Duygularımız gerçekleri görmemizi ne kadar engeller?

Herkese merhaba ben Ece, nam-ı diğer bir deli gıda mühendisi.

Hello everyone, I am Ece, also known as a crazy food engineer.

Anlık Sohbetler 31. bölüme hoş geldiniz.

Welcome to Instant Chats, episode 31.

Nasılsınız?

How are you?

Hayatımın bu dönemine bir şarkı atasaydım ya dipteyim, sondayım, depresyondayım şarkısını

If I had to give a song to this period of my life, I would choose "I'm at the bottom, I'm at the end, I'm depressed."

ya da Hayalperest'in Güzel Hayaller Peşinde şarkısını atardım.

Or I would share the song "Beautiful Dreams Chasing" by Hayalperest.

Belki de ikisini birden.

Maybe both at the same time.

Ben gerçek anlamda üretici-yaratıcı tarafımın durduğu bir dönemdeyim.

I am at a time when my truly productive-creative side has come to a halt.

Çok şey yapmak istiyorum aslında ama bir türlü başına oturamıyorum.

Actually, I want to do a lot of things, but I just can't seem to get started.

Ya yeterli enerjim olmuyor ya doğru zamanı tutturamıyorum.

Either I don't have enough energy, or I can't find the right timing.

Buna ülke gündemi de eklenince işin içinden çıkılmaz bir hal oluyor bu durum.

When the national agenda is added to this, the situation becomes unmanageable.

Yani açıkçası bunaldım ve bu bunalımdan çıkabilmenin yolunun yine de bir şeyler

So frankly, I felt overwhelmed and the way to get out of this overwhelm is still to do something.

üretmek olduğunu bildiğim için yeniden kendimi zorlama döngüsüne girdim diyebilirim.

I can say that I have entered the cycle of forcing myself again because I know that it is about producing.

Birçok rutinimde.

In many of my routines.

Birçok rutinim kaydı.

Many of my routines are recorded.

Standartta yaptığım birçok şeyi yapamaz oldum.

I can no longer do many things I used to do at the standard.

Öncelik bunlara dönmekle beraber paylaşımlarıma da geri dönmek istiyorum aslında.

While my priority is to return to these, I actually want to get back to my shares as well.

Yani hedefim bu.

So that's my goal.

Ağustos ayına da girmişken hazır.

Since we have also entered August, it's ready.

Yeni ay, yeni umutlar demeyelim mi?

Shall we not say new moon, new hopes?

Bazen bazı şeyleri zamanında yapmayınca sanki daha sonra yapınca bir manası kalmayacakmış

Sometimes when you don't do certain things on time, it feels like doing them later won't matter.

gibi geliyor.

It seems like.

Ama aslında belki de geç de olsa o şey bana iyi gelecek ve ben bunu yapmadan bilmeyeceğim

But actually, maybe that thing will do me good even if it's late, and I won't know this without doing it.

için.

for.

Yapmadıkça da iyileşmeyeceğim.

I won't get better unless I do it.

Bu yüzden bu süreçte canım neyi ne zaman isterse yapma sözü veriyorum kendime.

That's why I promise myself to do whatever my heart wants, whenever it wants during this process.

Geç olsun güç olmasın.

Better late than never.

Yani atalarımızın bir bildiği olmalı sonuçta.

So our ancestors must have known something, after all.

Son bölümün üzerinden de geçen bu yaklaşık iki aylık süreçte aslında birçok aydınlanma

During this approximately two-month period, which has also passed since the last episode, there have actually been many revelations.

da yaşadım.

I lived there.

Örneğin ters yüz 2 filmine gittik.

For example, we went to see the movie "Inception."

Oğlumun ilk sinema deneyimiydi.

It was my son's first cinema experience.

Ama aslında benim aydınlanma filmim de olabilir.

But actually, it could also be my enlightenment film.

Bu süreçte birçok aydınlanma da yaşadım.

I also experienced many enlightenments during this process.

Örneğin ters yüz 2 filmine gittik.

For example, we went to see the movie Inception.

Oğlumun ilk sinema deneyimiydi.

