Afl. 1 Daniel

MUZIEK

MUSIC

Kijk, volgens mij kun je het vergelijken met het weer.

Look, I think you can compare it to the weather.

Kent je dat gevoel wanneer je vanuit je kantoorhokje

Do you know that feeling when you're in your office cubicle?

de stadsgebouwen tegen de zwart-grijze lucht ziet afsteken?

the city buildings stand out against the black-gray sky?

En je er een moment lang van overtuigd bent

And for a moment you are convinced of it.

dat je voor eeuwig in deze dag

that you forever in this day

zult veranderen?

will change?

Zult vastzitten?

Will you get stuck?

En toch?

And yet?

Later op die dag heeft je je hoofd naar andere dingen gestaan?

Later that day, did you turn your head to other things?

Heb je telefoons gepleegd die je er even uit hebben getrokken?

Have you made phone calls that took you out for a moment?

Heb je een babbeltje geslagen met Luc of Randal

Have you had a chat with Luc or Randal?

over de winstkansen van de loterij?

about the chances of winning the lottery?

En wanneer je naar de herentoiletten gaat,

And when you go to the men's restrooms,

werpt je eerder toevallig een blik naar buiten

does it happen to cast a glance outside earlier?

om tot uw verwondering ineens een zonnetje te zien.

to suddenly see a little sun to your amazement.

Of een zonovergoten parking te ontwaren

Or to spot a sun-drenched parking lot.

waarop dat het wel midzomer lijkt.

which makes it seem like midsummer.

De pries die door de gekiepte ramen naar binnen waait

The breeze that blows in through the tilted windows.

brengt u terug naar een tijdloosheid

brings you back to a timelessness

die je enkel van in uw kindertijd kent.

that you only know from your childhood.

En nu heb ik het niet over

And now I am not talking about

naar regen komt zonneschijn

After rain comes sunshine.

of welke van die clichés dan ook

of any of those clichés

die Marie van Research & Development altijd gebruikt.

that Marie from Research & Development always uses.

Ik bedoel dat het onwezenlijk is

I mean that it is unreal.

hoe twee gemoedstoestanden zijn.

how two states of mind are.

Die zo aan elkaar tegengesteld zijn

That are so opposite to each other.

en elk zo profaan en permanent kunnen aanvoelen

and each can feel so profane and permanent

niet enkel in één en hetzelfde leven te passen zijn

not only to fit into one and the same life

maar zelfs in één en dezelfde dag.

but even in one and the same day.

Nou, zo was het ook vandaag.

Well, it was like that today too.

Sinds de ruzie van vanochtend

Since the argument this morning.

is er met moeite anderhalf uur voorbij gegaan.

Barely an hour and a half has passed.

En toch voelt ze aan als een herinnering van jaren geleden.

And yet it feels like a memory from years ago.

Het begon toen ik wakker werd

It started when I woke up.

met barsende hoofdpijn.

with a pounding headache.

Annie houdt vol dat het aan mijn kussen ligt

Annie insists that it is because of my pillow.

maar we weten beide dat ik tegenwoordig te laat opleef

but we both know that I tend to wake up too late these days

om vruchteloos aan dat nieuwe nummer te werken.

to work fruitlessly on that new number.

Een ode aan haar trouwens

An ode to her, by the way.

dat ironisch genoeg door haar

that ironically by her

de laatste tijd maar niet vorderde.

lately but did not make progress.

Gisteren onderbrak ze me voortdurend

Yesterday she kept interrupting me.

door de muziekkamer binnen te komen

by entering the music room

met praktisch gedoe

with practical hassle

zoals de rekening voor het kuisen van onze verwarmingsketel

like the bill for cleaning our heating boiler

of de planning voor etentjes met vrienden

or the planning for dinners with friends

die we al lang niet meer gezien hadden.

that we hadn't seen in a long time.

Ik bedoel, Jezus, de regel die we hadden geïnstalleerd

I mean, Jesus, the rule that we had installed.

dat dinsdagavond voor mij en mijn muziek was

that Tuesday evening was for me and my music

leek niet eens meer te bestaan.

didn't even seem to exist anymore.

