggen ze niet voor niks.

And it always sounds so easy, but in practice, yes, practice makes perfect, as they say for a reason.

In praktijk is het dan toch maar...

In practice, it turns out to be just...

...dat je het even moet doen.

...that you just have to manage for a while.

En soms moet je ook maar gewoon doen en stoppen met denken en overdenken en alles cognitief benaderen.

And sometimes you just have to act and stop thinking and overthinking and approaching everything cognitively.

En daarmee bedoel ik dat je dus in je geest blijft denken.

And by that I mean that you keep thinking in your mind.

Maar moet je gewoon gaan beginnen met doen.

But you just have to start doing it.

En ik herinner mij ook weer een vriend van mij vroeger.

And I also remember a friend of mine from the past.

Dat is echt al heel lang geleden.

That was really a long time ago.

Toen ik nog bezig was met het opzetten van een speelgoedwinkeltje online.

When I was still busy setting up an online toy store.

Heel lang verhaal.

Very long story.

Ik heb het volgens mij al vaker verteld.

I think I've mentioned it before.

Maar toen zat ik in een rolstoel.

But then I was in a wheelchair.

En toen wilde ik toch bezig zijn met kinderen, met mensen.

And then I still wanted to be involved with children, with people.

En toen had ik speelgoed gericht op kind en ouders.

And then I had toys aimed at children and parents.

Om de interactie tussen beiden te stimuleren.

To stimulate the interaction between the two.

En ik schreef zelf verhalenkaarten daarbij.

And I wrote story cards to go along with it.

Maar ik bleef daar maar over nadenken.

But I kept thinking about it.

Tot die vriend van mij zei, Liselotte, misschien moet je gewoon gaan beginnen.

Until that friend of mine said, Liselotte, maybe you just need to get started.

En gewoon gaan doen.

And just go do it.

Begin maar eens gewoon met je website maken en alles erop zetten.

Just start by making your website and putting everything on it.

En zo had ik binnen een week mijn webshop klaar.

And within a week, I had my webshop ready.

En had ik het helemaal ingericht zoals ik het wilde.

And I had set it up exactly how I wanted it.

Ik ging ook naar Markt en zo.

I also went to the market and such.

Maar uiteindelijk is dat ook gestopt.

But in the end, that also stopped.

Want dat was zeg maar een tussenstap naar waar ik nu sta.

Because that was a sort of interim step to where I am now.

Om toch bezig te zijn met de dingen die ik graag doe.

To still be engaged in the things I enjoy doing.

Vanuit de mogelijkheden die ik toen had.

From the possibilities I had at that time.

Maar goed.

But well.

Ik had het over kaders en grenzen en jezelf begrenzen.

I was talking about frameworks and boundaries and setting limits for yourself.

En terwijl we dat gaan doen.

And while we do that.

Ga ik heel even mijn auto parkeren.

I’m just going to park my car for a moment.

Oh yes, er is gewoon nog plek.

Oh yes, there is still space.

Ja, en dan blijf ik even in de auto zitten.

Yes, and then I'll stay in the car for a while.

Zodat ik het af kan maken.

So that I can finish it.

Ik zal even de handrem erop zetten.

I will put the handbrake on for a moment.

Kaders.

Frames.

Ik weet niet.

I don't know.

Als je aan kaders denkt.

When you think of frames.

Dan denk ik zelf aan een vierkant.

Then I think of a square.

Of aan een cirkel.

Or to a circle.

Het gaat er in ieder geval om.

It’s about that, in any case.

Dat je iets om jezelf heen kadert.

That you frame something around yourself.

En eigenlijk als je het zo bekijkt.

And actually, when you look at it that way.

Kun je alles wat je doet kaderen.

Can you frame everything you do?

En nu denk je Lieselt.

And now you think Lieselt.

Waar heb je het over?

What are you talking about?

Maar dat ga ik je uitleggen.

But I'm going to explain that to you.

Kijk, ik ga het even.

Look, I'm going to do it for a moment.

Als therapeut kan ik het misschien makkelijker uitleggen.

As a therapist, I might be able to explain it more easily.

Dan begrijp je het misschien.

Then you might understand it.

Als therapeut.

As a therapist.

Ik ben dramatherapeut.

I am a drama therapist.

En stel ik krijg een cliënt.

And suppose I get a client.

Met een vraag over.

With a question about.

Ik heb een eetproblematiek.

I have an eating disorder.

Laat ik het maar.

I'll just leave it.

Ik behandel geen mensen met eetstoornissen.

I do not treat people with eating disorders.

Want dat is meer klinisch.

Because that is more clinical.

Dus het is ook niet iets wat echt is.

So it's not something that is واقعی.

Dan weet je het zeker.

Then you know for sure.

Stel je krijgt iemand in de therapie.

Imagine you have someone in therapy.

Met een eetstoornis.

With an eating disorder.

En stel ik moet die persoon wel behandelen.

And suppose I do have to treat that person.

Want ik mag dat.

Because I'm allowed to do that.

En wij doen dat bij mijn werk.

And we do that at my job.

Dus die krijg ik in de therapie.

So I’ll get that in therapy.

En we gaan aan de slag.

And we're getting started.

En ik merk dat die cliënt.

And I notice that client.

Geen affiniteit heeft.

Has no affinity.

Met mijn manier van werken.

