doğum günleri buruk geçmemeli

Evet dostlar, bu ses kaydını kim, neden, ne zaman, nasıl, ne için, nasıl dinleyebiliyorum, dinleyeceğinizi düşünmüyorum şu anda ama mesela ben bunu paylaştıktan sonra hikayemde bir podcast sayfamın olduğunu hiçbir zaman paylaşmadım, paylaşmayı da düşünmüyorum ama elbet bir gün bir şekilde paylaşılabilir, paylaşabilirim, kendimden emin olabilirim, dinlenileceğini düşünüyor olabilirim ya da dinlenilmese bile kendimi acayip görmüyor olabilirim, modum iyi olabilirim.

Yes friends, who, why, when, how, for what purpose, how I can listen to this audio recording, I don't think you will listen to it right now, but for example, after I shared this, I never mentioned that I have a podcast page in my story, I don't plan to share it either, but one day it may be shared somehow, I can share it, I can be confident, I might think it will be listened to or even if it's not listened to, I might not see myself as ridiculous, I might be in a good mood.

Sonrasında pişman olabilirim ama yine de iyi oluyorken paylaşabilirim, ne olacağını bilmiyorum ama ben bunu nereye bağlayacaktım, o kadar uzun şeyler söyledim ki Oscar Wilde gibi bir virgül koysaydım gerçekten başı nereye bağlayacaktım, beynim bir anda durdu, her neyse yani bunu geçiyoruz, giriş yaptık, iki gün sonra hatta bir gün sonra diyebiliriz çünkü cumartesi gecesi diyebiliriz şu anda.

I might regret it later, but I can still share it while it's good; I don't know what will happen, but where was I going with this? I've said such long things that if I had put a comma like Oscar Wilde, I really wouldn't know where to connect the beginning. My brain just stopped for a moment; anyway, let's move past that. We made an introduction, and we can say in two days or even one day because we can say it's Saturday night right now.

Doğum günüm.

It's my birthday.

Ve doğum günüm için bir şeyler söylemek istiyordum, umarım güzel bir ses kaydı olur ama umurumda değil, bilmiyorum az önceki ses kaydım çok bölündü, evde ve aile evinde yaşamak bu anlamda çok zor, hatta sesimde aile evinden giriş yaptım saçma sapan hiç aklımda yoktu ama evde şu an kardeşim oyun oynuyor, diğer kardeşim odama dalabilir ikizim aleyna, annemler film izliyor bilmiyorum arkadan böyle sesler gelebilir hiçbir fikrim yok,

And I wanted to say something for my birthday, I hope it's a nice voice recording but I don't care, I don't know my previous voice recording got interrupted a lot, living at home and in the family house is really hard in this sense, actually I entered with my voice from the family house, it was totally random, I had no idea but right now my brother is playing a game at home, my other brother might barge into my room, my twin Aleyna, my parents are watching a movie, I don’t know, there might be sounds coming from behind, I have no idea.

ona yapacağım.

I will do it to her.

Anlatacak bir şey yok, yüksek ihtimal beni dinliyor olan insanların çoğu aile evinde yaşadığı için beni bir nebze de olsa anlıyordur diye düşünüyorum.

There's nothing to explain, I think most of the people listening to me understand me to some extent since they are living in a family home.

Elimden geldiğince gürültü azaltıcı şeyler eklemeye çalışacağım, bu arada üst kattaki komşumuzda artık kaç çocuklu bilmiyorum, misafir geldiğini düşünüyorum, saatlerdir yani kudurmuşlar, dehşet bir ses var anlatamam, onlar da ayrı sinir etti ve ikidir cumartesi günlerini pazar gibi yaşıyorum ve bu benim canımı aşırı sıkmaya başladı.

I will try to add noise-reducing things as much as I can, meanwhile I don't know how many kids our upstairs neighbor has anymore, I think we have guests, they've been going crazy for hours, the noise is horrifying, I can't describe it, they also annoy me separately, and for the second time, I'm living Saturdays like Sundays, and this has started to really bother me.

Cumartesiyi nasıl pazar gibi yaşayabilirim?

How can I live Saturday like a Sunday?

1- 2- Pazar gibi yaşadığım bir cumartesiyi yaşadıysam ben pazar gününü nasıl yaşayacağım?

If I lived a Saturday like a Sunday, how will I experience Sunday?

Ondan sabah uyandığımda normal rutinler geçtikten sonra direkt temizlik yapmaya başlıyorum ki pazarı pazar gibi hissetmeyeyim.

When I wake up in the morning, I start cleaning right after my regular routine so that I don't feel like it's a Sunday.

Yani pazarın çıkış noktası, pazar günleri genelde evde olduğum için dışarı atamıyorsam ki hava, yarın için özellikle fırtına bekliyorlar, dışarı atamıyorsam ki diye bir daha ekliyorum,

So, the starting point of the market is that since I'm usually at home on Sundays, if I can't go out, especially since they are expecting a storm for tomorrow.

ev çok uzakta.

The house is very far away.

Bir yerlere gidip bir şeyler yapabilmem için ki bir şeyler yapabilmem için de para gerekiyor ve ben paramı harcamak istemiyorum.

In order to go somewhere and do something, I need money to be able to do things, and I don't want to spend my money.

Bununla düşünürsem evde kalıyorum ve temizleyemiyorum kendimi, odamı temizliyorum, bir şeyleri temizliyorum, bilmem başka şeyler yapıyorum, mutfağa giriyorum, yemek yapıyor olabilirim ama yeter ki böyle bugünkü gibi geçsin istemiyorum ve bir şeylere çatlıyorum kendimi.

If I think about it, I stay at home and can't clean myself, I'm cleaning my room, I'm cleaning some things, I don't know, I'm doing other stuff, I go into the kitchen, I might be cooking, but I don't want it to go on like today, and I'm getting frustrated with myself.

Yani gece yatarken diyorum ki yarın bugünkü gibi olmayacak ve istemesen de bir şeyler yapabilirim.

So when I go to bed at night, I tell myself that tomorrow won't be like today, and whether you like it or not, I can do something.

Yani lütfen yap.

So please do it.

Çünkü bugünü pazar gibi hissettiren de aslında benim hiçbir şey yapmayışım.

Because what makes today feel like a Sunday is actually that I haven't done anything.

Hiçbir şey yapmıyorum.

I'm not doing anything.

Kitap okumak istiyorum ama o kadar modum düşük ki kitap okumak istemiyorum.

I want to read a book, but my mood is so low that I don't want to read a book.

Bilgisayarı açıyorum, bir şeyler yapmak istiyorum ama modum o kadar düşük ki onu yapmak istemiyorum.

I'm turning on the computer, I want to do something, but my mood is so low that I don't want to do it.

Modum düşük olmasa bile genelde bir şeyler hedefliyorsam onları yapmak bana biraz zor geliyor.

Even if my mood is not low, it generally feels a bit difficult for me to do things when I have specific goals.

Bu basit de olabilir, zor da olabilir, fark etmiyor.

This can be simple or it can be difficult, it doesn't matter.

En basiti diyelim riyazı.

Let's say the simplest one is geometry.

Nasıl yapmak?

How to do it?

Bir hedeflemişsem onu, onu yapmak gerçekten bana böyle zulümmüş gibi geliyor olabilir bazen zaman zaman.

If I have aimed for something, it may sometimes feel like a tyranny to really do it.

Bugün de modum yok, çok düşüğüm.

I’m not in the mood today, I feel very low.

Sizin de modunuzu düşürmek istemiyorum.

I don’t want to bring your mood down either.

Çünkü insan, modunu düşüren insan neden dinlemesin?

Because a person who lowers the mood, why wouldn't they listen?

Ama bu doğum günüme ithafen bir ses kaydı yapmak istedim ve bugüne buldu.

But I wanted to make an audio recording in honor of my birthday, and it found its way here today.

Belki yarın tekrardan bir ses kaydı yaparım.

Maybe I'll make another voice recording tomorrow.

Belki yapmam, bilmiyorum.

