O Duygu da Benim

Eskiden en büyük hedefim mutlu olmaktı.

In the past, my biggest goal was to be happy.

Tabi büyüdükçe böyle bir şeyin mümkün olmadığını,

Of course, as we grow up, we realize that such a thing is not possible.

daha doğrusu mutluluğun bir günde elde edilebilecek tek bir sonuç olmadığının farkına vardım.

In other words, I realized that happiness is not a single result that can be achieved in a day.

Evet, benim mutluluk dışında da duygularım vardı ve onlar da yaşamımın bir parçasıydı.

Yes, I had emotions other than happiness, and they were also a part of my life.

Merhaba, ben Doğa.

Hello, I am Doğa.

Aslında bu durumu ilk olarak Inside Out ya da Türkçe ismiyle Ters Düz filminden sonra daha iyi anladım.

Actually, I understood this situation better after watching Inside Out, or what it is called in Turkish, Ters Düz.

Bu filmde Riley adında küçük bir kızın babasının iş nedeniyle şehir değiştirmesi sonucunda

In this film, as a result of a little girl named Riley's father changing cities for work,

daha önceleri hayatında baskın bir rol alan Neşe dışında

except for Neşe, who previously played a dominant role in your life

diğer temel duygularının da söz sahibi olmaya başlamasıyla

with the emergence of other basic emotions starting to have a say

başından geçenleri, daha doğrusu his değişimlerini izliyoruz.

We are observing the events that happened to him, or rather, the changes in his feelings.

Bu beş temel duygu, Neşe, Korku, Öfke, Nefret ya da filmdeki ismiyle Tiksinme ve Üzüntü.

These five basic emotions are Joy, Fear, Anger, Disgust, as it is called in the film, and Sadness.

Film aslında...

The film actually...

...beynimizde tek bir duygunun değil, bu beş temel duygunun ortaklaşa çalışmasıyla yaşamımızın devam ettiğini gösteriyor.

...it shows that our lives continue with the collaborative functioning of these five basic emotions, not just one single emotion in our brains.

Bu animasyon filmi mutlaka her yaştan kişiyi izlemeli bence.

I believe this animated film should be watched by people of all ages.

Peki benim tecrübelerime dönersek.

Well, if we turn to my experiences.

Hayatımda duygularımla tanışmam konusunda ikinci kırılma noktasını İstanbul'a üniversite okumak için gelip...

The second turning point in my life where I got to know my emotions was coming to Istanbul to study at university...

...tek yaşamım ile oldu.

...it happened with my only life.

Aslında burada da...

Actually here too...

...farklı bir hikayem var.

...I have a different story.

Ama bu bundan sonraki podcast'ın konusu.

But that is the topic of the next podcast.

Bugün ele alacağım kısım...

The part I will address today...

...tek yaşamanın beni nasıl duygularımla, daha doğrusu kendimle tanıştırdığı.

...how living alone introduced me to my emotions, or rather, to myself.

Tek yaşamadan önce olumsuz bir duygu hissettiğim an...

The moment I felt a negative emotion before living alone...

...onu direkt kovmam gerektiğini düşünüyordum.

...I was thinking that I should fire him directly.

Ya da ailem tarafından iyi niyetli bir şekilde beni iyi hissettirmeye çalışıyorlardı...

Or they were trying to make me feel good in good faith by my family...

...bu duyguyu göndermek için.

...to send this feeling.

Ben neden üzüldüm, kırıldım...

Why did I feel sad, why was I hurt...

...ya da öylesine mutsuz hissettim pek de o kısmıyla ilgilenmezdim.

...or I felt so unhappy that I wouldn't care about that part at all.

Tek bildiğim mutsuz olmaya hakkım yoktu.

The only thing I knew was that I had no right to be unhappy.

Kendimi kötü hissetmek kendime yaptığım bir yanlıştı.

Feeling bad about myself was a mistake I made to myself.

Hayatta her şey yolunda gidiyorken böyle hissedemezdim.

I couldn't feel this way when everything was going well in life.

Neden ki?

Why so?

İlla sırf öylesine enerjimiz düşüp mutsuz olamaz mıyız?

Can't we just feel down and unhappy for no reason?

Ya da sinirlenmek, endişe etmek bu gibi duygular çok normal.

