7: Sarışın Toplumdan Sıkılmak👱🏻‍♂️👱🏽‍♀️

Altyazı ekleyen ve çizgi film müziği

Subtitle adders and cartoon music

İzlediğiniz için teşekkür ederim.

Thank you for watching.

Altyazı ekleyen ve çizgi film müziği

Subtitle creator and cartoon music

Ve kendisiyle bile yalnız kalamamış.

And he hasn't been able to be alone even with himself.

Kendisi bile yokmuş dediğine göre.

Apparently, even he wasn't there, according to what you said.

Ve sonra bir yeni çıktığı bir ev sanırım.

And then, I think it's a house that has just come out.

Bir eve gidip salonda ayakta bekleyip bir şeyler mi yapsam acaba deyip bir işe girişmeye başlamış.

I wonder if I should go to a house, stand in the living room, and start doing something.

Benim de öyle oldu.

It happened to me like that too.

Çünkü hiçbir şeye girişmek istemiyordum.

Because I didn't want to get involved in anything.

Ama bugün değişti gibi diyebilirim.

But I can say that it has changed today.

3 haftadır mesela beni duymuyordunuz.

For example, you hadn't heard me for 3 weeks.

3 hafta sonra tekrar bir bölüm yapmaya başladım.

I started making a new episode again after 3 weeks.

Dediğim gibi normal.

As I said, it's normal.

Çok normal.

Very normal.

Başta yaptığım bölümler 2 günde bir atılırken sonra 3 günde bir.

The sections I initially made were posted every 2 days, while later on, they were posted every 3 days.

Sonra 4 günde bir.

Then every four days.

Sonra 6 günde bir.

Then every 6 days.

Sonra 8 günde bir.

Then every 8 days.

Ve şimdi 17 günde bir olması bir grafiği çizdiğimiz an logaritmik bir şey olduğunu görüyoruz.

And now, when it happens every 17 days, we see at the moment we draw a graph that it is something logarithmic.

Ki bu da gayet işin doğal olduğunu, normal olduğunu.

This indicates that it is quite natural and normal for the job.

Belki bir sonraki bölümü 2 ay sonra yaparım.

Maybe I'll do the next episode in 2 months.

Olduğunu gösteriyor.

It shows that it is.

Kızdan mı bahsediyorduk herhalde?

We were probably talking about the girl, right?

Ağzımda şeker vardı.

I had candy in my mouth.

Umarım sesimi çok etkilemiyordur.

I hope it isn't affecting my voice too much.

Yani rahatsız etmiyordur ağzında şekerin olması.

So having candy in your mouth doesn't bother you.

Evet bu kadın kredi çekip podcast yapmaya başlıyor.

Yes, this woman is taking out a loan and starting a podcast.

Ve deli gibi insanlar, baya ünlü insanlarla beraber podcastlerini sürdürüyor.

And crazy people are continuing their podcasts alongside quite famous individuals.

İşte bölümlerde konuklarının hepsi böyle.

Here, all the guests in the episodes are like this.

Mesela Drake varmış.

For example, there was Drake.

Liliyat'la yeni şey yapmış.

She has done something new with Liliyat.

Bu isimleri bilmeyebilirsiniz.

You may not know these names.

Tabi Drake'i bilmeyen yanlış yerde şu anda.

Of course, anyone who doesn't know Drake is in the wrong place right now.

Drake'i bilmemenin ihtimaliniz yok.

There is no way you don't know Drake.

Doğduktan sonra büyük doktorlardan biri kulağınıza fısıldamıştır ismini.

After you were born, one of the great doctors whispered your name into your ear.

Böyle ünlü isimlerle podcast yayını yapıyor.

He is doing a podcast with such famous names.

Ve sonrasında deli gibi dinlenmeye başlıyor.

And then they start to rest like crazy.

Şu an hatta Apple Podcast'lerde sanırım 2. sırada.

Right now, I think it's in 2nd place on Apple Podcasts.

