Kayıp Telefon Korku Hikayeleri

İzlediğiniz için teşekkür ederim.

Thank you for watching.

Daha fazla hikayeye ulaşmak için Cem'den Dinle YouTube kanalını takip edin.

To access more stories, follow Cem's Dinle YouTube channel.

Keyifli etkinlikler, paylaşımlar ve podcast bölümlerinin etkileşimleri için Cem'den Dinle Instagram hesabını takip etmeyi unutmayın.

Don't forget to follow the Cem'den Dinle Instagram account for enjoyable events, interactions of shares, and podcast episodes.

Birazdan dinleyeceğiniz hikayeler, farklı insanların başından geçmiş ve çeşitli kaynaklarda yayınlanmış gerçek olaylardır.

The stories you will hear shortly are true events that have happened to different people and have been published in various sources.

1. Hikaye

1. Story

Bir cumartesi gecesi birkaç arkadaşımla bara gitmiştik.

One Saturday night, I went to the bar with a few friends.

Ciddi anlamda sarhoş olduk.

We were seriously drunk.

Hepimiz bara dağılıp farklı insanlarla konuşmaya başladık.

We all spread out in the bar and started talking to different people.

Gece benim için iyi geçmemişti.

The night hadn't gone well for me.

Kafam iyi olduğu için bardaki detayları yeterince hatırlayamıyorum.

I can't remember the details in the bar well because I'm feeling good.

Gecenin sonunda eve gitmek için Uber'den bir araç çağırdım.

At the end of the night, I called an Uber to go home.

Araç 15 dakikalık mesafedeydi.

The vehicle was 15 minutes away.

Daha o kadar vakit geçmemişken eski model garip görünümlü bir Ford araç barın önünde durdu.

Before too much time had passed, an old model, oddly-shaped Ford car stopped in front of the house.

Bu kadar hızlı gelmesine şaşırmıştım.

I was surprised that it came so quickly.

Aracın camına tıklayıp seslendim.

I tapped on the car's window and called out.

Uber değil mi?

Isn't it Uber?

Şoför koltuğundaki adam gülümseyerek evet anlamında başını salladı.

The man in the driver's seat nodded his head in agreement with a smile.

Arkadaşlarıma veda edip arka koltuğa geçtim.

I said goodbye to my friends and moved to the back seat.

Çünkü öndeki koltuğun üzerinde bir adam var.

Because there is a man in the front seat.

Arkadaşlarımın arka koltuğu var.

My friends have a back seat.

Arka koltuğun üzeri kitaplar ve çöp gibi görünen şeylerle doluydu.

The back seat was filled with books and things that looked like trash.

Tüm araç oldukça eski ve hapı yutmuş gibi duruyordu.

All the vehicles looked very old and seemed to be in a terrible state.

Koltuklar da öyleydi.

The sofas were the same way.

Aracın şoförü tipik Uber araç sahipleri gibi muhabbet edip eğleneceğiniz tiplere benzemiyordu.

The driver of the vehicle didn't resemble the types you would chat and have fun with, like typical Uber vehicle owners.

Orta yaşlardaydı.

He was in middle age.

Saçları seyrelmeye başlamıştı.

His hair had started to thin.

Yüzünden anladığım kadarıyla çok arkadaş canlısı durmuyordu.

From what I could tell from his/her face, he/she didn't seem very friendly.

O sebeple ben de sessiz kaldım.

For that reason, I remained silent as well.

Oldukça sarhoş olduğum için ne yaptığımı çok az hatırlıyorum.

I remember very little of what I did because I was quite drunk.

Tahminen insanlara telefonumdan mesaj atıp sohbet ediyordum.

I was probably messaging people and chatting from my phone.

Sarhoşluğum o kadar gözümü karartmıştı ki araçtan nasıl indiğimi bile anımsayamıyorum.

I was so drunk that I don't even remember how I got out of the vehicle.

Tek hatırladığım şey sabah odamda uyandığım ve telefonumun ortada olmadığıydı.

The only thing I remember is waking up in my room in the morning and that my phone was not in sight.

Her yeri araştırdım.

I searched everywhere.

