#82 - Neden Oyuncu Olmak İsteriz?

MÜZİK

MUSIC

Herkese merhaba ben Serap.

Hello everyone, I am Serap.

Sen Yabancı Değilsin'in yeni bölümüne hoş geldin.

Welcome to the new episode of You Are Not a Stranger.

Bu hafta seninle günümüzün en popüler mesleklerinden biri olan oyunculuk hakkında konuşacağım.

This week I will talk to you about acting, which is one of the most popular professions of our time.

Biliyorsun oyunculuk insanlık tarihinin en eski mesleklerinden biri.

You know, acting is one of the oldest professions in human history.

Peki geçmişte de insanlar bu mesleği popüler olmak için mi yapıyorlardı?

Well, did people in the past do this profession to become popular?

O zaman bir meslek miydi?

Was it a profession then?

Ve asıl önemlisi insanlar neden oyuncu olmak istiyorlardı?

And most importantly, why did people want to become actors?

Konuğum oyuncu yazar Karbey ile bu konu hakkında konuşacağız.

We will talk about this topic with my guest, actor-writer Karbey.

Hoş geldin Karbey.

Welcome, Karbey.

Seni biraz tanıyabilir miyiz?

Can we get to know you a little?

Hoş buldum.

I am glad to be here.

Adım Karbey Vina.

My name is Karbey Vina.

Hoca Üniversitesi'nde tarih eğitimi aldım.

I received historical education at Hoca University.

Bu yüzden antropoloji, mitoloji gibi alanlara meraklıyım.

That's why I am interested in fields like anthropology and mythology.

Geçimimi bir reklam ajansında içerik uzmanı olarak çalışarak sağlıyorum.

I make a living working as a content specialist at an advertising agency.

İzmir'de Tiyatrolog Akademide atölye oyuncusuyum özel bir tiyatroda.

I am a workshop actor at the Theatre School in İzmir at a private theater.

Ve yazarım, bir romanım var.

And I write, I have a novel.

Tiyatro yazarını bu aralar öğrenmeye çalışıyorum.

I am trying to learn about playwrights these days.

Gene olarak bu şekilde.

Generally like this.

Sence geçmişte de insanlar popüler olmuştu?

Do you think people were popular in the past as well?

Oyuncu olmak için mi oyuncu olmak istiyorlardı?

Did they want to be an actor to be an actor?

Yoksa kendilerince başka bir gerekçeleri var mıydı?

Or did they have another justification of their own?

İlkel dönemlerde, gerçi bu ilkel kelimesini kullanmayı da çok fazla sevmiyorum.

In primitive times, although I don't really like using the word primitive too much.

Ama şu an bu dönemi tanımlamak için başka bir sözcük bulamadım.

But right now I can't find another word to describe this period.

Din, din dediğimizde inanç sistemleri.

Religion, when we say religion, refers to belief systems.

Her ne kadar sistemli bir dinleri olmasa da sanat ve günlülük yaşam arasında çok fazla bir ayrım yok.

Although they do not have a systematic religion, there is not much of a distinction between art and daily life.

Mesela oyunculuk da aslında doğadaki güçlerin, doğadaki varlıkların, hayvanların, fırtınaların güçlerini

For example, acting is actually the powers of the forces in nature, the beings in nature, the animals, and the powers of storms.

bir şekilde bedende hissetmek.

To feel it somehow in the body.

Belki onlardan korunmak, belki de onların güçlü koruyuculuğunu almak için yapılan ritüellerle bence ortaya çıktı.

I think it emerged from the rituals done either to protect oneself from them or to take advantage of their strong protection.

Bir ikincisi bir katarsis işlevi de var.

It also has a cathartic function.

Şimdi katarsis kelimesi zaten tiyatroyla birlikte çıkmış bir terim.

The word catharsis is a term that has emerged together with theater.

Aristoteles'in Poetika ve Politika eserinde.

In Aristotle's Poetics and Politics works.

Korkulan, belki saygı duyulan, belki bir şekilde bağ kurulan varlıklarla

With beings that are feared, perhaps respected, and perhaps connected in some way.

gerek doğal, gerek doğaüstü bunları kendi bedenlerinde hissedip kendilerine transfer ettiklerini

both natural and supernatural, they feel these within their own bodies and transfer them to themselves.

ya da bunlardan kurtulduklarını düşünüyorlar.

or they think they have escaped from these.