İsmi de çok basit.

The name is also very simple.

Her şeyin podcast'i.

The podcast of everything.

Böyle garip bir ismi var.

It has such a strange name.

Garip değil aslında.

It's not actually strange.

Basit ve akılda kalıcı bir isim var.

There is a simple and memorable name.

Benim aklımda kalmadığına bakmayın.

Don't think it's because I forgot.

Ve 3 hafta içinde mi?

And in 3 weeks?

2 hafta içinde mi de 1 milyon takipçiye ulaşmış Instagram'da.

Did it reach 1 million followers on Instagram in just 2 weeks?

Güzel.

Beautiful.

Konuklu olması aslında işin daha kolay olmasını sağlıyor.

Having a guest actually makes the job easier.

İş konuştuğu zaman sürekli orada bir iletişim oluyor.

When business is discussed, there is always communication happening there.

Ama şu an ben sadece monolog kendi içimden aklına geçen şeyleri söyleyip kaydediyorum.

But right now I am just recording a monologue, saying the things that come to my mind.

Ve editleyip size gönderiyorum.

And I am editing it and sending it to you.

Aramızda herhangi bir mailden ya da Instagram'dan yazmalarınız dışında.

Apart from writing to each other via any email or Instagram.

Herhangi bir iletişim bağımız yok.

We have no communication connection.

Özellikle bu podcast kayıt sırasında bir bağımız yok.

We have no connection, especially during this podcast recording.

Belki bir ara sizden gelenler diye bir şey yaparsam ancak o zaman bunu kurabiliriz.

Maybe if I do something called "What You Send" at some point, we can set this up then.

Ama bu podcast'i tek başına yapmak biraz zor bir iş.

But doing this podcast alone is a bit of a tough job.

En azından benim için öyle.

At least it is that way for me.

Bu arada kahveyi terk ettim.

In the meantime, I've given up coffee.

Çünkü kahveden de sıkıldığımı artık fark ettim.

Because I have realized that I am also tired of coffee.

Podcast'in yanında kahve olmasına her zaman gerek yokmuş.

It turns out that coffee doesn't always have to accompany the podcast.

Ve günlük gün.

And a daily day.

Bugünkü kahvemi normalde içmezdim.

I normally wouldn't drink my coffee today.

Bugün içtim aslında kahve.

Actually, I drank coffee today.

Ve zift gibi bir kahve olduğu için de tüm gün şu an ağzımda kahve tadı var.

And because it was a coffee as thick as tar, I now have the taste of coffee in my mouth all day.

Ne zaman ağzımdan nefes versem kahve kokusu beni tekrar uyandırıyor böyle.

Whenever I exhale, the smell of coffee wakes me up again like this.

Geçen İzmir'e gittim.

I went to İzmir last time.

Geçen dediğim tabii bu 3 haftalık süreçteki olanlardan bahsederken geçen demem çok normal.

Of course, it is very normal for me to say "last" while talking about what happened during this 3-week period.

Bu 3 hafta içerisinde bir gün İzmir'e gittim.

I went to Izmir one day during these 3 weeks.

Sabahın 5'inde gitmiştim sanırım.

I think I left at 5 in the morning.

Evet yani saat 6'da evden çıkıp alışveriş yapıp saat 10'daki otobüse yetişirim diye bir plan yapmıştım kendi içimde.

Yes, I had made a plan in my mind to leave the house at 6, do some shopping, and catch the bus at 10.

Sonra telefona baktım.

Then I looked at the phone.

Baktığımda saati kontrol edeyim dedim ve saat 10 yerine 8'deki bileti almışım.

I thought I would check the time when I looked, and I realized I had bought the ticket for 8 instead of 10.

Otobüs biletleri belki bundan bahsetmiştim herhalde podcastlarla.

I probably mentioned bus tickets in relation to podcasts.

Otobüs bileti alması çok kolay olduğu için çok kolay hata yapabiliyorum.

Because buying a bus ticket is very easy, I can easily make mistakes.

