Muhammed Gültekin | "Dünyayı Mardinleştirmek istiyorum."

İNTRO

INTRO

Herkese merhabalar.

Hello everyone.

Mutfakta Kim Var podcastinin bu karantina dolu günlerde

Who is in the kitchen podcast during these quarantine-filled days?

kaydedilecek ilk bölümünün başına geçtik.

We have passed to the beginning of the first part that will be recorded.

Çok da sevdiğim bir kardeşim, çok kıymetli bir dostumla

With a brother whom I love very much, a very dear friend of mine.

ayrı şehirlerden bilgisayarlarımızın başına oturduk

We sat down at our computers from different cities.

ve çok keyif alacağımı bildiğim,

and I know that I will enjoy it very much,

sizlerin de çok keyif alacağını umduğum

I hope you will also enjoy it very much.

hatta keza bildiğim bir sohbeti aralıyoruz şu an.

In fact, we are currently opening a conversation that I am familiar with.

Bugün Mutfakta Kim Var'da konuğum,

Today in Who's in the Kitchen, my guest is,

Girişimcilik Vakfı aracılığıyla tanıştığım dostum

My friend whom I met through the Entrepreneurship Foundation.

Muhammed Gültekin.

Muhammed Gültekin.

Muhammed hoş geldin.

Welcome, Muhammed.

Hoş bulduk Orçun.

Nice to find you, Orçun.

Yani sen bu podcast serisine, özellikle Mutfakta Kim Var'a

So you are referring to this podcast series, especially "Who's in the Kitchen".

oldukça hakimsin.

You are quite knowledgeable.

Benim bu yolculuğa çıkarkenki ilk dinleyicim,

My first listener when I set out on this journey,

ilk bana ya olur mu olmaz mı, ne kadar devam ederim,

first it will be, will it happen or not, how long will I continue,

yapıyoruz ama güzel mi yapıyoruz diye her endişeler,

We are doing it, but there are always worries about whether we are doing it well.

birçok konuda olduğu gibi çok kıymetli bir dostumsun.

You are a very precious friend in many ways.

Burada dinleyen arkadaşların da çoğu biliyorlar ki

Most of the friends listening here also know that

Mutfakta Kim Var içinde bazı zaman geliyor,

Who's in the kitchen sometimes comes in.

bazı insanların geçmişinde onları çok etkilediği bir şeyi konuşuyoruz.

We are talking about something in some people's past that has greatly affected them.

Bazı zaman geliyor tüm bölüm konuğun bir girişimi,

Sometimes the entire episode revolves around a guest's initiative.

bir faaliyeti, bir emeği,

an activity, a labor,

tamamen aslında kabaca bir ürününü konuşuyoruz.

We are actually talking about a roughly completely product.

Bazı zaman geliyor, bazı zaman geliyor, bazı zaman geliyor,

Sometimes it comes, sometimes it comes, sometimes it comes,

bazı zaman da geliyor, bazı bölümler var ki

sometimes it happens that there are certain episodes

sadece konu ve konuğun iç dünyasını, onun hayatını konuşuyoruz.

We are only discussing the topic and the inner world of the guest, their life.

Ben sana yazdığımda aklımda olan şey

What I had in mind when I wrote to you.

tamamen seni konuşmak,

to talk completely about you,

birazcık daha bir insanı anlamak üzere olan bölümlerden birini kaydetmekti.

It was to record one of the sections that is about understanding a person a little bit more.

Öyle olunca da geri durmadım, yazdım, sen de beni kırmadın.

So I didn't hold back, I wrote, and you didn't break my heart.

Lafı da çok uzatmıyorum girişte.

I'm not going to drag the conversation out too long at the beginning.

İlk sorum klasik sorularımdan bir tanesi olacak.

My first question will be one of my classic questions.

Kabaca bir seni tanıyalım.

Let’s roughly get to know you.

Mehmet Gültekin kimdir?

Who is Mehmet Gültekin?

Sen kendini nasıl tanımlıyorsun?

How do you define yourself?

Onunla başlayalım.

Let's start with him.

Tabii ki. Öncelikle teşekkür ediyorum.

Of course. First of all, I thank you.

Hep bir dinleyiciydim senin.

I was always a listener of yours.

Dün bana yazarken aslında bir heyecanlandım.

I actually got excited when you wrote to me yesterday.

Aa bak işte hep dinliyordu, şimdi ben konuşacağım, sonra onlar beni dinleyecek falan.

Ah, look, they were always listening, now I will speak, then they will listen to me and so on.

Yani Batuhan aslında güzel söylemişti bunun için.

So Batuhan actually said this beautifully for that reason.

Hep artık yemek masasında oturduk, biz bir şeyler yemeye başladık mutfaktaki podcast için.

We always sat at the dining table, we started eating something for the podcast in the kitchen.

Öyle oldu gerçekten.

It really happened that way.

Teşekkür ediyorum öncelikle sana bunun için.

Thank you for this, first of all.

Ben Mardin'de doğdum.

I was born in Mardin.

Mardin'in Ömerli ilçesinde.

In the Ömerli district of Mardin.

Küçük bir ilçe.

A small district.

Mardin'de doğdum.

I was born in Mardin.

Sekiz kardeşi, bir ailenin yedinci çocuğuyum.

I am the seventh child of a family with eight siblings.

İlk bir ortaokulum kendi ilçemde, evimin karşısındaki ilkokulda okudum.

I first attended middle school in my district, at the primary school across from my house.

Liseyi ise Mardin Anadolu Lisesi'ni kazandıktan sonra merkezde okumaya başladım.

I started studying at the center after winning a place at Mardin Anadolu High School.

Sonra üniversite hayatım başladı.

Then my university life began.

Kütahya Dumlu Pınar Üniversitesi'nde ilk ilk ekonomik mühendisliğini kazandım.

I won my first economic engineering degree at Kütahya Dumlu Pınar University.

O süreçte hayatımda çok farklı şeyler oldu.

Many different things happened in my life during that process.

Çünkü şöyle, hayatım boyunca Mardin'e hep iş için, Mardin'in dışına hep iş için çıktım.

Because throughout my life, I've always gone to Mardin for work, and I've always left Mardin for work.

Fakat ilk defa bir eğitim için, kendi ayaklarımın üzerinde durmak için dışarı çıkmak zorundaydım.

But for the first time, I had to go outside to stand on my own two feet for an education.

Gittim. İlk sene yurtta kaldım. Yurt hayatını tattım, gördüm. Çok şey öğrendim.

I went. I stayed in the dormitory for the first year. I experienced dorm life, I saw it. I learned a lot.

Sonra dedim ki, Muhammed, bu senin yaşamak istediğin bir hayat değil.

Then I said, Muhammad, this is not a life you want to live.

Hemen kendimi ben eve attım. Evde yaşamaya başladım.

I immediately threw myself home. I started living at home.

Ve evde yaşarken de hayatımın her zaman aynı olduğunu gördüm.

And while living at home, I saw that my life had always been the same.

Yani hep yaptığım şeylerin aynı olduğunu gördüm. Hiçbir farkı olduğunu görmedim.

So I saw that the things I always do are the same. I didn’t see any difference.

Bundan dolayı kendime yeni uğraşlar bulmak istiyordum.

For this reason, I wanted to find new pursuits for myself.

Mesela onlardan biri okulda başkanlık yapmam, topluluk kurmam.

For example, one of them is me being president at school, forming a community.

Bu tarz şeyleri yapmayı çok sevdim.

I loved doing things like this.

Bu yüzden,

That's why,

bu süreçten sonra da dedim ki,

I said after this process,

tamam Muhammed, Kütahya'da kendini geliştirdin, bir çevre edindin.

Alright Muhammed, you have developed yourself in Kütahya, and you have gained a community.

Evet, nasıl olacak, ne yapacaksın?

Yes, how will it be, what will you do?

İstanbul'a açılman gerekiyor. Bu işin kalbi İstanbul'da.

You need to open up to Istanbul. The heart of this business is in Istanbul.

Hayallerimin, hedeflerimin doğrultusunda oraya gitmem gerektiğini düşünüyorum.

I think I need to go there in line with my dreams and goals.

Bir baktım, Gidişimcilik Vakfı'yla tanıştım.

I realized that I met the Departure Foundation.

Gidişimcilik Vakfı'yla tanıştıktan sonra,

After meeting the Gidişimcilik Foundation,

daha iyi kendimi açıklayabilirim.

I can explain myself better.

Şimdi neden bu süreci böyle anlattım, anlayacaksın.

Now you will understand why I explained this process in this way.

Ben kendimi İstanbul'a açıldıktan önce ve sonra diye ikiye ayırıyorum.

I divide myself into two: before and after I opened up to Istanbul.

Çünkü gerçekten oradaki imkanları,

Because I truly appreciate the opportunities there,

oradaki hayatı ve oradaki koşuşturmayı gördükten sonra Muhammed çok değişti.

After seeing life there and the hustle and bustle, Muhammad changed a lot.

Nasıl değişti?

How did it change?

Muhammed'in bir hikayesi olduğunu gördüm.

I saw that there is a story about Muhammad.

Ve bu hikayenin,

And this story's,

hiç kimsenin hikayesi aynı değildir.

No one's story is the same.

Fakat benimkinin,

But mine,

bu dünyadaki insanların hepsinden farklı olduğunu gördüm.

I saw that you are different from all the people in this world.

Hangi anlamda?

In what sense?

Çünkü sekiz kardeşi, bir ailenin yedinci çocuğu olarak bir yerlere geliyorsunuz.

Because you are getting somewhere as the seventh child of a family with eight siblings.

Tek başınasınız.

You are alone.

Ve ailenizde okuyan yok, çevrenizde okuyan yok.

And there is no one studying in your family, there is no one studying in your surroundings.

Siz tek başına bir şeyler yapmak istiyorsunuz.

You want to do something on your own.

Bunu başarmak için,

To achieve this,

bazı riskler almanızı,

to take some risks,

gerekiyor.

It is necessary.

Ve ben bu riskleri tek başıma aldım.

And I took these risks on my own.

Kısacası Muhammed uzun oldu biraz belki sen kısa hissedin de fakat.

In short, Muhammad was a bit tall; you might feel short, though.

Ama şöyle tanıtayım.

But let me introduce it like this.

