#2 | Çeyrek Hayat Krizi

Selamlar, Alakası Yok Podcast'in ikinci bölümüne hoş geldin.

Greetings, welcome to the second episode of the Alakası Yok Podcast.

Bu bölümde biraz daha kişisel bir konu seçtim bizim için.

In this section, I chose a more personal topic for us.

Birazcık geçmişe gideceğiz.

We will go back a little in time.

23 yaşım bitmiş, okulumun son senesindeyim ve henüz okurken iş teklifi almışım.

I am 23 years old, I am in my final year of school and I have already received a job offer while studying.

Hep de istediğim, hayalini kurduğum bir iş aslında. Gerçekten işime sinmiş.

It's actually a job I've always wanted and dreamed of. It really suits me.

Hayatımdaki o an en büyük dert bir an önce bitirme tezimi yazmak ve okuldan bir an önce mezun olmak.

At that moment in my life, my biggest concern was to finish writing my thesis as soon as possible and graduate from school as soon as possible.

Okulda bazen kafamı kaldırıyorum. Sanki o bitirme tezi kocaman bir dağymış da

Sometimes I lift my head up at school. It feels like that thesis is a huge mountain.

onu bir açsam sonrası hep düzlükmüş, hayat hep güzelleşecekmiş gibi hissettiriyor bana.

If I open it, it feels like the rest will be flat, like life will always get better.

Ama mezun olunca fark ediyorum ki durumun bununla hiçbir alakası yok.

But when I graduate, I realize that your situation has nothing to do with this.

Şimdi işim belli, bekleyen bir bitirme tezim yok.

Now my job is clear, I don't have a thesis waiting to be finished.

Hatta askerliğimi de yattım ama dönüp de arkama baktığım zaman aslında o bana dağa dağa gelen şeylerin küçük birer tepecik olduğunu

In fact, I have done my military service as well, but when I look back, I realize that those things that came to me were actually just little hills.

ve sadece bu minik tepecikleri açtığımı karşımda ise beni bekleyen kocaman kocaman bir sürü sıra dağlar olduğunu görüyorum.

And I see that I have only opened these little hills, while in front of me, there are huge, huge rows of mountains waiting for me.

Bugünkü konumuz birazcık da bununla ilgili.

Today's topic is somewhat related to this.

Bugünkü konumuz.

Our topic today.

Çeyrek Hayat Krizi.

Quarter-Life Crisis.

O zaman hazırsanız başlayalım.

If you are ready, let's get started.

Çeyrek Hayat Krizi, hayatın gidişatı ve hayattan alınan keyifle ilgili kaygılayan,

The Quarter-Life Crisis, concerns about the course of life and the enjoyment taken from life,

20-35 yaş arası insanların yaşadığı bir kriz olarak tanımlanıyor.

It is defined as a crisis experienced by people between the ages of 20 and 35.

Tabii tıbbi bir teşhis asla koymamakla beraber hızlıca bu krizden muzdarip miyiz değil miyiz diye kontrol edebiliyoruz.

Of course, we can quickly check whether we are suffering from this crisis, although we can never make a medical diagnosis.

Şimdi size ben birkaç tane soru soracağım.

Now I will ask you a few questions.

Beraber bunların cevaplarını düşünelim.

Let's think about the answers to these together.

1. İşinizi okuyorsanız okulunuzu bırakmayı ya da tüm eşyalarınızı satıp başka bir ülkeye taşımayı düşünüyor musunuz?

Are you considering leaving your school or selling all your belongings and moving to another country if you are reading your job?

2. Haftada kaç kere Ege'de bir sahili kasabasına yerleşiyorsunuz ve hayalinizdeki o kafeyi açıyorsunuz?

How many times a week are you settling in a coastal town in the Aegean and opening that café of your dreams?

3. Hayatınızda tatminsiz ve sıkışmış hissediyor musunuz?

Do you feel unsatisfied and stuck in your life?

4. Ya ben çok mu geç kaldım? Hayallerim artık gerçekten benden çok mu uzakta diye kendinizi böyle derin derin düşüncelere dalarken buluyor musunuz?

4. Am I really too late? Do you find yourself falling into such deep thoughts, wondering if my dreams are truly far away from me now?

