Yetişkin Olmak Ama Yetişememek

Doğru hatırlıyorsam ebilmek Türkçe'de yeterlilik fiileki.

If I remember correctly, "ebilmek" is a verb of capability in Turkish.

Yapabilmek, erişebilmek, tutabilmek gibi.

Like being able to do, being able to reach, being able to hold.

Yani otomatik olarak eyleme kendimi kattığımı, o eylemin sorumluluğunu aldığımı gösteren bir ek.

So it's an addition that shows I've automatically incorporated myself into the action and taken responsibility for that action.

Diyelim ki ilkokula yeni başlayan bir çocuk düşünelim.

Let's say we think of a child who is just starting primary school.

Gün sonunda size gelip ben bugün çantamı taşıdım diyebilir ya da ben bugün çantamı taşıyabildim diyebilir.

At the end of the day, he can come to you and say I carried my bag today, or he can say I was able to carry my bag today.

Bu ikisi arasında şunu belki daha rahat görebiliriz.

We might see this more clearly between the two.

Taşıyabildim demek o çocuğun bir şeyler için yeterli olabilmesi.

It means that I was able to carry, so that child can be sufficient for something.

Bunu karşılayan olması ve bunun birinci dereceden muhatabının kendisi olduğu konusu zihninde bir şekilde daha önceden yer alan bir mesele olmuş.

The issue of having someone to address this and being the primary addressee of it has somehow been a matter that has already occupied his mind before.

Yani hayatının bir yerinde talep edileni karşılayan olmak gündemi olmuş çocuğun.

So at some point in his life, being one who meets the demands has become the child's agenda.

Artık bu onun için tanıdık bir konu.

This is now a familiar topic for him.

Şimdi bu ek burada sırıtmıyor.

Now this addition doesn't stick out here.

Ama sohbet ettiğiniz bir arkadaşınızdan büyüyebilmiş hissetmiyorum gibi bir cümle duyduğunuzda orada bir saniye oluyorsun ya.

But when you hear a sentence like "I feel like I haven't grown up from a friend you are talking to," you pause for a second there.

Yani en azından ben oldum ki bu bölümün konularından biri bu.

So at least I became someone, which is one of the topics of this chapter.

Biz yine hayat güncellemelerimizi paylaştığımız buluşmaların birinde konuşuldu bu.

This was discussed at one of the meetings where we shared our life updates again.

Arkadaşım dedi ki ben hala Serdar Örtaş dinliyorum.

My friend said that he is still listening to Serdar Örtaş.

Kore dizilerindeki erkek karakterlerin yaptığı romantik jestlere hala düşüyorum.

I still fall for the romantic gestures made by male characters in Korean dramas.

Bir de benim önüme getirip iş koyuyorlar.

They also bring tasks and put them in front of me.

E ben büyüyebilmiş hissetmiyorum ki.

I don't feel like I've been able to grow up.

Konu da hatta şöyle açıldı.

The subject actually opened up like this.

Bir çocuğun elinde bu menülerin yanında verilen oyuncaklardan gördük.

We saw a child with one of the toys given alongside these menus.

Diğer arkadaşım da oyuncağı çok beğenip çocuk menü almak istedi.

My other friend liked the toy very much and wanted to get a children's menu.

Hatta birkaç denemeyle çocuğa patates kızartması uzatıp oyuncağa denemeyi yeltendi.

He even attempted to offer the child french fries a few times in an effort to try the toy.

Sanırsın Teknosa'dan klima alıyor neyse.

You'd think he's buying an air conditioner from Teknosa or something.

Yani öyle inanılmaz olgunluk ve ağırbaşlılığın hüküm sürdüğü bir şey.

So it's something where such incredible maturity and gravitas prevail.

Yani öyle inanılmaz olgunluk ve ağırbaşlılığın hüküm sürdüğü bir masa.

So it is a table where such incredible maturity and seriousness prevail.

İşte buradaki büyüyebilmek kelimesi çantamı taşıyabildimdeki gibi yerli yerinde durmuyor.

Here, the word "to grow" does not hold its place as it does when I am able to carry my bag.

