Nilüfer Kuyaş'la "Gecede Bir Çığlık" romanı üzerine

Günün ve güncelin edebiyatı, romanlar, hikayeler ve kahramanlar, hazırlayan ve sunan Seval Şahin.

The literature of the day and the current, novels, stories, and heroes, prepared and presented by Seval Şahin.

Altyazı M.K.

Subtitle M.K.

İki program yapacağız.

We will make two programs.

Çünkü Nilüfer oldukça velut bir yazarlık dönemine girdi.

Because Nilüfer has entered a very prolific period of writing.

Arka arkaya iki eseri birden yayınlandı.

Two works were published back to back.

İlki Gecede Bir Çığlık ki bugün onu konuşacağız.

The first is a scream in the night that we will talk about today.

İkincisi de Sara ve Şemsi.

The second one is Sara and Şemsi.

Bugün konuşacağımız Gecede Bir Çığlık Kafka kitap tarafından yayınlandı.

The book A Scream in the Night that we will discuss today was published by Kafka.

Bu kitap kadınlarla ilgili.

This book is about women.

Benim her iki kitap da öyle.

Both of my books are like that.

Sara ve Şemsi'yi de konuşacağız.

We will also talk about Sara and Şemsi.

Kadınlarla ilgili.

About women.

Kadınları yazmak, kadınlar üzerine düşünmek, kadın edebiyatı üzerine düşünmek için de çok velut kitaplar ikisi de.

Writing about women, thinking about women, and contemplating women's literature both have many prolific books.

Gecede Bir Çığlık 1960'lar ve 2000'li yıllarda iki farklı dönemde kadınların hem bir nevi iç seslerine dönüşen

A Scream in the Night transforms into the inner voices of women in two different periods, the 1960s and the 2000s.

ama aynı zamanda bu iç sesi biraz çığlığa da dönüştüren bir şekilde günlüklerle kurulmuş bir eser.

but at the same time, it is a work built on diaries that also transforms this inner voice into a kind of scream.

Ve onların hayatlarında...

And in their lives...

Kendilerine rağmen, çünkü bazen kendilerine engel doluyorlar bence farkında olmadan.

Despite themselves, because sometimes they unintentionally get in their own way.

Kendilerine rağmen de başarabildiklerini ve kadın dayanışmasını anlatan,

Despite them, they succeeded and conveyed the solidarity among women.

yani kısaca genel hatlarıyla daha birçok şey var kitapla ilgili bir eser.

In short, there are many other things regarding the book as a work in general outlines.

Bu kitabı günlükler şeklinde kurgulamanın ve özellikle 60'larla 2000'leri seçmenin belirli bir sebebi var mı Nilüfer?

Is there a specific reason for structuring this book in the form of diaries and especially choosing the 60s to the 2000s, Nilüfer?

Var Seval.

Here is Seval.

60'ları seçmem.

I won't choose the 60s.

Şimdi sen bana bir müzik ve pasaj seç dedin.

Now you told me to choose a music piece and a passage.

Bugün birazdan o Gecede Bir Çığlık'tan bir pasaj okuyacağız.

In a little while today, we will read a passage from That Night, A Scream.

Ona kısaca değineyim.

Let me briefly touch upon it.

Çünkü o olay kurgusunu değil ama kitabın ruhunu çok güzel veren bir pasaj.

Because it is a passage that beautifully conveys the spirit of the book rather than the plot of the event.

1969 yılındayız, Bağdat Caddesi'ndeyiz.

We are in the year 1969, on Bağdat Avenue.

Genç bir kız, çok güzel bir kız.

A young girl, a very beautiful girl.

16 yaşında daha sade ama şık giyinmiş.

At 16, she has dressed more simply but stylishly.

Arkadaşıyla divanda buluştuğumuzda.

When we met with her friend on the couch.

Çocuklar Divan Pastanesi 1967'de açılmıştı Erenköy'de.

Çocuklar Divan Pastry Shop opened in 1967 in Erenköy.

Bugünkünden farklıydı biraz.

It was a bit different from today.

Arkadaşı onu divanda bekliyor, uzaktan görüyor.

His friend is waiting for him on the couch, seeing him from a distance.

Böyle işte artık trafik durduran, başları çevirten bir güzellik.

Here's a beauty that stops traffic and turns heads.