Maybe I won't do it, I don't know.

Aslında şöyle yapacaktım.

Actually, I was going to do it like this.

Bilgisayarıma doğum günüm hakkında bir şeyler yazmak.

Writing something about my birthday on my computer.

Ama ne yazacağımı bilmiyorum.

But I don't know what to write.

Yani böyle bir tıkandım.

So, I'm kind of stuck like this.

Böyle bir haftadır, birkaç haftadır belki hatırlamıyorum ama 6 Şubat'a kadar kendime bir sınır koydum.

It has been such a week, maybe a few weeks, I don't remember, but I set a limit for myself until February 6th.

Hani 6 Şubat'a kadar o yazılacak.

It will be written by February 6th.

Ve günler 6 Şubat'a geldikçe ben daha da tıkanmaya devam ettim.

And as the days approached February 6, I continued to feel more and more blocked.

Bilmiyorum bu sizde oluyor mu?

I don't know if this happens to you?

Bu teslim bir ödevin olur.

This will be an assignment for you.

Teslim günü geliyor ve tıkanmaya devam ediyorsun falan.

The delivery day is approaching and you keep getting blocked and so on.

Hiçbir fikrim yok.

I have no idea.

Aslında bir iki kelime yazsam belki de açılacağım.

Actually, if I wrote a few words, maybe I would open up.

Genelde öyle oluyor.

It generally happens that way.

Ama bilmiyorum.

But I don't know.

Bir sınır...

A border...

Neden 6 Şubat?

Why February 6th?

Yani doğum günü yazdım.

So I wrote the birthday.

Ama doğum günü yazdığımı sonra da yazabilirim.

But I can write what I wrote for the birthday later.

İlla 6 Şubat'a koydum.

I definitely put it on February 6th.

İlla o güne kadar olacak.

It will definitely happen by that day.

Ve sınır bir şey çizgi çizdiğim için.

And the border is something I drew a line for.

Bilmiyorum yapasızım gelmedi.

I don't know, I couldn't do it.

Ve başta dediğim gibi hedef koyduğum için de bana biraz zor geliyor.

And as I said at the beginning, it tends to be a bit difficult for me because I set a goal.

Ve yazı yazmada çok iyi olduğumu düşünmüyorum.

And I don't think I'm very good at writing.

Konuşmada da iyi olduğumu düşünmüyorum.

I don't think I'm good at speaking either.

Akıcı bir konuş...

Fluent speech...

Akıcı konuşmuyorum.

I don't speak fluently.

Akıcı yazı yazabiliyor muyum?

Can I write fluently?

Eskiden yazı yazmada daha iyi olduğumu düşünürdüm.

I used to think that I was better at writing in the past.

Ama şu anda onu da düşünmüyorum.

But right now I'm not thinking about that either.

Her şey gibi.

Like everything.

Her şeyde böyle körelmişim.

I have become dull in everything like this.

Ve hiçbir şey yapamayacak pozisyondaymışım gibi hissediyorum.

And I feel like I'm in a position where I can't do anything.

Ve bu çok sinir bozucu.

And this is very frustrating.

Neden böyle hissediyorum bilmiyorum.

I don't know why I feel this way.

Bu...

This...

Yaşımı söylemek istemiyorum ama yaşımı illa ki söyleyeceğim.

I don't want to say my age, but I will definitely say my age.

Neden söylemek istemiyorum?

Why do I not want to say it?

Biraz moralimi bozuyor.

It slightly ruins my morale.

Yani ne zaman ben bu yaşa geldiğim sorusunu sordurtuyor bin kere.

So it makes me ask a thousand times, "When did I reach this age?"

Sonsuz bir şekilde sordurtuyor hem de.

It keeps making one ask in an infinite way.

Ve neden geldim?

And why did I come?

Çok saçma.

Very silly.

Yaşamayı seviyorum bir noktada.

I love living at some point.

Bir noktada ölmek de istiyorum.

I want to die at some point.

Çünkü yaşamak bana biraz zahmetli geliyor.

Because living seems a bit troublesome to me.

Biraz ve çoğu zaman zahmetli geliyor.

It seems a bit and often cumbersome.

Yaşamak zor.

Living is hard.

Ama...

But...

Birazdan nankörlük...

Soon, ingratitude...

Nankörlük...

Ingratitude...

Nankör...

Ungrateful...

Bak kelimeyi söyleyemedim.

Look, I couldn't say the word.

Nankör doğru da nankörsüzlük mü?

Is it right to be ungrateful without being ungrateful?

Nankörlük mü?

Is it ingratitude?

Aaa...

Aaa...

Allah'ım içkiliydim bilmem ne oldu gerçekten.

My God, I was drunk, I don't know what happened really.

Neyse ikisinden birini koyun işte.

Well, just put one of them in.

Şey...

Well...

Biraz şükürsüzlük gibi geliyor sonrasında diyorum.

It feels a bit like ingratitude afterwards, I say.

Sena bunca şeyin içinde şükür etmen gerekirken neden hayattan çekip gitmek istiyorsun?

Why do you want to withdraw from life when you should be grateful for all these things, Sena?

Ama o kadar gelecek kaygısıyla geleceği böyle o kadar detaylı o kadar bin tane senaryo oluşturuyorum ki.

But I'm creating so many detailed scenarios about the future with so much anxiety about it.

Sonra diyorum ki yaşamak zor.

Then I say that living is hard.

Ve yaşamak istemiyorum.

And I don't want to live.

Yani ama...

So, but...

Yaşamak da çok güzel bir şey.

Living is a very beautiful thing.

Yani...

So...

Çok ikilemde bir çizgideyim.

I am at a very indecisive point.

Bunu yaşıyor musunuz çok merak ediyorum.

I am very curious if you are experiencing this.

Bu kadar özel bir bilgiyi kendimde bile...

I can't even keep such special information to myself...

Böyle hayır Sena bunu düşünme ya diyeceğim şeyi şu anda size söylüyor olmak da biraz tuhaf.

It's a bit strange to be telling you what I'm going to say, saying "Don't think about this, Sena."

Ama bilmiyorum belki de hissedeniniz vardır.

But I don't know, maybe some of you have felt it.

Belki...

Maybe...

Beni anlamayacaksınız.

You will not understand me.

Hiçbir fikrim yok.

I have no idea.

Ama ikisi de olacak yüksek ihtimal. Çünkü...

But it's highly likely that both will happen. Because...

Ben bunu yaşıyorsam ve dünyada bu kadar insan varsa ve Türkiye'de nüfus oranını düşünürsek...

If I am experiencing this and there are so many people in the world, and considering the population rate in Turkey...

Benden bir tane daha var eminim.

I'm sure there is one more like me.

Aynı şeyi düşünüyoruz.

We think the same thing.

Ondan sıkıntı yok.

There is no problem with him/her.

Ama o biri beni dinleyecek mi onu da bilmiyorum.

But I don't know if the other one will listen to me.

Yani çoğunluk belki de Sena saçmalamayan manyak mısın kendine geldi.

So the majority, maybe Sena, crazy who doesn't ramble, has come to her senses.

Şunu yap bunu yap.

Do this, do that.

Bana emir ve övgü...

Give me command and praise...

Ay övgü diyorum.

I say it's praise.

Övüt.

Praise.

Bana sakın yapmayın.

Please don't do that to me.

Çünkü söyleyeceğiniz birçok şeyi biliyorum.

Because I know many things you will say.

Birçok şeyi kafamdan geçiriyorum.

I'm thinking about many things.

Birçok şey o kafadan öyle bir şekilde dönüyor ki arkadaşlar.

Many things are turning in that head in such a way, my friends.

Söyleyeceğiniz şeyler bana hiç iyi gelmiyor mesela.

The things you say don't make me feel good at all, for example.

Gelmeyecek.

He/She will not come.

Bunu arkadaş çevremden biliyorum.

I know this from my circle of friends.

Yani mesela onlara bir şey anlatmaya kalktığımda benim bildiğim kafamdan geçen şeyleri söylüyorlar.

