Her Nerede Değilsem Orada Mutlu Olacakmışım Gibi Gelir

İNTRO

INTRO

Herkese merhaba, yakında konuşulanlar podcastine hoş geldiniz.

Hello everyone, welcome to the podcast of what’s being talked about soon.

Yakınlarda ne konuşulduğunu önemsiyoruz değil mi?

We care about what is being talked about nearby, right?

Peki en yakınımızda konuşulanlar, yani kendi iç sesimiz?

Well, what is spoken closest to us, that is, our own inner voice?

Bu bölümde neden farklı olmalıyız sorusu üzerine konuşacağız.

In this section, we will talk about the question of why we should be different.

Son zamanlarda insanların birbirine benzerlikleri ve özenme halini düşünüyorum.

Recently, I have been thinking about the similarities between people and the state of admiration they have for each other.

Farklı olmak istiyoruz ama yine de taklit ettiğimiz birisi hep oluyor.

We want to be different, but there is always someone we end up imitating.

Genellikle uzakta ve ulaşılmaz birisi oluyor bu taklit edilen.

It usually becomes someone far away and unreachable that is being imitated.

Toplum içine çıktığımızda, örneğin bir kafedeyken ortamdan kendimizi ayrı bir yere koyarız.

When we go out into society, for example when we're at a café, we place ourselves in a separate space from the environment.

Farklı olduğumuzu hissederiz.

We feel that we are different.

Aslında bu da yanlış değildir.

Actually, this is not wrong either.

Her insan özeldir ve farklıdır.

Every person is special and different.

Peki bu farklılığı ne sağlıyor?

So what provides this difference?

Bize farklı hissettiren şeyler neler?

What are the things that make us feel different?

En temelde düşüncelerimiz, davranışlarımız ve bakış açımız farklı olduğumuzu hissettirmeli bize.

Essentially, our thoughts, behaviors, and perspectives should make us feel that we are different.

Elbette herkes için tek bir cevabı yok bu sorunun.

Of course, there is not just one answer to this question for everyone.

Kimisi fiziksel özelliğiyle, kimisi eğitimiyle, kimisi de maddi varlığıyla farklı olduğunu düşünür.

Some think they are different because of their physical characteristics, some because of their education, and some because of their material possessions.

Sahip olduklarımız, kıyafetlerimiz, kazandığımız paranın asıl farkı oluşturduğunu düşünebiliriz.

We may think that what we own, our clothes, and the money we earn make up the real difference.

En azından toplum olarak farklılıktan anladığımızın bu olduğunu düşünüyorum.

I think this is what we understand from difference as a society, at least.

Ancak buna yalnızca maddi farklılıklar diyebiliriz.

However, we can only call this material differences.

Benim anlatmak istediğim kişilik farklılıkları.

What I want to convey is personality differences.

Bu yüzden konunun maddi kısmına girmeyeceğim.

Therefore, I will not go into the material aspect of the issue.

Farklı olmak aslında birine benzemek ve özenmek ile çok yakın bir ilişki içerisinde.

Being different is actually very closely related to resembling someone and aspiring to be like them.

Çocukluktan itibaren birilerine benzetilme olayını hepiniz yaşamışsınızdır.

You have all experienced the situation of being compared to someone since childhood.

Anne ve babamıza benzetilmekle başlayan süreç, akrabalara, tanıdıklara doğru giden bir hal alıyor.

The process that begins with being compared to our parents takes on a form that leads to relatives and acquaintances.

Belli bir yaştan sonra kendimiz oluyoruz elbette.

Of course, we become ourselves after a certain age.

Kendi düşüncelerimiz, bakış açımız oluyor.

Our own thoughts become our perspective.

Bununla birlikte de farklı olma isteğimiz oluşuyor.

At the same time, we develop a desire to be different.

Yakın çevremizden kendimizi ayrıştırıyoruz.

We are separating ourselves from our close surroundings.

Düşünün.

Think.

En basit haliyle herkes gibi olmak istemiyoruz.

In its simplest form, we don't want to be like everyone else.

Bölümü dinleyen herkese şu soruyu sormak istiyorum.

I would like to ask everyone listening to the section this question.

Neden farklısın?

Why are you different?

Podcast'i burada durdurup kendinize bu sorunun cevabını verebilirsiniz.

You can pause the podcast here and answer this question for yourself.

Peki ya yalnız hissetmek?

What about feeling lonely?

Herkesten farklıyım dedikten sonra ortaya çıkan bir his değil mi çoğu zaman?

Isn't it often a feeling that arises after saying that you are different from everyone else?

Kendimize göre bir çevre oluşturamayınca,

When we can't create an environment according to ourselves,

yalnızlaşıyoruz.

We are becoming lonely.

Yani bize benzeyen insanlar etrafımızda olmayınca yalnız hissediyoruz.

So, when there are no people around us who are like us, we feel lonely.

Ama aynı zamanda farklı olmak da istiyoruz.

But we also want to be different.

Çok büyük bir çelişki içerisindeyiz.

We are in a very big contradiction.

Belki de asıl konuşulması gereken nokta anlaşılmak hissine her zaman sahip olmak.

Perhaps the main point that should be discussed is the feeling of always being understood.

Etrafımızda bizi anlayan, yargılamayan ve destek olan insanların varlığı asıl önemli olan.

The presence of people around us who understand, do not judge, and support us is what really matters.

Bu kadar soyut şey konuştuktan sonra gerçek hayattan bir şeyler konuşalım o halde.