With my way of working.

En ik weet dat.

And I know that.

Ik ben iemand die zich heel goed kan aanpassen.

I am someone who can adapt very well.

Aan een cliënt.

To a client.

Aan de ander.

To the other.

Dus ik ga mij heel erg meebewegen.

So I will adapt very much.

En ik ga zoeken van.

And I am going to search for.

Waar vind ik wel die aansluiting met de cliënt.

Where can I find that connection with the client?

En dit is eigenlijk iets wat ik altijd doe in de therapie.

And this is actually something I always do in therapy.

Ik ga eerst altijd kijken.

I always look first.

Waar kan ik contact maken.

Where can I make contact?

Waar kan ik verbinding maken met de cliënt.

Where can I connect with the client?

Zodat we echt contact kunnen krijgen met elkaar.

So that we can really connect with each other.

En vanuit daar ga ik naar de volgende stappen.

And from there, I will go to the next steps.

Binnen de behandeling.

Within the treatment.

Maar ik geloof erin dat zonder verbinding.

But I believe that without connection.

De behandeling een stuk moeilijker wordt.

The treatment becomes a lot more difficult.

Ik zeg niet dat er altijd verbinding moet zijn.

I'm not saying that there always needs to be a connection.

Want je hebt natuurlijk ook mensen die.

Because you also have people who.

Met zware autisme.

With severe autism.

Of de klassiekere vorm van autisme.

Or the more classic form of autism.

Of mensen die ook echt wel problemen hebben.

Or people who really do have problems.

In de verbinding met elkaar.

In the connection with each other.

Maar dan nog kun je wel dat stuk zoeken.

But you can still look for that part.

Waar je wel met elkaar kunt verbinden.

Where you can connect with each other.

Dus het kan beperkt zijn.

So it can be limited.

Maar ik geloof wel dat je met iedereen wel ergens.

But I do believe that you can connect with everyone in some way.

Dat kunt vinden.

You can find that.

Dat kan heel breed zijn.

That can be very broad.

Maar goed dat laat ik even terzijde.

But well, I'll set that aside for now.

Want dan wordt het wel heel therapeutisch ingewikkeld misschien.

Because then it might become very therapeutically complicated.

Dus ik ga altijd mezelf heel erg aanpassen.

So I always adjust myself a lot.

En dan vind ik contact.

And then I find contact.

Maar wat kan er nou gebeuren.

But what can happen now?

Stel ik heb die cliënt met een eetstoornis.

Suppose I have that client with an eating disorder.

En die heeft geen affiniteit met mijn manier van werken.

And that has no affinity with my way of working.

Dus ik ga.

So I'm going.

En ik merk dat de verbinding daardoor niet goed loopt.

And I notice that the connection is not working well because of that.

En daardoor de therapie ook stroever loopt.

And as a result, the therapy is also going more slowly.

Dus ik ga me heel erg aanpassen.

So I will adjust myself a lot.

Om te kijken van waar vind ik dan die verbinding met haar.

To see where I can find that connection with her.

Of met hem.

Or with him.

En op een gegeven moment krijg ik die wel gevonden.

And at some point, I will find that.

Ik weet dat ik die altijd wel ergens gevonden krijg.

I know that I can always find it somewhere.

Maar.

But.

De plek waar je elkaar vindt.

The place where you find each other.

Ligt die nog binnen de kaders.

Is that still within the boundaries?

Van wie ik ben als therapeut.

From whom I am as a therapist.

Dus ik zie mezelf als therapeut.

So I see myself as a therapist.

Dan zie ik een vierkant omheen.

Then I see a square around it.

En dan zie ik ergens een kruisje staan.

And then I see a cross somewhere.

Van oh daar hebben we verbinding.

Oh, there we have a connection.

Daar vind ik aansluiting met de cliënt.

There I connect with the client.

Maar als dat buiten mijn vierkant ligt.

But if that is outside my square.

Dus buiten mijn kaders.

So outside my frames.

Dan vraagt de cliënt eigenlijk iets.

Then the client is actually asking something.

Wat buiten mijn grens als therapeut ligt.

What lies beyond my boundary as a therapist.

En wat ik zelf ook vaker heb gedaan.

And what I have done more often myself.

Is dat ik dan toch meebeweeg.

Is that I then still go along with it.

Toch mezelf aanpas.

Still adapting myself.

Ik weet dat ik vanuit mijn ADHD.

I know that I have ADHD.

Een heel sterk aanpassingsvermogen heb.

I have a very strong ability to adapt.

Dus ik.

So I.

Als kind kon ik mij heel makkelijk aanpassen.

As a child, I could adapt very easily.

Of heel makkelijk.

Or very easy.

Dat is een groot woord.

That's a big word.

Maar ik paste me altijd aan iedereen en alles aan.

But I always adapted to everyone and everything.

Maar daardoor.

But because of that.

Als je je altijd aanpast aan alles om je heen.

If you always adjust to everything around you.

Om met de ander eigenlijk de verbinding te zoeken.

To actually seek a connection with the other.

Want dat is ook wat er gebeurt.

Because that is also what happens.

Als je kind bent.

If you are a child.

Je wilt dan meedoen met leeftijdsgenoten.

You want to participate with peers.

Maar ook als je volwassen bent.

But also when you are an adult.

Dan ben je ook altijd op zoek.