Gençliğin ve masumiyetin bir ikonografik imgesi o.

She is an iconographic image of youth and innocence.

Yani ikonografik derken temsili, kendinden daha başka bir şeyi temsil eden bir sahne.

So, when we say iconographic, it refers to a scene that represents something other than itself.

İşte ona ben gençlik masumiyeti diyorum.

Here, I call it the innocence of youth.

Fakat bu gençlik masumiyeti kötülükle kuşatılmış vaziyette.

However, this youthful innocence is surrounded by evil.

Aslında romanın en genel felsefi teması bu.

Actually, the most general philosophical theme of the novel is this.

O buluşacağı arkadaşından başka bir arkadaş daha var.

He has another friend besides the friend he is going to meet.

Bunlar üç genç kızlar.

These are three young girls.

Ve daha 16 yaşında etraflarında kötülüğün, çirkinliğin onları kuşattığını fark ediyorlar.

And at just 16 years old, they realize that evil and ugliness are surrounding them.

İyi ve güzeli arıyorlar.

They are looking for good and beautiful things.

Hayat bu değil mi zaten?

Isn't this life after all?

Çirkinlik ve kötülük var ama biz iyi ve güzeli aramaktan vazgeçmiyoruz.

There is ugliness and evil, but we do not give up on searching for good and beauty.

Başka türlü hayatın anlamı olmazdı.

Otherwise, life would have no meaning.

Ve kötülüğe direnecekler üçü.

And the three will resist evil.

Ve direnmeye çalışıyorlar.

And they are trying to resist.

Başaramıyorlar.

They are not succeeding.

40 yıl sonra 50'lerini geçmiş iki kadın o kötülüğü tam anlamıyla, çıplaklıkla meydana çıkarmayı başarıyorlar.

After 40 years, two women in their 50s manage to fully expose that evil through nakedness.

Çocukken bunu yapamamışlar.

They couldn't do this when they were children.

Ve adalet yerini buluyor demeyeceğim.

And I won't say that justice is served.

Ama adaletin yerini bulmasına yakın bir şeyler oluyor.

But something is happening that brings justice closer to its rightful place.

En azından işlenen bir suç ortaya çıkıyor.

At least a crime is being committed.

Şimdi kötülük derken çok çeşitli kötülükler var.

There are many different kinds of evil when we talk about evil now.

Ve bunları hepimiz çok genç yaşta farkına varmaya başlıyoruz.

And we all start to realize these things at a very young age.

Masumiyetimizle o kötülüklerin karşılaşması hepimizin hayatında vardır.

The encounter of our innocence with those evils exists in all of our lives.

Bu çocukluktur, ailededir, evdedir, okuldadır, iştedir, sokaktadır.

This is childhood, it is in the family, it is at home, it is at school, it is at work, it is on the street.

Ve çok çeşitli kötülük var.

And there are many kinds of evil.

Benim seçtiğim kötülük kadına karşı, kadınlara yönelik.

The evil I chose is against women, targeted at women.

Şiddet, tecavüz, taciz, şiddet, saldırı.

Violence, rape, harassment, violence, assault.

Başta bir kötülük de olabilirdi.

There could have been an evil at first.

Sosyal, politik, her neyse.

Social, political, whatever.

Ama ben bu kötülüğü seçtim.

But I chose this evil.

Önem verdiğim bir konu.

A matter I care about.

69'u seçmemin nedeni ve Suadiye semtini seçmemin nedeni

The reason I chose 69 and the reason I chose the Suadiye district.

ben kişisel olarak kendi gençlik masumiyetimi ve yetişkinlerin dünyasındaki kötülüklerle tanışmamı,

I personally regard my own youth innocence and my encounter with the evils of the adult world,

o kırılma noktasını,

that breaking point,

bulmak istediğim zaman 60'lara, çocukluğuma ve Suadiye'ye gidiyorum hep.

When I want to find it, I always go to the 60s, my childhood, and Suadiye.

Daha ağırlıklı olarak gençlik masumiyeti tabi.

It is mainly about the innocence of youth, of course.

O zaman çok farklı bir Bağdat Caddesi'ydi ama

It was a very different Bagdad Street back then, but

tabi burada kadın akar, yönelik, şiddet dedim.

Of course, I said there is violence directed towards women here.

Bu hala dünyanın, Türkiye'nin, herkesin maalesef alt etmeyi başaramadığı bir kötülük.