Çünkü büyüyebilmek dediğimiz zaman büyümek için yeterli olabilmek anlamıyla

Because when we say being able to grow, we mean being sufficient to grow.

otomatik olarak hem kelimeye hem kendimize bir sorumluluk yüklüyoruz.

We automatically assign both the word and ourselves a responsibility.

Büyüyebilmiş olmak.

Being able to grow up.

Ben bu tırnak içindeki yetişkinlik meselesinin tek sorumlusuyum.

I am solely responsible for this issue of adulthood in quotation marks.

Sanırım şu çok fazla karıştırılıyor.

I think this is being confused a lot.

Hayattaki gelişimimizi çocukluk, ergenlik, geç yetişkinlik gibi evrelere ayırabiliriz.

We can divide our development in life into stages such as childhood, adolescence, and early adulthood.

Ama bunu yapmamızın nedeni kendimizi bir şemsiyenin altında konumlandırmak

But the reason we do this is to position ourselves under an umbrella.

veya bir çerçevenin içine sığdırmaya çalışmak değildir.

Nor is it about trying to fit into a frame.

Bunu yaparız çünkü geride bıraktıklarımızda bizi bekleyen arasındaki ilişkiyi anlamak isteriz.

We do this because we want to understand the relationship between what we have left behind and what awaits us.

Yani çocukluk, ergenlik, yetişkinlik değil aslında sıralama.

So childhood, adolescence, and adulthood are not actually a sequence.

Yetişkinlik en dışarıdaki küme ise,

If adulthood is the outermost group,

çocukluk ve ergenlik onun içindeki alt kümeler.

Childhood and adolescence are subsets within him.

Serdar Ortaç şarkılarının benim çocukluğumda daha popüler olması veya

Serdar Ortaç's songs being more popular during my childhood or

Tom ve Jerry, Susam Sokağı o dönemlerden aklınıza ne geliyorsa

Tom and Jerry, whatever comes to your mind from those times like Sesame Street.

aralıklarla bu ilgimin devam etmesi

the continuation of this interest at intervals

hala bir çocuk olduğumu değil, kendi çocukluğumla ilgili bazı öğelerle bağlantı kurmaktan keyif aldığımı gösterir.

It shows that I still enjoy connecting with certain elements of my own childhood, rather than still being a child.

Tabi ki bu ilişkinin yoğunluğu ve neye hizmet ettiği önemli.

Of course, the intensity of this relationship and what it serves is important.

Sorumluluklarım yerine sıklıkla bunları yapmak önemli.

It's important to often do these instead of my responsibilities.

Ben bunları dinlemeyi veya izlemeyi tercih ediyorsam, orda bambaşka bir mesele var.

If I prefer to listen to or watch these, then there is a completely different issue at hand.

Ama bizim konuştuğumuz, biraz daha toplumsal personamıza uygun düşmeyeceğini düşündüğümüz için çekindiğimiz bir yer.

But the place we are talking about is one that we hesitate to consider as it may not align well with our social persona.

Erosmith ve Simge Ayrı Çalma Listesi'nde bulunabilir yani,

Erosmith and Simge can be found in the Separate Playlist, so,

bazen DreamOnce'dan aşkın olayıma geçiş-keyif verir.

Sometimes transitioning from DreamOnce to my love affair brings pleasure.

Veya aşk acısı çekerken attığın tweet ''Özdemir Asaf sensiz de seni seve biliyorum''dur.

Or the tweet you sent while suffering from heartbreak is "Özdemir Asaf, I can love you even without you."

Özdemir Asaf sensiz de seni seve biliyorum''dur.

''Özdemir Asaf says, 'I can love you even without you.''

Kadın güllü ödüm kopuyor çalıyor olabilir yani.

The woman might be playing with roses, I'm scared.

Bir konferans dinlemiştim.

I had listened to a conference.

Bulabilirsem linkini Instagram'dan paylaşırım.

If I can find it, I will share the link on Instagram.

Hayatımızın önemli bir kısmını eğitimle geçiriyoruz.

We spend a significant part of our lives in education.

Üniversite lisansla birlikte 16 sene diyebiliriz.

We can say 16 years including the university degree.

Yani çocukluktan yetişkinliği bizimle.

