Motivasyonunu Kaybettiğinde Bu Bölümü Dinle!

Kendine ait bir odaya hoş geldin. Ben Yasemin.

Welcome to your own room. I'm Yasemin.

Kendi yolculuğumdan, yaşadıklarımdan ve öğrendiklerimden ilham alarak bu podcast'ı başlattım.

I started this podcast inspired by my own journey, my experiences, and what I have learned.

Burada seni de kendi yolunu bulmaya, yaratıcılığını keşfetmeye ve hayatını kendi istediğin gibi şekillendirmeye davet ediyorum.

I invite you here to find your own path, discover your creativity, and shape your life the way you want.

Kendine ait bir oda sadece bir podcast değil, kendi yolunu çizmek isteyen herkes için ilham dolu bir buluşma noktası.

A Room of One's Own is not just a podcast, but an inspiring meeting point for anyone who wants to carve their own path.

Her bölümde hayallerinin peşinden giden ve kendi rotasında yürüyen konuklarımın hikayeleriyle seni de motive etmeye hedefliyoruz.

We aim to motivate you with the stories of my guests who pursue their dreams in every episode and walk their own path.

Bazen de tek başıma kendi yaratıcı süreçlerimden, hedeflerime ulaşırken karşılaştığım zorluklardan ve yaratıcılığımı nasıl canlı tuttuğumdan bahsediyorum.

Sometimes I talk about my creative processes on my own, the challenges I face while reaching my goals, and how I keep my creativity alive.

Küçük öneriler ve samimi paylaşımlar yaparak seni kendi yolculuğunda desteklemek istiyorum.

I want to support you on your journey by making small suggestions and sharing sincere thoughts.

Zaman zaman astrolojiden, zaman zaman da sosyolojiden ilham alıyoruz. Çünkü ilham her yerde.

Sometimes we draw inspiration from astrology, sometimes from sociology. Because inspiration is everywhere.

Bu podcast sadece bir dinleme deneyimi değil, aynı zamanda birlikte büyüyebileceğimiz bir topluluğun parçası olman için bir davet.

This podcast is not just a listening experience, but an invitation for you to be part of a community where we can grow together.

Instagram'da kendine ait bir oda podcast hesabınıza abone olmayı unutmayın.

Don't forget to subscribe to your own room podcast account on Instagram.

Hesabımızı takip edebilir, ilham verici içeriklere ve atölyelere göz atabilirsin.

You can follow our account and explore inspiring content and workshops.

Ayrıca çok yakında platformumuzda meditasyonlar, yazı egzersizleri ve kendi yolunu bulmana yardımcı olacak kaynaklar seni bekliyor olacak.

Additionally, very soon our platform will have meditations, writing exercises, and resources to help you find your own path waiting for you.

Şimdi arkana yaslan, kulaklıklarını tak ve seni motive edecek keyifli bir sohbetin tadını çıkar.

Now lean back, put on your headphones, and enjoy an enjoyable conversation that will motivate you.

Bu bölümle birlikte belki de kendi yolunda yeni bir adım atacak, kendi yolculuğuna cesur bir başlangıç yapacaksın.

With this section, you may take a new step on your own path and make a brave start to your own journey.

Hadi, kendine ait odana hoş geldin.

Come on, welcome to your own room.

Herkese merhaba, kendine ait bir oda podcast'ın yeni bir bölümüne hoş geldiniz.

Hello everyone, welcome to a new episode of the podcast "A Room of One's Own."

Ben Yasemin.

I am Yasemin.

Bugün size biraz daha değişik bir bölüm hazırladım.

Today, I prepared a slightly different section for you.

Motivasyonunuz bozulduğunda dinleyebileceğiniz bir bölüm.

A section you can listen to when your motivation is broken.

Aslında bu bölümü ben kendim için hazırladım.

Actually, I prepared this section for myself.

Uzun hıfın kısası.

The short version of the long story.

Hep böyle benim moralim bozulduğu zaman her şeyden vazgeçiyorum.

I always give up on everything when my morale is down like this.

Yani yıllardır olan bir durum bu.

So this is a situation that has been happening for years.

Zannediyorum ki herhalde benim yapım böyle.

I guess this is just my nature.

Yani ya hep ya hiç gibi çalışıyor.

So it works like either all or nothing.

Ya her şeyi aynı anda yönetmeye çalışıyorum ve yönetebiliyorum nispeten.

I'm trying to manage everything at once, and I can relatively manage it.

Ya da mesela...

Or for example...

Ya bir şey bozulduğu anda o zincirleme olarak benim tüm dengemimi bozuyor.

As soon as something goes wrong, it disrupts my entire balance in a chain reaction.

Ve ben birdenbire birçok şeyi yapamaz hale geliyorum.

And suddenly I become unable to do many things.

Yıllardır bunun daha böyle majör ve daha küçük versiyonlarını yaşadım hayatımda.

I have experienced major and smaller versions of this in my life for years.

Ve kendime hep böyle söz verdim son zamanlarda.

And I have always made this promise to myself lately.

Yani burada benim bir enerji kaçağım var.

So I have an energy leak here.

Bu bana oluyor.

This is happening to me.

O yüzden nasıl önleyebilirim bunu?

So how can I prevent this?

Yani çünkü bu södürülebilirliğin önüne geçiyor, disiplinin önüne geçiyor.

So because this prevents the sustainability, it hinders discipline.

E o zaman da hayatta hiçbir anlamda istediğim şeylere ulaşamıyor oluyorum.

Then I am unable to achieve the things I want in life in any meaningful way.

Yani günlük bir huzur, gece yattığımda kafamı yaslayamıyorum.

So, I can't rest my head when I go to bed at night, even for a daily peace.

Kafa koyduğumda iyi hissetmek de dahil buna.

Feeling good when I lay down is also included in this.

Bu sebepten dolayı kendime bir böyle sesli not veya bir mektup falan bırakmaya karar verdim bir yerlere.

For this reason, I decided to leave myself a voice note or a letter or something somewhere.

Ve dedim ki ben bunu neden podcast olarak kaydetmiyorum.

And I said, why don't I record this as a podcast.

Böylelikle sizler de ilham bulabilirsiniz diye düşündüm.

I thought you might find inspiration this way too.

Ve hemen o 10 maddeye başlıyorum kendim için hazırladığım ve tabii sizler için.

And I immediately start with those 10 points I have prepared for myself and of course for you all.

Birinci madde.

First article.

Evin dağınıkken sen de dağınıksın.

When the house is messy, you are messy too.

Şimdi şöyle.

Now here's the thing.

Ev karmaşıkken fiziksel olarak bence insanın zihninde karmaşık oluyor zaten.

When the home is chaotic, I think the mind of a person becomes chaotic as well.

Ben kendimde bunu çok fazla hissediyorum.

I feel this very much within myself.

Ve aslında...

And actually...

Aslında küçücük bir çekmeceyi açıp düzenlemek insana o kadar çok büyük bir şey başarmış hissi veriyor ki

In fact, opening and organizing a tiny drawer gives a person the feeling of having accomplished something so much bigger.

onun devamında yapası geliyor zaten.

She already wants to continue with it anyway.

Ve yaşadığımız ortam çok önemli.

And the environment we live in is very important.

Çünkü aslan yattığı yerden belli olur misali.

Because a lion is known by the place it rests.

Yani kendini gösterişin hayatın her alanına yansıyor.

