Sabır, musibetin ilk tosladiğı anda gosterilenmiş.

İNTRO

INTRO

Öyle bir yerdeyim ki, arkamda, sağımda, solumda askerler, ordular, karşımda Kızıldeniz.

I am in such a place that behind me, to my right, and to my left there are soldiers, armies, and in front of me the Red Sea.

Ne asam, ne mucizem var. Ben ve bana bakan dört çift göz, gözlerimi çevrilebilecek en güzel yere, gökyüzüne çevirirken Musa'yı düşündüm.

I have neither a stage nor a miracle. As I turned my eyes to the most beautiful place possible, the sky, I thought of Moses, along with the four pairs of eyes that looked at me.

İsa'yı, Yusuf'u, Eshab-ı Kehfi'yi. Yine çaldım dostun kapısını, geri çevirdiği görülmemiş himmet kapısını.

I knocked on the door of the friend again, the door of unseen assistance that he turned away, Jesus, Joseph, and the Companions of the Cave.

Önce bir kıyamet belirdi, sonra bir kapı açıldı, bir kapı daha.

First, an apocalypse appeared, then a door opened, another door.

Ardımda bekleyenler, boynu bükük ve korku dolu gözlerle bakmıştı.

Those waiting behind me looked on with bowed heads and fearful eyes.

Bakarken ben ürkek birkaç adım attım. Bir dönme dolaba binmişim, dönüyordum.

As I was watching, I took a few hesitant steps. It was as if I was on a Ferris wheel, spinning around.

Her adımda yükseliyor, her adımda batıyordum.

I was rising with every step, I was sinking with every step.

Başka bir dünyanın farklı insanlarıyla beraber dönüyordum artık.

I was now spinning with different people from another world.

Giyisileri, yiyecekleri, konuşmaları, ticaretleri, her şeyleri farklıydı.

Their clothing, food, conversations, trades, everything was different.

Bir yol vardı ve bu yol alıp bizi bu zebaniler ülkesine getirmişti.

There was a road, and this road had taken us to the land of these executioners.

Çok uzun bir yoldu, sonu görünmeyen.

It was a very long road, with no end in sight.

İzlediğiniz için teşekkürler.

Thank you for watching.

Hani içiniz sıkılır ya bazen, işte öyle.

You know how sometimes you get bored inside, it's like that.

Felaketin nereden geleceğini hesaplayamazsınız, kestiremezsiniz neler olabileceğini.

You cannot predict where the disaster will come from, and you cannot anticipate what may happen.

Gürültü yaklaşırken panik olursunuz, etrafa bakarsınız.

You panic as the noise gets closer, looking around.

İnsanlar ne yapıyor, nasıl davranıyor?

What are people doing, how are they behaving?

Bir gözünüzle felaketi kollarken, diğer gözünüzle kendinizi güvene alacak alternatifler sıralanır.

While one eye watches for disaster, the other eye lists the alternatives to secure yourself.

Acaba binaların çatısına mı çıksam, dağa mı kaçsam, sığınaklara mı koşsam?

Should I climb on the roof of the buildings, escape to the mountain, or run to the shelters?

Hadi koştun, saklandın, korudun kendini.

Come on, you ran, hid, protected yourself.

Ya ailen ne olacak?

What will happen to your family?

Onlar ne yapacak?

What will they do?

Sen olmadan koruyabilecekler mi kendilerini?

Will they be able to protect themselves without you?

TÜNEL

TUNNEL

Her baktığı yere bir umut ağacı dikiyordu.

She was planting a tree of hope wherever she looked.

TÜNEL

TUNNEL

Gördüğü herkese bir umut vaat ediyordu.

She was promising hope to everyone she saw.

Soranlara, umutsuz yaşanmaz kardeşim, deyip bir tebessümle yoluna devam ediyordu.

To those who asked, he would say, "You can't live hopelessly, my brother," and continue on his way with a smile.

Yol mu?

Is it the road?

Yol çok uzun bir tüneldi.

The road was a very long tunnel.

Ara ara ışıkları yanıp sönen çukurlar, engebelerle dolu olan uzun bir tünel.

A long tunnel filled with bumps, with occasional flickering lights.

Işığı, ışığı görmeye en yakın olduğunda tekrar uzayan, ne zaman sonunun geleceği bir türlü bilinmeyen yol.

A road that stretches again when you are closest to seeing the light, with an end that can never be known.

Belli mesafelerden nereden geldi bilinmez ışık hüzmeleri olmasa,

If it weren't for the rays of light, it is unknown where they came from at certain distances,

neredeyse ışıksız denecek ürkütücü ve ıssız bir yer.

