Çağrılmayan Yakup - Edip Cansever (Seslendirme: Mahmut Yıldırım)

Kurbağalara bakmaktan geliyorum, dedi Yakup. Bunu kendine üç kere söyledi.

"I'm coming from looking at the frogs," Yakup said. He told himself this three times.

Onlar ki kalabalıktılar, kurbağalar, o kadar çoktular ki, doğrusu ben şaşırdım.

They were crowded, the frogs, there were so many of them that, to be honest, I was surprised.

Ben, yani Yakup, her türlü çağrılmanın olağan şekli.

I, that is Yakup, am the usual form of being called in every way.

Daha hiç çağrılmadım. Birisi olsun, Yakup, diye seslenmedi hiç.

I have never been called. No one has ever shouted out "Jacob."

Yakup, diye seslenmedi ki, dönüp arkama bakayım ve içimden durgun ve çürük bir suyu düşüreyim.

Yakup didn't call out, so I can look back and let a stagnant and rotten water fall from within me.

Ceplerimdeki eskimiş kağıt parçalarını atayım.

Let me throw away the old pieces of paper in my pockets.

Sonra bir güzel yıkanayım da.

Then let me have a nice wash.

Ben size demedim mi?

Didn’t I tell you?

Evet, kurbağalara bakmaktan geliyorum.

Yes, I'm coming from looking at frogs.

Sanki böyle, niye ben oradan geliyorum, telaşlı, açgözlü kurbağalara bakmaktan?

It’s as if I’m coming from there, why am I looking at the anxious, greedy frogs?

Bilmiyorum.

I don't know.

Bilmiyorum. Ben, yani Yusuf...

I don't know. I mean, Yusuf...

Yusuf mu dedim?

Did I say Yusuf?

Hayır, Yakup, bazen karıştırıyorum.

No, Yakup, sometimes I get confused.

Bazen karıştırıyorum ya, çok uzun bir gündü.

Sometimes I get confused, it was a very long day.

Sonra bu çok uzun günü, sıcak bir günü, kediler kırmızı alevler halinde koşuyordu.

Then this very long day, a hot day, the cats were running like red flames.

Onlar işte hep boyuna koşuyordu.

They were always running around at work.

Birileri çıkıyordu oradan buradan, hiç çıkmamak halinde ve ölgün birileri çıkıyordu.

Some people were coming out from here and there, as if they would never leave, and some faded individuals were emerging.

Geceden kalma bir lamba yanıyordu. Açık bir pencerenin sokağa doğru içinde...

A lamp left on from the night was glowing. Inside, by an open window, facing the street...

Bu oyun korkunçtur Yakup!

This game is terrible, Yakup!

Yakup'un olması korkunçluğudur bu.

This is the horror of being Yakup.

Dünyanın insana doğru içinde...

In the world, towards humanity...

Yakup!

Jacob!

Buradayım, yani ben...

I'm here, I mean, I...

Evet, geliyorum.

Yes, I am coming.

Lambayı söndürmesinler, ben.

"Let them not turn off the lamp, I."

Yakup!

Jacob!

Buradayım, yani ben...

I'm here, I mean I...

Evet, geliyorum.

Yes, I'm coming.

Lambayı söndürmesinler, ben.

They shouldn't turn off the lamp, me.

Geliyorum.

I am coming.

Siz bütün lambaları yakın...

You turn on all the lights...

Evet, ben, yani Yusuf...

Yes, I, that is Yusuf...

Yusuf mu dedim?

Did I say Yusuf?

Hayır, Yakup.

No, Yakup.

Bazen karıştırıyorum.

Sometimes I mix it up.

...

Sure, please provide the text that you would like to have translated from Turkish to English.

Ve kendine bilinmeyenler yaratan Yakup'um ben.

And I am Jacob, who creates unknowns for himself.

...

Please provide the text you would like to have translated from Turkish to English.

İyi ya, durduğum bir gündü, diyorum, bütün ilgiler sizin oldu.

Well, it was a day I stood still, I'm saying, all the interests were yours.

Her türlü bir şeyler sizin olsun.

May everything be yours.

Ben artık hep böyle istiyorum.

I want it this way from now on.

Ayıp değil ya.

It's not shameful, you know.

Durduğum bir gündü, diyorum, yüzümü göğe doğurduğum bir gündü.

It was a day I stood still, I say, a day I turned my face to the sky.

Ve yaşar gibi kaldığım bir yaşama içinde...

And in a life that I remain living as if alive...

Ve yollarda ölü baykuşlar bulduğum...

And the dead owls I found on the roads...

Bir ölünün günü boyayan renginde...

In the hue that paints the day of a dead person...

Çürük evler buldum, içleri sonsuz kayalar, kayalardan dondurmalar sordum, ben yani Yakup, Yakup'un hiç çağrılmamış şekli, kim bilir ne diyordum, kim bilir ne diyordu bir baykuş yaratıldığına, bir baykuş tarafından.

I found decayed houses, their insides infinite rocks, I asked the rocks for ice creams, I mean Jacob, the never-called form of Jacob, who knows what I was saying, who knows what an owl was saying about being created, by an owl.