Or getting angry, feeling anxious, and similar emotions are very normal.

Hatta hepimizin normali bunlar.

In fact, these are all of our normals.

Robot değiliz, hepimizin duyguları var sonuçta.

We are not robots, after all, we all have emotions.

Peki bende süreç nasıl mı ilerledi?

Well, how did the process progress for me?

Tek yaşarken ister istemez...

When living alone, inevitably...

...günün büyük bir çoğunluğu yalnızsınız...

...you are alone for the majority of the day...

...ve hayatınızı daha içten gözlemlemek fırsatınız oluyor. Şahsen bende de öyle oldu.

...and you have the opportunity to observe your life more sincerely. Personally, it happened to me that way as well.

O gün okula bile gitsem, dışarıda çıksam, mutlaka hafta içerisinde boş ve tek başıma olduğum birçok an oluyor.

Even if I go to school that day, or go outside, there are definitely many moments throughout the week when I am alone and have free time.

İşte o anlarda fazla düşünüp kendim bir konudan başlayıp...

In those moments, I tend to overthink and start with a topic myself...

...çok alakasız bir konuda düşünürken bulabiliyorum.

...I can find myself thinking about something totally unrelated.

Özellikle ilk zamanlarda çok umutsuzluğa düşüyordum.

Especially in the beginning, I used to fall into despair a lot.

Pandemi döneminde üniversiteye başlamak...

Starting university during the pandemic...

...düşündüğümden farklı sonuçlar yaratmıştı.

...had created different results than I had thought.

Kafam sürekli bir online, bir yüz yüze okuldan umutsuzluğa kapılıyordu.

My mind was constantly overwhelmed with despair from both online and face-to-face school.

İstanbul'a gelme amacımı, hayallerimi ve de beklentilerimi bir türlü yerine getiremediğimi düşünüp duruyordum.

I kept thinking that I could never fulfill my purpose for coming to Istanbul, my dreams, and my expectations.

Ve kendimi kötü hissediyordum bu konuda.

And I felt bad about it.

Dürüst olmak gerekirse...

To be honest...

...düşünceden çıkmak uzun zamanımı aldı.

...it took me a long time to get out of the thought.

Ama günden güne kendimi hissettiğimde...

But as I feel myself day by day...

...hissetmediğimde o duyguyu da kucaklayıp kabul etmeyi öğrendim.

...I learned to embrace and accept that feeling when I didn't feel it either.

Artık umutsuz olduğumda kendimi suçlamak yerine nedenini düşünüp...

Instead of blaming myself when I'm hopeless, I think about the reason...

...çözebileceğim bir konuysa o anda aksiyon almaya başladım.

...if it's a subject I can solve, I started to take action at that moment.

Evet, harekete geçmek çok önemli.

Yes, taking action is very important.

Bence beynin en büyük düşmanı boş oturmak. Zaten yapılan araştırmalara göre de...

I think the biggest enemy of your brain is sitting idle. According to research conducted...

...beynin boş bırakıldığında...

...when the brain is left empty...

...çok olumsuz düşünmeye kaydığı söyleniyor.

It is said that he has started to think very negatively.

Yani kalkıp bir şeyler yapmadıkça hayatımız...

So, unless we get up and do something, our life...

...düşüncelerimiz, yapmak istediklerimiz yoluna girmiyor.

...our thoughts and what we want to do are not coming together.

Aslında toparlamam gerekirse...

Actually, if I need to summarize...

...bu hissettiğimiz tüm duygular bize ait ve hepsinin hayatımızda bir yeri var.

...all the emotions we feel belong to us and each of them has a place in our lives.

Düşmeden kalkamayacağımızı...

That we cannot get up without falling...

...ya da hayatın sürekli yukarı doğru artan bir grafik olmadığını bilmemiz gerekiyor.

...or we need to know that life is not a constantly upward-increasing graph.

Tabii her zaman kendimizi iyi hissetmeye doğru...

Of course, always towards feeling good...

...çekmeliyiz.

...we should pull.

Ama sabırla ve anlayarak.

But with patience and understanding.

Acele ederek değil.

Not by rushing.

Umarım bu sohbetten keyif almışsınızdır.

I hope you have enjoyed this conversation.

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.

See you in the next chapter.

Kendinize iyi bakın.

Take care of yourself.