Her an hata yapabilirim diye korkuyorum ve her otobüs bileti alışımda da bir hata çıkıyor karşıma.

I'm afraid I can make a mistake at any moment, and every time I buy a bus ticket, I encounter a mistake.

Sabahın 8'de bindiğim için de sabahın 5'i gibi falan İzmir'de oldum.

I got on at 8 in the morning, so I was in Izmir around 5 in the morning.

İzmir'e geldim.

I have come to Izmir.

Ve buluşabileceğim herkes uyuyordu o sırada.

And everyone I could meet was asleep at that time.

Yaklaşık bir 3 saat 4 saat gibi bir vaktim vardı takılabileceğim kendi başıma.

I had about 3 to 4 hours to spend by myself.

O sırada da son paramı hatta aynen biraz finansal.

At that time, I spent even my last money, just a bit financially.

Zorluklar yaşadığım bir zamanda parayı harcamak konusunda bir derdim olmadığı zaman kendimi çok özgür hissetmiştim.

I felt very free when I had no concerns about spending money during a time when I was experiencing difficulties.

Her an her şey yapabilirim gibi yani yolda yürüyen herhangi bir dilenciden farksız gibi hissetmiştim.

I felt just like any beggar walking down the street, as if I could do anything at any moment.

Ve tabii sabahın 5 olması, sokaklarda kimsenin olmaması, sokak köpekleri ve evsizler dışında onların da etkisi vardı burada.

And of course, the fact that it was 5 in the morning and there was no one on the streets, except for stray dogs and homeless people, also had an impact here.

Ben efsaneyi filminde gibi hissettim kendimi biraz.

I felt a bit like I was in a legendary movie.

Kendimi özgür hissetmiştim ve istediğim her sokakta dolaşıyordum.

I felt free and was wandering the streets I wanted.

Dedim ki küçük parka gideyim bari.

I said, let me go to the small park at least.

Küçük parkta dolaşıp etrafıma bakınıp gördüğüm hayvanları seviyordum.

I loved walking around the small park and looking at the animals I saw.

Burada bu varmış, burada şu varmış deyip.

Saying "there is this here, there is that here."

Şarkı söylüyor söylüyor yürüyordum falan.

I was walking and singing the song and so on.

Özgür hissettim kendimi.

I felt free.

Sonra bu özgürlüğün nereden geldiğini düşündüm işte.

Then I thought about where this freedom came from.

Parasızlığın açtığı bir özgürlük vardı o an.

There was a freedom that poverty had brought at that moment.

Ama şu konuda da kendime bir açıklık getirdim.

But I have clarified this matter for myself as well.

Aslında hani paranın olmaması evet özgürlük getirebilen bir şey.

In fact, not having money can indeed be something that brings freedom.

Ama onun dışında genel olarak bunun tanımı sanki toplumda belli başlı bir sınırlar var.

But other than that, generally speaking, its definition seems to suggest that there are certain boundaries in society.

Ve o sınırları geçtiğiniz anda kendinizi toplum bir parçası olarak değil artık kendini özgü bir birey olarak görmeye başlıyorsunuz.

And the moment you cross those boundaries, you begin to see yourself not as a part of society, but as a unique individual.

Mesela bu konuda da doğal olarak baktığımız an normal.

For example, the moment we look at this issue naturally, it's normal.

Çünkü biz bir toplumun parçası, bir popülasyon var ve o popülasyonundaki aykırı birey olmak istemez kimse.

Because we are a part of a society, a population, and no one wants to be an outlier in that population.

Herkesin yürüyüş tarzı aşağı yukarı aynıdır.

Everyone's walking style is more or less the same.

Herkesin oturduğu yer ya da yaşadığı hayatlar birbirlerine çok benzer.

Everyone's place of residence or the lives they lead are very similar to each other.

Bazı konularda mesela bir 6-8 kişilik grubun içindeyken kendi düşünceni belli etmek istemezsin.

