Hatay Çekmece Topluluk Merkezi

Açık mimarlık, mimarlığın tüm halleri üzerine konuşmalar, hazırlayan ve sunan Yağmur Yıldırım.

Open architecture, discussions on all forms of architecture, prepared and presented by Yağmur Yıldırım.

Açık Mimarlık'tan herkese merhabalar. Ben Emre Gündoğdu.

Hello everyone from Açık Mimarlık. I am Emre Gündoğdu.

Herkes için mimarlık olarak yaklaşık 3 yıldır her ayın 3. Perşembesi devam ettirdiğimiz programlardan bir tanesiyle daha sizlerle beraberiz.

We are here with you once again with one of the programs we have been continuing for about 3 years on the 3rd Thursday of every month, as architecture for everyone.

Bu sene Hatay'dan çok fazla program yaptık. Yine Hatay'dayız.

This year we have done a lot of programs from Hatay. We are again in Hatay.

Yine geçmiş programlardan belki hatırlayacağınız gibi bazı işlerimizden kayıtlar alıyorduk.

As you may remember from past programs, we were recording some of our work.

Bu işlerdeki katılımcılardan nasıl bir işte yer aldılar, ne hissettiler, nasıl bir deneyim geçirdiler gibi benzer programlarımız olmuştu.

We had similar programs where we asked participants about what kind of work they were involved in, how they felt, and what kind of experiences they went through.

Yine öyle bir programla karşınızdayız. Hatta yaklaşık bir sene sonra Kahramanmaraş'ta yaptığımız işlerden birinde bir katılımcılık programımız vardı.

We are back with such a program again. In fact, about a year later, we had a participatory program in one of the projects we did in Kahramanmaraş.

Ondan bir sene sonra benzer bir formatla yine bir masa etrafında bir akşam, bir atölye gününün sonunda sizlerle beraberiz.

A year later, we are with you again around a table in a similar format, at the end of a workshop day.

Bugün...

Today...

Senenin Mayıs ayından beri, yani başından beri diyecektim aslında biraz hazırlıkları oradan geliyor ama resmi olarak da Mayıs ayından beri yürüttüğümüz proje olan,

Since May of this year, actually I was going to say from the very beginning, some of the preparations stem from there, but officially it is a project we have been working on since May.

geçen programlarda da bahsettiğimiz Hatay Deprem Dayanışması, Architecture Sun Frontiers UK ile beraber yürüttüğümüz Antakya'nın yaşayan mirasını canlandırmak projesi katılımcılarıyla beraberiz.

We are together with the participants of the project to revitalize Antakya's living heritage, which we are conducting in collaboration with Architecture Sun Frontiers UK and the Hatay Earthquake Solidarity that we mentioned in previous programs.

Aslında bu projenin çeşitli ayakları var. Biz de çekmece topluluk alanı ayağının yürütücülüğünü,

In fact, this project has various components. We are also leading the drawer community space component,

yapıyoruz. Mayıs ayında bir tasarım atölyesiyle başlamıştık bu işe. Şimdi uygulama atölyesinde, Eylül'de devam ediyoruz.

We are doing it. We started this work with a design workshop in May. Now we are continuing in the application workshop in September.

Aslında Temmuz'da hatırlayanlarınız yine olur. Dernekten arkadaşım Emrah'la beraber bir kayıt almıştık.

Actually, those who remember will still be there in July. I had recorded something together with my friend Emrah from the association.

Bu işin uygulama kısmının ilk ayağıydı o, ilk atölyesiydi. Şimdi ikinci atölyesindeyiz. Umarım bitirmeyi, binayı bitirmeyi hedeflediğimiz bir zamandayız, alandayız, mekandayız.

That was the first phase of the practical part of this work, it was the first workshop. Now we are at the second workshop. I hope we are at a time, a place, where we aim to finish, to complete the building.

Bugünkü katılımcılıklarımız...

Today's participations...

Katılımcılarla tabii buradaki yaptığımız işi biraz konuşacağız. Ama bence bugünün özelinde şöyle bir durum var gibi geliyor. Herkes biraz, şimdi bu masa etrafında ben hariç 6 kişi var.

We will talk a bit about the work we are doing here with the participants. But I think there is a situation specific to today. Everyone here, apart from me, is around this table, making a total of 6 people.

Herkes biraz böyle mimarlık hayatının başka bir evresinde olan katılımcılar. Deprem sonrası işleri, bizim biraz herkes için mimarlıkla ilişkileri açısından böyle farklı yerlerden dahil olmuş insanlar var.

Everyone is somewhat like participants at another stage of architectural life. After the earthquake, there are people who have been involved from different places in terms of their relation to architecture.

Hem buradaki işler...

Both the work here...

Ama belki onların da bu mimarlık yaşantılarındaki şu andaki pozisyonlarıyla deprem sonrasında şu anda olanlarla ilişkili olarak aslında biraz ne düşünüyorlar diye konuyu açmayı hedefliyorum.

But maybe I aim to open up the topic by considering what they actually think about the current state of their architectural experiences in relation to what is happening right now after the earthquake.

Böyle herhalde bir tur döneceğiz. Üstüne o turdan çıkacak böyle sorular, düşüncelerle devam ederiz diye düşünüyorum. Uzun bir gizgah oldu.

I guess we will make a turn like this. I think we will continue with such questions and thoughts that will arise from that turn. It has been a long detour.

Evet, ilk başta Şule ile başlamak istiyorum. Şule Toptan. Kendisi bu mimarlık hayatının...

Yes, I want to start with Şule at first. Şule Toptan. She is the one in this architectural life...