5. Aslında bunun birazcık uzantısı her Beşiktaş maçına gittiğimde bunu yaşar oldum.

5. In fact, I've experienced this a bit more every time I've gone to a Beşiktaş match.

Yuh Ersin Destan oldu benden daha mı küçük? Yok artık Mbappe benden küçük mü gibi düşünerek aslında hep o hayalini kurduğumuz futbolculuk, basketbolculuk, voleybolculuk hayallerinin bizden gerçekten uzaklaştığını hissediyor musunuz?

Wow, is Ersin Destan younger than me? Is Mbappe really younger than me? By thinking like this, do you feel that the dreams of becoming those athletes we have always imagined in football, basketball, and volleyball are really drifting away from us?

Bir sonraki sorumuz da aslında eskiden gece bayılana kadar içer sonra sabah tersime ayık şekilde giderdim.

My next question is actually about how I used to drink until I passed out at night and then go to my appointment in the morning sober.

Şimdi iki kata içince hafta sonu mahvoluyor diye biraz daha böyle eskiye bir özlem duyuyor musunuz?

Do you feel a little more nostalgia for the past now that you ruin your weekend by drinking two floors?

Öncelikle soruların cevapları eğer evet ise seninle ilgili hiçbir yanlış bir şey yok. Sakın gerilme ve derin bir nefes al çünkü zaten günümüz Türkiye'sinde bu soruları evet demeden yaşamak mümkün mü önce onu bir düşünmeni tavsiye ediyorum.

First of all, if the answers to the questions are yes, there is nothing wrong with you. Don't get tense, take a deep breath because I recommend you to think about whether it is even possible to live in today's Turkey without answering these questions with a yes.

Şimdi şöyle düşünelim beraber. 20'lerindesin. Belki bir üniversiteden mezun oldun, aile evinden taşındın ve hayalindeki işe başladın.

Now let's think about this together. You're in your 20s. Maybe you graduated from a university, moved out of your family home, and started the job of your dreams.

Belki birini çok sevdin, bu kişi benim için doğru kişi dedin. Ama yine de akşam eve geldiğinde bir şeyler sana doğru hissettirmiyor olabilir. Bu çok normal.

Maybe you loved someone very much, you said this person is the right one for me. But still, when you got home in the evening, something might not feel right to you. This is very normal.

Oysa...

However...

Yaşıtın tüm dostlarının hayatlarından çok memnun gözüküyor bile olabilir. Belki kimisi evleneceği insanı buldu, kimse evlendi hatta bazıları belki de çocuk sahibi oldu.

Your peers may seem very happy with their lives. Maybe some of them found the person they will marry, some got married, and perhaps some even became parents.

Ama aslında istatistikler bunun gerçekten bütün bir özet olmadığını gösteriyor.

But in fact, the statistics show that this is not really a complete summary.

Çünkü istatistikler bize diyor ki 20-35 yaş aralığındaki insanlarda işsizliğin ve dipsiz böyle bir kariyer düşüncelerinin anksiyetedeki birinci sebep olduğunu gösteriyor.

Because statistics tell us that unemployment and deep career thoughts in people aged 20-35 are the primary cause of anxiety.

Yani senin yakın böyle çevrendeki arkadaşların çok mutlu olsalar da genel bir Türkiye uzayına baktığında...

So even if your close friends around you are very happy, when looking at the general space of Turkey...

...birinci anksiyete sebebi hala işsizlik ve dipsiz kariyer düşünceleri.

The primary cause of anxiety is still unemployment and the abyss of career thoughts.

Tabii şimdi çeyrek hayat krizinin de kendi içerisinde dört tane fazı var.

Of course, now the quarter-life crisis has four phases within itself.

İlki verilen bir sözle kendimizi hapsolmuş gibi hissetmek.

Feeling trapped by a promise given at the outset.

Bu sosyal hayatınızla veya kariyerinizle ilgili olabilir.

This may be related to your social life or your career.

Kiraladığınız bir ev, mevcut ilişkiniz, işiniz sizi bir yetişkinlik, sanki böyle bir evcilik oynuyormuş gibi bir rol yapmayı hissettiriyor.

The house you rented, your current relationship, your job makes you feel like you're playing a role of adulthood, as if you're playing house.

Bunu size zorluyor olabilir.

This may be forcing you to do so.

İkinci aşamada ise bu sanki verdiğiniz sözü...

