yas battaniyesi

İnandığım, bildiğim, tanıdığım, gördüğüm, hissettiğim, dokunduğum, her şeyi sorguladığım günden bu yana kederliyim.

I have been sad since the day I questioned everything I believed, knew, recognized, saw, felt, and touched.

Bir tarafım hep buruk.

One side of me is always melancholic.

Bu nasıl bir şey biliyor musunuz?

Do you know what this is?

Gecenin ikisinde uykudan uyanırsın ama geri uyuyamazsın.

You wake up from sleep at two in the night, but you can't go back to sleep.

Çok da uykun vardır.

You must be very sleepy.

Biraz zorlayınca uyursun fakat hiç verim alamazsın o uykudan.

If you push yourself a little, you will sleep, but you won't get any benefit from that sleep.

Yani uyudum mu, uyumadım mı, ne yaptım ben, nasıl bir Allah'ın cezası durumun içindeyim dersin.

So, did I sleep, did I not sleep, what did I do, what kind of a situation am I in, you would say.

Bir yorgunluk çöker üstüne.

A fatigue descends upon you.

Aynı onun gibi.

Just like him.

Uyudum, uykumu aldım ama verim alamadım.

I slept, I caught up on my sleep, but I didn't get any productivity.

Evet yaşadım, yaşıyorum ama verim alamıyorum.

Yes, I have lived it, I am living it, but I am not getting results.

Böyle bir şeyin içinde hissediyorum kendimi.

I feel like I'm in something like this.

Hiçbir şeyden tatmin olmayacakmışım gibi.

It seems like I won't be satisfied with anything.

Mutlu olmanın alt sınırı 70'miş ama ben 69,5'da kalmışım gibi.

It turns out the lower limit of being happy is 70, but I feel like I've gotten stuck at 69.5.

Evet çok yakınım. 0,5 oranında bir yakınlığım var.

Yes, I am very close. I have a closeness of 0.5.

Mutluyum ama o 0,5'i aşamıyorum.

I am happy, but I can't exceed 0.5.

Aşamıyorum çünkü hiçbir şeyin gerçek olduğuna inanmıyorum.

I can't get through because I don't believe anything is real.

Yani sırtıma attığım o yaz battaniyesinde...

So in that summer blanket that I threw over my back...

...beni yanlışlıkla hayatımın üstüne örtmüş gibiyim.

...I feel like I have accidentally draped my life over me.

Güneş vuruyor, evet.

The sun is shining, yes.

Ama battanyenin üstüne geldiği için...

But because it came over the blanket...

...iplerin arasından ne kadar geçiyorsa o kadar yansımasını alabiliyorum.

I can only receive as much reflection as passes through the gaps between the strings.

Bu ne zaman başladı diye düşünüyorum.

I'm wondering when this started.

Biraz daha düşünüyorum.

I'm thinking a little more.

Muhtemelen lise döneminde başladı.

It probably started in high school.

Hatta...

Even...

...lise 3 olabilir.

It could be the 3rd year of high school.

O zamanlar yaşadığım bir hayal kırıklığının neticesinde...

As a result of a disappointment I experienced back then...

...bir şeyleri sorgulama gafletine düştüm.

I fell into the folly of questioning something.

Buna gaflet diyorum çünkü...

I call this negligence because...

...gerçekten hiçbir şeyi sorgulamamış...

...has really questioned nothing...

...önüne ne çıkıyorsa onu o halde görüp kabullenmiş biri olmayı çok isterdim.

I would very much like to be someone who sees and accepts whatever comes my way.

Ya da...

Or...

...karşıma ne gelirse gelsin onun özünü...

...whatever comes my way, I will face its essence...

...aramaya çalışmayan birisi olmayı çok isterdim.

I would really like to be someone who doesn't try to search.

Çok isterdim.

I would very much like that.

Ki aslında son dönemde böyle yapıyorum gibi biraz ya.

Actually, I've been doing it like this a little bit lately.

O yüzden dışarıdan çok salak bir insan gibi gözükebiliyorum.

That's why I can look like a really stupid person from the outside.

Keyifli ama.

But enjoyable.

Gerçekten keyifli.

Really enjoyable.

Yani her şeyin farkındasınız ama insanlar sana salak mısın abi diye bakıyor.

So you are aware of everything, but people look at you and think, "Are you stupid, man?"

