Alles gaat voorbij: van Oilily jurkjes tot roze tutus

Dit is Wortels en Vleugels, de podcast waar Dalanda en Jasmijn, het pleeg- en adoptieduo,

This is Roots and Wings, the podcast where Dalanda and Jasmijn, the foster and adoption duo,

jou meenemen op een reis door hun wereld. Van diepe vragen tot subtiele nuances. Iedereen

take you on a journey through their world. From deep questions to subtle nuances. Everyone

met een rugzakje zal zich kunnen herkennen. Laat je inspireren door Wortels en Vleugels.

Those with a small backpack will be able to identify themselves. Let yourself be inspired by Roots and Wings.

Welkom bij Wortels en Vleugels, aflevering 5. Ja, we zijn gewoon alweer aangekomen bij

Welcome to Roots and Wings, episode 5. Yes, we have simply arrived at

aflevering 5. Wauw. Zitten we dan? Zitten we dan, aflevering 5. En wat we ook graag even

Episode 5. Wow. Are we sitting? Are we sitting, episode 5. And what we would also like to...

willen vertellen, wij doen alles zelf. We doen de regie zelf, we doen de montage zelf,

want to tell, we do everything ourselves. We handle the direction ourselves, we handle the editing ourselves,

we doen de socials. De enige die ons heeft gefotografeerd is Nienke. Die is fantastisch

We do the socials. The only one who has photographed us is Nienke. She is fantastic.

gedaan. Maar verder doen we alles zelf. De teksten. Nul ervaring. Nul ervaring. Gewoon

Done. But further, we do everything ourselves. The texts. Zero experience. Zero experience. Just

in het diepe gedoken. Maar superleuk. Ja, we leren er echt zoveel van. Dat is echt heel

immersed in it deeply. But super fun. Yes, we are really learning so much from it. That is really very

leuk om te doen. Het monteren ook. Het knippen. De bloopers. Nou ja, dat is inderdaad wat

Fun to do. The editing too. The cutting. The bloopers. Well, that is indeed something.

we niet willen. We willen niet te veel knippen, want anders wordt het nep. Ja, wordt het te

We don't want to. We don't want to cut too much, because otherwise it becomes fake. Yes, it becomes too

geregisseerd. En te geregisseerd. Maar soms, ja soms.

Directed. And too directed. But sometimes, yes sometimes.

Soms is het wel echt zo dat je moet knippen. Maar als er een mega blooper tussendoor komt.

Sometimes it is really the case that you have to cut. But if there’s a major blooper in between.

Maar verder. Of iemand in de ruimte naast je begint te boren. Dat ook ja. Ja. Maar het

But further. Or someone in the room next to you starts drilling. That too, yes. Yes. But the...

leren, ja. Maar ik vind vooral het aspect van het leren van nieuwe skills, vind ik gewoon

Learning, yes. But I especially find the aspect of learning new skills, I just find it

heel erg tof. Maar als het nu gaat over leren. Nee, nog even. Nog even een ander belangrijk

really cool. But if we're talking about learning now. No, just a little longer. Just a little longer about another important thing.

ding. Ja, vertel.

Thing. Yes, tell me.

Ik denk dat we hem moeten knippen, want ik ben hem helemaal kwijt.

I think we need to cut him out because I have completely lost him.

Of juist niet. Ja, of wil je hem vertellen? Ik wilde vertellen, wij hebben natuurlijk

Or not. Yes, or do you want to tell him? I wanted to say, we have of course

onze persoonlijke verhalen verteld. Ja.

Our personal stories told. Yes.

En voor ons is dat, wij leven daar al ons hele leven mee. Voor ons is het best wel vanzelfsprekend

And for us, we have lived with that our whole lives. For us, it's quite obvious.

dat we vertellen. Wij hebben het misschien al vaker verteld aan iemand. We zijn het gewend.

that we tell. We may have told it to someone before. We are used to it.

Maar voor een ander is het nieuw en ook bepaalde onderwerpen die we aansnijden kunnen best wel

But for someone else, it's new, and certain topics that we address can be quite...

chockerend misschien zijn of best wel heftig.

It may be shocking or quite intense.

Dan heb ik het heel even over misbruik.

Then I will briefly talk about abuse.

Ja, seksueel misbruik, huiselijk geweld.

Yes, sexual abuse, domestic violence.

Ja, dat is best wel pittig.

Yes, that is quite tough.

Ja, ze kunnen ons ook voorstellen dat er vragen, nog meer verdiepende vragen over zijn.

Yes, they can also imagine that there are questions, even more in-depth questions about it.

Ja, die we echt met alle liefde willen beantwoorden.

Yes, we really want to answer that with all our love.

En dat doen we dan in een andere aflevering.

And we will do that in another episode.

Dus als je over een onderwerp echt meer wil weten, dan mag echt alles zijn.

So if you really want to know more about a topic, anything is allowed.

Want dat is denk ik ook het verschil met andere podcasts die wij hebben beluisterd.

Because I think that is also the difference with other podcasts that we have listened to.

Wat gaat over adoptie, pleegkinderen, et cetera.

What is about adoption, foster children, etc.

Zij vertellen veel meer informatief wat adoptie is of wat pleegzorg is.

They explain much more informatively what adoption is or what foster care is.

Dat doen wij ook wel.

We do that too.

Maar wij vertellen...

But we tell...

Wij praten meer over onze problemen waar we tegenaan zijn gelopen.

We talk more about our problems that we have encountered.

Als pleeg- en adoptiekind.

As a foster and adopted child.

Maar ook in ons hele leven, waar we nu ook nog steeds tegenaan kunnen lopen.

But also in our whole life, where we can still encounter it now.

Omdat wij dat hebben meegemaakt.

Because we have experienced that.

Zeg ik het dan goed zo?

Am I saying it correctly like this?

Ja, ik denk wel.

Yes, I think so.

Wat we hebben gehad op alle fases in ons leven.

What we have experienced in all phases of our lives.

En ook fases die nog zullen komen.

And also phases that are yet to come.

Ja, jij hebt bijvoorbeeld al...

Yes, for example, you already have...

Jij bent bijvoorbeeld moeder geworden.

For example, you have become a mother.

Ik nog niet.

Not yet.

En die fase, die zal...

And that phase, that will...

Want dat weet ik vanuit mijn broertjes.

Because I know that from my little brothers.

Toen zij kinderen kregen, toen ineens kwam het besef van shit.

When they had children, suddenly the realization hit that it was serious.

Ik ben geadopteerd.

I am adopted.

En nu krijg ik ineens eigen biologische kinderen.

And now I'm suddenly having my own biological children.

Ja, het lijkt mij fantastisch om dat ook mee te maken.

Yes, it seems fantastic to experience that as well.

Om dat ook te ervaren.

To experience that as well.

Maar dat is wel een nieuwe fase.

But that is a new phase.

Waar je dan misschien ook nog wel tegen iets zou kunnen aanlopen.

Where you might still encounter something as well.

Misschien ook helemaal niet, maar dat kan.

Maybe not at all, but that’s possible.

Dat is even nu een voorbeeld.

That is just an example now.

Hoe dan ook.

Anyway.

En dan brengt het weer even een spiegel.

And then it briefly holds up a mirror.

Ja, ja.

Yes, yes.

Daar kan ik wel in de aankomende aflevering wel wat over delen.

I can share a bit about that in the upcoming episode.

Ja, super interessant.

Yes, super interesting.

Maar wat je net zei, Jas.

But what you just said, Jas.

Dat klopt wel, denk ik.

I think that's correct.

Dat wij echt proberen te vertellen.

That we are really trying to tell.

Ja, dus eigenlijk blootleggen van waar we dan tegenaan zijn gelopen.

Yes, so actually exposing what we have run into.

Waarvan wij ook denken dat dat...

Of which we also think that...

Waarvan de basis ligt in ook het opgroeien als adoptie en pleegkind.

Whose foundation lies in also growing up as an adoptive and foster child.

Ja.

Yes.

En ik vind het ook heel fijn om...

And I also find it very nice to...

Meneer, los van dat ik het nu al super bevrijdend vind om hier gewoon over te praten.

Sir, apart from the fact that I already find it very liberating to just talk about it here.

Omdat het voelde toch altijd wel als een geheim in een bepaalde zin.

Because it always felt like a secret in a certain sense.

Of als geheimen die ik bij me droeg.

Or like secrets that I carried with me.

En het zijn, doordat het, wat je net zei, best wel heftige onderwerpen ook tussen zitten.

And it's because, as you just said, there are quite intense topics in there as well.

Dat is niet iets wat je even op een borrel vertelt aan iemand.

That's not something you just casually tell someone at a drinks gathering.

Of iemand die je nog niet zo lang kent.

Or someone you haven't known for long.

En dat vertellen we hier gewoon allemaal.

And we are just telling all of that here.

Dus dat vind ik ook voor ons onszelf even schouderklop.

So I think we should also give ourselves a pat on the back.

Ja, ja.

Yes, yes.

Te geven.

To give.

Maar ik wil ook graag de luisteraar de gelegenheid geven om die moeilijke vraag te stellen.

But I also want to give the listener the opportunity to ask that difficult question.

Die mensen toch vaak hebben.

Those people often have.

Maar op dat moment als ze met jou in gesprek zijn en zoiets komt te spraken.

But at that moment when they are talking to you and something like that comes up.

Of überhaupt vanuit interesse.

Or simply out of interest.

Dat niet durven te vragen.

Not daring to ask that.

Ja.

Yes.

Want dat heb ik wel gemerkt in reacties.

Because I have noticed that in reactions.

Dat op een moment dat je iets vertelt wat mensen dan heel voorzichtig aftastend zijn.

That at a moment when you tell something, people are then very cautiously probing.

Wat heel respectvol is en heel fijn ook is.