Hikayesi olan ve risk almaktan korkmayan biri,

Someone who has a story and is not afraid to take risks,

girişimcilik vakfından önce ise Muhammed çok farklı biriydi.

Before the entrepreneurship foundation, Muhammad was a very different person.

Her zaman her şeyle hazırak olan,

Always prepared for everything,

yine zorluk çekmiş ama hayatın ona sunduğu imkanlar dahilinde zorluklar çekmiştir.

He has struggled again, but he has faced difficulties within the opportunities that life has offered him.

Biraz hikayeleştirdim ama umarım olmuştur.

I added a bit of storytelling, but I hope it worked out.

Yo yo, tüm sorulara böyle cevaplarla gel vallahi.

Yo yo, come with such answers to all the questions, I swear.

Ben,

I,

ilk soruma verdiğin cevaptan,

From the answer you gave to my first question,

çok müthiş keyif aldım.

I had a great time.

Hatta bana da bir pas atmış oldun.

You even passed me the ball.

Şimdi çok daha plansız başladığımız bir bölüm oldu aslında.

Now, it has actually become a section that we started with much less planning.

Normalde daha uzun uzadıya sohbet edip önceden konuklarımla,

Normally, I would chat in more depth with my guests beforehand.

bazen yüz yüze görüşüp ondan sonrasında yan yana kaydetme fırsatı içinde oluyoruz.

Sometimes we have the opportunity to meet face to face and then record side by side afterwards.

Ama özellikle dünyanın son dönemde yaşadığı bu ilginç dönem sebebiyle,

But especially due to this interesting period the world has experienced recently,

bir yandan da seni yakinen yıllardır tanımam gereği hem çok fazla

On the one hand, the necessity of knowing you closely for years is both too much.

çok fazla konuşmadan hem de yan yana olmadan kaydediyoruz.

We are recording without talking too much and without being side by side.

O sebepten kafamda,

For that reason, in my mind,

şimdi ben Muhammed'den çok fazla hikayesini dinledim ama

I have listened to a lot of stories about Muhammad, but

bu hikayeleri belli bir süre zarfında ona nasıl

how to tell these stories to him within a certain period of time

kapıları açacak şekilde paslarla yönlendirebilirim,

I can guide with rust to open the doors.

ağzından o hikayeler tekrar nasıl çıkar'ı düşünüyordum.

I was wondering how those stories could come out of your mouth again.

Sen ilk soruma verdiğin cevapta,

In your answer to my first question,

İstanbul öncesi ve İstanbul sonrası dedin.

You mentioned before and after Istanbul.

Burada da aslında bence bu podcast'in önümüzdeki dakikalarına

Actually, I think in the next few minutes of this podcast...

büyük bir yönlendirme var.

There is a significant guidance.

Burada da aslında bence bu podcast'in önümüzdeki dakikalarına büyük bir yönlendirme var.

I think there is a significant direction for the next minutes of this podcast here as well.

Ben ilk başta İstanbul öncesi yıllarına gitmek istiyorum.

I want to go back to the years before Istanbul at first.

Orada da tabii ki konuyu biraz Mardin'e alacağım.

Of course, I will take the topic a bit to Mardin there as well.

Neden Mardin'e alacağım?

Why will I take to Mardin?

Çünkü bundan takribi bir, bir buçuk sene öncesinde

Because this was about a year to a year and a half ago.

senle iki girişimcilik vakfının yeni üyesi olarak İstanbul'da bir

As a new member of two entrepreneurship foundations with you, in Istanbul a

ilk buluşma etkinliğinde karşı karşıya geldiğimizde

when we faced each other at the first meeting event

senden dahil diğer telov arkadaşlarımız,

including you, our other telov friends,

her birimiz birbirimizi tanımaya çalışıyoruz.

Each of us is trying to get to know each other.

Birbirimize yaptığımız bazı şeylerden yapmak

Doing some things to each other.

istediklerimizden, düşündüklerimizden bahsediyoruz.

We are talking about what we want and what we think.

Ve sen o vakit itibariyle her sene gördüğümde tekrar bir cümleyi sarf ettin.

And at that time, every year when I saw you, you repeated a sentence again.

Bazen bana, bazen başka isimlere, bazen belki tekrar tekrar kendine.

Sometimes to me, sometimes to other names, sometimes maybe over and over to yourself.

Dedin ki ben dünyayı Mardinleştirmek istiyorum.

You said that you want to Mardinize the world.

Dünyayı Mardinliler, Mardinleştirmek istiyorum dedin.

"I want to Mardinize the world," you said.

Orayı sen tekrardan daha eminim ki güzel açıklarsın.

I am sure you will explain that place beautifully again.

Bir ona gelelim.

Let's come to that.

Senin için Mardin ne ifade ediyor?

What does Mardin mean to you?

Çocukluk yılların ve Mardin, lise ve Mardin.

Your childhood years and Mardin, high school and Mardin.

Sekiz kardeşli bir ailenin bir çocuğu olarak Mardin.

Mardin, as a child of a family with eight siblings.

Ve tüm bu deneyimlerin ardından da kendine edindiğin

And after all these experiences, the one you have acquired for yourself.

dünyayı Mardinleştirmem gerek gayesi.

I need to Mardinize the world.

Bunlar sende ne çağrıştırıyor diyerek topu sana atayım ben.

I'll throw the ball to you by asking what these remind you of.

Şöyle Avçun.

Here is Avçun.

Evet, çok bahsettim, çok anlattım.

Yes, I talked a lot, I explained a lot.

Ama hiçbir yerde ne yapmak istediğimi,

But nowhere do I know what I want to do,

bunu nasıl yapacağımı çok güzelce anlatamadığımı düşünüyorum.

I don’t think I have explained very well how to do this.

Senin vesilenede bunu çok güzel aktarabilirim umarım.

I hope I can convey this very beautifully thanks to you.

Şöyle.

Like this.

Avçun, sen Mardin'e gelmedin hiç önceden.

Avçun, you have never come to Mardin before.

Hiç gelmedim.

I've never come.

Şimdi şöyle, bir gün Mardin'e geldiğini varsayalım.

Now let's say that you came to Mardin one day.

Mardin'e gel, işte sabah biz de beraber kahvaltımızı yapalım.

Come to Mardin, let's have our breakfast together in the morning.

Kahvaltımızı yaptıktan sonra çıkalım bir Mardin'i sokaklarında gezelim.

Let's go out and explore the streets of Mardin after we have our breakfast.

Mardin'i sokaklarında gezerken yolda geçen bir Kürt bize Rojbaj diyebilir.

While walking through the streets of Mardin, a Kurdish person passing by might say to us "Rojbaj."

Bir Arap Ehlen ve Sehlen diyebilir.

An Arab can say "Ehlen ve Sehlen."

Bir Süryani Berik Safro diyebilir.

A Syrian can say Berik Safro.

Bir Türk ise Günaydın diyebilir.

A Turk can say Good Morning.

Hadi oradan, adettendir, yolumuzun üzerinde bir taziye var.

Come on, it's a custom, there is a condolence gathering on our way.

Taziye evine girip duamızı ettikten sonra yanımıza bir Süryani yaklaşıp,

After entering the mourning house and saying our prayer, a Syrian approached us.

oğlu Muhammed, bak bizim aramızdaki bir tek fark bir fatihadır.

"Your son Muhammed, look, the only difference between us is a Fatiha."

Hele sen benim yerime bir fatiha oku da şu fark tapansın der.

Just read a Fatiha on my behalf so that this difference can be understood.

Hadi oradan çıkalım. Çıktık, yemeğimizi yedik mezopotamya manzarasına karşı.

Let's get out of there. We went out and had our meal facing the Mesopotamian view.

Sonra akşam oldu, bizim sokak düğünlerimiz, sokakta yapılan düğünler meşhurdur.

Then evening came, our street weddings, weddings held in the street are famous.

Bir düğüne dengelelim seninle.

Let's balance it with a wedding between us.

O düğünlerde, o düğünlerin Kürtlerin çektiği halayı Araplar daha iyi oynar.

At those weddings, the Arabs dance the halay that the Kurds perform better.

Arap'ın reyhanesi Kürtler daha iyi oynar.

The Arab's basil is played better by the Kurds.

Süryani'nin ikiliçesi, çöreğini biz düğünlerimizde dağıtırız.

We distribute the Assyrian's bread at our weddings.

Mesela geçenlerde Paskalya bayramıydı.

For example, recently it was Easter.

Ben hatırlarım, ilk öğretimde okuduğum zamanlarda bizim sokaktaki demirci ustaları Hristiyanlardı.

I remember, when I was in primary school, the blacksmiths on our street were Christians.

Bana bir yumurta verirlerdi, süslü bir yumurta.

They would give me an egg, a fancy egg.

Ben de alırım yumurtayı getir, hemen evdeki vitrine alırım.

I'll take the egg too, bring it, I'll put it in the showcase at home right away.

Benim için hayat, yani en azından Paskalya bayramı ondan ibaretti.

For me, life, or at least Easter, was just that.

Evet, her Paskalya bayramı geldiğinde gidiyordum amcaların yanına, bana yumurtayı veriyorlardı, getirip buraya koyuyordum.

Yes, every Easter holiday I used to go to my uncles' place, they would give me the egg, and I would bring it back and put it here.

Ama insan büyüdükten sonra bazı şeyleri daha iyi idrak edebildiği için, daha iyi idrak edebildiği için o zaman anlıyorsun.

But when a person grows up, they can comprehend certain things better, and it is then that you understand.

Benim çevremdeki insanların yarısı farklı kültürleri, farklı dilleri, farklı ırkları tanıyabilmek için yurt dışına gittiler.

Half of the people around me went abroad to get to know different cultures, different languages, and different races.

Ama benim bunu yapmama gerek yoktu.

But I didn't need to do this.

Çünkü ben doğduğum yerde böyle bir şey vardı.

Because there was something like this where I was born.

Mesela Mardin'de, Ulu Camii'de bir ezan okunduğunda Kırklar Kilisesi'nin çanı onu huşuyla dinler.

For example, when the call to prayer is recited at the Great Mosque in Mardin, the bell of the Church of the Forty listens to it with reverence.

Yani bu şekilde dünyayı Mardinleştirmek istiyorum.

So I want to Mardinate the world in this way.