Then you are always searching as well.

Als je op een feestje komt.

When you arrive at a party.

Naar die verbinding.

To that connection.

Maar.

But.

De manier hoe jij die verbinding maakt.

The way you make that connection.

Past dat wel.

Is that okay?

Ben je dan nog wel jezelf.

Are you still yourself then?

Want kijk.

Because look.

Je kunt je voorstellen.

You can imagine.

Als je als kind altijd aanpast.

If you always adapt as a child.

Dan.

Then.

Wie ben je dan zelf.

Who are you then?

En waar liggen jouw kaders.

And where are your boundaries?

Waar liggen je grenzen.

Where are your boundaries?

Wat hoort er bij jou.

What belongs to you?

En wanneer vind je iets oké.

And when do you find something okay?

En wanneer vind je iets niet meer oké.

And when do you find something no longer okay?

Snap je.

Do you understand?

Ga je.

Are you going?

Helemaal.

Completely.

Ja.

Yes.

Gillend over straat.

Screaming down the street.

Hi.

Hi.

Hallo.

Hello.

Annemarie.

Annemarie.

Ik zeg maar even iets.

I'm just saying something.

Omdat Annemarie dat ook bij jou doet.

Because Annemarie does that with you too.

En.

And.

Ja.

Yes.

Annemarie.

Annemarie.

Dat is haar manier van verbinding maken.

That is her way of making a connection.

Maar misschien voel je heel veel schaamte.

But maybe you feel a lot of shame.

En vind je dat eigenlijk niet prettig.

And do you not actually find that pleasant?

En ligt het gewoon niet binnen jouw kaders.

And it simply doesn't fit within your frameworks.

En past dat gewoon niet bij jou.

And that just doesn't suit you.

Het is even een heel simpel voorbeeld.

It's just a very simple example.

En het is veel complexer dan ik het nu schets.

And it is much more complex than I am currently outlining.

Maar.

But.

Maar goed.

But alright.

Dat is in de therapie natuurlijk ook zo.

That is of course also the case in therapy.

Daar heb ik ook mijn kaders.

There I have my frameworks too.

Dus dan.

So then.

Dan.

Then.

Als therapeut moet je daarom goed weten waar je kaders liggen.

As a therapist, you need to be well aware of where your boundaries are.

En ik zeg niet dat dat makkelijk is.

And I'm not saying that it's easy.

Want.

Want.

Ieder mens is anders.

Every person is different.

Waar je mee te maken hebt.

What you are dealing with.

En.

And.

Als therapeut heb je ook heel erg het gevoel dat je iemand wilt helpen.

As a therapist, you also very much feel that you want to help someone.

Dus dan ga je ook makkelijker over die kaders heen.

So then you can also more easily go beyond those boundaries.

En het is niet zo dat het altijd slechter moet zijn voor de cliënt.

And it's not that it always has to be worse for the client.

Maar je gaat dan als therapeut je grens over.

But then you, as a therapist, cross your boundary.

En wanneer je je grens overgaat, dan ga je dat op een gegeven moment...

And when you cross your boundary, then at some point you will...

En je negeert dat, dan ga je dat lichamelijk voelen.

And if you ignore that, you will feel it physically.

Dus het is niet zo dat je...

So it's not that you...

Van, oké, ik ben therapeut en ik...

Okay, I am a therapist and I...

Het gaat ook over je eigen leven gewoon.

It's also just about your own life.

Niet alleen van, ik ben Annemarie en dit zijn mijn kaders.

Not only from, I'm Annemarie and these are my frameworks.

En iedereen moet zich hier maar aan houden.

And everyone just has to stick to this.

En tot hier ga ik en echt niet verder.

And this is where I stop, and really not further.

Ik zie het meer als een hulpmiddel.

I see it more as a tool.

En het gaat er dan om te kijken van, waar liggen die kaders?

And then it's about looking at where those boundaries lie.

En dat zijn vaak...

And those are often...

De kaders liggen vooral op de plekken waar je weerstand begint te voelen.

The frames are mainly located in the places where you begin to feel resistance.

Waar je denkt, oh, dit voelt heel erg ongemakkelijk.

Where you think, oh, this feels really uncomfortable.

Dit voelt niet goed.

This doesn't feel right.

Mijn lichaam begint er last van te krijgen.

My body is starting to suffer from it.

Dan wil ik nog wel een extra zijnoot geven.

Then I would like to add an extra note.

Want soms als je weerstand voelt, dan komt het omdat je in je coping zit.

Because sometimes when you feel resistance, it is because you are in your coping.

In de manier...

In the way...

In je kopingsmechanisme.

In your coping mechanism.

In je vecht, vlucht of bevriesreactiemodus.

In your fight, flight, or freeze response mode.

Wat ook weer gekoppeld kan zijn aan schema's.

Which can also be linked to schedules again.

Dus nu wordt het wel een beetje complex, besef ik mezelf.

So now it’s becoming a bit complex, I realize.

Dus het is altijd wel goed en interessant om het te onderzoeken.

So it's always good and interesting to investigate it.

En te kijken hoe die grenzen en die kaders bij jezelf eruit zien.

And to look at what those boundaries and frameworks look like within yourself.

En ik weet bij mezelf bijvoorbeeld dat ik...

And I know about myself, for example, that I...

