Özgüven Eksikliği

Merhaba sevgili dinleyiciler, Neden Ben'in yeni bölümüne hepiniz hoş geldiniz, ben Batuhan.

Hello dear listeners, welcome to the new episode of Why Me, I am Batuhan.

Umarım iyisinizdir, umarım iyi hissediyorsunuzdur.

I hope you are well, I hope you are feeling good.

Bugün hepimizin zaman zaman hissettiği ama çoğu kez dile getirmekte çekindiği bir konuya değineceğim, özgüven eksikliği.

Today I will address a topic that we all sometimes feel but often hesitate to express: lack of self-confidence.

Kendimize yeterince güvenmediğimiz anlar, içsel dünyamızda fırtınaların koptuğu anlardır.

Moments when we do not trust ourselves enough are the moments when storms break out in our inner world.

Benim şu sıralar fırtınalarla alıp veremediğim var, her bölümde bir fırtına geçiriyorum, neyse.

I have been going through storms lately, I'm experiencing a storm in every episode, anyway.

Bir adım atmak isterseniz ama bir şey sizi geri çeker ve tutar ya hani.

It's like wanting to take a step forward, but something holds you back and keeps you in place.

İşte o içinizdeki o küçük ses, ya başarısız olursan der.

Here is that little voice inside you, it says what if you fail.

Ve bu ses bazen öyle güçlü oluyor ki sadece bir adım değil, hayattaki pek çok fırsatı kaçırmamıza sebep oluyor.

And sometimes this voice is so powerful that it causes us to miss not just one step, but many opportunities in life.

Peki neden? Neden bazı insanlar kendilerine güvenle dolu yürürken bazıları her adımda bocalıyor?

So why? Why do some people walk with confidence while others stumble with every step?

Bunun sebebi de özgüven eksikliğinden kaynaklanıyor.

The reason for this is due to a lack of confidence.

Yaşadığımız deneyimlerin bir yanımsaması, yani çocukluğumuzda aldığımız eleştiriler, ergenlikte kırılmalar, yetişkinlikte yaşadığımız başarısızlıklar.

A reflection of our lived experiences, that is, the criticisms we received in childhood, the traumas we faced in adolescence, and the failures we encountered in adulthood.

Hepsi içimizde o küçük sesi besliyor aslında.

They all actually nurture that little voice within us.

Zamanla bir gölge gibi bizi takip eden bu ses, en büyük korkularımızı su yüzüne çıkarıyor.

This voice, which follows us like a shadow over time, brings our greatest fears to the surface.

Yetersizlik, değersizlik hissediyoruz yani biz buna.

We feel inadequacy, a sense of worthlessness, that’s what we call it.

Ancak özgüven eksikliği sadece geçmişte yaşadıklarımıza sınırlı değil.

However, the lack of self-confidence is not limited to what we have experienced in the past.

Toplumun bizden beklentileri, mükemmelliyetçilik baskısı ve sürekli bir kıyaslama içinde olmak da özgüvenimize büyük bir zarar vermekte.

The expectations of society, the pressure of perfectionism, and being in a constant comparison are greatly harming our self-confidence.

Zarar veren diğer etkenlerden birisi de sosyal medya.

One of the other harmful factors is social media.

Başkalarının hayatlarına bakıp kendimizi yetersiz hissetmemizde.

In looking at the lives of others, we feel inadequate.

Bize neden oluyor.

Why is this happening to us?

Herkesin kusursuz hayatlar yaşadığını düşündüğümüzde kendimizi olduğumuz gibi kabul etmekte zorlaşıyor bunu yaptığımızda.

When we think that everyone is living a perfect life, it becomes difficult to accept ourselves as we are when we do that.

Ve bu noktada özgüven eksikliği derinleşiyor.

And at this point, the lack of self-confidence deepens.

Ben de bunu belli bir zaman zarfında yapmıştım.

I had done this as well within a certain period of time.

Çünkü herkes çok gülük gülistanlık yaşıyor hayat işte.

Because everyone is living life in a very rosy manner, that's how it is.

Storyler olsun, postlar olsun ama kimse öyle değil.

Let there be stories, let there be posts, but no one is like that.

Yani kimse gözüktüğü gibi değil.

So no one is as they seem.

Sadece saniyelik bir gülümseme de olabiliyor.

It can also be just a fleeting smile.

Tabii herkes mükemmel hayat yaşamıyor diye de bir şey yok.

