İstek değil ihtiyaç

MÜZİK

MUSIC

Herkese merhaba ben Buket.

Hello everyone, I am Buket.

Full time, alemci, neşeli bir felsefeci, freelance içerik üreticiyim.

I am a full-time, cheerful philosopher and freelance content creator.

Parolası sevgi, sloganı karşıyım her şeye karşıyım var mı olan meseleleri mesele eden birisiyim.

Its password is love, its slogan is I'm against everything; I am someone who makes issues out of existing problems.

Yüksek lisansımı etik ve özel olarak da belirsizlik endişesi ve benlik üzerine yaptım ve geniş bir okuma ağında kendimi ve evreni anlamaya çalışıyorum.

I completed my master's degree on ethics and specifically on uncertainty concern and self, and I am trying to understand myself and the universe within a wide network of readings.

Yolunuz buraya geldiyse muhtemelen siz de benim gibi bir arayıştasınız ve yaşam hakkında da sorularınız var.

If you have come this way, you are probably in search like me and have questions about life as well.

Ben de burada başıma bir şey gelmeyecekse diye anlatmaya çalıştığımız hatta çoğu zaman aman başıma bir şey gelir deyip içimize attığımız ama en derinlerimize yerleşen gerçeklerimiz hakkında öğrendiklerimi kendi deneyimlerimle paylaşıyorum.

I am sharing what I have learned about our truths that we try to explain here, hoping that nothing will happen to me, and often suppressing the thought that something might happen to me, but which have settled deep within us, through my own experiences.

Birlikte düşündüğümüz bir yolculuğa çıkalım, tabulaşmış ve bize doğru diye dayatılan yanlışları gündeme getirelim istiyorum.

Let's embark on a journey together, I want to bring up the misconceptions that have become established and are imposed on us as truth.

Daha fazlası için sosyal medya hesaplarımı da takip edebilirsiniz.

You can also follow my social media accounts for more.

Hazırsanız başlayalım.

If you are ready, let's get started.

Not, varoluşsal sancılarınızdan müessesemiz sorumlu değildir.

No, our institution is not responsible for your existential pains.

Kaptan pilotunuz iyi yolculuklar diler.

Your captain wishes you safe travels.

Herkese merhaba, başıma bir şey gelmeyecekse podcast serisinin 46. bölümüne hoş geldiniz.

Hello everyone, welcome to the 46th episode of the podcast series if nothing happens to me.

Laps diye giriyorum.

I'm entering as Laps.

Konumuz istekler ve ihtiyaçlar ve muhtemelen bölümün adı istek değil ihtiyaç olacak ama ben tam olarak bu söylediğim şeyi eleştiren bir podcast bölümü kaydedeceğim.

Our topic is desires and needs, and probably the title of the episode will be "Desires" instead of "Needs," but I will be recording a podcast episode that specifically criticizes what I just said.

Ve yeni kararlar aldım bunlarla ilgili.

And I have made new decisions regarding these.

Onu da podcastın akışı boyunca ilerledikçe biraz daha ifade ederim diye düşünüyorum.

I think I will express it a bit more as we progress through the podcast.

Neden bu konu hakkında konuşuyorum?

Why am I talking about this topic?

Konuştuğumuzu anlatmadan önce niye podcast bölümlerinin aralığının bu kadar uzadığını açıklamam gerekiyor sanırım.

Before explaining what we talked about, I guess I need to clarify why the gap between the podcast episodes has been so long.

Çünkü bununla ilgili dilek ve şikayet kutusuna bırakılan çok fazla soru aldım.

Because I have received a lot of questions left in the suggestion and complaint box regarding this.

Ve hani sorular gerekçe tek tek özel olarak cevapladım hani nedenlerini falan ama biraz daha böyle daha genel bir çerçeveden toplu bir açıklama olsun istiyorum açıkçası.

And I mean, I answered the questions one by one, specifically detailing the reasons, but frankly, I want a more general explanation from a broader perspective.

Ve bu arada umarım ses temiz geliyordur.

And in the meantime, I hope the sound is clear.

Camı kapattım.

I closed the window.

Mümkün olduğunca bütün gürültü kirliliğini engellemeye çalıştım.

I tried to prevent all noise pollution as much as possible.

Ve teknik olarak da bölümün kaydını düzenlerken elimden geleni yapacağım gerçekten ama hiç de emin olamıyorum.

And I will really do my best to organize the section's recording technically, but I can't be sure at all.

Çünkü artık cadde üstünde yaşıyorum.

Because I now live on the street.

Biliyorsunuz taşındım.

You know I moved.

Bostancı'da yaşıyorum artık.

I live in Bostancı now.

Ve cadde üstünde olduğum için kentin kaosunun göbeğinde olduğum için Stivri'deki kadar sakin ve sessiz bir ortam değil artık yaşadığım yer.

And because I am on the street, my living place is no longer as calm and quiet as it was in Stivri, being in the midst of the chaos of the city.

Orada çok fazla gürültü olmuyordu.

There wasn't too much noise there.

Yani en fazla sitenin çocukları bahçede oynadığında falan gürültü oluyordu ama bir şekilde tolere ediyordum onu.

So the most noise was when the kids from the site were playing in the garden, but I somehow tolerated it.

Belli saatlerde kayıtları alarak.

By recording at specific times.

Burada koşullar biraz daha farklılaştığı için sorun olabilir ama bilmiyorum.

There might be a problem because the conditions are a bit different here, but I don't know.

Umarım ses temiz geliyordur.

I hope the sound is coming clear.

Bu açıklamayı da yapmış olmakla beraber zaten kendi kendine açıklayan bir şey söylemiş oldum aslına bakarsanız.

Although I have made this statement, in fact, I have already said something that explains itself.

Bölümlerin gecikmesinin sebeplerinden bir tanesi benim taşınmış olmam.

One of the reasons for the delay in the sections is my having moved.

Bunun iki alt başlığı var.

It has two subheadings.

Birincisi bu kararı vermekte çok zorlandım.

I struggled a lot to make this decision.

Çünkü zorlayıcı bir süreçti gerçekten.

Because it was really a challenging process.

Yani yapsam mı yapmasam mı yaparsam ne olur yapmazsam ne olur.

So should I do it or not, and if I do it, what will happen, and if I don't, what will happen?

Aslında çok zorlanacağım ama bunu yapmaya ihtiyacım da var sanki ve sanki bu aslında istek değil ihtiyaç falan derken debelenirken bir noktada bunu yapmam gerektiğine.

Actually, I will struggle a lot, but it feels like I need to do this, and while I’m floundering saying that this is not really a desire but a need, at some point I realize that I have to do it.

Çünkü bunun benim ihtiyacım olduğuna varmıştım ve nihayetinde bir şekilde bu kararı verdim ve buraya geldim.

Because I had come to the conclusion that this was what I needed, and ultimately I made this decision in some way and came here.

Onun detaylarını ilerledikçe belki konuşuruz ve geldikten sonra tabii taşınma sürecinin de kendi içinde zorlayıcı ve stresli tarafları var.

Maybe we can talk about the details as we move forward, and of course, the moving process itself has its challenging and stressful aspects after arriving.

Bu işte eşyaları topla yerleştir kitaplarımı alırken hangisini alacağım hangisini bırakacağım buna karar vermesi bile inanılmaz zor.

It's incredibly difficult to even decide which items to take and which to leave when I'm gathering my things and picking up my books.

Zorlayıcı bir süreçti çünkü biliyorsunuz ki hepsi benim bebeklerim ve bana bir kere bir takipçim şey yazmıştı.

It was a challenging process because, you know, they are all my babies, and a follower once wrote to me.

Kitaplarının fotoğrafını çok fazla çekip atıyorsun gözüm kalıyor inşallah başlarına bir şey gelmez.

You take a lot of photos of your books, and I worry that something might happen to them.

Acayip korkmuştum.

I was really scared.

Kitaplığım gerçekten benim için çok kıymetliydi ve o görüntüyü de çok seviyordum.

My bookshelf was really very precious to me, and I loved that look very much.

Ama bir süre böyle idare etmemiz gerekiyor diyerek bazı eşyalarımı birçok eşyamı ve kitaplarımın bir kısmını şimdilik orada bırakarak buraya yerleştim.

But I had to settle here by leaving some of my belongings and some of my books there for a while, saying that we need to manage like this for some time.

Çünkü Bostancı'da oturuyorum artık deyince insanların gözüne böyle sınıf atlamışım ve zenginim.

Because when I say I live in Bostancı now, people look at me as if I've jumped social classes and I'm rich.

Zinleşmişim gibi şeyler geliyor ve zaten bu arada insanlar dışarıdan benim zengin göründüğümü düşünüyorlarmış.

It feels like I've become wealthy, and in the meantime, people think I look rich from the outside.

Böyle bir şey söylendi bana geçenlerde.

I was told something like this recently.

Hiç alakası yok hala orta sınıfım hala para kazanmıyorum henüz.

It has nothing to do with it; I'm still middle class and I still don't earn money yet.

Daha önce hikayelerde bahsettiğim arkadaşımın yanına yerleştim.

I settled down with my friend whom I mentioned in the stories before.

Bir süre buradaydı arayacağım çünkü koşullar böyle gerektiriyordu ve zor bir karardı ama vermem gereken bir karardı diye özettiğim bunu.

He was here for a while; I will call because the circumstances required it, and it was a difficult decision, but I summarized it as a decision I had to make.

Ve hani o süreçte zorlanmamın dışında şu var.

And besides struggling during that process, there is this.

Bir yerden bir yere gidiyordum.

I was going from one place to another.

Gitmek, bir mekanı değiştirmek daha önce çok sık yaşadığım bir şey benim.

Leaving and changing a place is something I've experienced very often before.

Yani babam memur olduğu için çok sık taşındık ailecek ama ben hani bunun iki tanesine şahitlik ettim.

So, since my father was a civil servant, we moved a lot as a family, but I witnessed two of those moves.

Öyle söyleyeyim.

Let me put it this way.

Daha önceki bölümlerden birinde bahsetmiştim.

I mentioned it in a previous section.

Çocukluğum babamın görevi dolayısıyla Adana Osmaniye taraflarında geçtim.

I spent my childhood in the Osmaniye area of Adana due to my father's job.

Ben 9-10 yaşlarına kadar falan Osmaniye'de yaşadım yani.

I lived in Osmaniye until I was about 9-10 years old.

Tam böyle ortaokula başladığım dönem biz İstanbul'a taşındık ve o kadar her şey çok normal ve sıradan ve her şey hep zannettim.

It was around the time I started middle school that we moved to Istanbul, and everything seemed so normal and ordinary, and I always thought it was just that way.

Zaten böyleymiş ve aynıymış gibi devam etmiştim ki o süreçte.

I had continued as if it had already been like this and the same way during that process.

Tabii ki o zamanlar kimse gelip de çocuğum hayırdır neyin var, niye streslisin diye sormuyor ki.

Of course, back then no one came to ask my child, "What's wrong, why are you stressed?"

Ben bile stresli olduğumun farkında değilmişim çünkü bastırılmış stres ve çünkü zaten otoyeminin hastalıkları, kronik hastalıklarımın sebebi bu.

I didn't even realize I was stressed because of repressed stress and because these are the reasons for my chronic illnesses.

O kadar her şey yolundaymış ve hiçbir şey yokmuş gibi davranıyordum ki aslında o dönemler yaşadığım çatışmaların hiçbirini anlamamışım.

I was acting as if everything was fine and nothing was wrong, that I actually didn’t understand any of the conflicts I was experiencing during that time.

Bunu da bu taşınma döneminde birazcık fark ettim.

I noticed this a little during this moving period as well.

Daha doğrusu şöyle.

More precisely, like this.

Taşınmakla ilgili konular.

Topics related to moving.

Konular gündeme geldiğinde hatırladım.

I remembered when the topics came up.