Dünyanın her yerinde bu kadar huzursuzluk, bu kadar kötü şeyler varken ben de bir nebze kendimce bir şeyler yapmaya çalışıyorum.

With so much unrest and so many bad things happening all over the world, I am also trying to do something in my own way, even if just a little.

Yani dünyayı Mardinleştirmek istemem buydu.

So this was my desire not to Mardinize the world.

Bir de az önce sen, az önce anlattım İstanbul'dan.

And you just now, I just talked about Istanbul.

İstanbul öncesi, İstanbul sonrası.

Before İstanbul, after İstanbul.

Bunu da bir yerde Mardin'e bağlayacağım.

I will also connect this to Mardin somewhere.

Mardin'e doğup büyümek herhalde çok güzel bir şey.

I guess being born and raised in Mardin is a very beautiful thing.

Fakat ben çok küçük bir ilçesinde doğdum, büyüdüm.

However, I was born and raised in a very small district.

Benim hikayemin başlığı imkansızlıklar.

The title of my story is impossibilities.

Ben İstanbul öncesi, hayatım bana sunduğu imkansızlıklara hep yadırgardım, hep kızardım.

Before Istanbul, I always resented and got angry about the impossibilities life presented to me.

Neden böyle, neden böyle?

Why is it like this, why is it like this?

Fakat İstanbul'dan sonra fark ettim ki hayatım bana sunduğu imkansızlıklar benim en büyük imkanlarımmış.

But after Istanbul, I realized that the impossibilities life offered me were my greatest opportunities.

Çünkü ben o imkansızlıkları bir yerde başarıp kendi imkanıma çevirmeye çalıştım.

Because I tried to succeed in those impossibilities and turn them into my own opportunities.

Mesela bizim ilçede sadece ya futbol oynardık ya da küçük bir yüzme havuzumuz vardı.

For example, in our district, we either played football or had a small swimming pool.

Çok iyi futbol oynadıktan sonra terimizi atmak için havuza giderdik.

After playing very good football, we would go to the pool to cool off.

Fakat mesela şu an ben yüzemiyorum ama yüzersem çok iyi yüzerim.

But for example, right now I can't swim, but if I could, I would swim very well.

Neden? Çünkü küçücük bir ilçede tek havuz vardı, yapacak hiçbir şeyimiz yoktu.

Why? Because there was only one pool in a tiny district, we had nothing else to do.

Böyle imkansızlıklardan böyle imkanlar doğurup bir yerlere geldim.

I have come to a place by turning such impossibilities into possibilities.

Ondan dolayı hayatımı ben İstanbul öncesi ve İstanbul sonrası diye ayırıyorum.

That's why I divide my life into before Istanbul and after Istanbul.

Ve bunun da başına, tepesine, çatısına Mardin'i koyuyorum.

And I place Mardin on top of this, at its peak, on its roof.

Çünkü Mardin olmasaydı bunları yapamazdım.

Because if it weren't for Mardin, I couldn't have done these things.

Mardin'in bu ilçesinde doğup sekiz kardeşi, bir ailenin yedinci çocuğu olmasaydım

If I hadn't been born in this district of Mardin as the seventh child of a family with eight siblings.

hayatım bana sunduğu imkansızlıkları imkana çeviremezdim.

I couldn't turn the impossibilities that life presented to me into possibilities.

Yani dediklerini dinlerken bir noktada insan hayrete düşmüyor değil bence.

I believe that while listening to what you are saying, there comes a point where one can't help but be amazed.

Neden diye soracaksın. Çünkü günümüze bakıyorum.

You will ask why. Because I look at my day.

Yani ben doğuma büyüme İstanbullu bir gencim.

So, I am a young person born and raised in Istanbul.

Ve yani çok böyle bir yerlerde hep yazılıp çizilir, böyle şeyler söylenir ama

And so, it's always written and talked about in such places, but...

bu bir gerçekçi.

this is a realist.

Öyle ki insanlar artık birbirine yabancılaşıyor.

So much so that people are becoming strangers to each other.

Birazcık daha birbirimizi sorguladığımız, birbirimizin, hele ki birbirimizi çok da tanımıyorken

A little more questioning each other, especially when we don't know each other very well.

olası tavırlarından, hareketlerinden endişe duyduğumuz dönemlerde yaşıyoruz.

We are living in times when we are concerned about possible attitudes and actions.

Farklılıklardan çokça korkuyoruz.

We are greatly afraid of differences.

Ve aslında bu bölümü korona sebepli herkesin sevdiklerinden uzak, insanlardan,

And actually, in this section, due to corona, everyone is far away from their loved ones, from people.

genel olarak toplum hayatından korkakça artık tamamen saklanmak durumundayız.

In general, we must now completely hide cowardly from social life.

Ama şu anda kaldığı bir dönemde kaydetmemiz de ilginç bir rast gelme oldu bence.

But I think it was an interesting coincidence that we recorded at a time when he is currently staying.

Çünkü iki tip insandan uzaklaşma olduğunu düşünüyorum bugünlerde.

Because I think there is a distancing from two types of people these days.

Bir tanesini biz korona dönemi öncesi evlerimizde mahsur kalma gereği içinde olmadan da yapıyorduk.

We were doing one of them even before the corona period without the need to be stuck in our homes.

Gönüllerimizi bir ötekine, yabancı dediğimiz bir ötekine açmayarak.

By not opening our hearts to another, to the other we call foreign.

Şu an belki de kendi kendimize kalıp artık dört duvar içinde o yabancı diye atfettiğimiz insanları özlerken,

Right now, perhaps while we are left alone with ourselves and missing those people we refer to as strangers within these four walls,

O önceki zamanlarımızda, sokağa çıkabildiğimiz zamanlarda açmadığımız gönüllerimiz için kendimize kızıyoruz gibi.

It seems like we're getting frustrated with ourselves for not opening our hearts during the times we could go out in the past.

Ama ben bunu düşünüyorum son zamanlarda.

But I've been thinking about this lately.

Özellikle neredeyse bir ay oldu sevdiğim insanlardan uzak, sosyal hayattan daha kopuk yaşadığım.

Especially, it has been almost a month since I have lived away from the people I love, more disconnected from social life.

Ama sen bana diyorsun ki aslında Mardin'de geçirdiğim küçüklükte, Mardin'de şu anki hayatımda

But you are telling me that actually, in my childhood spent in Mardin, in my current life in Mardin.

bu bahsetmiş olduğum insandan yabancılaşma, bir ötekine, yabancıya uzak davranma

the alienation from this person I mentioned, behaving distant towards another, a stranger

senin normalde zaten gördüğün, sana öğretilmiş bir şey değilmiş belli ki.

It's clear that it's not something you've normally seen or been taught.

İnsanlar birbirlerini tanıyorlar ve açık kalplerle yaklaşıyorlarmış.

People know each other and approach with open hearts.

Burada da şunu sormak istiyorum.

I would like to ask this here as well.

Neden ben İstanbul'da büyüdüğüm bu düzen içinde, bu yabancılaşma içinde büyüyorum

Why am I growing up in this system in Istanbul, in this alienation?

ve belki de zaman içerisinde bu düzene katkı sağlıyorum.

And maybe I am contributing to this order over time.

Ama

But

Mardin bu bir noktada toplumun birbirine yabancılaşması durumundan uzakta kalıp

Mardin, at this point, remains distant from the situation of the community's alienation from each other.

kendi temizliğini, insana olan güvenini muhafaza edebilmiş.

He has been able to maintain his own cleanliness and trust in people.

Mardin'i bu deneyimi insanına sunabilecek kadar hala temiz tutan sence nedir?

What do you think keeps Mardin clean enough to offer this experience to its people?

Bunu sormak isterim.

I would like to ask this.

Ben şuna inanıyorum.

I believe in this.

Bu hayatta hikayesi olanın kazandığını düşünüyorum.

I think those who have a story in this life are the ones who win.

İnandığım şey de bu benim.

This is what I believe in.

Çalışmak, hayal kurmak, emek vermek hepsi çok kıymetli şeyler.

Working, dreaming, and putting in effort are all very valuable things.

Bunları yaşarken insan bir hikaye elde ediyor.

While experiencing these, one gains a story.

Bence senin en büyük hikayen bana göre İstanbul'da yaşayıp, İstanbul içinde bazı şeyleri görüp ona göre hareket etmen.

I think your biggest story is living in Istanbul, seeing some things within Istanbul, and acting accordingly.

Mesela diyorsun ya İstanbul'da biz bu kadar birbirimizden uzaklaşırken Mardin'de herkes birbirine yakınlaşmaya çalışıyor.

For example, you say that while we are drifting apart in Istanbul, everyone in Mardin is trying to get closer to each other.

Aslında bu da senin imkansızlığın belki.

Actually, this might be your impossibility as well.

Bunu nasıl imkana çevirebiliriz konuşmamız gerekiyor.

We need to talk about how we can turn this into an opportunity.

Mesela ben şunu diyordum kendime küçükken Mardin için.

For example, I used to say this to myself when I was little about Mardin.

Ya abi ben geliyorum okula ediyorum da Eskişehir'de okuyan adamın imkanı çok falan filan.

Yeah man, I'm coming to school, but the guy studying in Eskişehir has a lot of opportunities and all that.

Hep kafamı bu şekilde dolduruyordum.

I always filled my mind this way.

Nasıl olacak, nasıl edecek, nasıl yapabilirim?

How will it be, how will it happen, how can I do it?

Ben bu insanlarla da yarışamam ki.

I can't even compete with these people.

İşin realitesine döndüğümde evet belki onlar benden bir noktada önde olabiliyorlardı eğitim olarak.

When I return to the reality of the situation, yes, maybe they were ahead of me in terms of education at one point.

Ama hikaye olarak ben hepsinden öndeydim.

But in terms of the story, I was ahead of them all.

Yani bunu bir görmüş geçirmişlik anlamında demiyorum.

I don't mean this in the sense of having been through a lot.

Yaşamışlık olarak diyorum.

I say it as a lived experience.

Bunu çok şekilde, çok rahat bir şekilde...

In many ways, very comfortably...

Bunu çok şekilde açıklayabilirim, anlatabilirim ama demek istediğim şey şu, hikayesi olan kazanıyor, hikayesi olmayan ne yapıyor dersen, hikayesi olmayan ne yapıyor dersen şikayet ediyor.