Artık öğrencilik evresi geçmiş ve mimarlık ofislerde çalışılan, mimarlık ortamında emek veren bir dünya adlısı Şule.

Şule, who has now passed the student phase and is a world-class individual working in architecture offices and contributing to the architectural environment.

Dernek işlerinde de aslında geçen sene başka bir atölye vasıtasıyla dahil olmuştun. Yine deprem sonrası Ali İsmail Kokmaz Vakfı ile yaptığımız işin tasarım atölyesindeydin.

You actually got involved in association work last year through another workshop. You were again in the design workshop of the project we did with the Ali İsmail Kokmaz Foundation after the earthquake.

Burada başka bir uygulama atölyesindesin.

You are at another application workshop here.

Hem böyle belki senin açından aslında bu dernekle daha...

Maybe from your perspective, this association is actually more...

Dernekle ilgin, deprem sonrası işler, o tasarım süreci ve şu andaki uygulama sürecine dair ne düşünüyorsun diye ilk sözü sana vermek istiyorum.

I would like to give you the floor first to share your thoughts on your relation with the association, the work after the earthquake, that design process, and the current implementation process.

Benim dernekle ilişkim öğrenciyken tabii takip ettiğim işlerimizi, takip ettiğim bir topluluktu. Herkes için mimarlık derneği.

My relationship with the association was following our activities while I was a student; it was a community I followed. An architecture association for everyone.

Yani ilk yıllardan itibaren sürekli olarak zaten takipteydim. Kimi zaman bazı workshoplara da katılmıştım.

So, I had been constantly following it since the early years. Sometimes I had also participated in some workshops.

Ama daha yakından takip etmeye ben de deprem sonrasında başladım.

But I also started to follow more closely after the earthquake.

İlk olarak senin de söylediğin gibi Ali Kev için yaptığımız tasarım atölyesine katılmıştım.

First of all, as you mentioned, I had participated in the design workshop we organized for Ali Kev.

Ondan sonra o tasarım çalışmaları devam ederken iki günlük atölye sonrasında Maraş'ta geçen yaz yürüttüğümüz süper kerpiç projesine katıldım.

After that, while the design work continued, I participated in the super adobe project we conducted in Maraş last summer after the two-day workshop.

Orada ilk kez bir toprak yapı deneyimim olmuş oldu benim de.

That was my first experience with a soil structure there as well.

Ardından bu senede şimdi Hatay'dayım. Bu sefer ahşap çalışıyoruz.

After that, I am now in Hatay this year. This time we are working with wood.

Yapma teknikleri olarak çok farklı olsa da biraz böyle hem depremle alakalı oluşuyor hem de herkesin bir şekilde bir ne yapabiliyorsa onu yapmaya çalıştığı ve en iyi şekilde yapmaya çalıştığı ve içinde bulunduğu toplumla bir şekilde aidiyet kurmaya çalıştığı bir iş olduğu için çok önemli benim için.

Although the techniques used are very different, it is essential for me because it somehow relates to earthquakes, and everyone is trying to do what they can in the best way possible while trying to establish a sense of belonging with the society they are part of.

Yani yapım teknikleri haricinde ben biraz da böyle bakıyorum konuya. O yüzden dernekle ilişkim daha fazla arttı öğrencilik yıllarıma göre.

So aside from production techniques, I also approach the topic this way. That's why my relationship with the association has increased more compared to my student years.

Hatta üyelik sürecim de bu deprem sonrasında gerçekleşti.

In fact, my membership process took place after this earthquake.

Benim açımdan dediğim gibi mimarlığın sadece tasarım ve uygulama açısından yapma biçimleri değil nasıl yapıldığı, kim için yapıldığı ve derneğin belki de kuruluş amacına çok da fazla böyle atıfta bulunabilecek şeyler açısından benim için çok önemli.

As I said, for me, architecture is not only about the ways of doing in terms of design and implementation, but also about how it is done, for whom it is done, and perhaps referencing the founding purpose of the organization, which is very important to me.

O yüzden de burada bulunmaktan şimdi çok mutluyum.

That's why I'm very happy to be here now.

Teşekkürler Şule. İlk dura devam edelim.

Thank you, Şule. Let's continue to the first stop.

Aslında bir iki soru da geldi aklıma da kimle devam edelim? Hacire ile devam edelim.

Actually, a couple of questions came to my mind too, but who should we continue with? Let's continue with Hacire.

Hacire Özkan o aslında mimarlık hayatının başında olan arkadaşlardan biri.

Hacire Özkan is actually one of the friends who is at the beginning of her architecture career.

Birinci sınıftan yeni mezun olmuş ve Hacire bu işin aslında başlangıçtaki tasarım atölyesinde de vardı.

Having just graduated from first grade, Hacire was actually present in the initial design workshop for this job as well.

Temmuz'daki uygulama atölyesinde de var.

It is also available in the workshop in July.

Şimdi de var ve aslında kendisi Hataylı bir yandan depremde yaşamış biri.

Now she is here and actually she is someone from Hatay who experienced the earthquake.

Sen ne hissediyorsun depremle ilişkili olarak da şimdi mimarlığı?

What do you feel about architecture now in relation to the earthquake?

Hatta bir sene okumuşken böyle bir ortamla, işlerle karşılaşmak ne düşündü ürtüyor diye?

What do you think it provokes to encounter such an environment and work after studying for a year?

Ben projenin tasarım sürecinde de var, yer aldım ve çok tesadüf bir şekilde karşılaştım.

I was also involved in the design process of the project and I came across it quite by coincidence.

Hem herkes için mimarlıkla hem bu projeyle.

Both architecture for everyone and this project.