Diğer taraftan biliyorsunuz Silivri'ye taşınma hikayem var benim bir de.

On the other hand, you know I have a story about moving to Silivri as well.

Hiç istemeyerek de olsa bazı koşullar böyle gerektirdiği için öyle bir karar verip taşınmak zorunda kalmıştım.

Although I never wanted to, I had to make such a decision and move because certain conditions required it.

Ve oraya taşınırken de benzer sancılar çekmiştim ve ondan sonra terapiye başlamamla beraber falan fark ettiğim bir şeydi bu.

And I had similar pains when I moved there, and this was something I realized after I started therapy.

Hayatımda çok fazla büyük değişim yaşanıyorken hiçbir şey olmamış gibi her şey aynıymış gibi devam ediyorum ve bu normal değil.

I'm continuing as if nothing has happened and everything is the same while experiencing many major changes in my life, and this is not normal.

Adapti olmakla ilgili bir zamana ihtiyacım var.

I need some time to adapt.

Ama ben hiç kendime zaman vermeden kıçına motor takılmış eşek gibi koşturuyorum sürekli bir şeylere yetişmeye çalışırken diyordum ki zaman yönetimiyle ilgili zamanla ilgili bölümlerde konuştuğumuzda da durma ihtiyacı hakkında falan söz etmiştim aslında bunlardan.

But I keep running around like a donkey with a motor attached to its ass without ever giving myself time, while trying to catch up with something, I was saying that I had actually mentioned the need to stop in the sections we talked about time management and related to time.

Bu arada şunu da söyleyeyim gerçekten kendini tekrarlayan şeyler söylemek istemiyorum ama bu zamana kadar üzerine konuştuğumuz birçok şeyin özeti ve derlenip toplanıp başka bir seviyeye ulaşmış hali gibi bir bölüm olacak.

By the way, I should also say that I really don't want to repeat myself, but this will be a section that summarizes and compiles many things we have talked about so far and has reached another level.

Onun bilgisini vereyim.

Let me give you his knowledge.

Dolayısıyla.

Therefore.

Dolayısıyla taşındım ve gerçekten zorlanıyorum çünkü yeni bir şeyin içindeyim ve buna alışmam gerekiyor ve buna alışmak için de kendime zaman vermem gerekiyor.

Therefore, I moved, and I am really struggling because I am in something new and I need to get used to it, and to get used to it, I need to give myself time.

Birincisi hayatımda ilk defa aileden bağımsız bir şekilde yaşıyorum.

For the first time in my life, I am living independently from my family.

Evet tamam arkadaşımla eve çıktım ama hani şöyle bir durum var annemin evde olmadığı zamanlar dışında ben mutfağa hiç girmedim sadece işte pasta börek yapmak için falan girdim.

Yes, okay, I moved in with my friend, but here's the thing: I never really stepped into the kitchen except when my mom wasn't home, only to make pastries or something like that.

Yemek yapma becerilerim zayıf ama bu yemek yapmayı bilmiyorum yemek yapmayı beceremiyorum demek değil.

My cooking skills are weak, but that doesn’t mean I don’t know how to cook or that I can’t cook.

Daha çok buna hiç ihtiyaç duymadığım için mutfağa hiç girmedim.

I never entered the kitchen at all because I never needed it.

Bir de zaten annem kendi mutfağına asla başkasını sokmazdı ve dolayısıyla ben yemek yapma konusunda çok becekli değilim.

My mother never let anyone else into her kitchen, so I am not very skilled at cooking.

Temizlik yapmaktan nefret ederim ve maalesef zaten hep annem olduğu için bu işleri hep o yaptığı için benim de bunları yapma becerilerim çok fazla gelişmedi.

I hate cleaning, and unfortunately, since my mom always did these tasks, my skills in doing them haven't developed much.

Gibi bir taraf var.

There is a side like that.

Şimdi böyle bakınca kendi evinin yani bir evin sorumluluğunu almak yani yetişkin olmanın sorumluluğunu almak gibi bir alana kendimi atma ihtiyacı duyuyordum son zamanlarda ve

I've been feeling the need to immerse myself in the responsibility of having my own home, in other words, to take on the responsibility of being an adult, lately.

bu kararı vermemin tetikleyen şeylerden bir tanesi de buydu zaten.

One of the things that triggered my decision was this as well.

Zorlanıyor muyum? Evet ama uyum sağlamaya ve adapte olmaya çalışıyorum.

Am I struggling? Yes, but I am trying to adapt and adjust.

Yani kendimi sıkıştırmadan ve hiçbir şey olmuyormuş gibi hiçbir şey yokmuş ve her şey aynıymış gibi davranmayarak ilerletiyorum süreci.

So, I am progressing the process without putting pressure on myself and by not acting as if nothing is happening and everything is the same.

Bu da yine bölümlerin aksamasına neden olan gerekçelerden bir tanesi.

This is one of the reasons that causes delays in the sections again.

Diğer taraftan şu var.

On the other hand, there is this.

Bu bölümün de gerçekten bu şekilde demlenmesi gerekiyormuş.

This section really needed to brew this way.

Başta dedim ya istek değil ihtiyaç.

I said at the beginning that it's not a desire, it's a necessity.

Bu bölümün başlığının adı ama ben bunu eleştiren bir şeyler söyleyeceğim diye.

I will say something that criticizes the title of this section.

Şöyle açıklayayım.

Let me explain.

Bu bölümle ilgili bu farkındalıkların geliştiği zaman 4-5 ay öncesi falandı.

The time when these awarenesses regarding this section developed was about 4-5 months ago.

Ve ben bu başlığı içerik akışımda listeye koymuştum.

And I had included this title in my content flow list.

Ama ne zaman yapacağımı bilmiyordum.

But I didn't know when I would do it.

Sadece orada duruyordu ve demlenmeyi bekliyordu ve belli bir akışta ilerliyordum ben.

She was just standing there, waiting to brew, and I was moving along at a certain pace.

Normalde bu bölümde konuşacaklarım biraz daha şu çerçevedeydi.

Normally, what I was going to talk about in this section was more along these lines.

Sosyal medyada da çok söyleriz ya bunu.

We often say this on social media as well.

İstek değil ihtiyaç.

It's not a desire, it's a necessity.

Bu kalıp üzerinden aslında anlatacaklarımın anlatmanın bir istek değil de ihtiyaç olduğu ve ifade etme açlığı üzerinden geliştiği ile ilgili.

What I will say through this template actually relates to the fact that expressing it is not a desire but a necessity, and it has developed through a hunger for expression.

Yani aslında ihtiyacım olduğu için ve bunu yapmak zorunda olduğumu hissettiğim için bir eksikliği gidermek için bunu yaptığımı.

So actually, I did this to fulfill a need I have and because I feel that I have to do it.

Özetle söyleyen şeylerden bahsedecektim.

I was going to talk about the things that summarize.

Normalde düşüncem buydu.

My usual thought was this.

Fakat zaman içinde bu konuyla ilgili bir şeyler şekillenmeye başladı.

However, over time, something started to take shape regarding this issue.

Onun da hikayesini iş görüşmeleri ve sonraki süreçlerde farkına vardığım o yeni aydınlanmalarım üzerinden ilerleticem.

I will also progress through the new insights I realized during job interviews and the subsequent processes in his story.

Şöyle arkadaşlar.

Here you go, friends.

4-5 ay önce bunun farkına vardığımda bu konu hakkında konuşmam gerektiğini hissettiğimde istek değil ihtiyaç konusunda şunu düşünüyordum.

When I realized this 4-5 months ago and felt that I needed to talk about it, I was thinking about the difference between desire and need.

Hani hep tüketim kültürünü, tüketim çılgınlığını eleştiriyorum ya.

You know how I always criticize consumer culture and the madness of consumption.

Yani gereğinden fazla şeye sahip olmakla ilgili arzuların dizginlenmesi gerektiğinden.

So, it is necessary to restrain desires related to having more than needed.

Çünkü arzuların sonsuz olduğundan ve aslında bu isteklerin kölesi olarak kendi hayatımızı gerçekleştiremediğimizden söz ediyordum genel olarak.

Because I was talking about the fact that desires are infinite and that we cannot fulfill our own lives as we are actually slaves to these wishes.

Bunun hala arkasındayım bu arada.

By the way, I'm still behind this.

Ama iki karşı düşünce arasında bir çatışma yaşadığımı fark ettim.

But I realized that I was experiencing a conflict between two opposing thoughts.

Bu da zaten eleştirdiğim başka bir şeyin içine girdiğimi gösterdi bana bu yeni süreçte.

This already showed me that I have entered into another thing that I criticize in this new process.

Onun üzerinden ilerleyecek hikaye.

The story will progress from there.

Çünkü şöyle.

Because it is like this.

En başından beri bu yola çıktığımdan beri istifa etme kararını verdiğimden beri.

Since the very beginning, since I embarked on this path, I have decided to resign.

Özellikle Kasım sonrası gelişen süreçlerde şunu çok açık fark etmiştim ben.

I had clearly noticed this, especially in the developments that occurred after November.

Mesela istifa etme kararını vermeme vesile olan cümle de biraz daha buydu.

For example, the sentence that led me to the decision to resign was a bit more like this.

Terapistimle olan konuşmalarım sonrasında farkına vardığım bir şey.

Something I realized after my conversations with my therapist.

İşte hep kendini başkalarının istek ve taleplerini gerçekleştirmek uğruna çabalarken bulmak ve tükenmekle ilgili olan o süreçte keşfettiğimiz şeylerden bir tanesiydi bu.

This was one of the things we discovered in the process of always finding ourselves struggling and exhausting ourselves to fulfill the wishes and demands of others.

Bir gün terapide ne yapmak istiyorsun peki dediğinde şu cümleyi kurmuştum.

When you asked me what I wanted to do in therapy one day, I had formed this sentence.

Kendi ihtiyacım var.

I need it for myself.

Kendi ihtiyacım için ve kendi ihtiyacım kadar çalışmak ve kendi ihtiyaçlarımı karşılayan birisi olmak istiyorum artık sadece.

I only want to work for my own needs and be someone who meets my own needs now.

Başkaları için çabalamaktan yoruldum demiştim.

I said I was tired of striving for others.

Ve hikaye biraz daha oradan bütünleşmişti zaten benim için.

And the story had already come together for me a bit more from there.

Şimdilerde bunun birazcık hatalı olduğunu görüyorum.

I see that this is somewhat incorrect nowadays.

Çünkü sadece kendi ihtiyacım için ve kendi ihtiyacım kadar dediğimde sanki Maslow'un o ihtiyaçlar piramidi var ya.

Because when I say it's only for my own needs and as much as I need, it's as if there's that Maslow's hierarchy of needs.

Bugünün dünyasını tam olarak karşılamayan.

Does not fully meet the world of today.

O zamanın koşullarına belki uyumlu olsa da bugünün dinamiklerini tam olarak karşılamayan bir şey bu.

This is something that, while perhaps compatible with the conditions of the time, does not fully meet the dynamics of today.

Bunun üzerine çok fazla detay vermeyeceğim ama piramit gözünüzün önüne geldiğinde dinlemek istediğimi anlarsınız.

I won't give too many details about this, but when the pyramid comes to mind, you'll understand that I want to listen.

Birazcık şöyle kısaca özetleyeyim.

Let me summarize it briefly.

En alt basamakta fiziksel biyolojik ihtiyaçlar vardı işte yeme içme barınma çiftleşme falan gibi şeyler.

At the lowest level, there were physical and biological needs such as eating, drinking, shelter, and mating.

Dürtüsel içgüdüsel ve hayvani fiziksel taraftan gelen ihtiyaçlar bunlar.

These are needs that come from impulsive, instinctive, and animalistic physical aspects.

Yani bunlar karşılanması zorunlu olan karşılanmazsa ölmek zorunda kalacağımız ihtiyaçlar.

So these are needs that must be met; if they are not met, we will have to die.