Nou, een heel simpel voorbeeld.

Well, a very simple example.

Als ik in het weekend...

If I’m in the weekend...

Als ik zaterdag en zondag twee verjaardagen zou hebben.

If I had two birthdays on Saturday and Sunday.

Nou, dat trekt mijn lichaam niet.

Well, my body can't handle that.

Ook al ga ik op tijd naar huis en zo.

Even if I go home on time and all that.

Maar ik vind dat te veel prikkels, zeg maar.

But I find that too many stimuli, so to speak.

En dan krijg ik echt lichamelijk last ervan.

And then I really experience physical discomfort from it.

En dat kan heel mijn energie wegzuigen.

And that can drain all my energy.

En daar word ik niet blij van.

And that doesn't make me happy.

Dan worden niet mijn fabulous feelings gevoed.

Then my fabulous feelings are not nourished.

Laat ik het zo zeggen.

Let me put it this way.

Dus...

So...

Ik weet nu dat ik dat meer mag begrenzen.

I now know that I should set more boundaries around that.

Dus ik maak daar wel keuzes in.

So I do make choices in that.

Oké, soms kan het niet anders.

Okay, sometimes it can't be helped.

En dan accepteer ik het.

And then I accept it.

Maar dan hou ik er in de dagen daarna wel rekening mee.

But then I'll take it into account in the days that follow.

En niet dat ik dan niet ga werken.

And it's not that I won't go to work then.

Maar dan doe ik gewoon wel rustiger aan.

But then I'll just take it easier.

Dan maak ik in ieder geval geen afspraken die dag daarna.

Then I won't make any appointments the day after that.

Of dat doe ik sowieso meestal niet op de dagen dat ik...

Or I usually don't do that on the days that I...

In ieder geval de dagen die ik heel lang werk.

In any case, the days when I work very long.

Maar...

But...

Zo...

So...

Kijk, als je dan meer naar je lichaam gaat luisteren.

Look, if you start to listen more to your body.

Van welke signalen geeft mijn lichaam eigenlijk?

What signals does my body actually give?

Want ik vind het soms bijvoorbeeld zelf best lastig.

Because I sometimes find it quite difficult myself.

Van waar liggen mijn grenzen nou eigenlijk?

Where do my boundaries actually lie?

Want het grenzen is vooral iets wat je heel erg voelt.

Because boundaries are mainly something you feel very strongly.

En wanneer gaat je lichaam eigenlijk reageren?

And when will your body actually start to react?

Wanneer voel je weerstand?

When do you feel resistance?

Ik kan ook bijvoorbeeld weerstand voelen.

I can also feel resistance, for example.

Nou ja, dat is ook wel weer iets typisch mij.

Well, that's also something typically me.

Dat is denk ik ook een beetje uit mijn...

I think that's also a bit out of my...

ADAD komt dat voort.

ADAD comes from that.

Dan iemand kan iets vragen.

Then someone can ask something.

Oh Lieselt, wil jij onze nieuwsbrief maken?

Oh Lieselt, would you like to create our newsletter?

Nou, dat heb ik bijvoorbeeld voor het schaken.

Well, I have that for chess, for example.

Vorig jaar het hele jaar deed ik wekelijks als vrijwilliger de nieuwsbrief maken.

Last year I volunteered every week to create the newsletter.

En dan denk ik, ja dat is leuk!

And then I think, yes, that is nice!

Ik ga die nieuwsbrief maken.

I'm going to make that newsletter.

En dan ben ik super enthousiast.

And then I am super excited.

Want ik weet dat ik het leuk vind om zulke dingen te maken.

Because I know that I enjoy making things like that.

Alleen, wat ik persoonlijk dus vaak in zo'n situaties vergeet.

Only, what I personally often forget in such situations.

En wat ik inmiddels...

And what I have meanwhile...

geleerd heb is dat ik weet dat ik heel enthousiast kan reageren.

What I have learned is that I know I can react very enthusiastically.

En dat ik dan laat ik het bezinken.

And then I let it sink in.

Dus dan laat ik het gewoon even borrelen in mijn lijf.

So I'll just let it simmer in my body for a while.

De thee laat ik even trekken.

I will let the tea steep for a moment.

Als ik de vraag even laat trekken.

If I let the question sit for a moment.

En dan ga ik voelen wat zegt mijn lichaam eigenlijk.

And then I will feel what my body is actually saying.

En als ik een bepaald ongemak voel of een onrust.

And if I feel a certain discomfort or unrest.

Dan weet ik vaak dat het eigenlijk is van ik vind het leuk.

Then I often know that it actually means I like it.

Maar ja, eigenlijk past het niet bij hoe mijn lichaam werkt.

But yes, it actually doesn't fit how my body works.

En hoe mijn leven nu is ingericht om dat dan ook nog te gaan doen.

And how my life is now organized to do that as well.

Vorig jaar voelde ik dat ook.

Last year, I felt that too.

Maar heb ik bewust toch gedaan.

But I did it consciously anyway.

Omdat ik zelf ook op schaken zat.

Because I was also into chess.

En ik zou eigenlijk de helft van het jaar de nieuwsbrief gaan doen.

And I would actually be doing the newsletter for half of the year.

En daarna zou ik mijn eigen lessen voort gaan zetten.

And then I would continue with my own lessons.