This is still an evil that unfortunately the world, Turkey, and everyone has failed to overcome.

Ve buna ben,

And to this, I,

fırsat buldukça yazılarımda, romanlarımda yer vermeye çalışıyorum.

I try to include it in my writings and novels whenever I get the chance.

Çok beni gücendiren, zaman zaman neredeyse dünyayı hayata küsecek kadar beni üzen bir konu buydu.

This was a topic that hurt me a lot, at times almost enough to make me give up on life itself.

2010 olması da bilmiyorum, o kadınların artık yaşlanmış bir şekilde bir tesadüfle yani 2000'li yıllarda uzun bir zaman sonra,

I don't know if it's 2010, but those women have now aged and, by coincidence, after a long time in the 2000s,

bu faili meçhul suçların failleri ortaya çıksın istedim.

I wanted the perpetrators of these unsolved crimes to be revealed.

Faili meçhullerle dolu bir tarihi var oturduğumuz ülkenin malum.

The country we live in has a history filled with disappearances.

Dünyanın birçok yerinde de aynı.

It's the same in many parts of the world.

Buydu sebebi.

This was the reason.

Peki günlüklerle kurgulamanın bir sebebi var mı?

Is there a reason for structuring it with journals?

Evet onu sormuştun.

Yes, you had asked about it.

Şimdi bu üç arkadaştan bir tanesi, bunlar kolej öğrencisi, ortaokulu yeni bitirmişler.

Now, one of these three friends is a college student, and they have just finished middle school.

Artık liseye başlayacaklar, yaz tatilinin sonundalar.

They are about to start high school; they are at the end of the summer vacation.

Ağustos'un sonlarına yaklaşıyoruz.

We are approaching the end of August.

Böyle tasasız, gençliğin, güzelliğin, işte beğenilmenin, keyif yapmanın,

Such a carefree youth, of beauty, of being admired, of having fun,

yani o yaşların tasasızlığı içindeyken bir korkunçluğun içinde buluyorlar kendilerini.

So, while they are in the carefreeness of those ages, they find themselves in a horrifying situation.

Bir tanesi günlük tutuyor.

One of them keeps a diary.

Hem de o eski usul hani çok klişedir, sevgili günlük vardır ya Amerikan edebiyatı da çok vardır.

And that old-fashioned way, you know how it's very cliché, there's a beloved diary, and there is plenty of it in American literature as well.

O genç kız romanlarında Dear Diary, sevgili günlük, hep oraya bir şeyler yazar.

In her novels, that young girl writes something there in Dear Diary, dear diary.

Bir tanesi günlük tutuyor sadece.

One of them is just keeping a diary.

Rengin diye bir karakter, işte öbürü Berrin, bir de Dilara.

There's a character named Rengin, and the other one is Berrin, and there's also Dilara.

Bunlar üç ayrılmaz arkadaşlar.

These are three inseparable friends.

Ben günlük tutan bir insanım.

I am a person who keeps a diary.

Jurnal Antim denilen yani mahrem günlük yayınlanmasını düşünerek değil.

Not thinking of the publication of what is called Jurnal Antim, that is, a private diary.

Biraz Virginia Woolf gibi kahramanlarımdan birisi benim.

One of my characters is somewhat like Virginia Woolf.

Edebiyat tarihinde.

In literary history.

Belki de en sevdiğim yazar edebiyat tarihinde.

Maybe my favorite writer in literary history.

Onun günlüğü gibi.

Like his/her diary.

Ben aşağı yukarı 45 yıldır, belki daha fazla, 50 yıla yakındır günlük tutuyorum.

I have been keeping a diary for about 45 years, maybe more, close to 50 years.

Her gün yazıyorum.

I write every day.

Günlüğümde benim roman fikirleri doğar.

Ideas for my novels are born in my diary.

O gün ne yediğimi de yazabilirim.

I can also write what I ate that day.

Saçma sapan şeyler de yazabilirim.

I can also write nonsense.

Felsefi düşünceler geliyorsa aklım onları yazabilirim.

If philosophical thoughts come to my mind, I can write them down.

Karşılaştığım insanları yazarım.

I write about the people I encounter.

Ben günlük tutan bir insan olduğum için karakterlerden bir tanesi günlük tutsun istedim.