Bunun üzerine çıktıkça basamaklar ilerledikçe piramidin daraldığı noktada da en üst seviyede zaten kendini gerçekleştirmek var.

As we ascend, at the point where the steps narrow at the pyramid, there is already self-actualization at the highest level.

Ve benim zaten aslında amacım biraz daha kendini gerçekleştirmek ya.

And my goal is actually to self-actualize a bit more.

Ama yine de hayatta kalmak denen şey çok zor.

But still, the thing called survival is very difficult.

Bu ekonomik krizde özellikle Türkiye'nin koşullarından söz ediyorsak.

If we are specifically talking about the conditions in Turkey during this economic crisis.

Derken istek değil ihtiyaç diyerek kendimizi açıklamak zorunda olmamızın nedeninin aslında içselleştirilmesi.

The reason we have to explain ourselves by saying it is a need rather than a desire is actually its internalization.

İçselleştirilmiş bir değersizlik duygusu ve yine bunun düğümlendiği bir yerde de utancın olduğunu fark ettim.

I realized that there is an internalized feeling of worthlessness and that shame is also tied to that.

Ama bunu nasıl fark ettim hikaye üzerinden gideceğiz şöyle.

But how did I notice this? We will go through the story like this.

Zaten hani taşınmakla ilgili o karar boyunca iş aramalarım, iş görüşmeleri ile ilgili süreçler falan da vardı.

Anyway, during that decision about moving, there were also my job searches and processes related to job interviews.

Arada da iş görüşmesine gidiyorum buradaki zamanımı geçirirken.

Sometimes I go for job interviews while spending my time here.

Bir gün hatta story attım instagramda belki yakalayanlar olmuştur.

One day I even posted a story on Instagram, maybe some people saw it.

İş görüşmesinde ücret beklentiniz nedir diye sorulduğunda karşı tarafın teklif edeceğinin altında bir şey var.

When you're asked about your salary expectations in a job interview, there is something below what the other party will offer.

Bir şeyin altında bir miktar vermişsin gibi bir gün gibi bir şeyler yazmıştım.

I had written something like "you've given a certain amount under something, like a day."

Ve buna gülüp geçtim falan ama gerçekten kendimi acayip kötü hissettim ben.

And I laughed it off and all, but I really felt incredibly bad.

Bugünden sonra birçok şey gelişmeye başladı çünkü.

From today on, many things started to develop because.

Ve zaten bugün üzerine konuştuğumuz farkındalıkların derinleşmesini sağlayan olay da oydu.

And that was the event that deepened the awareness we talked about today.

Gerçekten enayi gibi hissettim kendimi.

I really felt like a fool.

Ve kendime sürekli de şunu açıklamaya çalışıyorum.

And I keep trying to explain this to myself.

İşte bir senedir çalışmıyorum, hiç dünyasından uzaktayım.

I haven't been working for a year; I am completely out of that world.

Piyasayı bilmiyorum aslında o yüzden öyle yaptımlar falan filan.

I don't actually know the market, that's why they did it that way, and so on and so forth.

Yaptığım hatta karşısında iyi bir şey var.

There is something good in front of what I'm doing.

Yaptığım hata karşısında iyi bir şey var.

There is something good in the face of my mistake.

İkna etmeye çalışıyorum yani sürekli.

I'm trying to persuade them, I mean constantly.

Halbuki ikna edecek bir şey yok.

However, there is nothing to convince.

Hata yaptım, bunu kabul edip devam etmem gerekiyor.

I made a mistake, I need to accept this and move on.

Ama yaptığım hata bir sürü şeyi tetikledi benim içimde.

But the mistake I made triggered a lot of things inside me.

Oraya geliyoruz şimdi.

We are coming there now.

Çok da büyütülecek bir şey değil.

It's not something that should be blown out of proportion.

Niye bunu bu kadar abarttın ki diyebilirsiniz ama abartmam gerekiyormuş.

You might say, "Why did you exaggerate this so much?" but it turns out I needed to exaggerate.

Çünkü bugün üzerine konuşacağımız şeyleri bunları abartmam sayesinde öğrenmiş oldum kendimle ilgili öyle söyleyeyim.

Because I learned about the things we will talk about today thanks to my tendency to exaggerate, let me put it that way.

Ben o görüşmeden çıktıktan sonra moralim bozuk tabii oturuyorum.

Of course, I'm feeling down after leaving that meeting, so I'm just sitting here.

Ama bir şeyler yapmaya da devam ediyorum.

But I'm still doing things.

Aynı sırada işte bu arada biliyorsunuz web site ile ilgili bir hareketlenmeye geçtim.

At the same time, by the way, you know I moved to an activity regarding the website.

Onun hikayesine daha sonra gireyim.

I'll get into his story later.

O da yine bu konularla ilgili olan bir mesele çünkü.

That is also a matter related to these issues, after all.

İşte web site ile ilgileniyorum.

I'm interested in the website.

Teknik bir sürü şey var.

There are a lot of technical things.

Tasarımla falan ilgileniyorum bir yandan.

I'm interested in design and such on one hand.

Bir yandan içerikleri planlamaya çalışıyorum.

On one hand, I am trying to plan the content.

Ama planlamaya çalışırken de zaten adapte olmakta zorlandığım bir süreçteyim.

But I am already in a process where I have difficulty adapting while trying to plan.

Bir anda kendimi çok fazla sıkıştırdığımı fark ettim falan filan.

I suddenly realized that I was putting a lot of pressure on myself and so on.

Sürekli böyle bir kaosun içinde debeleniyorum yani ben.

I keep floundering in such a chaos all the time.

Derken bir de bu arada şu bilgiyi vereyim.

By the way, let me give you this information.

Slivri'de yaşarken bu yine eskilerden dinleyenler bilir bunu.

Those who listened to this back in the day know it while living in Silivri.

Bazen ihtiyacınız olan terapi değildir ve neden böyle oldu bölümlerinde biraz daha belki söz etmişimdir.

Sometimes what you need is not therapy, and I may have talked a bit more about why this happened in the sections.

Sağlık kontrollerimle ilgili son zamanlarda Bostancı'ya yani şu anda yanımda yaşamaya karar verdiğim arkadaşımın yanına geldiğim zamanlar gidip geliyordum.

Recently, I was going back and forth to Bostancı when I went to see my friend, with whom I have decided to live now, regarding my health check-ups.

Çünkü burada sağlık imkanlarına ulaşmak çok daha kolay.

Because accessing healthcare options is much easier here.

Slivri'de endokrinoloji bölümü yok ve oradan randevu alamıyorum.

There is no endocrinology department in Silivri, and I cannot get an appointment from there.

Ama benim otoimun hastalıklarımla ilgili rutin kontrollerimin yapılması gereken birim burada.

But the unit where my routine check-ups for my autoimmune diseases need to be done is here.

Ve işte eğitim araştırma hastanelerinde falan daha çok oluyor bu bölümler.

And these departments are more common in training and research hospitals, etc.

Üst uzmanlık gerektirdiği için.

Because it requires advanced expertise.

Taşımaya karar verdiğimde henüz taşınmadan hani o planları falan yaparken randevu da almıştım ben.

When I decided to move, I had already made an appointment while planning and everything before actually moving.

Cildiye ve endokrinolojiye aldım.

I was accepted into dermatology and endocrinology.

Cildiye Sedef yüzünden otoimun hastalık.

Dermatology autoimmune disease due to psoriasis.

Yüzümdeki Sedefler inanılmaz görünürlük kazanmaya başladı ve artık rahatsızlık duymaya başlıyorum bundan.

The pearls on my face have started to gain incredible visibility, and I am beginning to feel discomfort from this.

Sedef ile ilgili çok uzun zaman.

A very long time about mother-of-pearl.

Herhangi bir şey yapmadığım için artık bir gidip kullanmam gereken kremleri en azından almam gerektiği ve işte doktora sormam gereken birkaç soru vardı vesaire diye Cildiye'den randevu aldım.

I made an appointment with the dermatologist because I hadn't done anything, and at the very least I needed to get the creams I had to use, and there were a few questions I needed to ask the doctor, and so on.

Ve biliyorsunuz o bölümlerde bahsetmiştim.

And you know, I mentioned it in those sections.

Tiroid nodülüm çıkmıştı benim ve sonra doktora gittiğimde biyopsiye gerek yok çok büyük değil demişti.

I had a thyroid nodule, and when I went to the doctor, he said there was no need for a biopsy as it wasn't very large.

Ama yine de bir soru işaretiyle bunu takip ederek en azından kontrol ediyorum süreci gibi bir durum vardı ortada.

But still, there was a situation where I was at least monitoring the process by following this with a question mark.

Ve benim artık rutin kontrol zamanım da gelmişti.

And my routine check-up time had come as well.

Dedim ki bir şeylere hızlı bir tempo ile girişmeden önce kendimi ihmal etmemek adına sağlık kontrollerimi yaptırmalıyım.

I said that before jumping into something at a fast pace, I should have my health checks done so that I do not neglect myself.

Dedim ve işte Cildiye randevusuna gittikten sonraki gün iş görüşmesine gittim ve bu olay zaten o gün yaşandı.

I said, and the day after going to the dermatology appointment, I went to a job interview and this event happened that day.

Bu ücret beklentiniz nedir olayı.

What is your expectation regarding this fee?

Bundan iki gün sonra da tahlillerimi vermek için endokrinolojiye gittim ve tüp tüp kan verdim.

Two days later, I went to endocrinology to give my tests and I gave tube after tube of blood.

Oluk oluk kan aldılar vücudumdan ve aç karnına gidiyorsunuz tabi o tahlilleri yaptırmaya.

They drained blood from my body in streams, and of course, you're going to get those tests done on an empty stomach.

Yazın sıcağında bir de bu arada benim çok sık tuvaletim geldiği için dışarıdayken çok fazla su içmiyorum.

In the summer heat, I don't drink much water when I'm outside because I need to use the restroom very often.

Su da hani içmediğim için sıcakta.

Since I didn't drink water in the heat.

Gerçekten bayılmak üzereydim hastaneden çıkar çıkmaz hastanenin yakınlarındaki bir tane kafede oturdum.

I was really about to faint; as soon as I left the hospital, I sat at a café near the hospital.

İsmini vermeyeceğim ama zincir kahve şirketlerinden en büyük olanı ve sürekli boykot edilenlerden bir tanesi.

I won't give its name, but it is the largest among the chain coffee companies and one of those that is constantly boycotted.

Ben büyük firmaları boykot ederek batıramayacağımızı ve sistemi bu şekilde değiştiremeyeceğimizi bildiğim için.

I know that we cannot sink large companies by boycotting them and that we cannot change the system this way.

Bunu yapmak zorunda hissetmiyorum ya da bunu tercih etmiyorum böyle bir açıklama vereyim.

I don't feel obligated to do this or prefer to give such an explanation.

Çünkü daha önce bir tane takipçim oradan fotoğraf attığımda yazmıştı.

Because a follower of mine had written that when I posted a photo from there.

Sizin gibi bilgili kültürlü bir insanın buradan işte alışveriş yapmasına inanamıyorum falan filan diye.

I can't believe a knowledgeable and cultured person like you is shopping from here and so on.

Saygı duyuyorum bu arada bunu yapmayı tercih eden insanlara ama bunu tercih etmek bir adı üstünde tercihtir.

I respect, by the way, the people who prefer to do this, but choosing to do this is, as the name suggests, a choice.

Kişisel bir şeydir.

It is a personal thing.

Başka insanları bunu yapmaya zorlamak bir tercih.

Forcing other people to do this is a choice.

Bipercih değildir.

It is not a dwarf.

Diktatörlüktür ve tabii ki gerekçeleri anlıyorum ama ahlaken bunu yapma zorunluluğumuz yok üzerinden bu açıklamayı yapıyorum.

It is dictatorship, and of course I understand the reasons, but I am making this statement on the grounds that we do not have a moral obligation to do so.