Toen we net samenwoonden

When we just moved in together.

hadden we er genoeg aan

did we have enough of it

elke avond met z'n tweeën in de zetel te liggen

every evening lying together on the couch

terwijl ik wat ideeën op de gitaar uitprobeerde.

while I was trying out some ideas on the guitar.

Maar ergens onderweg was er een televisie bijgekomen

But somewhere along the way, a television had been added.

en een auto

and a car

en een verwarmingsketel die onderhouden moest worden

and a heating boiler that needed maintenance

en een job die mijn deel van de aflossingen betaalde

and a job that paid my share of the repayments

maar die me in mijn vrije tijd niet van mijn muziek was.

but that didn't take me away from my music in my free time.

Zo gingen levens, dat wisten we, maar...

That's how lives went, we knew that, but...

Het leek pas gisteren tot me door te dringen

It only seemed to sink in for me yesterday.

hoe ver Annie ondertussen van me was weggedreven.

how far Annie had drifted away from me in the meantime.

En als ik zelfs haar niet meer kon warm maken voor mijn muziek

And if I couldn't even warm her up to my music anymore.

waarom folterde ik mezelf dan op mijn 37ste

why did I torture myself at the age of 37 then

nog met pogingen om mijn eigen materiaal te schrijven?

still trying to write my own material?

Toen ik naast haar in bed kroop, sliep ze al diep.

When I crawled into bed next to her, she was already fast asleep.

Ik staarde nog een uur of zo

I stared for another hour or so.

naar twee zes uur later.

to two six hours later.

Zwaarte vegen op de plafond

Heavy strokes on the ceiling

waarvan niemand nog wist hoe ze er gekomen waren.

of which nobody knew how they had gotten there.

En daarna probeerde ik tot rust te komen

And then I tried to calm down.

door mijn ademhaling op de haren af te stemmen.

by aligning my breathing with the hair.

Maar waar zij een hele droom

But where they have a whole dream

op één enkele ademhaling leek te kunnen doen

could seem to do in a single breath

ademde ik in en uit alsof ik net voor mijn leven had gerend.

I breathed in and out as if I'd just been running for my life.

Uiteindelijk duurde het nog tot vanochtend

In the end, it took until this morning.

toen zij onder de douche stond

when she was in the shower

en ik in de keuken mijn lunchpakket voor de middag had gedaan.

and I had made my lunch package for the afternoon in the kitchen.

Toen ik haar klaarmaakte

When I was getting her ready

dat ik finaal zwichtte

that I finally succumbed

onder de verschrikkelijke droefenis van alles.

under the terrible sadness of everything.

De rechtstreekse aanleiding was eerder banaal.

The direct cause was rather trivial.

Ze had weer haar zelfbereide pindakaas gemaakt

She had made her homemade peanut butter again.

waarvan ik altijd al vond dat ze scherp smaakte.

which I always thought had a sharp taste.

Bijna misselijkmakend, om eerlijk te zijn.

Almost nauseating, to be honest.

Hoewel ik haar dat nooit had durven zeggen.

Although I would never have dared to tell her that.

Dit stilzwijgen over de jaren heen was goed bedoeld.

This silence over the years was well-intentioned.

Ik wilde haar gevoelens niet kwetsen, begrijp je?

I didn't want to hurt her feelings, you know?

Wist ik veel dat ze er een gewoonte van zou gaan maken

I had no idea she would make a habit out of it.

om mij er een plezier mee te doen.

to do me a favor.

Waardoor het na een tijdje simpelweg te laat was

Which made it simply too late after a while.

om nog op mijn stappen terug te keren

to return to my steps

en het meer een gewoonte werd

and it became more of a habit

om de beproeving stilzwijgend te ondergaan.

to undergo the trial silently.

Alleen bracht dat in het licht van de afgelopen weken

Only that brought to light in the context of the past weeks.

een ellendig nieuw inzicht met zich mee.

a miserable new insight with it.