Yani geçmişte insanlar bir olayı, bir durumu sahneye taşıdıklarında o durumu içlerine almak

So when people brought an event or a situation to the stage in the past, they embraced that situation.

ya da o benlik parçalarıyla karşılaşmak için oyunculuk yapmışlar.

Or they may have acted to encounter those parts of themselves.

Doğru anladım değil mi?

I understood correctly, didn’t I?

Evet doğru.

Yes, right.

Aslında günümüzde de büyük oranda sahnelenen eserler günlük yaşamın parçası.

Actually, the works that are largely staged today are a part of daily life.

Bu noktada nasıl ayrışıyoruz?

At this point, how are we differentiating?

Onların bizden farklı deneyimledikleri şey ne?

What is it that they experience differently from us?

Bize biraz bundan da bahsedebilir misin?

Can you tell us a bit about this as well?

Aa şimdi.

Ah now.

Biz bugün sanat ve gündelik hayat arasındaki ayrımı yapabiliyoruz.

Today we can distinguish between art and everyday life.

Yani bilim adını verdiğimiz bir şey var.

So there is something we call science.

Ve gündelik yaşama dair dinamikleri, doğayı, evreni genellikle bilimle algılıyoruz.

And we usually perceive the dynamics of daily life, nature, and the universe through science.

Yani bunu dinle açıklasak bile tanımlayışımız genelde bilimli oluyor.

So even if we explain this by listening, our definition is generally scientific.

Eskiden insanlar bu imkana sahip olmadıkları için ve yaşamlarını düzenleyebilmek adına

In the past, people did not have this opportunity and in order to organize their lives.

doğaüstü çözümlere ya da doğaüstü olduğuna inandıkları çözümlere başvurmuşlar.

They have resorted to supernatural solutions or solutions they believe to be supernatural.

Sahne ayrıca sanat üretilen bir yer değil.

The stage is also not a place where art is produced.

Yaşamın gerçeklerine çözüm bulabilmek için.

To be able to find solutions to the realities of life.

Ortaya çıkan bir yer olmuş.

It has become a place that has emerged.

Mesela şamanları buna örnek gösterebiliriz.

For example, we can show shamans as an example.

Şamanlar ne yapar?

What do shamans do?

Dans ederler.

They dance.

Bu dans aslında farklı bir dünyaya yapılan yolculuğun sembolüdür.

This dance is actually a symbol of a journey to a different world.

Bu esnada bir yolculuk yaptıklarına, oradaki kötü ruhları kovduklarına veya iyi ruhların gücünü çağırdıklarına inanılır.

It is believed that during this time they made a journey, drove away the evil spirits there, or invoked the power of good spirits.

Ve bu aslında sahne formunda bir nevi olur.

And this actually takes place in a kind of stage form.

Yani kabilenin ortasında bir ateşin, yakılan bir ateşin önünde dans edilir.

So, one dances in front of a fire, a fire that is lit in the middle of the tribe.

Ve oradaki herkesin bu danstan şifa bulduğuna bir şekilde inanılır.

And it is believed that everyone there finds healing through this dance in some way.

Şimdi biz bunu ayrı bir sanat formu olarak yapıyoruz.

Now we are doing this as a separate art form.

Ama bilinçaltımız tabii ki bunu böyle algılamıyor olabilir.

But our subconscious may not perceive it this way, of course.

Yani evet biz aslında bugün de belki de aynı katarsisi yaşayabilmek için, aynı özdeşimi yaşayabilmek için tiyatroya gidiyoruz, film izliyoruz, roman okuyoruz.

So yes, we actually go to the theater, watch movies, and read novels to maybe experience the same catharsis today, to experience the same identification.

Ama bugün biraz daha sembolik bir şey haline gelmiş durumda.

But today it has become a bit more of a symbolic thing.

Eskiden bunun gündelik hayatta gerçekten pratik bir karşılığı olduğuna inanıyormuş.

In the past, they believed that this had a truly practical counterpart in daily life.

Bugün öyle bir inanış yok.

There is no such belief today.

Bence aradaki fark bu.

I think that’s the difference.

Yani söylediklerinden anladığım kadarıyla tiyatro geçmişte aynı zamanda dini bir törenmiş.

So, as I understand from what you said, theater was also a religious ceremony in the past.

Ki tiyatronun bu ritüelistik yapısı gerçekten beni büyülüyor.

The ritualistic structure of this theater truly fascinates me.

