Geçen Kışın Muhasebesi

Herkese merhaba umarım hepiniz yeterince iyisinizdir.

Hello everyone, I hope you are all doing well enough.

Arkamızda koskocaman bir kış bıraktık ve hatta ilkbaharı da yarıladık.

We left behind a huge winter and even made it halfway through spring.

Aranızda dinleyenler vardır belki geçtiğimiz sonbaharda kış için bir takım hedefler belirlemiştim ben.

Maybe there are some listeners among you; last autumn, I set some goals for the winter.

Ceren'le kışa hazırlık rehberi diye bulabilirsiniz.

You can find it as a winter preparation guide with Ceren.

Orada geçtiğimiz kış için yapacaklarımı listelemiştim.

I had listed what I would do for the winter we spent there.

Bakalım hedeflediklerimin hangilerini yapabilmişim, hangilerini de çuvallamışım, onun muhasebesini yapacağım şimdi size.

Let's see which of my targets I have been able to achieve, which ones I have messed up, and I will now account for that to you.

Bir de ne yapıyorum, ne ediyorum, neden bu kadar ara verdim, hayat nasıl gidiyor falan şöyle bir sohbet edelim diye gerçekten de doğaçlam olarak açtım bugün kaydı.

What am I doing, what have I been up to, why did I take such a long break, how is life going? I actually started recording today spontaneously to have a conversation like this.

Hoş geldiniz.

Welcome.

Doğaçlama açtım derken gerçekten ne cam kapattım ne kedileri bir yere kilitledim ne böyle ses için uygun bir yere geçtim salonda geçtim oturdum açtım kaydı da başladım konuşmaya pek de hazırlığım yok.

When I said I started improvising, I really didn't close any windows, I didn't lock the cats anywhere, I didn't move to a more suitable place for sound, I just sat down in the living room, started the recording, and began talking without much preparation.

Sadece geçtiğimiz kaydı bir dinlemiştim ne söylemişim acaba diye çünkü biraz da balık hafızalıyım bu aralar bir şey kaçırmak istemedim onları bir nota aldım o yüzden şimdi böyle bodoslama giriyorum.

I had only listened to the last recording to see what I had said because I've been a bit forgetful lately and didn't want to miss anything, so I took some notes, and that's why I'm diving in like this now.

Şimdi o kaydın başında geçtiğimiz sene için yenilik demişim ben her seneye böyle bir başlık koyuyorum bunu duyunca bir sırıttım hafiften çünkü bu sene o kadar sıkıldım ki aynı şeylerden yani bir yandan da mutlu oldum geçen senem hiç değilse o anlamda iyi geçmiş diye bu sene gerçekten ne yaptım diye düşünüyorum hiçbir şey yapmadım galiba ya bir tane tiyatro oyununa gittim.

Now at the beginning of that recording, I said "innovation" for last year; I put a title like that every year. Hearing that, I smiled a little because I got so bored with the same things this year, and on the other hand, I was happy that at least last year went well in that sense. So this year, I'm really thinking about what I did; I guess I didn't do anything. I went to one theater play.

İki tane sanırım konser yaptım.

I think I did two concerts.

Onun dışında hep evde geçirdim böyle biraz gezdim yani aslında şey değil hani fiziksel olarak neler yaptığımdan ziyade ben kendimi nasıl besledim tarafındayım.

Besides that, I mostly spent time at home, so I did a bit of wandering, but it’s not really about what I did physically; it’s more about how I nourished myself.

Yani biraz kitap okudum işte mesela İnce Mehmet'e başladım çok utanıyordum o seriyi okumadığım için hani bazı klasikler vardır ya ben çok klasik insana değilimdir ama mesela işte Yaşar Kemal okumadığım için böyle bir hafiften utanç sarıyordu her yerime.

So I read a bit of a book, for example, I started İnc Mehmet, I was very embarrassed for not having read that series. You know how there are some classics, I'm not really a classic person, but for example, I felt a slight embarrassment all over for not having read Yaşar Kemal.

Yoksa yani bütün klasikleri okudum da diyemem.

Otherwise, I can't say that I've read all the classics.

Hatta neredeyse hiç okumadım itiraf edeyim onu da burada neyse işte onunla başladım o bir böyle çok aktı gitti bitirmek üzereyim çok çok sevdim hemen alacağım diğerlerini de yani onun dışında biraz böyle sabah sayfaları yazdım terapiye devam ediyorum ama biraz böyle ruh halim gelgitli işte biraz hormonlar beni yordular yine işte biliyorsunuz hani bir ilaç bırakma meselem vardı.

In fact, I can almost admit that I hardly read at all. Anyway, I started with that one; it just flowed so well, and I'm about to finish it. I loved it very much, and I'm going to get the others right away. Besides that, I've been writing some morning pages; I’m continuing with therapy, but my mood has been a bit fluctuating. My hormones have exhausted me again; as you know, I had that issue with stopping a medication.

Onu bıraktıktan sonra da galiba işte bir hormonlar.

After leaving him, I guess it's just hormones.

Tekrar değiştiği için o süreç benim için sancılı geçti geçiyor ara sıra işte tekrar regli olmaya başladım onun zaten reglin öncesinde yaşadığımız sıkıntılar beni de çok ciddi anlamda vurdu onun dışında bir tane rahatsızlık yaşıyorum korkunç bir şişlik yaşıyorum muhtemelen si boyum onunla ilgili de birkaç ay böyle kendim bir şeyler yapmaya çalıştım daha doğrusu kendim değil hastaneye tabii ki gittim kendi kendime yani teşhis koyup tedavi yapacak halim var.

Since it changed again, that process has been quite painful for me. Occasionally, I've started to have my period again, and the issues we experienced before her period also seriously affected me. Besides that, I am experiencing a health issue; I have a terrible swelling, probably related to that. For a few months, I tried to do something about it myself, or rather, I went to the hospital, of course. I don't have the capacity to make a diagnosis and provide treatment by myself.

Halim yok gastroenterolojiye gittim oradan da maalesef ki sonuç alamadım çok fazla tetkik yapıldı o korkunç kolonoskopi ilaçlarını falan içtim gerçekten o ilaç içme kısmı kolonoskopi anından bence daha korkunçtu çünkü kolonoskopide ve endoskopide zaten anestezi aldım.