So your showiness reflects in every area of your life.

Çetin Çetintaş'ın sık kullandığı çok sevdiğim bir lafı var derslerinde vesaire.

Çetin Çetintaş has a phrase he often uses that I really love in his lessons and so on.

İşte madda yaptığın her şey hayatta yaptığın her şeydir gibi bir laftan cümleyi unuttum ama

I forgot the sentence like "Everything you do in matter is like everything you do in life," but...

aslında birçok insan bu benzetmeyi birçok farklı şey için kullanıyor.

Actually, many people use this analogy for many different things.

Yani bazen nasıl balık tuttuğun hayattaki duruşunu yansıtıyor.

So sometimes how you fish reflects your stance in life.

Bazen nasıl dişini foçaladığın hayattaki duruşunu yansıtıyor.

Sometimes how you brush your teeth reflects your stance in life.

Yani dolayısıyla evini nasıl tuttuğun da aslında hayattaki diğer şeyleri nasıl yaptığını yansıtıyor.

So, how you keep your home actually reflects how you handle other things in life.

Yani bazen bir yere bakmaya çok çekiniyoruz.

So sometimes we hesitate to look at a place.

Çok görmezden geliyoruz.

We are overlooking a lot.

Ve bu kendini evimizde göstermeye başlıyor.

And this is starting to show itself in our home.

Böyle yığılmış kıyafetlerle, bir dolabın içine tıkılmış eşyalarla vesaire.

With clothes piled up like this, items crammed into a closet, and so on.

Ve bu bende çok fazla kendini gösteren bir özellik.

And this is a trait that reveals itself very much in me.

Dolayısıyla önce Yasemin'cim...

So, first of all, my dear Yasemin...

Gelecekteki Yasemin önce evine bir dön bak.

In the future, Yasemin, first look back at your home.

Önce kendine ait odana bak.

First, look at your own room.

Kendine alan açıyor musun?

Are you making room for yourself?

Gerçekten sana ait bir alan var mı?

Do you really have a space that belongs to you?

Fiziksel olarak orayı kaplamaya izin veriyor musun?

Are you allowing to cover that place physically?

Orayı kurban psikolojisine girmek yerine sorumluluk alıp kendin için en uygun şekilde tutup güncelliyor musun?

Are you taking responsibility and keeping it updated in the best way for yourself instead of falling into a victim mentality?

Bu kadar aslında.

That's actually it.

Bence bu yeterli olacaktır.

I think this will be sufficient.

Umarım size de ilham olmuştur.

I hope it has inspired you as well.

İkinci numaraya geçiyorum.

I am moving on to the second number.

İçindeki çocuk oyun istiyor.

The child inside you wants to play.

İçindeki çocuk sanatçının yoluyla hayatıma giren bir kavram.

A concept that entered my life through the inner child artist.

Ama artık çok sıkça farklı farklı yerleştiriyor.

But now they are placing it in different places very frequently.

Ve ben de çok aslında uzun zamandır sevdiğim ve oynadığım bir kavram.

And it is actually a concept that I have loved and played with for a long time.

İçindeki çocukla konuşmak diye bir şey var.

There is something called talking to the child within you.

Dolayısıyla gerçekten kaybolduğumu hissettiğim zaman artık direkt olarak şunu soruyorum.

Therefore, when I truly feel lost, I now directly ask this.

Çocuk halim ne yapardı?

What would my childhood self do?

Ne yapmak isterdi?

What would he/she want to do?

Benim için aslında cevap hep müzikallerle, tiyatroyla, şarkı söylemekle ilgili bir yerlere geliyor.

For me, the answer always comes down to musicals, theater, and singing.

Dolayısıyla zaten sık sık tiyatroya gidiyorum.

Therefore, I already go to the theater often.

Beni Instagram'dan takip ediyorsanız görüyorsunuzdur.

If you follow me on Instagram, you can see.

Bunu önce eklendirmeye çalışıyorum.

I am trying to add this first.

Çünkü benim en güzel şeyim...

Because my most beautiful thing...

En kolay yükseldiğim şey o.

The easiest thing I have risen is that.

Ama aslında o da değil.

But actually, it's not that either.

Biraz daha konfor alanından çıkıp yeni şeyler denesem biliyorum ki içimdeki çocuk daha da sevinecek.

I know that if I step out of my comfort zone a little more and try new things, the child inside me will be even happier.

Ve o neşe duydukça benim içimdeki güç ve huzur artacak.

And as she/he feel that joy, my inner strength and peace will grow.

Çünkü bence insanın kendi içindeki bütünlüğü, kendi içindeki çocuğun ne kadar dinlediğiyle ilgili.

Because I think a person's inner wholeness is related to how much their inner child is listened to.

O yüzden sorun işinizdeki çocuğa ne yapmak istiyor en çok.

So ask the child in your job what they want to do the most.

Veya hatırlamaya çalıştığınız 8 yaşında 9 yaşındaki haliniz ne yapmak istiyordu en çok?

Or what did you want to do the most when you were 8 or 9 years old that you are trying to remember?

Neyi yapmaktan hoşlanıyordu?

What did he/she enjoy doing?

Ve kendinize onu yapabileceğiniz bir alan açın hayatınızda.

And create a space in your life where you can do it.

Bir seferlik bilin.

Know it for once.

Veya bunları düşünmek dahi istemiyor musunuz?

Or do you not even want to think about these?

Yani bir boyama kitabı alın.

So, get a coloring book.

Mandalalar var.

There are clamps.

Ben hiç yapmadım ama çok seviyor yapanlar.

I've never done it, but those who do love it very much.

Duyuyorum.

I hear you.

Veya bir dans dersine gitmek.

Or go to a dance class.

Veya yeni bir tarif denemek.

Or trying a new recipe.

Bir kurabiye yapmak.

To make a cookie.

Bir bulmaca çözmek.

Solving a puzzle.

Yani herhangi bir şey.

So anything.

Ve açıkçası yaratıcı işlerle ilgileniyorsanız bence içimizdeki yaratıcılığı açmanın da en kestirme yollarından biri bu.

And frankly, if you are interested in creative work, I think one of the quickest ways to unleash the creativity within us is this.

O yüzden de sanatçının yolu da bundan sık sık bahsediyor.

That's why the artist's path often speaks of this.

Ve üçüncü maddeye geçiyorum.

And I am moving on to the third item.

Hareket et.

Move.

Hareket et deyince şu an aklıma şey geldi.

When you said "move," something came to my mind right now.

Nikara İbrahimgil'in...

Nikara İbrahimgil's...

Unuttum şimdi şarkının ismini ama hep paylaşıyorum.

I forgot the name of the song now, but I always share it.

Böyle bir şiir gibi bir şarkısı var aslında.

Actually, it has a song like such a poem.

Düz yazıdan uyarlanmış zannediyorum.

I think it is adapted from prose.

Ben yıllardır onu dinlerim.

I have been listening to him/her for years.

Ve yıllardır kendimi motive ederim.

And I have been motivating myself for years.

Orada şey diyordu.

He was saying something over there.

Hemen aklıma geldi.

It just came to my mind.

Hareket et.

Move.

Her gün hareket etmeyi alışkanlık haline getir.

Make it a habit to move every day.

Bir spora kafayı tak.

Get into a sport.

Dansla kafayı tak.

Get obsessed with dance.