So, for example, when I try to explain something to them, they say the things that are in my mind.

Ve hiçbir işe yaramıyor.

And it's not useful at all.

Hatta biraz daha fazla sindir oluyorum.

I'm even digesting a bit more.

Çünkü şey moduna giriyorum.

Because I'm getting into that mode.

Zaten biliyorum ben bunu.

I already know this.

Biliyorum.

I know.

Bana bunu söylemene gerek yok.

You don't need to tell me this.

Neden anlatıyorsun o zaman Sena dersen?

Then why are you telling it if you say Sena?

Ya negatifliğimi belli ediyorum.

Yes, I am showing my negativity.

İster istemez onlar da anladıkları için anlatmamı istiyorlar.

Whether they like it or not, they want me to explain because they understand it.

Anlatınca da bir yere varmıyor ya.

Even when you explain it, it doesn't lead anywhere.

Gerçekten varmıyor.

It really doesn't exist.

Yani şu an doğum günü mesajından, doğum günü ses kaydımdan nerelere geldim.

So, from the birthday message to my birthday voice recording, look where I've come.

Ama varmıyor.

But it doesn't exist.

Bazı şeyler cidden anlatılmıyor arkadaşlar.

Some things really can't be explained, folks.

Hani bu hayatında giden şeyler değil.

These are not things that you lose in this life.

Mental olarak, zihninden geçen düşünceler olarak.

Mentally, as the thoughts that pass through your mind.

Bunlar anlatılınca hiçbir yere varmıyor.

When these are explained, they lead nowhere.

Ve bence rahatlamıyorsun da çok.

And I don't think you are relaxing much either.

Yani belki bir nebze rahatlıyorsundur.

So maybe you're feeling a bit relieved.

Ama çok da rahatlatmıyor.

But it doesn't make me feel very relieved.

Sabah olduğunda bence her şey devam ediyor.

I think everything continues when morning comes.

Ondan anlatmama gerek yok moduna giriyorum çoğu zaman.

Most of the time, I get into the mood of not needing to explain it to him/her.

Ama tabii ki de bu dediğim gibi.

But of course, it is as I said.

Hani hayatına biri girer.

Someone enters your life, right?

İşe başlarsın.

You start working.

Ne bileyim.

I don't know.

Bir şeyler olur.

Something happens.

Hayat akışında.

In the flow of life.

O anlatmamalardan bahsetmiyorum.

I'm not talking about those who don't tell.

Bu farklı bir şey.

This is something different.

Umarım anlatabilmişimdir.

I hope I could explain it.

Bir işe yaramıyor yani.

It doesn't work anyway.

Tıkanıyorum.

I'm choking.

Tıkandığım yerden ben çıkamıyorum.

I can't get out of the place where I'm stuck.

Karşımdaki insanı sıkıyorum.

I'm boring the person in front of me.

Karşımdaki insan bir şey diyemiyor.

The person in front of me can't say anything.

Ne diyeyim ne diyeyim diye düşünüyor.

He is wondering what to say.

Yani ne diyebilir gerçekten.

So what can he really say?

Diyeceği şeyi de bildiğim için hani.

Because I know what he/she is going to say.

Sonra ben sinir oluyorum falan.

Then I get angry and stuff.

Gerçekten arada derede kalıyor.

He is really caught in the middle.

Anlatmam daha iyi.

It's better if I explain.

Ama mesela şöyle de düşünüyorum.

But for example, I also think like this.

Empati yapıyorum.

I'm empathizing.

Karşımdaki insan bana anlatmasını isterim.

I would like the person in front of me to explain it.

Ona öğüt vermeye çalışır mıyım?

Would I try to give him advice?

Çalışırım yüksek ihtimalle.

I will probably work.

Ama tatlı bir dille.

But with a sweet tongue.

Daha güzel bir şekilde.

In a more beautiful way.

Ee.

Well.

Ama bir yere varılmayacağını biliyorum.

But I know that it won't lead anywhere.

Yani ben de mental olarak bana bir şey anlattıklarında onlar.

So when they tell me something, I also understand it mentally.

Onlara bir şeyler söylesem bile değişmeyeceğini biliyorum.

I know that even if I say something to them, it won't make a difference.

Ama iyi geleceğini biliyorsam.

But if I know it's going to be good.

Eğer yani çünkü her insan bir değil.

If so, because not every person is the same.

Bana iyi gelmiyor mesela anlatmak.

For example, it doesn't feel good for me to explain.

Ama karşımdaki insanın anlattığında rahatlayacaksa seve seve dinlerim.

But if the person in front of me will feel relieved by sharing, I will gladly listen.

O çok ayrı bir konu.

That's a completely different subject.

Sadece ben böyleyim.

It's just the way I am.

Yapacak hiçbir şey yok.

There is nothing to be done.

Zamanla bu hale geldim maalesef.

Unfortunately, I have become this way over time.

Ee.

Well.

Doğum günüme geri dönelim.

Let's go back to my birthday.

Vücut yaşım arkadaşlar 13 çıktı.

My body age turned out to be 13, friends.

Ve beni genelde çok küçük görüyorlar.

And they generally see me as very small.

Ve ben bu olaydan çok muzdaribim.

And I am very troubled by this event.

Herkes aa ne kadar şanslısın.

Everyone says, "Oh, how lucky you are."

Küçük duruyorsun.

You are standing small.

Bunun ekmeğini yiyorsun.

You are reaping the benefits of this.

Şunu falan.

Something like that.

Bunu 30'umdan sonra ekmeğini yiyeceğimi düşünüyorum.

I think I will reap the benefits of this after I turn 30.

Bir.

One.

İki.

Two.

30'lu yaşlarımı görecek miyim bilmiyorum.

I don’t know if I will see my 30s.

Üç.

Three.

Çok küçük durduğum için beni çok küçük sanan insanlar oluyor haliyle.

Since I appear very small, there are naturally people who think I am very small.

Ve beni kale almıyorlar.

And they don't take me seriously.

Ee.

Well.

Ve aynı yaştaymışız gibi davranan insanlar çıkıyor.

And there are people who act as if we are the same age.

Ve beni aşırı rahatsız ediyor.

And it bothers me excessively.

Ben statü demeyeyim ama.

Let me not say status then.

Ya abla olayını biraz ciddiye alıyorum şahsen.

I personally take the sister issue a bit seriously.

Kimse.

Nobody.

Ergen birinin bana çıkıp aynı yaştaymışız gibi davranmasını istemiyorum.

I don't want a teenager to come up to me and act like we're the same age.

Kimse kusura bakmasın yani.

No one should take it the wrong way, I mean.

Yaşım 26 olacak.

I will be 26 years old.

25'im bitiyor.

I’m turning 25.

Çoğu zaman kendimi.

Most of the time I find myself.

Bakın az önce onu söyledim.

Look, I just said that.

Çoğu zaman da kendimi 18 gibi hissediyorum.

Most of the time, I feel like I'm 18.

18 demeyeyim de 20'lerimde.

Let me not say 18, but rather in my 20s.

20-21.

20-21.

En fazla 22 diyeyim.

I'll say a maximum of 22.

18 biraz fazla küçük oldu.

18 is a bit too small.

Ee.

Well.

Böyle bir şeyler okurken.

When reading something like this.

Bir şeyler izlerken.

While watching something.

Fiyaz geçirirken.

While having a seizure.

Ne bileyim.

I don't know.

Heyecanlanırken.

While getting excited.

Merak ederken.

While wondering.

Böyle 20 yaşımdaki o çocuk hissi.

That feeling of being 20 years old.

O çocuk demeyeyim ama.

I shouldn't call him a child though.

Heyecan.

Excitement.

Bilmiyorum.

I don't know.

Çoğu zaman 20 hissediyorum.

I often feel 20.

Ama çoğu şeyde de.

But in most things as well.

Bu.

This.

Zihinsel doluluktan böyle.

That's how it is from mental fullness.

Mental olarak.

Mentally.

Artık.

Enough.

Bir eşikteyim ve.

