4. Naar buiten

Leuk dat je luistert naar de Verhalenpoli podcast, de podcast met verhalen over de zorg.

Nice that you are listening to the Verhalenpoli podcast, the podcast with stories about healthcare.

Met de Verhalenpoli podcast willen we verhalen in de zorg een podium geven en laten horen wat de kracht van verhalen is.

With the Verhalenpoli podcast, we want to give a platform to stories in healthcare and show the power of storytelling.

Wij, Lucie, Wilfred en Bas laten je iedere aflevering één of meerdere verhalen horen.

We, Lucie, Wilfred, and Bas, will share one or more stories with you in each episode.

De verhalen ontroeren, zorgen voor een glimlach en inspireren je.

The stories touch you, bring a smile, and inspire you.

We laten je niet langer wachten en beginnen met deze aflevering naar buiten.

We're not going to keep you waiting any longer and will start by releasing this episode.

Deze vierde aflevering hebben we twee verhalen voor je van Wilfred van der Maas.

In this fourth episode, we have two stories for you from Wilfred van der Maas.

In het verhaal Katharina hoor je hoe Henk en zijn hond er weer samen op uitgaan.

In the story Katharina, you hear how Henk and his dog go out together again.

Het verhaal Een bitje lo en buten gaat over Harm, een boer die met weinig tevreden is.

The story "A Little Bit of Lo and Buten" is about Harm, a farmer who is satisfied with little.

Twee verhalen die inspireren en zorgen voor een glimlach op je gezicht.

Two stories that inspire and bring a smile to your face.

Katharina.

Katharina.

Henk is weduwnaar.

Henk is a widower.

Zijn vrouw is al jaren geleden overleden, maar haar foto zie je overal terug in zijn huiskamer.

His wife passed away years ago, but her photo can be seen everywhere in his living room.

Hij heeft het er nog steeds moeilijk mee.

He is still struggling with it.

Ze hebben geen kinderen, ook dat is een groot gemis voor Henk.

They have no children, which is also a big loss for Henk.

Gelukkig is er nog Katharina.

Fortunately, there is still Katharina.

Zij is net als haar baasje al op leeftijd.

She is already aged like her owner.

Zij is zestien en hij is honderd.

She is sixteen and he is a hundred.

Deze trouwe viervoeter tovert nog regelmatig een glimlach op het gezicht van Henk.

This loyal four-legged friend still regularly brings a smile to Henk's face.

Na een paar afspraken in de praktijk stap ik op de fiets voor een huisbezoek aan dit onafscheidelijke duo.

After a few appointments at the practice, I hop on my bike for a home visit to this inseparable duo.

Ze wonen op de fiets.

They live on the bike.

Ze wonen nog zelfstandig, vlakbij de praktijk.

They still live independently, close to the practice.

De afgelopen jaren heeft Henk steeds een stapje terug moeten doen, zoals hij het zelf zegt.

In recent years, Henk has repeatedly had to take a step back, as he puts it.

De auto is een scootmobiel geworden, traplopen gaat met een traplift en lopen doet hij met hulp van een rollator.

The car has become a mobility scooter, climbing stairs is done with a stairlift, and he walks with the help of a walker.

Henk is een paar keer hard gevallen.

Henk has fallen hard a few times.

Hij durft Katharina niet meer uit te laten, omdat hij met de rollator niet meer naar het veldje durft.

He no longer dares to take Katharina out because he doesn't dare to go to the field with the walker anymore.

Gelukkig heeft hij een kleine tuin en kan hij met wat hulp voor Katharina blijven zorgen.

Fortunately, he has a small garden and with some help he can continue to take care of Katharina.

Maar de wereld van Henk en Katharina is er niet groter op geworden.

But the world of Henk and Katharina has not gotten any bigger.

Bij de start van mijn behandeling vroeg ik hem waar ik hem mee kon helpen.

At the start of my treatment, I asked him how I could help him.

Henk is helder en duidelijk.

Henk is clear and straightforward.

Ik wil Katharina weer zelf uitlaten.

I want to walk Katharina myself again.

Daar kon ik wel wat mee.

I could do something with that.

We zijn aan de slag gegaan.

We have gotten to work.

Vandaag is het grote moment.

Today is the big moment.

Samen met Henk en Katharina sta ik klaar om naar buiten te gaan.

Together with Henk and Katharina, I am ready to go outside.

De afgelopen weken hebben we hard gewerkt in huis.

In the past few weeks, we have worked hard at home.

Het lukt nog niet.

It still isn't working.

Ik ben niet alleen, maar de angst lijkt minder en Henk vindt het tijd om naar buiten te gaan.

I am not alone, but the fear seems less and Henk thinks it's time to go outside.

Ik bewonder zijn doorzettingsvermogen.

I admire his perseverance.

Buiten gaat het goed.

It’s going well outside.

Langzaam, maar zonder vallen lopen we de vaste route die Henk en Katharina altijd liepen.

Slowly, but without falling, we walk the fixed route that Henk and Katharina always walked.

Ik wil nog een stukje verder.

I want to go a bit further.