In the second stage, it seems like you are breaking your promise...

...bu yaptığınız evciliği terk etmek ve bunun üzerine birazcık yalnızlaşmak süreci var.

...there is a process of leaving this domestication and becoming a little lonely after that.

Yani yeni bir hobi bulmak ve biraz olsun tekrar sosyalleşmek olan üçüncü adıma geçene kadar ki bu derin yalnızlık...

So this deep loneliness until I move on to the third step, which is finding a new hobby and somewhat socializing again...

...bence süreçteki en zorlu kısım.

...I think it's the most challenging part of the process.

Bir sonraki kısım ise son aşama yani yeni hobiler bulduktan sonraki kısım.

The next part is the final stage, which is the section after finding new hobbies.

Eskisinden daha mutlu ve daha motive olarak krizsiz mutlu bir hayat yaşamak.

Living a crisis-free happy life, happier and more motivated than before.

Tabii bu döngüler birbirini sürekli tekrar edebiliyor ve birbirini siz de anladınız zaten az önce...

Of course, these cycles can continuously repeat each other, and you already understood that just a moment ago...

...oldukça içi çekiyorlar.

...they are quite hollowing it out.

İçi geçmiş durumda ve tabii ki bunların hepsi belli aylar da sürebilir.

It is in a deteriorated condition, and of course, all of this may take a certain number of months as well.

İnanın bana ne yazık ki yıllar da sürebilir.

Believe me, unfortunately, it could take years.

HappyFi'nin yaptığı, 88 bin üyesiyle beraber yaptığı ve stres seviyelerini düzenli olarak paylaştığı bir araştırmaya göre...

According to a study conducted by HappyFi with its 88 thousand members, who regularly shared their stress levels...

...25-34 yaş aralığı stresin en hızlı arttığı, çoğu kullanıcıya göre hayat zorluğunun tabiri yerinde ise...

...the age range of 25-34 is where stress increases the fastest, and according to most users, life becomes, so to speak, difficult...

...oyunlardaki ekspert moduna geçtiği yaş aralığı.

...the age range when he/she switches to expert mode in games.

O yüzden tekrar söylüyorum derin bir nefes al, hayatının en güzel geçmesi gereken, en enerjik dönemlerindeymiş gibi...

That's why I say again, take a deep breath as if you are in the most beautiful, most energetic times of your life...

...hissettiğini biliyorum ama buna rağmen İsa sistem bunun tam tersi olduğunu gösteriyor.

...I know how you feel, but despite that, Jesus system shows the exact opposite.

Çünkü bir türlü hayatta aslında istediğimiz dengeyi bulabilmiş durumda değiliz ama hala hayallerimizi gerçekleştirecek enerjiye sahibiz.

Because we still haven't managed to find the balance we actually want in life, but we still have the energy to realize our dreams.

Sakın panik yapma, bunların hepsini beraber yapacağız.

Don't panic, we will do all of this together.

Şimdi beraber düşünmeye tekrar devam edelim.

Let's continue thinking together again.

Düşünsenize zor bir gün geçirmişsiniz, dayamışsınız başınıza otobüsün camına, kulaklığında şarj bitmiş...

Imagine you had a tough day, you've rested your head against the bus window, and your headphones have run out of battery...

...arkada konuşan teyzelerin sesini duyuyorsun.

...you can hear the voices of the aunts talking in the back.

Ah diyor bu şimdiki nesin diye başlıyor, sonunu bir türlü getirmiyor.

Ah, he says, what about this current generation, and then he never finishes his sentence.

Ne kadar şaşırmışsın.

How surprised you are.

Ne kadar şımarık, ne kadar farklı olduğundan bahsediyorlar.

They talk about how spoiled and how different you are.

Bir şeyleri yanlış yaptığına dair düşüncen tekrar hortluyor ve bu teyzelerin de onayıyla senin kaygın artık iyice artıyor.

The thought that you are doing something wrong resurfaces again, and with the approval of these aunts, your anxiety is increasing even more.

Senin ne kadar şanslı olduğundan bahsedip duruyorlar ama aslında şanslı olan sen değilsin onlar.

They keep talking about how lucky you are, but actually, it's not you who is lucky; it's them.

Çünkü istatistiklere göre yine 30 sene önce depresyonun ortalama başlama yaşı 40'ların sonu, 50'lerin başı iken...