Satranca kafayı tak.

Focus on chess.

Kafayı taktıkça...

The more you fixate...

Kafayı taktıkların üzerine...

You're fixated on what you're obsessed with...

Yağmur olup üzerine...

As the rain falls on you...

Gibi böyle bir şey vardı.

There was something like that.

Hafif böyle melodili bir düz yazı gibi o.

It's like a lightly melodic prose.

Onu da paylaşırım.

I will share that too.

Hem kendine ait.

It belongs to itself.

Bu arada Instagram'dan.

By the way, from Instagram.

Kendimden de çok sık paylaşıyorum zaten.

I already share a lot about myself too.

Neyse.

Anyway.

Devam ediyorum.

I am continuing.

Nikara İbrahimgil'den de ilhamımızı aldıysak.

If we have drawn inspiration from Nikara İbrahimgil as well.

Yani hareket etmek...

So, to move...

Benim tıkandığım an...

The moment I got stuck...

Vücudumu hareket ettirdiğinde...

When you moved my body...

Sadece beş dakika bile.

Just five minutes is enough.

Böyle uzun bir saatlik sporlardan bahsetmiyorum.

I'm not talking about such long hour sports.

Tabii ki o zaten başka bir yavaşta...

Of course, he is already on another slow one...

Yapıyorsan, sürülebiliyorsan ne güzel.

If you can do it, if you can ride it, how nice.

Ama sadece beş dakika...

But just five minutes...

Ya şöyle bir el biletlerini, ayak biletlerini...

Well, how about the hand tickets, foot tickets...

Oynatmayalım.

Let's not play it.

Oynatmak bile yeterli.

Just playing it is enough.

Yani hani bazen bazı şeyleri o kadar çok...

So, sometimes some things are just so...

Şöyle yapılmalı.

It should be done like this.

Şöyle gözükmeli.

It should look like this.

İşte spor kıyafetlerini giyip şurada bilmem ne yapmak.

Here, putting on sports clothes and doing something or other.

İşte YouTube'dan bilmem ne vücudun her tarafını çalıştırdığım bir workout yapmak gibi...

It's like doing a workout that works every part of your body from some YouTube thing...

Böyle büyütüyoruz ve şekillere sokuyoruz ki...

We raise and shape it in such a way that...

O şekiller ve o kurallar bize yardım etmek yerine...

Those shapes and those rules help us instead of...

Bazen bizi hareket etmek kadar...

Sometimes it takes as much for us to move...

Aslında bizim içgüdüsel olarak yapmak istediğimiz bir eylemi...

In fact, an action that we instinctively want to do...

Yapmaktan uzaklaştırıyor bence.

I think it is keeping me away from doing it.

Benim düştüğüm bir tuzak bu en azından.

This is at least a trap I fell into.

O yüzden lütfen rica edin.

So please, I kindly ask you.

Diyorum bir bak hayatına derim.

I'm saying take a look at your life, I say.

Gelecekteki Yasemin'e motivasyonun bozulduğunda...

To future Yasemin, when your motivation falters...

En son ne zaman hareket ettin?

When was the last time you moved?

Ve mümkünse hiç kendine o mükemmel yetişik baskısını yüklemeden...

And if possible, without ever putting that perfect adult pressure on yourself...

Üstünde de her ne kıyafet varsa ve her ne şekildeysen...

Whatever clothes you have on you and whatever way you are...

5 dakika bir şekilde YouTube'dan bir şey açıp hareket et.

Open something from YouTube for 5 minutes and move.

Diyorum ve devam ediyorum.

I say and I continue.

Sabah sayfaları.

Morning pages.

Dördüncü maddemiz.

Our fourth item.

Tabii ki sabah sayfaları.

Of course, morning pages.

Beni takip ediyorsanız, yaptığım işleri takip ediyorsanız...

If you are following me, if you are following my work...

Zaten verdiğim atölyelerin başı sanatçının yolu atölyesi.

The beginning of the workshops I offer is the artist's path workshop.

Öyle başladı benim için bu atölye.

That's how this workshop started for me.

Atölye verme ve kendi deneyimlerimle ortak bir alan açma mevzusu.

The topic of giving workshops and creating a common space with my own experiences.

Sabah sayfaları da sanatçının yolunun bir vazgeçilmez parçası olarak hayatıma girdi.

The morning pages also entered my life as an indispensable part of the artist's journey.

Morning Pages.

Morning Pages.

Diğer ismi, kitaptaki ismi.

Its other name, the name in the book.

Bunlar journaling de diyebilirsiniz.

You can also call these journaling.

Böyle İngilizce kelimeler atmak istemiyorum.

I don't want to throw in such English words.

Yanlış anlamayın ama biliyorsunuz bu daha böyle bir hatırlatıcı olabiliyordu.

Don’t get me wrong, but you know this could have been more of a reminder.

Çünkü çok fazla bu başlıklar altında üretilen içerikler var her anlamda.

Because there are so many contents produced under these titles in every sense.

Yani bu journaling mevzusu, yazı yazmak aslında...

So this journaling thing is actually about writing...

Ben başka podcastlerimde de söylemiştim.

I have mentioned it in my other podcasts as well.

Çok yakalanmıştım.

I was caught very much.

Yakalayanlar olmuş sevilen bir tabir.

"There are those who have caught on to a beloved expression."

O yüzden yine kullanacağım.

That's why I will use it again.

Çöpü çıkarmak benim için.

It's my turn to take out the trash.

Yani sabah kalktığımda çöpü dışarı çıkarmak.

So taking the garbage out when I wake up in the morning.

Ve bu gerçekten çok rahatlatıcı ve çok büyük bir şey yapmış oluyorum kendim için.

And this is really very comforting, and I am doing something very significant for myself.

Ve bunu yapmadığım zaman ki iki haftadır yapmıyordum.

And when I wasn't doing this, which I hadn't been doing for two weeks.

İlk defa belki de bu kadar uzun zamandır.

Perhaps for the first time in such a long time.

Bir haftadır hiç yazmamışım.

I haven't written anything for a week.

İki haftadır da böyle bölük pörçük yazmışım.

I've been writing like this, in a fragmented way, for two weeks.

Ben normalde her sabah üç sayfa yazmaya çalışıyorum.

I usually try to write three pages every morning.

Bu arada üç sayfa yazmadığımda da faydası azalıyor gibi hissediyorum.

In the meantime, I feel like the benefits decrease when I don't write three pages.

Çünkü sanatçının yolunda da bahsettiği bir şey var.

Because there is something that the artist also talks about on their path.

Bir buçukuncu sayfada bir şey oluyor.

Something is happening on one and a half pages.

Oraya kadar böyle bir zorluyorsun kendini.

You are pushing yourself this hard until there.

Yani özellikle aralıklı yazdığınız zamanlar.

So especially during the times you write intermittently.

Çok düzenli yazınca otomatik açılma oluyor benden en azından ama.

When I write very neatly, it automatically opens from me at least.

O bir buçukuncu sayfadan sonra zorunlu olarak bir böyle dürüstlük başlıyor.

After that one and a half page, a kind of honesty inevitably begins.

Ve yani ben orada daha rahat ediyorum açıkçası.

And honestly, I feel more comfortable there.

Yani gerçeği duyduğum zaman görünmez olan şey hayatımda görünür hale geliyor.

So when I hear the truth, the invisible thing becomes visible in my life.