Maar toen gingen mijn lessen niet door.

But then my classes wereCanceled.

Omdat er te weinig aanmeldingen waren.

Because there were too few registrations.

Dus toen werd het een heel jaar.

So then it became a whole year.

En dat was niet de deal.

And that was not the deal.

Maar dat terzijde.

But that aside.

En ik weet dus inmiddels.

And I now know.

En ik weet niet of jij dat ook hebt.

And I don't know if you have that too.

Als iemand iets aan mij vraagt.

If someone asks me something.

Dan zeg ik vaak oké.

Then I often say okay.

Nou leuk dat je aan me denkt.

Well, it's nice that you're thinking of me.

Ik ga het even laten bezinken.

I'm going to let it sink in for a moment.

En dan kom ik erbij op terug.

And then I'll get back to it.

En dan laat ik het ook echt even bezinken.

And then I really take a moment to reflect on it.

En borrelen.

And having drinks.

En trekken.

And pull.

En dan voel ik.

And then I feel.

Wil ik het wel?

Do I want it?

Wil ik het niet?

Do I not want it?

En dan geef ik een antwoord.

And then I give an answer.

Bijvoorbeeld op groep 8 kamp gaan.

For example, going to camp with group 8.

Dat doe ik nu ook al drie jaar.

I've been doing that for three years now.

Dit wordt mijn vierde jaar dat ik mee op kamp ga.

This will be my fourth year that I am going to camp.

Als vrijwilliger.

As a volunteer.

Waarvan één keer met mijzelf.

Of which one time with myself.

Mijn eigen zoon was.

My own son was.

En de rest gewoon met andere kinderen van de school.

And the rest just with other children from the school.

En eerst dacht ik ook.

And at first, I thought so too.

Ik weet je wel.

I know you.

Ik vond dat altijd ook wel gedoe.

I always found it to be a hassle.

En ergens voelde ik heel veel weerstand.

And somewhere I felt a lot of resistance.

Maar ik vond het ook wel leuk.

But I also thought it was fun.

En toen heb ik wel beseft van.

And then I realized that.

Oké maar dit is meer een ander soort weerstand.

Okay, but this is more of a different kind of resistance.

Dat is meer een coping.

That's more of a coping mechanism.

Want dan zit je ook met andere ouders.

Because then you are also with other parents.

En dat vind ik misschien wel spannend.

And I find that perhaps exciting.

Want ja die kennen elkaar misschien beter.

Well, yes, they might know each other better.

En dan snap je.

And then you understand.

Dan heb je een ander soort weerstand.

Then you have a different kind of resistance.

En toen heb ik tegen mezelf.

And then I said to myself.

Zegd oké maar dat wil ik dan juist wel doen.

Said okay but then that's exactly what I want to do.

Ook al voel ik die weerstand.

Even though I feel that resistance.

Maar ik wil daarin groeien.

But I want to grow in that.

Als mens.

As a human.

Dus dat zie ik dan niet als een kader waar ik overheen ga.

So I don't see that as a framework that I would go beyond.

Als een grens waar ik overheen ga.

Like a boundary that I cross.

Maar als persoonlijke groei.

But as personal growth.

En dan zet ik meer discipline in.

And then I will put in more discipline.

Om daarin te groeien.

To grow in that.

Maar het is wel interessant om bij jezelf te kijken.

But it is interesting to look at yourself.

Oké wat zijn mijn kaders als vriendin.

Okay, what are my boundaries as a friend?

Wat zijn mijn kaders als moeder.

What are my boundaries as a mother?

Wat zijn mijn kaders als partner.

What are my boundaries as a partner?

Wat zijn mijn kaders als werknemer.

What are my boundaries as an employee?

Wat je ook maar op kunt noemen.

Whatever you can think of.

En vaak voel je dat wel.

And often you can feel that.

Alleen vaak vinden we dat lastig om te voelen.

Often we find it difficult to feel that.

Maar je lichaam geeft eigenlijk heel veel informatie.

But your body actually gives a lot of information.

En ik geloof er ook echt in.

And I truly believe in it.

Hoe vaker je hiermee aan de slag gaat.

The more often you work on this.

Hoe vaker je er bewust mee bezig bent.

The more often you consciously engage with it.

En gewoon hoe je het leven ervaart.

And simply how you experience life.

Of in de therapie.

Or in therapy.

Bijvoorbeeld in mijn therapie.

For example, in my therapy.

Dan ervaar je dat wel meer.

Then you experience that more often.

Dan wordt er iets meer focus opgelegd.

Then a bit more focus is applied.

Hoe meer je dat ervaart.

The more you experience that.

Hoe duidelijker het gaat worden.

How clearer it will become.

Ga maar eens ook terugdenken aan situaties.

Just think back to situations.

Situaties waarin je weet.

Situations in which you know.

Daar ben ik over mijn grenzen gegaan.

There I went beyond my limits.

Of daar had ik eigenlijk nee tegen moeten zeggen.

I should have said no to that, actually.

En welke rol zat je toen.

And what role were you playing then?

Als moeder.

As a mother.

Of als partner.

Or as a partner.

Of als buurtgenoot.

Or as a neighbor.

Of wat dan ook.

Or whatever.

Of als carnavalsvereniging.

Or as a carnival association.

Of als vrijwilliger.

Or as a volunteer.