I wasn't feeling well, so I went to gastroenterology, but unfortunately, I didn't get any results from there. A lot of tests were done, and I really think that drinking those awful colonoscopy medications was more terrifying than the colonoscopy itself, because I received anesthesia for both the colonoscopy and the endoscopy.

Yani çözemedim biraz böyle iyi olan iyi gelen şeyler oldu o süreci anlatırım tamamlandıktan sonra umuyorum hatta bugün artık baktım olacak gibi değil.

So I couldn't solve it, some good things happened during that process; I will explain it after it is completed. I hope, in fact, I looked today and it doesn't seem like it's going to happen.

Fonksiyonel tıp muayenesi için randevu aldım yarın kan vereceğim çok detaylı böyle bütün tetkiklerim yapılacak dediğim gibi onu anlatırım yani bu kış biraz benim için bu işte şişkinlik meselesiyle biraz bu ruh hali dalgalanmalarıyla biraz maddi kaygılarla geçti o yüzden de böyle kendime ne bileyim bazen böyle elim kolum bile kalkmadı hiçbir şey yapmaya dolayısıyla ben kendimi beslemek için de şunu yapayım bunu yapayım diye düşünemedim.

I made an appointment for a functional medicine examination; I will give blood tomorrow, and it will be very detailed, all my tests will be done. As I said, I will explain that. So this winter has passed for me a bit with issues of bloating, some mood swings, and some financial concerns. That's why sometimes I didn't even have the energy to lift my arms or do anything, so I couldn't think about what to do to nourish myself.

Ama zaten sürekli.

But already constantly.

Sürekli de böyle mükemmel geçecek değil hayatımız ben bu podcastta da sürekli bunu anlatmaya çalışıyorum biliyorsunuz bu dönemde böyle geçti biraz ailesel meseleler de oldu oluyor büyük problemler değil çok şükür halledilebilecek şeyler ama tabii ki etkiliyor bize o yüzden yine de hani terapiye devam ediyorum işte spora gidiyorum falan neyse şimdi detaylara gireyim artık yavaş yavaş.

Life won't always be perfect like this, I'm trying to convey this in this podcast as well, you know, this period has been like this for a while, there have been some family issues, but fortunately, they are not major problems and can be resolved. However, of course, it affects us, so I'm still continuing with therapy, going to the gym, and so on. Anyway, let me gradually go into the details now.

Şimdi.

Now.

Bir önceki kayda iddialı başlamışım hafiften de ürpererek çünkü iddialı konuşmayı sevmem ben bir tırsarım hayatın getireceklerinden o yüzden şöyle şu anda hani mesela bir hedef koyacak olsam bilmiyorum iddialı davranamam ama birazcık iddiadan da zarar gelmez tabii ki birinci maddede demişim ki yaz bitmeden kendi kendime kalabileceğim bir yere gideceğim gittim zaten biliyorsunuz kaşa gittim orada kayıtta yaptım iyi ki de gitmişim.

I started the previous entry with a lot of confidence, though I was a bit nervous because I don't like to speak boldly; I get scared of what life might bring. So, right now, for example, if I were to set a goal, I don't know, I can't act boldly, but of course, a bit of ambition doesn't hurt. In the first point, I mentioned that before summer ends, I would go to a place where I could be alone with myself. I went there, as you know, I went to Kaş and recorded there; I'm glad I went.

O kadar güzel geçti ki bir kere kendimi müthiş özlemişim yalnız kalmayı yeni bir yer keşfetmeyi farklı yüzler görmeyi çok çok iyi acayip iyi geldi bana kaş jazz festivaline gitmiştim zaten umarım bu senede gidebilirim ama nedense pek ümitli değilim bu seneden her akşam giyinip kuşanın konserlere gitmek falan çok iyiydi iyi ki yapmışım onu diyorum ikinci maddede anlar listesi yapmıştım yazlıkta işte bodrum derken bana çok iyi gelen anlar listesi.

It was so beautiful that for the first time I really missed being alone, discovering a new place, seeing different faces; it felt incredibly good to me. I had already gone to the Kaş Jazz Festival, and I hope I can go this year too, but for some reason, I'm not very hopeful. Dressing up every evening and going to concerts was great; I'm glad I did that. In the second item, I had made a list of moments, the ones that feel good to me, like in Bodrum at the summer house.

Anılar değil yani an biriktirme yani düşündüm kışın biraz böyle bir an acaba biriktirdim mi falan diye ama onu belki başka bir kayıtta yaparım şimdi orayı geçiyorum galiba hiçbir an biriktirmemişim neyse tamam ya illaki vardır Ceren saçmalama.

It's not about collecting memories, it's about collecting moments. I thought to myself during winter, did I collect a moment or something like that? But maybe I'll do that in another recording, now I'm skipping that part. I guess I haven't collected any moments at all. Anyway, fine, there must be something, Ceren, stop being ridiculous.

Şimdi üçüncü maddemizde ne varmış esas olanlara geliyorum.

Now I am coming to the main points in our third item.

Sabah rutinleri öncesi sabah sayfalıkları.

Morning pages before morning routines.

Yazmak yani morning page burada ara sıra bazı bölümlerde de zaten bahsediyorum hatırlarsınız bunu yapmaya yaklaşık bir bir buçuk ay önce falan başladım geç olsun güç olmasın ara sıra yapıyordum ama böyle biraz daha tutarlı şekilde yapmaya başladım aslında bunu kafamın içini sadeleştirmek için yapmayı çok istiyordum şöyle örneklendireyim kafamın içinden benim de yani hepimiz gibi türlü endişeler türlü yapılacaklar listesi yapamadıklarım yapabildiklerim.

Writing, or rather morning pages, which I occasionally mention in some sections here, I started doing about a month and a half ago, better late than never. I was doing it from time to time, but I've started to do it in a more consistent way. I really wanted to do this to clarify my thoughts. To give you an example, like all of us, I have various worries and a list of things to do, things I couldn't do, and things I could do running through my mind.

Yaptıkça tutunduklarım ve bırakamadıklarım geçmiş gelecek bir sürü şey geçip duruyor ama ne zaman terapi seansından çıksam oh be diyorum büyütecek bir şey de yokmuş aslında çok da basit bir şeymiş bunu yapmanın yolu işte serbest akış şeklinde yazmak bana bu hissi veriyor aslında uyanıp kocaman bir bardak su içiyorum ben ardından kahve demliyorum bu aralar kahveyi de çok çok azalttım hatta filtre kahve yok kaç gündür evde normalde bitmeden stokladığım bir şey var.