Ve bu beni güçlendiriyor.

And this empowers me.

Ve hayata karşı olmadığım aslında hayatın benim olabileceği ihtimalini hatırlatıyor bana.

And it reminds me of the possibility that life could actually be mine, and that I am not against life.

Ve dolayısıyla hayata karşı da değil.

And therefore not against life either.

Hayatın içinde daha kendim olabilmemi sağlıyor.

It allows me to be more myself within life.

Çünkü neyi taşıdığımı biliyorum.

Because I know what I carry.

Neyi çıkarttığımı da biliyorum o gün.

I know what I took out that day too.

Yani biraz daha kendimi farkında olmuş oluyorum.

So I become a bit more self-aware.

Ve bence bir şey yazdıkça aslında onun o kadar kötü olmadığını fark ediyor insan.

And I think as one writes something, they realize that it’s not that bad.

Yani hani annem hep derdi hayatta her şey insana dairdir.

So, you know, my mother always used to say that everything in life is about the person.

Hayatta her şey insanlar içindir diye.

Everything in life is for people, they say.

Yine çok basit gözüken ama içinde binlerce anlam barındıran bir cümle bence.

I think it's a sentence that seems very simple but contains thousands of meanings.

Gerçekten hayatta her şey insanlar için.

Everything in life is really for people.

Yani o yüzden her ne yaşıyorsun.

So that's why you're going through whatever you are.

O anda bizim motivasyonumuzu düşüren, belki bizi suçlu hissettiren, belki utandıran,

At that moment, it diminished our motivation, perhaps made us feel guilty, perhaps embarrassed.

belki öfkelendiren, belki kötü hissettiren sadece aslında yalnız değiliz muhtemelen yaşadığımız şeyde.

Maybe it makes us angry, maybe it makes us feel bad, but we are probably not alone in what we are experiencing.

Bizim yaşadığımız şeyi yaşayan binlerce belki milyonlarca insan var.

There are thousands, perhaps millions of people experiencing what we are going through.

Yaşamış olan, yaşayacak olan, yaşayan.

Those who have lived, those who will live, those who are living.

Dolayısıyla her neyse o onu bir kağıda döküp oradaki duygularımla yüzleşmek.

Therefore, whatever it is, I need to write it down on a piece of paper and confront my emotions there.

Kendimi yetersiz buluyorsam, kendimi kötü görüyorsam, kendim olmak istemiyorsam vesaire

If I find myself inadequate, if I see myself negatively, if I don't want to be myself, etc.

orada bir zaten içinde bir ağırlık var.

There is already a weight inside there.

Ayrılma başlıyor o zaman kendimle, kendim arasında.

The separation is starting then between myself and myself.

Onun önüne geçmiş oluyor benim için bu çöpü çıkarma eylemi diyebilirim.

I can say that this act of taking out the trash is akin to surpassing him for me.

Beşinci maddeye geçiyorum.

I am moving on to the fifth item.

Önceliklerini azalt.

Reduce your priorities.

Bu çok sihirli, çok etkili bir madde.

This is a very magical, very effective substance.

Ve ben bunu son dönemlerde fark etmeye başladım.

And I started to notice this recently.

Aslında atölyede beraber, ben atölyelerimde beraber bir alan tutuyorum.

Actually, I hold a space together in my workshops.

Yani ne atölyeye veriyorsam içeriğini hazırladığım içeriğe veya işte sanatçının yolunda hazır bir içeriğim üstüne ilerliyoruz.

So whatever I give to the workshop, we proceed based on the content I've prepared or on top of the content I already have ready along the artist's path.

Ben de yani harfi harfine yapıyorum gibi bir şey aslında.

I'm also doing it as if I'm doing it literally, actually.

Dolayısıyla son atölyelerde bunu daha çok fark ettim.

Therefore, I noticed this more in the last workshops.

Hem katılımcıların söylediklerinden hem kendim deneyimlerimden.

Both from what the participants said and from my own experiences.

Öncelikleri böyle 10 maddelik to-do listler aslında bazen böyle şey çok iyi bir şey.

Having priority lists like this, such as a 10-item to-do list, can actually be a very good thing sometimes.

Kafandaki her şeyi sayfaya dökmek, yani beynindeki her şeyi böyle yazmak ve kocaman bir sayfada ben bazen bir kaos görüyorum.

Putting everything in your head onto the page, writing everything in your brain like this, and sometimes I see a chaos on a big sheet of paper.

Hani sayfalar yetmiyor, her şeyi yazıyorum, yapılması gerektiğine inandığım veya aklımda şunu olsa böyle olsa şöyle olsa dediğim hayat, işler, ev düzeni işte.

I write everything down, as if the pages are not enough, about life, work, home arrangements that I believe should be done or that I think about like "if this were the case, if that were the case."

Aklımda şunu olsa böyle olsa şöyle olsa dediğim hayat, işler, ev düzeni işte.

The life, work, and home arrangement that I say would be like this or like that if only I had this in mind.

Çocuğum, ailem, arkadaşlarım, kendim, sağlığım vesaire her şey.

My child, my family, my friends, myself, my health, and everything.

Ama günlük bir hayata geçtiğimizde böyle bir lüksün benim yok en azından şu an bu kadar hani hareketli olmam gereken bir tempoda.

But when we transition to daily life, I don't have such a luxury at least not right now at this pace where I need to be so active.

Bu kadar hani zamanımı iyi yönetmem gereken bir durumda.

In a situation where I really need to manage my time well.

O yüzden azaltmaya çalışıyorum.

That's why I'm trying to reduce it.

Ben önceden her gün en az böyle 5-6 madde yazardım hatta bazen 7-8 bazen 10.

I used to write at least 5-6 items like this every day, sometimes even 7-8 or 10.

Ama öyle olunca üstüme çok fazla bir yük biniyor.

But then a lot of burden falls on me.

O yüzden yani bu bahsettiğim sihirli çözüm özetle.

So, in short, this magical solution I'm talking about.

Bu 10 maddemiz.

These are our 10 items.

10 maddemi yazıyorsunuz 3 maddeye indirin.

You are writing my 10 items, reduce it to 3 items.

Hatta 1 maddeye indirin.

Even reduce it to 1 item.

Her gün sadece yapacak bir önceliğiniz olsun.

Every day, just have one priority to focus on.

Hadi 3 önceliğiniz olsun ama ikisi daha yan olsun.

Come on, let the three be your priorities, but let the other two also be a little bit side by side.

Esas bir tane şey.

It's basically one thing.

O zaman insan o bir tane şeyi yapıp yatağa yattığı zaman gece içi rahat ediyor ve etmesi de gerekiyor zaten.

Then when a person does that one thing and goes to bed, they can relax at night, and they should be able to.

Ve bu da bizi diğer maddeye getiriyor.

And this brings us to the next point.

Kendi yakandan düş 6. madde.

Drop your own 6th item.

Kendine karşı çok fazla eleştiri alıyorsun diyorum gelecekteki Yasemin'e.

I'm saying to future Yasemin that you're receiving a lot of criticism towards yourself.

Böyle yazmışım defterime.

I wrote this in my notebook.

Daha nazik ol.

Be nicer.

Bu kadar basit aslında.

It's actually that simple.

Başkalarına gösterdiğimiz nezaket.

The kindness we show to others.

Başkalarısına söyleyemeyeceğin lafları.