Hatta evin altını üstüne getirdim.

I even turned the house upside down.

Ancak telefonumu bulamadım.

However, I couldn't find my phone.

Saatler süren aramanın ardından telefonumu önceki gece kaybetmiş olduğumu kabullendim.

After hours of searching, I accepted that I had lost my phone the night before.

Kardeşimin telefonundan tüm arkadaşlarıma mesaj atıp telefonumun onlarda olup olmadığını sordum.

I sent a message to all my friends from my brother's phone asking if they had my phone.

Hepsi olumsuz yanıt verdi.

They all answered negatively.

Sonradan telefonumdaki telefonumu bul uygulamasını aktif hale getirmiş olduğumu aklıma geldi.

Later, I remembered that I had activated the find my phone application on my phone.

Kardeşimden uygulamayı kullanarak telefonumun yerini araştırmasını istedim.

I asked my brother to use the app to check the location of my phone.

Kısa bir süre sonra...

A short while later...

Telefonum haritada belirdi.

My phone appeared on the map.

İşaretlenen yer birkaç kilometre uzaktaydı.

The marked place was a few kilometers away.

Şehrin kötü bölgelerinden birindeydi.

He was in one of the bad neighborhoods of the city.

İnsanların gitmeyi çok tercih etmediği türden bir yerde.

A place that people don't prefer to go to very much.

Ama benim gitmem gerekiyordu.

But I had to leave.

Kardeşim benimle gelmeye karar verdi.

My brother decided to come with me.

Sadece telefonu takip etmek için değil, herhangi bir ters duruma karşı arkamı kollamak için de bunu istiyordu.

He wanted this not only to track the phone but also to keep an eye on my back against any unexpected situation.

Yola çıktık ve kısa bir süre sonra...

We set out and shortly after...

Telefonun işaretlenmiş olduğu evin önünde durduk.

We stopped in front of the house marked by the phone.

Ev kutu diye tabir edebileceğimiz tipte iki katlı küçük bir yapıydı.

It was a two-story small structure that could be described as a box house.

Ön tarafında iki penceresi, üst katta ise tek penceresi vardı.

It had two windows in the front and one window on the upper floor.

Saat akşam sekiz dokuz gibiydi.

It was around eight or nine in the evening.

Yani henüz erken sayılırdı.

So it was still considered early.

Kardeşimle ben eve yaklaştık ve kapı zilini çaldık.

My brother and I approached the house and rang the doorbell.

Sanırım zil çalışmıyordu çünkü hiç ses gelmedi.

I guess the bell wasn't working because there was no sound at all.

Bu sebeple olabildiğince sert bir şekilde kapıyı vurdum.

For this reason, I knocked on the door as hard as I could.

Ahşap zemin sebebiyle içeride kapıya yaklaşan ayak sesleri duyabiliyorduk.

We could hear footsteps approaching the door inside because of the wooden floor.

Sonraysa sessizlik oldu.

Then there was silence.

Kapıda bir gözetleme deliği vardı.

There was a peep hole in the door.

O nedenle birinin bizi izlediği hissine kapıldım.

That's why I felt the sensation of being watched.

Uzun ve rahatsız edici bir sessizliğin ardından kapı gıcırtıyla açıldı ve tanıdık sesli biri bize kim olduğumuzu sordu.

After a long and uncomfortable silence, the door creaked open and a familiar voice asked us who we were.

Ona kayıp telefon uygulamasının bizi buraya getirdiğini söyleyip derdimizi anlattık.

We told him that the lost phone app brought us here and explained our issue.

İlk başta aptal oynadı.

At first, he acted stupid.

Ancak sokağa baktığımda o eski model Ford'u gördüm.

However, when I looked out at the street, I saw that old model Ford.

Ona bir gece önce onu Uber şoförüm olarak çağırdığımı ve muhtemelen telefonumu arabasında düşürdüğümü söyledim.

I told her that I had called her as my Uber driver the night before and that I probably dropped my phone in her car.

Bunun üzerine adam kapıyı tamamen açtı ve onun kesinlikle önceki akşam arabasına bindiğim adam olduğu gözlerinin önüne serildi.