It was my son's first movie experience.

Ama aslında benim aydınlanma filmim de olabilir.

But actually, it could be my enlightenment movie too.

İlk filminin derlerki defalarca izlemiş biri olarak muhtemelen ikincisinde birçok

As someone who has watched the first film multiple times, you will likely find many things in the second one.

kez izleyeceğim ve şunu içerliyorum.

I will watch it for the first time and I feel this way.

Keşke bu filmler biz küçükken çekilseydi.

I wish these movies had been made when we were little.

Şimdileri izlediğimde önce kendime baktım çünkü nerelerden eksik kalmışım bir bir çıkmaya başladı.

When I watch it now, I first looked at myself because the areas where I had fallen short started to emerge one by one.

Bir de geçenlerde bir yerde okumuştum, nerede hatırlamıyorum şimdi.

I also read somewhere the other day, I don't remember where now.

Benim yaş civarındakiler yani 90'larda çocuk olanlar diyebilirim.

I can say those around my age, meaning those who were children in the 90s.

Kendi çocuklarımızı büyütürken aslında eksik kaldığımız yanlarımızın daha çok farkına varıyormuşuz.

While raising our own children, we actually become more aware of the aspects in which we have been lacking.

Yani düşündüm hakikaten öyle.

So I thought, that's really how it is.

Ve zaman zaman keşke benim ailem de bana bunları yapsaymış.

And sometimes I wish my family had done these things for me too.

Her şey bambaşka olabilirdi aydınlanmasını.

Everything could have been completely different for its enlightenment.

Çok yaşadım mesela.

I have lived a lot, for example.

Ve yalan söylemeyeceğim.

And I won't lie.

Söyleyemeyeceğim yani.

I mean, I can't say it.

Kıskandığım da oluyor zaman zaman.

There are times when I get jealous.

Elimizden geldiğince yapabildiğimizin en iyisini yapmaya çalışıyoruz ebeveyn olarak.

As parents, we are trying to do the best we can to the best of our abilities.

Ve onları anlamaya çalışıyoruz.

And we are trying to understand them.

Bu ne kadar da çok önemliymiş anlaşılmak.

How important it is to be understood.

Keşke beni de anlamak için uğraşsaydı ailem.

I wish my family had made an effort to understand me too.

Ve bu kadar kendimi anlatmak için mücadele etmek zorunda kalmasaydım diye düşünüyorum çoğu zaman.

And I often think that I wouldn't have to struggle so much to explain myself.

Neyse filme dönecek olsak buradan sonrası biraz spoiler içerebilir.

Well, if we're going to get back to the movie, the rest from here might contain some spoilers.

Bilgilendirmemi yapayım sonra vay efendim ben izlememiştim olmasın.

Let me inform you, then there shouldn't be a situation where you say "Oh, I haven't watched it."

Filmin zaten vizyona girmesiyle yanlış hatırlamıyorsam ilk gün izlenme rekoru kırması biri oldu.

If I remember correctly, the film broke the viewing record on its very first day of release.

Çünkü gerçekten de duyguları tanımamız açısından çok aydınlanmıştı.

Because it had truly enlightened us in terms of recognizing emotions.

Anlatıcı bir film.

A narrative film.

Kendim için bu ara duygularımı anlama üzerine çok çalıştığımda bana yol gösterici oluyor bu açıdan.

Lately, when I work on understanding my feelings for myself, it guides me in this regard.

Özellikle yeni filmde kaygı karakterinin giriş yapmasıyla ve işte ergenliğe giren bir çocuğun duyguları nasıl yaşadığını gözlemlediğimizde

Especially with the introduction of the anxiety character in the new film, and when we observe how a child entering adolescence experiences his emotions.

biraz da içimize dönüp baktığımızda o yıllarda yaşayıp anlam veremediğimiz birçok şeyin anlamlandığını görebiliyoruz aslında.

When we look inward a bit, we can actually see that many things we experienced and couldn't understand during those years have gained meaning.

Meğer bunlar hep bundanmış aydınlanmalarıyla geçti tüm film.