In some cases, for example when you are in a group of 6-8 people, you may not want to express your own thoughts.

Genelde ortamın düşüncesine uymak istersin.

Generally, you want to conform to the thoughts of the environment.

Çünkü o ortamdan dışarıya çıkmak insanı korkutur.

Because stepping out of that environment frightens a person.

Ve biraz daha cesaret isteyen bir şeydir.

And it is something that requires a bit more courage.

Ki bu da büyük bir risk getirir aslında.

This actually poses a significant risk.

Toplumun içinde de böyle.

It's like that in society too.

Hani yaptığımız şeyler bize bu anlamda özgür olamıyoruz.

We can't be free in this sense regarding the things we do.

İstediğimiz her şeyi yapamıyoruz çünkü.

We cannot do everything we want because.

Ve eğer bir gün üstünüze metrodayken kahve dökülmesi ya da otobüse giderken yandaki kişinin üstünüze pusması veya biriyle tartışmaya girmeniz sizi o anda özgür kılıyor.

And if one day spilling coffee on yourself while on the subway, or someone next to you bumping into you while going to the bus, or getting into an argument with someone makes you feel free at that moment.

Çünkü oradaki zor durumunuz, onunla başa çıkmanız insanların dikkatini çekiyor ve artık o sınırı geçmiş oluyorsunuz.

Because your difficult situation there, and how you cope with it, draws people's attention and you have now crossed that boundary.

Kendi kendinize toplumun size baktığı bir insan haline geliyorsunuz.

You become a person that society perceives you to be.

Çok net anlatabildiğimi düşünmüyorum ama umarım anlamışsınızdır.

I don't think I explained it very clearly, but I hope you understood.

Böyle durumlardayken istediğiniz her şeyi yapabilir hale geliyorsunuz.

In such situations, you become capable of doing anything you desire.

Mesela yine bir TED konuşması.

For example, another TED talk.

TED konuşmaları hayatıma çok fazla bir şey katıyor herhalde ki sürekli podcastlerde anlatabiliyorum.

TED talks must be adding a lot to my life, as I find myself constantly discussing them in podcasts.

Kadının biri metrodayken altına kaçırıyor ve tüm pantolonu ıslanıyor.

A woman is wetting herself while on the subway, and her entire pants get soaked.

Ve o sırada insanların hepsinin ona baktığını fark ettikten sonra o sınırdan çıkmış oluyor ve durumu çözmeye çalışıyor.

And after realizing that all the people were looking at him, he crosses the border and tries to resolve the situation.

Çözemediğini anlayınca da insanların bakmasını umursamayıp ıslak pantolonuyla beraber evine kadar yürüyor.

When he realizes he can't solve it, he doesn't care about people's looks and walks home in his wet pants.

Mesela bu bahsettiğim şeylere bir örnek.

For example, an example of what I am talking about.

Herkesin size bakmasını normalde yolda yürürken...

Normally, it's expected for everyone to look at you while walking down the street...

...bir insanın size bakması sizi kötü hissettirebilir.

...a person looking at you can make you feel bad.

Bende normal olmayan bir şey mi var? Bana niye bu kadar sürekli bakıyor diyebilirsiniz.

Is there something unusual about me? You might be asking why they keep looking at me so much.

Ama sebebin çözümü olmadığını anlayınca biraz daha özgür kılıyor bu sizi.

But when you realize that there is no solution to your problem, it makes you feel a little more free.

Aslında önemli bir konu çünkü baktığınız zaman giydiğimiz kıyafetler ya da saçımızın şekli, konuşmamızın şekli...

It's actually an important issue because when you look at it, the clothes we wear or the style of our hair, the way we speak...

...kurduğumuz cümleler, cümlenin yapısı, izlediğimiz filmler, dinlediğimiz müzikler...

...the sentences we construct, the structure of the sentence, the movies we watch, the music we listen to...

...hepsi aslında toplumun dışına çıkamadığımız şeyler olabiliyor.