Upon this, the man opened the door completely, and it became clear before my eyes that he was definitely the man I had gotten into the car with the previous evening.

Adam bunun üzerine dün geceyi hatırladığını söyledi.

The man said that he remembered last night.

Adamla alakalı her şey oldukça rahatsız ediciydi.

Everything related to the man was quite disturbing.

Adam hiç sosyal birine benzemiyordu.

The man didn't seem like a social person at all.

Benzemeyi bırakın hayatında hiç sosyalleşmemiş gibi bir tavır içerisindeydi.

Stop comparing; he was acting as if he had never socialized in his life.

Bizi içeri davet etti ve kapıyı kapattı.

He invited us inside and closed the door.

Girişte beklememizi, kendisinin telefonu bulmak için yukarı çıkacağını söyledi.

He told us to wait at the entrance, as he would go upstairs to find his phone.

Kendisine teşekkür ettim.

I thanked him/her.

Adam ne kadar tuhaf ve rahatsız edici dursa da telefonumu geri alacağım için rahatlamıştım.

Although the man seemed strange and unsettling, I felt relieved that I would get my phone back.

Kardeşimle beraber o küçük evin küçük koridorunda beklemeye başladık.

My brother and I started waiting in the small hallway of that small house.

Ev tahmin edebileceğimizden de eskiydi.

The house was older than we could have guessed.

Neredeyse bir tarihi eser gibiydi.

It was almost like a historical artifact.

1930'ların tarzını andıran çiçekli duvar kağıtları her yeri kaplıyordu.

Flower-patterned wallpapers reminiscent of the 1930s covered every surface.

Adamın yürüdüğü merdivenler sanki her an yıkılacakmış gibi gıcırdıyordu.

The stairs the man was walking on creaked as if they would collapse at any moment.

Adamın üst katta dolandığını işitebiliyorduk.

We could hear the man wandering upstairs.

Gıcırdamalar her adımda duyuluyordu.

The creaking was heard with every step.

Sonra seslerin tam üstümüzde durduğunu duyduk.

Then we heard the voices right above us.

Kardeşimle sessizce beklemeyi tercih etmiştik.

We had preferred to wait quietly with my brother.

Her dakika saatimi kontrol ediyordum.

I was checking my watch every minute.

Adam yukarı çıkalı neredeyse 10 dakika olmuştu.

It had been almost 10 minutes since the man went upstairs.

Artık sabrımız kalmamıştı ve üst kata doğru bağırarak yardım gerekiyordu.

We had run out of patience and were shouting for help upstairs.

Kardeşime gerekip gerekmediğini sorduk.

We asked if it was necessary for my brother.

Tam üstümüzde yine bir gıcırtı duyduk ancak cevap alamadık.

We heard a creak right above us again, but we didn't get a response.

Kardeşim yukarı çıkıp ne olduğuna bakmamı söyledi.

My brother told me to go upstairs and see what was happening.

Önce tereddüt ettim ancak en doğrusunun bu olduğuna karar verip yukarı çıkmaya başladım.

At first, I hesitated, but then I decided that this was the right thing to do and started to go up.

Merdivenlerin yarısına geldiğimde üst katın tamamen karanlık olduğunu gördüm.

When I reached halfway up the stairs, I saw that the upper floor was completely dark.

Adamın bu karanlıkta telefonumu nasıl arayabildiğini düşündü.

He wondered how the man could call his phone in this darkness.

Sonunda üst kata vardım.

Finally, I arrived at the upper floor.

Üç tane kapı görünüyordu.

Three doors were visible.

Biri banyoya aitken diğer ikisi yatak odalarına açılıyordu.

One opened into the bathroom while the other two led to the bedrooms.

Koridordaki küçük gece ışığı dışında ortam tamamen karanlıktı.

The environment was completely dark except for the small nightlight in the corridor.

Adama seslendim ancak yine cevap gelmedi.

I called out to the man, but again there was no response.

Kendimi rahatsız hissetmeye başlamıştım.

I had started to feel uncomfortable.

Kardeşime seslenerek üst katın tamamen karanlık olduğunu ve bir şeylerin ters gittiğini söyledim.