As I do things, the things I hold onto and cannot let go of, a lot of past and future stuff keeps passing by, but whenever I leave a therapy session, I say to myself, "Oh, there’s actually nothing to exaggerate, it’s a very simple thing." The way to do this is to write in a free-flowing manner, which gives me this feeling. Actually, I wake up and drink a big glass of water, then I brew coffee. These days, I have really reduced my coffee intake; in fact, I haven't had filter coffee at home for several days, which is usually something I stock up on before it runs out.

Kendimle de gurur duyuyorum güzel bir şeyler yapmışım aslında bak şimdi konuştukça anlıyorum neyse kahve demleyip işte ya da işte belki limonlu suyumu sirkeli suyumu alıp gökyüzünü ağaçları bitkileri falan izleyerek içiyorum ardından masaya geçip 20 dakikaya alarm kuruyorum tabii bu arada uyanır uyanmaz telefonu asla bakmıyorum yani şöyle bir göz ucuyla bakıyorum çünkü hani işte ailem uzakta falan herhangi bir durum var mı yok mu diye şöyle hani kilidi bile açmadan işte bildiğim gibi bir şey var.

I am also proud of myself, I actually did something nice. Now, as I talk, I understand. Anyway, I brew coffee or maybe I take my lemon water or vinegar water and drink it while watching the sky, trees, plants, etc. Then I go to the table and set an alarm for 20 minutes. Of course, as soon as I wake up, I never look at my phone; I just take a quick glance because, you know, my family is far away, and I want to check if there’s any situation, without even unlocking it, just something I know.

Bildirim düşmüş mü ona bakıyorum ondan sonra bir de alarm kurmak için açıyorum başlıyorum serbestçe yazmaya konu falan yok günce gibi de değil o 20 dakika nasıl geçecek acaba işte ne yazacağım falan diye düşünürken bir bakıyorum ki geçmiş hatta yetmemiş yazarken beklemek yok bu arada aklıma bir şey gelmiyorsa bile şu an aklıma bir şey gelmiyor diye yazıyorum yani o kalem kalkmayacak ki aklıma bir şey gelmediği de nadir oluyor.

I'm checking if the notification has dropped, and then I open it to set an alarm and start writing freely. There's no topic, it's not even like a diary. I wonder how those 20 minutes will pass while thinking about what I will write, and suddenly I realize that time has passed, in fact, not enough time has gone by. There's no waiting while writing; even if something doesn't come to my mind, I write that nothing is coming to my mind right now. I mean, the pen has to keep moving; it's rare that I don't have anything to think about.

Yani mümkün değil çünkü sürekli.

So it's impossible because it's continuous.

Sürekli bir kafa içimizde gündem var yani bir sürü gündemler var günümüzden başlayıp çocukluğa kadar bazen iniyorum oradan oraya oradan oraya derken zaten 20 dakika doluyor.

There is constantly a lot of agenda in our heads, meaning there are several agendas that range from the present day back to childhood; sometimes I dive from one to another, and before I know it, 20 minutes have gone by.

Çok basite indirgemek gerekirse benim için belirsizlik berbat bir şeydir ben belirsizlikten hoşlanmadığım için sürekli plan yapmaya çalışırım ki sürekli plan yapmaktan da hoşlanmam dolayısıyla bir o yana bir bu yana savrulurum ara sıra.

To put it very simply, uncertainty is a terrible thing for me; I don't like uncertainty, so I constantly try to make plans, which I don't particularly enjoy either, so I end up feeling like I'm being tossed back and forth sometimes.

Bu zihnimdekilerin yazıya dökülme eyleminin de beni o belirsiz karmaşadan çıkartıp sadeleştirdiğini fark ediyorum.

I realize that the act of putting my thoughts into writing also pulls me out of that vague chaos and simplifies things.

Dolayısıyla benim için yapması gayet keyifli, faydalı, mis gibi bir pratik olduğu için ona devam edeceğim.

Therefore, since it is quite enjoyable, beneficial, and a pleasant practice for me, I will continue with it.

Size de öneririm.

I suggest it to you as well.

Dördüncü madde planlı çalışmak, sınır koymak demişim.

I said that the fourth item is to work systematically and set boundaries.

Sürekli plansız çalıştığımdan bahsetmiştim.

I had mentioned that I work continuously without a plan.

Bunda uzun bir süre yol alamadığımı itiraf etmek durumundayım.

I have to admit that I haven't made much progress in this for a long time.

Hatta son.

Even the end.

3-4 haftadır tekrar günlerimi planlamaya başladım.

I have started planning my days again for the past 3-4 weeks.

Aslında başlamıştım ama bir dönem bıraktım.

Actually, I had started but I stopped for a while.

Bırakınca ne oldu? O çalışma disiplinini çok uzun süre yakalayamadım ve hep başka yerlerde aradım bunun cevaplarını.

What happened when you let it go? I couldn't maintain that work discipline for a long time and always searched for the answers in other places.

Ben neden motivasyonsuzum? Ben tembelleştim iyice.

Why am I unmotivated? I have become really lazy.

Ay günler nasıl geçiyor anlayamıyorum hiç. Bu İstanbul beni mahvediyor falan filan.

I can't understand how the days are passing. This Istanbul is destroying me and so on.

Halbuki aslında hem bir demir eksikliği varmış. Onun da çok etkisi var.

However, in fact, there is also an iron deficiency. That has a significant impact as well.

Hem de terapi sayesinde yine anladım ki benim bir plana, programa ihtiyacım var.

I realized again through therapy that I need a plan, a program.

Şimdi mesela ben çalıştığım alan bir yana bir de içerik üretmeye çalışıyorum.

For example, now I'm trying to produce content in addition to the field I work in.

Hem Instagram'a hem buraya hem arada YouTube'a, TikTok'a falan.

Both to Instagram, here, and in between to YouTube, TikTok, etc.

Peki neden yapıyorum bunu?

So why am I doing this?

Neden her hafta içerik koyuyorum oraya mesela?

Why do I post content there every week, for example?

Hadi Instagram'dan gidelim.

Let's go from Instagram.