What is very respectful and very nice as well.

Dus ja, wel vragen aan me niet durven te stellen.

So yes, they don't dare to ask me questions.

Dus ja, bij deze stel ze.

So yes, here I present them.

Ja, inmiddels vind ik ook niks raar of gek.

Yes, by now I also find nothing strange or odd.

Of ja, ik ben niet heel snel onder de indruk van bepaalde vragen die gesteld worden of gebeurd.

Oh yes, I am not easily impressed by certain questions that are asked or things that happen.

Had ik dat nou al gezegd?

Had I already mentioned that?

Anders knippen we deze eruit.

Otherwise, we'll cut this out.

Nee, we knippen helemaal niks eruit nu.

No, we are not cutting anything out now.

Haha.

Haha.

Nee, ja.

No, yes.

We hebben gisteren, Dalanda en ik hebben gisteravond tot half twee s'nachts zitten werken.

Dalanda and I worked until half past two last night.

Aan onze afleveringen.

To our episodes.

En vanmorgen ging al om half zeven alweer de wekker.

And this morning the alarm went off again at half past six.

Voor jou iets eerder omdat de kinderen dan eerder komen?

For you a bit earlier because the kids are coming earlier?

Ja, mijn zoontje komt om zes uur.

Yes, my son will arrive at six o'clock.

Nou ja, bij mij komen de honden dan niet.

Well, the dogs don't come to me then.

Want die blijven nog in bed liggen.

Because they stay in bed.

Maar ze moeten er wel uit omdat we dan anderhalf uur gaan wandelen.

But they have to go out because we are going to walk for an hour and a half.

Maar wat ik wilde zeggen, heb ik al gezegd.

But what I wanted to say, I have already said.

Dat wij het allereerste duurzaam.

That we are the very first sustainable.

Het allereerste pleeg- en adoptieduo zijn.

To be the very first foster and adoption duo.

Heb ik dat al gezegd net?

Did I just say that?

Ja, dat heb je volgens mij net gezegd.

Yes, I think you just said that.

Ja, maar dat is nog een toffe, nog een keer te benadrukken.

Yes, but that's still a cool one, worth mentioning again.

Haha.

Haha.

Josmae wil graag nog even laten weten, het allereerste pleeg- en adoptieduo zijn.

Josmae would like to let you know that they want to be the very first foster and adoption duo.

Nee, maar die combinatie is wel echt uniek.

No, but that combination is really unique.

Ik wil wel dat we dat mogen claimen.

I do want us to be able to claim that.

En ja, we hebben natuurlijk verschillende podcasts ook geluisterd over adoptie, wat

And yes, we have of course listened to various podcasts about adoption, which

je zei en pleegzorg.

you said and foster care.

En dat dat meer informatief is.

And that it is more informative.

En dat dan toch vaak de adoptie ouders zijn.

And that often the adoptive parents are.

Ja.

Yes.

Of de pleegouders, of de deskundigen en ja, we missen wel de stem van het adoptiekind

Either the foster parents, or the experts, and yes, we do miss the voice of the adopted child.

en van het pleegkind.

and of the foster child.

Ja.

Yes.

En vooral de emotie toch?

And especially the emotion, right?

De kwetsbaarheid.

The vulnerability.

Ja.

Yes.

Maar ook, maar dat is ook, als ik ook over nadenk, gisteren kwam het weer bij me op,

But also, but that's also, when I think about it, yesterday it came to my mind again,

dacht ik ja, ook ik ben nu 35, ook ik heb 30 jaar mijn mond gehouden.

I thought yes, I too am now 35, I too have kept my mouth shut for 30 years.

Ja.

Yes.

Dat is met een reden.

That is for a reason.

Het is natuurlijk, één is het iets heel privé's, iets fundamenteels van jou.

It is, of course, something very private, something fundamental about you.

En het is ook niet iets waar je dus zo, ja, zomaar.

And it's not something you just, well, just like that.

Mee te koop loopt.

For sale along with it.

Terwijl dat het wel, nee, ook belangrijke, het hoort wel bij het leven.

While it is, no, also important, it is part of life.

Het zijn ook belangrijke onderwerpen om te bespreken.

They are also important topics to discuss.

Ik hoop vooral dat, dat ik op deze manier andere pleegkinderen heb.

I mainly hope that I can have other foster children in this way.

Ja.

Yes.

Maar ook andere die natuurlijk bepaalde struggles hebben in het leven, maar ja, initieel de gestart

But also others who naturally have certain struggles in life, but yes, initially started.

voor pleegkinderen om die ook een hart onder de wind te steken.

for foster children to give them a lift.

Ja.

Yes.

Om te laten weten dat er perspectief is.

To let you know that there is perspective.

Dat er gepraat mag worden.

That there may be talking.

Dat er gepraat mag worden en dat er ook, dat je niet alleen bent.

That there can be talk and that you are not alone.

Ja.

Yes.

Er zijn meerdere van ons en iedereen met zijn eigen, eigen specifieke ervaringen.

There are several of us, and everyone has their own specific experiences.

Ja.

Yes.

Maar dat dat ook, ja, betekent dat je er gewoon mag zijn.

But that also means, yes, that you are just allowed to be there.

Maar alles gaat voorbij.

But everything passes.

Zeker.

Sure.

En alles gaat voorbij.

And everything passes.

Zeker.

Certainly.

Dat is ook fijn.

That's nice too.

Dat was de quote van, van.

That was the quote from, from.

Trouwens niet altijd fijn.

By the way, not always nice.

Deze, deze aflevering.

This, this episode.

Alles gaat voorbij.

Everything passes.

Ja, mooie momenten, maar ook verdrietige momenten.

Yes, beautiful moments, but also sad moments.

Ja.

Yes.

Maar wat gaat ook voorbij?

But what also passes?

De basisschooltijd.

The primary school years.

Ja.

Yes.

Oh, dat vond ik wel jammer hoor.

Oh, I found that quite disappointing.

Hoe was jouw basisschooltijd?

How was your elementary school time?

Hoeveel basisscholen heb jij gehad omdat je?

How many primary schools have you attended because you?

Eh.

Eh.

Gepleegd bent.

You have committed.

Gepleegd.

Committed.

Gepleegd had.

Had committed.

Dat zeg ik altijd.

I always say that.

Ja, Josse gaat tegen mij.

Yes, Josse is going against me.

Ja, je bent toch gepleegd?

Yes, you have been committed, right?

Omdat je al geadopteerd, gepleegd.

Because you have already been adopted, committed.

Ja, geadopteerd.

Yes, adopted.

En je hebt gepleegd.

And you have committed.

We hebben al je gepleegd.

We have already committed all your actions.

Oké.

Okay.

Nou, ik zat, doordat ik natuurlijk bij die, bij de nanny woonde van mijn moeder een jaar,

Well, I lived with my mother's nanny for a year, so...

zat ik op een basisschool in groep drie.

I was in third grade at an elementary school.

Nou, ik heb, ja, drie basisscholen gehad.

Well, I have, yes, had three primary schools.

Eerst bij mijn biologische ouders, ja, groep één en twee.

First with my biological parents, yes, grade one and two.

Toen groep drie bij de nanny en toen groep vier bij mijn pleegouders.

Then group three with the nanny and then group four with my foster parents.

Vier tot en met acht heb ik daar dan gedaan.

I did that from four to eight.

Ja, groep één en twee kan ik me van herinneren dat ik het heel leuk had.

Yes, I remember really enjoying group one and two.

Ik had twee hele goeie vriendinnetjes die ik twee jaar geleden nog heb benaderd.

I had two really good friends that I approached two years ago.

Omdat ik, ja, ik heb me daar haar gewoon, ik herinnerde me haar super goed.

Because I, yes, I just remembered her hair, I remembered her really well.

En opeens was ik natuurlijk weg van die school.

And suddenly I was, of course, gone from that school.

Was voor haar ook heel raar.

Was very strange for her too.

Dus, ja, heb ik contact met haar gezocht via Insta.

So, yes, I reached out to her via Insta.

En toen, ja, wilde ze ook afspreken.

And then, yes, she also wanted to meet up.

Ze was echt super bijzonder.

She was really very special.

Ja.

Yes.

En toen kon ik ook wat meer vertellen over waarom het natuurlijk er opeens niet meer was.

And then I could also tell a bit more about why it suddenly wasn't there anymore.

Want dat wist ze ook niet.

Because she didn't know that either.

Ze had mij nog wel geprobeerd op te zoeken.

She did try to find me.

Of, dus, haar moeder die heeft toen een keer mijn pleegouders gebeld.

Oh, so her mother called my foster parents once.

Toen heb ik haar nog wel aan de lijn gehad.

Then I still had her on the line.

Maar dat contact is helemaal, helemaal verloren gegaan.

But that contact has completely, completely been lost.

En ik heb wel altijd haar naam onthouden.

And I have always remembered her name.

Want, ja, ze was voor mij echt een hele, hele goeie vriendin.

Because, yes, she was really a very, very good friend to me.

En, volgens mij kwam ze, ze ook, haar moeder kwam van Curaçao.

And, in my opinion, she also came, her mother came from Curaçao.

Het was half Nederlands, half Curaçao's.

It was half Dutch, half Curaçaoan.

En, ja, we hadden gewoon een hele leuke klik.

And, yes, we just had a really nice connection.

Dus dat, ja, heel, want dat was gewoon, dat was een fijne tijd.

So that, yes, very much, because that was just, that was a nice time.

Maar goed, daar, ik ben natuurlijk uit huis geplaatst.

Well, there, I have of course been placed out of home.

Ik kwam bij mijn nanny te wonen.

I came to live with my nanny.

En daar heb ik een jaar op de Sint-Victor school gezeten in Opdam.

And I attended the Sint-Victor school in Opdam for a year.