It turns out all of this was about their enlightenment throughout the film.

Bu ara çok geçmişe dönüyorum.

I keep looking back to the past these days.

Bazı yoğun yaşadığım duyguların o zamanlar anlamadığım nedenlerini çözmekle,

by understanding the reasons for some intense emotions I experienced at the time that I didn't comprehend,

geçmişte kapanmamış bir şeyler kaldıysa yavaş yavaş onları kapatmakla uğraşıyorum.

If there are unresolved issues from the past, I am slowly trying to close them.

Tam bu döneme denk gelmesi belki de bu yüzden bu kadar aydınlanmama neden oldu.

Perhaps it was the reason for my enlightenment that this coincided with this period.

Arkadaşlıklarım, dostluklarım hepsini gözden geçirme fırsatım oldu aslında uzun bir süredir.

I actually had the opportunity to review all my friendships for quite a long time.

Ve bu film üzerine de biraz da terapi seansı.

And a bit of a therapy session about this movie.

Birçok şey.

Many things.

Anlamama ve anlama yolunda ilerlememe neden oldu.

It caused me to progress in the path of not understanding and understanding.

Gerçek dostluk kavramını çok sorguluyorum bu ara.

I have been questioning the concept of true friendship a lot these days.

Kimdir gerçek dostumuz diye?

Who is our true friend?

Seni konuşmadan bile anlayan mı?

Is there someone who understands you without even speaking?

Sana her koşulda destek olan mı?

Is there anyone who supports you under all circumstances?

Kazık yemeyecek olduğundan emin olduğun mu?

Are you sure you won't get screwed over?

Sırtını güvenle dayayabildiğin mi?

Can you safely lean on someone?

Ne zaman ihtiyacın olsa, fiziken olamasa bile, ruhen bile olsa yanında olabilen mi?

Who can be by your side whenever you need, even if not physically, but at least in spirit?

Yok diyemem.

I can't say there isn't.

Var birkaç gerçek dostum.

I have a few true friends.

Ama yok diyebilirim çoğu zaman yanımda.

But I can say there is usually no one next to me.

Ne fiziken ne de ruhen bazen.

Neither physically nor mentally sometimes.

Oysa geri dönüp baktığımda ben hep oluyorum, olmaya çalışıyorum yanlarında bir şekilde.

However, when I look back, I am always there, trying to be there in some way.

Ama çoğu zaman aynı oranda destek göremiyorum.

But most of the time I don't receive support at the same level.

Bahar dizisine bakalım.

Let's take a look at the Spring series.

Geçen gün sevgili Zeynep yine diziden bir bölüm paylaşarak yazıyı almış.

The other day, dear Zeynep shared a scene from the series and took the text.

Tam da bu dostluk bölümü.

This is exactly the friendship section.

Bu dostluk bölümü üzerine.

This is about the friendship section.

Çağlı ve Bahar'ın ilişkisini şöyle açıklamış Zeynep.

Zeynep explained Çağlı and Bahar's relationship like this.

Ne zamandır Çağlı ve Bahar'dan bahsetmedik.

We haven't talked about Çağlı and Bahar for a while.

Ne olursa olsun birbirlerinin yanında olmalarını, inip çıkan ruh hallerinde birbirlerine tam destek vermelerini,

No matter what happens, to be by each other's side, to fully support each other in their ups and downs.

beş dakika önce üzüntüden derbeder olmuşken beş dakika sonra bambaşka bir moda birlikte geçmelerini özledim.

Five minutes ago, while I was devastated from sadness, I missed the moments we spent together in a completely different mood five minutes later.

Ki bu zaten ancak gerçek bir arkadaşlığı olur.

Because this can only be a true friendship.

Bahar'ın evi terk ettiği akşam,

The evening Bahar left home,

onu oradan alan da Çağla'ydı hatırlarsınız.

It was Çağla who took her from there, you remember.