Çünkü bir şirketi ya da birkaç şirketi boykot ederek değişecek bir şey değil bu.

Because it's not something that will change by boycotting one company or a few companies.

Çünkü biz o firmalara boykot edip onlara para kazandırmadığımızı sansak bile mevcut ekonomik sistemde her zaman ezilen ve fakirleşmeye devam eden biz olurken

Because even if we think we are boycotting those companies and not making them profit, we are always the ones who are oppressed and continue to become poorer in the current economic system.

Onlar büyümeye devam ediyorlar.

They continue to grow.

Bu tutarsızlıktır demek istiyorum ama bu bir tutarsızlık değil.

I want to say this is inconsistency, but it is not an inconsistency.

Yanlış bir yerden konuya bakıyor olduğumuzu gösteriyor.

It shows that we are looking at the subject from the wrong perspective.

Neyse politik mesajımızı da verdikten sonra konuya devam edebiliriz.

Anyway, after delivering our political message, we can continue with the subject.

İşte oturuyorum orada kahvemi aldım kahvaltı da yapmamıştım doğal olarak hani atıştıracak bir şeyler de aldım yanına.

Here I am sitting there, I got my coffee, and I hadn't had breakfast either, so naturally I picked up some snacks to go along with it.

Ve gerçekten şey noktasındayım böyle ölüm ve yaşam arasında bir mücadele gibi.

And I'm really at a point like this, a struggle between life and death.

Çünkü 3 dakika daha yemesem şekerim tansiyonum ne varsa her şey yerinden oynayacak ve bayılacağım yere düşeceğim yani öyle bir noktadayım.

Because if I don't eat for another 3 minutes, my blood sugar, blood pressure, and everything else will go out of balance, and I will faint and collapse, so I'm at that point.

Bu arada hani oraya yürürken de şeye hesaplıyorum neyse en azından hastaneye yakın bir yerdeyim düşersem hemen acili alırlar falan bunları falan düşünüyorum öyle düşünün.

In the meantime, as I'm walking there, I'm also thinking that at least I'm near a hospital, so if I fall, they'll get me to the emergency room right away, and I think about things like that. Think of it that way.

Oturdum biraz böyle bir şeyler yedim kendime geldim kahvemi içtim falan derken laps diye böyle bir ışık hüzmesi canlandı gözümde bir aydınlanma anı geldi.

I sat down, ate a little something, gathered myself, had my coffee and then suddenly a beam of light manifested before my eyes, a moment of enlightenment came.

Ve bir anda kendi kendime dedim ki zorla yaratıcılık olmaz buket zorlamaz.

And suddenly I said to myself, creativity cannot be forced, Buket does not force.

Zorlama kendini bu işler böyle yapılmaz.

Don't force yourself; this is not how things are done.

Tam o zamanlar işte podcast bölümlerini yetiştiremiyorum içerikleri yetiştiremiyorum her şey aksıyor hiçbir şeye yetişemiyorum hiçbir şey beklediğim gibi ilerlemiyor falanlar üzerine düşünüyorum.

At that time, I'm struggling to keep up with podcast episodes, I can't manage the content, everything is falling behind, I can't catch up with anything, and nothing is progressing as I expected.

Ve bu arada bu konu çıktığım iş görüşmesiyle de şu konuda çok ilgili biliyorsunuz felsefeciyim ama dershanelerde eğitim sektöründe öğretmenlik yapmak falan istemiyorum ya da KPSS'ye atınıp öğretmenlik yapmak gibi bir hayat beklentim zaten yok az çok anlamışsınızdır diye düşünüyorum.

And in the meantime, this topic is very related to the job interview I went to; you know I'm a philosopher, but I don't want to be a teacher in the education sector in private tutoring centers, nor do I have any life expectations like becoming a teacher by taking the KPSS exam. I think you've understood this much.

Ki zaten yani istifa ettiğim koşullara dönmek gibi bir isteğim de gerçekten yok.

In fact, I really have no desire to return to the conditions under which I resigned.

Olacaksa başka bir kariyer inşa edeyim üzerinden iş başvuruları yapıyorum elimdeki yetenekleri falan gözeterek yapıyorum tabi bu başvuruları da.

If it's going to happen, I should build another career, so I am applying for jobs considering the skills I have.

İşte içerik üretmek ve yaratıcılıkla ilgili beni besleyecek alanlar üzerinden deneyimler kazanabileceğim kendimi geliştirebileceğim alanlar üzerine başvurular yapıyordum.

I was applying for areas where I could gain experiences and improve myself through content production and fields related to creativity that would nourish me.

Derken bu iş görüşmesi de tam bununla alakalı çok müthiş bir meçleşmenin yani eşleşmenin olduğu bir görüşmeydi ve şey modundayım ben.

Meanwhile, this job interview was actually a very incredible match that was directly related to this, and I'm in that mode.

Oha çok iyi.

Wow, very good.

Tam sizin istediğiniz şey bende var bende olan her şey de sizin istediğiniz şey birbirimizi karşılıyoruz ve beraber çalışabiliriz demiştim ben kendi kendime içimden.

I had said to myself that I have exactly what you want, and everything I have is what you desire; we meet each other and can work together.

Çünkü şunu biliyorum yani işverenin beklediği her şeyi karşılayabilecek potansiyeldeyim hatta fazlasıyla karşılayabilecek potansiyeldeyim.

Because I know that I have the potential to meet everything the employer expects, and in fact, I can exceed those expectations.

Bu narsistlik ya da kör bir ego değil yapabileceğime dair kendimle ilgili bilgi birikimimden gelen bir özgüven.

This is not narcissism or a blind ego, but rather a confidence that comes from my knowledge and experience regarding what I can achieve.

Fakat bir noktada şu var.

However, there is this at a certain point.

Bu türden işler çok fazla sıkıştırmaya zorlamaya gelmiyor şu geldi aklıma ve o süreç boyunca şunu düşünüyorum iş görüşmesinden çıktığımda umarım bu iş olur diyordum ama çoğunlukla şu tondaydım.

Jobs of this kind don't handle too much pressure; this just came to my mind, and throughout that process, I was thinking, when I came out of the job interview, I hoped this would work out, but mostly I was on this tone.

Umarım burada çalışmak zorunda kalmam olarak çıkıyordum iş yerlerinden görüşmelerden.

I hoped that I would not have to work here from job interviews.

Buradan çıktığımda da günlerce buna ihtiyacım olduğunu düşündüğüm için kendimi buna mecbur hissettiğim için umarım olur üzerinden böyle bir beklenti halindeydim.

I hope it happens because when I leave here, I felt obliged to it, thinking for days that I would need it.

Ve bir şeye bel bağlar pozisyonda durgun hareketler.

And stagnant movements in a position of relying on something.

Yani bir şeyler gerçekten çok fazla aksamaya başlamıştı bu süreçte.

So, things had really started to get quite disrupted during this process.

Yaratıcılık derken size çok hani çoğu zaman söylüyorum ya yaratıcı işler boş zamana muhtaçtır.

When I mention creativity, I often tell you that creative work requires free time.

Yani gerçekten kendinize zaman vermenize düşüncelerinizin berraklaşmasına alan açmanıza ihtiyacınız vardır.

So you really need to give yourself time and create space for your thoughts to become clearer.

Hiç durulmayan bir tempoda yaratıcı şeyler açığa çıkmıyor.

Creative things do not emerge at an unceasing pace.

Çünkü zihin zaten karmakarışık bir hale geliyor ve bu sefer yaptığınız işin özgün olmamasına neden oluyor bu.

Because the mind becomes chaotic anyway, and this leads to your work not being original this time.

Yani yaratıcı bir şey ortaya çıkmıyor.

So nothing creative is coming out.

Siz sürekli seri üretime geçmiş gibi bir meta üretiyorsunuz gibi bir şeye dönüşmeye başlıyor.

It starts to turn into something like you are constantly producing a commodity as if you have entered into mass production.

Ki bu benim eleştirdiğim bir şey aslında.

This is actually something I criticize.

İş görüşmesinden çıktıktan sonra bunlar hakkında da düşünüyorum.

I think about these things after leaving the job interview.

Aslında çok böyle onayladığım şeyler değil ama şey diye ikna etmeye çalışıyorum kendimi.

Actually, these aren't really things I approve of, but I'm trying to convince myself otherwise.

Hayatım boyunca böyle olmayacak.

It will never be like this in my life.

Bir süre idare edebiliriz, bir süre buna işte tahammül edebiliriz falan üzerinden kendimi ikna etmeye çalışıyorum derken

"I'm trying to convince myself that we can manage for a while, that we can endure this at work for a while, and so on."

gerçekten durdum ve dedim ki ben zaten bunu kendim için yapmak için bu yola çıktım.

I really stopped and said that I actually set out on this path to do this for myself.

Bir şekilde birçok sebepten dolayı birikimim tükendi, şu oldu, bu oldu bir sürü şey var işin içinde.

For various reasons, my savings have been exhausted in some way; this happened, that happened, there are a lot of things involved.

Bir sürü sebepten dolayı şimdi kendim için yapmaya çalıştığım şeyi bir başkası için yapmaya kalktığımda

When I try to do what I am doing for myself for someone else due to a lot of reasons

bu sefer yaptığım şeye yabancılaşmaya başlayacağım ve bu bana iyi gelmeyecek aslında dedim.

This time I will start to alienate myself from what I'm doing, and actually, I said it won't be good for me.

Bunu da tam hastaneden çıktıktan sonra o açlık haliyle ölüm ve kalım arasında bir anda hani o ihtiyaçları karşıladıktan sonra aklıma gelmiş olmalıydı.

It must have come to my mind right after I left the hospital, in that state of hunger, between life and death, once I had met those needs.

O kadar güzel bir anlam inşa ediyor ki bana çünkü gerçekten son raddesine kadar göremeyebiliyoruz bazen içinde debelenip durduğumuz şeyleri

It constructs such a beautiful meaning for me because sometimes we really cannot see the things we are struggling with to the fullest extent.

ama o anda gerçekten ihtiyacım olan şeyin ne olduğunu görmeye başladığımı fark ettim.

But at that moment, I began to realize what I really needed.

Sadece ihtiyacım olan şeyin değil neyi isteyip istemediğimi de fark ettirdim kendime.

I realized not only what I need, but also what I want and don’t want.

Daha doğrusu şöyle neyi istemediğimi zaten biliyordum, neyi istemediğimi hatırlatmak zorunda kaldım kendime ve

Actually, I already knew what I didn't want; I had to remind myself of what I didn't want and

oradan sonrasında hikaye biraz daha gelişmeye ve değişmeye başladı.

From there, the story began to develop and change a bit more.

Yani istek değil ihtiyaç konusunda kendimizi açıklamak zorunda hissetmemizle ilgili olan bu bölümün yeni versiyonu üzerinden şekillendi hikaye.

So the story was shaped through the new version of this section, which is about feeling the need to explain ourselves regarding needs rather than desires.

Çünkü dedim ya önceden istek değil ihtiyaç başlığı üzerinden bunu eleştirmeden ilerleyecektim düşündüğüm şey oydu.

Because I said, I was going to proceed without criticizing this under the title of need, not want, that was what I was thinking.

Çünkü farkına vardığım şey oydu vesaire diye.

Because that was what I realized, and so on.

Bugün artık konu biraz daha şu çerçeveden ilerliyor.

Today, the topic is now progressing more along this framework.

Eminim hepiniz yaşamışsınızdır.

I'm sure you have all experienced it.

En azından benimle bağ kurabiliyorsanız belli sınıfsal ve kültürel ekosistemde birbirimize hitap eden bir gerçeklikte, bir ortamda büyümüşüzdür diye düşünüyorum.

At least if you can connect with me, I think we must have grown up in a certain class and cultural ecosystem where we address each other in a shared reality.

Sınıfsallık konusuna bu bölümde çok derinlerde girmeyeceğim.