Maakt me niet uit.

I don't care.

Maar waar ben je over je grens gegaan.

But where have you crossed your boundary?

En dan heb ik het niet over traumatische situaties nu.

And I'm not talking about traumatic situations now.

Want dat vind ik wel een ander verhaal.

Because I think that's quite another story.

Maar ik heb het gewoon meer over de kaders.

But I'm just talking more about the frameworks.

Die iedereen dagelijks meemaakt in zijn of haar dagelijks leven.

That everyone experiences in their daily life.

En weet je die van jezelf.

And do you know that one of yourself?

Ik ben als therapeut.

I am a therapist.

Ben ik die kaders.

Am I those frameworks?

Ik heb ook supervisie.

En daar ben ik die kaders echt heel strak aan het maken.

And there I am really tightening those frames.

Zelfs de theorie die ik gebruik.

Even the theory that I use.

De methodes.

The methods.

De observaties.

The observations.

Ik maak het wel allemaal zelf.

I do it all myself.

Maar ik merk echt.

But I really notice.

Dat dat zoveel rust geeft.

That that gives so much peace.

Om gewoon die kaders heel duidelijk te hebben.

Just to have those frameworks very clear.

Want dan weet je veel beter.

Because then you know much better.

Dit ben ik als therapeut.

This is me as a therapist.

Maar ook voor mezelf als mens.

But also for myself as a person.

Ik vind het ook.

I think so too.

Ik zat er net nog over na te denken.

I was just thinking about it.

Ik sprak laatst iemand bij de kapper was het geloof ik.

I spoke to someone at the hairdresser recently, I believe.

En die werkte ook op woonhuizen voor kinderen die niet meer thuis wonen.

And that also worked on residential homes for children who no longer live at home.

En die persoon die mocht ook geen openbare social media hebben.

And that person was not allowed to have public social media either.

En toen dacht ik.

And then I thought.

Oh ja.

Oh yes.

Ik ben blij dat dat bij mijn werk geen probleem is.

I am glad that this is not a problem at my work.

Want ik heb natuurlijk ook deze podcast.

Because I also have this podcast, of course.

En een openbare social media.

And a public social media.

En ik ben heel open en transparant.

And I am very open and transparent.

En ik deel veel dingen.

And I share many things.

Maar dat is.

But that is.

Ook wel wie ik ben.

Also who I am.

En dat iemand zei laatst tegen mij.

And someone said to me recently.

Liesels jij bent eigenlijk een soort kunstenaar.

Liesels, you are actually a kind of artist.

En ik vond dat echt een keigoed compliment.

And I really thought that was an awesome compliment.

Op het begin begreep ik het niet.

At first, I didn't understand it.

Want toen dacht ik.

Because then I thought.

Ik ben toch geen kunstenaar.

I'm not an artist, after all.

Want ik maak niet echt dingen.

Because I don't really make things.

Maar ik maak eigenlijk ook wel weer wel dingen.

But I actually do make things again.

Maar op een andere manier dan een schilder of zo zou doen.

But in a different way than a painter or something would do.

En ik maak ook podcast.

And I also make a podcast.

En het is maar net hoe je er naar kijkt.

And it just depends on how you look at it.

Maar zij zei kunstenaars hebben vaak ook die drang om te moeten creëren.

But she said artists often have that urge to create as well.

En dat heb je ook heel erg.

And you have that very much too.

En dat weet ik.

And I know that.

Dat heb ik altijd al gehad.

I have always had that.

En mijn vader was een kunstenaar.

And my father was an artist.

Dus die maakte wel echt kunst.

So that really made art.

En die was ook art director.

And he was also the art director.

Dus hij was dat wel echt.

So he really was that.

Dus het zou best in mijn genen kunnen zitten.

So it could very well be in my genes.

Mijn moeder heeft ook een modeacademie.

My mother also has a fashion academy.

Of een modeschool.

Or a fashion school.

Ik weet niet hoe ze het noemt.

I don't know what she calls it.

In ieder geval iets met mode gedaan.

In any case, done something with fashion.

Dus ook heel creatief.

So very creative as well.

Dus het zal vast wel ergens in mij kunnen zitten.

So it must be able to be somewhere in me.

En in plaats van dat ik altijd zeg.

And instead of me always saying.

Ik ben chaotisch.

I am chaotic.

Ik moet veel van mezelf.

I have to do a lot for myself.

En die constante onrust om te moeten creëren.

And that constant unrest of having to create.

Maar als je het anders benadert.

But if you approach it differently.

Ik zie al meer als een kunstenaar.

I see myself more as an artist now.

Toen dacht ik.

Then I thought.

Oh ja, dat klinkt eigenlijk veel prettiger.

Oh yes, that actually sounds much nicer.

En als je het zo tegen jezelf zegt.

And if you say it to yourself like that.

Klinkt het veel milder.

Sounds much milder.

En fijner.

And nicer.

En acceptabeler.

And more acceptable.

En van oh ja, dat mag.

And oh yes, that is allowed.

Maar even terugkomend.

But just to come back to that.

Ik zou mezelf niet kunnen zijn.

I couldn't be myself.

Als ik beperkt zou worden.

If I were to be limited.

Om dit te kunnen.

In order to be able to do this.

Als ik dit niet zou mogen doen.

If I were not allowed to do this.