Halbuki değilim arkadaşlar değilim.

However, I am not, friends, I am not.

Görmezden gelmeyi seçiyorum.

I choose to ignore it.

Evet.

Yes.

İnsan beyninin kendini kandırabildiğini...

That the human brain can deceive itself...

...çok fazla inanırdım.

...I used to believe a lot.

Gerçekten çok fazla inanırdım.

I really used to believe a lot.

Yani mış gibi yaptıktan sonra...

So after pretending...

...kabullenemeyeceğim...

...I will not be able to accept it...

...ya da öyle davranamayacağım...

...or I won't be able to act like that...

...bir durumun olmadığını düşünürdüm hep.

I always thought that there was no such situation.

Ta ki...

Until...

...yaz battaniyem en mutlu olduğumu...

...my summer blanket, when I am the happiest...

...zannettiğim dönemlerden birinde...

...during a period that I thought...

...böyle omzuma düşene kadar.

...until it falls on my shoulder like this.

Garipti.

It was strange.

Garip. Hala garip istiyorum.

Strange. I still want strange.

Bu içinden çıkamazsam bir süre daha garip gelecek.

If I can't get out of this, it will feel strange for a while longer.

Şeyi çok özlüyorum ya.

I miss it so much.

Küçükken anneannem makarna haşlardı.

When I was little, my grandmother used to boil pasta.

Sulu makarna ama.

It's watery pasta, though.

Sulu bırakırdı böyle.

It would leave it watery like this.

Onu bir tepsiye dökerdi.

He would pour it onto a tray.

Hem soğusun hem herkes...

Let it be cold and let everyone...

...tek yerden yesin bulaşık çıkmasın diye.

...so that they eat from only one place and there are no dishes to wash.

Bütün torunlar otururduk etrafında.

All the grandchildren would sit around them.

Kaşık kaşık yerdik onları.

We would eat them spoon by spoon.

Ya da şeyde...

Or in that...

...okul dönüşü...

...after school...

...kuzenime giderdim.

...I would go to my cousin's.

Mutfaktan kiloluk bir...

A kilogram of... from the kitchen.

...şenerella vardı. Ekmeğe sürülen...

...there was shenerella. Spread on the bread...

...şu şeyden. Neydi? Fındık kremasında.

...that thing. What was it? In hazelnut cream.

O şenerelleyi alıp böyle...

He took that Shenerelli and like this...

...ekmekle yediğimiz...

...that we ate with bread...

...o salonun ortasında o bağdaş kurup...

...in the middle of that room, sitting cross-legged...

...hapır hupır onları yediğimiz...

...gobbled them up...

...okuldakilerin dedikodusunu yaptığımız...

...we gossiped about those at school...

...hmm bu benim saçımı çekti...

...hmm this pulled my hair...

...diye konuşup...

...speaking as if...

...bir üçü çarpamadım triplerine...

...I couldn't handle the whole "I can't even multiply three" attitude...

...girdiğimiz o günleri çok özlüyorum.

I miss those days we entered so much.

Bir daha o kadar...

Not that much again...

...mutlu olamayacağımı bilseydim eğer...

...if I had known that I would not be happy...

...acaba o günleri...

...I wonder about those days...

...daha keyifli yaşar mıydım?

...would I have lived more enjoyably?

Bilmiyorum.

I don't know.

Bu hayatta...

In this life...

...en çok yorduğum insan...

...the person I exhausted the most...

...kendimim galiba.

...I think it's me.

Muhtemelen...

Probably...

...ahirette beni affetmeyecek olan...

...the one who will not forgive me in the afterlife...

...organım da beynim.

...my organ is my brain.

Bu arada ben yani herhangi bir organlarımızın...

By the way, I mean any of our organs...

...organımızın bizi gerçekten...

...our organ truly...

...affetmeyeceğine çok inanıyorum.

I truly believe you won't forgive.

Yani ölüp gittiğimiz zaman eğer...

So, when we die...

...inanıyorsanız...

...if you believe...

...ahirete diğer yaşamın varlığına...

...to the existence of the afterlife...

...soracak ya hesap.

...will ask for an account.

Ya diyecek karaciğer mesela...

For example, the liver might say...

...ya sen hiç utanmadın mı benim bu kadar...

...didn't you ever feel ashamed of me this much...