Since I am a person who keeps a journal, I wanted one of the characters to keep a journal as well.

Ama romanın sonunda zaten o düğümün, o kötülüğün bir nebze de olsa görece çözülmesinde de bir günlük rol oynuyor.

But at the end of the novel, it plays a certain role in the unraveling, even if slightly, of that knot, that evil.

Meğer o üç kızdan bir tanesinin daha günlük tuttuğunu anlıyoruz.

We realize that one of those three girls kept a diary as well.

O kadar yani ne olduğunu açıklamayalım tabii.

That's it, let's not explain what it is, of course.

Evet, doğru.

Yes, that's right.

Günlük benim çok sevdiğim bir jandar.

Daily is a very loved jandar of mine.

Yani Andrajit'in günlüğü, Virginia Woolf'un günlüğü.

So, Andrajit’s diary is Virginia Woolf's diary.

Onları tabii hayatlarından sonra yayınlanmış.

They were published after their natural lives.

Bir de hani günlükleri kısım kısım yayınlayan yazarlar vardır.

There are also writers who publish diaries in parts.

Yayınlanmasına şimdi duydum mesela.

For example, I just heard about its release now.

Bu Kanadalı meşhur, son yıllarda çok ünlü hale gelen Sheila Hetty günlüklerinden seçmeler koymuş.

This Canadian celebrity, Sheila Hetty, who has become very famous in recent years, has included excerpts from her diaries.

Bir kitaba dönüştürmüş.

They have turned it into a book.

Ben de bazen günlüklerimden pasajlar bulur, yazılarımda kullanırım.

I also sometimes find excerpts from my diaries and use them in my writings.

Çünkü ben mesela 1992 yılında,

Because in 1992, for example,

1992 yılının haziran ayında hangi kitabı okuduğumu hatırlamak istersem açıp bakabiliyorum.

If I want to remember which book I read in June 1992, I can open it and check.

Kayıt olarak da çok güzel bir şey günlük ama o bizim konumuzun dışında.

As a record, it's a very nice thing to keep a journal, but that's outside of our topic.

Jandar olarak çok sevdiğim.

I love you very much as a gendarmerie.

Evet, bireysel tarih bir de hani bizim gibi hafızası olmayan toplumlar için de çok önemli.

Yes, individual history is very important for societies like ours that have no memory.

Yani çünkü biz hafızayı...

So because we remember...

Bir not düşeyim yalnız.

Let me just make a note.

Evet, hafıza çok önemli ama ben politik olayları yazmıyorum.

Yes, memory is very important, but I do not write about political events.

Müthiş zaten aynı.

It's already amazing the same.

Politika ile çok...

Politics is very...

Evet, politika ile çok ilgilenmiyorum.

Yes, I am not very interested in politics.

Çok ilgilenmediğim için bazen hatta beni daraltıyor içimi.

Since I'm not very interested, sometimes it even constricts me inside.

Tabii ki önemli şeyler kaydediyorum.

Of course, I am recording important things.

Ama hani oturup da böyle ülke meseleleri ya da politika üzerine düşünmek değil.

But it's not about sitting down and thinking about country issues or politics.

Benim günlüğümde işte hayatım, varoluşsal meselelerim, okuduğum kitaplar, hayallerim, yazmak istediğim romanlara ilişkin notlar filan var.

In my diary, there are notes about my life, existential issues, the books I've read, my dreams, and the novels I want to write.

Böyle bir şey.

Such a thing.

Bir ara verelim Nilüfer.

Let's take a break, Nilüfer.

Ne istersin bugün?

What do you want today?

Ne çalalım dinleyicilerimiz ve okurlarınız için?

What shall we play for our listeners and readers?

İşte o başta bahsettiğim sahne aslında romanın kurgusu olayları, meseleleriyle hiçbir ilgisi olmayan ama romanın ruhunu felsefi olarak çok iyi veren o sahne var.

Here is the scene I mentioned at the beginning; it is actually a scene that has nothing to do with the events or issues of the plot, but it conveys the spirit of the novel very well in a philosophical way.

Cadde Bostan yani Erenköy'e doğru Bağdat Caddesi'nde yürüyen Dilara İlkatar.

Dilara İlkatar walking on Bağdat Street towards Cadde Bostan, that is, Erenköy.