Ve Bahar'ın onlarca problemin yanında ne yapacağını da hiç bilmediği büyük bir belirsizliğe doğru yürüdüğü o anda

And at that moment, as Bahar walked towards a great uncertainty she had no idea how to handle alongside dozens of problems.

havalı çıkamadığına dertlenmesi ve Çağlı'nın da bu derde hak vermesi dünyanın en gerçekçi sahnelerinden biriydi.

It was one of the most realistic scenes in the world where she lamented not being able to be cool and Çağlı empathized with this sorrow.

Sizi gerçekten tanıyan ve seven birisi kafanıza takılan hiçbir şey için aman saçmalama demez.

Someone who really knows and loves you won't tell you to stop being ridiculous about anything that bothers you.

O küçücük görünen şeyin size aslında ne anlattığını siz demeden bilin.

Know what that tiny thing is actually telling you without you having to say it.

Bir de onu ikna etmeniz gerekmez.

You also don't need to convince him/her.

Hiçbir şey yapmadan sadece yanınızda dursa bile daha güçlüsünüzdür artık.

Even just standing next to you without doing anything makes you stronger now.

Zamanınızı da, enerjinizi de,

Your time and your energy,

değil sizi anlamak,

not to understand you,

anlamaya niyeti bile olmayan,

not even intending to understand,

üstüne bir de sizi küçümseyen,

and on top of that, someone who looks down on you,

heyecanlarınızı, korkularınızı alay konusu yapabilen,

someone who can make your excitement and fears a subject of mockery,

kabalığını senin iyiliğin için kisvesine büründüren kişilerden uzak durun dilerim.

I hope you stay away from those who disguise their rudeness as concern for your well-being.

Baharlarınıza Çağlılarınız çok olsun, iyi günler demiş sevgili Zeynep.

May your springs be plentiful, good days, said dear Zeynep.

Ben bu ilişkiye baktığımda hep Çağlayım.

When I look at this relationship, I always see myself as Çağla.

Fazlaca empati kurabildiğim için ki bence bu çok da iyi bir şey değil zamanla seni yıpratıyor.

Because I can empathize a lot, which I don't think is a very good thing, it wears you down over time.

Genelde dostlarımın, arkadaşlarımın yanlarına koşarım ama benim bir Çağlam yok.

I usually run to my friends, but I don't have a Çağla.

Böyle hissediyorum.

I feel this way.

Aksini hissettiren belki sadece bir kişi var.

There may be only one person who makes you feel otherwise.

Diğerleri sadece ben destek olduğum, sadece ben iletişimde kaldığım sürece mi dostum?

Are others only my friends as long as I support them, as long as I stay in touch?

Belki de öyle.

Maybe so.

Çünkü gördüm ki ben iletişimi durdurunca duruyor.

Because I saw that when I stop communicating, it stops.

O zaman belki de gerçek dostluk değil benim tarafımdan bakınca.

Then perhaps it's not true friendship from my point of view.

Çünkü bir taraf hep verince o bir ilişki olmuyor, çıkar ilişkisi oluyor anca.

Because when one side always gives, it doesn't become a relationship, it only becomes a relationship of interest.

Bu da bana uzun zamandır dost sandığım kişilerin sadece benimle iletişimde kalan,

This has shown me that the people I thought were my friends for a long time are just those who remained in contact with me.

Gerekinci arayıp soran kişiler olduğunu gösterdiği zaman içinde.

It showed that there are people who will call and inquire when necessary.

Yaş aldıkça yalnızlaşmak bu yüzden oluyormuş belki de.

Maybe that's why we become more isolated as we get older.

Etrafımda gerçek manada kimse kalmadı gibi duruyor şu haliyle.

It seems like there is no one left around me in a true sense in this state.

Şikayetçi miyim bilmiyorum biraz.

I don't know if I'm a bit complainant.

Verdiğim değeri görmediğim için kırgınım daha çok.

I'm upset mainly because I don't see the value I've given.

Ve zaman zaman kendime kızgınım.

And sometimes I am angry with myself.

Nasıl bu kadar çok kendine ödün verirsin diye.

"How can you compromise so much of yourself?"

Karşılık almadığını nasıl bu kadar zaman fark etmezsin diye.

How can you not notice for so long that you aren't getting anything in return?