Çünkü takipçi sayım artsın, yaptıklarım daha çok insana ulaşsın, daha çok kişiyle tanışayım, markaların beni ciddiye almasını sağlayayım.

Because I want my follower count to increase, so that what I do reaches more people, I meet more people, and I make brands take me seriously.

E günün sonunda ürettiğim şeyin karşılığını alayım.

At the end of the day, I want to receive the reward for what I've produced.

Karşılığını alayım diye.

So that I can receive a response.

Ama ne yapıyorum bu konuda?

But what am I doing about this?

Aklıma geldikçe, ilham geldikçe post yapıyorum.

I make posts as ideas come to my mind and as inspiration strikes.

Bu yeterli mi?

Is this enough?

Eskiden belki bir yerlere varılırdı bununla ama günümüzde bu iş o kadar büyüdü ki aklını estikçe post yapmak yetmiyor.

In the past, perhaps this could lead somewhere, but nowadays this job has grown so much that just making posts as you wish is no longer enough.

O gözü dönmüş algoritmayı bir şekilde doyurmak, beslemek zorundasın.

You have to somehow feed and satisfy that crazed algorithm.

Yoksa seni anında aşağıya çekiyor.

Otherwise, it pulls you down instantly.

Postlarını kimseye göstermiyor, takipçi sayın düştükçe düşüyor, yeni insanlar seni göremiyor falan.

Nobody is showing your posts, your follower count keeps declining, new people can't see you, and so on.

Hakikaten yani ciddi anlamda bir stres unsuruyor.

It really is a serious source of stress.

Hatta mevcut takipçinin dahi bazen yaptığı şeyi görmüyor, göremiyor.

Even the current follower sometimes does not see what they are doing, cannot see it.

Bazen değil yani mesela bir post atıyorum ben, iş statistiklerine bakıyorum, gerçekten takipçimin böyle yüzde otuzu falan görmüş oluyor.

Sometimes it's not the case, for example, I post something, I look at the statistics, and really only about thirty percent of my followers have seen it.

İnsana göstersin diye duruşumdan, tavrımdan fedakarlık yapmak istemesem de

Even if I don't want to make sacrifices in my stance or attitude to show it to people,

yani bir şeyler yapmak zorunda hissediyorum.

I feel like I have to do something.

Ve bu zorundalık da zoruma gidiyor açıkçası zaman zaman.

And honestly, this obligation bothers me from time to time.

O yüzden bazen salıyorum diyorum ne hali varsa görsün.

That's why sometimes I say I let it go, let it be whatever it will be.

Ama kendi hedeflerim doğrultusunda çok da zorunda hissetmeden yapmak istediğim şeyler var.

But there are things I want to do without feeling very obliged, in line with my own goals.

Dolayısıyla daha disiplinli, daha programlı gitmeliyim.

Therefore, I need to be more disciplined and more organized.

Benim tarafımda iş böyle.

This is how things are on my side.

Benim severek takip ettiğim bir influencerı ele alalım.

Let's consider an influencer that I follow with enthusiasm.

X kişisi.

Person X.

Ben içeriklerini daha sık görmek istiyorum açıkçası.

Honestly, I want to see your content more often.

Zaten algoritmanın önüme düşürmediği ama acaba ne yapıyor bugün, neden hisseti çıkmıyor falan diye merak edip

I was already curious about what it's doing today, wondering why it doesn't come to my mind or anything like that.

spesifik olarak aradığım, hesabına baktığım kişiler de var.

There are specific people I am looking for and have checked their accounts.

Yani beni de aynı şekilde takip eden insanlar varsa onlara da bir şeyler üretmek, anlatmak, ilham olmak, önerilerde bulmak benim hoşuma gidiyor.

So, if there are people who follow me in the same way, I enjoy producing something for them, telling stories, inspiring them, and making suggestions.

Yani özetle daha program yaparak, disiplinli çalışarak, bütün bunların gerekliliklerini anlatmak,

In summary, to explain the necessities of all these by making a more structured program and working diligently,

anlayıp ajandama epey yazdım, çizdim, böyle bir program haline getirdim.

I understood and wrote a lot in my planner, I drew, and turned it into such a program.

Buna devam etmeyi ümit ediyorum.

I hope to continue with this.

Dediğim gibi son zamanlarda yine biraz aksattım ama gayet de manuel bir kişilik olduğum için telefonuma falan değil,

As I said, I've been a bit inconsistent lately, but since I have quite a manual personality, not because of my phone or anything,

bayağı ajandama yazıyorum yapacaklarımı.

I'm writing what I need to do in my planner.

Yapınca da hemen böyle tik atıyorum.

As soon as I do it, I just check it off like this.

İşte orada bir dopaminim yükseliyor.

Here, my dopamine is rising.

Çok iyi geliyor bana.

It feels very good to me.

Sınır koyma kısmında da işle ilgili bir şeyler yapabilmekten bahsetmiştim.

I had mentioned being able to do something related to work in the context of setting boundaries.

Onu aslında başarıyla gerçekleştirdiğimi düşünüyormuşum.

I actually thought that I had successfully accomplished it.

Ben biliyorum.

I know.

Biliyorsunuz gruplarla çalışıyorum.

You know I work with groups.

Eskiden hiçbir zaman kısıtlamam yoktu.

I never had any restrictions before.

Hala böyle şaşırıyorum kendimi.

I still surprise myself like this.

Gece 9'da bile mesaj gelse, mesajı görüyorsam kalkıp mutlaka yanıt veriyordum.

Even if a message came at 9 PM, if I saw the message, I would get up and definitely reply.

Tabii hani çok geç saatlerde dönmüyordum insanların rahatsız olur falan diye yazmıyordum bir şey ama

Of course, I wasn't returning late at night because I thought people would be disturbed or something, but...

yine de böyle hep tetikteydim.

Still, I was always on alert like this.

Ama yaklaşık bir sene kadar bunu böyle sürdürdükten sonra biraz tükenmeye başladım.

But after continuing like this for about a year, I started to feel a bit burned out.

Çünkü elimden telefonu asla bırakamaz hale geldim ve bu beni müthiş rahatsız etmeye başladı.

Because I've become unable to put my phone down and this has started to disturb me tremendously.

Sonra özelden bir katılımcım aslında bir sınır koysam bu kadar mesaj birikmeyeceğini çok tatlı bir dille bana söyleyince kafamda bir ışık yandı.