I called out to my brother, saying that the upper floor was completely dark and that something was wrong.

Ancak ondan da cevap alamadım.

But I didn't get a response from him/her either.

Adamı aramaya karar verdim.

I decided to call the man.

Önce banyoyu kontrol ettim.

I checked the bathroom first.

Boştu.

It was empty.

Yatak odalarından birini kontrol etmek için hareket ettiğimde aniden banyonun kapı aralığında bir şey fark ettim.

As I moved to check one of the bedrooms, I suddenly noticed something in the doorway of the bathroom.

Adam banyonun kapısının arkasında elinde bir şey tutarak saklanıyor ve aralıktan beni izliyordu.

The man was hiding behind the bathroom door, holding something in his hand and watching me through the crack.

İçimdeki korkuyla kalbim deli gibi çarpsa da ona bir saniye bile bakmadan gözümü çevirdim

Even though my heart was racing wildly with the fear inside me, I turned my eyes away without looking at it for even a second.

ve hiç görmemiş gibi yaptım.

And I acted as if I had never seen it.

Panik yapmadan buradan uzaklaşmam gerekiyordu.

I needed to get away from here without panicking.

Adama aşağı inip tekrar geleceğimi söyleyerek merdivenleri takip ettim.

I followed the stairs, telling the man that I would go down and come back again.

Basamakları geçtikçe hızlandım ve alt kata indim.

I picked up speed as I passed the steps and went down to the lower floor.

İner inmez kardeşime bağırıp beni takip etmesini söyledim.

As soon as I got off, I yelled at my brother to follow me.

Aşağıdaki odalardan birinden fırlayan kardeşim soru bile sormadan dediğimi yaptı ve hızlı arabaya koştuk.

My brother, who burst out of one of the rooms below, did what I said without even asking a question, and we ran to the fast car.

Bölgeden uzaklaşırken yukarıda gördüklerimi ona anlattım.

I described to him what I had seen above while moving away from the area.

Sonrasında hemen 911'i aradık.

Then we immediately called 911.

Olay yerine bir polis memuru gönderdiler.

They sent a police officer to the scene.

Memura uygulamada telefonumun yerini gösterdim ve evi kontrol etmek için yeniden oraya geri döndük.

I showed the location of my phone to the officer and we went back there to check the house.

Polis memuruyla beraber evin kapısını çaldık.

We knocked on the door of the house with the police officer.

Kapıyı adam açtı.

The man opened the door.

Memur kendisinden telefonu teslim etmesini istediğinde adam hiç tereddüt etmeden üst kata çıkıp

When the officer asked him to hand over the phone, the man immediately went upstairs without hesitation.

10 saniye sonra telefonuna geri döndü.

He returned to his phone after 10 seconds.

Kardeşimle birlikte memurun adamı gözaltına alması için yalvardık ve adamın üst katta bana saldırabileceğinden bahsettik.

We begged the officer to detain the man with my brother and mentioned that the man could attack me upstairs.

Ancak memur bir şey yapamayacağını söyledi.

However, the officer said he couldn't do anything.

Ve yemin ederim memur bunu söylediğinde o Uber şoförü bana o zamana kadar gördüğüm en rahatsız edici, en iğrenç ve en şeytani şekilde baktı.

And I swear, when the officer said this, that Uber driver looked at me in the most disturbing, disgusting, and devilish way I had ever seen.

Evi terk ederken adama bir küfür sallamayı ihmal etmedim.

I didn't forget to shout a curse at the man while leaving the house.

Çok sinirlenmiştim.

I was very angry.

Hala adamın kapının arkasından bana baktığını hatırladıkça tüylerim ürperir.

Whenever I remember that the man is still looking at me from behind the door, my hair stands on end.

Adamın elinde kesinlikle bir şey vardı ve eğer onu fark ettiğimi anlasaydı kesinlikle bana saldırırdı.

The man definitely had something in his hand, and if he realized I noticed it, he would definitely attack me.

Buna eminim.

I'm sure of this.

Hızlı davranıp oradan uzaklaşmasaydım belki de şu an yaşamıyordum.