İlk başta sizinle tanışma sürecim Ali Kevim'in tasarım süreci devam ederken

My initial process of getting to know you took place while Ali Kevim's design process was ongoing.

işte Morbev testinin istekli sayfasında işte gördüm.

I saw it on the enthusiastic page of the Morbev test.

O zamanlar galiba daha tasarım aşamasının ilk aşamalarıydı.

At that time, I guess it was still in the early stages of the design phase.

Sonra merak ettim çünkü Türkiye'de akademide bir mimarlıkta

Then I became curious because in Turkey, in academia, there is architecture.

yani diğer bölümlerde de aynı şekilde sorunlar vardır.

In other sections, there are problems in the same way.

Uygulama kısmı çok eksik.

The application part is very lacking.

Herkes için mimarlık sayfasına girdiğim zaman böyle hani uygulamalı bir öğrencileri bir alan tanıyor.

When I entered the architecture page for everyone, it seems that a practical student is introducing a field.

Hani o işte sistemleri tanımak adına falan filan.

You know, to get to know the systems and so on.

Ve girdim.

And I entered.

Hani sonra şey bu Antakya'daki şey falan takip ettim.

I followed that thing in Antakya and stuff.

Sonra benim bir hocam proje hocamdı.

Then I had a teacher who was my project advisor.

Antakya'da şöyle şöyle bir şey yapıyorlar.

They are doing something like this and that in Antakya.

Herkes için mimarlık sen de katılmak ister misin falan.

Architecture for everyone, do you want to join etc.?

Ben de depremi yaşamış biri olarak Atay'a hani daha böyle bir hassasiyete yaklaşıyorum falan.

As someone who has experienced the earthquake, I approach Atay with a certain sensitivity, you know.

Başvurdum, geldim.

I applied, I came.

Baktım o iki günlük süreçte

I saw that during those two days.

akademide o bir yıl boyunca geldiğimde

when I came to the academy that year

ne kadar gördüğüm eğitimlerin iki gündeki toplamını ben gördüm.

I saw the total of the trainings I attended over two days.

Ve o şey okula döndükten sonra çok daha farklı bakıyordum.

And after that thing returned to school, I looked at it very differently.

Hani o kadar dolu dolu geçti ki benim için.

It was so full and meaningful for me.

Hani o projenin hemen tasarım aşamasına çok hızlı gelişip böyle şey uygulamaya dönüş.

How quickly the design phase of that project develops and turns into something like this.

İki günde bir şeyler çıkarılması falan beni çok etkilemiş.

The fact that something is produced every other day has really impressed me.

Hatta ilk başta birinci sınıf olduğum için kendimi çok da yetersiz hissetmiştim.

In fact, at first, I felt quite inadequate because I was in the first grade.

Hissetmiştim açıkçası.

I had felt it, to be honest.

Ama bunu hani şeyde yapmamıştınız böyle.

But you didn't do this in that way, you know.

Hani daha birinci sınıfısın falan.

Aren't you still in first grade or something?

Öyle bir şey de hissetmedim ve fikirlere çok saygı duyuluyordu.

I didn't feel that way at all, and there was a lot of respect for the ideas.

Yani orada varım ve benim fikrim de o tasarımda yer alacak falan.

So I will be there, and my opinion will also be included in that design and so on.

Sonra işte şantiyesi başladı falan derken buradayım ve böyle.

Then, well, the construction site started, and here I am like this.

Teşekkürler.

Thank you.

Şantiyesi başladı dediğin noktada o zaman Hanife'ye uzatalım mikrofonları.

"At the point you said the construction site has started, let's hand over the microphones to Hanife."

Hanife Özal.

Hanife Özal.

Eee tasarım atölyesinde olmayan ama şantiyesinde olup şantiyesinde de birkaç arkadaş burada bunu ayrıca aslında şantiye stajı olarak da yapıyor.

Well, there are a few friends here who are not in the design workshop but are at the construction site, and they are actually doing this as an internship at the construction site.

Evet.

Yes.

Bilmiyorum başka şantiye stajı yapmış mıydın daha önce?

I don't know if you have done another site internship before?

Hani böyle bir şeyi şantiye stajı olarak yapmak aslında yani sen de diğer arkadaşlar da hani böyle staj olsun diye değil de hani gerçekten çok yoğun çalışıyorsunuz, çok emek sarf ediyorsunuz.

Doing something like this as a construction site internship, I mean, not just for the sake of having an internship like you and the other friends but really, you are all working very hard, putting in a lot of effort.

Böyle bir şeyi şantiye daha önce belki öğrenciyken böyle bir yerde hayal ediyor muydun?

Did you ever imagine something like this on a construction site when you were a student?

Şantiye stajına dair bir hayalim var mıydı?

Did I have a dream about an internship at a construction site?

Böyle bir garip bir yerden soruyor gibiyim ama bu uygulama safaları nasıl geçiyor senin?

I feel like I'm asking from such a strange place, but how are you doing with the safes in this application?

Sen aslında ilk uygulamaya gelmek için bu şeye dahil olmuştun.

You actually got involved in this thing to come to the first application.

Baktın ikincisi de olacak ben de geleyim dedin ona.

You thought the second one would happen too, so you said you'd come as well.

Evet.

Yes.

Onun üstüne de devam etmiş birisin.

You are someone who has continued on top of that.

Ne düşünüyorsun Hanife?

What do you think, Hanife?

Benim geçen yıl yazın bir staj deneyimim oldu iki haftalık.

I had a two-week internship experience last summer.

Betondu.

It was concrete.

Çoğu şantiye stajının olduğu gibi kalıp da betondu.

Most of the construction site internships involved formwork and concrete.

Aynen.