I am on the threshold.

O anlamda da kendimi çok yakışıklı hissediyorum.

In that sense, I feel very handsome.

Yani bunun ortası yok şu anda.

So there is no middle ground right now.

Mesela 26 nasıl hissedilir?

For example, how does 26 feel?

Hiçbir fikrim yok.

I have no idea.

Yemin ederim hiçbir fikrim yok.

I swear I have no idea.

25 de nasıl hissedilir?

How does it feel to be 25?

25 de nasıl hissedilirdi?

How would it feel to be 25?

Bilmiyorum.

I don't know.

24'ü de bilmiyorum.

I don't know the 24th either.

Ama 20, 21, 22 birazcık biliyorum.

But I know a little bit about 20, 21, 22.

Sanki o noktalar daha iyiydi.

It was as if those points were better.

Daha güzeldi.

It was more beautiful.

Daha.

More.

Ne yapsam.

What should I do?

Okeydi.

It was okay.

Ama sonra.

But later.

23 ile beraber.

Together with 23.

Nasıl hissetmem gerektiğini bilemedim.

I didn't know how I should feel.

Ve şu anda 26'ya adım atarken.

And now, as I step into 26.

26'da.

At 26.

Ne.

What.

Hissetmem gerekiyor.

I need to feel.

26'da.

At 26.

Ve 26'da nasıl davranmam gerekiyor.

And how should I behave on the 26th?

Ve 26 nasıl olunur.

And how to be 26.

Ne.

What.

Hiçbir fikrim yok.

I have no idea.

Ron tahminimde.

It's my guess, Ron.

Hayat akışımda ruhsal olarak da yaşlı ve çok genç hissediyorum.

I feel both old and very young spiritually in the flow of my life.

Keşke bunun ortasını gerçekten 26 nasıl hissediliyorsa.

I wish the middle of this really felt like 26.

26 gibi hissedebilsem.

If I could feel like 26.

Ama bilmiyorum.

But I don't know.

Gerçekten bilmiyorum.

I really don't know.

Dediğim gibi 25'e de bilmiyordum.

As I said, I didn't know how to do it at 25 either.

Ve benim 25 yaşım.

And I am 25 years old.

E şimdi 25 yaşıma söyleyeceğim şeylere girebiliriz.

And now we can get into the things I will say at the age of 25.

12 dakika oldu.

It's been 12 minutes.

25 yaşım çok kötü geçti.

My 25th year was very bad.

Arkadaşlar ya şöyle.

Friends, like this.

Artık.

Now.

Öyle, 25'im şey olarak güzeldi, şimdi şükür kısmına geçebiliriz.

It was nice at 25, now we can move on to the gratitude part.

Birçok konuda, birçok şeyde güzel geçti ama birçok konuda da çok kötü geçti.

It went well in many matters and many things, but it also went very badly in many areas.

Yani hayat akışı güzel giderken benim mental durumum aksine düştü, düştü, düştü, düştü.

So while the flow of life was going well, my mental state, on the contrary, fell, fell, fell, fell.

Bunun da sebebi ne biliyor musunuz?

Do you know the reason for this?

Çevremde yavaş yavaş çalışmaya başlayan insanlar var, çalışan insanlar vardı.

There are people around me who are slowly starting to work, there were working people.

Çalışıyor, çocuk bağırıyor, kardeşim bağırıyor, herkes bağırıyor.

It's working, the child is screaming, my brother is screaming, everyone is screaming.

Susun be, niye bağıracağım şimdi, yeter.

Shut up, why should I shout now, enough.

Herkes çalışmaya başladığı için ben bir noktada kendimi çok şey hissettim.

Since everyone started working, I felt a lot at one point.

Sena ne yapacaksın, Sena ne yapacaksın, Sena ne yapacaksın?

Sena, what are you going to do? Sena, what are you going to do? Sena, what are you going to do?

Yani bin kere sonsuz şekilde bu soruyu o kadar çok sordum ki ve hala sormaya devam ediyorum ki

I have asked this question a thousand times in an infinite way, and I continue to ask it.

ne yapacaksın, ne yapacaksın? Kendi yolumu bulamıyorum.

What will you do, what will you do? I can't find my own way.

Ve bulamadığım için de 25'im benim için çok kötü.

And because I couldn't find it, my 25 is very bad for me.

Yani kendi yollumum, akışımı bulamıyorum.

So I can't find my own way, my flow.

Ben kimim sorusunu sormaya çok başladım.

I have started to ask myself the question, "Who am I?" a lot.

Yani ben kimim, ben ne yapmak istiyorum, ben nelerden zevk alıyorum, benim hobilerim ne?

So who am I, what do I want to do, what do I enjoy, what are my hobbies?

Ben cidden ne yapmak istiyorum?

What do I really want to do?

Yani bu hayatta ne yapmak istediğimi ciddi anlamda bilmiyorum.

So I seriously don't know what I want to do in this life.

Neden olduğunu şöyle bağlayabilirim, sosyal medyadan diye düşünüyorum.

I can connect the reason as follows: I think it's because of social media.

Çok fazla sosyal medyada takılıyorum.

I spend a lot of time on social media.

Şimdi elim bir tane akıl isteyecek.

Now my hand will ask for a mind.

O zaman sosyal medyayı kısıtla.

Then restrict social media.

Öyle olmuyor kanka yani.

It's not like that, buddy.

Biraz bağımlı olduğumu kabul edebilirim.

I can admit that I'm a little bit addicted.

Bence çoğumuz artık bağımlıyız.

I think most of us are addicted now.

Yapacak hiçbir şey yok.

There's nothing to be done.

Bunu tabii ki de kısıtlayabiliriz.

Of course, we can restrict this.

Zaman zaman girmeyi engelliyorum kendime.

Sometimes I prevent myself from entering.

Ama bu hayat akışında yine de bir şeyleri göremeyeceğim anlamına gelmiyor.

But this does not mean that I will still not be able to see anything in the flow of this life.

Yani ben hafta sonu Instagram'ın ya da başka bir platformu engellesem bile

So even if I block Instagram or another platform on the weekend,

haftanın 5 günü orada bir şeyler görüyor oluyorum.

I find myself seeing things there five days a week.

Ve bu benim beynimi artık zorlamaya başladı.

And this has started to strain my brain.

Yani herkesin hayatından.

I mean from everyone's life.

Ama bir şeyler görüyorum ve herkesin hayatı Instagram'da, TikTok'da o kadar güzel ki.

But I see something, and everyone's life is so beautiful on Instagram, TikTok.

Ve herkes bir şey yapıyor çevremde dahil.

And everyone is doing something, including me.

Artık böyle şey noktasına geldim.

I've reached the point where I can no longer tolerate such things.

Ben ne yapmak istiyorum?

What do I want to do?

Gerçekten ne yapmak istiyorum?

What do I really want to do?

Ben geçmişten beri birçok şeyi seviyormuşum gibi geliyor.

It feels like I have loved many things from the past.

Mesela bana böyle şunu da deneyeyim, bunu da deneyeyim.

For example, let me try this, let me try that.

Param olsa var ya o kadar çok şey deneyeceğim ki ciddi söylüyorum.

If I had money, I would try so many things, I swear I'm serious.

Deneyeyim, deneyeyim, deneyeyim.

Let me try, let me try, let me try.

Denedikten sonra da hangisinden zevk aldım?

Which one did I enjoy after trying?

Hangisi beni tatmin etti?

Which one satisfied me?

Hangisinden mutlu oldum?

Which one made me happy?

Ona karar vereyim maalesef.

I should decide for him/her unfortunately.

Böyle bir şey yok.

There is no such thing.

Hangisini yapmak istediğimi de tam olarak bilmiyorum.

I don't exactly know which one I want to do.

Tıkanıp kaldım.

I'm stuck.

Okuduğum bölümü çok severek okudum.

I really enjoyed reading the section I studied.

Ama eyleme geçirirken, bir işe girerken okuduğum bölümü yapmak aşırı zor.