After talking about such abstract things, let's talk about something from real life then.

İlk işe girdiğimde zor bir süreç yaşadım.

I went through a tough process when I first started my job.

Ama çevremde beni anlayan insanların olmasıyla zor olan süreci kolayca atlattığımı söyleyebilirim.

But I can say that I easily overcame the difficult process thanks to the people around me who understand me.

Yazılım sektöründe jünior olmak pek de kolay değil aslında.

Being a junior in the software industry is not actually that easy.

Herkesin gözü sizin üzerinizde oluyor.

Everyone's eyes are on you.

Baskı ve stres ortamının içerisinde olduğunuzu

That you are in an environment of pressure and stress.

daha ilk günden hissediyorsunuz.

You feel it from the very first day.

Birçok şirkette yanlış yapmak yeni başlayan biri için lüks olabiliyor.

In many companies, making mistakes can be a luxury for a newcomer.

Benim için durum farklıydı.

The situation was different for me.

Şu an bu podcast'ı dinlemeseler de bu stresli süreci atlatmamda ekipteki senior abilerimizin payı büyük.

Even though they may not be listening to this podcast right now, our senior colleagues in the team have played a big role in helping me navigate this stressful process.

Her zaman yanlış yapabilme seçeneğimin olduğunu ve doğruya ulaşacağımın güvenini bana hissettirdiler.

They always made me feel that I have the option to make mistakes and the confidence that I will reach the truth.

Bunu yapamıyorum dediğimde defalarca doğrusunu anlattılar.

When I said I couldn't do this, they explained the correct way to me many times.

Zaman zaman uzaktan çalıştığım için kendimi yalnız hissettiğim oluyor elbette.

Of course, there are times when I feel lonely because I work remotely from time to time.

Boş bir odada karşımdaki ekrana bakarken hayatı sorguluyorum.

I am questioning life while looking at the screen in front of me in an empty room.

Eminim dinleyenler arasında beni anlayacak birileri olacaktır.

I'm sure there will be some among the listeners who will understand me.

Küçük Prens'te geçen şu sözü hatırlatmak istiyorum.

I would like to remind you of a quote from The Little Prince.

İnsanların arasında da yalnızdır insan.

A person is lonely even among people.

Kalabalıkların yalnızlıkla bir ilişkisi yok bence.

I don't think crowds have a connection to loneliness.

Yalnızlık insanın düşünceleriyle ilgili bir durum.

Loneliness is a state related to a person's thoughts.

Kendimiz için

For ourselves.

Doğru yerde olmadığımızda yalnızlık kaçınılmaz bir gerçek oluyor.

When we are not in the right place, loneliness becomes an inevitable reality.

Psikolojide buna bir karşılıkta bulunmuş aslında.

In psychology, this has actually been addressed.

Monaçopsis

Monocle Eye

Kendini olduğun yere ait hissedememe hissi.

The feeling of not belonging to where you are.

Hepimizin bu hissi deneyimlediği bir an yaşanmıştır eminim ki.

I am sure that there has been a moment when we all experienced this feeling.

Edebiyatta da sık sık karşımıza çıkar aslında bu his.

This feeling often appears in literature as well.

Charles Baudelaire şu kelimelerle anlatır bu hissi.

Charles Baudelaire expresses this feeling with the following words.

Her nerede değilsem orada mutlu olacakmışım gibi gelir.

Wherever I'm not, it feels like I would be happy there.

Bu döngünün içine girmek yorucu olsa gerek.

It must be exhausting to enter this cycle.

Her gittiğimiz yerde mutluluğu aramak yoracaktır bizi.

Searching for happiness wherever we go will tire us.

Bulunduğumuz yerden uzaklaşmak kendimiz için en doğrusu mu bilemiyorum.

I don't know if distancing ourselves from the place we are is the best thing for us.

Sonuç olarak söyleyebileceğim şey farklı da olsak birilerine benzemeye de çalışsak önemli olan kendimizi bulmamızdır.

In conclusion, what I can say is that, even if we are different or try to resemble others, what matters is finding ourselves.

Oğuz Atay'ın tutunamayanlarda söylediği şu cümlelerle bölümü bitiriyorum.

I conclude this section with the following sentences from Oğuz Atay's "Tutunamayanlar."

Önce kelime vardı diye başlıyor Yohanna'ya göre İncil.

According to John, the Gospel begins with "In the beginning was the Word."

Kelimelerden önce de yalnızlık vardı.

There was loneliness even before words.

Ve kelimeden sonra da var olmaya devam etti yalnızlık.

And after the word, loneliness continued to exist.

Kelimenin bittiği yerden başladı.

He started from where the word ended.

Kelimeler yalnızlığı unutturdu.

Words made me forget loneliness.

Ve yalnızlık kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde.

And loneliness lived within humanity along with the word.

Kelimeler yalnızlığı anlattı.

The words spoke of loneliness.

Ve yalnızlığın içinde eriyip kayboldu.

And melted away and disappeared in loneliness.

Yalnız kelimeler acıyı dindirdi.

Only words eased the pain.

Ve kelimeler insanın aklına geldikçe yalnızlık büyüdü.

And as words came to mind, loneliness grew.

Dayanılmaz oldu.

It has become unbearable.

Beni dinlediğiniz için teşekkür ederim.

Thank you for listening to me.

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.

See you in the next chapter.

Kendinize iyi bakın.

Take care of yourself.