Ya da fark edip de fark etmemezlikten mi geldim bilmiyorum.

Or maybe I noticed it but I'm not sure if I ignored it.

Geçen hafta Latife Tekin'in sevgili Arsız Ölüm kitabından uyarlanan tiyatro oyununu izlemeye gittim sonunda.

Last week, I finally went to see the theater play adapted from Latife Tekin's beloved book, "Arsız Ölüm."

Öncelikle Nezaketer'den müthiş bir oyuncu.

First of all, a fantastic player from Nezaketer.

Oyunun konusu köyden şehre göç etmiş bir ailenin işte Dirmit adındaki kızlarının yaşadıkları diyebilirim.

The subject of the game is about a family that has migrated from the village to the city and what their daughter named Dirmit experiences.

Çok kaba bir özetle.

In a very rough summary.

Geri kalmış kafalarını yaptığı saçmalıkların aslında belki de zehir gibi akıllı bir kızı deli göstermesi de diyebiliriz.

We could also say that their backward minds make a clever girl, who is perhaps as smart as poison, seem crazy.

Oradan Dirmit'in sürekli söylediği bir replik var.

There is a line that Dirmit always says from there.

Ben hiç durur muyum?

Do I ever stop?

Durmadım diyor.

He says he didn't stop.

Yapılan her türlü durdurma teşebbüsüne rağmen Dirmit durmuyor.

Despite all attempts to stop it, Dirmit is not stopping.

Kendini ifade edebilmek için yeni bir yol arıyor her seferinde.

Each time, they are looking for a new way to express themselves.

Bazı şeyler çok alakasız yerlerden birleşiyor içimde.

Some things are connecting within me from very unrelated places.

Durmak istemediğim zamanlarda durmama neden olan şeylerin manasızlığına bakarak ben hiç durur muyum?

Do I ever stop, looking at the meaninglessness of the things that make me stop when I don’t want to?

Durmadım demem gerektiğini öğreniyorum mesela.

For example, I am learning that I should say I didn't stop.

Ya da bazı yerlerde değer görmediğinde orada durmamak gerektiğini.

Or that when you are not valued in some places, you shouldn't stay there.

Verilendiğin karşılığını almadığında onu fark edip oradan uzaklaşmak gerektiğini.

When you don't get the return you deserve, you should realize it and distance yourself from that place.

Geçenlerde sevgili Nurgül Kemaloğlu sen gökyüzüsün.

Recently, dear Nurgül Kemaloğlu, you are the sky.

Geri kalan her şey hava durumu sözünü paylaşmıştı.

Everything else had shared the weather forecast.

Çok hoşuma gitmişti.

I really liked it.

Hatta ona da bundan bir podcast bölümü olur demiştim.

I even said that it could be a podcast episode about that.

Belki de tam yeri.

Maybe it's the right place.

Ben gökyüzüyüm ve içimde her türlü hava durumu mevcut.

I am the sky and I have every kind of weather within me.

Bugün biraz parçalı bulutluyum.

I'm a bit partly cloudy today.

Dün yağmurluydum.

Yesterday I was rainy.

Yarın güneş açacak.

The sun will shine tomorrow.

Zamanı gelince fırtınalar esecek, kar yağacak.

When the time comes, storms will blow and it will snow.

Ama gökyüzü benim.

But the sky is mine.

Hepsi benim içimde.

They are all inside me.

Tüm bu duygularla boşa çıkmak yerine tüm bu duyguları kabul edip onlarla birlikte yaşamak gerek belki de.

Perhaps instead of suppressing all these emotions, it is necessary to accept them and live alongside them.

Hepsine ihtiyacımız var çünkü.

We need all of them because.

Hepsi bize.

All of them belong to us.

Hayata dair.

About life.

Şu sıralar aklımızı koruyarak yaşamak çok zor belki.

It might be very difficult to live while keeping our minds sane these days.

Ama kendimizi kaybetmediğimiz sürece umut var demektir.

But as long as we don't lose ourselves, it means there is hope.

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.

See you in the next section.

Hoşçakalın.

Goodbye.