It's a quite terrifying and desolate place that can be described as almost lightless.

Gelip geçenlerin umursamazlığından kaynaklanan bir ıssızlık.

A loneliness arising from the indifference of those who come and go.

Umursamazlık demişken, çıldırtıcı bir umursamazlık.

Speaking of indifference, it's maddening indifference.

Donuk bakışlar, ilgisiz tavırlar, sanki aynı tünelde yolculuk yapmıyormuşuz gibi rahat olmaya çalışma gayretleri,

Dull stares, indifferent attitudes, efforts to act as if we are not traveling in the same tunnel, trying to be relaxed.

kendini ferah bir deniz yolculuğunda gösterme çabaları, gurur, bencillik, kifayetsizlik kokan tavırlar ve tabi ki cahillik.

Efforts to present oneself on a pleasant sea journey, attitudes reeking of pride, selfishness, inadequacy, and of course, ignorance.

TÜNELİZMİZ.

OUR TUNNELISM.

Kendini ifade edememe, bir baltaya sahip olamama cahilliği, elde ettiği her şeyi bir yardımla, bir hileyle, dolandırıcılıkla elde etmişliğin cahilliği.

The ignorance of being unable to express oneself, the ignorance of not having an axe, the ignorance of having obtained everything through assistance, trickery, and deceit.

Ben her şeyi bilirim küstahlığıyla beraber, aslında hiçbir şey bilmemekliğin cahilliği.

With the arrogance of knowing everything, in fact, the ignorance of knowing nothing.

Ne yazık ki bu tünelin yolcuları bu tip insancıklar.

Unfortunately, the passengers of this tunnel are such little creatures.

Gönül, yol arkadaşlığı, dertleşmek, paylaşmak ararken böyle ilgisizlikler can yakıyor ama ne yaparsan yap,

When looking for companionship, confiding, and sharing, such indifference hurts, but no matter what you do,

önünde uzayıp giden tünel geçilecek, engeller aşılacak varılacak yere ulaşılacak.

The tunnel stretching out in front will be crossed, obstacles will be overcome, and the destination will be reached.

KURULMAK.

TO BE ESTABLISHED.

KURULMUZLUĞU.

ESTABLISHMENT.

Bazen yolculuk yapan tanıdıklardan ne bitmez tünelden,

Sometimes from the familiar travelers, what an endless tunnel,

Ne bitmez tünelmiş dediklerini duyuyordu.

He was hearing what they said would never end.

Doğruydu. Tünel uzundu.

It was true. The tunnel was long.

Belki de insanlar tünele ilk girişte bu kadar uzun olacağını ve yıpratacağını tahmin edememişlerdi.

Perhaps people did not anticipate that it would be this long and exhausting at the first entrance into the tunnel.

Ama bu işler beklentiye göre değildi.

But these things were not according to expectation.

Dağların yüksekliğine, sıralanışına ve yönüne, denize uzaklığına, kayaların yapısına ve eğimine

To the height of the mountains, their arrangement and direction, distance to the sea, structure of the rocks, and their slope.

ve buna benzer onlarca sebebe dayanıyordu.

and it was based on dozens of reasons similar to this.

Yani bir mühendislik olayı vardı işin içinde.

So there was an engineering event involved.

O yüzden tünelin ne zaman biteceğini soranlara az kaldı veya bitiyor diyemiyordu.

That's why he couldn't say to those asking when the tunnel would end that it would be over soon or that it was ending.

Söylenecek tek şey bitecek, umudunuzu yitirmeyin oluyordu.

The only thing to be said was that it would end, do not lose hope.

Evet bitecekti. Bundan kimsenin şüphesi yoktu.

Yes, it was going to end. There was no doubt about it.

Ancak çok ciddi bir sabır gerekiyordu.

However, it required a lot of serious patience.

Normal bir sabır yetmezdi.

Ordinary patience was not enough.

Yani sadece yürüyerek yolun sonuna ulaşılması mümkün görünmüyordu.

So it didn't seem possible to reach the end of the road just by walking.

Yürürken yolculuğun yükünü hafifletecek uğraşlar,

Efforts that will lighten the burden of the journey while walking,

motivasyonu arttıracaktı.

it would increase motivation.

Arttırıcı meşguliyetler, direnci arttıran faaliyetler gerekiyordu.

Enhancing engagement activities were needed to increase resilience.

Özellikle zorlu şartların üstesinden gelecek şekilde dirençli olmak,

Being resilient enough to cope with particularly challenging conditions,

beslenmeye dikkat etmek çok önemliydi.

It was very important to pay attention to nutrition.