But when it comes to putting it into action, it's extremely difficult to do the section I studied while starting a job.

Yani o kadar şey anlatacağım şeylere girmek istemiyorum.

I don't want to get into things that I will explain so much.

Çünkü gireceğimde beni anlayacak mısınız bilmiyorum.

Because I don't know if you will understand me when I enter.

Ondan hani başta yaşamak istemiyorum şeyi buralara yani geliyor.

I don't want to live that thing at the beginning from him, you know? It's coming here.

Söyleyeceğim şeyi söyleyeyim.

Let me say what I have to say.

Ama neyse insanlarla muhatap olmak istemiyorum ve benim okuduğum bölüm grafik tasarım ve insanlarla muhatap olmak maalesef onlara beğendirmeye çalışıyorsun seni yerden yere vuruyorlar her şeyi yapıyorlar ki ben çok çalışmadım arkadaşlar iki kere deneyimim oldu beğenmiyorlar onların estetik kaygısı neyse onu yapmak zorundasın ama bu bölümü sen okudun ilginç bir şekilde yani ama nedense grafiker onlar oluyor sadece onların istediklerini yapıyorsun sen aslında bir aracısın yani o estetiği yani kafalarımda bir şey yok.

But anyway, I don't want to deal with people, and the department I'm studying is graphic design, and unfortunately, you try to impress them, and they criticize you harshly. They do everything to bring you down. I haven't worked much; I have two experiences. They don't like it; you have to do whatever their aesthetic concerns are. But you studied this department in an interesting way, and for some reason, they become the graphic designers. You are actually just a mediator for that aesthetic; I mean, I have nothing in my head.

Yani kafalarımda bir şey yok.

So I have nothing in my mind.

Kafalarımda bir estetik var saçma sapan onu sen yapıyorsun ama grafiker o çok saçma yani bilmiyorum insanlarla muhatap olmak istemiyorum çoğu zaman bir noktada zorunda kalsaydım zorunda kalacağımı bilsem tabii ki de çalışacağım paşa paşa çalışacağım onun farkındayım ama şu an o noktada hani şey modundayım çalışmak zorunda mısın hayır iki kere deneyimim oldu mutlu muydun hayır mental olarak mahvedecekti seni evet çok böyle

I have an aesthetic in my head that's absurd; you're doing it, but the graphic designer is very absurd, I mean, I don't know, most of the time I don't want to deal with people. If there were a point where I had to, knowing that I would have to, of course, I would work; I would work willingly, I know that. But right now, I'm in a phase where I'm like, do you have to work? No. I had two experiences; were you happy? No, it would have mentally destroyed you. Yes, very much so.

Yani teraziye koyduğum şey yaptım falan filan çalışmama karar aldım şu anda çalışmıyorum freelance iş gelse seve seve yaparım ama freelance'de de şöyle bir sıkıntı oluyor bunu bir kere deneyimledim uzaktan çalıştığın için yakında beraber çalışsanız belki de o kadar kısa sürede bitireceğiniz işi uzakta olduğunuz için çok uzun sürede bitiriyorsunuz ve anlaşmazlıklar oluyor böyle sıkıntıları var freelance'de yapacak bir şey yok ama böyle ara ara işler geldi bana çekimler falan yaptım mesela çekim konusu falan yaptım.

So I decided not to work based on what I put on the scale, I'm not working right now. If freelance work comes my way, I would gladly do it, but there's a problem with freelancing. I experienced this once: because you’re working remotely, a job that you could finish in a short time if you were working together can take a very long time due to the distance, and disagreements arise. Freelancing has such issues, but occasionally, some jobs come my way; for instance, I did some shoots and stuff like that.

Fotoğraf çekmeyi çok seviyorum ama fotoğraf çekmeyi iş haline getirmek benlik bir şey değilmiş çünkü hobim olan şeyi aksine işe çevirdiğimde hobimden soğuyacağım o moda girdi yani gerçekten dedim ki benim bunu iş olarak yapmamam lazım ama şu anda mesela bana iki kere iki kere mi hatırlamıyorum iş gelenlerin hepsi ya video çekimi ya fotoğraf çekimiydi gelirse de amen yani çok güzel yaparım okey.

I really love taking photos, but turning photography into a job is not for me because when I turn something I enjoy into work, I will lose interest in my hobby. So I really said to myself that I shouldn’t do this as a job. However, right now, for example, I don’t remember if it was twice, but all the work that comes my way is either video shooting or photo shooting. If it comes, then amen; I can do it really well, okay.

Yapacak bir şey yok çünkü yapacağım yani bir fotoğraf çekebiliyorum bir de grafikerim yani ikisinden birini yapabileceksem ikisinde yapmak zorundayım yapacak hiçbir şey yok neyse her şeyi yapmak istediğim için ben kimim ben ne yapacağım ben şuyum ben buyum yani 25 yaşım en çok bununla geçti mesela ben 2020'de mezun oldum 2021 o anlamda çok şey geçmedi çünkü ben 2020'de bir iki ay falan çalıştım 2020'nin sonuydu evet.

There's nothing to be done because I can do one thing, that is, I can take a photo, and I'm a graphic designer, so if I can do one of the two, I have to do both. There's nothing to be done anyway; since I want to do everything, who am I, what will I do, I'm this, I'm that. I mean, my 25 years have mostly passed like this. For example, I graduated in 2020, and 2021 hasn't really changed much in that sense because I worked for a month or two in 2020; it was the end of 2020, yes.

Sonra covid oldum ilk covidimde.

Then I got covid during my first covid.

Evet.

Yes.

Böyle bitti tanıdığımızın bir yeriydi zaten sonra oradan çıktım ve o bana zaten haftanın altı günü çalıştığım için o kadar ağır geldi ki hani haftanın altı günü bir insan çalıştırılır mı ya merhaba sena hoş geldin falan modundasınız şu anda sen de bizle gördün bunu neyse 2020'de öyle bir şey tattım sonra 2021 geldi zaten ve covid dönemiydi ya zaten herkes bir şey yapma hani herkes bir dalgalanmada yani o dalgalanmada gidip geldik.

It ended like this, it was a place we already knew, then I left there and it was so heavy for me because I was already working six days a week, like can a person really work six days a week? Hello Sena, welcome, you know, you're currently in the mode of, "You saw this with us," anyway, I experienced something like that in 2020, then 2021 came, and it was the Covid period, everyone was in a phase of not doing anything, I mean, we went back and forth in that fluctuation.

Ondan ben çok şey değildim kafam rahattı bir de yeni mezunum ya hani böyle bir senem falan rahat takılayım sonra 2022'ye girdik Allah'a 2022'nin daha çok haziranından sonra birazcık bende şey oldu mayıs haziran böyle gittim gittim beni kurtarın help diye bağırıyorum sonra kasım ayı ve aralık ayı ciddi anlamda düşüş bunu instagram hesabımdan da anlayabilirsiniz bence şey olarak.

I wasn't much into it, I was relaxed because I had just graduated, you know, I thought I'd chill for a bit during this year. Then we entered 2022, thank God, after June 2022, I started feeling a bit overwhelmed. In May and June, I was going and going, screaming for help to save me, and then in November and December, I experienced a serious decline; you can understand this from my Instagram account, I think.

Ben instagramda 2022'de hep reyazı yaptım her ay her ay bir özet özet videosu ve çok hoşuma gidiyordu hatta bir kız şey demişti biraz sinir olmuştum ama haklılık payı da vardı tabii ki işte hep aynı şeyleri yapıyorsun biraz farklı şeyler yap hem haklı olabilir ama biraz saçma olan kısım şu benim hesabım ve istediğim şey o an o özetleri yapmakta ve aynı stilde yapıyor olmam benim zevkim.

In 2022, I always made summaries on Instagram every month, and I really enjoyed it. In fact, a girl once said something that made me a bit annoyed, but she had a point. She said I always do the same things and should do something different. While she might be right, the somewhat absurd part is that it’s my account, and what I want is to make those summaries at that moment, and doing them in the same style is my preference.