...they can all actually be things that we cannot escape from society.

Mesela dediğim gibi bir önceki bölümde bahsetmiştim.

For example, as I mentioned in the previous section.

Türkçe müzik kültürüm eksik.

My Turkish music culture is lacking.

Çünkü internette tanıştığımdan beri...

Because ever since I met you on the internet...

...FM sayesinde, ortaokuldaki serviste sürekli yabancı bir şeyler dinliyordum.

Thanks to FM, I was constantly listening to foreign things on the bus during middle school.

Ve hoşuma gittiği için bunu dinlemeye başladım.

And I started listening to this because I liked it.

Ama Türkçe müzik dinleyemediğim için de kendimi toplumdan uzak görüyorum.

But I feel distant from society because I can't listen to Turkish music.

Ve sanki böyle bir ihtiyacım varmış gibi hissediyorum.

And I feel as if I need something like this.

O yüzden ortamlarda bunun muhabbeti döndüğü zaman ister istemez yüzüm kızarıyor.

That's why when the topic comes up in conversations, I can't help but blush.

Böyle bir ikilem var işte hayatta.

There is such a dilemma in life.

Garip bir yapı.

A strange structure.

Ama özgürlüğümüzü kısıtlıyor mu? Kısıtlıyor bir nevi.

But does it limit our freedom? In a way, it does.

Ama bir şekilde de genel olarak tabloya baktığınız zaman...

But somehow, when you look at the overall picture...

...herkesin belli başlı özelliklere sahip olması...

...everyone having certain main features...

...aynı ya da ortak özelliklere sahip olması...

...having the same or common characteristics...

...toplumu bir araya getirebilen şeyler.

...things that can bring society together.

Toplum ne kadar ayrı düşünceler, ayrı yapılar da olursa...

No matter how many different thoughts and different structures there are in society...

...gruplanmalar o kadar artar ve...

...the groupings increase so much and...

...kendi içimizde yaşadığımız tartışmalar o kadar artmaya başlar.

...the debates we live within ourselves begin to increase so much.

Ki bildiğiniz üzere Türk milletine herhangi bir iki seçenek sunun...

As you know, present any two options to the Turkish nation...

...günün sonunda %50-%50'ye iki gruba ulaşırsınız.

...at the end of the day, you will reach two groups of 50%-50%.

Yani bunun en büyük örnekleri Galatasaray-Fenerbahçe maçları.

So the biggest examples of this are the Galatasaray-Fenerbahçe matches.

Daha daha büyük örneği siyaset.

An even bigger example is politics.

Arabacılar ve motorcular arasındaki tartışmalar.

Disputes between carriage drivers and motorcyclists.

Menemenin soğan ya da soğansız olması.

Whether menemen should have onions or not.

Bu tür şeyler buna gösterebileceğim herhalde en büyük örneklerden biri.

This kind of thing is probably one of the biggest examples I can show for this.

Çünkü insanlar böyle bir seçeneği varsa ayrışmayı tercih ediyor.

Because people tend to prefer separation if they have such an option.

Ama bunun zararı toplumun kendisine oluyor.

But the harm is done to society itself.

Çünkü bir birey ortak özelliklerinin olmaması...

Because an individual not having common traits...

...birbirine düşmeyi kolaylaştırıyor.

...makes it easier to fall into conflict with each other.

Tartışmaları, kavgaları ve gün sonunda çıkan olayları...

The debates, the fights, and the incidents that occur at the end of the day...

...belki daha da şiddeti arttıran şeyler.

...perhaps things that further escalate the violence.

O yüzden toplum için aslında genel yapıda bu tehlikeli bir şey.

That's why it's actually a dangerous thing for society in general.

Ben bu konuda kendimi nerede tutmak isterdim?

Where would I like to position myself on this issue?

Arada olmak iyi bir şey.

Being in between is a good thing.

Tam ikisinin arasında hani özgür yapabileceğin şeyleri yapmak isteyip...