En dat was een heel leuk schooltje op loopafstand.

And that was a very nice school within walking distance.

Ik kan me daar verder niet zo veel meer van herinneren.

I can't really remember much more about that.

Behalve dat we schoolmelk kregen, wat ik interessant vond en lekker vond.

Besides getting school milk, which I found interesting and tasty.

Ken je dat nog, schoolmelk?

Do you remember that, school milk?

Ja.

Yes.

Dat werd echt uitgedeeld.

That was really handed out.

Ja, ik kan me van de basisschool herinneren dat je dat inderdaad kreeg.

Yes, I remember that you indeed got that in elementary school.

Nee, of dat je je beker...

No, or that you... your cup...

Nee, ik kreeg echt pakjes.

No, I really received packages.

Zo'n blauw pakje was dan maagmelk.

Such a blue package was stomach milk.

En dan had je al een paar keer een rood karnemelk.

And then you had a red buttermilk a few times.

Ik bedoel, dat is echt bizar, die marketing daarop.

I mean, that's really bizarre, the marketing around that.

Maar goed, helemaal off-topic.

But well, totally off-topic.

En toen kwam ik bij mijn pleegouders in groep vier.

And then I went to live with my foster parents in the fourth grade.

Ging daar naar een school toe.

Went to a school there.

En dat was een hele leuke school.

And that was a very nice school.

Het was niet zo'n grote school.

It wasn't such a big school.

En die school, die stond eigenlijk op de scheidslijn van...

And that school was actually on the dividing line of...

een middenstandswijk, waar gewoon mensen met bovengemiddeld inkomen wonen.

a middle-class neighborhood, where ordinary people with above-average income live.

En aan de andere kant de sociale huurwoningen.

And on the other side, the social rental homes.

Maar beide delen gingen eigenlijk, beide zijden gingen naar die school.

But both parts actually went, both sides went to that school.

Dus het was een hele gemêleerde school.

So it was a very diverse school.

Dus dat was heel fijn.

So that was very nice.

En ik kon eigenlijk wel het beste met die kinderen die wat uit gezinnen kwamen,

And I actually got along best with the children who came from families that had some issues.

met wat mindere financiële middelen.

with somewhat fewer financial resources.

En omdat?

And why?

Ja.

Yes.

Ehm...

Um...

Ja, ik denk dat, omdat je zelf een rugzak hebt,

Yes, I think that, because you have a backpack yourself,

dat je dus intuïtief ook trekt naar kinderen die ook ergens iets, een rugzakje hebben.

That you intuitively are drawn to children who also have something, a little baggage.

Ik kan het niet helemaal...

I can't quite...

Ik voelde me daar gewoon, dat ik als kind, ja, wat meer wat klik mee.

I just felt there, like as a child, yes, that I clicked a bit more with.

Het was niet dat ik dat zo bewust uitkoos of zo op dat moment.

It wasn't that I consciously chose that or anything at that moment.

Ehm...

Uh...

Dus ja, dat was eigenlijk wel oké schooltijd qua vrienden.

So yes, that was actually a pretty good school time in terms of friends.

Ja.

Yes.

Maar ik had wel, dat ik een juffrouw had in groep 4, waar ik niet zo heel goed mee ging.

But I did have a teacher in grade 4 with whom I didn't get along very well.

We hadden een van de eerste dagen dat we school hadden, hadden we gymles.

We had gym class on one of the first days we had school.

En mijn pleegmoeder die had toen een roze, weet je zo'n roze balletpakje, zo'n tutu pakje.

And my foster mother had a pink one, you know, one of those pink ballet outfits, a tutu outfit.

Tutu?

Tutu?

Tutu.

Tutu.

Tutu toch?

Tutu, right?

Tutu.

Tutu.

Haha.

Haha.

Zo'n tutu.

Such a tutu.

Ik kan het helemaal niet meer zeggen.

I can’t say it at all anymore.

Wat erg.

How terrible.

Een tutu.

A tutu.

Ja.

Yes.

Oké.

Okay.

In ieder geval zo'n roze.

In any case, such a pink one.

Zeg maar af...

Just cancel it...

Afgrijzelijk.

Horrible.

Ja, dankjewel.

Yes, thank you.

Afgrijzelijk balletpakje.

Horrible ballet outfit.

Helemaal niet mijn smaak.

Not my taste at all.

En ik zag om me heen, tot mijn grote schrik, toen alle kindjes gingen aankleden in de kleedkamer,

And I looked around me, to my great shock, when all the little kids started getting dressed in the changing room,

dat ze een zwart lekkingbroekje hadden en dan een t-shirt.

that they had black leggings and then a t-shirt.

Oh.

Oh.

Dus ik dacht, ik ga echt niet dat aandoen.

So I thought, I'm really not going to do that.

Dus ik loog.

So I lied.

Ik zei, ja sorry, ik heb geen gymkleding bij me.

I said, yes sorry, I don't have gym clothes with me.

En ik zat een beetje moeilijk te doen.

And I was being a bit difficult.

En ik had het warm en zwevend.

And I felt warm and floating.

Ik had het warm en zweten.

I was feeling hot and sweating.

Nou ja, die juffrouw die geloofde me duidelijk niet.

Well, that lady clearly didn't believe me.

Dat merkte ik aan alles.

I noticed it in everything.

Maar ja, ik bleef gewoon volhouden.

But yes, I just kept persevering.

Nee, ik heb het niet.

No, I don't have it.

En ja, je gaat de kinderen natuurlijk ook niet dwingen.

And yes, of course, you are not going to force the children either.

Dus die ging verhaal halen met mijn pleegouders.

So they went to talk to my foster parents.

En toen kwam het natuurlijk uit dat ze wel kleding hadden meegegeven.

And then it naturally came out that they did provide clothing.

En die gingen natuurlijk vragen.

And of course they were going to ask.

Nee, ik uitleggen.

No, I explain.

Nee, ik wil niet zo met zo'n pakje.

No, I don't want to with such a package.

Ik weet eigenlijk niet hoe mijn pleegouders toen hebben opgepakt.

I actually don't know how my foster parents handled it back then.

Ik denk wel dat ze iets anders hebben geregeld.

I do think they have arranged something else.

Maar mijn pleegouder echt super lief en warm.

But my foster parent is really super sweet and warm.

Maar die had niet echt het gevoel voor kledingstijl.

But he didn't really have a sense of fashion.

Ja, die deed gewoon wat ze dacht van nou, dit kan prima.

Yes, she just did what she thought was fine.

Die keek niet echt naar wat de rest had of wat een beetje mainstream was of zo.

He didn't really look at what the rest had or what was a bit mainstream or anything like that.

Ik wilde ook graag altijd naar de H&M en de Cool Cat.

I always wanted to go to H&M and Cool Cat.

En mijn ouders waren dan meer van nee, United Colors of Benetton.

And my parents preferred no, United Colors of Benetton.

Dat past helemaal niet bij mij.

That doesn't suit me at all.

Maar ja, dus dat vond ik wel heel leuk.

But yes, I thought that was really nice.

Dat vond ik wel heel lastig.

I found that very difficult.

En die juffrouw die vond mij ook niet zo leuk daarna.

And that lady didn't like me very much afterwards either.

Dus die was niet heel vriendelijk naar me.

So he/she wasn't very friendly towards me.

Dat was echt niet fijn.

That was really not nice.

En ja, dat werd toen nog wel een tikkeltje erger toen we schoolzwemmen hadden.

And yes, that did get a bit worse when we had school swimming.

En ik aangaf dat ik al een diploma A had.

And I indicated that I already had a diploma A.

Maar dat had ik helemaal niet.

But I didn't have that at all.

Maar ik had het idee dat heel veel kinderen al hun A-diploma hadden.

But I had the idea that a lot of children already had their A diploma.

Ik kon dan wel zwemmen.

I could swim then.

Ik moest eigenlijk voor mijn A-diploma op toen ik nog bij Manny woonde.

I actually had to prepare for my A diploma when I still lived with Manny.

Maar toen werd ik dus daar weer weggehaald.

But then I was removed from there again.

En kon ik dus niet mijn diploma halen.

And I couldn't therefore get my diploma.

En ik wilde gewoon niet anders zijn.

And I just didn't want to be different.

Dat was eigenlijk altijd het hele ding.

That was actually always the whole thing.

Ik was vrij onzeker.

I was quite uncertain.

We hadden natuurlijk gezien dat de situatie niet heel vreemd was.

We had of course seen that the situation was not very strange.

En als kind denk ik dat je altijd nog een bepaalde onzekerheid hebt.

And as a child, I think you always have a certain insecurity.

Omdat je bent nog aan het ontwikkelen.

Because you are still developing.

Je probeert je plekje te vinden in je gezin.

You are trying to find your place in your family.

Dus dat vond ik niet heel...

So I didn't find that very...

Dat was wel een lastige periode.

That was quite a difficult time.

De groep 4.

The group 4.

Dat veranderde toen ik in groep 5 kwam.

That changed when I got to fifth grade.

Toen kreeg ik een veel leukere lerares.

Then I got a much nicer teacher.

En toen voelde ik me ook wat meer op mijn gemak.

And then I felt a bit more at ease.

Ik had ook wat achterstand.

I also had some backlog.

Dus ik kreeg, vooral met rekenen ook.

So I got it, especially with math too.

Dus ik kreeg bijles van mevrouw Van Haarlem weet ik nog wel.

So I remember I had tutoring from Mrs. Van Haarlem.

Toen moest ik altijd de tafel stampen.

Then I always had to stomp on the table.

En dan kreeg ik zo'n tafeldiploma.

And then I got a table diploma.

Met stickers.

With stickers.

En daar was ik natuurlijk helemaal trots.

And of course, I was really proud of that.

Was je dan de enige die een achterstand had in de klas?