I won't delve too deeply into the subject of class in this section.

Önümüzdeki haftaların hatta biraz daha konusu olacağı için şimdilik burada sadece şu çerçevede kesiyorum bunu.

I'm cutting this off here for now, as it will be a topic of discussion in the coming weeks, or even a bit longer.

Başta da söyledim Osmaniye'de büyüdüm.

I said it at the beginning, I grew up in Osmaniye.

Çocukluğum orada geçti ve memur çocuğuyum aslına bakarsanız ve ticaretten, para kazanmaktan, para yönetiminden

My childhood was spent there, and to be honest, I am a child of a civil servant, and I know about trade, making money, and managing money.

yani parayla olan ilişkilerden hiç anlamıyorum.

So I don't understand anything about relationships with money.

Dahası bütün hayatım borç ödemekle geçti.

Moreover, my whole life has been spent paying off debts.

Aile ilişkilerindeki bir sürü hikayenin sonucu bu.

This is the result of many stories in family relationships.

Ve bir de şu bilgi var.

And there is this information too.

Yani ben parayı her zaman bir şey karşılığında veren tarafım.

So I am always the one who gives money in exchange for something.

Ve çoğunlukla da kredi borçları şunlar bunlar derken

And mostly due to credit debts and so on.

zaten neoliberal ekonomi sistemi ve hepimiz borçla yaşadığımız için

since we all live with debt and the neoliberal economic system

hep aldığımızdan fazlasıyla faizlerle, bilmem nelerle,

with the interest rates we always receive more than, I don't know what else,

veren tarafız ya çoğunlukla.

We are mostly the giving side.

Dolayısıyla para ilişkilerini bilmiyorum, parayı yönetmeyi bilmiyorum ve

Therefore, I do not know about financial relationships, I do not know how to manage money, and

parayla ilişkim sadece vermek üzerine.

My relationship with money is solely about giving.

Yani hakkım olanı talep etmek üzerine değil.

So it's not about demanding what I am entitled to.

Almak üzerine olan kısım her zaman başkasının bana ne kadarını vermek istediğiyle alakalı.

The part about receiving is always related to how much someone else wants to give me.

Daha doğrusu ne kadarını bana vermeye layık gördüğüyle alakalı.

It's more about how much he thinks I deserve to get.

Bu da doğrudan zaten benim dediğim şey.

This is exactly what I said directly.

Ama zaten benim değerimi başkasının inşa etmesi demek gibi bir yere geliyor.

But it comes down to someone else building my value.

İş görüşmesinden çıktıktan sonra ki süreçte işte o ücret beklentiniz nedir olayından sonra

What is your salary expectation after the process following the job interview?

sürekli bunlar hakkında düşünmeye başladım ben ve şunu fark ettim.

I started to constantly think about these things and I realized this.

Çocukluğumuzdan beri mesela misafirliğe gittiğimizde bile hep böyleydi bu.

This has always been the case since our childhood, even when we went to visit someone.

Sakın bir şey isteme ayıp diyerek büyüttüler bizi.

They raised us saying it would be shameful to ask for anything.

Ben en azından bu tembihlerle büyüdüm.

I grew up at least with these admonitions.

Yani hiçbir zaman istememek ve talep etmemek ama her zaman başkasının isteklerini ve taleplerini karşılamak üzerine bir ilişkiler ağında büyüdük.

So we grew up in a web of relationships where we never wanted or demanded anything for ourselves, but always met the wishes and demands of others.

Ben en azından böyle yetiştim ve öylesine derinlerde bir yerlere işlemiş ki bu bilinçli olarak her ne kadar işte bu ekonomiyi bilmem neyi falan ifşa edip eleştirmeye çalışsak da bilinç dışında kendimizle ilgili kodladığımız şey bu.

I was raised at least this way, and it has sunk so deeply into somewhere that even though we try to expose and criticize this economy and whatever, this is what we have coded about ourselves unconsciously.

Yani zaten benim değerimi belirleyecek olan bir başkası.

So someone else is already going to determine my worth.

Bir işveren, bir patron, bir eş, bir dost, bir x kişisi ve ben o bana neyi vermeyi layık görüyorsa ona razı olmak zorundayım.

An employer, a boss, a spouse, a friend, a certain someone, and I must accept whatever they deem worthy to give me.

Bu da zaten şuna geliyor.

This already boils down to this.

Bu cümleyi çok sık kurdum kendi kendime o dönemlerde.

I often constructed this sentence to myself during those times.

Ben hayatım boyunca hep ederimden azına razı olarak yaşadım ama bu yola çıkmamın anlamı zaten bunu reddetmekti.

I have always lived with accepting less than my worth throughout my life, but the meaning of embarking on this journey was to reject that.

Yani kendi ihtiyacım için kendi ihtiyacım kadar çalışıp çabalamak, üretmekti.

So it was to work and strive, to produce, as much as I needed for my own needs.

Yaratmak, yaratmak ve oradan kazanacaklarımla hayatımı kurmak demiştim.

I said to create, to create, and to build my life with what I will gain from there.

Ve bunu söylerken şunu kaçırmışım, kendi ihtiyacım için diyorum ya sürekli.

And while saying this, I realize I've missed the point; I'm constantly talking about my own need.

İhtiyaçlar, isteklerimizi dışlamak zorunda değiller.

Needs do not have to exclude our desires.

Ama biz istememeyi öğrenerek büyüdüğümüz için sanki bir şey aldığımızda onun bir istek bir şımarıklık bir arz un esnesi değil de karşılaması zorunlu olan bir ihtiyacımız olduğunu birilerine kanıtlamak azaldı.

But because we grew up learning not to want, it seems that when we do get something, the need to prove to someone that it is not a desire, a whim, or an indulgence, but rather a necessity that must be met, has diminished.

Sesi değil de karşılanması zorunlu olan bir ihtiyacımız olduğunu birilerine kanıtlamak açıklamak zorundaymışız gibi bir tavır.

It's as if we have to prove to someone that we have a need that must be met, rather than simply expressing our voices.

Bu da biraz yine şununla alakalı işte tüketim çılgınlığı falan benim de eleştirdiğim şeyler bunlar ama buradan hani konu şeye gitmeyecek.

This is also somewhat related to the consumption craziness and things like that, which I also criticize, but the topic won't go in that direction from here.

Varınızı yoğunuzu sürekli hani harcayın tüketim çılgınlığına katılın işte kapitalizm size ne satıyorsa onu alın gibi bir şey değil.

It's not about spending all your savings and participating in consumer frenzy, just buying whatever capitalism is selling you.

Tabii ki denge kurmamız gerekiyor ama şeytanlaştırmamız gereken şey istemenin kendisi değil.

Of course, we need to find a balance, but what we shouldn't demonize is the act of wanting itself.

Arzularımızın nesnesine sonsuzca bağımlı olmak meselesi bu nasılsa bir gün giyerim bölümünde sahip olmak üzerine falan bahsettiğim bölümlerde sık sık üzerinde durduğumuz konulardı.

The issue of being infinitely dependent on the object of our desires was something we frequently discussed in the sections where I talked about having, like in the "I'll wear it one day" parts.

Yani kapitalizm sahip olmak ve parayla olan ilişkilerimiz üzerinden benliğimizle ilgili o tartışmalardan söz ediyorum.

So, I am talking about those discussions related to our identity through our relationships with ownership and money in capitalism.

Burada yaşadığım o çatışmayı fark ettiğimde kendime şunu söyledim ben istemekten neden çekiniyorum ki aslında bu ayıp değil.

When I realized the conflict I was experiencing here, I told myself why am I hesitant to ask for it, it's not actually shameful.

Ve bununla beraber konu yine nereye gidiyor?

And along with this, where is the topic going again?

Utanca geliyor o kadar saklanıp küçülüyoruz gömülüyoruz ki kendi içimize bu konuda açıklama yapmak zorunluluğu hissetmek meselesinde.

We are so hidden and shrinking that we are buried within ourselves, that it becomes a matter of feeling the obligation to explain this.

Bir noktadan sonra gerçekten şeye dönüyor bunu yapmayı sürdürdüğünde zaten kendin olarak var olamıyorsun ya da kendim olmak ve yaşamak istediğim yaratmak istediğim hayat budur dediğin şeyi yaratamıyorsun.

At a certain point, it really turns into something where when you continue to do this, you can't exist as yourself anymore, or you can't create what you want to create, which is the life you say you want to live and be yourself.

Çünkü neden?

Because why?

Çünkü yine sana sen şu kadar edersin.

Because again, you are worth this much.

Dedikleri sistemin içine dahil olarak bir şeylere razı oluyorsun.

By getting involved in the system they talk about, you are accepting certain things.

Şunu söylemiyorum önümüzde tabii ki belli bir gerçeklik var bir gerçekliğin içinde yaşıyoruz ama başkaldıran insan üzerinden anlatmıştım daha önce bunu.

I'm not saying that there isn't a certain reality in front of us; we live within a reality, but I had previously explained this through the lens of a rebellious person.

Albert Camus varoluş başkaldırmaktır der ve önündeki gerçekliği inkar etmek onu kabullenmemek değil de gerçekliği görüp onu reddederek kendi gerçekliğini yaratmak gibi bir şeydir bu.

Albert Camus says that existence is rebellion, and denying the reality in front of you is not about refusing to accept it, but rather about seeing the reality and rejecting it to create your own reality.

Ve ben bunları anlatıyorum anlatıyorum anlatıyorum ama pratikte karşılığına baktığımda hep bu işte ücret beklentiniz nedirden sonra şekillendi bunlar.

And I keep explaining this over and over, but when I look at its practical counterpart, these things have always taken shape after the question of what your fee expectation is.

Daha doğrusu gerçekten bunun farkına vardığımı gördüm.

More accurately, I realized that I truly became aware of this.

Bunu yaptıkça kendimi değersizleştiriyorum değersizleştirdikçe utancım büyüyor ve ben kendi içime kaçmaya devam ediyorum bunu yaptıkça da kendimi yaratmak dediğim şeyle çatışmaya başlıyorum.

As I do this, I devalue myself, and as I devalue myself, my shame grows, and I continue to retreat into myself; as I do this, I start to conflict with what I call creating myself.

Halbuki ben sonuçta...

However, in the end, I...

İfade etme açlığı söylemiyle yola çıktığım podcast yolculuğu bile bunu karşılıyor ya.

Even the podcast journey I started with the desire to express myself meets this.

Mesele insanın kendi hikayesini yaratmasıdır diyorum.

I say the issue is about a person creating their own story.

Bütün teorik birikimimde de bunu buna inanıyorum ve hep size de bunu anlatıyorum ve kendi hayatımda yaratmaya çalıştığım şey de bu ya kendi hikayemi yaratmak.

In all my theoretical knowledge, I believe in this and I always tell you this, and what I am trying to create in my own life is to create my own story.

Diye diye zaten kendi hikayelerim üzerinden size bir şeyler anlatıyorum derken bunu fark ettim.

I realized this while saying that I'm already telling you something through my own stories.

Ve bu kıymetli bilgiyi sizlerle de paylaşmak istedim.

And I wanted to share this valuable information with you as well.

Ölümler çok uzayınca dinlemesi ve takip etmesi de çok zorlaştığı için artık başka bir formda podcastleri anlatmaya karar verdim.

Since it has become very difficult to listen to and follow the podcast as the deaths extend too long, I have decided to describe the podcasts in another form.

Tabi ki yine felsefe ve sosyal bilimlerden bilgi birikimlerinden derlediğim bir şeyler üzerinden konuşuyorum ama çok ağır felsefeye burada girmemeye karar verdim çünkü hem anlatırken ve işte onun düzenlenmesi, kurgulanması, paylaşıma hazır hale gelmesi sürecinde beni çok fazla zorlayan ve vaktimi alan bir şey bu.