Exactly.

Benim de çok sevmediğim bir şey.

It's something I don't like very much either.

Yine de katıldım falan ama biraz ortamda rahatsız oldum.

Still, I participated and all, but I felt a bit uncomfortable in the environment.

Usulsüzlükler falan.

Irregularities and so on.

Hoşuma gitmedi.

I didn't like it.

Devam etmedim o yüzden.

I didn't continue because of that.

Öyle kaldı.

It stayed like that.

Bu senede şey olmuştu.

It had happened this year too.

Dönem içinde hep hayalini kuruyordum.

I kept dreaming about it throughout the period.

Yani hayal değil de daha çok istek böyle aşağı ta aşağı çalışmak istediğim bir ortamdı.

So it wasn't really a dream but more of a desire; it was an environment where I wanted to work down below.

Sonra herkes için mimarlığın bir videosu denk geldi.

Then a video about architecture came across for everyone.

Youtube'da.

On YouTube.

Dinledim.

I listened.

Çünkü benim mimarlığa adımımı atarken de hayalimdeydim.

Because I was dreaming of it when I took my first step into architecture.

Hayalini kurduğum bir şeydi.

It was something I dreamed of.

Herkes için mimarlığın şu anda yaptığı şeyler.

What architecture is currently doing for everyone.

Çalıştayı gördüm.

I saw the workshop.

Haziran'daki çalıştayı.

The workshop in June.

Evet pardon onu bir hemen.

Yes, sorry, I'll get it right away.

Yaşayan miras çalıştayı.

Living Heritage Workshop.

Evet bu şey hani başta bahsettiğim bu projenin farklı derneklerle yapılıyor olması işte onların ortaklığıyla.

Yes, this thing is, you know, the fact that this project I mentioned at the beginning is being done with different associations, that is through their collaboration.

Architecture Sun Frontiers'ın çalıştayında da vardın aslında.

You were actually at the Architecture Sun Frontiers workshop as well.

Evet.

Yes.

Onu eklemeyi unutmuştum.

I forgot to add it.

Pardon.

Excuse me.

Böyle.

Like this.

Evet.

Yes.

Orada işte.

There it is.

Böyle bir şey olacağını öğrendim.

I learned that something like this would happen.

Ancak çağrıda bulunulmadığını falan öğrendim.

However, I learned that there was no call made or anything like that.

Şantiye'ye kaydımı yaptırdım.

I registered at the construction site.

İşte staja başladım falan.

Here, I started my internship and so on.

Çok hoşuma gitti.

I really liked it.

Çok da zevk aldım öğrenirken.

I enjoyed learning very much.

Birebir deneyimleyerek.

By experiencing it firsthand.

Ahşapla temas ederek.

By interacting with wood.

Ne bileyim aletleri tanıyarak.

I don't know by getting to know the tools.

O yüzden güzeldi benim için bu deneyim.

That's why this experience was good for me.

Herkese de tavsiye ederim.

I recommend it to everyone.

Yani stajı da birleştirebilirler.

So they can combine the internship as well.

Ahşamı sevenler.

Those who love wood.

Taşı sevenler.

Those who love stones.

Ahşap oluyor toprak.

Wood becomes soil.

Aynen.

Exactly.

Tavsiye ediyorum.

I recommend it.

Tamam bu kadar.

That's enough.

Güzel.

Beautiful.

Teşekkür ederim.

Thank you.

Tamam.

Okay.

Şimdi biraz masada da böyle dönüyor gibi olduk.

Now we seem to be spinning like this a bit at the table too.

Hatice Işıl Uysal da aramızda.

Hatice Işıl Uysal is also among us.

O da mimarlık hayatının, yani öğrencilik hayatının aslında bayağı belki geride kaldığı,

It may be that the architecture life, in other words, student life, has actually quite a lot been left behind.

akademisyen olarak hayatına devam ettiği bir noktada.

at a point where he/she continues his/her life as an academician.

Bilmiyorum yani akademisyen gözüyle mi yorumlamak istersin ya da buradaki katılımcılık, katılımcı olarak deneyimle mi yorumlamak istersin?

I don't know, do you want to interpret it from an academic perspective or from the experience of being a participant here?

Aslında her yönünden de tutulduğunda çok fazla söyleyecek şey var.

Actually, there is a lot to say when it is considered from every aspect.

Ve yani bir yanı ortak birlikte çalışıyor olmanın, ortak pratiğin getirdiği dinamik.

And so, the dynamic brought by the shared practice of working together.

Yani o dinamik.

So it's dynamic.

Artı nasıl pozisyon alıyoruz, bir arada erken nasıl yaşıyoruz, arka plandaki diğer işler o arada nasıl yürüyor.

How do we position ourselves positively, how do we live together early on, and how do the other background tasks progress in the meantime?

Yani sadece bir şeyi ortaya çıkarıyor olmak değil.

So it's not just about revealing something.

Onunla beraber ona eklemlenen bütün adımlar birlikte nasıl yürüyor, bütün sürecin dinamiğini bunlar oluşturuyor.

All the steps that are added to it move together with it; these create the dynamics of the entire process.

Onun yanı sıra zaten burada olmamızın nedeni olan,

In addition to that, the reason we are already here is,

arka plan durumu gibi de görebileceğimiz ama çok da fazla bütün süreçte etkin olan kentin kendi durumu var.

There is the city's own condition that we can see as a background situation, but it is also very active throughout the entire process.

Buradaki mevcut ilişkiler var, dernekler arası ilişkiler var.

There are existing relationships here, there are inter-association relationships.

Dolayısıyla böyle bir çok katmanlı yapının içerisinde bir arada olmayı ve bir arada malzemelerle, aletlerle birlikte yaşamak.