Were you the only one who was falling behind in class?

Of waren er meer kinderen met een achterstand?

Or were there more children with a disadvantage?

Ja, dat weet ik niet.

Yes, I don't know that.

Ik denk dat er wel meer waren.

I think there were more.

Zoals een beetje zo'n medical teacher.

Like a bit of a medical teacher.

Of zo'n extra...

Or such an extra...

Ja, iemand die dan...

Yes, someone who then...

Kinderen die het wat moeilijker hadden.

Children who had a bit more difficulty.

Met rekenen over taal begeleiden.

To support with math through language.

Maar het was natuurlijk één op één.

But it was of course one-on-one.

Dus ik werd dan uit de klas gehaald.

So I was taken out of the class.

Ik weet niet of er ook andere kinderen waren die dat hadden.

I don't know if there were other children who had that too.

Ik weet wel dat...

I do know that...

Ja, mijn ruimtelijk inzicht was wel beperkt.

Yes, my spatial awareness was indeed limited.

En hoe uitte zich dat?

And how did that manifest?

Nou, dat is wel...

Well, that is...

Nou, dat is wel grappig.

Well, that's a bit funny.

Nou, ik liep dus heel vaak tegen deuren op.

Well, I kept running into doors.

Die dicht waren op de deur die open stond?

Those were closed on the door that was open?

Die open stond.

That was open.

Dan kon ik gewoon tegen de zijkant.

Then I could just go against the side.

Dan kon ik gewoon niet goed die inschatting maken.

Then I just couldn't make that assessment well.

En dat was een beetje het ding.

And that was a bit of the thing.

Ik kon gewoon...

I could just...

Ik had echt wel gebrek aan ruimtelijk inzicht.

I really had a lack of spatial awareness.

En dat komt door?

And that is due to?

Nou ja, die eerste jaren onveilig opgroeien.

Well, those first years growing up in an unsafe environment.

Als ik nu kijk naar mijn eigen kinderen.

When I look at my own children now.

Dan zit ik al vanaf dat ze jongs hebben aanzijn.

Then I've been sitting there since they were young.

Zit ik op een kleedje.

I am sitting on a little rug.

Met hun hersenen aan het rommelen.

With their brains in a jumble.

Boekjes voorlezen.

Reading storybooks.

Duplo.

Duplo.

Lego.

Lego.

Puzzelen.

Puzzling.

Met blokken bouwen.

Building with blocks.

Houten blokjes.

Wooden blocks.

Alles wat te maken heeft met het creëren van ruimtelijk inzicht.

Everything related to the creation of spatial awareness.

Dat zijn dingen die ik niet heb kunnen doen als kind.

Those are things I couldn't do as a child.

Dus mis je daar een bepaalde beperktheid in.

So you miss a certain limitation in that.

En dat merkte ik wel.

And I definitely noticed that.

Met name met rekenen.

In particular with arithmetic.

En dus...

And so...

Ja.

Yes.

Dat is wel heel belangrijk.

That is very important.

Maar projecttaken, daar was je ook van de vorm van inschatting.

But project tasks, you were also involved in the estimation aspect.

Op de basis had je ook van die projecttaken.

At the base, you also had those project tasks.

Daar had ik dan echt een hekel aan.

I really hated that.

Op een gegeven moment kon ik nog wel staartdelingen doen en dat soort dingen.

At one point, I could still do long division and that sort of thing.

Dat was dan iets concreter voor mij.

That was something more concrete for me.

Maar projecttaken als van...

But project tasks such as...

Dan was er een plaatje.

Then there was a picture.

Een foto waar je naar keek.

A photo that you looked at.

En dan waren er vier plekken waar die fotograaf had kunnen staan.

And then there were four places where that photographer could have stood.

En dan was het ja, waar heeft de fotograaf gestaan?

And then it was yes, where did the photographer stand?

Als hij dit plaatje heeft gemaakt.

If he made this picture.

Ja.

Yes.

maar heb je daar dan nu nog steeds last van wel zwart veel beter geworden

But do you still have trouble with that now? Well, it has gotten a lot better.

je hebt je rijbeurt ook gehaald ja ik kan super goed rijden ook echt

You passed your driving test too, yes I can drive super well, really.

inparkeren iets minder dat weet ik niet te veel te doen

Parking in a little less, I don't really know what to do.

nee dat wil ik niet zeggen maar er zijn meerdere vrouwen die er last van hebben

No, that's not what I mean, but there are several women who are affected by it.

of oudere Spaanse mannetjes ook hoor precies dankjewel zeg dat toch ook maar even

or older Spanish males as well, thank you, just say that too.

hier in Spanje is het inderdaad echt vreselijk

Here in Spain it is indeed really terrible.

aardig

nice

in Nederland is het oh er zit een vrouw achter het stuur ja sorry dat ik het zo zeg maar dat

In the Netherlands, oh there is a woman behind the wheel, yeah sorry for saying it like this but that

wordt toch gezegd en 9 van de 10 keer is het zo maar hier is dat dus ook van oh er zal een

It's said anyway and 9 out of 10 times it's true, but here it's also about oh there will be a

oude Spaanse man achter het stuur zitten ja hoor en dat is zo ik denk gewoon je rijbeurt afhalen

Old Spanish man sitting behind the wheel, yes indeed, and that's how it is. I just think you should pick up your driving session.

ergens nou maar dat is volgens mij ook zo maar om terug te komen op je verhaal nee ja dat is

Somewhere, well, that's also the case in my opinion, but to get back to your story, no, yes, that's...

echt wel zeker dat is echt wel beter geworden maar ja rekening is nog steeds niet mijn super

Sure, that's definitely improved, but yeah, the bill is still not my strong suit.

sterkste kant maar goed dat hoeft niet per se

strongest side but that doesn't have to be necessarily

maar goed dat hoeft niet per se

but that doesn’t necessarily have to be

te maken te

to make to

inzicht alleen

insight only

ik ben beter in talen zo heeft ieder een kracht maar ja dat denk ik wel ja en

I am better at languages, everyone has their strength, but yes, I think so, yes, and...

heb jij als je terugkijkt op de basisschool tijd als pleegkind heb

do you have memories of your time in elementary school as a foster child when you look back?

jij het gevoel dat het voor jou echt heel anders was dan iemand die niet een pleegkind is

you have the feeling that it was really very different for you than for someone who is not a foster child

nee dat de basisschool wel wel een oplossing is

no, that the primary school is indeed a solution

schooltijd. Nee. Behalve dan dat je drie buitenscholen hebt gehad en elke keer opnieuw

school time. No. Except that you had three after-school activities and each time again.

moest wennen en de kinderen in de klas, maar ook hoe jij je dan weer... Nee, ik was ook niet,

had to get used to it and the children in the class, but also how you then... No, I wasn't either,

ik was ook helemaal niet bezig met dat ik dan twee blanke ouders had, terwijl ik dat misschien voor

I wasn't even thinking about the fact that I had two white parents, while I might have been for

andere kinderen of voor andere ouders bijzonder moest zijn. Dat had ik helemaal niet, dat kwam

other children or for other parents should be special. I didn't have that at all, that came

verder niet in me op. Ik had wel echt zoiets van toen ik daar kwam wonen, een bepaalde determination,

don't dwell on me. I really felt something like that when I moved there, a certain determination,

een bepaalde vast beslotenheid van dit, oké zo, dit is nu mijn gezin, klaar ermee. Dat kan ik nu

A certain determination of this, okay, this is now my family, done with it. I can do this now.

nog steeds wel hebben met bepaalde situaties, dat ik dan denk van we gaan het nu zo doen en zo,

still have with certain situations, that I then think we are going to do it like this and that,

want ik wil rust. Ja. Dus ik denk dat ik daar ook een soort van rust in had gevonden, zo van dit is

because I want peace. Yes. So I think I had also found a kind of peace in that, like this is

het gewoon. Maar ik was heel even vergeten, hoeveelste pleeggezin was het laatste pleeggezin

It's just that I briefly forgot, which number foster family was the last foster family?

waar je in kwam? De tweede. Ja, de, ja, nee, de...

where you came in? The second. Yes, the, yes, no, the...

De vierde. De vierde, ja. Maar dan de vierde, ja, de anderen waren kort en dan de ene laatste was

The fourth. The fourth, yes. But then the fourth, yes, the others were short and then the one last was.

dan een jaar. De nanny toch? Ja, de nanny was het langst, zeg maar, een jaar. En dit was gewoon

than a year. The nanny, right? Yes, the nanny was the longest, let's say, a year. And this was just

van zesde tot, hier werd ik zeven, tot aan mijn achttiende. Ja. Dat is niet eens super gebruikelijk,

From six until, I turned seven, up to my eighteenth. Yes. That's not even super common,

een soort van geluk, van geluksbreken, zeg maar. Ja.

A kind of luck, a breaking of luck, so to speak. Yes.

Zo hadden jullie ook kunnen adopteren, denk ik. Ja, maar mijn ouders waren er heel duidelijk over,

I think you could have adopted as well. Yes, but my parents were very clear about it,

dat ze dat niet wilden. Oké. Want zij vonden het heel belangrijk dat ik mijn eigen identiteit behield.

that they didn't want that. Okay. Because they found it very important that I maintained my own identity.