Ve bir yerde o yürürken arkadaşı da onun gelişini izlerken bir yerde radyoda ya da bantta 1969 yılında en çok tutulan yabancı pop şarkısı var.

And somewhere, while he is walking, his friend is watching his arrival, and on the radio or tape, there is the most popular foreign pop song of 1969.

Bu yabancı pop şarkısı The Archies grubunun Sugar Sugar'ı çalıyor.

This foreign pop song is playing The Archies' Sugar Sugar.

O da böyle bir hoş ve boş bir şarkı.

It's just a pleasant and trivial song like that.

Bilirsin o gençliğimizin Beatles'da koyacaktım az kalsın kızlar Beatles'da çok izliyor ama sonunda bunu seçtim.

You know I almost put that in our youth's Beatles, the girls watch the Beatles a lot but in the end, I chose this.

Çünkü o tasasızlığın, aşkın, gençliğin, kötülüğün mahvetmeye çalıştığı her şeyin sembolü bir hoş ve boş şarkı.

Because it is a pleasant and empty song, a symbol of carelessness, love, youth, and everything that evil tries to destroy.

Peki onu dinliyoruz.

Well, we are listening to him/her.

Merhaba 95.0 Açık Radyo'dasınız.

Hello, you are listening to 95.0 Açık Radyo.

Günün ve Güncel'in Edebiyatı'nda ben Seval.

I am Seval in the literature of the Day and the Current.

Merhaba. 95.0 Açık Radyo'dasınız. Günün ve Güncel'in Edebiyatı'nda ben Seval.

Hello. You are on 95.0 Açık Radyo. This is Seval on the Literature of the Day and Current Events.

Program konuğumuz Nilüfer Kuyaş'la birlikte Gecede Bir Çığlık kitabını konuşmaya devam ediyoruz.

We continue to discuss the book "A Scream in the Night" with our guest Nilüfer Kuyaş.

Programımızın ilk kısmında 1960 ve 2000'li yıllardan iki farklı dönemden kadınların hikayelerinin anlatıldığı.

In the first part of our program, stories of women from two different periods, the 1960s and the 2000s, are narrated.

Bu ergenlik ve 50 yaş sonrası yaşamları ve bu yaşamlarındaki şiddet ve bu eserin yazılma şekli, formu üzerinde durmuştuk.

We had emphasized the adolescence and post-50 lives, the violence in those lives, and the way and form in which this work was written.

Şimdi biraz da bu kitabın erkeklerini de konuşmak istiyorum ben.

Now I want to talk a bit about the men in this book too.

Buradaki erkekler de çok kadınlar gibi bir taraftan şeyler hiç fark etmeden şiddet uygulayan erkekler var.

There are also men here who, just like many women, are men who apply violence without even realizing it.

O çok etkileyici bence yani hiç beklemediğimiz hatta kendilerinin de ki bu şiddet yani duygusal şiddet ve bir de hani birlikte gelen fiziksel şiddetin nasıl bir yanılgıyı hani dışarıdan gördüğümüzdeki o parlak hayatlar ama içeride ne fırtınalar koptuğunu da bu kitap yani sadece cinsel taciz değil psikolojik şiddetinde çok detaylı ve iyi bir şekilde anlatıldığı bir kitap.

I find it very impressive, I mean, it reveals a deception we never expected, even for them, regarding this violence, that is, emotional violence, and the physical violence that often accompanies it. It shows how, from the outside, we see those bright lives, but what storms are actually raging inside. This book explains not only sexual harassment but also psychological violence in great detail and in a very good way.

Bunu da bütün bu hani farklı şiddet türlerini göstermek için mi kurdun kitapta?

Did you set this up in the book to show all these different types of violence?

Evet kesinlikle öyle Seval.

Yes, definitely so, Seval.

Şimdi az önce müzik parçasını izledik.

We just watched the music piece now.

Beatles da kullanabilirdim dedim.

I said I could have used the Beatles too.

Bir Beatles şarkısı geldi aklıma romanda kızlar gene dinliyor.

A Beatles song came to my mind, the girls in the novel are listening to it again.

Herkes bir şey saklıyor ben ve maymunum dışında diye bir şarkısı vardır.

There is a song that says everyone is hiding something except for me and my monkey.

Beyaz albümden 1968-69'da çıkmış bir Beatles albümü.

A Beatles album released in 1968-69 from the white album.

Herkesin saklayacak bir şeysi var.