I can explain this in many ways, but what I want to say is this: those with a story win; if you ask what those without a story do, they complain.

Ben bunu yapıyordum.

I was doing this.

Bundan on sene, on beş sene önceye kadar hayatımda aldığım her kararda şikayet ediyordum.

Ten years ago, until fifteen years ago, I complained about every decision I made in my life.

Her şeyde, yaptığım her şeyde kendime kızıyordum, nasıl yapabilirim, nasıl olmaz, niye bunu yaptım, şu, bu...

I was getting angry at myself for everything, for everything I did; how could I do this, how could it not be, why did I do this, this, that...

Bu arada kendi paramı kendim kazanmama rağmen ekonomik bağımsızlığım vardı.

In the meantime, even though I earned my own money, I had economic independence.

On beş yaşında ben ilk paramı kazanmaya başladım, ticaretle öğrendim.

When I was fifteen years old, I started to earn my first money; I learned through trading.

O günden beri hep bir şeyleri kendim yapmaya çalışıyorum.

Since that day, I have been trying to do things by myself.

Yani ben burada işi hikayeye bağlıyorum.

So, I relate the work to the story here.

Bir gün Mardin'e gelirsen sana bu ortamları kendin gözünle görmeni sağlarım ve çok mutlu olurum.

If you come to Mardin one day, I will make sure you see these places with your own eyes and I will be very happy.

İstanbul, evet çok güzel bir şehir.

Istanbul is indeed a very beautiful city.

İmkanlar ülkesi, bak ülkesi diyorum.

It's a land of opportunities, I say it's a land of vision.

Ama bana göre bir Mardin kadar imkansızlıklar ülkesi değil.

But in my opinion, it's not a country of impossibilities as much as Mardin.

Dünyanın her yerinde imkanlar ülkesi var ama imkansızlıklar ülkesi yok.

There are countries of opportunities everywhere in the world, but there is no country of impossibilities.

Belki bu noktada Mardin başarı hikayesi diyebilirim kendi başına.

Maybe at this point, I can call Mardin a success story on its own.

Tarihe bakarsak da bunu getirebiliriz.

If we look at history, we can bring this up.

Şimdi yaşanılan şeylere bakarsak da bunu getirebiliriz.

If we look at what is happening now, we can bring this up.

Abi şeyi soracağım.

Bro, I will ask you something.

Peki şimdi mesela bir yandan sen bir şeyler söylerken ben bazı notlar alıyorum.

Well, for example, while you are saying something, I am taking some notes.

Bazı notlar alırken de aslında seninle olan iletişimim dahilinde daha önce düşünmediğim bazı şeyleri düşündürttün bana.

While taking some notes, you made me think about some things that I hadn't considered before, including my communication with you.

Önümdeki not defterine...

In front of me, in the notebook...

Tanıdığım tek Mardin'li yazdım.

I wrote only the Mardinite I know.

Ve burada bak şuna getireceğim konuyu yani.

And here, the topic I will bring up is this.

Şimdi özellikle İstanbul'daki düzende memleket fikri birazcık daha bazı zamanlar şaşmış olabiliyor insanlarda bence.

Now, especially in the order of Istanbul, the idea of home can sometimes be a bit confused in people, I think.

Çünkü şimdi soruyorsun nerelisin, neredensin.

Because now you are asking where you are from, where you are from.

Herkes anasının babasının doğup büyüdüğü, geldiği toprakları memleket olarak söylüyor.

Everyone refers to the lands where their parents were born and raised as their homeland.

Ama şu vakte kadar ben çevremde...

But until now I have...

Hep bir kişiye nerelisin dediğimde genel olarak aldığım cevap...

Whenever I ask someone where they are from, the general response I get...

Ya ben İstanbul'da doğdum büyüdüm ama ailem şuradan gelmiş.

Well, I was born and raised in Istanbul, but my family came from here.

Babam şurada doğmuş, annem burada doğmuş.

My father was born here, my mother was born here.

Sen Mardin'de doğuyorsun, Mardin'de büyüyorsun.

You are born in Mardin, you grow up in Mardin.

Ondan sonrasında yolculuğun orada başlıyor, orada gelişiyor.

After that, the journey begins there and develops there.

Ve şimdi farklı şekillerde bazen İstanbul'da, bazen başka şekillerde, başka şehirlerde bulunduğun bir yolculuk içindesin.

And now you are on a journey where you sometimes find yourself in Istanbul, sometimes in other forms, in other cities.

Buradan konuyu şuna bağlayacağım.

I will connect the topic to this.

Şimdi benim tek Mardin'den...

Now, my only from Mardin...

Gelip buralarda bulunan seni tanımam...

I don't know you who is here.

Benim az insan tanımamla ya da belki de tanıdığım herkesin nereli olduğunu bilmememle mi alakalı...

Is it related to my limited knowledge of people or perhaps my ignorance of where everyone I know is from...?

Yoksa aslında demin de bahsettiğin temiz kalpler ülkesi diyeceğim ben de Mardin'e...

Otherwise, I will also say Mardin is the country of pure hearts that you just mentioned...

Öyle bir şehirde insanların farklı şehirlerde farklı hikayelere dahil olması...

In such a city, people becoming part of different stories in different cities...

Gerçekten de ciddi bir mücadele ve belki de şans mı gerektiriyor?

Does it really require a serious struggle and perhaps luck?

Burada bir keskin fırsat eşitsizliği mi söz konusu?

Is there a sharp opportunity inequality here?

Bu sebepten mi ben ve benim gibi nice İstanbullular diyeyim hadi...

Is this the reason why many Istanbulites like me say...

Senin gibi hikayelerden bir noktada mahrum kalıyor?

Are you missing out on stories like yours at some point?

Bu konuda ne düşünüyorsun?

What do you think about this?

Şöyle düşünüyorum...

I think like this...

En azından benim tanıdığım bir sürü İstanbul'un benden daha çekici hikayesinin olduğunu gördüm.

At least I have seen that there are many more attractive stories of Istanbul than mine.

Ben hayatımı ayırdım ya İstanbul'dan önceki Muhammed, İstanbul'dan sonraki Muhammed diye...

I have divided my life into the Muhammad before Istanbul and the Muhammad after Istanbul...

İstanbul'dan önceki Muhammed olmuş olsaydım seninle tanışmazdım.

If I had been Muhammad before Istanbul, I would not have met you.

Bu kadar açık bir öne.

Such a clear statement.

Çünkü ben hala bir köşede oturup hayatımın bir noktasında yaşadığım şeylerden ve yapacağım şeylerden şikayet etmeye başladım.

Because I have still started to sit in a corner and complain about the things I have experienced at some point in my life and the things I will do.

İstanbul bence çok güzel bir şehir.

I think Istanbul is a very beautiful city.

İmkanlar ülkesi.

Land of opportunities.

Ben de bütün kariyer planlarımı, hayatımı, her şeyimi İstanbul üzerine kuruyorum.

I am also building all my career plans, my life, everything on Istanbul.

Ama benim bir noktam, bir toprağım, bir kanım Mardin'e bağlı olacak.

But I will have a point, a land, a blood connected to Mardin.

Ben Mardin'le olmasaydım da belki Mardin olacaktı.

Even if I weren't with Mardin, perhaps Mardin would still be there.

Bu arada sadece Mardin olmak değil.

By the way, it's not just about Mardin.

Mesela Diyarbakır'da doğu büyüseydim de...

For example, if I had grown up in Diyarbakır...

Urfa'nın bir köyünde de doğu büyüseydim bu aynı şey olacaktı.

If I had been born and raised in a village in Urfa, it would have been the same thing.

Yani bundan dolayı sadece buralarda doğu büyüyen insanların bu fırsat eşitliğinden yararlanamaması beni üzdü.

So it saddened me that only the people who grew up here could not benefit from this equality of opportunity.

Ve ben İstanbul'dan önceki hayatımda hep buna şikayet ediyordum.

And I was always complaining about this in my life before Istanbul.

Fakat şikayet etmeyi bıraktım.

But I have stopped complaining.

Bir şeyleri başarmak istedim.

I wanted to achieve something.

Ondan sonra bu hayata geldim.

After that, I came to this life.

Evet bu noktada İstanbul'da yaşayan insanların bir fırsat eşitsizliği olduğunu var.

Yes, at this point, there is an inequality of opportunity for people living in Istanbul.

Yani o hakka sahipler.

So they have that right.

Nasıl bir hakka sahipler?

What kind of right do they have?

İstanbul'daki adam istediği zaman çıkıp Mardin'e gelip gezebilir.

The man in Istanbul can go out whenever he wants and come to Mardin to explore.

Ama şöyle üzülerek bunu söylüyorum.

But I say this with sadness.

İstanbul'daki insanların yüzde sekseni Mardin'i merak ediyor sadece.

Eighty percent of the people in Istanbul are only curious about Mardin.

Ama ellerinde bir yurtdışı bileti olduğunda hemen yurtdışına gidebiliyorlar.

But when they have an international ticket in their hands, they can immediately go abroad.

Mesela geçenlerde bir arkadaşımla konuştum.

For example, I talked to a friend of mine recently.

Arkadaşım ya işte Mardin'i çok merak ediyorum falan filan.

My friend, I really wonder about Mardin and stuff like that.

Gel abi virüsten önce tabi.

Come on, brother, of course before the virus.

Ya işim var işim var gelemiyorum edemiyorum.

I have work, I have work, I can't come, I can't do it.

Sonra gördüm ki iki gün sonra kız arkadaşıyla beraber yurtdışına gitti.

Then I saw that he went abroad with his girlfriend two days later.

Mesela buna sen de dahilsin Orçun.

For example, you are included in this too, Orçun.

Hasankeyf'i gelip görememenin acısını yaşayacaksınız.

You will experience the pain of not being able to come and see Hasankeyf.

Ben buna çok üzülüyorum.

I am very sad about this.

O konuyu biraz açar mısın?

Can you elaborate on that topic a bit?

Ben geçen günlerde bir sosyal medya paylaşımı yapmıştın Hasankeyf'le alakadar.

You made a social media post the other day regarding Hasankeyf.

O paylaşımı burada da dillendirsen de bir dinlesek diyeyim o zaman.