Therefore, to coexist within such a multi-layered structure and to live together with materials and tools.

Dolayısıyla böyle bir döküm yapıyor olsak aslında hani neler var bütün bu sürecin içerisinde.

Therefore, if we were to make such a casting, actually, what are all the elements involved in this process.

Canlı cansız birçok şey burada biz birlikte yer alıyoruz.

Many living and non-living things are here, and we are participating together.

Güzeldi bu katkı da.

This contribution was nice too.

İlk turun son iki kişisindeyiz.

We are in the last two people of the first round.

Bu sefer seni sonuna bırakmayacağım Hüseyin.

This time I won't let you go until the end, Hüseyin.

İyi ki seni aradın.

I'm glad you called me.

Buradaki son iki kişi aslında tam da bu.

The last two people here are actually just that.

Aslında tam da başta dediğim bu programın bir yıl önceki benzer formatının katılımcılarından da yine Hüseyin Akmonzur.

In fact, one of the participants of the similar format of this program that I mentioned at the beginning is Hüseyin Akmonzur.

Geçen sene Maraş'ta Mimarlar Odası'nın ofis konteyner alanı, Mimkent'teki sosyal alan olarak adlandırdığımız çalışmanın hem tasarımında hem de uygulamasında vardınız.

Last year, you were involved in both the design and implementation of the office container area of the Chamber of Architects in Maraş, which we refer to as a social space in Mimkent.

Orada da böyle bir masa etrafında konuşmuştuk.

We had talked around a table like that there too.

Oradaki deneyimlerin belki sizin ikinize de benzer bir şeyi sormak istiyorum.

I want to ask you both something similar based on your experiences there.

Yani öyle bir süreç yaşadınız.

So you experienced such a process.

Bir dönem, bir sene okuldaydınız.

At one point, you were in school for a year.

Bir sene sonra da yine buradasınız.

You are here again a year later.

Maraş'ta değil Hatay'dasınız.

You are not in Maraş, you are in Hatay.

Benzer bir süreçte.

In a similar process.

Bu işin tasarımında yoktuğunuz zaman uygulamasındasınız.

When you are not involved in the design of this work, you are in its implementation.

Yani o süreç okul hayatına nasıl yansıdı, yansımadı, yansımalı mıydı bir şeyler.

So how did that process reflect on school life, did it not reflect, should it have reflected something?

Ya da geçen seneki uygulamadan bu sene şimdi tekrar böyle bir şey gelince neler benzeşiyor, hatırlanıyor, unutuluyor falan gibi.

Or, when something like this comes up again this year, what similarities, memories, and forgetfulness arise compared to last year's application?

Böyle bir açayım ortaya.

Let me put it this way.

Geçen seneki tasarım sürecinden sonra tabii o tasarım sürecinde biz tamamı öğrencilerden oluşan ekip arkadaşlarımla beraber

After last year's design process, of course, during that design process, I was with my teammates, all of whom were students.

bütün sorunları kendimiz tespit edip sonra kendimiz çözmeye çalışıp daha sonrasında uygulamaya çalıştığımız bir süreçti.

It was a process where we identified all the problems ourselves and then tried to solve them on our own, followed by attempting to implement them.

Ve de bütün yıl boyunca her zaman sık sık orada dikili olan yapımızın,

And of our structure that is always standing there frequently throughout the year,

nasıl kullanıldığını, insanlara nasıl etkiler bıraktığını düşündüğüm için

because I think about how it is used and the effects it has on people.

tabii ki de öğrencilik hayatımda da hassasiyetlerim değişti.

Of course, my sensitivities changed during my student life as well.

Daha insan odaklı ve de yaptığımız tasarım kararlarından sonra insanlara nasıl etkiler bıraktığını daha sık düşündüm.

I thought more often about how the design decisions we make affect people, in a more human-centered way.

Ve de canlı bir örneği de orada olduğu için tabii ki de daha önceden de böyle hassasiyetlerim vardı.

And of course, since there is a live example there, I have had such sensitivities beforehand as well.

Ama canlı bir örneği olduktan sonra tabii ki de pencerem farklı oldu.

But after having a vivid example, of course, my perspective changed.

Bu seneki tasarım sürecinde bulunmadım.

I was not involved in this year's design process.

Bu seneki uygulama sürecinde bulunabildim sadece.

I could only participate in this year's application process.

Aslında son etaba yetişebildim.

Actually, I was able to make it to the final stage.

Ama bu seneyle mukayese edebileceğim bir şey,

But there is something I can compare to this year,

bu sene yapılan, burada yapılan projenin tasarım sürecinde daha tecrübeli kişiler çalıştılar.

This year's project, which was conducted here, had more experienced individuals working in the design process.

Daha...

More...

Daha bu işi birkaç sefer yapmış insanlar ve farklı çözümler üretmişler.

People who have done this job a few times and have come up with different solutions.

Tabii onları kendi geçirdiğim tasarım süreciyle mukayese edebilme işte.

Of course, it's about being able to compare them with the design process I went through myself.

Sorunları nasıl çözebildikleriyle.

With how they are able to solve problems.

Farklı sorun...

Different issue...

Şu an tabii tasarım sürecinin şey, uygulama sürecinin sonuna da yaklaştığımız için

Right now, of course, we are getting closer to the end of the application process of the design phase as well.

farklı sorunlarla mücadele ediyoruz.

We are struggling with different problems.

Farklı bir deneyim oluyor.

It becomes a different experience.

Geçen seneye nazaran farklı sorunlar çözdüğüm

I solved different problems compared to last year.

ve de mukayese edebildiğim bir süreç oluyor.