Everyone has something to hide.

Bu genç kızlar da o yetişkinlerin hayatında yetişkinlerin sakladığı şeyleri izleyip anlamaya çalışıyorlar.

These young girls are also trying to watch and understand the things that adults hide in their lives.

Çocukluğumuz hep öyle değil miydi?

Wasn't our childhood always like that?

Şiddet görüyorduk nedenini bilmiyorduk anlamaya çalışıyorduk.

We were experiencing violence, we didn't know the reason, we were trying to understand.

Erkeklerin bazen farkında olarak olmayarak şiddet kullanmalarının nedeni de erkeklerin kırılganlığı aslında.

The reason men sometimes use violence, either knowingly or unknowingly, is actually the fragility of men.

O şiddete karşı kadınların kırılganlığı.

The vulnerability of women to violence.

Kırılganlığı ve toplumdaki egemen düzene karşı kadının güçsüzlüğü tamam.

The fragility and the woman's powerlessness against the dominant order in society is complete.

Ama erkekler güya hakimler her şeye fakat onların da bir kırılganlığı var.

But men are supposedly the judges of everything, yet they also have their vulnerabilities.

Çünkü o hakimiyeti devam ettirmek bir kırılganlık yaratıyor insanlarda.

Because maintaining that dominance creates a fragility in people.

Erkeklerin de kırılgan olduğunu bazen unutabiliyoruz.

We can sometimes forget that men are fragile too.

Ama onlarda kırılganlık bazen şiddet şeklinde çıkabiliyor.

But their fragility can sometimes manifest as violence.

Bu romanda psikolojik şiddet var.

There is psychological violence in this novel.

Fizik şiddet var.

There is physical violence.

Ailede dayak var.

There is violence in the family.

Eşine vurmak var.

There is hitting your spouse.

Kadınlara, gencecik kızlara tacizde bulunmak var.

There is harassment of women, of very young girls.

Toplumun gizlemeye, örtmeye çalıştığı bütün o bozuk davranışlar.

All those perverse behaviors that society tries to conceal and cover up.

Ama sonunda insanlar bunları niye yapabiliyor?

But in the end, why are people able to do these things?

Çünkü yapabilirim diye düşünüyor.

Because he/she thinks that I can do it.

Ona yazılmamış böyle bir hak demeyeceğim ama.

I won't say that such a right hasn't been written for him.

Hak tanınmış aslında.

Rights have actually been granted.

Çünkü cezasız kalıyor.

Because it goes unpunished.

Görmezden geliniyor.

It is being ignored.

Bu çok klasik, klişe bir şeydir.

This is very classic, a cliché thing.

Hani sinemada da, filmlerde görürüz.

You know, we see it in movies too.

Üvey baba kıza taciz eder, anne görmezden gelir.

The stepfather abuses the girl, and the mother turns a blind eye.

Bu son olarak mesela benim hayran olduğum, Nobel ödülü kazandığında sevinçten dans ettiğim

This is, for example, the one I admired the most, whom I danced with joy when they won the Nobel Prize.

Alice Munro'nun ikinci kocasının birinci kocasından olan kızına taciz etmesine

Alice Munro's second husband harassing the daughter of her first husband.

yıllarca göz yumuşluğunu hiçbirimiz anlayamadık.

None of us understood the softness of the eyes for years.

Hala hazmede bilmişiz.

We still managed to digest it.

Hiç değiliz.

We are not at all.

Toplumda böyle çarpıklıklar var.

There are such distortions in society.

Şimdi ben bu çarpıklıkları, şiddeti, iyiyle, güzelin, çirkin ve kötüyle çatışmasını gösterirken

Now, while I show these distortions, violence, and the clash between good and beauty with the ugly and the bad...

sadece günlüklerle kurmadım bunu.

I didn't just establish this with journals.

Aslında başka bir şeyle kurdum.

Actually, I built it with something else.

Ona çok kısaca değinmek istiyorum.

I want to briefly touch upon it.

Zamanı parçaladım ben bu romanda.

I fragmented time in this novel.

Çünkü bu belli bir zaman dilimi içinde devamlı ileri ve geri atlıyor.

Because it continuously jumps back and forth within a certain time frame.

Üç gün ileri gidiyoruz.

We are going forward three days.

İki saat geri gidiyoruz.

We are going back two hours.