Wat als ook zij mij al die tijd had gezegd

What if she had told me all this time?

dat ze mijn nummers prachtig vond

that she thought my songs were beautiful

terwijl ze ze stiekem, nu ja,

while they secretly, well,

misselijkmakend vond.

found nauseating.

Tegen het moment dat ze met haar gewassen haren

By the time she had her hair washed

in een handdoek gewikkeld de keuken binnenkwam

entered the kitchen wrapped in a towel

ging er zoveel door me heen dat ik definitief brak.

So much was going through me that I finally broke.

Ik wilde haar vragen of ze nog steeds van me hield

I wanted to ask her if she still loved me.

wat er gebeurd was met het vuur in onze relatie

what happened to the fire in our relationship

of ze plannen had om mij te verlaten.

if she had plans to leave me.

Maar in de plaats was het enige wat eruit kwam...

But instead, the only thing that came out was...

Vind jij mij nu een...

Do you think I'm a...

...nummer niet mooi?

...isn't the number nice?

Mijn stem brak knullig in twee

My voice awkwardly broke in two.

waardoor ik des te fragieler klonk.

which made me sound all the more fragile.

Maar in plaats van deze plotselinge vertoning

But instead of this sudden display

van mijn kwetsbaarheid aan te grijpen om mij te troosten

to take advantage of my vulnerability to comfort me

maakt ze het enkel erger door mij verschrokken aan te kijken

she only makes it worse by looking at me in fright

en vervolgens helemaal niets te zeggen.

and then say absolutely nothing.

Het oneindige moment dat daarop volgde

The infinite moment that followed.

waarin het gezoem van de koelkast

in which the humming of the fridge

de pijnlijke stilte nog meer leek te onderstrepen

the painful silence seemed to emphasize even more

zorgde ervoor dat ik uit pure schaamte

caused me to feel pure shame

het huis uitstormde.

the house stormed out.

...uitstormde.

...stormed out.

En met gierende banden het grijze ochtendverkeer invluchtte.

And with screeching tires, it dove into the gray morning traffic.

Toen ik op kantoor aangekomen was

When I arrived at the office.

had de regenbui zich omgeschoold tot een stevige storm.

The rain shower had transformed into a heavy storm.

Er sloegen de takken van de wilgen op de parking

The branches of the willows hit the parking lot.

luids tegen de zijkant van het aluminium buitwerk van het gebouw.

loudly against the side of the building's aluminum exterior.

Ik bleef in mijn hoofd horen dat de regenbui

I kept hearing in my head that the rain shower

de regenbui was.

the rain shower was.

Ik bleef in mijn hoofd horen

I kept hearing in my head

hoe belachelijk die knik in mijn stem had geklonken.

how ridiculous that inflection in my voice would have sounded.

Vind jij mij nu een nummer niet mooi?

Do you think I don't like a song now?

Mirjam, die haar bureau al vier jaar recht tegenover het mijne had,

Mirjam, who had her desk directly opposite mine for four years,

droeg een uitgerafelde, okerkleurige slobbertrui.

wore a frayed, ochre-colored baggy sweater.

Een geval dat je naar mijn mening niet eens thuis zou moeten dragen

A case that, in my opinion, should not even be borne at home.

voor het geval er iemand onverwacht zou aanbellen.

in case someone unexpectedly rings the doorbell.

Toen ze opstond en koffie ging halen,

When she got up and went to get coffee,

meen ik haar.

I mean her.

Ik dacht, wat is dit?

I thought, what is this?

Merkte ik dat de rand van haar jeanspijp

I noticed that the hem of her jeans leg

in haar linkerkou stak.

stuck in her left shoulder.

Mijn gevoeligheid voor details stak de kop op en

My sensitivity to details surfaced and

binnen de kortste keren was mijn kijk op alles in het kantoor vergiftigd

In no time, my perspective on everything in the office was poisoned.

met een onmetelijke treurigheid.

with an immeasurable sadness.