Words you can't say to others.

Başkası mesela bir başkası benim kendim suçladığım şeyleri yapmış olsa ona asla o kadar şefkatsiz davranmam.

If someone else, for example, someone else had done the things I blame myself for, I would never treat them so compassionlessly.

Ama bu sadece benimle ilgili bir şey değil herhalde.

But this probably isn't just about me.

Anladığım kadarıyla ki öz şefkat o yüzden bu kadar büyük bir mevzu günümüzde.

As far as I understand, that's why self-compassion is such a big topic nowadays.

İnsan kendine o bıçak darbelerini çok sert saplıyor bence.

I think a person drives those knife blows into themselves very harshly.

Ki bunun da şeyle alakası var.

This is also related to the thing.

Belki de bir farkındalık gelişmesi var son yıllarda.

Perhaps there has been a development of awareness in recent years.

Dünyada hani kolektif bilinçte.

Where is the collective consciousness in the world?

Artık daha çok sorguluyoruz kendimizi.

We question ourselves more now.

Daha çok ben bir şey farkındayım.

I am more aware of something.

Daha çok ben bir şey farklı yapabilir miydim diyoruz.

We say more like, could I have done something differently?

Hani eskiden sistemler sistemlerdir.

Remember when systems used to be systems?

Herkes olduğu yerdedir.

Everyone is where they are.

Zaten ekonomik olarak da sosyal olarak da başka daha yerleşik sistemlerin kabulü vardı.

There were already acceptances of other more established systems both economically and socially.

Ama şimdi aslında baktığınızda özellikle Z kuşağı birçok sistemi kabul etmiyor.

But now, when you actually look at it, especially Generation Z does not accept many systems.

Ne ekonomik ne sınıfsal ne sosyal.

Neither economic, nor class-based, nor social.

Yani daha önceden bu kabul edilmeli diye dayasılan birçok sistemi kabul etmiyor.

So it does not accept many systems that were previously insisted to be accepted.

Ve aslında ben kendimi şey bir önceki bölümde bunu konuşmuştuk.

And actually, I talked about this in the previous section.

Aslında öyküyle çok tatlı bir podcast bölüm.

Actually, it's a very sweet podcast episode with the story.

Onu dinleyin muhakkak.

Make sure to listen to him/her.

Neyse.

Anyway.

Bu Z kuşağı, Y kuşağı hikayesini.

This Generation Z tells the story of Generation Y.

Ben kendimi biraz ortada görüyorum.

I see myself a bit in the middle.

Aslında Y kuşağıyım teknik olarak ama.

Actually, I'm technically part of Generation Y, but.

Kafa yapımı gerçekten Z kuşağına yakın gördüğüm yerlerde fazla.

I see that the mindset is really close to Generation Z in many places.

Dolayısıyla mesela hani açıkçası zaten böyle şeyler yok artık.

Therefore, for example, frankly, such things no longer exist.

O yüzden de kendimizi suçlamak, okları kendimize çevirmek.

That's why we blame ourselves and turn the arrows towards ourselves.

Ve evet yani ben aslında kendimi kontrol edebilmeliyim.

And yes, I mean I should actually be able to control myself.

Hayatımdaki şeyleri demek daha kolay oluyor.

It's easier to talk about the things in my life.

Ama bu da bazen biraz o sistemsel şeylerin hala hayatımızda olduğunu.

But this also shows that sometimes those systemic issues still exist in our lives.

Biz bunlarla ilgili farkındalar.

They are aware of this.

Bunlarla ilgili farkındalık sahibi olsak da toplumun dünyanın henüz orada olmadığını.

Even if we are aware of these issues, society is not yet there in the world.

Olacak mı bir noktada?

Will it happen at some point?

Bence olacak elbet olacak ama belki de bizim görmeyeceğimiz kadar uzak yüzyıllar sonrasında.

I think it will happen, definitely it will happen, but perhaps in centuries to come that we may not see.

Dolayısıyla kendi yakından düş yani özetle.

Therefore, drop it closely, in short.

Çünkü her şeyi sen değiştiremezsin.

Because you can't change everything.

Evet kendin bir gücün var, kendin bir eylem gücün var ve bunu kullanmak süper bir şey.

Yes, you have your own power, you have your own agency, and using it is a super thing.

Ama dünyanın yükü senin omuzlarında değil.

But the weight of the world is not on your shoulders.

Ve dünyanın da hala bazı dayattığı şeyler var.

And there are still some things that the world imposes.

Bunu kabul ederek, her şey senin kontrolünde olmadığını kabul ederek.

By accepting this, you are acknowledging that not everything is under your control.

Lütfen kendini rahat bırak ve kendi yakandan düş diyorum.

Please relax and let your own collar fall.

Ve yedinci maddeye geçiyorum.

And I am moving on to the seventh item.

Şarkı söyle.

Sing a song.

Çok düz bir şekilde kalpten şarkı söyle.

Sing from the heart in a very straightforward way.

Şarkı söylemek benim için zaten çok net bir şey.

Singing is already a very clear thing for me.

Belki siz bunun yerine başka bir şey koyabilirsiniz.

Maybe you can put something else instead.

Benim çocukluğumdan beri en çok yaptığım şey.

The thing I've done the most since my childhood.

Ben ilk şarkı yazmaya başladığım zaman zaten okuldan eve gelirdim.

I would already come home from school when I started writing my first song.

Hem ortaokulda hem lisede.

Both in middle school and high school.

Böyle abuk sabuk şarkı sözleri uydururdum.

I used to come up with such nonsensical song lyrics.

Ve böyle saatlerce.

And for hours like this.

Evde kimse olmazdı bir de.

There wouldn't be anyone at home either.

Boş saat olurdu.

There would be empty hours.

Çok mutlu olurdum.

I would be very happy.

Salonda böyle bütün eşyaların etrafına dönerek.

In the living room, wandering around all the furniture like this.

Böyle şarkı söyleyerek dans ettiğimi hatırlıyorum.

I remember dancing while singing such a song.

Vaya böyle lisenin sonuna kadar diyeyim.

Well, let me say up to the end of high school like this.

Ve aslında sonra da yalnız olduğum her an bunu sürdürmeye devam ettim.

And in fact, I continued to do this every moment I was alone afterwards.

Öyle bir noktada oldu ki.

It reached such a point.

Yani artık ne bileyim ilk ben şarkı yazmaya ne zaman başladım.

So, I don't even know when I first started writing songs.

Gerçekten şarkı yazdığımı fark ederek.

Realizing that I am actually writing a song.

Herhalde 5-6 yıl önce galiba başladım.

I think I started about 5-6 years ago.

Hadi olsun 6-7 yıl.

Alright, let it be 6-7 years.

Ben gerçekten kafamda şarkı yazıyorum.

I am really writing a song in my head.

Saçmalamıyorum aslında.

I’m not rambling, actually.

Veya başka bir şey uyarlamıyorum.

Or I’m not adapting anything else.

Baya hani işte melodisi de benden geliyor.

Well, the melody is coming from me.

Söz de benden geliyor gibi bir farkındalığa ulaştım.

I have reached a consciousness as if the words come from me.

Buna niye bu kadar geç ulaştım.

Why did it take me so long to get to this?

Çünkü aslında benim müzikal yeteneklerim çok eziliyordu ben küçükken.

Because in fact, my musical talents were very suppressed when I was little.