...mahvederken, o yağları yerken...

...while destroying, while eating that fat...

...hiç utanmadın mı diyecek.

...won't you ever be ashamed?

Böbrekler diyecek...

The kidneys will say...

...az içseydin dana.

...if you had drunk a little, buddy.

Ama beynimin...

But my brain...

...beni affetmeyeceğine çok inanıyorum ya.

I really believe that you won't forgive me.

Allah'ın cezası kadın. Bir boş durmadın.

God's punishment is a woman. You never stayed still.

Beni yordun, oradan oraya koşturdun.

You tired me out, you made me run around everywhere.

Şuradan şuraya koşturdun.

You ran from here to there.

Bir sürü tilkiyi döndürdün.

You turned a bunch of foxes.

Hepsinin kuyrukları birbirine çarptı.

Their tails all bumped into each other.

Bunları söyleyeceğine çok eminim.

I'm very sure you will say these.

Aylardır...

For months...

...geri dönüş...

...feedback...

...kesti bölümünü kaydetmek için bekliyorum bu arada.

...I'm waiting to save the cut section in the meantime.

Kaydediyorum, metin yazıyorum...

I'm recording, I'm writing the text...

...siliyorum.

...I'm deleting.

Metini oluşturuyorum, çöpe asıyorum.

I am creating the text, I am throwing it in the trash.

Yapabiliyor muyum? Emin değilim.

Can I do it? I'm not sure.

Oluyor mu?

Is it happening?

Ya da olması gereken bu mu bilmiyorum.

I don't know if this is how it should be.

Ama olmalıydı.

But it had to be.

Diye düşünüyorum.

I think so.

Hiçbir zaman iddiamı olmadı zaten.

I never had any claim anyway.

Bir şey de mükemmel değil.

Nothing is perfect either.

Ama bunun olması gerekiyordu...

But this had to happen...

...diye düşünüyorum.

...I think so.

Kendi kendime...

To myself...

...bu da kendi kendime konuşmak gibi aslında.

...this is actually like talking to myself.

Ama en azından telefonla konuşuyorum.

But at least I'm talking on the phone.

Daha fazla meşrulaştırabileceğim...

I can further legitimize...

...yanlış var mı acaba?

Is there something wrong, I wonder?

Hangi insan olmak istiyorum?

What kind of person do I want to be?

Bir şey istiyor muyum?

Do I want something?

Hangi yolda gitmek istiyorum?

Which path do I want to take?

Yola çıkıyorum.

I'm setting off.

Çıktım mı? Döndüm mü?

Did I leave? Did I return?

Kendi etrafımda mı döndüm?

Did I revolve around myself?

Kendi etrafımda döndüysem o çizdiğim halkalarda neler bıraktım?

If I revolved around myself, what did I leave behind in those circles I drew?

Bunların hepsini sorgulamak istiyorum.

I want to question all of these.

İrdelemek istiyorum.

I want to analyze.

Bir daha aynı insan olmamak için.

To never be the same person again.

Bu bana iyi ya da kötü şunu ya da bunu getirir...

This will bring me good or bad, this or that...

...hiçbir şey söyleyemiyorum.

I can't say anything.

Belki bu seferki sorgulamamın sonucunda...

Maybe as a result of this inquiry...

...çok daha farklı bir şey çıkacak.

...something much different will emerge.

Belki üstümden o buruklu, o örttüğüm, sarıldığım o yaz battaniyesini atacağım.

Maybe I will throw off that melancholy, that summer blanket I covered myself with and embraced.

Belki de yaz battaniyemi yün olanla değiştireceğim ağırlığı daha çok gelsin diye.

Maybe I'll replace my summer blanket with the wool one to make it heavier.

Asla kestiremiyorum.

I can never predict it.

Ama...

But...

Geri dönüş bölümümüzün...

Our returns department...

...küçüklüğünü...

...his/her childhood...

...bir tanıtım olsun.

...let it be an introduction.

Konuşulacak çok şey var aslında daha.

There is actually a lot more to talk about.

O yüzden sonraki bölümlere bırakmak istiyorum.

That's why I want to leave it for the next episodes.

Ne anlattı bu demeyin.

Don't say what did he/she tell.

İçimden geldi konuştum bu kadar.

I spoke as I felt like it.

Selametle.

With peace.