And it becomes a process that I can compare.

O yüzden mutluyum.

That's why I am happy.

Biraz böyle öğrenci projesi gibi.

It's a bit like a student project.

Evet.

Yes.

Daha öğrenci olmayan projesi gibi.

It's like a project that is not yet a student.

Evet.

Yes.

Hissediliyor diyorsun.

You say it is felt.

Evet.

Yes.

Yani bu onu bir açıklayayım belki.

So let me explain this to you, maybe.

Yani geçen sene iki haftalık bir tasarım sürecinin üstüne hemen gidip uygulamasını da yapmıştık.

So last year we had immediately gone and implemented it after a two-week design process.

Şimdi burada bir iki günlük bir başlangıç tasarım atölyesinin üstüne bir, bir buçuk ay aslında

Now, actually, it's been about a month or a month and a half since a two-day initial design workshop here.

online toplantılarla devam ettiğimiz,

we continued with online meetings,

tartışmalar, dernekten gelenler, katılımcılardan katılanlarla beraber.

Discussions, those from the association, along with the participants.

Evet.

Yes.

Belki işin sonunda biraz daha böyle eli yatkın arkadaşlarının işi toparladığı, detayları sorduğu,

Maybe in the end, friends who are a bit more hands-on, who tidy things up and ask about the details.

biraz böyle mühendislik danışmanlık hizmetinde alındığı.

It is somewhat taken as engineering consulting services.

Belki ama işin ölçekleri arasında da farklı.

Maybe, but there are also differences between the scales of the work.

Burada bir kapalı, ciddi bir kapalı alana olan da bir yapı yapıyoruz.

We are also building a structure here for an enclosed, serious enclosed space.

Ciddi derken altmış metre kadar ama az boz değil.

I mean serious, about sixty meters, but not a little off.

Diğer şeye göre diğeri full açık şeylerdi.

The other one was fully open things compared to the other.

O da güzel bir tasarımdı.

That was a nice design.

İyiydi.

It was good.

Elinize sağlık.

Thank you for your efforts.

Teşekkürler.

Thank you.

Evet.

Yes.

İlyas'la, İlyas diyorum bak geçen programda da bunu yapmıştım.

I'm saying İlyas, look, I did this in the last program too.

İlyas, Semih, Keçeli aslında ama Semih diyoruz da nedense böyle ilk ismi de böyle ağzıma ilk başta o geliyor.

Ilyas, actually, it's Semih, but for some reason, when we say Semih, that first name comes to my mind initially.

Formal.

Formal.

Evet.

Yes.

Semih evet benzer aslında Hüseyin'le sana da şeyim yani bu geçen sene üstüne bu seneye geldiğinde ne hissediyorsun?

Semih, yes, actually I have a thing for you like I do with Hüseyin. I mean, how do you feel as we move from last year to this year?

İlk gittiğimde açıkçası bayağı farklı bir tecrübeydi benim için.

Honestly, it was quite a different experience for me when I first went.

Çünkü zaten bir ilk öncesinde öğrencilik yıllarımın ilk yıllarına denk geliyordu.

Because it coincided with the early years of my student life anyway.

İkinci yılının sonuna denk geliyordu benim Maraş atölyesi.

It coincided with the end of my second year at the Maraş workshop.

O zaman ilk kez grup halinde birileriyle tasarlamayı tecrübe etmiştim.

At that time, I had experienced designing with a group of people for the first time.

O benim için acayip iyi bir tecrübe olmuştu.

It had been an incredibly good experience for me.

Çünkü bilmiyorum şahsen eğitim öğretimde gördüğümüz bireysel projelerden daha fazla çıktığımı gördüm.

Because I personally don't know, I have seen more results from individual projects we encountered in education and teaching.

Ve konfor alanından da daha fazla çıktığımı gördüm.

And I saw that I had gone even further beyond my comfort zone.

Tasarım zamanında başkalarıyla beraber münakaşa ettiğim zamanlar oldu falan.

There were times when I had discussions with others during the design phase, and so on.

Şey yani o bakım tartışmak iyi oldu.

I mean, it was good to discuss in that regard.

Tartışmak şöyle hem birileriyle tartışırken kendi tasarım fikirlerimden zaaf vermeyi öğrendim.

While discussing, I learned to let go of my design ideas a bit when arguing with others.

Yani bir felaket etmeyi öğrendim.

So, I learned to make a disaster.

Üstüne hepimiz gerçekçi bir tanesiyiz.

We are all a piece of realism on top of it.

Hepimiz gerçekçi bir tasarım yaptığımızda da havalı olanın seçilmediğini de gördüm.

I have also seen that when we make a realistic design, the cool one is not chosen.

Böyle havalı fikirlerin seçilmediğini de gördüm.

I have also seen that such cool ideas are not chosen.

Yani böyle ne zaman ben bir tasarım yapsam böyle.

So whenever I make a design like this.

Sönük kaldığını düşündüğüm zamanlar oldu geçen sene.

There were times last year when I thought I had faded away.

Ama genelde gerçekçi fikirler oluyordu.

But generally, there were realistic ideas.

Gerçekçi olduğu için seçildiğini çok gördüm.

I have seen many times that you were chosen because you are realistic.

O bakımdan bir değişik olmuştu.

It had changed in that regard.

Benim de Hüseyin'inki gibi aslında.

Mine is actually like Hüseyin's too.

Gerçeğinin yapılacağını bilerek tasarım yapmaya alıştım.

I have gotten used to designing knowing that the reality will be created.

Bir dönem oldu benim.

There was a time for me.