En op het moment dat ze mij zouden adopteren, dat vonden zij niet netjes tegenover mijn ouders. Oh,

And at the moment they would adopt me, they didn't think it was nice towards my parents. Oh,

ja, mooi. Tegenover mijn biologische ouders. En ook, dan zou ik mijn naam verliezen. Ja. En zij

Yes, nice. Opposite my biological parents. And also, then I would lose my name. Yes. And they

hebben mij die naam gegeven en ik vind het ook echt heel fijn dat dat ook verder helemaal niet een topic was. Want dan zou ik ook,

gave me that name and I really like that it wasn't a topic at all. Because then I would also,

ja, ik had natuurlijk, ik had jou al drie weken toen je geadopteerd werd, maar ik werd uit huis gehaald

Yes, of course, I had you for three weeks when you were adopted, but I was taken out of the house.

toen ik echt, ja, zes, zes, ja, zes was. Dus dan heb je al, dan heb je al best wel een leven. En dat is dan

when I was really, yes, six, six, yes, six. So then you already have, then you already have quite a life. And that is then

heel raar, als je dan opeens van je achternaam wordt, wordt beroofd, zeg maar, zo te zeggen. Nou ja, weet je, ik denk,

very strange, if you suddenly become robbed of your last name, so to speak. Well, you know, I think,

stel dat jij in Brazilië, echt random, Brazilië zou zijn geadopteerd naar Nederland, dan, dan zie je,

imagine that you were adopted from Brazil to the Netherlands, then, then you see,

nou, wat normaal gesproken dan in die landen, hè, arme landen gebeurt, dan zie je die ouders niet meer.

Well, what usually happens in those countries, you know, poor countries, is that you no longer see those parents.

Maar jij zag je ouders nog wel. Ik zag mijn ouders, ja, ik kwam op bezoek. Dat is dan echt, dat kan ik me voorstellen dat dat vreemd is.

But you did see your parents. I saw my parents, yes, I came to visit. That is really, I can imagine that it is strange.

Ja. Maar ik denk, als je ouders er niet meer zouden zijn, op wat voor manier dan ook, dus echt dat ze

Yes. But I think, if your parents were no longer there, in any way, so really that they

uit beeld waren, forever, dat dat een andere, misschien wel een andere keuze was geweest.

out of sight, forever, that it might have been a different, perhaps even another choice.

Van je ouders, als zij hadden willen adopteren. Nou ja, het is los van de naam, het is ook een financieel aspect.

From your parents, if they had wanted to adopt. Well, aside from the name, there is also a financial aspect.

Mijn ouders, die, kijk, adoptie kost gewoon handenvol geld. Daarom zie je dus ook vaak dat ze, dat kinderen

My parents, who, look, adoption simply costs a fortune. That's why you often see that they, that children

die geadopteerd worden, die komen in bovengemiddelde gezinnen terecht. En daardoor herkent niks, dus.

those who are adopted end up in above-average families. And therefore, nothing is recognized, so.

Gewoon erg. Zoals ook met de olilie, de skapa's. Nee, maar, mijn ouders, die hadden denk ik gewoon serieus

Just very much. Like with the olive oil, the scams. No, but my parents, I think they just seriously had

de financiële middelen niet op.

the financial resources do not deplete.

Ja, maar, ja. Maar mijn ouders, die hadden denk ik gewoon serieus de financiële middelen niet op. Maar mijn ouders, die hadden denk ik gewoon serieus de financiële middelen niet op.

Yes, but, yes. But I think my parents just seriously didn't have the financial means. But I think my parents just seriously didn't have the financial means.

Ze hadden denk ik wel niet op. Zoals ik zei, één kleingunit was een ad stipulatietje, die dat maakte.

I don't think they had it on. As I said, one small unit was a little ad stipulation that made that.

en! En wat natuurlijk ook een wezenlijk verschil is. Dat hebben we nog niet eens uitgelegd.

And! And what is of course also a fundamental difference. We haven't even explained that yet.

Dit zarmsilke toekomst leek uit. Dat zarmsilke toekomst leuker Graan, dan stond ik bij het eigenlijk niet.

This zarmsilk future seemed to emerge. That zarmsilk future seemed more fun than grain, then I didn't really stand by it.

Bezept ik me later, in de, in de eerste aflevering, is dat, als je een pleegkind in huis neemt,

If I remember correctly, in the first episode, it is that when you take in a foster child,

dan krijg je ook pleegzorgvergoeding. Dus je krijgt een vergoeding vanuit de overheid om voor dat,

then you also receive foster care compensation. So you receive a reimbursement from the government for that,

ja, voor het pleegkind te zorgen. Ja, voor het pleegkind te zorgen. Ik krijg een bijdrage.

Yes, to take care of the foster child. Yes, to take care of the foster child. I receive a contribution.

Het is niet honderd procent dekkend, maar je krijgt wel gewoon een redelijke bijdrage.

It is not a hundred percent comprehensive, but you will receive a reasonable contribution.

Een soort van kinderbijslag tenminste.

A kind of child benefit at least.

Niet een soort van, maar een kinderbijslag XXL.

Not a kind of, but a child allowance XXL.

Nee, maar ook dat.

No, but also that.

Nee, maar wel een bijslag, een toeslag.

No, but there is an allowance, a surcharge.

Ja, want normaliter krijg je als biologische ouders, krijg je natuurlijk zoals ik krijg

Yes, because normally as biological parents, you naturally receive what I receive.

van mijn kinderen inderdaad een kinderbijslag en dat krijg je als pleegouder niet inderdaad.

Indeed, I do receive child benefits for my children, and as a foster parent, you do not receive that.

Dus je krijgt dan die pleegzorgvergoeding.

So you will receive that foster care allowance.

Volgens mij is dat wel iets meer dan, en is dat maandelijks in plaats van per kwartaal.

In my opinion, that's a bit more than that, and it's monthly instead of quarterly.

Maar je krijgt dus geld en dat is met adoptie natuurlijk helemaal niet het geval.

But you get money, and that's definitely not the case with adoption.

Nee, nul.

No, zero.

Nee.

No.

Dan moet je je geld uitgeven in plaats van dat je het terug...

Then you should spend your money instead of getting it back...

Ja, dat is natuurlijk anders.

Yes, that is of course different.

Ja, dat klopt.

Yes, that's right.

Hoe was jouw basisschooltijd?

How was your primary school experience?

Ja, goeie vraag.

Yes, good question.

Daar weet ik weinig nog van.

I don't remember much about that.

Nee ja, ik denk dat mijn herinneringen heel anders liggen dan bij jou.

No, I think my memories are very different from yours.

Want ik ben in een gezin opgegroeid wat voor mij echt mijn gezin was.

Because I grew up in a family that was truly my family.

Maar mijn basisschool heb ik wel heel leuk.

But I really liked my primary school.

Heel leuk gevonden.

Very creatively thought out.

Het was voor mij wel echt een playground.

It was really a playground for me.

Ik was blijven zitten in groep 4 omdat ik veel te speels was nog.

I stayed behind in grade 4 because I was still too playful.

Maar ik kan me nog wel heel erg herinneren dat ik super verlegen was.

But I can still remember very clearly that I was very shy.

Onzeker.

Uncertain.

Het heeft bij mij altijd tijd nodig om, nu niet meer, maar toen als kind, om te ontdooien.

It always took me time to thaw, not anymore, but as a child.

Om te voelen oké, dit is veilig, dit is oké, ik word geaccepteerd.

To feel okay, this is safe, this is okay, I am being accepted.

En dan kom ik pas los.

And then I really let loose.

En als ik kijk naar mijn foto's van vroeger zie je mij echt heel, zo naast de juffrouw staan.

And when I look at my old photos, you can really see me standing next to the teacher.

Heel netjes, heel lief, schattig, klein prijsje.

Very nice, very sweet, cute, small price.

En ja, ik kan me niet zo, ik kan me geen vervelende momenten herinneren.

And yes, I can't really, I can't remember any annoying moments.

Alleen dat ik wel heel onzeker was over mijn uiterlijk.

Only that I was very insecure about my appearance.

Maar denk je dat dat te maken had met je adoptie?

But do you think that had to do with your adoption?

Of denk je dat dat te maken had met gewoon, jij als mens, als koudheid?

Or do you think that had to do with just, you as a person, as coldness?

Als mens, met je karakter?

As a person, with your character?

Ehm, beide.

Um, both.

Want op de basisschool kom je er ook wel achter, oh ja.

Because in elementary school you also find out, oh yes.

Ik ben, kijk, ik had al vanaf jongs af aan het gevoel dat ik niet goed genoeg was.

I have, you see, felt since I was young that I wasn't good enough.

Dus als je dan in een klas komt, als je ouder wordt.

So when you enter a class, as you get older.

Kijk, ik denk, op de kleuterklas, met groep 4 is er niks aan de hand.

Look, I think, in kindergarten, there’s nothing wrong with group 4.

Maar ga je naar groep 5, dan word je al wat ouder.

But when you go to group 5, you get a bit older.

Ga je al richting, nou niet de puberteit, maar je wordt al, wat ben je dan?

Are you already heading towards, well not puberty, but what are you then?

Acht jaar of zo?

Eight years or so?

Zeven, acht jaar?

Seven, eight years?

Dan kom je al op een leeftijd dat je veel meer gaat nadenken op jezelf.

Then you reach an age where you start to think much more about yourself.

En ik weet nog, toen ik zeven jaar was, dat ik voor de spiegel stond.

And I remember, when I was seven years old, that I was standing in front of the mirror.

En ineens besefte, ik ben anders.

And suddenly I realized, I am different.

Ik ben helemaal niet blank.

I am not white at all.

Ik heb gewoon een bruine kleur.

I just have a brown color.

En dat neem je wel mee naar de basisschool.

And you will take that with you to primary school.

Ja, je staat ermee op, een keer.

Yes, you wake up with it, once.

En je stapt de klas binnen.

And you step into the classroom.

En je ineens, ga je alles heel anders beseffen.

And suddenly, you will realize everything very differently.

En ik wilde, als kind wilde ik heel veel lol maken.

And as a child, I wanted to have a lot of fun.

Heel veel lachen en lol maken.

A lot of laughing and having fun.

Dat weet ik wel.

I know that.

En ook op de basisschool.