Hep tarih koyuyorum.

I always set a date.

Bunu yapmamın tek nedeni, en önemli nedeni daha doğrusu biraz biçimsel bir deneme yapmanın ötesinde

The only reason I'm doing this, or rather the most important reason, goes beyond simply making a somewhat formal attempt.

deneyimin çok yalın bir şekilde yani deneyimin yoğunlaştığı zamanların,

the experience in a very simple way, that is, the times when the experience is concentrated,

gerçeğin kaçınılmaz, kaçılamaz olduğu.

the inevitability and inescapability of the truth.

Çünkü günlük hayatta biraz yarı dalgın uykuda gibiyizdir.

Because in daily life, we are somewhat in a semi-distracted sleep.

Her zaman böyle tam orada değilizdir.

We are not always right there.

Yaşamı, deneyimi böyle hani iyice yaşadığını hissetmek.

Life, experiencing it, feeling like you truly lived it.

İyi şoklarla, aşkla, sevişmeyle, şununla bununla, sevinçle ama aynı zamanda travmayla.

With good shocks, love, making love, with this and that, joy but also trauma at the same time.

Travmanın şoku zamanı yavaşlatıyor.

The shock of trauma slows down time.

Başka bir şeye dönüştürüyor zamanı.

It is transforming time into something else.

O deneyimin yalınlığı ve çarpıcılığı ortaya çıksın diye çok kısa kısa pasajlarla devamlı zamanla oynadım.

I constantly played with time using very short passages to reveal the simplicity and striking nature of that experience.

Ve tabii dili çok yalınlaştırmaya çalıştım ki bu üç kız bir oyun başlatıyorlar.

And of course, I tried to simplify the language a lot so that these three girls start a game.

Her gün bir şiir okuyalım.

Let's read a poem every day.

Diyor bir tanesi.

One of them says.

Ve hayatları boyunca devam etmiş.

And they have continued throughout their lives.

2010 bölümünde de görüyoruz bunu yani.

We see this in the 2010 episode as well.

Böyle raftan rastgele bir kitap alıp her gün bir şiir okumak.

To randomly take a book from the shelf and read a poem every day.

Ruhları arınsın diye.

So that their souls may be purified.

O şiir bir sembol kitaptı aslında.

That poem was actually a book of symbols.

Yani o ruhun arınması.

That means the purification of the soul.

Ben dönem dönem her gün 365 gün değil ama dönem dönem hakikaten bazen her gün şiir okurum.

I read poetry sometimes every day, not 365 days consistently, but periodically I really do read poetry almost every day.

Öyle bir bıçak gibi kesen ama şiir gibi de saydamlaştıran.

Cutting like a knife but also rendering transparent like poetry.

Çok özel bir dil kurmaya çalıştım bu romanda.

I tried to establish a very special language in this novel.

Evet ben de şiiri soracaktım.

Yes, I was going to ask about the poem as well.

Sen çok güzel anlattın zaten.

You explained it very beautifully already.

O çok dikkat çekici romanda.

That novel is very striking.

Maalesef programımızın sonuna geldik.

Unfortunately, we have come to the end of our program.

Yani sadece 20 dakikada bu kitabı okumak için bir ilham umarım uyandırabiliriz dinleyicilerde.

So I hope we can inspire the listeners to read this book in just 20 minutes.

Biz programımızın sonunda konuğumuzun kendi eserinden okuduğu bir bölümle veda ediyoruz.

At the end of our program, we bid farewell with a passage read by our guest from their own work.

Ve son sözü ona bırakıyoruz.

And we leave the final word to him.

Sen bugün gecede bir çığlıktan neyle veda etmek istersin?

What would you like to say goodbye with in the middle of a scream tonight?

Seval o sohbetimiz süresince sürekli gönderme yaptığım o Bağdat Caddesi'nde 1969'da bir gün.

Seval, that day on Bağdat Avenue in 1969, which I kept referring to during our conversation.

O pasajı okumak istiyorum ve çok teşekkür ediyorum sana.

I want to read that passage and thank you very much.

Caddenin kayıtsızlığı iliklerine sızıyor insanın.

The indifference of the street seeps into a person's bones.

Dünya nasıl da acımasız bir hızla ilerliyor.

How ruthlessly the world is moving forward.

Herkes bir şeylerin peşinde ve cadde bulunmaktadır.