Of course, I am speaking based on the knowledge I have compiled from philosophy and social sciences, but I decided not to delve into heavy philosophy here because it is something that really challenges and consumes a lot of my time during the process of explaining, organizing, structuring, and preparing it for sharing.

Hem de takip etmesi de zor.

And it's difficult to keep track of it too.

Bunu da fark ettim.

I noticed this, too.

Yaz döneminde bölümler gerçekten çok ağırlaştı ve felsefeci birkaç arkadaşımdan çok güzel şöyle dönüşler aldım.

During the summer term, the courses really became very intense, and I received some beautiful feedback from a few philosopher friends.

Müthiş bölümler olduğunu söylediler ama takip etmekte kendilerinin de zorlandığını söylediler.

They said there are amazing episodes, but they also mentioned that they were having difficulty keeping up.

Çünkü felsefe yapılabilir bir şey ama konular derinleştikçe biraz dağılabiliyor ve duygusal anlamda da derin konular üzerine konuştuğumuz için bunun felsefesini yapmak da zorlaşmaya başlıyor.

Because philosophy is something that can be done, but as the topics deepen, they can get a bit scattered, and since we are talking about deep issues in an emotional sense, it starts to become more difficult to philosophize about it as well.

O yüzden biraz daha hikaye alıyorum.

That's why I'm getting a little more story.

Hikayeye bağlı kalarak ve mahremiyetimi sarsmadan farkındalıklarımı anlattığım bir podcast serisi haline gelecek bu ve tabii ki yine başıma bir şey gelmeyecekse konseptine uygun şekilde ilerleyecek ama daha kısa tutmaya çalışacağım bölümleri.

This will turn into a podcast series where I share my insights while staying true to the story and without compromising my privacy, and of course, as long as nothing happens to me, it will proceed according to the concept, but I will try to keep the episodes shorter.

Ve diğer yandan şunu hani bilgi olarak vereyim.

And on the other hand, let me provide this as information.

Instagram'da takip edenler görmüşlerdir.

Those who follow on Instagram have seen.

Kendimle hasbihallerim üzerinden şekillendiği için genel olarak zaten benim bütün dijital varlığımdaki bu farkındalıklar ve ortaya çıkardığım içerikler.

Since it is shaped through my self-reflections, these awarenesses and the content I produce are generally present in all my digital existence.

Kendimle hasbihal adında bir şey var.

There is something called self-talk.

Bir blog sitesi açtım ve adına Yaşam Destek Ünitesi dedim.

I opened a blog site and named it Life Support Unit.

Bunu ileride sınıf sağlıkla ilgili olan konularda çok daha derin açıklamalarım olacak bu konuyla ilgili.

I will have much deeper explanations about this topic in future classes related to health.

Kısa bir metin olarak bahsettim ama çok daha fazlası var.

I mentioned it as a short text, but there is much more to it.

Bunu yapma motivasyonumla ilgili beni tetikleyen, bunlardan biraz daha ilerleyen bölümlerde söz edeceğim.

I will mention later in the chapters that trigger my motivation to do this.

Çünkü sınıf sağlıkla ilgili konulara daha derinlemesine girmeye başlamış olacağız hikayeler üzerinden.

Because we will have started to delve deeper into health-related topics through stories.

Onun dışında podcastlarda anlattığım konuların felsefe ve sosyal bilimler tarafındaki bilgi birikimini biraz daha ilerleyeceğim.

Apart from that, I will delve a bit deeper into the knowledge I have about philosophy and social sciences regarding the topics I discuss in my podcasts.

Onun dışında podcastlarda anlattığım konuların felsefe ve sosyal bilimler tarafındaki bilgiyi biraz daha ilerleyeceğim.

Apart from that, I will delve a bit deeper into the knowledge of philosophy and social sciences on the topics I discuss in the podcasts.

Onun dışında podcastlarda anlattığım konuların felsefe ve sosyal bilimleri biraz daha ilerleyeceğim.

Apart from that, I will delve a bit deeper into the topics I discuss in podcasts regarding philosophy and social sciences.

İncelemelerle ilgili bir şeyler yazıp çizmek, paylaşmak istiyorum orada.

I want to write and share something about the reviews there.

Bu benim çok uzun zamandır zaten yapmayı istediğim bir şeydi.

This was something I wanted to do for a long time already.

Ama önceliğim bu değil diye kendimi erteleye erteleye çok fazla süreci uzatmıştım.

But I had prolonged the process too much by postponing myself saying that this is not my priority.

Ta ki Instagram kısıtlanana kadar, Instagram kısıtlamasıyla beraber

Until Instagram is restricted, along with the Instagram restriction.

bunu ertelememin benim kendimi sabote etme davranışlarımdan birisi olduğuyla yüzleştiğim

This is one of the self-sabotaging behaviors I faced when I confronted my tendency to procrastinate.

ve başka şeyler de yapmam gerektiği, bunları zaten aslında istiyor olmam ama

and that I have to do other things as well, that I actually want to do these things, but

işte bir şekilde kendimde o değersizlik ya da içselleşmiş utanç duyguları yüzünden

Well, in a way, due to my feelings of worthlessness or internalized shame.

aşamadığım bariyerlerim yüzünden bunları ertelemem yüzünden sürekli askıya aldığım bir projeydi.

It was a project that I kept putting off due to barriers that I couldn't overcome.

Nihayetinde bunu hayata getirdim.

I finally brought this to life.

Yani podcast bölümlerine ara verdim birazcık ama boşta durmadık öyle söyleyeyim.

So I've taken a bit of a break from the podcast episodes, but I won't say we've been idle.

Diğer taraftan bir de şunu düşünüyorum.

On the other hand, I'm also thinking about this.

Podcastlarda anlattığım konuların çok daha derin tartışmaları

Much deeper discussions of the topics I talk about in podcasts.

alanlarını atölyelerde konuşmak istiyorum.

I want to talk about their fields in workshops.

Çünkü bu biraz daha karşılıklı diyalog halinde akmasını istediğim bilgilerle ilgili.

Because it's about the information I want to flow a bit more in a mutual dialogue.

Atölyeler sadece podcast konuları üzerinden gelişmeyecek bu arada ama

The workshops won't only develop through podcast topics, by the way.

atölyede bunu yapmak istememin sebebi biraz daha şu.

The reason I want to do this in the workshop is a bit more this.

Gerçekten sosyal bilimlere ve felsefeye temas eden alanlar olarak

As areas that truly touch on social sciences and philosophy.

da o bilgiyi çok daha derinlemesine verebilmek istiyorum.

But I want to provide that information in much greater depth.

Çünkü şunu biliyorum.

Because I know this.

Üzerine konuştuğumuz konular çok kıymetli konular ama

The topics we discussed are very valuable topics, but...

podcast kitlesi ayrı, atölyeler için beni takip eden kitle ayrı,

The podcast audience is different, the audience that follows me for workshops is different.

yazılarım için beni takip eden kitle ayrı bir kısmı da hepsine dahil olarak beni takip etmek istiyor.

A section of the audience that follows me for my writings also wants to follow me as part of all of them.

Ve hepsini ayrı alanlardan besleyebileceğim bir şey yaratmak istiyorum açıkçası.

And honestly, I want to create something that I can nourish from different fields.

O yüzden artık başka bir projelendirmeyle, yeni planlamalarla ve plansız planlama yani plan yok, plan bu dediğim bir versiyonuyla devam etmeye karar verdim.

Therefore, I have decided to continue with a different project design, new planning, and a version of unplanned planning, meaning there is no plan—this is the plan.

Bu istek değil, ihtiyaç değil.

This is not a desire, it is a need.

İhtiyaç diyemem çünkü hem bir noktada ihtiyacım hem bir noktada isteğim ki zaten aslında mesele şu.

I can't say it's a need because at one point it's a need for me and at another point it's a desire, which actually is the issue here.

İsteklerimiz ihtiyaçlarımızla çatışmak zorunda değil ama ihtiyaçlarımız isteklerimizi karşılamak zorunda da değil.

Our desires do not have to conflict with our needs, but our needs do not have to fulfill our desires either.

Yani ikisinin arasında bazen bir tutarsızlık var bazen tutarlı bir denge hali var.

So there is sometimes an inconsistency between the two, and sometimes there is a consistent balance.

Fakat bunlar hep kişisel ve bağlamına göre değişen şeyler.

However, these are all personal things that vary depending on the context.

Tam da zaten aslında bunları biraz daha atölyelerde derinleştirelim istediğim için burada.

Actually, I want to deepen these in the workshops a little more, which is why I'm here.

Çok fazla girmiyorum işte modernleşme, sosyal bilimler, ekonomi, neoliberal kapitalist ilişkiler üzerinden olan o kısımlara.

I don't delve too much into those parts related to modernization, social sciences, economics, and neoliberal capitalist relations.

Çünkü dediğim gibi yani böyle olduğunda hem benim için çok fazla zorlaşıyor süreç hem takip edenler için çok fazla zorlaşıyor.

Because as I said, when it is like this, the process becomes very difficult both for me and for those who are following.

Hem bunu yapmaya başladığımda sanki bir noktada hoca sınıfta ders anlatıyormuş gibi bir forma bürünmeye başlıyorum ister istemez.

When I start doing this, I inevitably begin to take on a form as if the teacher is giving a lesson in the classroom.

Bunun olmasını da istemiyorum çünkü podcastta amacım hem ifade etme açlığımı dindirmek.

I don’t want that to happen either because my goal in the podcast is to satisfy my hunger for expression.

Yani gerçekten anlatmak istediklerimi ifade edebilecek bir alan yaratmak ve bağ kurmak ve bununla da yalnız olmadığımızı birbirimize hissettirebilmekle ilgili ama çok fazla bilgileri işin içine dahil ettiğim zaman ben bile dağılıyorum sizin de dağılmanız ve takip etmekte zorlanmanız çok normal o yüzden bunu biraz daha böyle bölerek ilerlemeye karar verdim diyerek özetleyeyim ama finalde şu bilgiyi çok açık şekilde vereceğim.

So, it's really about creating a space where I can express what I truly want to convey, establishing a connection, and making each other feel that we are not alone in this. However, when I include too much information, I get scattered myself, so it's very normal for you to get scattered and have difficulty following along. That's why I've decided to progress by breaking this down a bit more. But in the end, I will make this information very clear.

İstemeyi utanarak büyüteceğim.

I will grow my desire with shame.

Gerçekten istemenin ayıp olduğu bir ekosistemde büyütüldük ve istemek sanki gerçekten ayıp ve korkunç bir şeymiş gibi yaşıyoruz hayata ama hayata bu pencereden bakmaya başladığımızda gerçekten hak ettiğimizden azına razı olduğumuz bir döngüye sıkıştırıyoruz kendimizi.

We were raised in an ecosystem where wanting is truly considered shameful, and we go through life as if wanting is really a shameful and terrible thing. However, when we start to view life through this lens, we trap ourselves in a cycle where we settle for much less than we deserve.

Halbuki insanın kendi hikayesini yaratması denen şey kendi istekleri doğrultusunda varoluşunu inşa eden bir varlık olarak da kendisini ortaya koymakla alakalı bir şey.

However, the idea of a person creating their own story is related to expressing oneself as a being that builds its existence according to its own desires.

Çünkü özgürlük yalnız...

Because freedom is only...

İhtiyaçların karşılanmasıyla edilebilecek bir şey değil.

It's not something that can be achieved by meeting needs.

Evet ihtiyaçlar sadece fiziksel biyolojik ihtiyaçlar değil işte ait olmak bağ kurmak topluluğa dahil olmak gibi ihtiyaçlarımız da var çünkü insan sosyal bir varlık okey ama yine de bundan daha fazla şey isteyebiliyoruz insanlar olarak çünkü istemek de çok insanca bir şey sadece istemelerimizin dizginini eline almamız gerekiyor.

Yes, needs are not just physical biological needs; we also have needs like belonging, establishing connections, and being part of a community because humans are social beings. Okay, but we can still desire more than that as people because wanting is also a very human thing; we just need to take control of our desires.