Ritüelistik alanın sahneye taşınması ve izleyicinin bu katartik deneyimi dini ritüelle gerçekleştirme sürecinden de bahsedebilir misin?

Could you talk about the process of transferring the ritualistic field to the stage and the spectator's experience of this cathartic experience in relation to performing religious rituals?

Filozof Wilfred Sellers'ın görünür imge ve bilimsel imge olarak yaptığı bir ayrım var.

Philosopher Wilfred Sellers makes a distinction between the visible image and the scientific image.

Şeylerin bilimsel imgesi onun fiziki dünyadaki tanımını ifade eder.

The scientific image of things expresses their definition in the physical world.

Mesela insan dediğimiz nedir?

For example, what is it that we call a human?

Etten, kemikten, sinirden falan oluşan bir canlıdır.

It is a living being composed of meat, bone, nerve, and so on.

Ama ben eşime baktığımda...

But when I look at my spouse...

Böyle etten, kemikten oluşan bir canlı değil.

It's not a living being made of flesh and bone like that.

Farklı bir şey görün çünkü ona ilişkin bir deneyimim vardır.

See something different because I have an experience related to it.

İnsanı bence ayrıcalıklı kılan nesnelerle, varlıklarla böyle deneyimler kurabilmiştir.

I think what makes humans special is their ability to establish such experiences with objects and entities.

Böyle bağlar kurabilmiştir.

He/She has been able to establish such connections.

Yani şeylerin bizde yarattığı duygusal anlamlar vardır.

So, there are emotional meanings that things create for us.

Onlarla ilgili deneyimlerimiz vardır.

We have experiences related to them.

Bu da bizi sembol halinde düşünmeye zorlar.

This also forces us to think in symbols.

İnsanın sembollerle düşünmesi de biraz alet yapma becerisinden kaynaklanıyor.

A person's ability to think with symbols is also derived from a bit of tool-making skill.

Çünkü aleti yapabilmek için onun bitmiş halini kafamızda canlandırmak zorundayız.

Because we need to visualize its finished form in our minds in order to be able to make the device.

Çünkü çalışmak zorunda.

Because he/she has to work.

Böyle olunca henüz o esnada dünyada olmayan bir şeyi düşünmüş oluyoruz.

In this case, we are thinking of something that does not yet exist in the world at that moment.

Soruna dönersek...

If we return to the issue...

Zaten tiyatro biraz da ritüelle doğmuş bir şeydir.

Theater is something that was born partly out of ritual, anyway.

Antik Yunan'da, Dionysos şenliklerinde tanrılara saygı göstermek veya onları canlandırmak

In Ancient Greece, honoring or reviving the gods during the Dionysian festivals.

ya da tarihi olayları bir şekilde anlatmak için doğmuş bir şeydir tiyatro.

Or, it is something that was born to somehow narrate historical events.

Tiyatron tarih önce zamanlardan günümüze tüm teknolojik yeniliklere rağmen ayakta kalmasının en önemli nedenlerinden biri de

One of the most important reasons why theater has survived from ancient times to the present despite all technological innovations is...

senin de az önce bahsettiğin gibi...

as you just mentioned...

İnsanların tiyatro sayesinde başkalarının deneyimleriyle yüzleşmesi ve onların kendi hayatlarındaki karşılığını görmeleri olmalı.

People should confront others' experiences through theater and see their reflections in their own lives.

Peki günümüzde de arkeik insanın yaşam formuna yakın bir formda yaşayan topluluklar var.

Well, there are communities today that live in a form close to that of archaic humans.

Onlarda da benzeri deneyimler hala var mı? Buna dair bir şeyler söyleyebilir misin?

Are there similar experiences still present there? Can you say something about that?

Wendy James şeyden, Sudan'daki bir köyde yaşanan zar törenlerinden bahsediyor.

Wendy James talks about the zar ceremonies taking place in a village in Sudan.

Bir parantez açalım. Zar törenleri Afrika havzasında, özellikle Doğu Afrika'da çok sık yapılan şeytan çıkarma seramisi.

Let's open a parenthesis. Zar ceremonies are exorcism rituals that are frequently performed in the African basin, especially in East Africa.

Yani sadece...

So just...

Afrika'da değil, İran'da ve Afganistan'da da yani o kültür havzasında bir şekilde yapılıyor.

It is being done not only in Africa, but also in Iran and Afghanistan, in other words, in that cultural basin.