So childhood grows into adulthood with us.

Bu çok ciddi süre için konferanstaki profesör şöyle bir cümle kurmuştu.

The professor at the conference had constructed a sentence like this for such a serious duration.

Sizi daraltan, sınırlayan ama aynı zamanda geliştiren eğitimden öbür tarafa elinizde bazı olasılıklarla çıkarsınız.

You emerge from education, which constrains and limits you but also develops you, with some possibilities in hand.

İşte mezun olduktan sonra, bir işten ayrıldıktan sonra, temel uğraşın kaybından sonra içeride dönen şey bu.

This is what happens inside after graduating, after leaving a job, after losing your main occupation.

Senelerce şekline adapte olduğum, buna gayret gösterdiğim bir sistem vardı.

There was a system that I adapted to for years and made an effort for.

Şimdi ise sadece ben ve tercih edebileceğim yollar var.

Now, there are only me and the paths I can choose.

Hayatta bir sürü fikir, bir sürü yol var ve hangi fikirlerin bu bedende huzur bulacağını anlamaya çalışıyorum.

There are a lot of ideas and many paths in life, and I am trying to understand which ideas will find peace in this body.

Bunlar işlevsizleştiği için değişir bazen.

They sometimes change because they become dysfunctional.

Psikoloji okudum ama mezun olduktan sonra ilgim azaldı, yazılım öğrenmeye başladım.

I studied psychology, but my interest diminished after graduation, and I started learning software development.

Veya eskiden sevdiğim bir yazarın o sevdiğim cümlelere artık sığ ve bende teması olmayan bir yerde.

Or, in a place where a sentence I used to love from an author I once loved is now shallow and doesn't resonate with me.

Fikirler değişir.

Ideas change.

Ve bir fikrin yerini başkası alacaksa eğer,

And if one idea is to be replaced by another,

Ruh, mentalite, öz, buna ne dersek diyelim işte oradaki ağırlığının eskisine göre daha fazla olmasını, kendini daha fazla hissettirmesini beklerim.

I expect the weight of the spirit, mentality, essence, or whatever we call it, to be greater than before, to express itself more strongly.

Çünkü öncekinin durgunluğu rahatsız ediciydi.

Because the stillness of the previous one was unsettling.

Benim şu saniyeye kadar biriktirdiğim öyküme uyum gösteremiyordu.

It couldn't align with the story I've accumulated up to this second.

Bazen eskiden ne güzel şunu yapardım, işte resim çizerdim, kitap okurdum gibi şeyler söyleriz.

Sometimes we say things like, "How nice it was that I used to do this, I used to draw pictures, I used to read books."

Bunun anlamı sadece o eylemi şu an yapmıyor oluşumda.

This means that I am simply not performing that action right now.

O da benim için çok önemli değil.

That's not very important to me either.

Bunu yapmamak, benim için ne anlama geliyor, bu önemli.

Not doing this means something important to me.

Gerçekte neyi özlüyorum veya neyden yakınıyorum.

What am I really longing for or complaining about?

Bir de tabii şu var.

One more thing, of course.

Geçmişte yaptığımız, artık devam etmediğimiz şeylerin yasını tutmak zorunda değiliz.

We don't have to mourn the things we did in the past that we no longer continue.

Bunların yeri kıymetlidir.

Their place is valuable.

Ama sıkı sıkıya tutunmak bize başka şeyler söyler.

But holding on tightly tells us other things.

O şeyler de insanın kendi hayat öyküsüyle ilgilidir.

Those things are also related to a person's own life story.

Yang ne güzel söylemiş.

Yang has said something very nice.

Hayatın ikinci yarısında gelişimin doğru yolu çıraklıkla terk ettiğiniz çocuğu yeniden keşfetmektir.

The right path to development in the second half of life is to rediscover the child you left behind in apprenticeship.

Böylece hem biri olursunuz hem de aynı zamanda o potansiyele sahip olursunuz.

In this way, you become one and also possess that potential at the same time.

Yani biri olmak için bir şeylere hevesim eskisi gibi olmayacak.

So my enthusiasm for being someone will not be the same as it used to be.

Bir cumartesi akşamı pizza söyleyip ninja kaplumbağaları izleyeceğim.