Because according to statistics, the average age of onset for depression was in the late 40s or early 50s 30 years ago...

...artık bu sayı 25'li yaşlara kadar düştü ve önümüzdeki yıllara daha da düşmesi bekleniyor.

...this number has now dropped to the mid-20s and is expected to decrease even further in the coming years.

Milenyum veya Z jenerasyonuna verilen...

Given to the millennium or Generation Z...

...iki garip isim daha var.

...there are two strange names as well.

Hani hep bu en fazla konuşulan günümüzde jenerasyonlar, şımarık jenerasyonlar tabiri cabisi.

You know, they always say that this is the most talked-about day, the spoiled generations, so to speak.

Buna da Boomerang ve Peter Pan jenerasyonu deniyor.

This is also referred to as the Boomerang and Peter Pan generation.

Peter Pan denmesinin sebebi belki hikaye hatırlayanlarınız vardır.

The reason it's called Peter Pan might be because some of you remember the story.

Peter Pan büyümüyor.

Peter Pan doesn't grow up.

Peki neden bu şekilde isimlendiriliyor o zaman?

Well, then why is it named this way?

Çünkü Z jenerasyonunun yetişkinliğe geçiş olarak görülen belli kilometre taşlarını diğer nesillere göre çok daha geç tamamladığını görüyoruz.

Because we see that Generation Z completes certain milestones viewed as the transition to adulthood much later than previous generations.

Yani yine sorun seninle değil hepimizde.

So the problem is not with you, but with all of us.

Eski jenerasyonumuza göre aile evinden daha geç ayrılıyoruz.

We are leaving the family home later compared to our old generation.

Kendi arabamızla evimizi daha geç alıyoruz.

We are getting our home later with our own car.

Hatta size küçük bir sır vereyim, alamıyoruz.

I'll even give you a little secret, we can't take it.

Daha geç evleniyoruz, daha geç çocuk sahibi oluyoruz.

We are getting married later, and having children later.

Hatta birçoğumuz çocuk sahibi olmak bile istemiyor çünkü nasıl yetiştireceğini bile bilmiyor.

In fact, many of us don't even want to have children because we don't even know how to raise them.

Aslında bunlar bizim garip olmamızın belli sonuçları değil.

In fact, these are not clear results of our oddity.

Bu kadar insan garip olamayız.

We can't be this strange with so many people.

Biz değişen sosyal şartlar yüzünden bu hale geliyoruz.

We are coming to this state due to changing social conditions.

Çünkü her geçen gün yaşam maliyeti artıyor.

Because the cost of living is increasing every day.

Almak istediğin telefon için bile artık kredi çekmen gerekiyor.

You even have to take out a loan just to get the phone you want.

İstanbul'da en ucuz evin kirası bile artık yaşanabilir bir evin kirası bile 20.000 TL'den başlıyor.

Even the rent of the cheapest house in Istanbul now starts from 20,000 TL, which is the rent for a livable house.

ABD'de öğrenci kredisi borçları rekora koşuyor.

Student loan debts in the US are reaching a record high.

Aslında özetle bırakın ev almayı, araba almayı hayatımızı her ay devam edebilmek için gerekli temel şartları bile zorlukla sağlıyoruz.

In fact, to summarize, we are struggling to meet even the basic conditions necessary to sustain our lives every month, let alone buying a house or a car.

Yani aslında ünlü bir teori var ya Mazlum'un hiyerarşi teorisi.

So there is actually a famous theory called Mazlum's hierarchy theory.

Mazlum'un ihtiyaçlar hiyerarşisinin de gösterdiği gibi evimiz, yemeğimiz belli bir seviyeye gelmeden büyüklerimizden, bizden beklentilerini karşılıyor.

As shown by Mazlum's hierarchy of needs, our home and food meet the expectations of our elders and ourselves before reaching a certain level.

Büyüklerimizden, bizden beklentilerini karşılayamıyoruz.

We cannot meet the expectations of our elders.

Biz de çok istemiyoruz tabi ki mezun olduktan sonra.

Of course, we also don't want that very much after we graduate.

Hani hani bizlikli omuz alınca her şey güzel olacaktı?

Where is it, where is it that everything was going to be beautiful when we took on responsibilities together?

Hani işe girince her şey güzel olacaktı?