Net iets meer doen, de grens verleggen.

Just do a little more, push the boundaries.

Henk luistert en loopt met zijn rollator alvast wat vooruit.

Henk listens and walks a bit ahead with his walker.

Katharina blijft staan.

Katharina stands still.

Met geen mogelijkheid is ze van haar plek te krijgen.

There is no way to get her to move from her spot.

Wat ik ook probeer, ze is niet van plan om nog maar iets te bewegen.

No matter what I try, she has no intention of moving a single thing.

Henk ziet mij worstelen.

Henk sees me struggling.

Stop met lopen en kom terug naar ons.

Stop walking and come back to us.

Ik begrijp het wel, zegt hij.

I understand, he says.

De laatste jaren zijn we nooit verder gelopen dan dit punt.

In recent years, we have never walked further than this point.

Kom maar, dan lopen we terug naar huis.

Come on, let's walk back home.

Katharina en ik volgen.

Katharina and I are following.

Zo hond, zo baas.

Like dog, like owner.

Of, zo baas, zo hond.

Like master, like dog.

In ieder geval, allebei eigenwijs en gedreven om op hun leeftijd er nog wat van te maken.

In any case, both stubborn and driven to make something of themselves at their age.

Verhaal 2

Story 2

Een beetje lopen, Buten.

A little walk, Buten.

Rustig grazend in de groene wei staan vijf zwartwitte koeien.

Calmly grazing in the green meadow are five black-and-white cows.

Als ik aankom rijden, vallen ze mij direct op.

As I arrive, they immediately catch my eye.

Achter de koeien staat een oude boerderij.

Behind the cows is an old farmhouse.

Het rietendak is verweerd.

The thatched roof is weathered.

De grote schuren zijn leeg, de hooiberg staat er verlaten bij en de tractor heeft lang geen rondje meer gereden.

The large barns are empty, the haystack stands abandoned, and the tractor hasn't taken a round in a long time.

Het lijkt of de tijd stilstaat op deze plek.

It feels like time stands still in this place.

Binnen tref ik Harm.

Inside, I meet Harm.

Een boer in ruste, maar niet helemaal.

A retired farmer, but not entirely.

Zijn vijf koeien illustreren de grote liefde voor het boerenleven.

His five cows illustrate the great love for farm life.

Echt afscheid nemen lukt nog niet.

Saying goodbye for real is not quite possible yet.

***

Sure! Please provide the text you would like me to translate from Dutch to English.

De huis

The house

De huisart verwijst Harm naar.

The general practitioner refers Harm to.

therapiepraktijk. Of hij wat kan bereiken weet ik niet, maar Harm wil graag blijven wonen op

therapy practice. Whether he can achieve anything, I don't know, but Harm would like to continue living in

de boerderij, ondanks alles, vertelt hij mij aan de telefoon. Al luisterend naar Harm ontrafel ik

the farm, despite everything, he tells me on the phone. While listening to Harm, I unravel

zijn wensen en verwachtingen. Ik moet soms mijn best doen hem goed te begrijpen, want hij praat

his wishes and expectations. Sometimes I have to do my best to understand him well, because he talks

voornamelijk ABD, algemeen beschaafd dialect. Zijn grootste wens? Een beetje lopen, Buten,

mainly ABD, generally cultured dialect. His biggest wish? To walk a little, outside,

zegt hij. Tevreden met weinig, maar zelf rondlopen op zijn erf. Zelf buiten naar de koeien kijken,

he says. Satisfied with little, but walking around on his own property. Looking at the cows outside himself,

in plaats van achter het raam binnen. Zelf nog even boer zijn. Ondanks zijn dialect,

instead of being inside behind the window. To be a farmer for a moment himself. Despite his dialect,

een duidelijke hulpvraag. Of Harm ooit nog zelf richting de wijk kan lopen om zijn koeien te

a clear request for help. Whether Harm can ever walk to the neighborhood himself to get his cows.

bekijken? Ik weet het niet. We gaan in ieder geval aan de slag om te oefenen met lopen.

To look? I don't know. In any case, we are going to start working on practicing walking.

Dit was de vierde aflevering van de VerhalenPoly podcast. Gemaakt door Lucie van der Maas,

This was the fourth episode of the VerhalenPoly podcast. Created by Lucie van der Maas,

Wilfred van der Maas en Bas Schepers. Ramiro Martina verzorgde de montage. Heb je vragen

Wilfred van der Maas and Bas Schepers. Ramiro Martina did the editing. Do you have questions?

naar aanleiding van deze aflevering of heb je zelf een verhaal dat je wilt delen in deze podcast? Mail

Following this episode, do you have a story you want to share in this podcast? Email.

naar bas.heldenbureau.nl. En wil je niks missen van de VerhalenPoly podcast? Volg ons op Spotify.

to bas.heldenbureau.nl. And do you not want to miss anything from the VerhalenPoly podcast? Follow us on Spotify.

Over drie weken de laatste aflevering van de VerhalenPoly podcast.

In three weeks, the last episode of the VerhalenPoly podcast.

Tot dan!

Until then!