Yani kötü bir şey demek istemem ama.

So I don't want to say something bad, but...

Yani hani ailemde açıkçası pek saygı duymazdı.

So, honestly, they didn't really have much respect in my family.

Belki de çok yetenekli olduğuma inanmıyorlardı.

Maybe they didn't believe that I was very talented.

Olabilir bu arada.

It could be in the meantime.

Olmaya da bilirdim.

I might not have been.

Ama her halükarda benim hayattaki en büyük tutkum buydu.

But in any case, this was my greatest passion in life.

Ve atıyorum mesela işte çok fazla kora yaptım.

And let's say, for example, I did too much choir.

Müzikal yaptım.

I made a musical.

Tüm hayatım öyle geçmişti aslında.

My whole life had actually gone that way.

O şey ergenlik dönemindeyim hani 18'e kadar.

That thing, I'm in my adolescence, you know, until I'm 18.

Sonrasını zaten bilinçli bir şekilde yapmaya başladım.

I already started to do the rest consciously.

Aa ben bunlar bana hayat veriyor.

Ah, these give me life.

Ben hani vazgeçmemeliyim diye.

I shouldn't give up, right?

Ve sonra fark ettim ki aslında bunlar geliştirilebilir yeteneklermiş.

And then I realized that these were actually skills that could be developed.

Ve %90 biraz da kendine inanmakla başlıyor.

And it starts with 90% believing in yourself a little bit.

Çünkü kendine inanmazsan kendini rahat bırakamıyorsun şarkı söylerken.

Because if you don't believe in yourself, you can't relax while singing.

Ve aslında sonra herkesin şarkı söyleyebileceğine inanan hocalarla çalışmaya başladım.

And actually, I started working with teachers who believe that everyone can sing.

Ve orada da hani dünyanın en iyi şarkı söyleyen kişisi miyimdir.

And there, am I the best singer in the world?

Ya tabii ki hayır.

Well, of course not.

Ama bana yetecek kadar.

But enough for me.

Söylüyorum açıkçası.

I'm saying it frankly.

Ve çok da mutluyum bununla ilgili.

And I am very happy about it.

Bu da şöyle bir şey olsun size o yüzden.

So let this be something for you.

Hani başkalarının size biçtiği yeteneklere sahiplenmeyin sadece.

Don’t just own the abilities that others attribute to you.

Çoğu yetenek bence yani neredeyse %90'ı.

I think most of the talents, almost 90% of them.

Tabii ki böyle hani olimpik seviyede veya işte bir Beyoncé olmak falan demiyorum.

Of course, I'm not talking about being at an Olympic level or being a Beyoncé or anything like that.

Ama Beyoncé'nin de en büyük özelliği çok çalışması değil mi?

But isn't Beyoncé's greatest characteristic her hard work?

Neyse konu bir yana yani çok çalışarak da değil.

Anyway, that's not the point, I mean, not just by working hard.

Sırf ama bir şeyleri sadece yapabileceğimize inanarak, emek göstererek bir şeyleri yapmaya başlayabiliriz.

We can start doing something just by believing that we can do it and by putting in the effort.

Yani o mükemmeliyetçi algıyı bir kenara bırakıp.

So, setting aside that perfectionist perception.

Ve başkalarının bize ne yapabileceğimizi ve ne yapamayacağımızı söylemesini bir kenara bırakıp.

And putting aside others telling us what we can and cannot do.

Yapmak istediğimiz şeylerin sesini dinlemek bence bu işin bir parçası.

I think listening to the voice of the things we want to do is part of this work.

Çünkü içimizdeki ses dışarıdakilerden daha iyi biliyor.

Because the voice inside us knows better than the ones outside.

Senin içindeki ses biliyor senin neyi yapıp neyi yapamayacağını.

The voice inside you knows what you can do and what you cannot do.

O yüzden sen o şeyi izlediğinde, o şeyi gördüğünde, o şeyi yaptığında senin içinde böyle o kıpırtılar olmaya başlıyor.

That's why when you watch that thing, when you see that thing, when you do that thing, those stirrings start happening within you.

Bu kadar net aslında.

It's actually that clear.

İçimizdeki ses zaten böyle tam teşrikatta bir böyle alarm sistemi gibi full zamanda çalışıyor.

The voice inside us already works like a full-time alarm system, especially in moments of such exacting circumstances.

O yüzden onu dinlemeyi hatırlayalım.

So let's remember to listen to him.

Bu benim için şarkı söylemek ama senin için bambaşka bir şey olabilir.

Singing is one thing for me, but it may be something completely different for you.

Sekizinci madde sakinleş.

Eighth item, calm down.

Öfkenin kaynağını bul.

Find the source of your anger.

Yani şimdi belki beni podcastlardan tanıyorsanız beni çok öfkeli bulmayabilirsiniz.

So now, if you know me from podcasts, you might not find me very angry.

Ya da belki de yakalamışsınızdır aralarda öfkemi.

Or perhaps you've caught my anger in between.

Öfkeli de bulabilirsiniz bilmiyorum.

You might also find it angry, I don't know.

Ama ben de en azından herkes gibi olduğunu düşünüyorum.

But I think I am at least like everyone else.

Öfkesi olan bir insanım.

I am a person with anger.

Zaman zaman kontrol edemediğim, zaman zaman içinde bastırmaya çalıştığım,

Sometimes uncontrollable, sometimes something I try to suppress within me,

yani böyle tanımlayamadığım, iyi anlaşamadığım dönemler oluyor öfkemde.

So there are times that I can't define like this, times when I don't communicate well in my anger.

Dönem dönem çok iyi anlaşıyorum öfkemle.

At times, I understand my anger very well.

Yani bunu yaptığım dönemler, başardığım dönemler oldu.

So the times when I did this were the times when I succeeded.

Ve bunlar bana açıkçası gerçekten de mutluluk ve huzur getirdi.

And these honestly brought me real happiness and peace.

Öfkemle barışmak, karşımdaki insana bağırıp çağırmak veya sorunun kaynağı olduğu düşündüğüm yere gidip yüzleşmekten ziyade benim için

For me, reconciling with my anger is not about shouting at the person in front of me or going to confront the source of the problem I think it lies with.

evet bir yüzleşmekten geldi ama önce kendi içimde.

Yes, it came from a confrontation, but first within myself.

Yani kendi kendime o an neye öfkeli olduğumu anladığım zaman bir rahatlama geliyor.

So when I realize what I'm angry about at that moment, I feel a sense of relief.

Ve çoğu zaman mesela atıyorum işte Ayşe ile Ayşe bana bir laf söylüyor.

And most of the time, for example, let's say Ayşe is saying something to me.

Ona çok öfkelendim gibi bir şey oluyor.

It's like I got very angry at her.

Ayşe benim hakkımı yedi çünkü işte öfkelendiğim konuyla ilgili.

Ayşe took my right because it was related to the issue that I got angry about.

Benim ben aslında bunu böyle yapıyorum, o bana yapmıyorsun dedi.

Actually, I do this like this, but he said you don't do it to me.

Çok öfkelendim ona değil mi? Böyle basit bir örnekten ilerleyelim.

I got very angry with him, didn't I? Let's move on from such a simple example.

Sonra bakıyorum oraya biraz daha detaylı ve diyorum ki ya ben aslında Ayşe'ye öfkelenmedim.