I will order pizza and watch the Teenage Mutant Ninja Turtles on a Saturday evening.

Başkalarının elini uzatarak uzandığı şeyleri ben bazen kenardan öfkeyle izleyeceğim.

Sometimes I will watch with anger from the sidelines as others reach for what they desire.

Hayatın dışarıda dilendirilen çocuklar için adil olmadığını,

Life is not fair for the children begging on the streets.

üstelik para isterken ebeveynlerine benzemeye başlayan ses tonlarını fark edip kahrolacağım.

Moreover, I will be devastated to realize that their tone of voice starts to resemble that of their parents when asking for money.

Open Iron Barby kapışmasında bir taraf olacağım belki.

I might take a side in the Open Iron Barby clash.

Barby izlemek istememe rağmen kız kültürlü sen nerelisin demesinler diye Open Iron'a gideceğim.

Even though I don't want to watch Barby, I will go to Open Iron so they don't say, "Where are you from, cultured girl?"

Hayatın olağan akışını kabul edebilmek de bir mesele.

Accepting the ordinary course of life is also an issue.

Çünkü standart bir hayatı kabul etmek de bize çok yakın olmayan,

Because accepting a standard life is also very distant from us,

ekstrem bir yaşam akışını kabul etmek kadar zordur.

It is as difficult as accepting an extreme flow of life.

Hatta bazen öyle bir seçenek olduğu aklımıza gelmez.

In fact, sometimes the thought of such an option doesn't even occur to us.

Benim kendi düzeninde işleyen, sorumlarımın olabildiği,

A system that works in my own order, where I can have my own questions,

yorulduğum, kimi zamanda dinlenip çeşitli şeylerden lezzet aldığım bir hayatım var.

I have a life where I get tired, but sometimes I rest and enjoy various things.

Ve bu tamam yani hayattan alacaklı değilim.

And that's it, I don't owe anything to life.

Köyde evinde tek yaşayan 70'lerinde bir Hasan amca düşünün.

Imagine an uncle named Hasan in his 70s living alone in his house in the village.

Çocuklarının evinde kalmak istemeyen.

Someone who doesn't want to stay at their children's home.

Bunun tabii ki farklı farklı gerekçeleri vardır ama

Of course, there are various reasons for this, but

biz konuştuğumuz konu özelinde bir şey yok.

There is nothing specific regarding the topic we discussed.

Bunu kendimden değerlendirelim.

Let's evaluate this from my own perspective.

Kalmak istemeyebilir.

They may not want to stay.

Çünkü mücadeleyi hayatın bir parçası olarak benimsemiş insanlar için

Because for people who have embraced struggle as a part of life.

bunu elinden almak tedirginlik yaratabilir.

Taking this away from them might create unease.

Bazen zorlansa da ihtiyaçlarını kendi karşılamasıyla bir derdi yok çünkü.

Although it is sometimes challenging, it has no problem with meeting its needs on its own.

Belli bir rutini var ve onu yaşamaktan memnun.

He has a specific routine and is satisfied with living it.

Benim hayatımın güvenli öğeleriyle onunki bir değil.

The secure elements of my life are not the same as his.

Onun için bazı ihtiyaçları karşılamam onda başka ihtiyaçlar doğurabilir.

Meeting some of his needs might create other needs in him.

Tabii insan belli ölçüde adaptif bir canlı ve

Of course, humans are adaptive beings to a certain extent and

Hasan amcanın uzun vadede değişen ihtiyaç ve önceliklerini kestiremeyiz.

We cannot anticipate the changing needs and priorities of Uncle Hasan in the long term.

Tıpkı kendimizde olacağı gibi.

Just as it would be within ourselves.

Dolayısıyla büyüyebilmek, büyümek için yeterli olabilmek de bir varış noktası değil.

Therefore, being able to grow and to be sufficient to grow is not a destination either.

Şu anın içinde elimde olanlarla ne kadar uyum içindeyim?

How aligned am I with what I have in this moment?

Uyumsuzluğa düştüğüm yerlerde beni ne rahatsız ediyor?

What bothers me in the places where I fall into disagreement?

Bu uyumsuzluktan memnun muyum değil miyim?