If I hadn't acted quickly and escaped from there, I might not be alive right now.

İKİNCI HİKAYE

SECOND STORY

iPhone 10 almadan önce iPhone 7 kullanan biriydim.

I was someone who used iPhone 7 before getting an iPhone 10.

Gerçekten ona iyi bakıyordum.

I was really taking good care of him/her.

Üzerinde tek bir çizik bile yoktu.

There wasn't a single scratch on it.

Onu kaybetmemiş olsaydım muhtemelen hala kullanıyor olurdum.

If I hadn't lost it, I would probably still be using it.

Telefonu bulma uygulamam bir gün onu kaybedip yerini tespit etmek zorunda kalırsam diye sürekli açık olurdu.

My phone finding app would always be on just in case I lost it and had to locate it.

Hala telefonumu nasıl ve nerede kaybettiğimi hatırlamıyorum.

I still don't remember how and where I lost my phone.

Tek hatırladığım şey.

The only thing I remember.

Eve geldiğimde telefonumun olmadığıydı.

When I got home, I didn't have my phone.

Neredeyse kalp krizi geçirecektim.

I was almost having a heart attack.

Tüm evi, arabamı, bahçeyi, bahçedeki yolu hatta o gece gittiğim tüm lokasyonları araştırdım.

I searched the whole house, my car, the garden, the path in the garden, and even all the locations I went to that night.

Ancak hiçbir yerde bulamadım.

However, I couldn't find it anywhere.

Sonunda laptopum üzerinden uygulamayı da kullanarak onun yerini bulabileceğimi hatırladım.

Finally, I remembered that I could use the application on my laptop to find its location.

Uygulama telefonun sinyalini yakaladı.

The application caught the phone's signal.

Şehrin bir ucundaki bir ormandan geliyordu.

He was coming from a forest at one end of the city.

Kardeşlerimden hiçbiri o sırada evde değildi.

None of my siblings were at home at that time.

Oraya tek başıma gidecektim.

I was going to go there alone.

Babama durumu anlattım.

I explained the situation to my father.

O da gelemeyeceğini ancak sinyali takip etmek için kendi telefonunu verebileceğini söyledi.

He said that he wouldn't be able to come, but he could give his own phone to track the signal.

Ormana varmam on dakikamı aldı.

It took me ten minutes to reach the forest.

Arabayı yolun kenarındaki çimenlik alana park ettim.

I parked the car in the grassy area by the roadside.

Kuzeye doğru bir dakikalık mesafede gözüküyordu.

It was visible a minute's distance to the north.

El fenerimi yanımda getirmiştim.

I had brought my flashlight with me.

Bir süre orada durdum.

I stood there for a while.

Ormana girmek çok cazip bir fikir değildi.

Entering the forest was not a very appealing idea.

Ayrıca tüm bu olaylar biraz şüpheli ve ürkütücü geliyordu.

Additionally, all these events seemed a bit suspicious and frightening.

Telefonumu bulan kişi niçin gecenin önünde karanlık bir ormanın orta yerine gelirdi ki?

Why would the person who found my phone come to the middle of a dark forest in front of the night?

Kesinlikle tek başıma gelmemeliydim.

I definitely shouldn't have come alone.

Ancak o andan itibaren sinyali takip etmekten başka çarem yoktu.

However, from that moment on, I had no choice but to follow the signal.

Ormanın içine doğru yürümeye başladım.

I started walking into the forest.

El fenerim çok kötüydü.

My flashlight was very bad.

Önümü doğru dürüst aydınlatmıyordu.

It wasn't properly lighting my path.

Kısa süreli bir yürüyüşün ardından tam sinyalin geldiği alana varmıştım.

After a short walk, I had arrived at the area where the signal was coming from.

Feneri etrafımda döndürdüm ancak karanlıktan ve ağaçlardan başka bir şey görünmüyordu.

I turned the flashlight around me, but I could see nothing but darkness and trees.

Birilerinin ortaya çıkması için bağırdım.

I yelled for someone to come forward.

Bir saat içerisinde ilk kez kendi sesimi duymuştum.

I had heard my own voice for the first time in an hour.