Then I look there a bit more closely and say that actually, I didn't get angry at Ayşe.

Ben aslında kendime öfkelendim.

I actually got angry at myself.

Çünkü ben kendi hakkımı korumadığımı düşündüğüm yere öfkeleniyorum.

Because I get angry at the place where I feel that I am not protecting my own rights.

Ben de bu tekrar eden bir örüntü diyeceğim.

I will say this is a repeating pattern.

Örüntü kelimesini de şeyden öğrendim yani hatırladım diyeyim.

I also learned the word "pattern" from that, or let me say I remembered it.

Ruh dizisi var.

There is a series called "Ruh."

Bir de reklam oldu araya yayında.

There was also an ad in between the broadcast.

Onu izlerken öğrendim.

I learned it while watching it.

Dizi hakkında bir yorum yapmayacağım.

I will not make a comment about the series.

Yani onun için neyleden izliyoruz da gelin.

So what are we watching for? Come on.

Biliyorsunuz bir podcast'ım daha var.

You know I have another podcast.

Onu ayırıyorum bu arada kendine ait podcast'tan.

I am separating it for you from your own podcast, by the way.

Neyse bu konuyu uzatmayayım onu konuşuruz zaten.

Anyway, I won't prolong this topic; we'll talk about it anyway.

Devam ediyorum.

I'm continuing.

Özetle öfken sana aslında nerede eylem alman gerektiğini söylüyor bence.

In summary, I think anger actually tells you where you should take action.

Yani ben böyle bir anlaşma yapıyorum öfkemle.

So I am making such an agreement with my anger.

Böyle yaptığım zaman gerçekten o enerjiyi doğru şekilde kullanabildiğime inanıyorum.

I truly believe that when I do it this way, I can use that energy correctly.

O yüzden kendime buradan bir tavsiye oldu.

That's why I took it as a piece of advice for myself from here.

Ne de olsun gelecekteki kendime.

So what if it's my future self.

Bir oralara bak derim.

I suggest you take a look over there.

Dokuzuncu madde Bırak Gitsin.

Ninth item Let it go.

Bırak Gitsin benim ilk yazıp yayınladığım şarkı.

Let it go, it's the first song I wrote and published.

Cemal arkadaşımla yayınlamıştık beraber.

I had published it together with my friend Cemal.

O da harika bir müzisyen.

He is also a great musician.

Olağanüstü işleri var takip edebilirsiniz Cemal Yon.

You can follow Cemal Yon for extraordinary works.

Devam ediyorum.

I am continuing.

Bırak Gitsin şarkısı değil burada bahsettiğim mesela aslında.

For example, it's not the song "Let It Go" that I'm talking about here.

O da aklıma geldi ama böyle hayatta geçmişten getirdiğim öfkeleri, kırılınlıkları sırtımda böyle çuvala koyup taşıyormuş gibi bir halim oluyor benim.

That came to my mind too, but it's like I have this state of carrying the anger and fragilities I've brought from the past on my back, as if I were putting them in a sack.

Hatta yaşım otuzu geçince sırtımda bir kamburlaşma fark ettim.

In fact, when I turned thirty, I noticed a hunch developing on my back.

Ben de şey eğilimi var.

I also have that tendency.

Fiziksel bedenimde olan şeylere duygusal anlamlar yüklüyorum.

I assign emotional meanings to the things in my physical body.

Psikolojik anlamlar yaşamışlıklarıma dair.

Psychological meanings related to my experiences.

Açıkçası kendimce çalışan bir sistem.

Honestly, it's a working system in my opinion.

Hani bu şekilde kendimi daha iyi anladım düşünüyorum.

I think I understand myself better this way.

Çünkü bazen fiziksel bedenim benim hani manevi olarak yüzleşemediğim şeyleri bana gösteriyor.

Because sometimes my physical body shows me things that I cannot confront spiritually.

Neyse.

Whatever.

O kamburluk mesela bence işte hayatın yükü de değil.

I think that hump, for example, is not the burden of life.

O geçmişte olan şey.

That is something that happened in the past.

O geçmişte olan ve olmayan.

That which was and was not in the past.

Kötü giden ve yanlış giden veya işte bir an çok güzeldi ama bitti dediğin her şeyi sırtına alıp hayatta devam etmeye çalışmak gibi.

It's like trying to carry everything that went wrong, everything that was beautiful for a moment but ended, on your back and continue in life.

Ve hayatın hani bu anda yaşandığı bilgisi var zihnimde.

And there is the knowledge in my mind that life is lived in this moment.

Ama bunu her zaman kendime hatırlatamıyorum.

But I can't always remind myself of this.

Çoğu zaman hatırlayamadığım bir dönemden geçiyorum.

I am going through a period that I often cannot remember.

O yüzden hayatı ya geçmişte yaşıyorum ya gelecekte yaşıyorum.

That's why I either live in the past or I live in the future.

Ya kaygılanarak yaşıyorum.

I live either by worrying.

Kötü gidebilecek şeylerle ilgili, olabilecek şeylerle ilgili.

About things that could go wrong, about things that could happen.

Hatta bazen iyi gidebilecek şeylerle ilgili.

Sometimes it's about things that could actually go well.

Ya da geçmişte olanlara tutunuyorum.

Or I am holding on to what happened in the past.

Geçmişten güç almaya çalışıyorum.

I am trying to draw strength from the past.

Bak o dönem şöyle olmuştu, böyle olmuştu.

Look, that period was like this, it was like that.

Geçmişteki öfkemden bile beslenmeye çalıştığım oluyor.

Sometimes I find myself trying to feed off my past anger.

Ama biliyorum ki aslında hayat sadece bu anda yaşanıyor.

But I know that life is actually only lived in this moment.

Dolayısıyla ne yapıp edip kendimi bu anda çekmenin bir yolunu bulmam lazım.

Therefore, I need to find a way to pull myself into this moment no matter what.

Ben şu anda yaşıyorum.

I am living right now.

O da biraz bedenimi rahatlatmaktan geçiyor.

It also involves relaxing my body a bit.

Ama bir böyle zihnime dönecek bir mantra gibi bir kelime varsa o da bırak gitsin, bırak gitsin, bırak gitsin.

But if there is a word that will come to my mind like a mantra, it is let it go, let it go, let it go.

Şarkıyı da açabilirsiniz bu arada.

You can also play the song by the way.

Hatta sona koyarım belki.

I might even put it at the end.

Ve 10. madde.

And item 10.

Eyleme geç.

Take action.

Bu podcastı dinleyen herkese söyleyeceğim tek bir şey var.

I have only one thing to say to everyone listening to this podcast.

Hemen bu bölüm biter bitmez eyleme geçiyorsunuz.

As soon as this section is over, you go into action.

Kurbağayı yemek aslında burada bahsettiğimiz.

What we are actually talking about is eating the frog.

Hepimizin motivasyonumuzu kaybettiğimizde aslında kaçtığımız böyle bir tane büyük bir şey oluyor.

When we all lose our motivation, there is actually one big thing we are escaping from.

Yani bir evle ilgili bir şey olabilir.

So it could be something related to a house.

Hayatla ilgili bir şey oluyor.

Something is happening with life.

Bürokratik bir işiniz olabilir.

You may have a bureaucratic task.

Sağlık bir doktorunuz vardır.

You have a doctor for your health.

Onu erteliyorsunuzdur.

You must be postponing it.