Ama kitapta daha çok Sudan'ın bir köyündeki seremoniler üzerinde durulmuş, kadınlar arasında yapılan bir tören.

But the book focuses more on the ceremonies in a village in Sudan, a ritual performed among women.

Bu kişinin içine bir ruhun musallatı olduğu düşünülüyor.

It is believed that a spirit has taken possession of this person.

Veya o musallat çağrılıyor bir şekilde.

Or that entity is being summoned in some way.

Çünkü kötü ruhtan kurtulmak için önce onu çağırmak ve onu bir şekilde hesaplaşmak lazım.

Because in order to get rid of the evil spirit, one must first summon it and confront it in some way.

Kabile şefleri, Arap şeyhleri gibi üst rütbedeki yani hiyerarşinin biraz daha tepesindeki kişileri oluyor.

Tribe leaders are individuals of higher rank, similar to Arab sheikhs, who occupy a position a bit further up the hierarchy.

Ruhun bedenine girdiği inanılan...

Believed to have entered the body of the soul...

...kişi, o çağrılan ruh gibi davranıyor.

...the person is acting like the summoned spirit.

Mesela İngiliz subayı çağrılmışsa İngiliz aksamıyla konuşuyor.

For example, if the English officer is called, he is speaking with the English staff.

3 gün, 4 gün boyunca.

For 3 days, for 4 days.

Ya da Arap şeyhi çağrılmışsa ona göre o aksamla, o davranış kodlarıyla konuşuyor.

Or if an Arab sheikh has been called, he speaks according to that evening and those behavioral codes.

Yani bir rol yapıyor.

So, he's playing a role.

Ve bu karakteri 3-4 gün boyunca içinde taşıyor.

And this character carries it within for 3-4 days.

Hatta etrafındaki herkes onun bu kişi olduğuna, İngiliz subayı, Arap şeyhi ya da ölen kabile şefi olduğuna inanıyor.

In fact, everyone around him believes that he is this person, the English officer, the Arab sheikh, or the deceased tribal chief.

Ona onun ismiyle hitap ediyor.

He addresses her by her name.

Ve bu süreçte bazı istekleri oluyor.

And during this process, they have some requests.

Para gibi, yiyecek gibi, içki gibi.

Like money, like food, like drink.

İstediği her şey bir şekilde yerine getiriliyor.

Everything he/she wants is somehow fulfilled.

Peki bunun yapmalarının nedeni nedir?

So what is the reason for them to do this?

James Body'nin söylediğine göre iki işlevi var.

According to James Body, it has two functions.

Birincisi, şimdi Sudan özellikle böyle kırsal bölgelerde.

Firstly, now Sudan especially in such rural areas.

Hem geleneksel bir toplum hem de bir İslam toplumu dolayısıyla.

Both a traditional society and an Islamic society, therefore.

Kadının toplumunda çok fazla yeri yok.

Women have very little place in society.

Ama bu zar törenleri bunun değişmesini sağlıyor.

But these dice ceremonies ensure that it changes.

Kadın başka bir kimlik altında olsa da değer görüyor.

The woman is valued even if she is under another identity.

Ve bir anda toplumsal hiyerarşinin üstüne çıkıyor.

And suddenly, it rises above the social hierarchy.

İkincisi, bu zar törenleri aynı zamanda o modernleşmenin sancılarına...

Secondly, these dice ceremonies are also a reflection of the pains of that modernization...

...kadınların veya köylülerin saldırmasını sağlıyor.

...allows women or villagers to attack.

Çünkü bir toplumsal karmaşa var ortada.

Because there is a social turmoil at hand.

Bir yanda geleneksel bir toplumun baskısı var.

On one side, there is the pressure of a traditional society.

Bir yanda sömürgecilik var.

On one side, there is colonialism.

Sömürge dönemi bittiğinde bile ondan kalan bir fakirlik, bir darboğaz var.

Even when the colonial era ended, there remains a poverty, a bottleneck left from it.

Bu zar törenleri aslında tüm bu karmaşanın belki de çözülmesini...

These dice ceremonies may actually resolve all this chaos...

...önce anlaşılmasını sonra da çözülmesini ve saldırmasını sağlıyor.

...ensures that it is understood first, then solved, and attacked.

Arkeik dönemden günümüze kalan pek çok mitik hikayede...

In many mythical stories that have survived from the archaic period to the present...