O iyi oldu ve gittiğimde de Maraş'tayken şey çok hoşuma gitmişti.

That's good, and when I went there, I really liked it when I was in Maraş.

Yani ben geçen sene şey diyordum.

So last year I was saying things.

Ya ustaları birazcık daha empati duyabileceğim hale geldim diye düşünüyorum diyordum.

I was saying that I think I've become a little more capable of empathizing with the masters.

Hatay'la karşılaştırırsam şu an hiç öyle değilmiş.

If I compare it to Hatay, it's not like that at all right now.

Hatay'da asıl bunu tecrübe ettiğimi düşünüyorum.

I think I truly experienced this in Hatay.

Çünkü Hüseyin'in de dediği gibi biz geç geldik.

Because as Hüseyin said, we arrived late.

Tasarım sürecinde yoktuk.

We were not present in the design process.

Direkt tasarımın ne olduğunu bilmiyorduk.

We didn't know what direct design was.

Ve üstüne biz Maraş'taki Hüseyin'i de tasarlayan kişilerden biriydik Maraş'taki projeyi.

And on top of that, we were also one of the people who designed the project in Maraş, including Hüseyin.

O yüzden ne yapılacağını biliyorduk.

That's why we knew what to do.

Bize soruyorlardı.

They were asking us.

Şunu yapacaksın, bunu yapacaksın.

You will do this, you will do that.

Ve biz de bir yandan yapıyorduk.

And we were doing it on the other hand.

Sonra kendi fikirlerimizden cayıyorduk falan.

Then we would back down from our own ideas and so on.

Bunda tasarlamadığımız şeyler bize söyleniyordu.

Things we did not design were being told to us.

Biz tasarımı anlamaya çalışıyorduk böyle.

We were trying to understand the design this way.

Tasarımı anlamaya çalışan konumdayken.

While in a position to understand the design.

Cidden o yapan kişinin rolüne daha çok aşina olduk.

We have indeed become more familiar with the role of the person who does that.

Elle yapan kişinin rolüne.

The role of the person who makes it by hand.

Karşıdaki kişinin anlaması gerektiğinin ne kadar önemli olduğunu daha iyi görmüş olduk.

We have seen better how important it is for the other person to understand.

Çünkü full bize bir şeyler dendi.

Because we were told something by full.

Ve biz çoğunlukla anlamadık.

And we mostly did not understand.

Ve defalarca defalarca sorduk.

And we asked repeatedly over and over.

Öyle anlaşılır hale geldi.

It became understandable.

Bir de ben şeyi sevmiştim.

I also liked that thing.

Hatay'a gelirken tasarım kısmını yapmadığım için emin değilim.

I'm not sure because I didn't do the design part while coming to Hatay.

Mimarlık öğrencisi olarak da tasarım yapmıyorsam Allah Allah.

As an architecture student, if I'm not doing design, then what on earth?

Benimle ilgisi ne olur.

What would it have to do with me?

Halbuki şantiye kısmı var tabii ki.

However, there is the construction site part, of course.

Ama yine de biraz çekim serdim.

But I still threw a little charm.

Hatay'a katılmadan önce.

Before joining Hatay.

Hatay'daki şantiyeye katılmadan önce.

Before joining the construction site in Hatay.

Çünkü geçen gün de çok eğlenmiştim evet.

Because I had a lot of fun the other day, yes.

Ama böyle hepimiz yaşıt.

But in this way, we are all peers.

Çoğumuz yaşıtlarımızla yaptık Maraş'ta.

Most of us did it with our peers in Maraş.

Yani hiç öyle birkaç tane yeni mezun öğrenci falan vardı.

So there weren't really any new graduate students or anything like that.

O yüzden herhalde o ortamdan eğlendiğimi zannediyordum ben.

That's why I probably thought I was having fun in that environment.

Ama Hatay'dayken onun olmadığını fark ettim.

But I realized that he wasn't there while I was in Hatay.

Hatay'dayken burada söylediğiniz gibi işte bir mimarlık kariyerinin farklı evrelerindeki insanlarla çalıştık.

While in Hatay, we worked with people at different stages of an architectural career, just as you said here.

Vallahi biz sus pus kalırız diye düşünüyorduk.

We really thought we would stay quiet and silent.

Üzerine ilk geldiğimizde böyle.

It was like this when we first arrived.

Yani böyle bir soğuk ortam olabilir diye düşündük.

So we thought there could be such a cold environment.

Ama hiç öyle olmadı.

But it never happened that way.

Bence çünkü şeyden dolayı.

I think it's because of that thing.

Yani burada sürekli bir rol üstleniyoruz gibi bir durum oluyor.

So it feels like we are constantly taking on a role here.

Sanki bir komünitenin parçasıymış gibi oluyor.

It feels as if it is a part of a community.

Biz de zaten geldiğimizde direkt aşina olduk.

We were already familiar with it as soon as we arrived.

Isındık ortama falan.

We warmed up to the environment and so on.

Ben şeyden dolayı olduğunu düşünüyorum.

I think it is because of that.

Yani aidiyat hissi oluşuyor bir rol üstlenince insanlarda.

So a sense of belonging is formed when people take on a role.

Böyle şey yani nasıl desem.

It's such a thing, I mean, how should I put it?

Sanki sen de cidden bir şey katkı sağlıyorsun ve o katkıyı o anında görüyorsun.

It feels like you are actually contributing something and seeing that contribution right at that moment.

Bunu şehir hayatındayken ben şahsen çok az görebildiğimi düşünüyorum.

I personally think I see this very rarely while living in the city.

Çoğu insanın da çok az yapabildiğini düşünüyorum.

I think most people can do very little as well.