Mesela şu an ondan sonra.

For example, right after that.

Sıkıldım ve yapmak asla istemiyorum sıkılana kadar bunu yapacağım dedim yani yapacak bir şey yok sıkılmam da kasıma kadarmış o da mental düşüşüme gitti yani mental olarak gittim kısım ve ayımın ay kısım ve ayımın ne ya kısım ve aralığın meselesi yok hiç yapmak gelmedi daha geçen telefonumu boşalttım mesela ben her ay telefonuma oturur düzenler ve şey diskime atarım fotoğrafları videoları düzenleri ve silerim telefonumdan bu iphone 6'yı 6 sene 16 gigabyte olarak kullandığım için.

I got bored and I said I would do it until I got bored, so there's nothing to do. My boredom has come until November, which has also led to my mental decline, so I have mentally checked out. And what about my month, my month isn't an issue, and I never felt like doing it. Just the other day, I cleared my phone, for example. I usually sit down every month to organize my phone and transfer my photos and videos to the disk and delete them from my phone. Since I've been using this iPhone 6 for 6 years with 16 gigabytes.

Ben de bir alışkanlık haline geldi mesela kısım aralık ocak bitene kadar şu anda yapmadım 3 ayı da atmadım daha geçen şubat işte şubatın ilk günüydü o esnada sen ya bunu yapmak zorundasın diye kafama kazıdım yani yapacaksın paşa paşa ve beklettikçe iştahı da zorlaşıyor her şey gibi düştüm arkadaşlar ya düştüm şu anda da o moddayım ama o kadar kötü değilim içinden çıkacağım inşallah yani şükretmeyi daha hayatıma koydum.

For example, it has become a habit for me too; I haven’t done it for three months until the end of January. Just last February, on the first day of February, I engraved in my mind that you have to do this, I mean you will do it, no matter what. And just like everything, the more you delay it, the harder it gets. Friends, I have fallen, I am currently in that mode, but I'm not that bad. I hope I will get out of it; I mean, I have started to incorporate gratitude into my life more.

Şükrediyorum her şey için şükrediyorum yani yatayım kalkayım bir şey olsun ne bileyim çok hafif böyle başım ağrısın midem olmasın yani illa bir şey yaşamama gerek yok bir şey gördüğümde de şükrediyorum ama bunu daha çok gökyüzü olaylarında yaşarken nedense oluyor bilmiyorum şükür hayatımdan çıkmış değil ama sanki bir tık azalttım bu bence insan hayatı için insan sağlığı içinde bence kötü bir şey yani şükür bilmiyorum buna ne dersiniz benim için şükür yani.

I am grateful for everything, I mean, whether I lie down or get up, I don't feel anything, I don't know, even if my head hurts a little or my stomach isn't upset, I don't necessarily need to experience something; I feel grateful when I see something. But somehow, it happens more when I'm experiencing sky phenomena, I don't know why. Thank God, it hasn't disappeared from my life, but it feels like I've diminished it a bit. I think that's a bad thing for human life and human health. I don't know, what do you say? For me, it's gratitude.

Her insanın hayatı için.

For every person's life.

Hayatın doğması gerekiyor gibi geliyor yoksa gerçekten yavaştan boşluğa düşüyorsun ve mesela ben her insanla birbirini kıyaslıyorum dehşet bir kıyaslamam var ve herkesin hayat akışı çok farklı ama ben o kadar çok güzel hayatlar görüyorum ki aslında biliyorum onların hayatlarında da hep bir taş çıkıyor ayakları tökezleniyor ne bileyim mental olarak düşüyor onlar da robot değil çünkü yani bir şeyler yaşadıklarını biliyorum ama instagramda herkes bende dahil belki.

It feels like life needs to be born, otherwise, you're really slowly falling into emptiness, and for example, I compare every person with each other; I have a terrifying comparison, and everyone's life flow is very different, but I see so many beautiful lives that I actually know there’s always a stone in their lives, they stumble, I don’t know, they fall mentally; they’re not robots, because I know they experience things, but on Instagram, everyone, including myself, maybe.

Ve bunu yapmamaya çalışıyorum ama estetik kaygım çok fazla olduğu için çoğu zaman hele dışarı çıkıp geziyorsam çok fazla estetik kaygısını güt güt güt güt evet yine bir kelimeyi söylemedik neyse çok da yapamıyor gibiyim ama bunu bir yere koymaya çalışıyorum yani hayat o kadar da güzel değil yani hayat o kadar da güzel değil derken hayatım o kadar güzel değil kısmında.

And I'm trying not to do this, but since I have a lot of aesthetic concerns, especially when I'm going out and about, I tend to worry a lot about aesthetics, yes, I didn't say a word again, but I feel like I can't do much about it, but I'm trying to place this somewhere. I mean, life isn't that beautiful, I mean, when I say life isn't that beautiful, I'm referring to the part where my life isn't that beautiful.

Ben bu anı görmüştüm ve çok korktum şu anda çünkü bundan sonrası bilmiyorum içime birazcık kötü şeyler doğdu inşallah öyle bir şey olmaz tövbe estağfurullah neyse neyse olmayacak bu dejavu olayını yaşamak gerçekten çok tuhaf bir his ya bilmiyorum beyni yine anlamıyorum yine anlamadığım bir noktadayız bir andayız her neyse herkesle kıyasladığım için ben bu anı görmüştüm.

I had seen this moment and I'm very scared right now because I don't know what comes next, some bad things have arisen within me, I hope that doesn't happen, may God forgive me. Anyway, experiencing this déjà vu is really a very strange feeling, I don't know, I'm again at a point I don't understand, we are in a moment. Anyway, I had seen this moment because I compare it with everyone.

Ben mahvoluyorum yani herkes bir şey yapıyor abi herkes bir şey yapıyor çalışıyor olabilir geziyor olabilir ne bileyim her şey yapıyor olabilir ve bundan memnunlar hayatlarında bir şey yapıyorlar bir şey alıyorlar bir hedefleri var onu yapmaya çalışıyorlar.

I am falling apart, I mean everyone is doing something, man, everyone is doing something, they might be working, they might be traveling, I don't know, they could be doing everything, and they are satisfied with it, they are doing something in their lives, they are achieving something, they have a goal, and they are trying to achieve it.

Arkadaş grupları çok iyi herkesin çok iyi bir şeyi var bilmiyorum abi bilmiyorum gerçekten bilmiyorum ve o kadar çok şey dönüyor ki instagramda bilmiyorum.

Friend groups are really good; everyone has something good about them. I don't know, man, I really don't know, and there are so many things going on on Instagram, I don't know.

Bir tane hesap var ve hepsiyle tek tek kıyaslamaya girince tabii ki de mental olarak düşersin tabii ki de düşersin ve bunu da şeyden kaynaklandığını düşünüyorum kendi hayatımda hiçbir şey yapmıyorum çünkü dediğim gibi belli bir hedefim yok artık yurt dışına çıkma hayalim bile o kadar düşük ki o kadar olmayacağını düşünüyorum ki o bile yok hayallerim yıkılıyor gibi yani hiçbir konuda böyle hayalim yokmuş gibi her şey yerle bir oluyor gibi.

There is one account, and when you start comparing yourself with each one individually, of course, you mentally deteriorate, of course, you do, and I think this stems from the fact that I am not doing anything in my own life because, as I said, I no longer have a specific goal. Even my dream of going abroad is so low that I think it won’t happen at all; I feel like my dreams are collapsing, like I don’t have any dreams in any area, and everything is falling apart.

Bir bina inşa etmişim de yarısı kalmış unut tamamlamak için devam etmem gerekiyordu ama ben onu yıkıyorum yavaş yavaş beynim yıkıyor psikolojim yıkıyor onu tekrardan inşaata sokmam lazım bunu nasıl yapacağımı bilmiyorum ama yapacağım inanıyorum 2023'de 2023'de böyle bir hedef koyayım yani benim şeyim yok bu ara hani her sene oturayım da sene sonunda şunu yapayım bunu yapayım diye bir yazı yazma şeyim yok.