...hatta tanrılar ve tanrıçalar yoluyla da bu bilginin yaşadığı...

...even through gods and goddesses, this knowledge has lived...

...sarıldığı da söylenilebilir mi sence?

...can it be said that they were embraced, in your opinion?

Kesinlikle söyleyebiliriz.

We can definitely say.

Mitoloji her zaman form değiştirerek bir şekilde varlığına devam eder.

Mythology always continues to exist in some way by changing forms.

Nasıl devam eder?

How does it continue?

Mesela eski Türk şaman inanışlarındaki umacılar, kötü ruhlar cin olur.

For example, in the old Turkish shaman beliefs, the umacılar are evil spirits.

Bu zar törenleri büyük ihtimalle zaten Afrika'nın çok eski kadim seremonilerine dayanıyor.

These dice ceremonies are probably already based on very ancient ceremonies of Africa.

Belli bir havzada yayıldığına göre ki orada da bir ölü ruhlarla temas vardır.

Since it is spread over a specific basin, there is also contact with dead souls there.

Hatta Haiti'ye aktarılan Voodoo kültüründe falan da çok vardır bu.

In fact, this is also very common in the Voodoo culture transferred to Haiti.

Voodoo kültürünün günümüze taşınmasının nedeni de...

The reason for the transfer of Voodoo culture to the present day is...

...bu sanıyorum.

...I think so.

Yani evet Afrikalılar köle olarak Amerika'ya götürüldüğünde Voodoo inanışlarını oraya taşımışlar.

So yes, when Africans were taken as slaves to America, they brought their Voodoo beliefs there.

Ve Haiti'de Voodoo inanışı Katoliklikle birleşmiş.

And in Haiti, the belief in Voodoo has combined with Catholicism.

Ne olmuş? Eski Afrika tanrıları aziz olarak kabul edildi orada.

What happened? The old African gods were accepted as saints there.

Hatta Baron Sambi diye bir figür var.

There is even a figure named Baron Sambi.

Bunun ölülere öncülük ettiğine inanılıyor.

It is believed that this leads the dead.

Ve adamı memnun etmek için o meşhur cenaze dans sahneleri vardır ya...

And there are those famous funeral dance scenes to please the man...

...çok böyle internette de bir ara yayılmıştı.

...it had spread quite a bit on the internet at one point.

O dansın alıcı Baron Sambi'yi memnun etmedi.

That dance did not please Baron Sambi, the buyer.

Çünkü adamı memnun etmezlerse ölüyü alıp cehenneme götüreceğine inanılıyor.

Because it is believed that if they do not please the man, he will take the dead and take them to hell.

Nazede para yakılıyor ki para ona gitsin.

Money is being burned for the sake of money going to her.

Yine bir rüşvet veriyorlar işte.

They're giving a bribe again, you see.

Mezara içki dökülüyor.

Alcohol is being poured on the grave.

Adam içki içsin ki rahmetliyi iyi bir yere götürsün.

Let the man drink so he can take the deceased to a good place.

Bu aslında şeyde Afrika kültüründe olan bir şey.

This is actually something that exists in African culture.

Bu zar törenlerinde de benzer bir şey olduğunu düşünüyorum ben açıkçası.

I honestly think that there is something similar in these dice ceremonies as well.

Büyük ihtimalle Afrika'nın çok eski kadim seremonileri bir şekilde dönüşmüş.

Most likely, the ancient ceremonies of Africa have transformed in some way.

Bu durumda pandemi sonrası tiyatro izleyicisinin artmasının nedeni de bununla bağlantılı olmalı.

In this case, the reason for the increase in theater audiences after the pandemic should also be related to this.

Evet ben bununla bağlantılı olduğunu düşünüyorum.

Yes, I think this is related.

Pandemi döneminde çok fazla dijital...

During the pandemic period, a lot of digital...

Yani hepimiz eve kapandık.

So we all locked ourselves at home.

Büyük bir çoğumuz uzaktan çalışmaya başladık.

Many of us have started to work remotely.

Ben hala öyle çalışıyorum.

I am still working like that.

Bence bu bir yerde patladı.

I think it exploded somewhere.

Çünkü insan da olsa böyle değil.

Because even if it is a human, it is not like this.

İnsan sosyal bir canlı.

Humans are social beings.

Tiyatroya olan ilginin de ben biraz bu sebepten ötürü artmış olduğunu düşünüyorum.

I think my interest in theater has increased a bit for this reason as well.