Let me say that you can express that sharing here too, so we can listen to it.

Tabi tabi seve seve.

Of course, gladly.

Şöyle Hasankeyf sular altında kalıyor.

Hasankeyf is being submerged underwater.

Yani baraj yapılacak ve barajdan dolayı Hasankeyf sular altında kalıyor.

So a dam will be built and Hasankeyf will be submerged due to the dam.

Hasankeyf...

Hasankeyf...

Tarih anıtı...

Historical monument...

Şunu şöyle düşün.

Think of it this way.

Mezopotamya Ovası'nın üzerinde Göbekli Tepesi'nden tutun Hasankeyf'e kadar bir sürü tarihi yapıtlar var.

There are many historical monuments from Göbekli Tepe to Hasankeyf over the Mesopotamian Plain.

Ve biz bu tarihi yapıtlara ihanet edermişçisine başka yer kalmamış gibi gelip

And we come as if to betray these historical artifacts, as if there were no other place left.

diyoruz ki burası sular altında kalacak.

We are saying that this place will be underwater.

Biz buraya baraj yapalım.

Let's build a dam here.

Buradaki eserleri alıp taşıyalım.

Let's take the works here and move them.

Şöyle çok basit bir yer.

It's a very simple place.

Çok basit bir örnek vereyim özür dilerim.

Let me give a very simple example, I apologize.

Şimdi senin doğu büyüdüğün evin satılmasını ister misin?

Would you like your childhood home in the east to be sold now?

İstemem abi elbette.

I certainly don't want it, brother.

Bu da onun gibi bir şey.

This is something like that as well.

Ben Hasankeyf'e 20 kere gittim.

I have been to Hasankeyf 20 times.

Hasankeyf'te evet çok çok çok büyük anılarım yok.

I don't have a lot of very, very, very big memories in Hasankeyf.

Benim kapımın dibi de değil evet kabul ediyorum.

It's not even at my doorstep, yes I admit.

Ama Türkiye'deki mesela İstanbul'daki insanları Mardin'e veya Batman'a bağlayan şeylerden biri Hasankeyf'ti mesela.

But one of the things that connected people from Istanbul in Turkey to places like Mardin or Batman was, for example, Hasankeyf.

Ben bir sürü arkadaşımı misafir ettiğimi hatırlarım.

I remember hosting a lot of my friends.

Ve Hasankeyf'e götürüp oraları gezdirdiğimi hatırlarım.

And I remember taking him to Hasankeyf and showing him around there.

Hatırlarım.

I remember.

Hatta Instagram paylaşımından demiştim ya.

I even mentioned it in the Instagram post.

Yarın öbür gün internetten doğuya geldiğinizde araştırma yapacaksınız.

The day after tomorrow, when you come to the east from the internet, you will do research.

İşte doğuda nereye gidilir diye.

"Here is where to go in the east."

Hasankeyf çıkacak.

Hasankeyf will emerge.

Silin abi onu silin.

Delete it, man, delete it.

Hasankeyf diye bir yer kalmadı.

There is no place called Hasankeyf left.

Ve bunun acısını çekeceksiniz.

And you will suffer the pain of it.

Gelip Hasankeyf'i görmeyen insanların yüzde sekseni yüzde doksanı bu acıyı çekecek.

Eighty to ninety percent of the people who come to see Hasankeyf will suffer this pain.

Çünkü Hasankeyf görülmesi gereken bir yer.

Because Hasankeyf is a place that should be seen.

Şimdi çok girdik oraya çıkamayız.

Now we've gone in too deep, we can't get out.

Ondan dolayı çok şey yapmak istemiyor.

That's why he/she doesn't want to do much.

Sen de yaşayacaksın Orçun.

You will live too, Orçun.

Gelmeyen herkes yaşayacak.

Everyone who doesn't come will live.

Ve ben insanları buraya çekmek için elimden gelen her şeyi yapıyorum.

And I am doing everything I can to attract people here.

Bazen kendi imkanlarımı kullanıyorum.

Sometimes I use my own resources.

Mesela Kütahya'dan iki arkadaşım çok önyargıladılar Mardin'e gelmekle ilgili falan.

For example, two of my friends from Kütahya were very prejudiced about coming to Mardin and so on.

Düşünüyorlardı gelirsek ne yapacağız, nerede kalacağız.

They were thinking about what we would do if we came, where we would stay.

Ben getirdim onları burada misafir ettim.

I brought them here and hosted them.

Arkadaşım bana diyor ki iki gün sonra arkadaşım beni aradı Mardin'den gittikten sonra.

My friend is telling me that two days later my friend called me after leaving Mardin.

Abi dedi ben kız arkadaşıma Hasankeyf'te evlenme teklifi etmek istiyorum.

Bro, I want to propose to my girlfriend in Hasankeyf.

Yani ben bunu söyleyeyim.

So let me say this.

Mezopotamya tarihin tavgalarıyla yaşıt.

Mesopotamia is as old as the pots of history.

Ve bir ömürden de Hasankeyf'e sonsuz veda.

And an eternal farewell to Hasankeyf from a lifetime.

Senin aracılığınla da bir veda etmiş olduk.

We have also said goodbye through you.

Teşekkür ederim.

Thank you.

Valla ne desem bilemedim.

I honestly didn’t know what to say.

Veda kısımları özellikle edebiyatı da çok seven bir dostmuşsun.

You were a friend who especially loved literature in the farewell parts.

Şimdi burada her huyunu suyunu belli bir dakika içinde dinleyenlere aktarma fırsatı var.

Now there is an opportunity to convey every nuance and quality to those who are listening within a certain minute here.

Ama her kurduğun cümlede ben hem o duygusal tarafını hem de kitaplara karşı olan o yakın dost halini görüyorum.

But in every sentence you construct, I see both that emotional side of you and that close friendship you have with books.

Ve bazı cümlelerimde gerçekten gözlerimi dolduruyorum.

And in some of my sentences, I really get emotional.

Şunu merak ediyorum.

I'm curious about that.

Yani şimdi mesela İstanbul öncesinden İstanbul sonrası kısma gelecekken orada şöyle de ilginç bir nokta var.

So now, for example, when we are about to get to the part after Istanbul, there is also an interesting point there.

Tamamen konuyu girişimcilik vaktine bağlamak istemiyorum.

I don't want to completely tie the subject to entrepreneurship time.

Çünkü senin İstanbul yolculuğunun devamındaki uğraşların, girişimcilik vakfının açtığı kapıların ardından

Because your efforts following your journey to Istanbul, after the doors opened by the entrepreneurship foundation.

senin de çok fazla çaldığın kapı ve bazı zamanlar duvarlardan kapı çıkardığın hikayelere uzanıyor bence.

I think it also reaches stories where you've knocked on many doors and sometimes taken doors out of walls.

Bu konuda benim hep çok ilham aldığım, çok takdir ettiğim bir dostumsun.

You are a friend from whom I have always drawn a lot of inspiration and whom I greatly admire on this subject.

Bir noktada anlatmayı değer gördüğün bir şey varsa içinde anlatman gereken merciye ulaşmak konusunda dişini tırnağına takmayı bence çok iyi biliyorsun.

If there is something you find worth sharing at a certain point, I believe you know very well how to go through great lengths to reach the authority where you need to convey it.

Evet.

Yes.

Ki bunu diğer vakıftan arkadaşlarımın da her birinin düşündüğüne adım kadar eminim.

I'm just as sure that each of my friends from the other foundation thinks this as well.

Şimdi burada şuna geleceğim.

Now I will come to this point.

İstanbul vakti diyoruz, İstanbul sonrası diyoruz senin üzerindeki etkide.

We say Istanbul time, we say after Istanbul about the effect on you.

Ama senin ilk İstanbul'la bu denli tanışman özellikle vakıf çatısında bir mensup olduktan sonra oluyor ya.

But your first acquaintance with Istanbul happens especially after becoming a member of the foundation.

Ve vakıfa baktığımızda da aslında konuda İstanbul'dan çok daha bağımsız.

And when we look at the foundation, it is actually much more independent in this matter than Istanbul.

Yani evet ana olay İstanbul'daki büyük buluşmalarla gerçekleşiyor belki ama

So yes, the main event is perhaps happening with the big gatherings in Istanbul, but

sayısız şehrin, sayısız kültürün insanı toplanıyorlar.

People from countless cities and countless cultures are gathering.

Ve bizler bir şekilde bir Türkiye haritasını temsilen genelde İstanbul'da bazı zamanlar başka şehirlerde,

And we somehow represent a map of Turkey, usually in Istanbul, sometimes in other cities.

bazı zamanlar başka ülkelerde etkinliklerde tekrar yan yana gelmiş oluyoruz.

Sometimes we end up side by side again at events in other countries.

Burada şunu merak ediyorum.

I am curious about this here.

İlk geldiğin vakitler bu buluşmalarda seni çok şaşırtan, seni bir noktada belki bir endişeye sürükleyen ya da

In the early days when you first arrived, there were gatherings that surprised you a lot, perhaps leading you to a concern at one point or...

ben burayı sevmedim, bir hevesle geldim ama aradığım şey aslında bu değilmiş dedirten

I didn't like this place; I came with enthusiasm, but it made me realize that this is not actually what I've been looking for.

veya tam tersi ya tamam işte sonunda aradığım şeyi buldum.

Or the opposite, well, I finally found what I was looking for.

İstanbul'dan bu kapılar açılabilir ve ben sonunda anlatmak istediklerimi şuralara anlatabilirim dedirten

These doors can be opened from Istanbul, and it makes me feel that I can finally share what I want to tell here.

belli anılar var mı acaba onu sormak istiyorum ben sana.

I wonder if there are any specific memories, I want to ask you that.

Abi benim İstanbul'da gelişim bir iş için gelmiştim.

Bro, I came to Istanbul for a job opportunity.

O zamanlar benim bir arkadaşım, otobüse gelmiştim.

Back then, I had a friend, I had come to the bus.

Bir Mardin'den İstanbul'a otobüse gelirken, arkadaşım muavinlik yaparken ona yardım ederken gelmiş.

While coming from Mardin to Istanbul by bus, my friend came while helping the assistant.

Yani bir nevi muavin olarak gelmiştim.

So I had come as a sort of assistant.