Then, when one of my participants in a private message sweetly told me that if I set a limit, there wouldn't be so many messages piling up, a light bulb went off in my head.

Yani bir sınır koysam aslında iki taraflı olarak da çok iyi olacaktı.

So if I set a boundary, it would actually be very good for both sides.

Çünkü orada da çok mesaj biriktiği zaman insanlar işte çok yoğun çalışan insanlar okuyamayabiliyor.

Because when a lot of messages accumulate there, people, especially those who work very hard, may not be able to read them.

Bu da bu his de beni rahatsız ediyor açıkçası.

To be honest, this feeling is also bothering me.

Sonra önceliğim tabii ki bu.

Then this is of course my priority.

Bu da bu hiss de beni rahatsız ediyor açıkçası.

To be honest, this feeling is bothering me as well.

Sonra önceliğim tabii ki bu.

Then my priority is of course this.

Bu da bu hiss de beni rahatsız ediyor açıkçası. Sonra önceliğim tabii ki bu.

This and this feeling honestly bothers me. Of course, my priority is this.

Bu arada hani kendim değildim çünkü önceliğine özellikle iş konusunda kendimi alabilen bir tip değilim.

Meanwhile, I wasn't myself because I'm not the type who can prioritize myself, especially when it comes to work.

Sınır olursa dediğim gibi yani insanlar daha rahat eder.

If there is a border, as I said, people will be more comfortable.

Sonra bir sınır koydum ve kendim de ona uymaya başladım.

Then I set a boundary and started to adhere to it myself.

Bunun bir adım sonrası hafta sonu bir gün kendime çalışmama izni vermek oldu.

The next step was to allow myself a day to work on my own over the weekend.

Grubumdakilere dedim ki siz istediğiniz gibi yazışabilirsiniz bense pazartesi döneceğim mesela.

I told those in my group that you can correspond as you wish, but I will return on Monday, for example.

Sonra bu bir gün neden iki gün olmuyor ya insanların iki gün izni var diye düşündüm.

Then one day I wondered why it doesn't become two days since people have two days off.

Hafta sonumu komple boşalttım ve o kadar iyi geldi ki size anlatamam.

I completely cleared my weekend, and it felt so good that I can't even describe it to you.

Bunu çok da profesyonel bir şekilde yaptığımı düşünüyorum.

I think I did this in a very professional way.

Bence önceki geçirdiğim o bir sene amatörlükmüş, şöyle alışma dönemiymiş diyeyim.

I think that the previous year I spent was amateurish, let’s say it was a period of adjustment.

Ama öğrenmişim ben de bir şeyler de.

But I've learned a few things too.

Topluluk kuralları oluşturdum gayet anlaşılabilir ve tatlı bir dille hafta sonu çalışmayacağımı.

I created community rules in a very understandable and sweet language stating that I will not be working on the weekend.

Çünkü dinlenmeye ihtiyacım olacağını, hafta içi de şu saatler arasında çalışacağımı

Because I will need to rest and that I will be working during these hours on weekdays.

ve kimsenin herhangi bir sorusunu yanıtsız bırakmayacağımı.

and that I will not leave anyone's questions unanswered.

Ancak kendi aralarında çalışacağım.

However, I will work among themselves.

Her aralarında konuşabileceklerini, bu grubun da amacının zaten o olduğunu belirttim.

I stated that they could talk among themselves and that the purpose of this group is already that.

Ve inanır mısınız o kadar rahat ettim ki.

And would you believe I was so comfortable?

Gerçekten sağlıklı sınır koymak muhteşem bir şeymiş.

Setting healthy boundaries is truly a wonderful thing.

Kendimi bu konuda tebrik ediyorum.

I congratulate myself on this matter.

Aferin Ceren.

Well done, Ceren.

Senin de zaten dinlenmeye ihtiyacın var.

You need to rest as well.

Hayırdır sen robot musun?

Are you a robot?

Ondan sonra zaten yani hafta sonu çalışmıyorum diye de kimse ölmedi.

After that, I mean nobody died because I don't work on the weekends.

Herkes gayet hayatta.

Everyone is quite alive.

Beşinci madde bedenime bakacağım demişim.

I said I would look at my body in the fifth item.

Bakalım o konuda neler olmuş bir düşünelim.

Let's see what has happened on that issue, let's think about it.

Şimdi yazın ben pek şahane beslenememiştim ailemle olduğum için yazlıkta.

I haven't been able to eat very well since I've been at the summer house with my family.

Sanırım tüm sene evde kendime yemekler yapıp durmaktan oldukça yorulduğum için

I think I'm quite tired of constantly cooking meals for myself at home all year round.

biraz da evde ne yeniyorsa onlara ayak uydurmak istedim.

I also wanted to keep up with what is being eaten at home a bit.

Yoksa yediğim o hazır börekler falan beni normalde hiç mutlu etmez.

Otherwise, those ready-made pastries I eat don't normally make me happy at all.

Yiyince de pişman olurum gerçekten keyifle yiyemediğim için.

I would regret eating it because I can't really enjoy it.

Çünkü zaten çok da keyifli şeyler değil.

Because they are not very enjoyable things anyway.

Hani bir el açması, bir şeyler olsa falan onları keyifle tüketirim de yani hazır börek.

If there were something like a hand-made pastry or something, I would enjoy consuming those, but it's store-bought pastry.

Mottom her zaman pis bir şey ya da sağlıklı olmayan bir şey yiyeceksem gerçekten buna değmelidir.

My motto is that if I'm going to eat something dirty or unhealthy, it really has to be worth it.

Benim mottom mudur?

Is it my motto?

Yoksa yerken keyif de almıyorsam sonrasında pişman olacaksam niye yiyorum ki bunu hani?

If I'm not enjoying it while eating and I'm going to regret it afterwards, then why am I eating this?

Neyse İstanbul'a döndüğümde toparladım.

Well, I got myself together when I returned to Istanbul.

Gelir gelmez deli gibi sağlıklı besinler, sebzeler, otlar falan hemen sipariş ettim.

As soon as I arrived, I immediately ordered healthy foods, vegetables, herbs, and so on like a madperson.

Mutlulukla da tükettim.

I consumed it with joy as well.

Arada elbette yine kaçtı kaçanlar.

Of course, there were still those who escaped in between.