Dan zou.

Then would.

Dit is voor mij wel een stuk.

This is quite a piece for me.

Wat in mijn kader zit.

What is in my frame.

Dus ik heb dit wel nodig.

So I do need this.

Om te zijn wie ik wil zijn.

To be who I want to be.

En wie ik ben.

And who I am.

Dus.

So.

Als ik dit niet zou mogen.

If I were not allowed to do this.

Dan zou dat voor mij heel ongemakkelijk voelen.

Then that would feel very uncomfortable for me.

En dan zou dat dus iets zijn.

And then that would be something.

Wat niet binnen mijn kaders als mens past.

What does not fit within my frameworks as a person.

En dan heb ik het nog niet over mijn kaders als therapeut.

And then I haven't even mentioned my frameworks as a therapist.

Maar gewoon als mens.

But just as a human.

Dus dan zou ik niet een match zijn met de werkplek.

So then I wouldn't be a match for the workplace.

Want ik wil dit.

Because I want this.

Dit past bij mij.

This suits me.

Snap je dus.

So you understand.

Het kan ook iets toevoegen.

It can also add something.

Begrenzingen en kaders.

Limitations and frameworks.

Het hoeft niet altijd minder te betekenen.

It doesn't always have to mean less.

Het kan ook juist zijn.

It could also be correct.

Wat er wel in moet zitten.

What needs to be included.

Dus.

So.

Wat je wel belangrijk vindt.

What you do find important.

Ja.

Yes.

Bijvoorbeeld ik moet als mens.

For example, I have to (act) as a human.

Of moet.

Or must.

In mijn kader als wie ik gewoon thuis in mijn thuissituatie ben in mijn dagelijks leven.

In my role as who I simply am at home in my home situation in my daily life.

Daar hoort ook bij dat we een voorwaarde.

That also includes that we have a condition.

Zo zie ik het ook eigenlijk in die kader zitten voorwaardes die ik nodig heb om om te zijn wie ik wil zijn.

This is how I actually see it in that context: conditions that I need to be who I want to be.

Maar dan moet ik ook kunnen sporten.

But then I need to be able to exercise as well.

En ik vind verbinding met vrienden belangrijk.

And I find connection with friends important.

En ik merk dat dat bij mij soms wat.

And I notice that sometimes with me.

Nu is dat even wat rustiger.

Now it is a bit quieter.

Ik heb periodes dan is het echt wel heb ik elke week.

I have periods, so it really is that I have them every week.

Heel veel en dan nu heb ik even een rustigere periode.

A lot, and now I have a somewhat quieter period.

En dat is dat mag dat is prima.

And that is that, that is fine.

Maar ik voel dan wel van.

But I do feel then.

Weet je al dan.

Do you know then?

Op een gegeven moment voel ik wat ongemak.

At a certain point, I feel some discomfort.

En dan denk ik oh ik moet weer even wat gaan afspreken.

And then I think, oh I need to make some plans again.

Want mijn lichaam die vraagt erom.

Because my body is craving it.

Dus maar goed dat zijn allemaal wel signaaltjes die ik waar ik die ik herken bij mezelf.

So it's good that these are all signals that I recognize in myself.

En dat is heel fijn als je die gaat leren herkennen bij jezelf.

And that's really nice when you start to recognize that in yourself.

Dus ik zou je zullen uitdagen gewoon om met je eigen kaders is aan de slag te gaan van wie wat wie ben ik.

So I would challenge you just to work with your own frameworks of who what who am I.

Wat zijn mijn.

What are mine.

Kaders als persoon wat zijn de voorwaarden die ik heb en en wat wat hoort er juist niet bij en wie wil ik zijn als.

Frames as a person: what are the conditions I have, what does not belong, and who do I want to be as?

Als moeder of hoe wat voor moeder wil ik ja hoe wil ik omgaan.

As a mother or what kind of mother do I want to be, yes how do I want to interact.

Wat vind ik fijn om op school wel te doen of ze op school niet te doen als hulpmoeder of weet je al waar liggen jouw grenzen daar.

What do I enjoy doing at school or not doing at school as a volunteer mother, or do you already know where your limits are?

Dat hoeft niet precies hetzelfde te zijn als andere moeders snap je.

It doesn't have to be exactly the same as other mothers, you know.

Ieder heeft zijn eigen kader dus soms sommige stukjes overlappen en sommige stukken overlappen.

Everyone has their own framework, so sometimes certain pieces overlap and some parts overlap.

Juist totaal niet en daarin heb je je eigen stukken die jou jou maken op elke plek waar je ook bent en dat is denk ik het mooie van een mens mensen lijken eigenlijk heel veel op elkaar want we zijn menssoort.

Exactly not at all, and in that, you have your own pieces that make you you, no matter where you are, and I think that's the beauty of a person. People actually seem very similar to each other because we are the human species.

Maar we zijn ergens ook allemaal in nu uniek en we willen allemaal uniek zijn en ik vind het altijd irritant als mensen zeggen ja iedereen niemand is eigenlijk uniek want nou ja ik denk wel dat ja ik denk dat we zo geëvalueerd zijn dat we toch allemaal ja tuurlijk heb je je eigen.

But we are all unique in our own way now, and we all want to be unique, and I always find it annoying when people say that yes, everyone is actually not unique because, well, I do believe that yes, I think we have evolved in such a way that we all, of course, have our own.