Ve bütün baykuşlar, o bütün baykuşların arasında ne oluyordu, ben ne oluyordum, bütün iskemleler ağır ve hastalıklı, bir gidip bir geliyordum kendime aptallaşarak, bunu Yakup söyledi, dedi ki, çünkü herkes Yakup'u yaşıyordu,

And all the owls, what was happening among all those owls, what was happening to me, all the chairs were heavy and sick, I was going and coming back to myself, becoming foolish, this is what Jacob said, he said that because everyone was living Jacob.

bense çöllerden ve kızgın güneşlerden icatlar yapıyordum, kızgın kağıtların üstüne ve alevler halinde dünya bana dokunuyordu ve ayakta soğuk bir bira içmiş kadar bir anlamım oluyordu bazen, oluyordu ve bir de bir otobüse bindiğim, biletçinin bilet bile kesmek istemediği ben kendimi koruyordum.

But I was inventing things from deserts and angry suns, the world was touching me in flames on the hot papers, and sometimes I felt as if I had just drunk a cold beer while standing. It happened, and once, when I got on a bus, the ticket inspector didn't even want to sell me a ticket, and I was just trying to protect myself.

Bunu Yakup söyledi.

Yakup said this.

Bunu bana Yakup söyledi.

Yakup told me this.

Öyle bir Yakup ki bu, onca din kitaplarının sözünü bile etmediği, kimsenin sözünü bile etmediği bir Yakup, ben bunu hep biliyorum, bunu hep biliyorum ve işte özgürüm, cezasız duruyorum.

He is such a Jacob that even the words of all those religious books do not mention him, a Jacob that no one even speaks of, I have always known this, I have always known this, and here I am, free, standing without punishment.

Kurbağalara bakmaktan geliyorum, dedi Yakup, bunu kendine üç kere söyledi, telaşlı, açgözlü kurbağalara bakmaktan geliyorum, ben sanki Yusuf ve Yusuf değilim, her gün bir tahta boşta asılı duruyorum ve durmuyorum, ben işte Yakup,

"I'm coming from looking at the frogs," said Yakup, he told himself this three times, "I'm coming from looking at the anxious, greedy frogs, it's as if I am Yusuf and not Yusuf, every day I am just hanging around a piece of wood and not stopping, I am indeed Yakup."

yok artık karıştırmıyorum, taş merdivenleri ağır ağır çıktım, bunu ben böyle yaptım, eski taş merdivenleri, yanımdan bir sürü adam geçti ve kolayca gittiler, müzik aletleri renginde ve pırıl pırıl gittiler, yanan güneşin altında,

I'm not mixing it up anymore, I climbed the stone stairs slowly, I did this myself, the old stone stairs, a bunch of men passed by me and went easily, they went in colors of musical instruments and sparkling, under the burning sun.

onlar ki, onlara benzer şeyleri ben çok gördüm ve onlar bir zamanı tamamladılar, öyle yaptılar ve sordum, Yakup daha başka nasıl bir Yakup olsun ve onlar daha başka nasıl bir onlar olsunlar ki, Yakup ve onlar nasıl olsunlar?

Those who, I have seen many similar things, and they completed a time, they did so, and I asked, how else could Jacob be another Jacob, and how else could they be anything but they, so how could Jacob and they be?

İşte ben taş merdivenleri, kurbağalara bağlayan taş merdivenleri,

Here are the stone stairs that connect to the frogs, the stone stairs.

durmadan kendimle karıştırıyordum, kimse beni tutup çıkarmıyordu, vıcık vıcık taşlar duyuyordum ayaklarımın altında, anlamsız, yapışkan bir yığın taşlar, yoruldum, bunu sanki biri söyledi,

I was constantly confusing myself; no one was stopping me or pulling me out. I could feel the sticky stones under my feet, meaningless, a sticky pile of stones. I was tired; it felt like someone said this.

Yakup'un biri, ara katta bir pencerenin önüne ancak gelebildim, kendime bir isim düşündüm,

One of Yakup's, I could only get to a window on the mezzanine, I thought of a name for myself,

bir isim düşünerek, birden ki bir isim düşünerek kendime, hayır bu kimse değil, ancak gelebildim, aşağıda bir lunapark kımıldıyordu, aha kurbağalara bakmam geç gecek, lunapark kımıldıyordu, hem öyle değil, bu uyum korkunçtur Yakup,

Thinking of a name, suddenly I thought of a name for myself, no, this is not anyone, but I managed to come, below a theme park was moving, look, I have to check on the frogs late, the theme park was moving, and it is not like that, this alignment is terrible Yakup.

bir yokluğun kımıldamaya doğru içinde ve sanki böyle tanımlanır,

"An absence moves within, and it seems to be defined this way."

Yakup, Yakup, bir şey ki seni çağırıyor, o şimdi ne olmalı, gene bir Yakup olmalı bu, Yakup, kurbağalara bakman geç gecek, bunu ben nasılsa söylüyorum,

Jacob, Jacob, something is calling you, what could it be now, it must be another Jacob, Jacob, it will be late for you to look at the frogs, I am saying this anyway.

nasılsa ben bunu bir kere söylüyorum, güneşte kırmızı top taşıyan bir adamın tahta bacağını çok yakıyordu ki, adam içinden bağırdıkça dünya ters yönden yaratıldı,

Anyway, I'm saying this once, a man carrying a red ball in the sun was burning his wooden leg so much that as he cried out from within, the world was created in the opposite direction.

Yakup, Yakup, bir şey ki seni çağırıyordu, diyebilirim,

Yakup, Yakup, I can say that something was calling you.