Wasn't everything supposed to be nice once I started working?

O zaman madem hayallerime ben kavuştum neden hala ailemle beraber yaşıyorum?

Then, since I have reached my dreams, why am I still living with my family?

Benim kariyerimin ilk yılında gerçekten sürekli sorguladığım ve beni derin depresyonlara iten bir süreçti.

It was a process that I constantly questioned in the first year of my career and that led me into deep depressions.

Tabi bendeniz için de az önce bahsettiğim gibi durum çok farklı değildi yani.

Of course, it wasn't very different for me either, as I mentioned earlier.

Yaklaşık iki sene boyunca bu krizle boğuştum.

I struggled with this crisis for about two years.

Şu anda kendimi birazcık daha bölümün başında saydığım,

Right now, I consider myself a little further at the beginning of the department.

evrelerden üçüncü evreye yani yeni hobiler bulma ve sosyalleşme yani iyileşme aşamasına daha uygun hissediyorum.

I feel more suited to the third stage of the stages, which is finding new hobbies and socializing, meaning the stage of recovery.

Motivasyonum ve hayattan aldığım zevk fazlaca arttı ancak hayatımı anlam arayışım devam ediyor.

My motivation and the enjoyment I take from life have increased significantly, but my search for meaning in life continues.

Çok uzun bir süre acaba doğru üniversitedeyim diye bunun kaygısını yaşayarak düşürdüm.

For a very long time, I lived with the anxiety of wondering if I was at the right university.

Tabi bu kaygı benim ortalama da diplerde görmeme sebep oldu.

Of course, this concern made me see the average at lows.

Sonra bir dakika ya ben buraya harika uyum sağlarım aydınlanmasıyla akademik kariyerimi hızlıca toparladım.

Then, wait a minute, I quickly got my academic career together with the enlightenment that I fit in here wonderfully.

Sonra tam staj ararken acaba pilot mu olsaydım ya?

Then while I was looking for an internship, I wondered if I should have been a pilot?

Beyaz yaka kariyeri ben beceremez miyim diye bir anksiyete kapısı kapımı anksiyete tekrar geldi ve kapımı çaldı.

The white-collar career made me question whether I couldn't succeed, and once again anxiety knocked on my door.

Bunu da acaba salak mıyım yoksa kafam çalışıyor mu diye görmem lazım diyerek kendimi motive ederek aştım.

I overcame this by motivating myself with the thought of needing to see whether I am just being foolish or if my mind is actually working.

Tam tek derdim böyle mezuniyet dedikten sonra hayalini kurduğum işe girmeme rağmen

My only concern is that despite graduating, I won't be able to get the job I've dreamed of.

işin sağladığı ekonomik şartlar nedeniyle aile evinden de az önce bahsettiğim gibi ayrılamayınca

Due to the economic conditions provided by the job, I couldn't separate from the family home, as I mentioned earlier.

bu sefer galiba ben gözümde çok büyütmüşüm yani bu hayal doğru değilmiş diyerek kendimi sorgulamaya başladım.

This time, I think I may have blown it out of proportion in my mind, so I started questioning myself by saying that this dream was not true.

Tabi bu evreyi de yirmi beş yıllık hayatımın

Of course, this stage of my twenty-five years of life.

üçüncü istifasıyla sonlandırdım.

I ended it with the third resignation.

Ben şu an şunu fark ettim.

I just realized this.

Ben krizlerimi kendime motive olacak, uğruna koşacak hayali mücadeleler olarak aşmayı tercih ediyorum birazcık daha.

I prefer to overcome my crises as imaginary struggles that will motivate me and for which I will run a little bit longer.

Şanslıyım ki son bir senemde zamanımın büyük kısmını geçirdiğim insanlar yeni şeyler denemeye gerçekten bayılıyorlar.

I'm lucky that the people I spend most of my time with in my last year really love trying new things.

Bana bir şeyler öğretmeyi çok seviyorlar.

They love teaching me things.

Kendileri de sürekli bir şeyler öğrenmenin peşinde koşuyorlar.

They are constantly in pursuit of learning new things.

Kendim tek başına bunu organize etmeme gerek kalmadan onların peşine takılmak bana iyi hissettiriyor dolayısıyla.

Therefore, it makes me feel good to follow them without having to organize this myself.

Tabi burada birazcık da tükürdüğüm yalama durumu oluşuyor.