Am I pleased with this inconsistency or not?

Çünkü bazen Hasan amca gibi bir şeyleri yapmak güç gelse de

Because sometimes even if it feels difficult to do something like Uncle Hasan,

onun orada olmasının lezzeti başka değil.

The pleasure of having her there is something else.

İş yerimle evim diyelim yaklaşık 2 saatlik mesafede.

Let's say my workplace is about a 2-hour distance from my home.

Bunun yarım saat 40 dakikası yürümekle geçiyor.

Half an hour to 40 minutes of this is spent walking.

Gerçekten uzun bir mesafe ve dönüşü de düşününce kulağa bir hale yorucu geliyor.

It really sounds quite tiring considering it's a long distance and the return as well.

Aslında üniversite ve staj dönemlerimde her gün başıma gelen şeyi anlatıyorum.

Actually, I am describing what happened to me every day during my university and internship periods.

Sabah yataktan söylene söylene kalktığım oluyordu tabi.

Of course, there were times when I got up from bed grumbling.

Yatağıma sarıldığım, ne olur beni bırakma dediğim.

I hugged my bed, saying please don't leave me.

Ama yola çıktığım zaman toplu taşımaya kadarki yürüyüş,

But when I set off, the walk to public transport,

o kadar rahatlatıcı gelirdi ki.

It would feel so relaxing.

Sabahın ilk ışıkları, tek tük insanlar,

The first light of morning, a few people,

kuşlar yol boyu yemek arıyor,

the birds are looking for food along the way,

beni görünce başını kaldıran bir kediye selam veriyorum,

I greet a cat that raises its head when it sees me.

o da muhtemelen yemek ver uzatma diye miyavlıyor karşılığında.

It probably meows in response to "don't extend, just feed me."

Yani evimde yatağımda istediğim sürede kalma özgürlüğü tanınırsa bana,

So if I am given the freedom to stay in my bed at home for as long as I want,

bunun bir takım avantajları olur.

This would have a number of advantages.

Ama o saatte yolda olma sorumluluğumun içinde benimle örtüşen kesitler var.

But at that hour, there are aspects of my responsibility to be on the road that overlap with me.

Yola çıkmak güç de olsa,

Although it is difficult to set out,

onlar orada olacak ve ben o sakinliğin,

they will be there and I will have that calmness,

o tablonun bir parçası olabileceğim.

I could be a part of that painting.

Hasan amca örneğinde olduğu gibi,

Like in the example of Uncle Hasan,

şey gibi oldu, hepimiz birer Hasan amcayız,

It felt like we are all like Uncle Hasan.

Hasan amcalar yaşatılsın.

May Uncle Hasan be kept alive.

Neyse, geçenlerde Marguerite Robin'in başrolde olduğu Ben Tonya filmini izledim.

Anyway, I recently watched the movie "I, Tonya" starring Margot Robbie.

Ünlü bir buz pateni sporcusunun hayatını anlatıyor.

It tells the story of a famous ice skating athlete's life.

Film boyunca annenin Tonya'ya yaklaşımını da izliyorsunuz.

Throughout the film, you also observe the mother's approach to Tonya.

İnanılmaz zor bir karakter ve inandığı şey şu,

An incredibly difficult character and what he believes is this,

ben çocuğumla ne kadar köstekli,

I am as obstructive as I am with my child.

aşağılayıcı konuşup hakaret edersem,

if I speak derogatorily and insult,

bu onu o kadar kamçılar.

this spurs him so much.

Hatta bir sahnede Tonya'ya keşke benim annem de benim gibi olsaydı,

"Even in one scene, Tonya says I wish my mother was like me."

ben sana bir kariyer kazandırdım gibi bir çıkış da yapıyor.

He's also making a statement like "I gave you a career."

Maruz kaldığımız ebeveynliğin yetişkinliğimizde de

The parenting we are subjected to in our childhood continues into our adulthood as well.

bizle tezahür eden yansımaları olduğunu biliyoruz.

We know that there are reflections that manifest with us.

Bu artık hemen hepimiz için tanıdık bir konu.

This is now a familiar topic for almost all of us.