And also in elementary school.

Ik was eigenlijk altijd aan het klieren.

I was always goofing around, actually.

Mensen van hun werk af aan het houden.

Keeping people from their work.

Maar op een leuke manier.

But in a fun way.

Het was wel gewoon lachen.

It was just really funny.

Tenminste, vond ik vooral.

At least, that's what I thought mainly.

De kinderen die er in mee gingen ook.

The children who joined in as well.

Bijvoorbeeld klokken terugzetten.

For example, setting clocks back.

Eerder, dan gingen we naar de gym.

Earlier, we went to the gym.

En dan kwamen we terug.

And then we came back.

En dan sneakte ik gewoon uit de rij.

And then I just snuck out of the line.

Om dus de klas in te rennen.

So to run into the classroom.

Om dan de klok te verzetten en zo.

To then change the clock and so on.

Eigenlijk kon dat niet.

Actually, that was not possible.

Want je kon niet de rij uitstappen.

Because you couldn't get out of the line.

Maar ja, ik weet niet.

But yes, I don't know.

Ik verflikte het wel.

I'll get it done.

En ja, gewoon dat soort geintjes.

And yes, just that kind of jokes.

Gewoon echt alleen maar geinen en lol maken.

Just really only joking around and having fun.

Dus wat dat betreft kan ik me dat heel goed herinneren.

So in that regard, I can remember that very well.

Maar ik weet ook dat ik heel onzeker was.

But I also know that I was very insecure.

En dat ik van binnen echt wel.

And I really do on the inside.

Ja, me anders voelde dan dat ik me uitte.

Yes, I felt different than I expressed myself.

En ik denk ook.

And I think so too.

Mijn moeder vertelde.

My mother told.

Nou, je bent niet gepest.

Well, you are not bullied.

Je was best een populair kind.

You were quite a popular kid.

Alleen als iemand dominant was.

Only if someone was dominant.

Dan liet je dat ook wel gebeuren.

Then you would let that happen too.

Mijn moeder zei, of had mij verteld.

My mother said, or had told me.

Dat ik een blij kind was.

That I was a happy child.

Wel populair was.

Well popular was.

Niet ben gepest of gediscrimineerd.

I have not been bullied or discriminated against.

Maar ik voelde mezelf wel van binnen af en toe echt dood gaan.

But I sometimes felt really dead inside.

Want ik voelde mezelf, ik vond mezelf echt lelijk.

Because I felt myself, I really found myself ugly.

Ik had ook een beugel.

I also had braces.

Die had ik toen nog niet.

I didn't have that at the time.

Ik had eerst echt een mega overbeet.

I used to have a huge overbite.

Echt een paardenbek.

Really a horse face.

Dan moet ik het zeggen.

Then I have to say it.

Nee, het is echt verschrikkelijk.

No, it is really terrible.

Lelijk vond ik mezelf.

I found myself ugly.

En dan kreeg ik een beugel.

And then I got braces.

Gelukkig.

Happy.

Maar echt ook alle beugels die je maar kan bedenken.

But really, all the braces you can think of.

Behalve een, hoe heet zo'n beugel?

Except for one, what do you call such a brace?

Zo'n buitenboord.

Such an outboard.

Nee, echt zo'n petjesbeugel.

No, really such a cap brace.

Weet je wel.

Do you know?

Sommige kinderen.

Some children.

Die bestond.

That existed.

Die was toch buitenboord.

That was still outboard.

Die ging wel over je hoofd tegenover.

That went right over your head across from you.

Nee, die niet.

No, not that one.

Die ging alleen hier.

That only went here.

Achter je nek.

Behind your neck.

Zo'n ijzer ding hiervoor.

Such an iron thing for this.

Weet je, op de basisschool.

You know, in elementary school.

Ja, die had ik ook op de basisschool.

Yes, I had that in elementary school too.

En ik had een activator.

And I had an activator.

En die heb ik echt een keer de busjes in gedonderd.

And I really got them into trouble once.

Omdat ik echt dacht, nou daar ga ik echt niet mee lopen.

Because I really thought, well I'm not going to walk around with that.

Daar waren mijn ouders heel blij mee.

My parents were very happy with that.

Ik was er zelf heel echt blij mee.

I was really very happy with it myself.

Want ik kreeg daarna gelukkig een heel andere beugel.

Because I then fortunately got a completely different brace.

En ik kreeg slotjes.

And I got braces.

Ja, jij noemt het slotjes, ik noem het sterretjes.

Yes, you call them locks, I call them stars.

Maar wat ik ook verschrikkelijk vond.

But what I also found terribly.

Was mijn mega beugel.

Was my mega braces.

Een grote bos met zwart haar.

A large mane of black hair.

Wat golvend was.

What was wavy.

En ik had echt zo'n bos.

And I really had a forest like that.

En mijn moeder vlocht het heel vaak in.

And my mother braided it very often.

Dat vond ik nog erger.

I found that even worse.

Want het was helemaal netjes.

Because it was completely neat.

Ik vond het leuk om met mijn haren te knippen.

I enjoyed cutting my hair.

Want ik wilde niet zo'n dikke bos haar.

Because I didn't want such a thick bush of hair.

Wat ik deed.

What I did.

Ik wilde op al mijn klasgenoten lijken.

I wanted to be like all my classmates.

Blond haar.

Blonde hair.

Een beetje stijl.

A bit of style.

En dun.

And thin.

Gewoon lekker relaxen.

Just enjoy relaxing.

En niet die bos haar die ik had.

And not that bush hair that I had.

Dus wat ik ook echt een keer op de basisschool heb gedaan.

So what I really did once in primary school.

Dat is echt verschrikkelijk.

That is really terrible.

Toen zat ik denk ik in groep 8.

At that time, I think I was in grade 8.

Ja, dat ik dat toen bedacht.

Yes, that I thought of that back then.

Was dat in groep 8 ja?

Was that in grade 8, yes?

Ik heb een spulletje in mijn haar gebruikt.

I used a product in my hair.

Om mijn haar uit te dunnen.

To thin out my hair.

Gewoon een vloeistof.

Just a liquid.

En dat heb ik zo uit mijn haar zitten kannen.

And I have that all figured out.

Echt bossen met haar in de vuilnisbak.

Really trashing her with hair in the bin.

Ik gooi het gewoon in mijn eigen prullenbak in mijn slaapkamer.

I just throw it in my own trash can in my bedroom.

Onder mijn bureau.

Under my desk.

Dat hebben mijn ouders natuurlijk wel gevonden.

Of course, my parents found that.

En ik heb mijn haar gestreken.

And I have straightened my hair.

Wat zeiden die ouders?

What did those parents say?

Ja vreselijk.

Yes, terrible.

Ik vond het vreselijk.

I found it dreadful.

Maar ik heb ook mijn haar gestreken.

But I also straightened my hair.

Zodat mijn haar stijl werd.

So that my hair became straight.

Ik wilde absoluut geen dik, zwart, krullend haar hebben.

I absolutely did not want to have thick, black, curly hair.

Ik heb er nu al mijn spijt van.

I already regret it now.

Want ik heb nog wel mooi haar.

Because I still have nice hair.

Maar ik had echt vroeger veel mooi haar.

But I really used to have a lot of beautiful hair.

Ik had echt zo'n, ik wil echt weer die dikke bos weet je wel.

I really want that thick bush again, you know.

Ja echt zo'n volle dikke bos had ik.

Yes, I really had such a thick full bush.

Ja dat heb ik zelf verknald.

Yes, I messed that up myself.

Maar ik kan me ook nog herinneren.

But I can still remember.

Dat ik.

That I.

Ik was zo ongelukkig.

I was so unhappy.

Maar dat kwam wel wat later hoor.

But that did come a bit later, you know.

Dat vertel ik denk ik later al meer over.

I think I'll tell more about that later.

Maar dat begon al wel op de basisschool.

But that already started in elementary school.

Dat ik.

That I.

Ik kreeg gewoon witte vlekken in mijn gezicht.

I just got white spots on my face.

Omdat ik denk ik zo graag blank wilde zijn.

Because I think I just wanted to be white so badly.

Ik wilde zo niet een kleur hebben.

I didn't want to have such a color.

Omdat ik me zo niet anders wilde voelen.

Because I didn't want to feel any differently.

Dat je lichaam gewoon op ging reageren?

That your body just started to react?

Ja nou dat heb ik wel eens zo gedacht.

Yes, well, I have thought that before.

Ik weet niet of dat zo is.

I don't know if that's the case.

Maar dat lijkt er wel op.

But it does seem like that.

En ik heb natuurlijk.

And I have of course.

Of ik heb helemaal niet natuurlijk.

Or I don't have it at all, of course.

Ik heb twee broertjes die dan niet donker zijn.

I have two little brothers who are not dark.

Alleen door de zon uit Colombia.

Only by the sun from Colombia.

En ze zijn verder blank.

And they are completely white.

En ik was de enige Indo in huis.

And I was the only Indo in the house.

En ik wilde nog echt het liefste een broer of een zus uit Indonesië.

And I really would have preferred a brother or a sister from Indonesia.

Dus ik wilde hetzelfde zijn als zij.

So I wanted to be like them.

Ik vond het heel moeilijk om mezelf te accepteren.

I found it very difficult to accept myself.

In alles.

In everything.

Dat is wel interessant.

That is quite interesting.

Ik heb natuurlijk ook een kleur.

I naturally have a color too.

Maar ik had niet datzelfde.

But I didn't have the same.

Ik had wel van.

I had heard of.

Ik wilde anders zijn.

I wanted to be different.

Maar ik zag dat niet in mijn kleur.

But I didn't see that in my color.

Ik had niet het idee.

I didn't have the idea.

Ik had nou.

I just had.

Misschien is het zo.

Maybe it is that way.