Yani haddinden fazla...

So excessively...

Azı istememek gerektiği gibi hak ettiğinden azına razı olmamak da gerekiyor.

One should not be content with less than they deserve, just as they shouldn't want too little.

Bölümün sponsoru olan Hayatya'ya da bir teşekkür etmek istiyorum.

I would like to thank Hayatya, the sponsor of the department.

Bu da aslında istek değil ihtiyaç listesinde sayabileceklerimizden bir tanesi olarak düşünmüştüm aslında ben bu bölümü yapmayı planlarken ama terapiye ihtiyaç olmak zorunda değil arkadaşlar.

I actually thought of this as one of the things we could count on the needs list rather than a wish when I was planning to make this section, but it doesn't have to be a need for therapy, friends.

Terapiye gitmeyi isteyebiliriz yani bunun bir istek mi olduğu ihtiyaç mı olduğu tamamen bize kalmış ve...

We may want to go to therapy, so whether it's a desire or a need is entirely up to us and...

Kendimizi bunun bir ihtiyaç olduğu ile ilgili açıklama yapmak zorunda hissetmeyi bırakalım istiyorum artık çünkü aslına bakarsanız bunu gerçekten hak etmiyoruz.

I want us to stop feeling the need to explain that this is a necessity because, to be honest, we really don't deserve it.

İnsansak insanca yaşamak dediğimiz koşulları yaratmaya çalışıyorsak eğer kendi değerimizi belirleyebilen varlıklar olabilmeyi de sağlamamız lazım bu da zaten kendimizin sorumluluğunu almakla alakalı olan bir konuya dönüyor.

If we are human and trying to create the conditions we call living humanely, we also need to ensure that we can be beings that can determine our own value, which is already related to taking responsibility for ourselves.

Bakınız bundan önceki bölümler diyerek dipnotumu veriyorum.

I am giving my footnote by saying look at the previous sections.

İstek değil ihtiyaç listesinin başında gelenlerden bir tanesi de terapi demeyi düşünüyordum.

One of the things I was considering to put at the top of the needs list, rather than a wish, was therapy.

Ama kendi söylemimi eleştirerek başka bir alandan yaklaştığım için bugün şunu söyleyerek bağlamak istiyorum açıkçası.

But since I approached from another field by criticizing my own discourse, I actually want to conclude by saying this today.

Kendimizi istek değil ihtiyaç şeklinde açıklama yapmak zorunda, hissetmek zorunda değiliz arkadaşlar.

We don't have to explain ourselves as a desire, but as a need, nor do we need to feel that way, friends.

Finalde özetle böyle bağlayayım.

Finally, let me summarize and conclude like this.

Terapi illa bir ihtiyaç olmak zorunda değil.

Therapy doesn't always have to be a necessity.

Bazen gerçekten sadece terapi almak istediğimiz için, bazen sadece birilerine bir şeyler anlatmak istediğimiz için, bazen gerçekten sadece yanında kendimizi güvende hissedebileceğimiz, yargılanmayacağımızdan emin olduğumuzu bildiğimiz birinden destek almak isteyebiliriz.

Sometimes we might want to seek support from someone simply because we want to receive therapy, sometimes just because we want to share something with someone, and sometimes because we truly want to get support from someone we feel safe with, knowing we won't be judged.

Ya da kendimizi ona anlatmak, sadece bir şeyler anlatmak istiyor da olabiliriz.

Or we may just want to explain ourselves to him, to tell something.

Ve bu utanılacak, ayıplanacak bir şey değil.

And this is not something to be ashamed of or scorned.

Gerçekten bunu istemiyorum.

I really don't want this.

İstemeye hakkımız var.

We have the right to ask.

Çünkü zaten dünyanın bizden beklenti ve talepleri, yani başkalarının istekleri altında ezilerek kendi isteklerimizi gerçekleştirmediğimiz için buna muhtaç hale gelmeye başlıyoruz.

Because we are already beginning to become dependent on this because we are not fulfilling our own desires under the weight of the expectations and demands of the world from us, that is, the desires of others.

Halbuki bu noktaya gelmeden öncesinde terapi almak ve kendi benliğimizle kurduğumuz ilişkiyi sağlıklı çerçevede ilerletmek için terapi almayı istemek bile çok doğal bir şey.

However, wanting to undergo therapy and develop a healthy relationship with our own selves before reaching this point is a very natural thing.

Dolayısıyla illa terapi almak ihtiyaç olmak zorunda değil diyerek bağlayayım.

Therefore, it doesn't necessarily have to mean that one needs to undergo therapy.

Biliyorsunuz Heltia online bir terapi uygulaması ve sistemin en güzel taraflarından bir tanesi şu az önce söylediğim gibi yanında kendinizi güvende hissedebileceğiniz birine bir şeyler anlatmak istemek bile çok insani ve insanca bir şey.

As you know, Heltia is an online therapy application, and one of the nicest aspects of the system is that wanting to share something with someone you feel safe with, as I just mentioned, is very human and humane.

Gerçekten doğru terapisti seçmek, güvenebileceğiniz insanlarla temas edebilecek bir alan açmak zorlayıcı.

Choosing the right therapist truly is challenging, as it opens a space to connect with people you can trust.

Yani terapiye başlamaya karar verdikten sonra o insanı bulmak da zor ama Heltia'nın çok kişiselleştirilmiş bir algoritması var.

So after deciding to start therapy, finding that person is also difficult, but Heltia has a very personalized algorithm.

Doğrudur.

That is correct.

Doğrudan sizin destek almak istediğiniz konulara uygun şekilde size sorular sorarak destek almak istediğiniz konulara uygun şekilde uzmanlarla sizi eşleştiriyor ve danışanların %90'ı eşleştiği uzmanla devam etme kararı veriyorlarmış.

It directly asks you questions related to the topics you want support for and matches you with experts accordingly, and 90% of clients decide to continue with the expert they matched with.

Bu ciddi bir başarı oranı bu arada.

This is a serious success rate, by the way.

İkinci taraftan online olmasının artısı şu.

The advantage of being online from the other side is as follows.

Kent hayatına girmişken bunu buradan bağlamak istiyorum.

I want to connect this here while we've entered urban life.

Gerçekten acayip hızlı akan bir dünya var burada.

There is truly a strangely fast-flowing world here.

Ben Silivri'deyken biraz daha sakin bir tempodaydım.

I was at a calmer pace while I was in Silivri.

Sakin bir tempoda ilerlediğim için ilk zamanlar inanılmaz bocaladım mesela bir yerden bir yere gideceğim zamanlar.

I struggled incredibly at first, for example, when I had to go from one place to another because I was moving at a calm pace.

Tabii ki arada İstanbul'a gidip geliyordum ama burada yaşayan yani kentin kaosun göbeğinde yaşayan birisi olarak konuya başka bir gözlem bakmaya başlıyorsunuz.

Of course, I was going back and forth to Istanbul, but as someone who lives here, that is, someone living in the heart of the city's chaos, you start to look at the subject from a different perspective.

Böyle olunca da bir şeyleri yetiştirmek gerçekten zorlaşabiliyor ve bir şeyleri planlarken de fiziksel bir mekana gitmek, trafiğe girmek, bir şeylere maruz kalmak zaten stres faktörümüzü arttıran başka detaylar olduğu için.

When this happens, it can really become difficult to accomplish things, and going to a physical space, getting stuck in traffic, and being exposed to various situations while planning adds to our stress factors.

Online terapi kısmı güzel bir artı bence.

I think the online therapy section is a nice advantage.

Bu nimetten faydalanmak lazım diye düşünüyorum.

I think we need to take advantage of this blessing.

Yani internetinizin olduğu her yerden terapi alabilirsiniz.

So you can get therapy from anywhere you have internet access.

Güzel bir artısı bu.

This is a nice advantage.

Diğer yandan uygulamanın ya da web sitenin içinde bir sürü konuda yazılmış blog metinleri var.

On the other hand, there are blog texts written on various topics within the application or website.

Öğretici, bilgilendirici içerikler.

Educational, informative content.

Bunlar gerçekten yol gösterici içerikler oldukları için de çok faydalı buluyorum.

I find these very useful because they are really guiding contents.

Hatta terapiye başlamakla ilgili bir merakınız, bir düşünceniz var ama hala çekiniyorsanız ya da nereden başlayacağınızı bilmiyorsanız.

In fact, if you have a curiosity or thought about starting therapy but are still hesitant or don't know where to begin.

Health Channel sitelerinde yayınladıkları makalelerde bunlarla ilgili de öğretici bir sürü bilgi var.

There is a lot of educational information related to these topics in the articles published on the Health Channel websites.

Belki oradan da bir yol haritası çıkarabilirsiniz kendinize.

Maybe you can create a roadmap for yourself from there as well.

Öyle bir bilgi vermiş olayım.

Let me provide such information.

Terapistlerinizin, uzmanlarınızın sizi takip ettiği bir mental check-up var uygulamanın içerisinde.

There is a mental check-up within the application that your therapists and specialists follow you through.

Bu da aslında sizin yalnız olmadığınızı gösterdiği için.

This actually shows that you are not alone.

Yani sizi gözeten, ilerleyişinizi kaydeden, takip eden bir yol arkadaşıyla bu süreci ilerlettiğinizi hissettirdiği için bence güzel bir artı.

I think it's a nice advantage because it makes you feel like you are progressing with a companion who watches over you, records your progress, and follows you.

Çünkü eğer zaten feedback almıyorsanız ve yaptığınız şeyin ne anlama geldiğiyle ilgili bir farkındalığınız oturmuyorsa süreç daha da zorlaşmaya başlayabiliyor.

Because if you are not receiving feedback already and you have no awareness of what your actions mean, the process can start to become even more difficult.

O açıdan bence bu önemli bir artı.

In that respect, I think this is an important advantage.

Ve bu arada aslında Health Channel sadece terapi üzerine değil, beslenme ve fizyoterapi, fiziksel egzersiz boyutunda da destek sağlayan bir uygulama.

And in the meantime, actually, Health Channel is an application that provides support not only for therapy but also for nutrition, physiotherapy, and physical exercise.

Yani bütüncül sağlık çerçevesinden bakıyor meseleye.

So they approach the issue from a holistic health perspective.

Ki bu bence gerçekten çok önemli bir konu.

I think this is really a very important issue.

Çünkü ben de sağlığa bu şekilde bakıyorum.

Because I also view health in this way.

Çünkü bütün olarak yaklaşmak.

Because to approach as a whole.

Çünkü bunu yapmadığımızda benim gibi otomün kronik hastalıkları olan birine dönüşebiliyorsunuz ne yazık ki.

Because when we don't do this, unfortunately, you can turn into someone with chronic diseases like me.

O yüzden sağlığımızı geniş çerçevede görmek, gözetmek gerektiğini düşünüyorum.

That's why I believe we need to see and monitor our health in a broader context.

Bu da kulağımıza küpe olsun, bir noktada dursun en azından hatırlatma olarak.

Let this be a reminder for us, at least as a point to pause.

Ama ben ağırlıklı olarak Health Channel'ın terapi konusundan söz etmek istiyorum.

But I primarily want to talk about the therapy topic of the Health Channel.

Son olarak Health Channel bu bölümün sponsoru olarak bize özel bir indirim kodu tanımladı.

Finally, Health Channel designated a special discount code for us as the sponsor of this section.

Büyük harflerle BBG10.

BBG10 in capital letters.

Bursa Bursa Girasun.

Bursa Bursa Giresun.

Yani başıma bir şey gelmeyeceksiniz.

So nothing will happen to me.

Bu indirim koduyla uygulamaya giriş yaptığınızda bir ay boyunca %10 indirimden yararlanabiliyorsunuz.

When you log into the app with this discount code, you can benefit from a 10% discount for one month.

Açıklamalara uygulamanın linkini ve indirim kodunu tekrar yazacağım bu arada.