O yüzden ben bu tür etkinlikleri şu an Hatay'dayken daha fazla fark ettim.

That's why I noticed these kinds of events more while I'm in Hatay right now.

Yani neden sevdiğimi Hatay'dayken fark ettim.

So I realized why I loved it while I was in Hatay.

Geçen seferimde sadece arkadaşlarla ortam yaptık güzeldi gibiydi.

Last time, we just hung out with friends and it felt nice.

Ama bu kez öyle olmadı yani.

But this time it didn't happen that way.

Ve bu tür şeyleri daha fazla kovalamayı düşünürüm açıkçası o yüzden.

And that's why I honestly think about chasing these kinds of things more.

Teşekkürler güzel bir şey oldu.

Thank you, something beautiful happened.

Böyle ben aslında bir ilk tur, ikinci tur olur mu diyordum ama bilmiyorum Semih'in.

Actually, I was thinking if there would be a first round, a second round like this, but I don't know about Semih's.

Tam böyle de programı kapatır gibi iyi bir dokunuşla bitirdin.

You finished just like that with a nice touch, as if to close the program.

Teşekkürler.

Thank you.

Belki son bir iki dakika var aslında.

Maybe there are actually only one or two minutes left.

Biraz uzatabiliriz.

We can extend it a little.

Biraz uzatabiliriz bilmiyorum ama belki yani bundan önceki programlarda çok Hatay'ın işte artık 19-20 ay oldu.

We can extend it a bit, I don't know, but maybe I mean in the previous programs, it's been about 19-20 months since Hatay.

Bu hali üstüne biraz böyle yorumlar yapmaya çalışıyorduk.

We were trying to make some comments on this state.

Her ay böyle yeniden Hatay şu durumda bu durumda diyorduk ama Hatay her zaman benzer durumda maalesef 20 ay üstünden geçmesine rağmen.

Every month we used to say, "Here we are again, Hatay is in this situation," but unfortunately, Hatay has always been in a similar situation despite 20 months passing.

Ona dair belki ekleyeceğiniz bir şey olur mu diye bir böyle ortaya atayım.

I thought I would raise this in case you have something to add about it.

Var mı bir şey demek isteyen?

Is there anyone who wants to say something?

Şöyle.

Like this.

Sen aslında ilk gün geldin ve biraz bizi bekledin biraz Hatay merkezinde gezindin belki.

You actually came on the first day and waited for us a bit, maybe you wandered around downtown Hatay.

Evet ben geçen sene Maraş atölyesinden sonra da geri dönmeden önce böyle biraz merkezde vakit geçirmiştim.

Yes, I had spent some time in the center like that before returning after the Maraş workshop last year.

Durumu merak ediyordum çünkü.

I was curious about the situation because.

Ve böyle büyük enkazların önünde hala çalışmalar olduğunu görünce şey demiştim ya işte 6 ay oldu hala nasıl bunlar temizlenmemiş insanlar günlük hayatlarına devam ediyorlar.

And when I saw that there are still efforts in front of such large rubble, I said, it's been 6 months and they still haven't been cleared, people continue their daily lives.

Bunların önünden geçip gidiyorlar nasıl olabilir diye.

They are passing by these and wondering how it could be.

Oysa ki tam bir sene sonra Hatay'dayız ve çok daha büyük bir enkaz yığını gördüm aslında Antakya'da merkezde dolaşırken.

However, a year later, we are in Hatay, and I actually saw a much bigger pile of debris while wandering around central Antakya.

Kurtuluş Caddesi'nde Saray Caddesi'nde ya da işte çarşıda.

On Kurtuluş Street, on Saray Street, or just in the market.

O açıdan çok tabii yani üzüntü verici bir durum söz konusu.

From that perspective, it is quite normal, so it is a sad situation indeed.

Kendi aramızda da sürekli konuştuğumuz şeyler aslında belki bir kez daha dile getirmek isterim.

There are things that we constantly talk about among ourselves, and I would actually like to express them once more.

Yani geçici konut alanlarından kalıcıya geçici.

So, it's temporary from temporary housing to permanent.

Arada bir çözümün düşünülmemiş olması ve hala çok fazla sayıda insanın konteyner kentlerde barınıyor olması.

The fact that a solution has not been considered in between and that a still very large number of people are staying in container cities.

Konteynerlerin aslında sadece belki de birkaç aylık süreç için çözüm sağlayabilecek malzemeler olmasına karşı durumun böyle olması gerçekten çok üzüntü verici.

It is really sad that the situation is such, considering that the containers are actually just materials that may only provide a solution for a few months.

Evet maalesef.

Yes, unfortunately.

Başka bir şey demek isteyen var mı Hatay'ın durumuna dair ya da fena bir program olmadı gibi hissediyorum sizler.

Is there anyone else who wants to say something about the situation in Hatay, or do I feel like the program wasn't bad?

Şu da eksik kalmasın dediğiniz bir şey varsa.

If there is something you think should not be missed, please let me know.

Hatay halkına teşekkür edebiliriz.

We can thank the people of Hatay.

Evet yani teşekkür ederiz.

Yes, thank you.

Herkes burada aslında çok yardımsever, çok iyi ilgili bütün dertlerine rağmen her zaman çok yardımcı gerçekten.

Everyone here is actually very helpful, very concerned, and always really supportive despite all their troubles.

Onu da iyi dedim Hüseyin.

I said that well too, Hüseyin.

Güzel bir program oldu. Teşekkürler bizi dinlediğiniz için.

It was a beautiful program. Thank you for listening to us.

Önümüzdeki ay yeni bir programda görüşmek dileğiyle.

Looking forward to meeting in a new program next month.