Dus nou ja je kan dan ook wel non-dualistisch gaan denken dus dan ben je ook wel allemaal een.

So well, you can start thinking non-dualistically, so then you are all one as well.

Maar ja dan heb je ook altijd nog een ego denk ik dan en je ego dat dat daar heb je ook mee te dealen.

But yes, then you also always have an ego, I think, and you have to deal with that ego too.

Ik wij het misschien een beetje uit maar ja ik denk dat iedere mens uniek is en dat het je leven ook mooier maakt als je.

I might stretch it a bit, but yes, I think every person is unique and that it makes your life more beautiful as well.

Kijk ik denk dat je dichter bij je fabulous feelings komt en fabulous feelings is methode die ik zelf bedacht.

Look, I think you are getting closer to your fabulous feelings, and fabulous feelings is a method I came up with myself.

En dat gaat vooral over de liefde vrede en vreugde vinden in jezelf en ik denk dat je daar dichter bij kunt komen dat je dat dat je meer naar die waarde kunt gaan leven als jij duidelijker hebt wat jouw eigen kaders zijn.

And that is especially about finding love, peace, and joy within yourself, and I think you can get closer to that, that you can live more according to those values if you have a clearer understanding of what your own boundaries are.

En dan heb ik het even koping waar je tegenaan kan lopen wat weerstand kan geven trauma of echt psychische klachten laat ik even hier buiten beschouwing want daar bedoel ik mee.

And then I briefly mention coping, which you can encounter that can cause resistance; I will leave trauma or true psychological complaints out of consideration for now, as that is what I mean.

Toen ik heel erg in.

When I was very much in.

Ik heb een chronische angst zo'n is zoals sommige wel weten die deze podcast luisteren nu ga ik daar prima al.

I have a chronic anxiety, as some may know who listen to this podcast, now I'm doing just fine with that.

Meerdere jaren.

Several years.

Gaat dat prima natuurlijk voel ik het soms wel meer en soms minder maar ik kan er mee omgaan.

That's fine, of course I sometimes feel it more and sometimes less, but I can handle it.

Maar als die angst heel erg aanwezig is en heel erg op de voorgrond ligt dan kan die grenzen geven.

But if that fear is very present and very prominent, it can set boundaries.

Die die.

Die that.

Heel strenger zijn dan mijn eigen kaders dus stel je voor ja dan dan is het vierkant je de de kader om mij heen is ineens echt gewoon bijna een omtrek die zegt dat alles eng is hij die zegt dat die die is bang die die angst die dan in mij de baas wil zijn die is echt bang voor alles dus die wil alles ontwijken en zich helemaal terugtrekken dus dan ga ik niet naar die weerstand luisteren want dan.

Being much stricter than my own boundaries, so just imagine, yes then it’s square, the frame around me suddenly becomes almost a perimeter that says everything is scary, that says that that is afraid, that fear wants to be in charge of me, that is really afraid of everything, so it wants to avoid everything and completely withdraw, so then I won’t listen to that resistance because then.

Ja ga ik mezelf.

Yes, I will be myself.

Leren snap je dus dat bedoel ik daarmee dat die klachten even buiten beschouwing worden gelaten dus hij mocht je daar echt tegenaan lopen dan dan dan dan is het ook wel interessant om daarna te kijken van hoe beperken die mij maar dat is dan goed om te doen in een therapeutische zetting of in ieder geval dit is echt bedoeld voor nou ja voor mensen die gewoon in hun dagelijkse leven gewoon prima kunnen functioneren en wel tegen.

So, learning, you understand that by that I mean that those complaints are temporarily set aside, so if he were to really run into that, then it would be interesting to look at how those limit me, but that’s good to do in a therapeutic setting or at least this is really intended for, well, for people who can just function well in their daily life and still face challenges.

Struggles.

Struggles.

Lopen maar niet dat het zich zo belemmerd dat ze dat ze op bepaalde gebieden helemaal niet meer functioneren of vastlopen dan zou ik toch aanraden om naar de huisarts te gaan om eventueel te kijken of je gesprekken ergens kunt aanvragen.

Just go ahead, but if it becomes so limiting that they can't function at all in certain areas or get stuck, I would recommend visiting the general practitioner to see if you can request conversations somewhere.

Voel je vrij mocht je naar aanleiding van deze podcast aflevering iets willen delen of iets willen vragen of wat dan ook voel je vrij om een berichtje achter te laten dat kan op Spotify en geef me vijf sterren als je denkt yes dit vind ik een leuke aflevering.

Feel free to share or ask anything in response to this podcast episode, or leave a message if you’d like. You can do that on Spotify, and give me five stars if you think, yes, I really enjoyed this episode.

Dat zou ik heel erg waarderen maar voel je vrij om op Spotify een berichtje achter te laten of op Lieselotte laagstreepje Verbeek op Instagram kun je me ook een DM sturen als je wilt en nou ja dat het mag voel je niet verplicht maar het mag oké dan wens ik je nog een hele fijne dag en tot snel doeg.

I would really appreciate that, but feel free to leave a message on Spotify or send me a DM on Instagram at Lieselotte underscore Verbeek if you want. Well, you're welcome to do so, but don't feel obligated. Okay, I wish you a lovely day and see you soon, goodbye.