Çünkü tiyatro gerçek bir deneyim sunar.

Because theater offers a real experience.

Yani olay bulunduğunuz mekanda gerçekleşir.

So the event takes place in the location you are in.

Bu roman okuyarak ya da film izleyerek elde edemeyeceğiniz bir deneyimdir.

This is an experience that you cannot gain by reading a novel or watching a movie.

Ki yanlış anlaşılmasın.

Just to avoid any misunderstandings.

Ben hiçbir sanat dalının ötekinden daha üstün veya daha iyi olduğunu düşünmem.

I don't think that one art form is superior or better than another.

Ben kesinlikle.

I definitely do.

Kendim de işte roman yazmaya çalışan bir insanım.

I am also someone who is trying to write a novel.

Ama tiyatroda biraz daha farklı bir şey vardır.

But there is something a little different in theater.

Mesela bizim tiyatrolog akademi olarak oynadığımız bir oyun var.

For example, we have a play that we perform as the theater academy.

Aout.

August.

Bir grup futbol fanatiği üzerinden dönen bazı olaylara.

Events revolving around a group of football fans.

Bağımlılık, işte o sokaktaki şiddet gibi bunları anlatıyor.

Addiction, like the violence in that street, explains these things.

Ve olay gözlerinizin önünde gerçekleşiyor.

And the event is happening right before your eyes.

Bulunduğunuz hissiyat şey olmuyor.

The feeling you are experiencing is not that.

İşte ben bir şey izliyorum değil bir şeye şahit oluyorum diyor.

"Here, I am not just watching something, I am witnessing something."

O zaman tiyatro bizi deneyimleme olasılığımız olan şeylerden koruyor diyebilir miyiz?

Can we say that theater protects us from the things we might experience then?

Şimdi biz primatız.

Now we are primates.

Şiddete meyilli canlıyız doğal olarak.

We are naturally inclined towards violence.

Ray Bradbury'un çok sevdiğim bir lafı vardır.

Ray Bradbury has a quote that I really love.

Der ki ben bir cinayet öyküsü yazarım ki siz sonraki gün gidip bir cinayet işlemek zorunda kalmayın.

Say that I write a murder story so that you won't have to commit a murder the next day.

Sanatın aslında böyle bir işlevi vardır.

Art actually has such a function.

Bize kaçınılmaz olarak sahip olduğumuz duyguları bir şekilde tatmin etmemizi.

To somehow satisfy the feelings we inevitably possess.

Onları sağlıklı bir yere kanalize etmemizi sağlar.

It allows us to channel them into a healthy place.

Ve bizi gündelik hayatta yıkıcı işler yapmaktan korur.

And it protects us from engaging in destructive actions in daily life.

Yani ben pandemi döneminde bu deneyimlerin biraz daha değerinin anlaşıldığını düşünüyorum.

I think that during the pandemic period, the value of these experiences has been understood a bit more.

Biraz daha fiziki ortamda bir şeyleri deneyimlemenin daha çok değer kazandığını düşünüyorum.

I believe that experiencing things in a more physical environment has gained more value.

Ve evet bunun illa ritüel ihtiyacıyla ve katarsiz ihtiyacıyla bir bağı olduğuna da inanıyorum.

And yes, I also believe that there is a connection to the need for ritual and the need for catharsis.

Söylediklerim bana çok sevdiğim bir psikiyatr olan Carl Gustav Jung'un

What I said is from Carl Gustav Jung, a psychiatrist whom I love very much.

bireyleşme süreci ve bireyleşme sürecinde karanlık yönlerimizde yüzleşme kavramını hatırlattı.

It reminded us of the process of individualization and the concept of confronting our dark sides during the individualization process.

Ona göre insan karanlık yönleriyle yani gölge yönleriyle karşılaşmazsa bireyleşme süreci gerçekleşemez.

According to her, if a person does not confront their dark sides, or shadow aspects, the individuation process cannot take place.

Yani otantik varlığını hayata aktaramaz.

So it cannot convey its authentic existence to life.

Bu durumda oyunculuk da bize ötekileştirdiğimiz, görmezden geldiğimiz ya da kabul etmediğimiz yanlarımızla

In this case, acting is also about the sides of ourselves that we other, ignore, or do not accept.

benlik parçalarımızla karşılaşma imkanı sunuyor. Öyle değil mi?

It offers us the opportunity to encounter our parts of self. Isn't it?