Of course, not everyone lives a perfect life.

Bazıları gerçekten yaşıyor ama perspektif bakmak gerekiyor diyelim.

Some are really living, but we should say that perspective is necessary.

Ve hepimizin içinde belki de fark etmediğimiz bir yerlerde başkalarıyla kıyaslanma arzusu da var tabii ki.

And of course, there is also the desire to compare ourselves with others, perhaps in a place within all of us that we don't even notice.

O kişi daha başarılı, diğeri daha zeki, bir başkası daha yaratıcı.

One person is more successful, another is smarter, and yet another is more creative.

Bu kıyaslama oyununda kendimizi sürekli kaybeden ilan ederiz.

In this comparison game, we constantly declare ourselves the losers.

Aslında bu yarışın kazananı yok.

Actually, there is no winner of this race.

Çünkü her insanın benzersiz deneyimleri ve yolculuğu vardır.

Because every person has unique experiences and journeys.

Bu yüzden başkalarıyla kendimizi kıyaslamak özgüvenimizi daha da zedeler.

That's why comparing ourselves to others further undermines our self-confidence.

Ve unutmayın ki kıyas her zaman sizin yeteneğinizi bir tık daha geriye çeker.

And remember that comparison always pulls your ability back a notch.

Siz B konusunda yetenekliyseniz.

If you are skilled in B.

A konusunu kıskanmanıza veya A konusunda başarılı birisiyle kendinizi kıyaslamanıza gerek yok.

There is no need to feel jealous of someone else's topic A or to compare yourself with someone who is successful in topic A.

Asla bunu unutmayın.

Never forget this.

Ve şimdi size soruyorum.

And now I am asking you.

Kendiniz hakkında düşündüğünüzde sizi en çok zorlayan şey ne?

What is the most challenging thing for you when you think about yourself?

Yetersizlik mi? Başarısızlık korkusu mu?

Inadequacy? Fear of failure?

Yoksa bir şekilde diğerlerinden geri kalmış olmak mı?

Or is it about somehow being left behind compared to others?

Bütün bu hisler aslında insan olmanın doğal bir parçası.

All these feelings are actually a natural part of being human.

Fakat onları kabul etmek asıl çözümün başlangıcı olabilir.

However, accepting them may be the beginning of the real solution.

Kendimizi bu duygularla yüzleşmeye ne kadar açarsak o kadar da büyüyüp gelişiriz.

The more we open ourselves to facing these emotions, the more we grow and develop.

Özgüven sadece belirlemez.

Self-confidence does not just define.

Ben yapabilirim demekle değil.

It's not about just saying I can do it.

Aynı zamanda hata yapmaya da alan tanımakla ilgilidir.

It is also related to allowing room for making mistakes.

İnsan hata yapar ama her bir hata her bir deneyim olarak adlandırılmalı bence.

People make mistakes, but I believe that each mistake should be called an experience.

Her bir başarısızlık bir öğrenme fırsatıdır bizim için.

Each failure is a learning opportunity for us.

Ve belki de en önemlisi her bir adım bir cesarettir.

And perhaps most importantly, every step is an act of courage.

Çünkü özgüven korkulara rağmen adım atmaktır.

Because self-confidence is taking a step despite fears.

Ve özgüven eksikliğini aşmanın bir diğer yolu da hedeflerimizi ve beklentilerimizi gerçekçi tutmaktır.

Another way to overcome the lack of self-confidence is to keep our goals and expectations realistic.

Bazen kendimize karşı fazla hırslı olabiliriz.

Sometimes we can be too hard on ourselves.

Büyük hedefler koymak elbette ki önemli.

Setting big goals is certainly important.

Hedeflere ulaşma yolculuğundaki atılan her küçük adımı daha takdir etmeliyiz.

We should appreciate every small step taken on the journey to reach our goals.

Küçük başarılar büyük özgüven kazanımlarının temel taşlarıdır.

Small successes are the cornerstones of gaining great self-confidence.

Bu yüzden her küçük bir adımı bir zafer olarak görmeli ve kendimizi kutlamalıyız.

Therefore, we should see every small step as a victory and celebrate ourselves.

Ve bence özgüvenin en büyük düşmanlarından birisi mükemmelliyetçilik.

And I think one of the biggest enemies of self-confidence is perfectionism.

Zaten hepimiz en iyisini yapmak, en iyisini olmak isteriz.