Hatta bir ara arkadaşlarıma gittikçe böyle bir şey yoktu.

In fact, there was a time when there was nothing like this among my friends.

Arkadaşlarıma gittikçe böyle nutella kavanozlarına falan ilgi gösterdiğim oldu.

I gradually started to show interest in things like Nutella jars among my friends.

Ama tekrardan eliminasyon mesela şu an eliminasyon tekrardan yapıyorum.

But I'm doing the elimination again right now, for example.

Bu şişlikle alakalı olarak hani bir şeyleri bıraktım.

I have given up on certain things regarding this swelling.

Ama ben eliminasyon haricinde mesela hiç diyet yapmadım hayatımda.

But I have never dieted in my life except for elimination.

Diyetin hani beni ekstra ekstra strese soktuğunu düşünüyorum.

I think the diet is stressing me out extra, extra.

Ve zaten hani hiç kilo çok şükür diyeyim nazarlardaymışsın hani kilo problemim de olmadı.

And already, thank God, I've never had a weight problem, it seems you've been protected from the evil eye.

Çünkü hep hani kendi dengemi biliyorum aslında.

Because I always know my own balance, actually.

Nasıl beslendiğimde kilo aldığımı ya da neyin bana iyi geldiğini iyi gelmediğini az çok biliyorum.

I know quite well how I gain weight depending on what I eat and what does or doesn't work for me.

İşte bu yaşadığım şu anki şişkinlik problemi de yani şişkinlik derken ciddi bir şişkinlik.

Here is the current bloating problem I am experiencing, and I mean serious bloating.

Yani akşam diyelim saat 5'te yemeğimi yedim bitirdim.

So let's say in the evening at 5 o'clock, I finished my meal.

Sıfır yani hani bir böyle nohut parçası dahi ağzıma koymadım diyelim.

Zero, I mean, let's say I didn't even put a piece of chickpea in my mouth.

Sabah bir uyanıyorum yani hamile gibiyim.

In the morning, I wake up feeling like I'm pregnant.

Mümkün değil yani böyle bir şey mümkün olmamalı.

It is impossible, such a thing should not be possible.

Hani düz bir karınla uyanmam gerekiyor benim.

I need to wake up with a flat stomach.

Hani biraz hafif böyle bir ayva göbeği olsun.

It should have a slightly lighter shape like a quince belly.

Ama yani ben hamileliğimde bile böyle 5-6 aya kadar bu kadar şişmemiştim gerçekten.

But I mean, I really didn't swell this much even during my pregnancy, up until about 5-6 months.

Korkunç bir şişlik yaşıyorum.

I am experiencing a terrible swelling.

Biraz iyi gelen şeyler oldu dediğim gibi.

As I said, there were a few things that helped a little.

Fonksiyonel tıp alanında tabii ki iyi gelen şeyler oldu.

In the field of functional medicine, of course, there have been things that are beneficial.

Başta da söyledim ya yani çok hastaneye gittim.

I mentioned at the beginning that I went to the hospital a lot.

Maalesef o geleneksel tıp değil hani biraz daha fonksiyonel tıp alanına kayıyor.

Unfortunately, that's not traditional medicine; it's more aligned with functional medicine.

Kendi bilgilerim doğrusunda da tabii ki hani tahminlerim var.

Of course, I have my own guesses based on my information.

Ama artık şimdi bakalım testler falan yapılacak.

But now let's see if tests will be conducted and so on.

Ne çıkacak?

What will come out?

Nasıl bir yol izleyeceğiz?

What path will we follow?

Ondan sonra umarım rahatlarım diye düşünüyorum.

I hope I will relax after that.

Ve tabii bedene bakmak sadece biliyorsunuz hani beslenmeyle olmuyor.

And of course, taking care of the body is not just about nutrition, you know.

Onun için de bir hedef daha koymuştum.

That's why I had set another goal.

Fitness hedefi.

Fitness goal.

Evime yakın olan spor salonuna gideceğim.

I will go to the gym close to my house.

Ve hani tek başıma çalışamıyorum.

And I can't work alone.

Anksiyatım azıyor demiştim.

I said my anxiety is increasing.

Çünkü geçmişte hakikaten denedim.

Because I really tried in the past.

Bayağı denedim.

I tried quite a lot.

Gidiyorum böyle yirmi dakika falan yürüyorum.

I'm leaving, and I'm walking for about twenty minutes.

Ondan sonra iki tane işte sırtla ilgili bir şey yapıyorum.

After that, I'm doing two things related to the back at work.

Basıyorum eve gidiyorum.

I'm pressing, I'm going home.

Hakikaten böyle anksiyatım azıyor benim orada.

I really feel my anxiety increasing there.

Dolayısıyla onu kafama koymuştum.

Therefore, I had made up my mind about it.

En net gerçekleştirdiğim hedefim bence o oldu.

I think that was the clearest goal I achieved.

Gelir gelmez burada bir iki üç gün sonra sanıyorum yanlış hatırlamıyorsam.

I think it will be one or two or three days after I arrive, if I remember correctly.

Hemen salona gittim ve dedim ki hemen bir tane PT ile çalışmam lazım benim.

I went straight to the living room and said that I need to work with a PT right away.

Ertesi gün de başladım.

I started the next day as well.

O hedefime çok net ulaştım.

I reached my goal very clearly.

Devam ettirmek istiyorum ama şimdi araya tabii ki yaz girecek.

I want to continue, but of course summer will come in between now.

Yazın belki biraz daha hani yogaya ağırlık veririm.

Maybe in the summer I'll focus a bit more on yoga.

Çünkü haftada iki gün yoga yapacağım demiştim.

Because I said I would do yoga two days a week.

Ama o kadar az yaptım ki.

But I did so little.

Yani yoga normal şartlarda bana çok iyi geliyor.

So yoga is very good for me under normal circumstances.

Hatta böyle fitness yaptığımda işte o kas ağrıları falan oluyor.

In fact, when I do fitness like this, I get muscle pains and such.

İşte onun üzerine yoga müthiş bir cila oluyor.

Indeed, yoga is a wonderful finishing touch on top of that.

Ama açıkçası yani bunun için kendime de yüklenemeyeceğim.

But honestly, I can't blame myself for that either.

Çünkü.

Because.

Zaten hani çok demirim düşüktü.

I already had a very low iron level anyway.