Het zieloze aquarium naast de koffieautomaat en de waterverdeler.

The soulless aquarium next to the coffee machine and the water cooler.

De ingelijste vergeelde posters van eerdere reclamecampagnes van het bedrijf.

The framed yellowed posters of the company's previous advertising campaigns.

Ik dacht, wat is dit?

I thought, what is this?

Of de manier waarop Geoffrey, onze tien jaar jongere baas,

Or the way Geoffrey, our ten years younger boss,

met zijn secretaresse Santina in zijn kiel zocht

was looking for with his secretary Santina in his wake

van de ene kant van de ruimte naar de andere scheesde

from one side of the room to the other it slipped

terwijl hij zijn linkeroog nog feller dan anders samen kneep.

while he squinted his left eye even more fiercely than usual.

Meer dan ooit bracht die zenuwtrek een slepend medelijden bij mij teweeg.

More than ever, that nervous tug evoked a lingering pity in me.

Een gevoel van immense tristesse bij de gedachte dat

A feeling of immense sadness at the thought that

dit banale werk, inkt voor kopieermachines aan de man brengen,

selling this banal work, ink for copying machines,

hem een permanent trekkende beweging op het gezicht

a permanent pulling movement on the face

had opgeleverd.

had produced.

Een litteken van zijn dienst hier, in de loopgraven van het kantoor wezen.

A scar from his service here, in the trenches of the office.

Ik keek naar Luc, Randal, Katrien, Steven en Marie

I looked at Luc, Randal, Katrien, Steven, and Marie.

en zag overal dezelfde grijze alledaagsheid.

and saw the same gray ordinariness everywhere.

Maar de allergrootste gruwel voelde ik toen ik mijn blik naar mezelf wende

But the greatest horror I felt when I turned my gaze to myself.

om te merken dat ik exact dezelfde keuzes had gemaakt als alle anderen hier.

to notice that I would have made exactly the same choices as everyone else here.

De oude trui, het verkleurde hemd, de goed genoeg voor werkbroek,

The old sweater, the discolored shirt, the good enough work pants,

mijn platgedrukt mutshaar dat mij aanstaarde vanuit de reflectie in mijn scherm.

my flattened shaggy hair that stared at me from the reflection in my screen.

Ook ik had die ochtend mijn uniform van de middelmatigheid aangetrokken

I too had put on my uniform of mediocrity that morning.

voor nog maar eens een nutteloze dag tuff kantoorwerk.

for yet another pointless day of tedious office work.

Uiteraard kwam mei 2017 me weer voor de geest.

Of course, May 2017 came to mind again.

Daar zou ik voor moeten blijven oppassen, had de psy mij gezegd.

I should be careful about that, the therapist had told me.

Ik had technieken geleerd om rustig te blijven.

I had learned techniques to stay calm.

Maar ik wist hoe gemakkelijk ik ervoor kon kiezen om toch de donkerte op te zoeken.

But I knew how easy it was for me to choose to seek out the darkness after all.

En eens ik die zou omarmen, wat zou me dan tegenhouden om deze keer wel voluit te gaan in mijn acties?

And once I would embrace that, what would hold me back this time from fully committing to my actions?

Ik kwam stilaan in de gevarenzone terecht.

I gradually entered the danger zone.

En mijn verleden indachtig wist ik dat...

And remembering my past, I knew that...

...een godelijke interventie me zou kunnen helpen.

...a divine intervention could help me.

En net op dat moment kwam ze aan.

And just at that moment, she arrived.

Wanneer ik haar door de glazen deur in de inkomhal van het gebouw zag staan,

When I saw her standing by the glass door in the entrance hall of the building,

dacht ik even te dagdromen, maar ze stond er wel degelijk.

I thought I was daydreaming for a moment, but she was indeed there.

Annie, doorweegt van de regen en hulpeloos om zich heen kijkend,

Annie, drenched from the rain and looking around helplessly,

op zoek naar iemand die haar kon ontvangen.

looking for someone who could receive her.