İçin gerçekten böyle bir tarafı var.

It really has a side like this for you.

İnsanın rasyonel olduğu kadar irrasyonel bir canlı oldu ki bu irrasyonelite kötü bir anlam ifade etmiyor.

Humans have become as irrational as they are rational, and this irrationality does not carry a negative connotation.

Yani rasyonel nedir?

So what is rational?

İşte gündelik hayattaki pratik amaçlara direkt olarak bunları yönlük hareket etmek rasyonelitedir.

Here, moving directly towards these practical purposes in daily life is rationality.

Hayvanlar çok rasyoneldir.

Animals are very rational.

İşte acıktığı zaman avlanır, korktuğu zaman kaçar.

When it is hungry, it hunts; when it is scared, it runs away.

İnsan bundan ibaret değil.

Human beings are not just that.

İnsan, insan olduğundan beri dünyayı sembollerle, ilgelerle, bunlarla algılamış.

Since the dawn of humanity, people have perceived the world through symbols, interests, and these.

Her şeyi bunlarla üretmiş.

She has produced everything with these.

Yani mağara resimlerinden tutun da ilk böyle müziğe kadar her şey bundan çıkmış durumda.

So everything, from cave paintings to the first music, has emerged from this.

Rol deneyimi de biraz öyle.

Role experience is a bit like that too.

Oyuncu bir rol aldığı zaman sadece işte falanca insanı canlandırmaz değil.

When an actor takes on a role, they don't just portray a certain person.

Hamlet, Orestes ya da Doxbro olmaz sadece.

It can only be Hamlet, Orestes, or Doxbro.

Aynı zamanda bir kavramı, bir olguyu bedeninde düşür.

At the same time, embody a concept, a phenomenon in your body.

Mesela ben Arthur Huy'un Önlenebilir Yükselişi'nde Doxbro'yu oynamıştım.

For example, I played Doxbro in Arthur Huy's The Preventable Rise.

Doxbro Hitler'in parayla satın alınabilen ve bu yüzden pek çok felakete yol açan bir adamı ifade ediyordu.

Doxbro referred to a man who could be bought with money and therefore caused many disasters.

Yani her rol aslında...

So every role actually...

Oyun aslında bir kavramdır.

The game is actually a concept.

Her oyun aslında bir takım kavramları ve olguları hayata dair bir şeyleri anlatır.

Each of her plays actually conveys something about life through a set of concepts and phenomena.

Olumsuz duygulardan arınmamızı sağlar.

It helps us to be free from negative emotions.

Hem de onları fark etmemizi, hayattaki olumsuz durumları fark etmemizi sağlar.

It also allows us to notice them, as well as to notice the negative situations in life.

Bu yüzden ben tiyatronun hiçbir zaman eskimeyecek bir sanat dalı olduğunu düşünüyorum.

That is why I believe that theater is an art form that will never become outdated.

Anlattıkların sayesinde aydınlandığımı, hatta pek çok soruma yanıt bulduğumu söyleyebilirim.

I can say that thanks to what you have explained, I have gained clarity and even found answers to many of my questions.

Umarım sohbetimiz başka insanlarda da karşılık bulur ve dünyada ya da Türkiye'de

I hope our conversation resonates with other people as well, both in the world and in Turkey.

farklı deneyimlerden kaynaklı sıkışmış olan insanları farklı bakış açılarıyla hayata bakmalarını

to encourage people who are trapped due to different experiences to look at life from different perspectives.

hatta belki tiyatroya ilgi duymalarını sağlar.

It may even make them interested in theatre.

Tabii tiyatroya ilgi duyması sonucunda popüler olmak ister mi, istemez mi artık bu da onun tercihi olur.

Of course, whether he wants to become popular as a result of his interest in theater or not is his choice.

Asıl ben teşekkür ederim. Benim için de çok keyifli bir sohbet oldu.

I should be the one thanking you. It was a very enjoyable conversation for me as well.

Bu hafta konuğum Karve ile tiyatronun çağlar boyunca hayatımızda neden var olduğu üzerine konuştuk.

This week, I talked with my guest Karve about why theater has existed in our lives throughout the ages.

Sohbetimize eşlik ettiğim için sana da çok teşekkür ederim.

Thank you very much for joining me in our conversation.

Şimdilik hoşçakal.

Goodbye for now.

Bir sonraki bölümde...

In the next section...

Görüşmek üzere.

See you soon.