Ik had zelf niet het idee dat ik anders was.

I didn't have the idea that I was different.

Of dat wilde ik in ieder geval niet aan.

Well, I definitely didn't want to say that.

Maar andere mensen maakten mij bijvoorbeeld bewust van mijn kleur.

But other people made me aware of my color, for example.

Dat vond ik heel lastig.

I found that very difficult.

Ja grappig.

Yes, funny.

Want dat heb ik dan niet meegemaakt.

Because I didn't experience that.

Want de mensen accepteerden mij volledig.

Because the people accepted me completely.

Hoe ik was.

How I was.

Op de basisschool.

In primary school.

Er was niemand die zei.

There was no one who said.

Rare kleur.

Rare color.

Het enige wat ik me kan herinneren.

The only thing I can remember.

Wat mijn moeder vertelde.

What my mother told.

Is dat ik ontzettend moeilijk was.

That I was incredibly difficult.

En dat ik ook heel erg moeilijk was.

And that I was also very difficult.

En dat ik heel erg moeilijk was.

And that I was very difficult.

Omdat ik heel erg moeilijk was.

Because I was very difficult.

Want ik had nog geen oude kleurkamer.

Because I didn't have an old color room yet.

Dus dat was heel moeilijk.

So that was very difficult.

Dus ik had nog nooit gezien.

So I had never seen.

Dat ik echt een potje aan het plassen was.

That I was really having a little pee.

We hadden een hele leuke buurt.

We had a really nice neighborhood.

Heel veel kinderen in de buurt.

Many children in the neighborhood.

We speelden allemaal met elkaar.

We all played with each other.

En dat dan één buurmeisje zei.

And then one neighbor girl said.

Oh.

Oh.

Jasmijn plast helemaal niet bruin.

Jasmijn doesn't pee brown at all.

Ha ha ha.

Ha ha ha.

Maar dat is gewoon.

But that is just.

Een kind's gedachte toch.

A child's thought, after all.

Ah ja want ik was de enige kleurling in onze buurt.

Ah yes, because I was the only person of color in our neighborhood.

Ik was de enige bruine meisje.

I was the only brown girl.

Ja.

Yes.

Dan.

Then.

Ja.

Yes.

Dan kan ik me voorstellen.

Then I can imagine that.

Dat dan een blank kindje zegt.

That then a white child says.

Huh?

Huh?

Oh ze plast.

Oh, she's peeing.

Maar dat is dan nog vriendelijk.

But that's still friendly.

Ik weet wel, bijvoorbeeld met zwemmen.

I do know, for example, with swimming.

Ik ging op een gegeven moment wedstrijd zwemmen ook.

At a certain point, I also started competitive swimming.

Dat, ehm...

That, um...

Er was toen een jongen en die zei tegen mij...

There was a boy then and he said to me...

Ja, jij bent een bruine worst.

Yes, you are a brown sausage.

En dat ben ik gewoon nooit vergeten.

And I've just never forgotten that.

Want ik weet het nu nog steeds.

Because I still know it now.

Dat maakt echt wel impact op me.

That really has an impact on me.

En die zei trouwens ook van...

And by the way, she also said...

Ja, ben jij geadopteerd?

Yes, were you adopted?

Want alle bruine kinderen zijn geadopteerd.

Because all brown children have been adopted.

Oh, ja?

Oh, really?

Ja, die zei dat echt tegen mij.

Yes, they really said that to me.

Nou ja, als kind heb ik dat wel...

Well, as a child, I did that...

Ik kon de geadopteerde kinderen er ook wel uithalen.

I could also take the adopted children out of there.

Want je ziet gewoon dat ze verwesterd waren.

Because you can see that they had become Westernized.

En ik wilde daarin helemaal niet opvallen.

And I didn't want to stand out at all in that.

Je had het net over bepaalde kleding.

You just mentioned certain clothing.

Wij droegen dus...

We wore...

Als wij naar Kinderen voor Kinderen keken...

When we watched Kinderen voor Kinderen...

Zag ik gewoon Kinderen voor Kinderen kinderen...

I just saw Children for Children kids...

In kleding lopen.

Walking in clothes.

Letterlijk dezelfde kleding die ik in mijn kwast had hangen.

Literally the same clothes that I had hanging in my closet.

Weet je wel?

Do you know?

O'Lilly en Benetton ook zeker.

O'Lilly and Benetton for sure.

En Barber Farber en Kneeltje.

And Barber Farber and Kneeltje.

Al die kakkleurmerken...

All those crap color brands...

Die hadden wij aan.

We had that on.

En mijn moeder vond het mooi.

And my mother thought it was beautiful.

Want ja, het is iets gewoon...

Because yes, it's just something...

Maar ja, het kleurtje.

But yes, the color.

En dan een leuke gekleurde kleding.

And then nice colorful clothes.

Ja, weet je wel.

Yeah, you know.

Een kraagje.

A collar.

Gewoon...

Just...

Ja, maar ja.

Yes, but yes.

Ik ben er blij mee.

I am happy with it.

Ik bedoel, mijn moeder...

I mean, my mother...

Mijn ouders vonden het wel belangrijk hoe wij eruit zagen.

My parents found it important how we looked.

Gewoon verzorgd en netjes.

Simply well-groomed and tidy.

En misschien juist...

And maybe just...

Dat denk ik.

I think so.

Als je dan geadopteerde kinderen hebt...

If you then have adopted children...

Dan wil je juist laten zien...

Then you actually want to show...

Dat je ze goed verzorgt.

That you take good care of them.

Dat ze goed terecht zijn gekomen.

That they have ended up well.

Ja, dat is...

Yes, that is...

En misschien in die tijd helemaal.

And maybe completely at that time.

Dus ik klaag er absoluut niet over hoor.

So I'm absolutely not complaining about it, you know.

Maar het enige waar ik toen als kind over klaagde was...

But the only thing I complained about as a child was...

Ik wil niet in kleur lopen.

I don't want to walk in color.

Ik wil gewoon stoer.

I just want to be cool.

Stoere kleren.

Cool clothes.

Niet in die blije kleren.

Not in those cheerful clothes.

Want ik wil niet zo'n...

Because I don't want such a...

Ja, zo'n bruin kindje.

Yes, such a brown child.

Maar ja, want het is ook nog dezelfde achternaam als je ouders.

But yes, because it's also the same last name as your parents.

Ja.

Yes.

Adoptieouders.

Adoptive parents.

Ik heb bijvoorbeeld...

I have, for example...

Mijn pleeghuis vertelde op een gegeven moment...

My foster home said at one point...

We hadden het een keer over de basisschool tijd.

We once talked about primary school days.

Ja.

Yes.

En ze hadden ons eerst aangemeld bij een andere basisschool.

And they had initially registered us at another primary school.

In Zeist.

In Zeist.

En die...

And that...

Nou, dat was allemaal eigenlijk rond.

Well, that was actually all round.

Ze hadden plek.

They had space.

Dus we moesten het inschrijfformulier invullen.

So we had to fill out the registration form.

Etcetera.

Et cetera.

En toen schreef ze natuurlijk onze namen op.

And then she of course wrote down our names.

Die afwijken van hun namen.

Those that deviate from their names.

En toen had de school hun opgebeld.

And then the school called them.

En die zei van...

And that said...

Ja, oké.

Yes, okay.

De kinderen hebben allemaal achternamen.

The children all have last names.

Hoe zit dat precies?

How does that work exactly?

En dan zei mijn moeder van...

And then my mother said...

Mijn pleegmoeder van...

My foster mother of...

Ja, dat zijn onze pleegkinderen.

Yes, those are our foster children.

En toen was er ineens geen plek.

And then suddenly there was no space.

Serieus?

Seriously?

Ja, toen was er geen plek meer.

Yes, at that time there was no place left.

Dat is vreselijk.

That is terrible.

Ja.

Yes.

Oh, want dan gaan ze er dan al bijvoorbeeld vanuit van...

Oh, because then they will already assume, for example, that...

Oh, dat zijn probleemkinderen?

Oh, are those problem children?

Ja.

Yes.

Ja, dat weet ik niet.

Yes, I don't know that.

Dat vul ik dan zelf dan wel een beetje zo in.

I'll fill that in a bit myself then.

Ik weet het wel.

I know it.

Ik was natuurlijk kind.

I was of course a child.

Dus ik heb dat niet meegekregen.

So I didn't get that.

Maar mijn ouders hadden dat gevoel wel.

But my parents felt that way.

Van, oh, die hebben daar een idee bij.

Oh, they have an idea about that.

Van dat dat mogelijk inderdaad issues met zich meebrengt.

That it is indeed possible that this brings issues with it.

En als je dat dan ook weer op latere leeftijd hoort.

And when you hear that again at a later age.

En zeker als je zelf...

And especially if you yourself...

Ja.

Yes.

Ik had uiteindelijk een prima plek op de maatschappelijke ladder verworven.

I had ultimately acquired a good position on the social ladder.

Ja.

Yes.

Ja, ik heb natuurlijk mijn mastertitel gehaald.

Yes, of course I obtained my master's degree.

Ik ben hoogopgeleid.

I am highly educated.

Ik leef in de hoogopgeleide wereld.

I live in the highly educated world.

Dan, ja, als je dan die...

Well, yes, if you then...

Als je dat soort dingen uit je geschiedenis hebt.

If you have that kind of thing in your history.

Dan is het...

Then it is...

Het zijn deze onderwerpen dus ook niet iets wat je dus makkelijk naar buiten brengt.

These topics are not something you can easily share with others.

Als we teruggaan naar van, oh ja, ik heb ook zo lang eigenlijk mijn mond gehouden.

If we go back to, oh yes, I have actually kept my mouth shut for so long.

Of in ieder geval voelde ik niet de ruimte om wel eens iets meer van mezelf te laten zien.