Ve o zamanlar üçüncü köprü yoktu. İkinci köprüden otobüs geçerken ben Galata Kulesi'ni gördüm.

And at that time, there was no third bridge. While the bus was crossing the second bridge, I saw the Galata Tower.

Hayatımda ilk defa Galata Kulesi'ni gördüm. İlk defa İstanbul'a geldim.

I saw Galata Tower for the first time in my life. I came to Istanbul for the first time.

Ve o Galata Kulesi'ni gördükten sonra burası benim şehrim dedim.

And after seeing that Galata Tower, I said this is my city.

Yani bunu o zamanlar şeye bağladım işte o zaman hep televizyondan gördüğün o kadar şey falan filan.

So I connected this to the things you always saw on television back then, and so on.

Şimdi canlı canlı gördüğün için buraya yordum.

I attributed it here because you see it live now.

Fakat sonra anladım ki gerçekten benim şehrim İstanbul'dur.

But then I understood that my city is truly Istanbul.

Yani benim hayallerimin gerçekleştirileceği tek yer İstanbul.

So the only place where my dreams will come true is Istanbul.

Başka hiçbir yer değilmiş. Türkiye bazında konuşuyor.

It wasn't anywhere else. He's speaking in terms of Turkey.

Ben Kütahya'da üniversite başkanlığı yaparken vali beyle oturup görüşebiliyordum.

I could sit down and talk with the governor while I was the university president in Kütahya.

İstediğim zaman yanına gidip randevu alıp görüşebiliyordum onun müsaitlik durumuna göre.

I could go to him and make an appointment whenever I wanted, depending on his availability.

Bir gün fark ettim ki ben Muhammed dedim tamam dedim Kütahya'da sen en üst nokta.

One day I realized that I said Muhammad, okay, I said, in Kütahya, you are at the highest point.

Valiyle bile oturup muhabbet edebilecek noktadasın.

You're at the point where you can sit down and chat even with the governor.

Bunun bir tık üstüne olabilir İstanbul'a açılmak olabilir dedim.

I said it could be a step further, it could be opening up to Istanbul.

O zamanlar Girişimcilik Vakfı'nı duyuyordum sevdiğim bir arkadaşım sayesinde.

I heard about the Entrepreneurship Foundation back then thanks to a dear friend of mine.

Girişimcilik Vakfı'na başvurdum.

I applied to the Entrepreneurship Foundation.

Girişimcilik Vakfı'na vururken, vurarken yanımda bir arkadaşım vardı.

While hitting the Entrepreneurship Foundation, I had a friend with me.

Hatta bak işte ben böyle bir şeye başvuracağım programı anlattım.

In fact, look, I will apply for something like this; I explained the program.

Bana şey dedi, direkt şu laf kullandı.

He said to me, he used this exact phrase.

Ya Muhammed otur oturduğun yerde o kadar öğrenci varken seni mi alacaklar?

Oh Muhammad, sit where you are; with so many students here, are they going to take you?

Bana direkt bunu söyledi. Öyle mi dedim öyle mi dedi.

He told me this directly. Did I say that, did he say that?

Neyse girdim Girişimcilik Vakfı'na seçildim.

Anyway, I got into the Entrepreneurship Foundation and I was selected.

Bu arada ilk defa söyleyeyim bunu.

By the way, let me say this for the first time.

Ben Girişimcilik Vakfı'nın yüzde mülakatında Sina Bey'le bir mülakata girdim.

I had an interview with Mr. Sina in the percentage interview of the Entrepreneurship Foundation.

Mülakatın ortasına Girişimcilik Vakfı fellowu olduğumu hissettim.

I felt like a fellow of the Entrepreneurship Foundation in the middle of the interview.

Çünkü istediklerimi, hayallerimi Sina Bey'e geçirdim.

Because I conveyed my wishes and dreams to Mr. Sina.

Ve bu hissiyatı geçirdiğimi düşünüyorum ve orada hissettim en azından seçildikten sonra.

And I think I conveyed this feeling, and I felt it there at least after being elected.

Neyse Girişimcilik Vakfı'na girdim hayatım tamamen değişti bu arada.

Well, I entered the Entrepreneurship Foundation and my life completely changed in the meantime.

O zamana kadar İstanbul'a hep gezmeye geliyordum.

Until then, I always came to Istanbul to visit.

Oturup arkadaşlarımla eğlenmeye, alışverişe geliyordum.

I was coming to sit and have fun with my friends, to shop.

İlk defa kendi eğitimim için, kuracağım hayaller için İstanbul'a geliyordum.

I was coming to Istanbul for the first time for my own education, for the dreams I would build.

Ve bunun için çok mutluydum.

And I was very happy about it.

Yani kendimce boş vakit geçirmeye gelmiyordum İstanbul'da.

So I wasn't coming to Istanbul to just spend my free time, in my own opinion.

Çok dolu vakitler geçirmeye geliyordum.

I was coming to spend very busy times.

İşte Girişimcilik Vakfı'na girdikten sonra hayatımda bazı şeyleri değiştirdim.

Here are some things I've changed in my life after joining the Entrepreneurship Foundation.

Bazı çizgiler çizdim kendime ve bu çizginin ne aşağısına ne yukarısına çıktım.

I drew some lines for myself, and I didn't go above or below this line.

Tam üstündeyim yani hep o çizginin üzerinde gidip geliyorum.

I'm right on top of it, I mean I'm constantly going back and forth along that line.

Mesela o arkadaşım beni aradı mezun oldu üniversiteden.

For example, my friend called me; he graduated from university.

Hani işte...

You know...

O kadar öğrenci varken seni mi alacaklar diyen arkadaşım beni aradı.

My friend, who said they wouldn't accept you with so many students, called me.

Mezun olduktan sonra iş bulamadı.

He couldn't find a job after graduating.

Muhammed dedi sana CV'mi yollasam bana iş bulmak konusunda yardımcı olur musun?

Muhammed said, if I send you my CV, will you help me find a job?

Direkt ona şunu söyledim.

I directly told him/her this.

Kusura bakma ama o kadar üniversite öğrencisi varken neden seni alsınlar?

I'm sorry, but with so many university students, why would they pick you?

Aslında mesela üniversite başkanlığı seçiminde de bu benim başıma geldi.

Actually, for example, this happened to me in the university presidency election as well.

Yabancılar Yüksekokulu'ndan ilk.

The first from the School of Foreign Languages.

Mardin'den kalkıp üniversiteye gidiyorum.

I am leaving Mardin to go to university.

Hiçbir şey yok.

There is nothing.

Okulun ilk, ikinci günü hoca sınıfa geliyor.

On the first and second day of school, the teacher comes to the class.

Diyor ki başkanlık seçimi var kim katılmak ister?

He says there is a presidential election, who would like to participate?

Herkes elini kaldırıyor.

Everyone is raising their hand.

Sınıftan önce başkan oldum sonra kalktım.

I became the president before the class, then I got up.

Arkadaşlarım arasında bir seçim oldu.

There was a selection among my friends.

Birisi geldi yanıma dedi ki ya sen dedi Mardin'den kalkmışsın buralara kadar gelmişsin başkan mı olacaksın dedi.

Someone came to me and said, "You have come all the way from Mardin to here, are you going to be the president?"

Okul dedi kaldırmaz dedi bunu.

He said the school wouldn't allow it.

Sen otur İngilizceni geliştir bir şeyler yap falan filan dedi.

He said, "You sit down, improve your English, do something, and so on."

Ve ben kredi yurtlar kurumunda kalıyordum o zaman.

And I was staying at the credit dormitories at that time.

Kredi yurtlar kurumunda uyurken rektör öğrencisi beni telefonla aradı ve başkan olduğumu söyledi.

While I was sleeping in the Credit dormitories, the rector's student called me on the phone and said that I was the president.

Yani bu olaylardan sonra İstanbul'a geldim.

So, after these events, I came to Istanbul.

Aslında geliştiricilik vakfı hikayemi biliyorsun çok anlattım sana.

Actually, you know my story about the development foundation; I have told you many times.

Az önce de bahsettim.

I just mentioned it.

Ondan sonra ise çok kıymetli insanlarla tanıştım.

After that, I met very valuable people.

Ve bu insanlar hayatımın her noktasında her konusunda bazı insanlar rol model alabiliyordu.

And these people could serve as role models for some individuals in every aspect of my life.

Benim hayatımın bir noktasında aldığım rol modellerin hepsi ya televizyonda gördüğüm insanlardı ya kitapta okuduğum insanlardı.

At some point in my life, all the role models I had were either the people I saw on television or the ones I read about in books.

Ama İstanbul hayatım başladıktan sonra

But after my life in Istanbul began

rol model olarak aldığım insanların hemen hemen hepsi oturup beraber masada yemek yediğim veya İstanbul'a gittiğimde onları arayıp oturup bir çay içtiğim insanlar oldu.

Almost all of the people I consider role models are those I've sat at a table and shared a meal with, or those I called when I went to Istanbul to sit down and have a tea with.

Bu noktada gelişimcilik vakfı bana çok şey kattı.

At this point, the entrepreneurship foundation has contributed a lot to me.

Çok kıymetli oldu benim için.

It became very precious to me.

Bu süreçten sonra zaten evet gelişimcilik vakfı benim uğradığım çok güzel duraklardan biri.

After this process, yes, the entrepreneurship foundation is indeed one of the beautiful stops I've encountered.

Ama kendi hayallerimi gerçekleştirmek istiyorsan, kendimi geliştirmek istiyorsan bunun bir tık üstüne çıkmam gerektiğini düşündüm.

But if you want to achieve my dreams, if you want to improve myself, I thought I needed to go one step further.

Bunu yaparken de bu arada ailem de bu konulara çok yabancı olduğu için bana bazı noktalarda destek olamadılar haklı olarak.

While doing this, my family couldn't support me in certain aspects because they were very unfamiliar with these topics, and I understand why.

Mesela babama dedim ki ben gelişimcilik vakfını kazandım işte şöyle böyle.

For example, I told my father that I won the entrepreneurship foundation, and it went like this and that.

O zamana kadar bana şunu dedi.

Until that time, he/she told me this.

Oğlum derslerini bitir KPSS'ye gir atalım.

Son, finish your lessons so we can take the KPSS together.

Direkt bana bunu söylüyordu.