Of course, there's a bit of a situation where I end up spitting out what I've licked here.

Şu anki işim beni gerçekten yeni aktiviteler denemeye zorluyor.

My current job is really pushing me to try new activities.

Çünkü ben hep yargıladığım golfü, yelkeni gerçekten gidip deneyimleyip ya belki de ne yazık ki çok keyif alıp yapmaya devam ediyorum.

Because I always judged golf, but I went and experienced sailing, and maybe unfortunately, I'm continuing to do it because I really enjoy it.

Ve kendimle sakin sakin zaman geçirmenin de aslında o kadar da kötü bir şey olmadığını keşfettim.

And I discovered that spending time calmly with myself isn't actually such a bad thing.

Yani golfe gidip tamamen odaklanıp başka hiçbir şey düşünmeden orada tek başıma spor yapmak benim yalnızlık anksiyetimi baskıladı.

So going to the golf course and focusing completely without thinking about anything else while playing sports alone suppressed my loneliness anxiety.

Ve bana gerçekten iyiydi.

And it was really good for me.

İhtiyacım olan bir şey olduğunu ben fark ettim.

I realized that there is something I need.

Evet sevgili dinleyen, bugünkü bölümümüz bu kadar.

Yes dear listener, that's all for today's episode.

Birazcık daha kısa tutmaya çalıştım.

I tried to keep it a little shorter.

Aslında hepimizin sürekli yaşadığı bir sorundan ve sürekli kendini sorgulamasına sebep olan bir sorundan bahsettim.

I talked about a problem that all of us constantly experience and that causes us to question ourselves continuously.

Siz lütfen bunun 25 yaş krizi veya çeyrek hayat krizi olduğuna bakmayın.

Please don't see this as a quarter-life crisis or a crisis of turning 25.

Aslında bu günümüz Türkiye'sinde gelirlerin gerçekten düşmesinin, orta sınıfın kaybolmasının,

In fact, the decrease in incomes, the loss of the middle class in today's Turkey,

acaba depremde ölecek miyim, benim evim depreme dayanıklı mı, arkadaşlarım yaşayacak mı, ben sağ kalsam mı daha iyi, ölsem mi daha iyi,

Will I die in the earthquake, is my house earthquake-resistant, will my friends survive, is it better if I stay alive, or is it better if I die?

gibi gibi dünyada başka hiçbir toplumun bu kadar düşünmesi gerekmeyen bir düzeyde hem can sağlığımızı,

Like, no other society in the world needs to think this much about the level of both our health,

hem geleceğimizi, hem kariyerimizi, hem de gerçekten bazen de şımarıklık için almak istediğimiz şeyleri

both our future, our career, and also sometimes the things we want to have for indulgence.

fazla fazla düşünmemiz gerektiğinden kaynaklanıyor.

It stems from the fact that we need to think too much.

Dolayısıyla sana şunu söylemek istiyorum.

Therefore, I want to tell you this.

Kesinlikle ama kesinlikle bencil değilsin.

You are definitely not selfish at all.

Kesinlikle ama kesinlikle hiçbir şey için geç değil.

It is definitely, but definitely not too late for anything.

Lütfen yaşlı teyzelerin otobüste yerini kapmak için,

Please take a seat for elderly aunties on the bus.

söylentilerine bakma.

Don't pay attention to the rumors.

Sen kendinle ilgili en doğru kararı bilirsin.

You know the best decision regarding yourself.

Bu bölüm biraz daha damardan oldu.

This section was a bit more on the vein.

O yüzden umarım beğenmişsindir yine de.

I hope you liked it anyway.

Bazen böyle biraz da damardan da konuşuyor olmak istiyorum seninle beraber.

Sometimes I want to talk a little more personally with you.

Yorumların ve fikirlerin benim için gerçekten çok değerli.

Your comments and opinions are truly very valuable to me.

Düşüncelerine alakası yok.

It has nothing to do with your thoughts.

Podcast Instagram hesabından bana yazarsan çok mutlu olurum.

I would be very happy if you write to me from the podcast's Instagram account.

Bana zaman ayırdığın için çok teşekkür ederim.

Thank you very much for taking the time for me.

Bir sonraki bölümümüzde görüşünceye dek hoşçakalın.

Goodbye until we meet in the next episode.