It's that feeling of wanting to do the things you can do freely, right in between the two.

...belli bir sınır koymak ona.

...set a certain limit on it.

Toplumun da çok göze batmayacak.

It won't be very noticeable to society either.

Şekilde özgürlüğümü yaşamak belki daha doğru geliyor bana.

Living my freedom in a way seems perhaps more right to me.

Öyle ya bilmiyorum.

I don't know.

Mesela podcast serisi yapmam beni kendi ortamıma göre biraz daha ayrıştıran bir şey.

For example, creating a podcast series is something that differentiates me a bit more from my own environment.

Ve belki bundan dolayı podcast serisi yaptığım için gözüne battığım...

And perhaps because of this, you noticed me for making a podcast series...

...ya da benimle arasını açan belki insanlar vardır kendi aralarında...

...or maybe there are people among themselves who create a distance between me and them...

...bunların muhabbetini yapan ve bunlardan bahseden.

...those who talk about them and mention them.

Ama normal bir şey.

But it's a normal thing.

Çünkü toplumun farklı olan şeyleri genelde kabul etmekte zorlanır.

Because society generally has difficulty accepting things that are different.

Ki podcast serisi de ne kadar farklı bir şeyse...

Because the podcast series is such a different thing...

...buna göre bilmiyorum ya.

...I don't know about that.

Herkesin bir şey yapması lazım.

Everyone needs to do something.

Herkesin kendine ait bir özelliği bulunması lazım.

Everyone must have their own unique trait.

Karakteristik özelliklerin oluşması lazım.

Characteristic features need to develop.

Baktığımız zaman mesela Instagram'a atılan postların %80'den fazlası...

When we look at it, for example, more than 80% of the posts shared on Instagram...

...çöp şiş taktiğiyle bir kendi fotoğrafı, bir manzara fotoğrafı...

...a photo of itself with a skewered kebab technique, a landscape photo...

...bir tane daha manzara fotoğrafı, bir tane kendi fotoğrafı...

...one more landscape photo, one photo of myself...

...bir arkadaş fotoğrafı, bir tane herhangi bir mimin SS'i.

...a friend's photo, a screenshot of any meme.

Genelde buna evrilmiş düzeyde.

Generally, it has evolved to this level.

Belki iki yıl sonra bir bakacağız ki kendi fotoğraflarımızdansa...

Maybe two years later we'll see that instead of our own photos...

...ailemizin ya da arkadaşlarımızın fotoğraflarını kendi Instagram hesaplarımızda...

...photos of our family or friends on our own Instagram accounts...

...post olarak atmaya başlayacağız.

...we will start posting it.

Ve herkes buna evrilecek.

And everyone will evolve into this.

Bunu yapmaya başlayacak.

They will start to do this.

Herkes buna bir şey olacak falan.

Everyone is saying something will happen to this.

O tarz.

That style.

Güzel konuşmaydı.

It was a nice conversation.

Biraz kendi düşüncelerimden bahsettim.

I talked a bit about my own thoughts.

Normalde podcastlerde boş boş bir şeyleri atıp konuşurken...

Usually, when talking about random things in podcasts...

...bu podcastta bazı şeyleri aklıma geçen düşüncelerinizi size anlatmaya çalıştım.

In this podcast, I tried to share with you some of the thoughts that came to my mind.

Başarılı mıydım?

Was I successful?

Emin değilim.

I'm not sure.

Onun üzerinden 7 veririm kendime.

I give myself a 7 out of 10 for that.

O tarz.

That style.

O zaman dikkat edin ve görüşürüz.

Then take care and see you.

Elveda konuşması değil aslında.

It's not actually a farewell speech.

Bir bölüm sonra tekrar aynı şeylere devam edeceğiz.

We will continue with the same things again after one episode.

Bu bir görüşürüz de değil aslında.

It's not really even a see you later.

Neyse.

Anyway.

O zaman ben...

Then I...

...yemek mi söylesem ya?

...should I order food?