He was telling me this directly.

Ama şimdi bana diyor ki ne yapmayı düşünüyorsun?

But now he/she is asking me what I am thinking of doing?

Nasıl olacak? Yurt dışına çıkacak mısın tekrardan?

How will it be? Are you going to go abroad again?

Çok kıymetli aslında.

It's actually very valuable.

Eee...

Well...

Hayatıma aldığım bu insanlar bana kattıkları şeyler, buna sen de dahilsin.

The people I have brought into my life have added things to me, and you are included in this.

Bana kattıkları şeyler için onlara teşekkür ediyorum senin aracınla da bir kere daha.

I thank them for what they have added to my life, once again through you.

Ve nefis terbiyesi denen bir şey var.

And there is something called self-discipline.

İşte benim o şikayet ettiğim dönemlerde nefsimi terbiye ettiğimi düşünüyorum.

I think I was disciplining my ego during those times when I complained.

Nefsimi terbiye ettiğim için de bana sunulan imkanını hep sonuna kadar kullanıyorum.

I always make full use of the opportunities presented to me because I have disciplined my ego.

Gelişimcilik vakfı da bunlardan biri.

The Developmentalism Foundation is one of them.

Senin aracınla da teşekkür etmiş oldum. Sana da sağ ol.

I also thanked you with your vehicle. Thank you as well.

Valla ben sana teşekkür ederim. İyi ki yollarımız kesişmiş.

Honestly, I thank you. I'm glad our paths crossed.

Abi ben sen hazır iyice ısınmışken çok kısa bir soruyla tekrar topu sana bırakmak istiyorum.

Bro, I want to bounce the ball back to you with a very short question while you're already warmed up.

Ve babanın sana sorduğunu söylediğin soruyu sana yönelteceğim.

And I will ask you the question that you said your father asked you.

Yani İstanbul öncesi dedik, İstanbul sonrası dedik.

So we said before Istanbul, we said after Istanbul.

Şu an apayrı bir düzen gidiyor. Farklı koşturmacaların, heyecanların, heveslerin var.

Right now, a completely different order is taking place. You have different hustle, excitement, and enthusiasm.

Ne yapmayı düşünüyorsun?

What are you thinking of doing?

Ben elektrik elektronik mühendisliği okuyorum bu arada.

By the way, I'm studying electrical and electronics engineering.

Son sınıf öğrencisiyim. İşte online derslerde bitti.

I am a senior student. The online classes are over.

Büyük ihtimal hazırlığında mezun olacağım.

I will probably graduate in preparation.

Abi İstanbul'da yaşamak istiyorum.

Bro, I want to live in Istanbul.

İstanbul'da bir enerji şirketinde hayallerimin peşinden koşmak istiyorum.

I want to chase my dreams at an energy company in Istanbul.

Bu arada İstanbul'da yaşamak istememin en büyük nedenlerinden biri de bu.

One of the biggest reasons I want to live in Istanbul is this.

Okuduğum bölümün en büyük kaynağının İstanbul'da olduğunu düşünüyorum her bölüm gibi.

I think the biggest source of the section I study is in Istanbul, like every section.

Ve gerçekten gelişimcilik vakfı sayesinde tanıştığım insanlar ve o insanların bana kattığı şeylerden sonra bazı şeyler daha da çok netleşti kafamda.

And really, after the things I gained from the people I met thanks to the entrepreneurship foundation, some things became even clearer in my mind.

Mesela onlardan biri hep şuydu.

For example, one of them was always this.

Mesela ben bir santrale gidip orada mühendislik yapıp hayatımı öyle geçindirmek.

For example, going to a power plant, working in engineering there, and making a living that way.

Fakat hatta bak şöyle bir örnek verebilirim.

However, I can even give you an example like this.

Ben bir yerde staj yaptım.

I did an internship somewhere.

Staja gittik işte seçim süreci bitti.

We went for an internship, and the election process is over.

Staj yaptım.

I did an internship.

Bir ay stajı bitirdikten sonra İstanbul'a gittim.

After completing a month of internship, I went to Istanbul.

İstanbul'da gelişimcilik vakfı mülakatı oldu.

There was an entrepreneurship foundation interview in Istanbul.

Gelişimcilik vakfına seçildim döndüm.

I was elected to the Development Foundation and I returned.

Tekrardan yazın oldu.

It's summer again.

O süreyle gelişimcilik vakfında bir senemi doldurmuş oldum.

During that time, I completed a year at the entrepreneurship foundation.

Staj yaptığım yer beni tekrardan davet etti.

The place where I interned invited me again.

Gel tekrardan staj yap.

Come back and do an internship again.

Bu sefer.

This time.

Samir intern yani üç aylık bir staj teklif ettiler.

They offered Samir an internship, which is a three-month position.

Kabul ettim gittim.

I accepted it and went.

Bu sefer aradaki değişimi baş mühendis fark etti.

This time, the chief engineer noticed the change in between.

Ve direkt bana bunu söyledi.

And he directly told me this.

Muhammed dedi sen bu termik santrale gelirsen görelirsin.

Muhammed said if you come to this thermal power plant, you will see.

Senin hayallerinin, senin yapmak istediklerinin cevabı bu termik santralde değil dedi.

"They said the answer to your dreams, to what you want to do, is not in this power plant."

İstanbul'a git dedi.

He said go to Istanbul.

Ve o gün karar verdim.

And that day I made a decision.

Ne yaparsam yapayım İstanbul'da olmam gerekiyor.

No matter what I do, I need to be in Istanbul.

Hayallerimin, kurduğum planların hepsi İstanbul üzerinde.

All of my dreams and plans are centered around Istanbul.

Ve bu hala bana soruyor.

And this is still asking me.

Ne yapmayı düşünüyorsun?

What are you thinking of doing?

Nasıl olacak?

How will it be?

Ne yapacaksın?

What are you going to do?

Abi şöyle.

Bro, here's the thing.

Ben girişimci olmak istiyorum.

I want to be an entrepreneur.

Bu arada onu da açıklayayım.

By the way, let me explain that too.

Ben girişimcilik vakfına girerken evet girişimci olma isteği vardı.

Yes, there was a desire to be an entrepreneur when I joined the entrepreneurship foundation.

Fakat çevremdeki insanların girişimci olduktan sonra hayatlarının ne türlü değiştiğini gördükten sonra girişimci olmak istedim.

However, after seeing how the lives of the people around me changed after becoming entrepreneurs, I wanted to become an entrepreneur.

Kesinlikle girişimci olacağım.

I will definitely be an entrepreneur.

Bu beş sene sonra, on sene, yirmi sene fark etmiyor ama hayatımın bir noktasında girişimci olacağım.

It doesn't matter if it's in five years, ten years, or twenty years, but at some point in my life, I will be an entrepreneur.

Bu bir start-up kurup.

This is to set up a start-up.

O hazı, o tadı almaktan kastım değil.

I don't mean to imply that I want to taste that flavor, that essence.

Kendi işimi kurup onun başına geçmek istiyorum.

I want to start my own business and take the lead.

Şu an bütün hayallerim, hedeflerim beş sene, on sene, yirmi sene, kaç sene sonra olursa olsun İstanbul'da kendi işimin başında olmak.

Right now, all my dreams and goals are to be at the helm of my own business in Istanbul, whether it is in five years, ten years, twenty years, or however many years it may take.

Anlıyorum.

I understand.

Buradan ufaktan son sorulara doğru geçmek isterim.

I would like to gradually move on to the final questions from here.

Orada da konuyu tekrar bir nebze Mardin'e bağlamak istiyorum.

I would like to link the topic back to Mardin a little bit there as well.

Şunu soracağım.

I will ask this.

Şimdi ne yapmak istiyorsun dedim.

I asked, "What do you want to do now?"

Ve bir noktada hedeflerini anlattın.

And at one point, you explained your goals.

Hedeflerini anlattın abi.

You explained your goals, bro.

Bu hedeflere ulaştığın vakit ve artık iyice neler yaptığından, neler istediğinden, demin bahsettiğin çizginde çokça netleşip o çizgiyi daha da kalınlaştırdığın vakit eminim ki, yani sormuyorum bile bunu, hayatında Mardin'le alakalı bağlantıların, oradaki varlığın sen nefes almaya devam ettiğin müddetçe bitmeyecek.

When you reach these goals and become clearer about what you have done, what you want, and strengthen that line you just mentioned, I am sure, I don't even need to ask this, that your connections related to Mardin and your presence there will not end as long as you continue to breathe.

Ve bu kaydın en başlarında da çok güzel bir şekilde, bir hikayeyle bizi aslında Mardin sokaklarında yürüttün.

And at the very beginning of this recording, you beautifully guided us through the streets of Mardin with a story.

Ve şunu soracağım.

And I will ask this.

Şimdi sen o sokaklarda yürürken, senin de memleketine bakıp ya şunları değiştirmek istiyorum, şunları geliştirmek istiyorum, şunlara ulaşırsam Mardin'e şunu katmak istiyorum ya da İstanbul'da gördüğüm, öğrendiğim, kendim deneyimlediğim şunları oyuna ulaş prescription, bu medapla eylemesine Rouge explosions enotik artılar grim

While you walk those streets now, you might look at your hometown and think, "I want to change this, I want to improve that, if I reach this, I want to add this to Mardin," or you might consider what you saw, learned, and experienced in Istanbul and want to apply those insights.

kong vist multiply

kong vist multiply

Buyuz tuzerenni

I don't understand you.

presidential

presidential

sigara

cigarette

Oradaki insanlara aktarmak ve benzer deneyimleri yaşatmak istiyorum dediğin bir gayede var mı acaba gelecek hedeflerin içinde?

Is there a purpose in your future goals that you want to convey to the people there and let them experience similar experiences?

Eğer varsa nelerdir biraz da onlardan bahseder misin?

If there are any, can you talk a little bit about them?

Teşekkür ederim öncelikle bu soru için.

Thank you first of all for this question.

En büyük uğraşım bu.

This is my biggest struggle.

Aslında kendi işimi kurmak istiyorum derken.

Actually, I mean to say that I want to start my own business.

Mesela düşünürsün edersin geleceğinle ilgili bir plan kurursun ya hayal kurarsın.

For example, you think about it, make a plan about your future, or daydream.