I have built a building but half of it is left, I needed to continue to complete it, but I am slowly destroying it; my mind is destroying it, my psychology is destroying it. I need to put it back into construction, I don't know how I'll do this, but I believe I will do it. In 2023, let me set such a goal. I don’t have the habit of sitting down every year and writing down what I want to do by the end of the year.

Ama yine de son 2 senedir 3 senedir bunu yapıyorum hatta son 2 senedir galiba öncesinde yoktu böyle bir hedefim çünkü belli bir yaşa kadar arkadaşlar bize okumak öğretildi bize hayat bilgisi öğretilmedi yani sen oku okuduktan sonra ne yapıyorsan yap iyi de sen okuduktan sonrası benim için önemli okuduktan sonra ne yapacağım ben asıl o önemliymiş ya o kadar boşluğa düşüyor ki insan çünkü bir kere staj yaptım bir kere staj yaptım 3 kere çalıştım.

But still, I've been doing this for the last 2 or 3 years, actually, I think I didn't have such a goal before the last 2 years because we were taught to read until a certain age, but we weren't taught life skills. I mean, you read, and then do whatever you want, but what's important for me is what I do after reading. That part is what matters, and people can fall into such a void because I did an internship once, and I worked three times.

Yine iş hayatını bir şekilde gördük arkadaşlarımdan çok duyuyorum ama yine de çok eksiyiz yani en azından ben çok eksiğim ve bu nasıl oturacak bilmiyorum nasıl olacak bilmiyorum insanlarla muhataba nasıl geçeceğim bilmiyorum insanları nasıl alttan alabileceğim bilmiyorum çünkü gerçi ufacık şeyde artık sinirlenmeye başlıyorum tahammülüm kalmamış gibi hissediyorum ve bunu geçen haziranda anneme söyledim dedim ki anne ben çok erken yaşta tahammülsüzlüğe başladım.

I hear a lot about working life from my friends, but still, we are very lacking, at least I feel very lacking, and I don't know how this will settle, I don't know how it will be, I don't know how I will engage with people, I don't know how I can approach people because I feel like I'm starting to get angry at the smallest things, it feels like I have no patience left, and I told my mom this last June, I said, "Mom, I started to become impatient at a very young age."

Ve bu beni çok yoruyor ufacık şeyde bile tahammülüm kalmadı artık yani gerçekten kalmadı ama bir şeyi çok sık yapıyorsa bir insan kesinlikle tahammül edemiyorum yani bu nasıl düzelcek hiçbir fikrim yok umarım düzelir umuyorum ki düzelir şu anda biraz midem bulanmaya başladı neden gece akşam vakitlerinde bir şey yiyorum bilmiyorum midem çok hassas merhaba.

And this is exhausting me, I no longer have any patience for even tiny things, I really don't. But if a person does something very often, I absolutely can't tolerate it. I have no idea how to fix this, I hope it gets better, I really hope it does. Right now, my stomach is starting to feel a bit queasy. I don't know why I eat something in the evening at night, my stomach is very sensitive. Hello.

Eee.

Well.

25 yaşım böyle karmakarışık geçti arkadaşlar medya olarak düşüşteyken kasım aralığım ilaç geçti yapacak bir şey yok bir noktada mesela ben kendimi o noktada sevmiyorum çok sinirleniyorum ağlamak istiyorum sinirliyim üzgünüm ve o anda şükür etme şeyim beynimde kapanıyor ve o anki senadan nefret ediyorum yemin ederim hiç sevmiyorum.

My 25 years have been so chaotic, friends. While the media is in a decline, my November-December period passed like medication. There's nothing to do. At some point, for example, I don't love myself at that moment; I get really angry, I want to cry. I'm angry, I'm sad, and at that moment, my ability to be grateful shuts down in my mind, and I hate the sound of that moment. I swear I don't love it at all.

Eee ama o an elimden hiçbir şey gelmiyor biliyor musunuz bunu yaşadığınız mı bilmiyorum ama o an elimden cidden bir şey gelmiyor şunu da şükür etmeme de şükür ediyorum ama şöyle oluyorum ah şükür etmeyeceğim ya etmeyeceğim bu moda geçiyorum ve bir gün sonra iki gün sonra belki de beş gün sonra bilmiyorum o senadan nefret ettiğimi görüyorum ama bunu yaşıyorum yani nefret etmeme rağmen yaşıyorum bilmiyorum kabul etmem mi gerekiyor o anı kabul edip yaşamam mı gerekiyor genelde anı yaşayın diyorlar.

Well, at that moment there’s really nothing I can do, you know? I don’t know if you’ve experienced this, but at that moment, I genuinely can’t do anything. I also thank God for this, but then I end up thinking, "Ah, I won't be thankful, I just won't." I switch to that mode, and maybe one day, two days, or even five days later, I realize that I hate that moment. But I’m living it, even though I hate it. I don’t know if I need to accept it or if I should just accept that moment and live it. They usually say to live in the moment.

Duygularını içine bastırma yaşa belki de bu kadar çok bastırdığım için bunları şu anda yaşıyorum tahammülsüzlülüğünün arttığı hiçbir fikrim yok ama hayat böyle akıyor şu anda yani inşallah Allah'tan dileyim 26'm daha farklı olur.

Don’t suppress your feelings, live them. Maybe it’s because I have suppressed them so much that I am experiencing these now. I have no idea why my impatience has increased, but life is flowing like this at the moment. So, I hope that when I turn 26, it will be different.

Eee ya bu kadar kıyaslamayı bu kadar şeyi bir işim ya da bir şeyim sevdiğim bir şeyle uğraşmadığım için böyle olduğunu düşünüyorum.

Well, I think it's like this because I don't have a job or anything that I love to engage with, that's why I'm making so many comparisons and thoughts like this.

Eee yani böyle bir şeyle uğraşmadığım için böyle olduğunu düşünüyorum yani böyle bir şeyle uğraşmadığım için böyle olduğunu düşünüyorum.

Well, I think it's like this because I haven't dealt with something like this, I mean, I think it's like this because I haven't dealt with something like this.

Eee yani böyle bir işe girip köle gibi çalışmak değil de sevdiğim bir şey yaparken hayat devam ediyor olsaydı ve sevdiğim şey ne bilmiyorum o da çok büyük sıkıntı.

Well, I mean, instead of entering such a job and working like a slave, if life were continuing while doing something I love, and I don’t even know what that thing is, that’s a big problem too.

Eee bu kadar kıyas içinde yaşayacağımı düşünmüyorum sadece sevdiğim işten bahsediyorum bu ara.

Well, I don't think I'll live with so much comparison; I'm just talking about the job I love these days.

Sevdiğim iş hayalini nasıl biliyor musunuz sadece hayal böyle bir şey olacağını hiç düşünmüyorum.

Do you know how my dream job feels? I never thought something like this would actually happen.

Haftanın belli günleri beş gün değil belli günleri belli saatlerde çalışmak.

Working on certain days of the week, not five days, at specific times.

Eee evimde ofiste ya da.

Well, I am at home or in the office.

Dışarıda bir kafede.

In a cafe outside.

Eee bana verilen işi teslim ediyor muyum?

So, am I delivering the job that was given to me?

Önemli olan bu.

That's what's important.

İz saati giriş ve çıkış bence önemli olmamalı.

I don't think the entry and exit times should be important.

Bana verilen işi teslim ediyor muyum?

Am I delivering the work assigned to me?

Yapıyor muyum?

Am I doing it?

Ve onun arkasında mıyım?

And am I behind him?

Ve bu işten zevk alıyor muyum?

And do I enjoy this job?

Unuttu muyum?

Did I forget?

Okey her şey okey.

Okay, everything is okay.

Ve sonra geri kalan zamanda kendime vakit ayırmak, sevdiklerime vakit ayırmak, gezmek, görmek, gözlerimi, gönlümü doyurmak.

And then spending time for myself in the remaining time, spending time with my loved ones, traveling, seeing, satisfying my eyes and soul.