Or at least I didn't feel the space to show a bit more of myself.

Dus, ja.

So, yes.

Maar verder op de basisschool zelf, in de klas, op school heb ik het niet heel erg ervaren.

But further along in primary school itself, in the classroom, at school, I didn't experience it much.

Ik kwam veel meer op de middelbare school.

I came a lot more to high school.

Oh ja, ja.

Oh yes, yes.

Op de basisschool.

In elementary school.

Ik ben altijd heel blij mee geweest met mijn naam.

I have always been very happy with my name.

Gek genoeg zit dat ook nu nog steeds.

Strangely enough, that's still the case now.

Ben ik zo blij dat ik Jasmijn Huismans heet.

I am so happy that my name is Jasmijn Huismans.

Zo Hollands.

So Dutch.

En mijn moeder, die vertelde me dat ze...

And my mother, who told me that she...

Hebben nagedacht over...

Have thought about...

Nou, daar komen ze hoor.

Well, here they come.

Eva.

Eva.

Of Lottje of Lotte.

Either Lottje or Lotte.

Lottje.

Lottje.

Kan je je voorstellen dat ik Lotte zou heten?

Can you imagine that I would be called Lotte?

Dat is wel heel erg Hollands, hè?

That is very Dutch, isn't it?

Ja.

Yes.

Als je dan was komen aanlopen en je had gezegd Lotte Huisman.

If you had come walking up and said Lotte Huisman.

Dan wist ik echt, oké, je bent geadopteerd.

Then I really knew, okay, you are adopted.

Ja, want hier, wat wel leuk, of fijn is.

Yes, because here, what is nice, or pleasant is.

Jasmijn kan nog heel internationaal zijn.

Jasmijn can still be very international.

Als in Jasmine of Jasmine.

As in Jasmine or Jasmine.

Dat vind ik wel irritant.

I find that quite annoying.

Dat vind ik heel irritant.

I find that very annoying.

Ik zeg dit altijd, hè.

I always say this, you know.

Ik heet Jasmijn Huismans.

My name is Jasmijn Huismans.

Jasmijn op z'n Hollands.

Jasmine in Dutch style.

Of op z'n Nederlands.

Or in his Dutch way.

Ja, ik zeg altijd Hollands.

Yes, I always say Dutch.

Want dat vind ik gewoon grappig klinken.

Because I just find that funny sounding.

Weet je waarom?

Do you know why?

Want als mensen naar mij kijken en ik zeg Jasmijn.

Because when people look at me and I say Jasmine.

Dan schrijven ze het altijd met een Griekse I.

Then they always write it with a Greek I.

Jasmine.

Jasmine.

Ja?

Yes?

Ja, altijd.

Yes, always.

Nooit op de Hollandse manier.

Never in the Dutch way.

En als een blank meisje met blonde krullen, bij wijze van spreken, zegt ik heet Jasmijn.

And if a white girl with blonde curls, so to speak, says my name is Jasmijn.

Dan schrijven ze hem letterlijk Nederlands op.

Then they literally write it down in Dutch.

Ja, en dat heb ik zo vaak meegemaakt.

Yes, and I have experienced that so many times.

En dat vind ik dan...

And I think that then...

Dan word ik ineens heel erg geconfronteerd met mijn kleur.

Then I suddenly become very confronted with my color.

Dan wel.

Then well.

Dus dat is waar ik nog steeds tegenaan loop.

So that's what I'm still struggling with.

Dat ik zeg, Jasmijn op z'n Nederlands.

That I say, Jasmijn in Dutch style.

Oh ja.

Oh yes.

J-A-S-M.

J-A-S-M.

Nee, dat is serieus.

No, that's serious.

En dus als kind vond ik het wel heel fijn.

And so as a child, I found it very nice.

Dat ik een Nederlands naam had.

That I had a Dutch name.

Dan dacht ik, zie je, dan ben ik toch iets minder bruin.

Then I thought, you see, I'm a little less brown after all.

Nee, dat is echt waar.

No, that is really true.

Ja, dacht je dat?

Yes, did you think that?

Ja, dat heb ik.

Yes, I have that.

Als ik dan nu ineens...

If I suddenly...

Sommige dingen heb ik weggestopt, hè.

Some things I've tucked away, you know.

Omdat het één, vanzelfsprekend is.

Because it is one, of course.

Twee, ja, dat is iets waar je al heel je leven mee loopt.

Two, yes, that's something you've been carrying with you your whole life.

En dat is zo voor mijn en mijn hoofd normaal geworden.

And that has become so normal for me and my mind.

Terwijl als ik het dan aan iemand vertel, jou of een vriendin die wel blank is.

While if I then tell someone, you or a friend who is white.

Dat die denkt dan, wauw, daar heb ik over mijn naam nooit na te denken.

That they think, wow, I've never had to think about my name.

Daar heb ik over na te denken, ja.

I need to think about that, yes.

Die confrontatie met je kleur.

That confrontation with your color.

Ja, nee, dat is...

Yes, no, that is...

Ik ben ook wel altijd heel blij geweest met mijn voornaam.

I have always been very happy with my first name.

Onder andere omdat hij gewoon uniek is.

Among other things, because he is simply unique.

Dus ik heb dat ook met mijn kinderen eigenlijk ook best wel, denk ik, zorggedragen voor een unieke naam.

So I actually do that with my children as well, I think, taking care to choose a unique name.

Want ik vond het altijd heel gek om een kind een naam te geven waar zoveel mensen die diezelfde naam van dragen.

Because I always found it very strange to give a child a name that so many people share.

Ik denk, ieder mens toch uniek.

I think, every person is unique nonetheless.

Dat was altijd heel gek.

That was always very strange.

Ja, ik denk veel Jan is geboren.

Yes, I think a lot of Jan was born.

Of, ja, dat heb je dan inderdaad dan natuurlijk, dat je vernoemd wordt.

Oh, yes, then you indeed have that, of course, being mentioned.

Maar ik had wel bijvoorbeeld...

But I did have, for example...

En dat ik op een gegeven moment merkte ik wel...

And at a certain point I did notice...

Dat ik heel erg ging letten op hoe ik sprak.

That I paid a lot of attention to how I spoke.

En ik heb heel goed Nederlands natuurlijk geleerd, want ik ben in Nederland geboren.

And I naturally learned Dutch very well because I was born in the Netherlands.

En ik had een Nederlandse moeder.

And I had a Dutch mother.

Maar dat ik wel bewust was dat ik echt heel erg ABN sprak.

But I was aware that I was speaking very standard Dutch.

Omdat ik wel merkte van, ik moet harder werken.

Because I did notice that I had to work harder.

Dat voelde ik al wel eens wel...

I have indeed felt that before...

Ik moet harder werken om hetzelfde te kunnen bereiken.

I have to work harder to achieve the same.

Dat voelde ik wel in alles.

I felt that in everything.

En met mijn naam ook had ik vrij snel dat ik dan zei van niet Jolanda, maar Dalanda, zei ik dan.

And with my name, I quickly said that it wasn't Jolanda, but Dalanda, I said.

Oh, dat weet je wel.

Oh, you know that.

Op een gegeven moment, omdat mijn naam eigenlijk supersimpel is.

At a certain point, because my name is actually super simple.

Het is zo makkelijk te schrijven.

It is so easy to write.

D-A-L-A-N-D-A.

D-A-L-A-N-D-A.

Zoals je het uitdrekt, Dalanda.

As you stretch it out, Dalanda.

En dan is het...

And then it is...

Ja, maar het is altijd Jolanda.

Yes, but it's always Jolanda.

Dus op een gegeven moment ging ik zelf maar zeggen van, ja, ik heet Dalanda.

So at some point, I just started saying, yes, my name is Dalanda.

Dus niet Jolanda, maar Dalanda.

So not Jolanda, but Dalanda.

Oké.

Okay.

Ja, en mijn achternaam was inmiddels al geworden Dirk-Iezak-Anton-Lodewijk-Lodewijk-Otto.

Yes, and my last name had meanwhile become Dirk-Iezak-Anton-Lodewijk-Lodewijk-Otto.

Dat zeg ik al niet eens meer. Ik noem me achterna al niet eens meer.

I don't even say that anymore. I don't even mention my last name anymore.

Nee. We zijn aan het einde gekomen van deze aflevering.

No. We have reached the end of this episode.

We gaan hem afsluiten met een intentiekaart.

We're going to conclude it with an intention card.

Een intentiekaart voor deze week is...

An intention card for this week is...

Echt, het werken van gisternacht komt eruit hoor. Sorry.

Really, the work from last night is coming out, you know. Sorry.

De intentie is voor deze week... Andersom.

The intention is for this week... the other way around.

Wat erg.

How terrible.

Als er vandaag iets vervelends op mijn pad komt,

If something annoying comes my way today,

bedenk ik me wat voor goeds ik eruit kan halen.

I wonder what good I can get out of it.

Punt.

Point.

Oké, bedankt voor het luisteren.

Okay, thanks for listening.

En volg ons, of check onze website.

And follow us, or check our website.

www.wortels-en-vleugels-de-podcast.nl

www.roots-and-wings-the-podcast.com

Zie al onze kanalen waar je ons kan volgen, luisteren.

See all our channels where you can follow us, listen.

En deel ook met je vrienden en familie.

And share it with your friends and family.

Want hoe meer wordt gedeeld, hoe beter wij worden gevonden.

Because the more is shared, the easier we are found.

Ja.

Yes.

En hoe meer mensen we kunnen bereiken op meerdere manieren.

And the more people we can reach in multiple ways.

Ja, heel graag.

Yes, very much.

Heel duidelijk.

Very clear.

Oké, dankjewel. Tot de volgende.

Okay, thank you. Until next time.

Tot de volgende, doei.

Until next time, bye.