Mesela bir Mardinli kontenjanı açacağım.

For example, I will open a quota for someone from Mardin.

Kesinlikle açacağım.

I will definitely open it.

Çünkü Orçun beni tanıyorsun sen.

Because you know me, Orçun.

Benim gibi binlercesi var Mardin'de.

There are thousands like me in Mardin.

Fakat bunların en büyük eksikliği cesaretleri.

However, their biggest shortcoming is their courage.

Ben bu cesareti üniversiteyi dışarıda okuyarak yendim.

I overcame this courage by studying abroad at university.

Üniversiteyi kendim memleketimde okumuş olsaydım bu cesaret, bu korkuyu yenemezdim.

If I had studied at university in my hometown, I wouldn't have been able to overcome this courage, this fear.

Kütahya'da okuduktan sonra ben bu cesareti kendimde gördüm ve bazı şeyleri riske atıp üstüne çıktım, üstüne koydum.

After studying in Kütahya, I saw this courage in myself and took some risks, pushing the limits further.

Bu noktada Mardin'e kesinlikle şunu yapacağım.

At this point, I will definitely do this in Mardin.

Abi şimdi bahsettim sana hayatımda hep şikayet ettiğim bir nokta oldu.

Bro, now I've mentioned a point that I've always complained about in my life.

Hayatım bana sunduğu imkansızlıklardan dolayı.

Because of the impossibilities that life has presented to me.

Ama geçmişe dönüp baktığımda şunu fark ettim.

But when I look back at the past, I realized this.

Aslında hayatım bana sunduğu o imkansızlıklar beni buraya getirdi.

In fact, the impossibilities that life offered me brought me here.

Ben bir kere buradaki gençlere o hayatın imkansızlıklarını tattıracağım.

I will make the young people here experience the impossibilities of that life once.

Tattıracağım ki, ki zaten tatıyorlar.

I will make them taste it, and they are already tasting it.

Tattıracağım ki ellerine bir imkan geçtiğinde nasıl kullanabildiklerini görsünler.

I will make them see how they can use the opportunity when it comes to their hands.

Bir de en büyük korkum.

And my biggest fear.

Benim de korkum var hala belki biraz köyden dışarı çıkmak yani köyden kastım şu kafa olarak mesela geçenlerde seninle konuştuk amca yulukaya girişine seçildin New York'a gideceksin.

I am still afraid too, maybe a bit of stepping outside the village, by village I mean mentally. For example, we talked the other day about how you were selected to go to New York for the entrance of the village.

Hala mesela annem ne işim var oğlum orada?

What business do I have there, for example, my mother?

Otur KPSS'ye çalış bak kitaplar duruyor orada aç kitap oku KPSS'ye çalış falan diyor.

Sit down and study for the KPSS, the books are there, open a book and read, study for the KPSS, etc.

Ben annemi değiştiremem ama yaptıklarım ve başardıklarımdan sonra annem otomatikman bana güvenecek ve hala güveniyor da.

I can't change my mother, but after what I've done and achieved, my mother will automatically trust me, and she still does.

Başarı geldikten sonra fark ettim.

I realized it after success came.

Başarı geldikten sonra fark edecek o hissiyatı.

They will notice that feeling after success comes.

Neler değiştiğim neler olduğunu.

What has changed and what has happened?

Bir kere Mardin'deki o gençlere ben kesinlikle o imkansızlıklarını yaşamayacağımı yaşayacaklar zorundalar.

Once, I definitely will not experience those impossibilities that the young people in Mardin will have to experience.

Ama bir noktada ben onların ışığı olacağım.

But at one point, I will be their light.

Hani ben şimdi umut ediyorum yarın öbür gün onların umudu olmak istiyorum.

I hope now that I want to be their hope tomorrow or the day after.

Evet bak işte benim komşum Muhammed abi vardı o yaptı ben niye yapamayayım bunu desinler yeter benim en büyük isteğim bu.

Yes, look, my neighbor, brother Muhammed did it, so why shouldn't I be able to do it? Let them just say that; it's my biggest wish.

Hala bile mesela bunu çok sevdiğim bir arkadaşım var.

I still have a friend whom I love very much, for example.

Arkadaşım da yapıyor.

My friend does it too.

Sen de tanıyorsun Robin.

You know Robin too.

Robin de bunu çok güzel yapıyor.

Robin does this very well too.

Benim de ilham aldığım insanlardan biri o.

He is one of the people I draw inspiration from as well.

Ben bunu hayatımın sonuna kadar yapacağım.

I will do this until the end of my life.

Ve yapmaya da devam ediyorum zaten.

And I continue to do it anyway.

Muhammed enerjine ağzına sağlık kardeşim.

Muhammed, thank you for your energy, brother.

Vallahi çok teşekkür ederim.

I really thank you very much.

Ben teşekkür ederim.

Thank you.

Bende sorular bitti.

I have no more questions.

Senin özellikle ya şunu sormadık şunu konuşmadık ama şu da bu kayıtta bir şekilde yer alsın.

We didn't specifically ask this or talk about that, but let this also be included in the record in some way.

Podcast'ı paylaştığımız mevcut.

We currently have the podcast shared.

Podcast'ı paylaştığımız mecraların tozlu raflarında diyeyim.

I mean on the dusty shelves of the platforms where we shared the podcast.

Geriye dönüp baktığımızda dinlediğimizde şunu da konuşmuş olalım dediğin atladığımız herhangi bir şey var mı acaba diye sana bir son soru sormak isterim.

As we look back and listen, I would like to ask you a final question: Is there anything we might have overlooked that you would like to discuss?

Abi müsaadenle bende son bir şey söyleyeceğim.

Bro, if you don't mind, I would like to say one last thing as well.

Teşekkür ediyorum öncelikle.

Thank you very much, first of all.

Yani dün bana mesaj attın ve çok güzel bir podcast oldu.

So you messaged me yesterday and it was a very nice podcast.

Çok kendimi ifade edebilmişimdir umarım.

I hope I have been able to express myself well.

Seni de kırmadığım için mutluyum.

I am glad that I didn't upset you either.

Ben de uzun zamandır görüşememenin verdiği bir özlemi de giderdiğimiz için mutluyum.

I am happy that we are also fulfilling the longing created by not being able to see each other for a long time.

Benim aslında girişimci olmak için bir start-up'ım yok.

Actually, I don't have a start-up to be an entrepreneur.

Evet mühendislik okuyorum ama elle tutulur yaptığım bir şey yok.

Yes, I am studying engineering, but I have nothing concrete that I have done.

Fakat başardığım bir sürü şey var bana göre.

However, there are many things I have accomplished in my opinion.

Ve ben bunların hepsini çabama, emeğime ve kurduğum hayallere borçluyum.

And I owe all of this to my effort, hard work, and the dreams I've built.

Benden bir sürü insan var başarılı bir yerlere gelmiş.

There are a lot of people who have come to successful places thanks to me.

Rol model aldığım insanlar var.

There are people I look up to as role models.

Fakat bu Muhammed'in söylemesi gereken tek bir şey varsa o da şudur.

But if there is one thing that Muhammad has to say, it is this.

Ne olursa olsun, ne yapmamız gerekiyorsa, ne yaparsak da yapalım.

Whatever happens, let's do what we need to do, let's do whatever we do.

Bizim kurduğumuz planların dışında hayatın bir planı oluyor.

Life has a plan outside of the plans we make.

Ve biz o planı hiçbir zaman işin içine katmıyoruz.

And we never include that plan in the matter.

Hayatın planı da ne olursa olsun iyi veya kötü.

The plan of life, no matter what it is, whether good or bad.

Hayal kurmaktan, çalışmaktan vazgeçmeyelim.

Let's not give up on dreaming and working.

Başta da dedim hikayesi olan kazanıyor.

I said at the beginning, those with a story win.

Umarım hepimizin güzel bir hikayesi olur.

I hope we all have a beautiful story.

Ve bu hikayeler bir gün bizi bir noktada kesiştirir ve hasret gideririz.

And these stories intersect us at some point one day, and we fulfill our longing.

Ağzına sağlık.

Bless your mouth.

Bu iyi dileklerini gönülden paylaşıyorum.

I wholeheartedly share these good wishes.

Umuyorum sen de yarınlarda güzel başka hikayelere koşturuyor olurken

I hope that while you are running towards beautiful stories in the future.

bazı zamanlar yanında, bazı zamanlar arkanda

Sometimes beside you, sometimes behind you.

seninle birlikte aynı heyecanlara gönül verme fırsatından mahrum kalmam.

I will not miss the opportunity to share the same excitement with you.

Ve bunu dinleyen diğer birçok ortak dostumuz da bence bu konuda

And I think many of our other mutual friends who listen to this are also in agreement on this matter.

ben de kalmam umarım diye podcast'ı dinlerken içlerinden geçiriyordur.

I hope he’s also thinking that he won't stay while listening to the podcast.

Her şey için çok teşekkür ederim.

Thank you very much for everything.

Çok keyifliydi benim için.

It was very enjoyable for me.

Umuyorum bu endişe dolu olduğumuz, dört duvarın içine kapandığımız

I hope this is the time we are filled with anxiety, shut in within four walls.

ama bir yandan da yarınlar hadi bir gelsin de

but on the other hand, let's just wait for tomorrow to come.

bu sefer hiç koşturmadığım gibi koşturacağım.

This time, I will run just like I didn't run at all.

Sevdiklerime hiç bakmadığım gibi bakacağım.

I will look at my loved ones as if I have never looked at them before.

Hiç sarılmadığım gibi sarılacağım dediğimiz günlerde çok uzakta değildir.

The days when we say I will hug as I have never hugged before are not far away.

Mutfakta Kim Var'ın bir bölümünü daha sonlandırmış bulunuyoruz.

We have just finished another episode of Who's in the Kitchen.

Bu bölümde çok sevdiğim kardeşim Muhammed Gültekin ile

In this section, with my beloved brother Muhammed Gültekin.

kendisinin yolculuğunu, insan hikayesini konuştuk.

We talked about his journey and the human story.

Bir sonraki bölüme kadar kendinize iyi bakmanızı diliyorum.

I wish you to take good care of yourself until the next episode.

Sağlıkla ve mutlulukla kalın. Görüşmek üzere.

Stay healthy and happy. See you soon.