Direkt işin kendisi olabilir.

It could be the work itself.

Hep yapmak isteyip kendinize bir türlü izin vermediğiniz bir hobi gibi bir şey olabilir.

It could be something like a hobby that you have always wanted to do but never allowed yourself to.

Aslında spor yapmam lazım ama yapmıyorum dediğiniz bir şey olabilir vs.

Actually, there could be something like "I need to exercise, but I'm not doing it."

Aramanız gereken biri vardır.

There is someone you need to call.

Aramıyorsunuzdur.

You are probably not looking for it.

Bir sebepten kaçıyorsunuzdur.

You must be running away for some reason.

Her neyse herkesten ricam aklına gelen ilk şeyi yap şu anda.

Anyway, my request to everyone is to do the first thing that comes to your mind right now.

Kurbağayı o gözünü korkutan şey neyse hemen bu podcast biter bitmez hatta bitmeden lütfen giriş bu mevzuya ve hemen bir eylem al.

Whatever scares the frog, please address this issue right away as soon as this podcast ends, or even before it ends, and take immediate action.

O eylem sorunun tamamını çözmeyebilir.

That action may not solve the entire problem.

Küçücük bir adım olabilir.

It could be a tiny step.

Ama şu anda aklına gelen o büyük şeyle ilgili rica ediyorum.

But right now, I'm asking you about that big thing that comes to your mind.

Hemen küçük bir adım at.

Take a small step right now.

Ben de aynısını yapacağım bu arada.

I will do the same by the way.

Ve bonusunu da söyleyip bu bölümü kapatıyorum.

And I'm closing this section by mentioning the bonus as well.

Bonus tabii ki benim için her zaman şükretmek.

The bonus, of course, is always to be grateful for me.

Ben şükretmeyi çok geç keşfettim.

I discovered gratitude very late.

Yani nasıl olabilir bunu diyebilirsiniz.

So how can this be, you might ask.

Bilmiyorum yani hayatımda çok evet duyardım ailemde şükretmeyen insanlar değil.

I don't know, I mean I've heard yes a lot in my life, my family are not ungrateful people.

Aksine bana göre daha bile çok şükreden insanlar içinde büyüdüğüm aile.

On the contrary, my family is one that is even more grateful than others I have grown up with.

Ama yani biz kendi kurduğumuz ailede şükresi ve baktığımda dinamiklerimize şükretmeyi daha yeni yeni hatırlıyoruz.

But I mean, we are just starting to remember to be grateful for the dynamics of the family we have built ourselves.

Yeni yeni öğreniyoruz.

We are learning gradually.

Aslında bunun ne kadar güçlü bir şey olduğunu ve ne kadar önemli olduğunu.

In fact, how powerful and important this is.

Tabii içsel bir yerden de bunu yapabilmek çok güzel.

Of course, being able to do this from an inner place is very beautiful.

Ama her zaman hepimiz her şeyi içsel bir yerden yapamayabiliyoruz.

But not all of us can do everything from an internal place all the time.

Benim de mesela bu çok önceden yapamadığım bir şey.

For example, this is something I couldn’t do a long time ago as well.

Kendi kendime şükreden bir insan değildim ne yazık ki.

Unfortunately, I was not a person who thanked myself.

Ama çok şükür şu anda öğrendim.

But thank God I have learned it now.

O yüzden yine söyleyeceğim bir şey.

That's why I will say something again.

Bu birazdan yapacağın şeyi yaparken aklından üç madde, beş madde, on madde her neyse.

While doing what you are about to do soon, keep three points, five points, ten points, or however many in mind.

On maddeleri tek tek düşün ve şükredecek şeyleri say hayatındaki.

Think about each item one by one and count the things to be grateful for in your life.

Ben de öyle yapacağım.

I will do the same.

Bu bölümü dinlediğin için çok teşekkür ederim.

Thank you very much for listening to this section.

Gelecekteki Yasemin sana da teşekkür ederim.

Thank you, future Yasemin.

Umarım söylediklerimi yapacaksındır.

I hope you will do what I said.

Dinleyen herkese de çok teşekkürler.

Thank you very much to everyone who is listening.

Umarım ilham dolmuşsunuzdur biraz olsun.

I hope you have been filled with inspiration, even just a little.

Biliyorsunuz ki bu podcastlar sadece paylaşıldığı zaman desteklenebiliyor.

You know that these podcasts can only be supported when they are shared.

Ve tabii ki bu dinlediğiniz uygulamalardan puan vermek, yıldız vermek, yorum yapmak da her zaman büyük bir katkı.

And of course, giving ratings, stars, and comments for these applications you listen to is always a great contribution.

O yüzden sizden ricam eğer bu bölümü ve kendine ait bir oda podcastinde izleyebilirsin.

That's why I kindly ask you to watch this section and the podcast about yourself.

Kendine ait bir oda podcastinin içeriklerini seviyorsanız bu bölümü paylaşın.

If you like the content of the A Room of One's Own podcast, please share this episode.

İlgisini çekeceğini düşündüğünüz insanlara yollayın.

Send it to people you think will be interested.

Sosyal medyadan paylaşın.

Share on social media.

Sosyal medya hesaplarımıza ve podcast platformlarına yorum yapın.

Leave comments on our social media accounts and podcast platforms.

Ve desteğinizi lütfen esirgemeyin diyorum.

And I ask you not to hold back your support.

Ve bir sonraki bölümde görüşene kadar kendinize iyi bakın.

And take care of yourself until we meet in the next section.

Bak ben buradayım.

Look, I am here.

Yeter bu kadar ağladığın.

That's enough crying.

Hayat kısa hep diyorum ya.

Life is short, I always say.

Lütfen giyin artık çıkalım dışarıda.

Please get dressed so we can go outside.

Öyle bir güneş var.

There is such a sun.

Biraz yürürüz sahilde.

We'll walk a bit on the beach.

Sohbet, muhabbet derken.

While chatting and having friendly conversation.

Lütfen bırak üzüntünü.

Please leave your sorrow behind.

Derdini söyle bana kalbinden geçeni.

Tell me your troubles, what goes through your heart.

Ben çok üzülüyorum.

I am very sad.

Çünkü sen asla yalnız değilsin.

Because you are never alone.

Sana böyle hissettiren kim varsa bırak gitsin.

Whoever makes you feel this way, let them go.

Lütfen.

Please.

Bırak gitsin.

Let it go.

Hayat öyle böyle bir şey değil.

Life is not just something like that.

Düşün düşün bulamazsın.

Think and you won't be able to find it.

Çünkü yanlışı doğrusu yok bu işin.

Because there is no right in this wrong.

O yüzden bırak gitsin şunu unutma.

So let it go, don't forget this.

Sen gözlerini kapadığında dünyadan hiçbir şey kalmaz.

When you close your eyes, there is nothing left of the world.

O yüzden bırak gitsin.

So let it go.

Lütfen bırak üzüntünü.

Please let go of your sadness.

Derdini söyle bana kalbinden geçeni.

Tell me your troubles, what is passing through your heart.

Ben çok üzülüyorum.

I am very sad.

Başkasının sözü onda kalsın sen.

Let someone else's words stay with them.

Ruhunda kal sana ait olmayan.

Do not let what does not belong to you stay in your soul.

Ne varsa bırak gitsin.

Let whatever there is go.

Lütfen bırak gitsin.

Please let it go.