After all, we all want to do our best and be our best.

Ama her şeyde en iyisi olamayız.

But we can't be the best at everything.

Kendimize hata yapma izni vermediğimizde aslında en büyük hatayı yapıyoruz.

When we don't allow ourselves to make mistakes, we are actually making the biggest mistake.

Mükemmel olmak zorunda değilsiniz ki abi.

You don’t have to be perfect, bro.

Hata yapmaktan korkmayın.

Don't be afraid of making mistakes.

Çünkü büyümenin ve öğrenmenin yolu buradadır.

Because the path to growth and learning is right here.

Bir adım daha derine inersek özgüven eksikliği aslında kendimizi tanıma sürecindeki bir durak.

If we dig a little deeper, the lack of self-confidence is actually a stop in the process of getting to know ourselves.

Kendimizi yeterince iyi tanımadığımızda başkalarının bizim hakkımızda ne düşündüğüne daha fazla önem veririz.

When we do not know ourselves well enough, we care more about what others think of us.

Oysa gerçek özgüven başkalarının onayıyla değil kendi değerimizi içten bir şekilde hissederek gelir.

However, true self-confidence comes from feeling our worth sincerely, not from the approval of others.

Başkalarının fikirleriyle kendimizi ölçmeye çalıştıkça kendi öz değerlerimizden uzaklaşırız.

As we try to measure ourselves with the opinions of others, we distance ourselves from our own intrinsic values.

Başkalarının bizim hakkımızda ne düşündüğüne takıldığımızda özgüvenimiz sürekli dış faktörlere bağlı hale gelir.

When we get caught up in what others think of us, our self-confidence becomes constantly dependent on external factors.

Peki hiç düşündünüz mü?

Well, have you ever thought about it?

Başkalarının beklentilerine göre mi yaşıyoruz yoksa kendi isteklerimize göre mi?

Are we living according to the expectations of others or according to our own desires?

Belki de özgüven eksikliği kendi iç sesimizi yeterince dinlememekten kaynaklıdır.

Perhaps a lack of self-confidence stems from not listening to our inner voice enough.

Dışarıdaki gürültü kendi ihtiyaçlarımızı fark etmemizi engelliyor ve özgüvenimizi zedeliyor.

The noise outside prevents us from realizing our own needs and undermines our self-confidence.

Bu noktada kendimize karşı daha şefkatli olmamız gerekiyor.

At this point, we need to be kinder to ourselves.

Özgüven eksikliği yaşayan biri genellikle kendine karşı çok serttir.

A person who experiences a lack of self-confidence is often very hard on themselves.

Her hata, her başarısızlık bir kişisel yetersizlik gibi algılanır.

Every mistake, every failure is perceived as a personal inadequacy.

Ama hatalar insan olmanın bir parçası.

But mistakes are a part of being human.

Kendimize biraz daha anlayışlıdır.

We should be a little more understanding towards ourselves.

Eğer bir anlayış gösterirsek özgüvenimizin yeşermesi için bir alan yaratmış oluruz.

If we show understanding, we create a space for the growth of our self-confidence.

Ve gerçek özgüven kendi kimliğimizi tam anlamıyla kabul etmekten gelir.

And true self-confidence comes from fully accepting our identity.

Kendi sınırlarımızı, zaaflarımızı, korkularınızı kabul ettiğinizde özgüveninizin temel taşları atılmış olur.

When you accept your own limits, weaknesses, and fears, the foundation of your self-confidence is laid.

Çünkü artık bir başkasının sizi onaylamasına ihtiyaç duymazsınız.

Because you no longer need someone else to approve of you.

Ve unutmayın özgüven dışarıdan gelen bir şey değil, içsel bir yolculuktur.

And remember, self-confidence is not something that comes from the outside, it is an inner journey.

Bu yolculukta her an, her adım bir değer taşır.

Every moment, every step in this journey holds value.

Her hata, her deneme, her küçük başarı özgüveninizi inşa eden taşlar gibidir.

Every mistake, every attempt, every small success is like a stone that builds your self-confidence.

Ve siz, şu an olduğunuz kişiyle bile değerlisiniz.

And you are valuable even as the person you are right now.

Benim diyeceklerim bu kadardı.

That's all I had to say.

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.

See you in the next section.

Kendinize iyi bakın, hoşçakalın.

Take care of yourself, goodbye.