Ze zag er verwilderd uit.

She looked disheveled.

Een beetje zoals oudere mensen die men verward noemt.

A bit like older people who are said to be confused.

Haar haar schoot alle kanten uit.

Her hair was all over the place.

Ze had een panieker geblik in haar ogen die ze op iets gefixeerd leek te hebben.

She had a panicked look in her eyes that seemed to be fixed on something.

En om het vreemde beeld compleet te maken, had ze mijn boterhammendoos in haar handen geklemd.

And to complete the strange image, she had my lunchbox clenched in her hands.

Ik sprong overeind, haaste me naar haar toe.

I jumped up and rushed over to her.

En toen ze me zag aankomen, brak er een voorzichtige glimlach door op haar gezicht.

And when she saw me coming, a cautious smile broke through on her face.

Je bent...

You are...

Je bent je boterhammen vergeten, zei ze.

"You forgot your sandwiches," she said.

Verlegen leek het haast.

It almost seemed shy.

Ik weet hoeveel je van die pindekas houdt, stamelde ze erachteraan.

I know how much you love that peanut butter, she stammered afterwards.

Hoe ze daar stond, snoerde me de keel dicht.

How she stood there, choked me up.

Het bracht in één beeld alles samen waarom ik Annie zo graag zag.

It captured in one image everything that I loved about Annie.

Haar bereidheid om zo'n stormbui te trotseren,

Her willingness to brave such a storm.

de preekbaarheid om hier zo doordrenkt op me...

the preachability to be so soaked in here...

...de preekbaarheid om hier zo doordrenkt op me...

...the preachability to be so soaked in this...

...op mijn werk aan te komen in die goedkope regenjas.

...to arrive at my work in that cheap raincoat.

De boterhammen met haar pindakaas die weliswaar ellendig smaakte,

The sandwiches with her peanut butter that tasted absolutely miserable,

maar die ze desal niet tenminste speciaal voor mij had gemaakt

but she at least made it especially for me nonetheless

in de veronderstelling dat ze me er plezier mee deed.

on the assumption that she was doing it for my pleasure.

En die grote, hazelnootbruine ogen die, zeker sinds mei 2017,

And those big, hazel brown eyes that, certainly since May 2017,

de kracht hadden om mij werkelijk door alles te slepen.

the strength to truly carry me through everything.

Iets wat plechtig overhandigde ze me de proto's

With a solemn gesture, she handed me the prototypes.

en na een korte tijd...

and after a short time...

...en na een korte aarzeling zei ze eindelijk de verlossende woorden

...and after a brief hesitation, she finally said the relieving words.

waar ik zo naar had verlangd.

where I had longed for so much.

Ik vind je nummer prachtig, Daniel.

I find your number beautiful, Daniel.

Toen gaf ze me een kus, keerde zich om en vertrok even plots als ze gekomen was.

Then she gave me a kiss, turned around, and left as suddenly as she had come.

Ik vind je nieuwe nummer prachtig, Daniel.

I think your new song is beautiful, Daniel.

Net zo onverwachts als het wolkendek kon openpreken

Just as unexpectedly as the cloud cover could be preached open.

om de verborgen schoonheid van de wereld te onthullen,

to reveal the hidden beauty of the world,

had één zin mijn hele wereld veranderd.

one sentence had changed my whole world.

Toen ik naar mijn bureau terugliep, hoorde ik muziek.

When I walked back to my desk, I heard music.

Ik leek lichter te zijn, bewegen ging gemakkelijker

I seemed to be lighter, moving became easier.

en ik ademde weer, iets wat ik op een of andere manier vergeten was te doen.

and I breathed again, something I had somehow forgotten to do.

Wie was die man die ik bij aankomst in dit kantoor had gehoord?

Who was the man I had heard upon arriving at this office?

Wie was die man die de wonderlijkheid van alles eigenlijk niet meer kon inzien?

Who was that man who could no longer see the wonder of everything?