Kulağa oldukça zayıf geliyordu.

It sounded quite weak.

O sırada ağaçların arasından fısıltıya benzer bir takım sesler geldi.

At that moment, a series of sounds similar to whispers came from between the trees.

Tekrar seslendim.

I called out again.

Bu sefer sadece sessizlik vardı.

This time, there was only silence.

Babamın telefonundan kendi telefonuma mesaj gönderdim ve bip sesinin fısıltıları duyduğum taraftan geldiğini işittim.

I sent a message from my dad's phone to my own phone and I heard the whispers of the beep sound coming from the direction I was in.

Oraya doğru ilerlediğimde telefonun parlak ışığını gördüm.

As I moved toward there, I saw the bright light of the phone.

Ve bu ışık ağaçların arkasında duran 2-3 adamı aydınlatıyordu.

And this light was illuminating 2-3 men standing behind the trees.

O an dehşete kapıldım.

At that moment, I was overwhelmed with horror.

Telefonumun hayatımı tehlikeye atmamı gerektirecek kadar önemli olmadığını hatırladım.

I remembered that my phone is not important enough to put my life at risk.

El fenerimi kapadım ve geldiğim yöne doğru tüm gücümle koşmaya başladım.

I turned off my flashlight and started running with all my strength in the direction I came from.

Arada sırada takip ediliyor muyum diye arkama bakıyordum.

I was occasionally looking back to see if I was being followed.

Ancak kimseyi göremedim.

But I didn't see anyone.

Arabama varınca hemen içine atlayıp oradan uzaklaştım.

As soon as I arrived at my car, I jumped in and drove away from there.

Artık telefonum, telefonumu bul uygulamasında gözükmüyordu.

My phone was no longer showing up in the "Find My Phone" app.

Ya kırılmıştı ya da kapatılmıştı.

It was either broken or closed.

Hemen eve döndüm.

I returned home immediately.

Sonraki birkaç gün sinyal tekrar gelir mi diye uygulamadan kontrol ettim.

I checked the app to see if the signal would come back in the next few days.

Ancak hiçbir şey yoktu.

But there was nothing.

O gece oradan kaçmakla doğru kararı vermiştim.

That night, I had made the right decision to escape from there.

Hiçbir şey gecenin ortasında bir ormandaki şüpheli insanlara yaklaşmaya değmezdi.

Nothing was worth approaching suspicious people in a forest in the middle of the night.

Üçüncü Hikaye

The Third Story

Geçtiğimiz günlerde telefonumu kaybettim.

I lost my phone recently.

Çok yeni sayılmazdı.

It wasn't very new.

Onun nasıl kaybettiğimi sizlere anlatmak istiyorum.

I want to tell you how I lost it.

Bir hafta sonu gecesi içiyordum.

I was drinking on a weekend night.

Gecenin bir bölümünde telefonumu kaybettiğimi fark ettim.

I realized that I had lost my phone during the night.

Biraz ayıldıktan sonra arkadaşlarıma telefonumu bulmak için onların telefonlarındaki uygulamayı kullanmak istediğimi söyledim.

After recovering a bit, I told my friends that I wanted to use the app on their phones to find my phone.

Telefonlardan birini alarak uygulamayı çalıştırdım.

I picked up one of the phones and started the application.

Sinyal çok uzakta değildi.

The signal was not very far away.

Bir kilometre ötedeki bir yeri işaret ediyordu.

He was pointing to a place one kilometer away.

Bu da demek oluyordu ki biri onu almıştı.

This meant that someone had taken it.

Arkadaşlarımdan biriyle sinyali takip etmek için araçla yola çıktık.

I set out with one of my friends by car to follow the signal.

Sinyal bizi terk edilmiş bir depoya getirmişti.

The signal had brought us to an abandoned warehouse.

Araçtan inip binaya doğru yöneldik.

We got out of the car and headed towards the building.

İçimizde korku ve gerginlik vardı.

There was fear and tension within us.

Karanlıkta önümüzü görebilmek için arkadaşımın telefonundaki feneri kullandık.

We used the flashlight on my friend's phone to see ahead in the dark.