Benim için bu çok önemli çünkü.

This is very important to me because.

Haftanın iki günü tatil.

Two days a week are holidays.

Olup bir insanı o iki güne sığdırmak çok acımasızca, çok acımasız bir dünya gerçekten.

To fit a person into those two days is truly a very cruel and merciless world.

Ama maalesef gerçekler bu.

But unfortunately, these are the facts.

Ama ben size şu anda hayalimi anlattım.

But I have just told you my dream right now.

Hiç de sanmıyorum yani.

I really don't think so.

Bu hayali kendim oluşturabilir miyim?

Can I create this dream myself?

Maalesef oluşturamam.

Unfortunately, I cannot create it.

Öyle bir dünya yok.

There is no such world.

Kendimden o kadar emin olsaydım o kadar çok şey farklı olurdu ki.

If I had been so confident in myself, so many things would have been different.

O kadar çok şey farklı olurdu.

So many things would be different.

Bundan eminim.

I'm sure of that.

Geri dönüyoruz.

We are coming back.

Otuz dakika oldu.

It has been thirty minutes.

Boş yaptım.

I made it empty.

Ama hayatım arkadaşlar.

But my life, friends.

Yapacak bir şey yok.

There's nothing to be done.

İçsel düşüncelerim en azından.

At least my inner thoughts.

2 dakikada bitirelim.

Let's finish in 2 minutes.

26'ım inşallah bana iyi gelir.

I hope being 26 will be good for me.

İnşallah güzel olur.

Hopefully, it will be nice.

Önceliğim sağlığımız.

My priority is our health.

Ailemin, akrabalarımın ve herkesin sağlık başta yani.

My family's, my relatives', and everyone's health comes first.

Her daim başta.

Always in the forefront.

Çünkü bunun da çok kötü şeylerini yaşadım.

Because I have experienced very bad things because of this too.

Kendim için değil, alemden.

Not for myself, but for the world.

Ve mesela 2020 ve 2021'im de o anlamda çok kötü geçmişti.

And for example, my 2020 and 2021 were very bad in that sense.

Bu sene daha farklı geçti.

This year has been different.

Bu seneye o senelere yeğlerim bu ara.

I prefer this year over those years in the meantime.

Çünkü sağlık çok başka.

Because health is something entirely different.

Bunu yaşamaya yeğlerim.

I would prefer to experience this.

Yaşağı sağlık açısı sonrasında da umuyorum ki güzel şeyler olur.

I hope that good things happen after the health angle we are experiencing.

İnşallah güzel şeyler olur.

Hopefully, good things will happen.

İnsanlarla kendimi kıyaslamayı durdururum.

I will stop comparing myself to others.

Bıktım artık.

I'm fed up already.

Hayat yolumu bulmaya başlarım.

I start to find my way in life.

En azından bir kapı açılır.

At least one door is opened.

Ve evet Senem.

And yes, Senem.

Senin hayatının adımlarını ufak ufak atıyorsun sanki o adımları.

It seems like you are taking the steps of your life little by little.

Öyle bir moda giriş yapabilirsem çok güzel olur.

It would be great if I could make such a fashion entrance.

Sonrasını bilmiyorum.

I don't know what happened next.

Gerçekten bilmiyorum.

I really don't know.

Dediğim gibi hedefim yok, hayalim yok.

As I said, I have no goals, no dreams.

Bir şeyleri yapabilecek gücüm yokmuş gibi hissediyorum.

I feel like I don't have the strength to do anything.

Onu da bilmiyorum.

I don't know that either.

Sadece iki şey istiyorum.

I only want two things.

Sağlık ve hayatımın akışının bir düzeni bilmiyorum.

I don't know the order of health and the course of my life.

Hiçbir fikrim yok.

I have no idea.

Onları da bilmiyorum.

I don't know them either.

O kadar bilmiyorumlu bir ses oldu ki gerçekten.

It became such a sound of not knowing that it was truly remarkable.

Neyse kendinize iyi bakın.

Well, take care of yourself.

Doğum günlerim hep buruk geçiyor.

My birthdays always pass with a hint of sadness.

En azından üç sene.

At least three years.

Yani bu şeyi alırsam.

So if I take this thing.

İnşallah bir gün sonra her şey güzel olur.

I hope everything will be nice a day later.

Yani 6 Şubat'a güzel girerim.

So I will enter February 6 beautifully.

Ama genelde şu iki üç senedir doğum günlerim hep kötü geçiyor arkadaşlar.

But generally, my birthdays have been going badly for the last two or three years, friends.

Ben ter olarak hep bir düşüşteyim.

I am always in a decline as sweat.

Size söylediğimi bilmiyorum.

I don't know what I've told you.

Önceki sesimde söyledim ama bu sesle söylediğimi bilmiyorum.

I said it in my previous voice, but I don't know if I said it in this voice.

Ama doğum günlerim genelde okula denk geliyordu benim.

But my birthdays usually coincided with school days.

Ya da hafta sonlarına.

Or on the weekends.

Ve arkadaşlarımla hiçbir şey yaptığımı hatırlamıyorum.

And I don't remember doing anything with my friends.

Ya da kendi başıma, kendime bir date hazırlamak.

Or prepare a date for myself on my own.

Kendime bir şeyler yapmak.

Doing something for myself.

Kendimde kalmak.

To stay true to myself.

Bunların hiçbirini yapmadım.

I didn't do any of these.

Daha mezun olalı bu Haziran'da üç sene olacak.

It will be three years this June since I graduated.

Ondan bilemiyorum.

I don't even know about that.

Deneyimlemedim yani.

I haven't experienced it, that is.

Bu yaşıma kadar 6 Şubat'ta öyle bir şey olmadı.

Until this age, nothing like that happened on February 6th.

Bu sene de Pazartesi'ye denk geliyor.

This year it also falls on a Monday.

Kar yağacakmış.

It is supposed to snow.

Ne kadar doğru bilmiyoruz.

We don't know how true it is.

İnşallah yağar ve tutar ve salep alır.

Hopefully it will snow and stick, and we will get some salep.

En azından aşağı inelim ve tatlı bir gün olur.

At least let's go down and it will be a sweet day.

Bilemiyorum Altan.

I don't know, Altan.

Doğum günlerim hep buruk geçiyor yani.

My birthdays always pass with a sense of sadness.

Ve şu anda 4 Şubat.

And right now it is February 4th.

5 Şubat olmasına çok az kaldı.

There is little time left until February 5th.

Yarım saat var.

There is half an hour.

Ve hala buruk geçiyor.

And it's still passing with a bittersweet feeling.

6 Şubat'a iyi olmasını diliyorum.

I wish you well on February 6th.

Allah'ıma amin.

Amen to my God.

Onun dışında bir şey yok arkadaşlar.

There is nothing else, friends.

Yeterli bu kadar uzatmam.

That's enough, I won't prolong it any further.

Kendinize iyi bakın.

Take care of yourself.

Sağlıklı kalın.

Stay healthy.

Dikkat edin.

Be careful.

Benim gibi olmayın.

Don't be like me.

Hayatınızın yolunu bulun.

Find the path of your life.

En azından erken yaşta bir şeyler yapıyorsanız.

At least you are doing something at an early age.

Hayat bilgisi olarak kendinize bir şeyler katarsanız.

If you add something to yourself as life knowledge.

O kadar güzel olur ki.

It would be so beautiful.

O kadar güzel olur.

It would be so beautiful.

Hayatı birçok konudan geriye almayı o kadar çok istiyorum ki.

I want to take back many aspects of life so much.

Ama alamıyorum.

But I can't get it.

Bir noktadan sonra.

After a certain point.

Şu an devam etmem gerekiyor.

I need to continue right now.

Ama olmuyor.

But it's not happening.

İnşallah bilmiyorumlar.

God willing, I don't know.

Biliyorum.

I know.

Artık yapacak hiçbir şey yok.

There is nothing more to be done now.

Kendinize iyi bakın. Hoşçakalın.

Take care of yourself. Goodbye.