Ik ging bij Mirjam en Randal staan, die een praatje aan het slaan waren met Joffrey en Santina

I went to stand by Mirjam and Randal, who were having a chat with Joffrey and Santina.

en waar ik net nog niet meer kon zien dan uitgebluste collega's,

and where I could only see exhausted colleagues just now,

zag ik nu het kleurrijk en wonderbaarlijk spel dat menselijk contact inwezen is

I now saw the colorful and marvelous game that human contact truly is.

en in een stem die lager...

and in a voice that is lower...

...voller en ontspannender klonk dan ik mezelf in tijden nog had horen praten, zei ik.

"...sounded fuller and more relaxed than I had heard myself speak in a long time, I said."

Wat een mooie trui heb je vandaag aan, Mirjam.

What a lovely sweater you are wearing today, Mirjam.

MUZIEK

MUSIC

van me wegfitst, eenzaam

drift away from me, lonely

in die zonvloed

in that flood

hartverscheurend nat

heartbreaking wet

spijt is van geen

Regret is of no one.

tel mijn lief

count my love

ik hield van jou

I loved you.

en jij van mij

and you of me

maar de liefde werd voor allebei

but love became for both

een strijd

a battle

een opbod

a bid increase

van meer en meer

more and more

en meer en meer

and more and more

tot het leeg werd

until it was empty

tot het nergens meer

to nowhere anymore

opsloeg

stored

een carousel van ooit

a carousel of once

genoeg

enough

we zouden voor mekaar de beste zijn

we would be the best for each other

de beste en de mooiste

the best and the most beautiful

en de liefste

and the dearest

mekaar dragen naar het einde van de tijd

carry each other to the end of time

zo zou het zijn

that's how it would be

maar spijt is van geen tel mijn lief

but regret is of no account my dear

ik hield van jou en jij van mij

I loved you and you loved me.

maar de liefde werd voor allebei

but the love became for both

een strijd

a struggle

een opbod

an auction

van meer en meer

more and more

en meer en meer

and more and more

en meer

and more

tot het leeg werd

until it became empty

tot het nergens meer

until it goes nowhere anymore

opsloeg

stored

een carousel van ooit

a carousel from once

genoeg

enough

Je luisterde naar Puzzled, een vierdelige fictie-podcast van Johansson.

You listened to Puzzled, a four-part fiction podcast by Johansson.

De opname, audiomix en soundscape lagen in handen van Ronde Rauw.

The recording, audio mix, and soundscape were in the hands of Ronde Rauw.

Alles werd volledig coronaproof opgenomen in de Donkey Stable Studio.

Everything was recorded completely COVID-safe in the Donkey Stable Studio.

De tekst was van Johansson, die ook de rol van Daniel insprak.

The text was by Johansson, who also voiced the role of Daniel.

In deze reeks hoor je ook Eva Binon als Annie, Rick Verheijen als Joffrey en Boris van Severen als Dendrik.

In this series, you will also hear Eva Binon as Annie, Rick Verheijen as Joffrey, and Boris van Severen as Dendrik.

De titelsong Carousel van Nooit Genoeg is van Camille Faux.

The title song Carousel from Nooit Genoeg is by Camille Faux.

Caroline Segers deed de tekstredactie en Eileen Morfo verzorgde de visual.

Caroline Segers did the text editing and Eileen Morfo provided the visual.

Deze podcast werd geproduceerd door Grietke Nero en kwam tot stand met steun van de Vlaamse overheid.

This podcast was produced by Grietke Nero and was created with the support of the Flemish government.

Speciale dank aan Ilse Lamonaca, Anton Maartens, Nona de Keijzer en Caroline Meersgaard.

Special thanks to Ilse Lamonaca, Anton Maartens, Nona de Keijzer, and Caroline Meersgaard.

Puzzled de podcast kan je volgen op Instagram, we heten daar puzzledstory, of op puzzledstory.com.

Puzzled the podcast can be followed on Instagram, we are called puzzledstory there, or on puzzledstory.com.

Bedankt voor het luisteren.

Thank you for listening.