İçerisi oldukça soğuktu.

It was quite cold inside.

Çöp ve döküntülerle doluydu.

It was full of trash and debris.

En ufak bir ses bile ortamda yankı yapıyordu.

Even the slightest sound echoed in the environment.

O sırada üst kattan bir takım gürültüler geldiğini duyduk.

At that moment, we heard some noises coming from the upper floor.

İki kişinin sohbet sesine benziyordu.

It sounded like the conversation of two people.

Telefonumun içlerinden birinde olduğunu düşündük.

We thought it was among my phones.

İçimizdeki azıcık cesaretle bir merdiven bulup üst kata çıkmaya karar verdik.

With a little courage inside us, we decided to find a staircase and go up to the upper floor.

Oldukça rahatsız edici sessizliğe sahip bir koridordan geçtik.

We passed through a corridor with quite disturbing silence.

Sessizliği bölen tek şey yakınlarda sanki metal bir dolabın kapanmasıyla çıkan gürültüydü.

The only thing breaking the silence was the noise of what sounded like a metal cupboard closing nearby.

Varlığımızın fark edilmemesi için çabaladık.

We have strived for our existence not to be noticed.

Muhtemelen tehlikeli olabilecek insanları üzerimize çekmek istemedik.

We didn't want to attract people who could possibly be dangerous to us.

Dikkatlice ilerlemeye devam ettik.

We continued to proceed cautiously.

Sonunda metal dolapların olduğu soyunma odası gibi bir yere geldik.

Finally, we arrived at a place like a changing room with metal lockers.

Odada kimse yoktu.

There was nobody in the room.

Tüm dolapları aramaya başladık.

We started searching all the closets.

Bu çok fazla ses çıkarmamıza sebep oldu.

This caused us to make a lot of noise.

O sırada bizi korkudan sıçratan bir şey oldu.

At that moment, something startled us with fear.

Başka bir odadan aradığımız şeyin kendisinde olduğunu söyleyen derin bir ses duyduk.

We heard a deep voice saying that what we were looking for was in another room.

Oraya gitmeye hazırlandığım sırada arkadaşım omzumu tutup beni durdurdu ve işaret parmağını dudaklarına götürerek sessiz olmamı söyledi.

Just as I was getting ready to go there, my friend grabbed my shoulder and stopped me, putting his index finger to his lips to signal me to be quiet.

Telefonunu çıkarıp bir şeyler yaptı.

He pulled out his phone and did something.

Telefonumun zil sesini ve titreşimini dolaplardan birinin içinden duyana kadar ne yaptığını anlamamıştım.

I didn't realize what I was doing until I heard my phone's ringtone and vibration from inside one of the cabinets.

Hızla dolaplara yaklaşıp hangisinden geldiğine bakmaya çalıştım.

I quickly approached the cabinets and tried to see which one it came from.

Arkadaşım beni kolumdan tutup gitmemizi söyledi.

My friend grabbed my arm and told me to go.

Ancak ben önce telefonumu almak istiyordum.

However, I wanted to get my phone first.

Boş verip gitmemiz gerektiğini yineledi ve beni kolumdan tutarak dışarı doğru koşmaya başladı.

He reiterated that we should just let it go and started running outside while grabbing my arm.

Arabaya ulaşıp oradan uzaklaşırken binada neler olduğu konusunda aramızda konuşmaya başladık.

We started talking among ourselves about what was happening in the building as we reached the car and moved away from there.

Arkadaşım ben dolaplara yöneldiğimde yan odadaki duvara bir insan gölgesi düştüğünü gördüğünü ve paniklediğini söyledi.

My friend said that when I turned to the cabinets, he saw a human shadow fall on the wall in the adjacent room and panicked.

Doğruca bir tuzağa doğru ilerlemek üzereydik.

We were about to head straight into a trap.

Telefonumu kurtarayım derken cüzdanlarımızdan belki de canlarımızdan olacaktık.

While trying to save my phone, we might have lost our wallets and perhaps even our lives.

Ucuz atlatmıştık.

We got away with it cheaply.

İzlediğiniz için teşekkürler.

Thank you for watching.