I will write the application link and the discount code again in the explanations, in the meantime.

Diyerek Health Channel'a sponsorluk ve indirim kodu için teşekkür edip konuya devam edelim.

Let's continue by thanking the Health Channel for the sponsorship and discount code.

Konuya devam edelim dedim ama burada bitirmem gerektiğini düşünüyorum.

I said let's continue the topic, but I think I need to end it here.

Ekstra olarak yapacağım açıklamalara girersem bu bölüm bir sonraki bölümün konusuna taşmış olacağı için çok uzatmaya başlarım diye.

If I go into extra explanations, this section will start to overlap with the topic of the next section, so I might end up prolonging it too much.

Finalde şunu söyleyerek bitirmiştim.

I had concluded by saying this in the end.

Bu konuda da bir şey söylemek istiyorum.

I want to say something about this as well.

Gerçekten şu anda hayatımda çok fazla belirsizlik faktörü var ve çok fazla şey bir anda değişmeye başladı.

Right now, there are a lot of uncertainty factors in my life, and many things have started to change all at once.

Ve ben buna adapte olmakta gerçekten çok fazla zorlandım başlarda ama

And I really struggled a lot to adapt to this at first, but

önceki gün paylaştığım Eylül ayının gelişi ile ilgili olan yazıda bahsettiğim gibi bir yere varacak aslında bu konu.

As I mentioned in the post I shared the day before yesterday about the arrival of September, this topic will actually lead to something.

Çocukluğumda ya da işte birkaç sene önceki taşınma zamanlarını hatırladığımda sanki hayatımda hiçbir şey değişmemiş gibi,

When I remember my childhood or the times of moving a few years ago, it feels as if nothing in my life has changed.

olmamış her şey aynıymış gibi aynı tempoyla ne yapmam gerekiyorsa onu yaparak devam ettiğim zamanlara referans olarak

As a reference to the times when I continued at the same pace, doing what I needed to do as if everything had not happened.

bunu yapmamam gerektiğini hatırlatarak kendime ilerlediğim bir döneme giriş yaptım.

I entered a period where I reminded myself that I shouldn't do this.

Ki zaten aslında benim bu taşınma kararını verme motivasyonum da yine biraz bunlarla alakalıydı.

In fact, my motivation for making this decision to move was also somewhat related to these things.

Çünkü bunca zaman boyunca burada size anlattığım bir sürü derin farkındalık var ve her birinin teoride zaten bildiğim

Because there are many deep insights that I have shared with you here all this time, and I already knew each of them in theory.

ve pratikte yüzleşmeye başladığım farkındalıklar olduğunu söylüyordum.

I was saying that there are realizations that I have begun to confront in practice.

Artık öğrendiğim her şeyi gerçekten pratikte somut karşılığını ulaştırmaya başladığım bir dönemine geçiş yapıyorum hayatımın.

I am now entering a period of my life where I have started to truly bring everything I have learned into practice.

Bunu kendime yeni bir challenge'a sokarak, yeni kaoslara sürükleyerek bile isteğe seçtim aslında.

I actually chose this by putting myself into a new challenge and willingly dragging myself into new chaos.

Yani hem bunu yapmam gerekiyordu, bu benim için bir ihtiyaçtı.

So I had to do this; it was a need for me.

Çünkü yetişkin olmak ve yetişkin olmanın sorumluluğunu almak denen şeyi karşılayan birçok şeyin

Because there are many things that correspond to being an adult and taking on the responsibility of being an adult.

içine doğrudan attım kendimi.

I threw myself directly into it.

Bir çukurun içine atmak gibi düşünün bunu.

Think of it as throwing it into a pit.

Çünkü gerçekten zorlayıcı olduğunu bilerek yaptım bunu.

Because I did it knowing that it would be really challenging.

Ama bir noktada da bunu yapmayı istiyorum.

But at one point, I want to do this.

Çünkü şu var, zaten bu yola çıkmamın anlamı ve amacı buydu.

Because the truth is, this was already the meaning and purpose of my journey.

Yani yaşamak istediğim hayatı yaratmak için çıktım bu yola hep.

So I have always embarked on this path to create the life I want to live.

Ve o yolu yürürken yolun içinde yaratmaya devam etmem gerekiyor.

And while walking that path, I need to continue creating within it.

Yolun dışından bir yerden yola bakarak değil.

Not by looking at the road from a place outside the road.

O yüzden ben yolumda yürümeye devam ediyorum.

That's why I continue to walk on my path.

Kapatırken şunu söylemek istiyorum.

I want to say this while closing.

Gerçekten zorlandığım bir dönemde ilerliyorum ve bu işi yapmamın anlamına bağ kurmak ya.

I'm moving forward during a really challenging time, and it's about making a connection to the meaning of doing this work.

Sizden mesajlar geldiğinde, sizden dönüşler aldığımda, kendime gerçekten yaptığım şeyin anlamına kavuştuğunu hissettiğimde

When I receive messages from you, when I get responses from you, I feel that what I am doing truly gains meaning.

bunu yapma motivasyonum çok daha fazla artabiliyor.

My motivation to do this can increase so much more.

Yaz dönemi boyunca şeyin bocalamasını çok yaşadım bu arada.

I experienced a lot of uncertainty during the summer period, by the way.

Acaba podcast'ı bitirsem mi, podcast'e aramı versem gibi.

I wonder if I should finish the podcast or take a break from it.

Sancılar da çok fazla çektim.

I have also suffered a lot from pains.

Çünkü bu biraz sosyal medya dünyasının dinamikleriyle ve yaz döneminin kendisiyle de alakalı bir şey.

Because this is somewhat related to the dynamics of the social media world and the summer season itself.

Genelde etkileşimler düşük olur yaz boyunca ama bir noktada şunu fark ettim.

Usually, interactions are low during the summer, but at one point, I noticed this.

Etkileşimler düşüyor ama belli bir kemik kadro var, dinlemeye de devam ediyorlar.

Interactions are decreasing, but there is a core team that continues to listen.

Ve şunu gördüm.

And I saw this.

Kimse bana dönüş yapmıyor ama sessizce bir yerlerde oturup beni dinlemeye devam ettiğinizi biliyorum.

No one is getting back to me, but I know that you are quietly sitting somewhere and continuing to listen to me.

Bunu istatistiklerde, analizlerde görüyorum.

I see this in statistics and analyses.

Bunu görüyor olmak bile önemli.

Just seeing this is important.

Bunu görüyor olmak bile bana iyi geliyor bu arada.

Just seeing this makes me feel good, by the way.

Çünkü siz bana bununla ilgili dönüş yapmasanız bile beni dinlemeye devam ediyorsanız

Because even if you don't respond to me about this, you continue to listen to me.

bu demek oluyor ki benim anlattıklarımdan faydalanabiliyorsunuz.

This means that you can benefit from what I have explained.

Neden dönüş yapmadığınızı, neden kendi konularla ilgili kendi duygularınızı ifade etmediğinizi açıkçası tam olarak bilmesem de

I don't completely know why you haven't responded or why you haven't expressed your own feelings about your own issues, to be honest.

tahminlerim tabii ki var.

I certainly have my guesses.

Çoğunlukla böyle dönüşler geldiği için böyle söylüyorum bu arada.

I'm saying this by the way because such returns mostly came.

Yani kehanet okuduğumdan değil.

So it's not because I read the prophecy.

Çoğunlukla çok böyle dolu ve derin bölümler yaptığın için bizim bunlar üzerine düşünüp değerlendirip sana yazmamız için zamana ihtiyacımız oluyor.

We often need time to think about, evaluate, and write to you about these because you tend to create very rich and profound sections.

Çünkü yüzleşmesi ve sindirmesi zor şeylerden bahsediyorsun.

Because you are talking about things that are difficult to confront and digest.

Tıpkı senin de anlattığın gibi.

Just like you explained.

Ama biz tam bunları böyle biraz daha böyle konuşabilecek bir konuma gelmişken sen yeni ve daha derin bir konudan bahsediyorsun.

But just when we had reached a position where we could talk about these things a little more, you are bringing up a new and deeper topic.

Bu sefer onun üzerine odaklanmaya başlayınca önceki hakkında konuşamamış oluyoruz gibi dönüşler gelmeye başladı.

This time, as we started to focus on him, we began to receive feedback that we couldn't talk about the previous one.

Anlayabiliyorum.

I can understand.

Kolay bir yolculuk olmadığını da biliyorum.

I know it's not an easy journey.

Benim kendi hikayemdeki detaylarla yüzleştiğimde ne kadar zorlandığımı zaten anlatırken eminim ki hissediyorsunuzdur.

I am sure you can feel how difficult it is for me to face the details of my own story as I tell it.

O yüzden benim için bu konuda sorun yok yani sıkıntı yok.

That's why there is no problem for me on this issue, so there's no trouble.

Niye bana yazmıyorsunuz, bana cevap verin, bana dönün, illa bana ne hissettiğinizi söyleyin gibi şeyler tabii ki söylemeyeceğim.

Of course, I won't say things like "Why aren't you writing to me, answer me, get back to me, you must tell me how you feel."

İçinizden geliyorsa yani bunu yapmakta özgürsünüz ve çoğu insan şunu yaşıyor sanırım.

If it comes from within you, you are free to do this, and I guess most people experience this.

İşte influencerlar, içerik üreticiler sosyal medyaya çok fazla vakit ayıramayıp işte o mesajlara dönüş yapamayan insanlar olabiliyorlar.

Here are influencers and content creators who may not have enough time to dedicate to social media and therefore cannot respond to those messages.

Okey bununla da ilgili bir problem yok.

Okay, there's no problem with this either.

Ama ben bana yazanlara mümkün olduğunca gerçekten dönüş yapmaya çalışıyorum vakit buldukça.

But I try to respond as authentically as possible to those who write to me whenever I find the time.

Eğer dönüş yapamıyorsam bile mutlaka oturup tek tek gelen yorumlara ya da mesajlara bakıyorum.

Even if I can't respond, I always sit down and look at each comment or message that comes in.

Bunu da eklemiş olayım kapatırken.

Let me add this as I close.

Yani yorumlarınızı, ne hissettiğinizi benimle paylaşırsanız bunu yapabilirsiniz.

So you can do this if you share your comments and what you feel with me.

Bunu yapmam biraz daha kolaylaşacak.

It will be a little easier for me to do this.

En azından gerçekten o duygulara temas edebildiğimi görebiliyor olmam bana kendimi.

At least being able to see that I can truly touch those feelings gives me a sense of self.

Biraz daha adanmış hissettirecek sanırım.

I think it will make you feel a bit more dedicated.

Ama yapmıyorsanız da sorun yok.

But if you're not doing it, that's okay.

Ben Spotify'ın analizlerine bakarken dinleme oranlarının artıp artmadığını, beni dinlemeye devam etmek isteyip istemediğinizi zaten görebiliyorum.

I can already see whether the listening rates are increasing while I look at Spotify's analytics, and whether you want to continue listening to me.

Ama benim bunu istatistiklerden okumaktansa sizden gelen cümlelere dokunarak görmem çok daha işaretli.

But it is much more meaningful for me to see it by touching the sentences coming from you rather than reading it from statistics.

Çok daha işi keyifli hale getirebilir diye düşünüyorum.

I think it can make the work much more enjoyable.

Bu arada bu bir ihtiyaç değil istek.

By the way, this is a desire, not a need.

Gerçekten bunu yapmanızı isterim ama tabii ki seçim sizin.

I really want you to do this, but of course the choice is yours.

Diyerek bu bölümü kapatıyorum.

I am closing this section by saying so.

Kendinize iyi bakın ve istemelerinize sahip çıkın.

Take care of yourself and stand by your desires.

Onları sevin diyerek kapatacağım.

I will close it by saying to love them.

Sonraki bölümde görüşmek üzere.

See you in the next section.

Hoşçakalın.

Goodbye.