Motivasyonum yoktu bu sebeple.

I had no motivation for this reason.

Böyle hiçbir şey yapamaz birkaç ay geçirdim.

I couldn't do anything like that, I spent a few months.

O yüzden fitness da haftada üç gün ideal olmak üzere.

That's why three days a week is ideal for fitness.

Ancak iki gün gittiğimde oldu.

But it happened when I went for two days.

Her hafta değil tabii ki.

Of course, not every week.

Hani böyle araya işte bayram seheran girdiğinde bıraktım.

You know, I stopped when the holiday morning came in between.

Ama haftada iki gün ile üç gün arasında gittim.

But I went between two and three days a week.

Kendimi tebrik ediyorum.

I congratulate myself.

Çünkü vücudumda da gerçekten çok çok fark etti.

Because it really made a big difference in my body.

Belki bir post olarak da yazabilirim.

Maybe I can write it as a post as well.

Yapabilirim bunu.

I can do this.

Yani ben fitness'a gitme şeyi motivasyonumu birisiyle çalışarak edinebildim.

So I was able to gain my motivation to go to the gym by working out with someone.

Tek başıma yapamadım dediğim gibi.

As I said, I couldn't do it by myself.

Yoga'yı yapamadım.

I couldn't do yoga.

Yani çok nadir.

So it is very rare.

Hani birkaç tane ders verdim.

I gave a few lessons, remember?

Ders verirken yaptım.

I did it while giving a lesson.

İşte o derslere hazırlanırken yaptım.

That's what I did while preparing for those classes.

Birkaç kere de böyle hani hocalarla yaptım.

I've done this a few times with teachers, you know.

Sonra bir de demişim ki yani ne kadar arzum motivasyonum yüksekmiş.

Then I said to myself, how high my desire and motivation must be.

Bütün bunların üstüne bir de haftada iki gün yürümek ve koşmak dedim.

On top of all this, I said to walk and run two days a week.

Ama bunu söylerken bir sesim titremiş.

But when I said this, my voice trembled.

Yani hani o şeyi aldım kendimden.

So, I took that thing from myself.

Bunu tabii ki de yapamadım.

Of course, I couldn't do this.

Yani o motivasyonsuz sürecime isterseniz biraz bahsedeyim.

So, if you want, let me tell you a bit about my motivationless process.

Hani zaten hak vereceksiniz.

You will already agree.

Gerçekten böyle sabah uyanıyorum ve bir saat yatağım içinde biliyorum ki yataktan nasıl çıkacağım ben şu anda acaba falan diye.

I really wake up like this in the morning and for an hour in my bed, I wonder how I will get out of bed right now.

Böyle gayet güzel bir saatte uyanıyorum ama bir saat yataktan kalkmak için kendi zihnimde savaş veriyorum.

I wake up at such a lovely hour, but I fight a battle in my mind for an hour to get out of bed.

Ondan sonra işte kahvaltı mesela hazırlıyorum.

After that, for example, I prepare breakfast.

Bir ona üşenmedim galiba.

I guess I didn't bother with anyone else.

Sonra işte kahvaltı yapıyorum.

Then I am having breakfast.

Sofradan kalkmak çok zor geliyor.

It feels very difficult to get up from the table.

Bir yerden bir yere gitmek çok zor geliyor.

It seems very difficult to go from one place to another.

Bayramda mesela kardeşim ve kız arkadaşı geldiler buraya.

For example, my brother and his girlfriend came here during the holiday.

İşte bayramda Büyükada'ya gitme gibi bir gaflette bulunduk.

We made the blunder of going to Büyükada during the holiday.

Ondan sonra işte birkaç saat geçirecektik.

After that, we would spend a few hours.

Oradan şeye geçecektik güya.

We were supposed to move on to that thing from there.

İşte bir meyhane rezervasyonumuz vardı Burgazada'da.

We had a tavern reservation in Burgazada.

Geçemedik zaten böyle çok acayip saçma bir gün oldu.

We didn't make it anyway; it was such a strange and nonsensical day.

Büyükada'ya da öyle bir vakit geçirelim diye gittik ama kimsenin de aklına gelmedi.

We went to Büyükada thinking we would spend some time there, but no one else thought of it either.

Yani bayram oldu işte ücretsiz oldu.

So it's a festival, that's why it became free.

Çok tıklım tıkış olabileceği falan.

It might be very crowded, or something like that.

Her neyse gittik.

Anyway, we went.

Böyle gider gitmez böyle karınca sürüsü gibi böyle insan adım atacak yer yok falan.

If it continues like this, there will be no place for people to step, just like a swarm of ants.

O böyle iskelenin önü korkunçtu ve tabii ki oradan çıkmak için böyle uzaklaşmamız gerekiyordu.

The front of the pier was terrifying, and of course, we had to move away like that to get out of there.

Ve hani Büyükada ve bilenleriniz vardır belki çok yokuş yani o yokuşları çıkacağım diye inanılmaz bir çaba sarf ettim.

And you know, perhaps those who know about Büyükada, there are so many hills, I made an incredible effort to climb those hills.

O kadar böyle enerjim yoktu halsizdim.

I didn't have that much energy, I was exhausted.

Çocukken bir dönem işte üniversitedeyken daha doğrusu böyle bir şey yaşadım ben çok daha ağırını yaşadım hatta.

When I was a child, I experienced something like this during my university years, or rather, I went through something much harder.

O dönemde de yok demir eksikliymiş yok B12 eksikliymiş bu kadar hani bilinmiyor.

At that time, there was no talk of iron deficiency or B12 deficiency; it wasn't as widely known.

Ya bu kadar lafı geçmiyor daha doğrusu biz de tahmin edemedik.

Well, it's not that easy to say, or rather we couldn't have guessed either.

Şey düşünüyordum mesela oturuyorum koltukta ve bir şey seyrediyorum.

I was thinking about something, for example, I'm sitting on the couch and watching something.

Diyorum ki ya filmdeki mesela adam inanamıyorum ya.

I'm saying that, for example, the guy in the movie, I can't believe it.

Kalkıp nasıl kalktı da oraya gitti falan yani bunları düşünüyorum.

I'm thinking about how he got up and went there and all that.

Böyle insanların enerjilerine şaşıp kalıyorum ve enerjiden kastım da hani iki adım atmaları falan yani korkunç bir dönemdi benim için.