Everyone is in pursuit of something and there is a street.

Onun sanki kiralanmış sahnesi.

It seems like his rented scene.

Caddenin her şeyi kanıksamış bir hali var.

The street has an ingrained quality to everything.

Soğuk ve kurnaz sanki göz kırpıyor.

Cold and cunning, as if winking.

Gel sen de katıl bu zulme der gibi.

"Come, it seems to say, join this oppression."

Cadde alabildiğini aldırmaz.

The street does not care what you can take.

Caddenin umurunda değil kimin başına ne çorap örüldüğü, kimin hangi felakete uğradığı.

The street doesn't care whose head is wearing what kind of sock, or who has suffered what disaster.

Hepsi 5 dakikada unutuluyor ama işte an gelir dikkat kesilir cadde.

They are all forgotten in 5 minutes, but there comes a moment when the attention sharpens on the street.

Kayıtsızlığı silinip yoğun ilgiye dönüşür, odaklanır.

Indifference is erased and turns into intense interest, it focuses.

Dilara ilerliyor kaldırımda.

Dilara is walking on the sidewalk.

Zarif adımlarla uzun bacakları güneşten.

With graceful steps, long legs from the sun.

Adam akıllı yanmış.

The man has burned himself properly.

Giyisileri sade ama çok şık.

Their clothes are simple but very stylish.

Sanki defilede kırmızı mini eteği kloş.

It's as if her red mini skirt is flared like in a fashion show.

Yürüdükçe etek uçları hafifçe oynaşıyor.

As she walks, the ends of her skirt lightly sway.

Önden fermuarlı beyaz kısa bluzu belini açık bırakmış.

She left her waist bare with the white short blouse unzipped from the front.

Beyaz sandaletleri çok az topuklu.

The white sandals have very low heels.

Sesi sonuna kadar açılmış bir tapede sugar sugar parçası çalıyor.

A recording with the volume turned all the way up is playing the song "Sugar Sugar."

The Archies o sırada çok popüler.

The Archies is very popular at that time.

Tam da o ritmin yarı vuruşlarıyla yürüyor Dilara.

Dilara walks exactly to the half beats of that rhythm.

Acelesiz, kendinden emin gülümsüyor.

He smiles confidently, without haste.

Elinde salladığı minik bir kırmızı hasır çanta başı dik.

She holds a small red straw bag in her hand, proudly.

Kocaman güneş gözlükleriyle gizemli ve alımlı.

Mysterious and charming with huge sunglasses.

Uzun siyah saçları dalgalanıyor.

Her long black hair is waving.

Bütün gözler üzerinde o imge beyinlere kazınıyor.

All eyes are on that image, carving it into minds.

Bir daha çıkmamak üzere.

Never to come out again.

Cadde ikonografik bir an yaşıyor.

The avenue is experiencing an iconographic moment.

Yıllar sonra bile hatırlanacak.

It will be remembered even years later.

Bir bakıma zamansız bir an.

In a way, a timeless moment.

Zamanın dışında.

Beyond time.

Oh sugar sugar you are my candy girl.

Oh sugar sugar you are my candy girl.

Böyle bir sahnenin içinde buluyor kendini Berrin.

Berrin finds herself in such a scene.

Divanda onu beklerken.

Waiting for him on the sofa.

Dilara'nın uzaktan gelişi ve etraftaki bütün bakışların ona çevrilmesi.

Dilara's arrival from afar and all the gazes around her turning towards her.

Trafik durdurutan cinsten bir güneş.

A sun that halts traffic.

Güzellik bu.

This is beauty.

Berrin'in duyduğu heyecan bir başka.

Berrin's excitement is something else.

Doğan'la hissetmediği daha derinde karmaşık hisler.

Feelings that he does not feel with Doğan, deeper and more complex.

Ama kendinden bile saklı, ürkütücü.

But even hidden from himself, it's frightening.

Öyle bir tuhaflık bu.

It's such a strange thing.

And you got me wanting you honey.

Ve beni istemeni sağladın, tatlım.

Arkadaşının güzelliğiyle gurur duyuyor Berrin.

Berrin is proud of her friend's beauty.

Çok teşekkür ederiz Nilüfer.

Thank you very much, Nilüfer.

Hoşçakalın.

Goodbye.

Görüşmek üzere.

See you soon.