Ama ben pek değinmediğimiz bir yerden bahsedeceğim.

But I will talk about a place we haven't touched on much.

Bazı çocuklar Tonya'nın annesinde olduğu gibi zorlayıcı bir anne babayla,

Some children have a demanding parent like Tonya's mother,

büyür ve yetişkinlikte de onlara benzeyen özellikler geliştirebilir.

They can grow and develop characteristics similar to them in adulthood.

Ama bazı çocuklar da aynı ebeveyn niteliklerine rağmen

But some children, despite having the same parental qualities,

oldukça kibar ve düşünceli bir yerden yetişir.

It originates from a rather polite and thoughtful place.

İşte bu ikinci grup için dışarıdan birinin anne babasına

Here is for the second group, an outsider to the parents.

ya bravo ne kadar iyi bir çocuk yetiştirmişsiniz demesi öfke uyandırıcıdır.

Wow, how well you have raised a child, that comment is infuriating.

Çünkü çocuk çoğu zaman onu yetiştiren ebeveyn rolünü de kendi üstlenmiştir.

Because the child has often taken on the role of the parent who raised them.

Dolayısıyla oradaki takdir uygun ve yeterli anne baba tutumunun yokluğuna denk düşer.

Therefore, the appreciation there corresponds to the absence of appropriate and sufficient parental attitude.

Ve bu duygusal olarak tetikleyici olabilir.

And this can be emotionally triggering.

İki bölümdür haberlerden sonra yargıdağıtan Ece Üner gibi hissediyorum.

I feel like Ece Üner after the news for the past two episodes.

Ama bence bunun da dikkate alınması gerekiyor.

But I think this also needs to be taken into account.

Sonra büyüyoruz ve büyümenin içindeyken içimizde hala çocuksu bir taraftan haz alabilmeyi

Then we grow up, and while we are in the process of growing, we still manage to take pleasure from the childish side within us.

yetersizliğin bir kanıtı olarak görüyoruz.

We see it as proof of inadequacy.

Bunu gerçekleştiriyoruz.

We are achieving this.

Bunu gerçekten söyleyen biz miyiz?

Are we really the ones saying this?

Yoksa bir başkası tarafından mı zihnimize miras bırakıldı?

Or was it inherited to our minds by someone else?

Bunu da düşünmek gerekiyor.

This also needs to be considered.

Bana mail veya instagram aracılığıyla geri bildirimlerinizi iletebilirsiniz.

You can send me your feedback via email or Instagram.

Açıklama kutusuna bırakacağım.

I will leave it in the description box.

Takip edilmek benim için tam bir motivasyon değil.

Being followed is not a complete motivation for me.

O yüzden takip etmiyorum, yazamam gibi hassasiyetlere kapılmayın lütfen.

That's why I don't follow, please don't get caught up in sensitivities like I can't write.

Zaten aktif bir kullanıcı değilim.

I am not an active user anyway.

Beslendiğim film, dizi, kitapları paylaşıyorum.

I am sharing the movies, series, and books I am nourished by.

İlginizi çekiyorsa öyle bakabilirsiniz.

If you are interested, you can look at it that way.

Ama benim için kıymetli olan düşüncelerinizi paylaşmanız.

But what is valuable to me is that you share your thoughts.

Her iki kanaldan da okuyorum.

I am reading from both channels.

Çok teşekkür ederim.

Thank you very much.

Düşünce dehlizlerinde önümü aydınlatıyorsunuz gerçekten.

You are truly lighting my way in the corridors of thought.

Kör kuyularda merdiven alıyorsunuz bana yani ki üretebiliyorum.

You are taking a ladder in blind wells, meaning I can produce.

Çok teşekkür ederim buraya kadar benimle olduğunuz için.

Thank you very much for being with me until here.

Umarım hepimiz hayattaki bocalamalara rağmen Hasan amcanın görebildiği şeyleri görebiliriz.

I hope we can all see the things that Uncle Hasan can see, despite the struggles we face in life.

Görüşmek üzere.

See you soon.

İzlediğiniz için teşekkürler.

Thank you for watching.

Bir sonraki videoda görüşmek üzere.

See you in the next video.

Hoşça kalın.

Goodbye.