I am amazed by the energies of such people, and by energy I mean, you know, just taking two steps or so; it was a terrible time for me.

Annem işte beni hastaneye götürmüştü sağ olsun.

My mother took me to the hospital, bless her.

Özel bir hastanede bana hani doktor demir ve B12 hemen acil baktı ve işte bu klasik biliyorsunuzdur belki iğneler var.

In a private hospital, they immediately examined me for iron and B12, and you know, there are those classic injections.

Her gün iğne oluyorsun bir hafta sonra yanılmıyorsam iki günde bir oluyordum.

Every day you are getting a shot; if I'm not mistaken, I was getting one every other day after a week.

Sonra ayda bire dönüyordu falan.

Then it was turning into a once-a-month thing or something.

Onunla yükseltmiştik ben benzer bir şey yaşadım ama işte B12'yi falan ölçtürdüm sıkıntı yoktu.

I had elevated it with him, I experienced something similar, but I had my B12 and such tested, there was no issue.

Meğer demirim düşmüş işte çünkü yeni regle olmaya başladım çok ağır geçiriyorum falan filan.

It turns out my iron levels have dropped because I've just started my period and I'm having a really tough time, and so on.

Böyle bir süreç geçirdim dolayısıyla kendime çok da yüklenemiyorum.

I went through such a process, so I can't be too hard on myself.

Meditasyon demişim meditasyonda da çok kesin konuşmuşum.

I said meditation, and I spoke very definitively about it.

Meditasyon minderime kesinlikle geri dönüyorum falan.

I'm definitely going back to my meditation cushion and stuff.

Asla dönemedim.

I could never return.

Çünkü galiba orada da kafamda şey vardı yani aslında insanlara yapmayın dediğim şeyi kendim yapmışım.

Because apparently I had the thought there too, I mean, I had actually done what I tell people not to do.

Şimdi düşünüyorum da mesela diyorum ki meditasyon öyle bir şey değil.

Now I think about it, for example, I say that meditation is not like that.

Hani illa mata oturmanıza gerek yok illa özel bir alan yaratmanıza gerek yok mum yakmanıza gerek yok falan.

You don't necessarily have to sit at the table, you don't necessarily need to create a special space, you don't need to light a candle, and so on.

Aslında galiba ben de biraz hani bunları bahane ederek yapmadım.

Actually, I guess I didn't do it a bit by using these as an excuse either.

Mesela bu sabah aklıma geldi bir tane uygulama var.

For example, this morning I thought of an application.

İstiyorum ki uygulamadan yapmayayım kendi kendime yapayım.

I want to do it myself instead of doing it through the app.

E tamam Cerencim yapamamışsın o zaman aç uygulamadan yap yani.

Alright, Ceren, if you can't do it, then do it through the app.

Bir büyüktür sıfırdan.

One is greater than zero.

Açtım mesela 7 dakikalık bir şey seçtim ve iyi geldi yani fena değildi gerçekten iyi hissettim.

For example, I opened a 7-minute thing and it felt good, I really didn't feel bad.

Yatakta yaptım bunu daha kalkmadan gözümü açar açmaz falan.

I did this in bed, as soon as I opened my eyes without getting up, or something like that.

Dolayısıyla bunu yapmaya devam edeceğim ta ki kendi kendime yapana kadar.

Therefore, I will continue to do this until I do it by myself.

Kendi kendime yapamıyor da bilirim.

I know that I can't do it by myself either.

Yani açıp bir kayıttan yapmak da çok okey.

So it's totally fine to do it by opening a recording.

Ne bileyim yani yoga yapmasan da okey.

I don't know, it's okay if you don't do yoga.

Daha yani hani şu söylemeye çalışıyorum.

I mean, what I am trying to say is that.

Kendime yüklenmek istemediğim bir dönemdeyim.

I am in a period where I don't want to burden myself.

Bundan bir ay sonrası belki müthiş enerjik olacağım.

Maybe I will be incredibly energetic a month from now.

İşte haftada iki gün koşacağım, fitness yapacağım, yoga yapacağım, meditasyon yapacağım.

I will run two days a week, do fitness, do yoga, and meditate.

Ama şu an bir şey yapmama dönemimdeyim ve haftada iki gün üç gün fitness'a gitmek.

But right now I'm in a phase of not doing anything and going to the gym two or three days a week.

İşte hafta sonları belki hani bir yerlere gezerken yürüyüşler yapmak.

Here are maybe taking walks while exploring somewhere on the weekends.

İşte hafta içi de kendi beslenmeme odaklanmak.

Here is focusing on my own nutrition during the weekdays.

İşte belki biraz sosyalleşmek.

Here, maybe a little socializing.

Bana şu anda yeterli geliyor.

It's enough for me right now.

Tabii ki aslında hani içimde bir yer kaynıyor.

Of course, actually, there's a part of me that's boiling inside.

İşte tiyatroya git, kitap oku, sinemaya git, şunun yorumlarını oku, işte şu gazeteyi al.

Here, go to the theater, read a book, go to the cinema, read the reviews of this, take this newspaper.

Ondan sonra şu bulmacayı çöz, sudoku çöz falan.

After that, solve this puzzle, do sudoku, etc.

Ama hani hep de söylemeye çalıştığım gibi olmayınca olmuyor yani.

But as I always try to say, if it doesn't happen, it just doesn't happen.

Demek ki şu an böyle bir dönemdeyim.

So it seems that I am in such a period right now.

Diyorum ve kapatıyorum.

I'm saying this and I am closing it.

Gerçekten çok hazırlıksız doğaçlama.

It's really very improvisational and unprepared.

Hadi bir podcast yapayım ya, bir şeyler anlatayım.

Come on, let me make a podcast and tell some things.

Diye koltuğumdan kalkarak açtığım bir kayıt oldu.

I got up from my chair and opened a recording.

Kedilerim o arada mamalar yedi, otoparka birileri girip çıktı.

My cats ate their food in the meantime, and someone came in and out of the parking lot.

Bir şeyler oldu.

Something happened.

Umarım hani gürültü o kadar yansımamıştır.

I hope the noise hasn't echoed too much.

Diyorum ve teşekkür ediyorum dinlediğiniz için.

I am saying and thanking you for listening.

Umarım kısa zaman sonra görüşürüz.

I hope to see you soon.

Bay bay.

Goodbye.